Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι. Κατά Μάρκον β' 14-17.

 Ευαγγέλιο της Τρίτης Κυριακής των Νηστειών.

   Εδώ που βρίσκεσαι αδελφέ, εννοώ στην κατάσταση ποιότητας ζωής, είσαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα ήταν και είναι όλο δική σου θέληση; Μήπως ακολουθείς θελήματα άλλων; του κόσμου, της μόδας,  της ρουτίνας κλπ,  και γεμίζεις την ώρα σου, την ημέρα σου την ζωή σου, με τα λανθασμένα θέλω του άλλου. Λέγει ο λαός: τα ήθελες και τα έπαθες, είσαι σίγουρος το θέλεις; δεν είμαι σίγουρος αν το θέλω, τι να κάνω; = τι να θελήσω; άλλο σκέφτομαι άλλο θέλω, ρωτάμε πολλές φορές άλλους, δηλαδή εσύ τι γνώμη έχεις, το δικό σου θέλημα  να θελήσω και εγώ, έκανες το δικό σου θέλημα λέμε σε άλλον, όπως περί αγορών, επιλογών, αποφάσεων, δεν με ρώτησες,  κλπ. Που θέλεις να πάμε διακοπές, τι φαγητό σου αρέσει=θέλεις, θα ήθελες να πάμε για έναν καφέ κλπ στις καθημερινές σχέσεις μας. 

   Το θέλω αρχικά είναι ιδέα, μετά σκέψη, επιθυμία, επιλογή απόφαση και μετά γίνεται η πραγματοποίηση και συμμετοχή στην πράξη.  Βέβαια είναι πολλά τα θέλω και τα θελήματα.    

   Ποιανού θέλημα θα ακούσεις και θα κάνεις πράξη; Πόσους θα ρωτήσεις; πολλούς ή κανέναν ή τον εαυτό σου μόνο. Εμείς οι άνθρωποι όσο δικοί σου και να είμαστε θα θέλαμε να θελήσεις και εσύ ότι θέλουμε και εμείς. Έτσι θα σου απαντήσουμε αν μας ρωτήσεις. 

   Εσύ όμως ξέρεις ότι σου απαντάμε με το δικό μας θέλημα. Το δικό σου θέλημα δεν εγγυάται αυτό που κατά βάση θέλεις. Το θέλημα του άλλου ούτε αυτό είναι εγγύηση, διότι ο κάθε ένας έχει το δικό του θέλημα. Υπάρχουν πολλές διαφορές στα θελήματα των ανθρώπων. 

   Οι άνθρωποι έχουν την γνώμη ότι κάνουν αυτό που θέλουν.  Είναι όμως έτσι; Θέλουν και κάνουν πράξη αυτό που τους έχει δοθεί, ότι και να είναι. Υπάρχει ένας αριθμός θελημάτων-θελήσεων που επιλέγουμε ότι είναι αρεστό στα πάθη μας, πχ, η αίσθηση της  γεύση   μου επέβαλε να θέλω το γλυκό, η ακοή το άλφα είδος μουσικής, κλπ. Θέλεις κάτι ή οτιδήποτε που στο μέλλον άμεσο ή απώτερο μέλλον θα σου είναι αρεστό, ευχάριστο και ευτυχές. 

   Το θέλω σε οδηγεί να ακολουθήσεις, δρομολογήσεις, υλοποιήσεις, να μετέχεις σε πρόγραμμα, πορεία, κατάσταση κλπ. Να ακολουθήσεις μετά από αυτό που προηγείται από εσένα. Εδώ πρέπει να κάνεις κάποιο συμβιβασμό, υποχώρηση, πότε μερική άρνηση του δικού σου θέλω, και πότε ολική παραχώρηση στο θέλω κάποιου άλλου. Ποτέ δεν υπάρχει ένα θέλω μέσα μας, αλλά από δύο και πάνω. Άλλο θέλω έχω στη θεωρία και συμφωνώ, και άλλο θέλω κάνω στην πράξη.

   Το μικρό παιδί είναι αφημένο στο θέλημα της μητέρας ολικά και όχι επιλεκτικά. Παλαιότερα οι νέοι άνδρες ή κοπέλες ακολουθούσαν το θέλημα των γονιών τους. Η ζωή ή συμπεριφορά, το παράδειγμα και η δαπάνη-θυσία στην πορεία  της ζωής έπειθαν τους νεώτερους στο να αντιγράφουν τα θελήματα των γονέων ή διδασκάλων και τα έκαναν πράξη. 

   Το κλειδί είναι το θέλω. 1] όποιος θέλει, δεν βιάζει κανέναν ο Θεός μας, μας αφήνει ελεύθερους να επιλέγουμε,  2] με ακολουθεί από πίσω δεύτερος, διότι ο Θεός δεν μας θέλει ούτε δίπλα του ως συνεργάτες του [δεν το αξίζουμε], ούτε μπροστά του μας θέλει για οδηγούς, [αν είναι δυνατόν] αλλά οπίσω του. 3] να αρνηθούμε [από ταπείνωση] το δικό μας θέλημα-εγώ. 4] να αναλάβουμε [καθήκοντα και ευθύνες] και εμείς τον σταυρό στη ζωή μας, και να πορευτούμε [ακολουθώντας] τον δρόμο της ζωής τον αληθινό που οδηγεί στην σίγουρη, απόλυτη, καθώς και εγγυημένη αιώνια ευτυχία, υπογραμμένη με το ίδιο το αίμα του Χριστού.     

   Έχουμε δύο φορές στο Ευαγγέλιο τη λέξη ακολουθία [ακολουθείν και ακολουθήτω] η πρώτη λέξη  είναι στη θεωρία και η δεύτερη λέξη είναι στην πρακτική πλευρά. 

   Απέναντι στο θέλω έρχεται βοηθητικά το πρέπει. Μπορεί να κάνεις ότι θέλεις λέγει και η Γραφή, αλλά πρέπει; ακόμη και αν σε συμφέρουν πρέπει;  Το θέλω ως έρευνα μας δοκιμάζει, το πρέπει είναι εμπειρία.   Θέλω και πρέπει πηγαίνουν μαζί στη ζωή μας. 

   Εσύ μην μένεις στα παραπάνω διότι είναι λίγα και φτωχά. Όχι, προχώρα παρακάτω να μάθεις περισσότερα προκειμένου να ωφεληθείς. 

   Για θυμήσου πόσα θέλω στη ζωή, σου επέφεραν  μεγάλες ζημιές, διότι δεν έπρεπε   και  μάλιστα     α ν ε π α ν ό ρ θ ω τ  ε ς.  Αμήν λέγω.