ΌΣΟ ΔΙΑΒΆΖΩ ΜΕΛΕΤΏΝΤΑΣ, ΜΑΘΑΊΝΩ.
ΤΟ ΠΆΘΗΜΑ ΜΆΘΗΜΑ [το παθών μάθος] έλεγαν οι πρόγονοί μας. Ο σκοπός είναι να μαθαίνεις χωρίς να παθαίνεις. 1] Κάποιοι μαθαίνουν χωρίς να παθαίνουν.2] Κάποιοι παθαίνουν και μαθαίνουν, έστω, 3] κάποιοι όμως παθαίνουν και ποτέ δεν μαθαίνουν. ΕΣΎ που βρίσκεσαι;
Τον καιρό εκείνον σε ένα χωριό της Ιουδαίας ήταν ένας πλούσιος που δεν του έλειπε τίποτε, τα είχε όλα. Στο ίδιο χωριό ήταν και ένας που τον ονόμαζαν Λάζαρο, φτωχός, άστεγος, και άρρωστος. Η τροφή του ήταν ότι πέταγε ο πλούσιος.
Είδα κάποτε στην Ασία δημόσιους υπάλληλους να διώχνουν τα κοράκια από τους τενεκέδες των σκουπιδιών, και έπαιρναν ότι ήταν φαγώσιμο για τα παιδιά τους. Ας επανέλθουμε στο θέμα μας.
Ήλθε ο καιρός και απέθανε ο Λάζαρος. Άγγελοι πήραν την ψυχή του και την έφεραν σε τόπο εκεί που ήταν ο Προπάτορας Πατριάρχης Αβραάμ. Αργότερα πέθανε και ο πλούσιος που τον έθαψαν και αυτόν. Δεν αναφέρει η Γραφή το όνομά του. Του δε πλουσίου την ψυχή την πήραν οι δαίμονες και την μετέφεραν στον Άδη, εκεί που υπάρχει βάσανος μεγάλη. Εκεί ο πλούσιος από μακριά είδε τον χωριανό του και φτωχό Λάζαρο να βρίσκεται σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο που βρίσκονταν αυτός και διερωτήθηκε, γιατί αυτή η διαφορά. Αυτός πλούσιος κλπ, να βασανίζεται, ενώ ο Λάζαρος να βρίσκεται σε τόπο ευτυχίας, ησυχίας, ηρεμίας κλπ. Χωρίς καθυστέρηση ρωτά και ζητά από τον Αβραάμ να πει στον Λάζαρο να βρέξει [έστω] το δάκτυλό του με νερό και να πάει να του δροσίσει τα χείλη του που καίγονταν.
Μην παραπονιέσαι του λέγει ο Αβραάμ για την κατάστασή σου, εσύ απόλαυσες ότι καλό στη ζωή σου στον κόσμο, ενώ ο Λάζαρος καμία απόλαυση. Τώρα αντεστράφη η κατάσταση. Θα δοκιμάσεις την κατάσταση και την θέση που βρίσκονταν ο Λάζαρος στον κόσμο, με όλες τις στερήσεις. Ενώ ο Λάζαρος θα γευτεί τις απολαύσεις που στερήθηκε στον κόσμο. Δίκαια πράγματα.
Μα και να ήθελα να τον στείλω δεν γίνεται αυτό διότι μεταξύ μας υπάρχει μεγάλο κενό-χάσμα που δεν μπορεί να έλθει ο Λάζαρος εκεί που είσαι εσύ, ούτε εσύ μπορείς να έλθεις εδώ που είναι ο Λάζαρος.
Αφού αυτό είναι αδύνατο, τουλάχιστον στείλε τον Λάζαρο στο σπίτι του πατέρα μου, [έχω άλλα πέντε αδέλφια] να τους βεβαιώσει [μια και τον γνωρίζουν] πόσο εγώ υποφέρω εδώ που βρίσκομαι, ώστε να μην έλθουν και αυτοί στον τόπον ετούτον.
Στον κόσμο που βρίσκονται του λέγει ο Αβραάμ, έχουν το νόμο του Μωυσή, του προφήτες και τις Γραφές, ας τις διαβάσουν και ας πράξουν ότι λέγουν. Όχι πάτερ Αβραάμ τους γνωρίζω καλά, δεν ακούνε Μωυσή και Προφήτες, αλλά είναι διαφορετικό να πάει στη γη ένας αποθαμένος και επιστρέψει, τότε μόνο είναι κάπως δυνατόν να βοηθηθούν και έτσι θα μετανοήσουν και θα αποφύγουν ετούτο το τόπο που είναι όλος βάσανο.
Εάν δεν έχουν διάθεση λέγει ο Αβραάμ να ακούσουν τους Προφήτες, ούτε και αν κάποιος γνωστός νεκρός αναστημένος τους επισκεφτεί, θα τους πείσει να αλλάξουν τρόπο ζωής.
Πάμε παρακάτω.
Αρχικά ο άνθρωπος ζούσε στην πραγματικότητα, σε ΈΝΑΝ ΤΌΠΟ και με ΈΝΑΝ ΤΡΌΠΟ ζωής. Άλλες επιλογές δεν επιτρέπονταν. Αφήνοντας όμως τον άνθρωπο να χειριστεί το αυτεξούσιο μόνος του. Εκείνος ο ένας τόπος προσφέρθηκε δωρεάν για έναν τρόπο ζωής και μόνο, που ήταν σύμφωνος με τις οδηγίες του Θεού. Οι πρωτόπλαστοι μάλλον κουράστηκαν; στον ίδιο τόπο με τον ίδιο τρόπο ζωής, [κάτι σαν μονοτονία και πολύ βαρετό, όπως για τους σημερινούς νέους και νέες] προτιμώντας κάποιον άλλον πραγματικό τόπο και τρόπο. Αυτό ζήλεψαν, συμπάθησαν, διάλεξαν και αποφάσισαν να δοκιμάσουν. Τους ξεσήκωσε ο πονηρός, ότι δεν είναι έτσι όπως σας τα είπε ο Θεός σας και τα λέτε και εσείς, μάλλον σας τα είπε λάθος, υπάρχει και άλλος πραγματικός τόπος και άλλος τρόπος και πάντα κάτι καλλίτερο σε άλλους νέους τόπους. Κάπως έτσι πείστηκαν και έπεσαν στην παγίδα που τους έστησε ο Διάβολος, και θέλησαν αυτονομία, ελευθερία, δικές τους επιλογές, και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους θα λέγαμε, τους κούρασε η υπακοή, η ηρεμία κλπ, του τόπου εκείνου. Κάπως έτσι Άρχισαν όλα, και σύντομα βρέθηκαν έξω από τον πρώτο τόπο και τρόπο ζωής, να γεύονται πλέον μία άλλη πραγματικότητα, σε ΔΕΎΤΕΡΟ ΤΌΠΟ [ο οποίος ήταν κοντά και απέναντι για να τον βλέπουν, και ενώ τον έβλεπαν και κατανοούσαν την διαφορά των τόπων δεν έπραξαν τίποτα που θα ρύθμιζε την επιστροφή τους] με ΔΕΎΤΕΡΟ ΤΡΌΠΟ ζωής. Πραγματικά δε, είχαν ενημερωθεί και για τις δύο επιλογές, και το αποτέλεσμα. Υπήρχε και τρίτη επιλογή, αλλά δεν την σκέφτηκαν καθόλου, που ήταν αυτή της συγνώμης, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Δική τους επιλογή, απόφαση ήταν και ηθελημένη, παρά τις μεγάλες διαφορές των τόπων. Ήταν βέβαια θύματα του πονηρού. Ο μεγάλος θύτης, ο μισάνθρωπος και διάβολος είναι κυνηγός ανθρώπων. Αυτό δεν είναι δικαιολογία, διότι ο Θεός και σήμερα ενημερώνει τον άνθρωπο, [όπως και τότε τους πρωτόπλαστους] να αποφεύγει να προσφέρεται θύμα και σφάγιο στα χέρια του πονηρού και ανθρωποκτόνου διαβόλου.
Ο πλούσιος για την αποτυχία του μάλλον έχει ελαφρυντικά θα λέγαμε, διότι έζησε πριν το Χριστό, πριν την Χάρι, με άγνοια της διδασκαλίας του Ευαγγελίου των Αποστόλων και των Πατέρων. Αυτό το σκεπτικό όμως που γράφουμε δεν τον δικαιολογεί.
Εμείς οι χριστιανοί σήμερα με τόσο Χριστό, τόσο Ευαγγέλιο, τόσους Αποστόλους, τόσους Πατέρες, τόσες Γραφές, τόση Παράδοση, τόσα θαύματα, τόση γνώση, τόση Διδαχή, τόση καταγεγραμμένη ιστορία κλπ, δικαιολογούμαστε να αποτύχουμε;
Η παρατηρούμενη εδώ και πραγματική ανισότητα στον κόσμο-τόπο που ζούμε, δεν είναι μόνο εδώ στη γη, αλλά είναι και στην άλλη ζωή πραγματική. Οι άνθρωποι όλοι στο μέλλον του χρόνου θα βρεθούν πραγματικά σε έναν από τους δύο τόπους και τρόπους ζωής πραγματικά και όχι φανταστικά.
Ο πλούσιος εδώ στη γη δεν γνώριζε τον Λάζαρο; Έξω από την πόρτα του σπιτιού του βρίσκονταν πολλά χρόνια και κάθε ημέρα. Δεν τον πρόσεξε ποτέ, δεν του έδωσε ποτέ σημασία ως άνθρωπο. Τον έβλεπε πραγματικά ζωντανό αλλά άστεγο, πεινασμένο και άρρωστο. Δεν ήταν εχθρός του κατά τον Νόμο, αλλά μάλλον φίλος ή έστω κάποιος γνωστός. Ακόμη και ο Νόμος του Μωυσή τον καταδικάζει τον πλούσιο, πόσο μάλλον ο Νόμος της χάριτος που θέλει τον πλησίον μας εαυτό μας. Πόσο κοντά μας θέλει ο Θεός, και πόσο εμείς μακρυά βρισκόμαστε από τους συνανθρώπους μας. Τελικά ποτέ δεν θα γίνει ο πλησίον μας πραγματικά εαυτός μας, υποκριτικά μπορεί.
Από τα λεγόμενα του Χριστού υπάρχει συγκεκριμένα πραγματική ζωή σε εκείνο τον τόπο, με πραγματικό τρόπο ζωής. Εκείνος ο πραγματικός και βασανιστικός τρόπος, ξύπνησε τον πλούσιο τον ανάγκασε, και τον προσγείωσε στην πραγματικότητα, ώστε να προσέξει τον Λάζαρο και να του ζητήσει βοήθεια προκειμένου να δροσιστεί έστω και στα χείλη του. Θα μπορούσε και ο Λάζαρος να φωνάζει έξω από το σπίτι του πλουσίου και να λέγει: Ε εσείς εκεί μέσα που τρώτε και πίνετε μέχρι σκασμού μέρα νύχτα, δώστε και σε μένα τον νηστικό λίγο φαγητό. Ποτέ δεν το έκανε αυτό. Ταπεινωμένος υπέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του.
Εδώ στη γη ο πλούσιος δεν είχε προσέξει την ανισότητα μεταξύ αυτού και του Λαζάρου, διότι του άρεσε η ανισότητα, ήταν βολεμένος, εκεί προσέχει ότι επικρατεί η ανισότητα η οποία δεν του αρέσει, το προσέχει αυτό και ζητά βοήθεια επιμένοντας να φέρει την ανατροπή με δικούς του όρους, αλλά δεν του βγήκε. Τους όρους τους έχει θέσει ο Θεός, ο δε άνθρωπος κάνει υπακοή. Είχαν έλθει για τον πεθαμένο πλούσιο πραγματικά τα κάτω πάνω και τα πάνω κάτω. Εδώ στη γη ο Λάζαρος ποτέ δεν τον ενόχλησε τον πλούσιο, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για την ανισότητα, την είχε δεχτεί, είχε γίνει ένα.
Ο πλούτος είναι σαν το κάρβουνο που είναι αναμμένο. Είναι όμως για ώριμους ανθρώπους. Ο τραπεζίτης για να δώσει τον πλούτο ζητά εγγυήσεις, εγγυητές κλπ. Ο Θεός δίνει χωρίς εγγύηση. Ο ώριμος άνθρωπος γνωρίζει τα περί πλούτου και της χρήσης αυτού. Ένας άνθρωπος ώριμος, αγαθός, ενάρετος κλπ, δεν θα ήθελε ποτέ να είναι κάτοχος πλούτου, διότι όπως προείπαμε είναι αναμμένο κάρβουνο, που είναι σαν να το κρατάς διαρκώς στα χέρια σου μέρα νύχτα έστω και με μεταλλική τσιμπίδα, πράγμα δύσκολο. Δυστυχώς οι πλούσιοι είναι ανώριμοι άνθρωποι, και πολλά εμπαθείς, διότι ο πλούτος, τους υποβαθμίζει, εκτός ελαχίστων από τους ελάχιστους.
Ένας πλούσιος είχε έναν φίλο φτωχό και του λέγει μία ημέρα: φίλε θα σου δώσω αυτά τα χρήματα, μεγάλο ποσό, και χωρίς πολλές κουβέντες του τα έδωσε. Δεν πέρασαν 10 ημέρες και του επέστρεψε. Γιατί; Ψάξε και βρες το μόνος σου.
Νόμισε ο πλούσιος ότι ο εδώ κόσμος με τον εκεί κόσμο είναι το ίδιο. Όχι βέβαια. Πολλοί νομίζουν, έχουν γνώμη, έχουν άποψη, κλπ. Σε όλα τοποθετούνται με το ΕΓΏ τους. ΟΙ ψυχές παραμένουν ίδιες, ο τόπος και ο τρόπος είναι διαφορετικός, αλλά πραγματικός.
Η χρήση του πλούτου είναι το πρόβλημα για κάθε πλούσιο. Λέγουν πολλοί άνθρωποι σήμερα: δεν είμαι πλούσιος αλλά φτωχός, και ότι έχει ομοιότητα με το Λάζαρο. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με τον πλούτο, αλλά μόνος του. Ο πλούτος στην πραγματικότητα δεν είναι δικός του, αλλά ξένος, αλλουνού. Ότι υπάρχει έξω από την ψυχή μας είναι ξένο, ακόμη και το σώμα μας. Δεν είναι δικό μας. Μας δόθηκε διά να το επενδύσουμε. Δώρο του Θεού είναι η υγεία, η δύναμη, η ομορφιά κλπ. Αν ο Θεός πάρει τα δωρεάν ποσοστά που μας έδωκε, θα είχαμε υγεία, ομορφιά, δύναμη, γνώση κλπ; και βέβαια όχι. Η πατρίδα που πατούμε δεν είναι δική μας, ούτε το χωράφι, ούτε το νερό που πίνουμε ούτε και η τροφή που τρώμε κλπ.Τα όποια υπάρχοντα κινητά και ακίνητα που κατέχει ο άνθρωπος δεν είναι δικά του. Μας έχουν δοθεί τα όποια αγαθά για να τα κάνουμε καλή χρήση προς όφελος όλων. Υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και η διάθεση για κακή χρήση, αυτό απόκειται ωριμότητα και στην ελεύθερη διάθεση και επιλογή του ανθρώπου.
Ο Χριστός είπε πως; είναι δύσκολο να εισέλθει πλούσιος στην Βασιλεία των ουρανών. Ο πλούσιος Ζακχαίος μάλλον εισήλθε, διότι αποκατέστησε διπλάσιο όλες τις οικονομικές αδικίες, ακόμη και τετραπλάσιες αποζημιώσεις έδωκε, που φανερώνει ότι όσο υπόλοιπο θα ζούσε θα εργάζονταν για να ξεχρεώσει τις δεσμεύσεις που ομολόγησε ενώπιον του Χριστού.
Το κείμενο είναι συμπληρούμενο ..... .
