ΠΟΙΌΣ ΑΞΑΠΑΤΆ ΠΟΙΌΝ; Το γνωστό και διαχρονικό πλέον φαινόμενο της σύγχρονης ΑΠΆΤΗΣ.

   Περί  ΑΠΆΤΗΣ των ΚΟΜΜΆΤΩΝ και Όχι  Μόνο. Η απάτη φωνάζει την απάτη, απάτη, είναι να γελά και το παρδαλό κατσίκι και όχι μόνο.  Είναι γνωστό ότι οι Σπαρτιάτες εξαπάτησαν δήθεν τους Έλληνες εκλογείς. Από ανατολής του έθνους και ελαχίστων [χρονικών περιόδων που δεν γνωρίζουμε ιστορικά] εξαιρέσεων ιδίως τα χρόνια 1967-1973 [ένα μικρό διάλυμα]  και από το 1974 έως και σήμερα, η απάτη η οποία είναι διδακτή πλέον, παρουσιάστηκε σαν Αρετή στην πατρίδα μας. Άλλα υπόσχονται οι πολιτικοί με υπογραφές ακόμα και άλλα πράττουν μετεκλογικά. Αυτό δεν είναι απάτη; Το εφεύρημα στην αγορά 35 %  φθηνότερα [όλα τα ποσοστά είναι γραμμένα πάνω στα προϊόντα]  δεν είναι απάτη; Η κάθε διαφήμιση προσπαθεί να πείσει τον αγοραστή για το δικό της προϊόν, δεν είναι  απάτη; Tα πολλά τιμολόγια της ΔΕΗ δεν είναι απάτη;  Τα πολλά νομοσχέδια στη Βουλή δεν κρύβουν μελλοντική απάτη; Το δύο σε ένα δεν είναι απάτη; Οι εκπτώσεις δεν είναι πονηρή απάτη; Οι  ενημερώσεις με πάρα πολύ μικρά  γράμματα και διαφεύγουν την προσοχή μας δεν είναι οπτική-αναγνωστική  απάτη; Οι νόμοι με τα τόσα γραφικά σκαριφίσματα, εφευρήματα, άρθρα, παραπομπές, πόρτες και τα γνωστά παράθυρα κλπ, δεν είναι απάτη; Η εφορία, οι θεσμοί του κράτους την απάτη συμβουλεύονται. Η τεχνολογία, το εμπόριο, η υγεία πρόσφατα κλπ, δεν είναι βουτηγμένα όλα στη απάτη;  Η απάτη σήμερα είναι ο ίσκιος μας, οι βιταμίνες των ολιγαρχών και όχι μόνο. Παντού με την απάτη θα προχωρήσεις, χωρίς αυτήν δεν υπάρχεις.  Οι πάντες είμαστε ΥΠΌΔΙΚΟΙ στο έγκλημα της ΑΠΆΤΗΣ εκτός ελαχιστοτάτων μέσα στην κοινωνία.  Απάτη στην εργασία, απάτη στην οικογένεια, απάτη στη διακίνηση αγαθών, απάτη στις κοινωνικές σχέσεις κλπ, παντού απάτη.  Ποιος θα δικάσει Ποιον; Η κρίση δεν έχει πάτο λένε. Η απάτη έχει πάτο; Όχι δεν έχει. Η απάτη είναι σαν αυτό που λέγει ο λαός: όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα την βρεις. Αφήνουμε έξω τις διακρατικές και διεθνείς απάτες για άλλη φορά. Ότι χρεώνει η Ελλάδα στον Κασιδιάρη - Στίγκα, το κάνει η Αλβανία στον Μπελέρη με άλλη μέθοδο. Διατί παραπονούμεθα; Μήπως διδάξασα είναι η Ελληνική κυβέρνηση; Η Απάτη είναι σήμερα παράδειγμα   προς μίμηση και όλοι το αντιγράφουν. Ο απατεώνας είναι πρότυπο για τα δεδομένα της εποχής.  Πάει ξεχάστηκε το του Χριστού: το ΝΑΙ να είναι ΝΑΙ, και το ΌΧΙ να είναι ΌΧΙ.  Δηλαδή η Αλήθεια και η ειλικρίνεια.

 

ΆΓΙΟΣ ΣΠΥΡΊΔΩΝ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ.

  Ο Άγιος Σπυρίδων Γεννήθηκε το 270 μετά Χριστόν με άγνωστη την ημέρα γέννησης, στο χωριό Άσκια της Αμμοχώστου της ΚΥΠΡΟΥ.

 Ήταν ποιμένας άλογων προβάτων. Αυτό διδάχτηκε από τον πατέρα του ο οποίος είχε κοπάδι προβάτων. Ο Άγιος ήταν από μικρό παιδί ενάρετο. Μεγαλώνοντας καλλιέργησε τη αρετή μέσα του. Έγινε οικογενειάρχης με χριστιανικές αρχές  και πρότυπο συζύγου και πατέρα. 

Αυτό το φαινόμενο η τοπική κοινωνία το διέκρινε και τον εξέλεξε κληρικό να ποιμάνει τώρα τα λογικά πρόβατα, της ενορίας, δηλαδή τους ανθρώπους χριστιανούς που ήταν λίγοι και μέσα σε ειδωλολάτρες. Ο Άγιος όπως αγαπούσε τα πρόβατα της στάνης αγάπησε και τα πρόβατα-ανθρώπους. 

 Αυτό το διέκρινε η τοπική ευρύτερη κοινωνία της Κύπρου και τον εξέλεξε δεύτερη φορά για ποιμένα της περιοχής. Από την εργασία του στην πίστη του Χριστού έλαβε ως μισθό πολλά χαρίσματα. Βλέπετε όποιος εργάζεται την καλή εργασία αμοίβεται, αλλά τι εργάζεται και τι αμοίβεται.  Σε ποιον εργάζεσαι και από ποιον αμοίβεσαι και τι μισθό παίρνεις. Ερεύνα λίγο φίλε.   

Εμείς σήμερα θα πρέπει να μιμηθούμε τον Άγιο. Πρώτα πρέπει να τον κατανοήσουμε λογικά, ηθικά, πνευματικά, θεωρητικά δηλαδή και μετά να περάσουμε στην πρακτική μίμηση. Σήμερα οι χριστιανοί ούτε νοητικά δεν μπορούμε να συλλάβουμε τον Άγιο Σπυρίδωνα, πόσο μάλλον πρακτικά να τον αντιγράψουμε και να τον μιμηθούμε. Ο Άγιος καλλιέργησε τον εαυτό του [την ψυχή του]   σαν καλός γεωργός και κτηνοτρόφος. Έκανε πάντα το καλό έργο, καλλιέργεια είναι εργασία καλή. Εργασία δεν είναι μόνο το 8ώρο κλπ. Εργασία είναι όλο το 24ωρο και η στάση και συμπεριφορά όπου και να βρίσκεσαι. Ψάξτο λίγο  φίλε μου και θα βρεις αυτό που πρέπει.

 Ήταν πρότυπο και παράδειγμα ενάρετου ανθρώπου, χριστιανού, συζύγου και πατέρα. Άνθρωπος,  Ενάρετος, Χριστιανός, σύζυγος, και Πατέρας, αυτά μας λένε κάτι μέσα μας; ή όχι; 

Πάμε τώρα στην κοινωνία. Είπαμε ότι η κοινωνία διέκρινε, αξιολόγησε  δηλαδή μέτρησε και ζύγιασε τον άνθρωπο, εργαζόμενο, σύζυγο, πατέρα χριστιανό και τον εξέλεξε-ψήφισε στο αξίωμα  του ποιμένα  ως άρχοντα της ενορίας, όπως ήταν δομημένος ο θεσμός τα χρόνια εκείνα. Η κοινότητα διάλεξε τον καλλίτερο. Σήμερα εμείς αν και αξιολογούμε και απορρίπτουμε πολλά πρόσωπα ως ακατάλληλα, δυστυχώς  τα εκλέγουμε σε θεσμικές θέσεις. Λέγεται από το λαό: ο κάθε ακατάλληλος στη πιο κατάλληλη θέση.

Ο Άγιος εργάστηκε υπεύθυνα, συνειδητά, σοβαρά,  στο καθήκον αφοσιωμένος, στην παρακαταθήκη της πίστεως εις Χριστόν που παρέλαβε ως κληρικός και απέδειξε ότι ήταν πρότυπο  στον ρόλο του  ποιμένα. Εμείς ο καθένας γνωρίζουμε τον ρόλο μας, ερχόμενοι εδώ στη γη; Αν δεν μάθουμε το ρόλο μας, αν δεν τον παίξουμε σωστά, η παράσταση της ζωής μας θα αποτύχει αδελφοί.

Η κοινότητα το πρόσεξε αυτό και τον ανέδειξε για δεύτερη φορά εκλεγμένο, και υπεύθυνο ως ποιμένα και στην ευρύτερη τοπική κοινωνία της Αμμωχόστου της Κύπρου. Περισσότερη εργασία, περισσότερη ευθύνη, κούραση κλπ. Εν τούτοις και εδώ πρότυπο και καλό παράδειγμα να προσφέρει στα λογικά πρόβατα του Χριστού δηλαδή τους πιστούς και τους φίλους του Χριστού διά τους οποίους εσταυρώθη. Εμείς οι χριστιανοί και πρώτη και δεύτερη και τρίτη και τετάρτη φορά εκλέγουμε αντί-πρότυπα ως άρχοντες των όποιων θεσμών. Δηλαδή οι τότε άνθρωποι διέκριναν αξιολογούσαν διάλεγαν για τον καλό θεσμό τον κατάλληλο άνθρωπο και τον επιβράβευαν με το αξίωμα του άρχοντα και διοικητή του θεσμού. Σήμερα για την κατάλληλη πνευματική θέση επιλέγουμε-εκλέγουμε τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο ως ηγέτη, αρχηγό, ποιμένα κλπ. Όλοι οι θεσμοί σε μεγάλα ποσοστά είναι ηθικοί και πνευματικοί, εμείς τους   καταστήσαμε   100% υλικούς. 

Αυτά τα λίγα για να προβληματιστούμε σήμερα εμείς οι δήθεν χριστιανοί. Αμήν. 12 Δεκεμβρίου 2023.  

α

α

α

α

ΓΝΩΡΊΖΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΌΣ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΦΙΛΊΑ; Εκεί μέσα είναι όλοι οι Έλληνες.

 Ο προδοτικός και ανθελληνικός κυβερνητικός κομματισμός είναι ταγμένος εναντίων των Ελλήνων, των Ρώσων, και των απανταχού της Γής  Ορθοδόξων, και δουλικά φίλος όλων των Αφρικανών, Ασιατών κλπ. Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι οι πολιτικοί ήταν και είναι  ορκισμένοι να καταστρέψουν το δημογραφικό πρόγραμμα της «καταραμένης 7 επταετίας», προκειμένου να αφανίσουν τον Ελληνικό πληθυσμό, να τον αντικαταστήσουν με Αφρο-Ασιάτες και να δικαιώσουν εκείνους που έχουν πει και γράψει ότι οι Έλληνες ως φυλή δεν υπάρχουν!!!

Στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου μετά το 1950 το πρώτο μάθημα καθώς θυμάμαι ήταν περί φιλίας ανθρώπων. Το κείμενο έλεγε: Πιστεύω τω φίλω, πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις. 

Ήδη από χρόνια πριν, η δήθεν ελεύθερη Ελλάς τότε, εκσυγχρόνιζε την παιδεία με τις ονομαζόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις διαδοχικά, από την κάθε κομματική κυβέρνηση, όχι όμως Ελληνική. 

Μεταρρύθμιζαν την παιδεία όχι να προσθέσουν κάτι Καλλίτερο,  Εθνικότερο, Ανώτερο, Ωραιότερο, Ηθικότερο, Χριστιανικότερο κλπ. 

Η κάθε κυβέρνηση είχε εντολή, [από τους ιδιοκτήτες της Ελλάδος] όλο και να αφαιρεί από την Ελληνική αγωγή, και να προσθέτει σε αντικατάσταση, εισαγόμενη αγωγή από την Δύση. 

Μετά την Δύση [του ηλίου ας πούμε] τι ακολουθεί; το σούρουπο και η μαύρη νύχτα. 

Η Ελληνική παιδεία ήταν από αιώνες η Ανατολή και το φως, είναι δυνατόν να πάρει η Ελλάς, από τη Δύση κάτι καλό; βεβαίως και ΟΧΙ. 

Και που γίναμε Ευρωπαίοι, πόσο αυτό ωφέλησε την Ελλάδα και τους Έλληνες; 

Ήταν ποτέ οι Ευρωπαίοι φίλοι μας; Είναι οι Ευρώπη φίλη μας; ή όποια μεγάλη δύναμη; Εσύ τι απαντάς;

Ο φίλος κάπου στο βάθος είναι ίδιος με εσένα και εσύ με εκείνον, διό και υπάρχει ισορροπία, συνέχεια, συνέπεια, θυσία, σεβασμός, συνεργασία κλπ, εξ ίσου και από τους δύο φίλους, ή φιλενάδες. Πόσους φίλους είχες κάποτε, τώρα που είναι; πόσους έχεις; πόσοι σου έμειναν; Τα κράτη πόσες συμφωνίες φιλίες υπέγραψαν; πολλές. Πολλές συμφωνίες φιλίας κρατών και ανθρώπων ανακλήθηκαν σε μήνες ή μετά από κάποιες ημέρες. Πολλές συμφωνίες φιλίας είχαν άλλους σκοπούς, διπλωματικούς, οικονομικούς, κλπ. 

Ο διάβολος διέσπασε πολλές φιλίες όπως ομοεθνών με εμφυλίους πολέμους,  ομοθρήσκων, χριστιανών, ορθοδόξων, ή Ιουδαίων ή Μουσουλμάνων. Πόλεμοι μεταξύ χριστιανών, μεταξύ Ορθοδόξων, μεταξύ Μουσουλμάνων, μεταξύ Ιουδαίων, μεταξύ ειδωλολατρών και όποιας θρησκείας. 

Πόσοι φίλοι από φίλοι έγιναν εχθροί; όλοι μας έχουμε παρόμοια δοκιμασία ή προσωπική εμπειρία, ή από το όποιο περιβάλλον μας, οικογενειακό, εργασιακό, κοινωνικό κλπ. 

Η φιλία λειτουργεί με βάση τους κανόνες της φιλίας, διά τούτο στη ζωή μας επιβάλλονται προσθαφαιρέσεις φίλων ή φιλενάδων. Μάθε να αξιολογείς και να εκλέγεις πιστούς φίλους, αν είσαι και εσύ πιστός φίλος.  

Τα ομόφρονα έλκονται και τα ετερόφρονα απωθούνται. Φυσικό, λογικό και ηθικό είναι. Α να σου πω και κάτι μην το ξεχάσω. Ένας καλός, ο καλλίτερος φίλος για όλους μας είναι ο Ιησούς,  ο Χριστός ντε, ο Ναζωραίος από την Γαλιλαία των εθνών.  Ξέρεις εσύ, σίγουρα έχεις ακούσει για Αυτόν. Είναι φίλος για όλα τα γούστα θάλεγα. Σου κάνει τα πιο δύσκολα χατίρια, Θέλει να του κάνεις και εσύ ένα χατήρι, να τον αγαπήσεις περισσότερο από εσένα. Κομμάτια γίνεται γιατί όλους τους έχει φίλους του. Εσύ έγινες ποτέ έτσι για έναν φίλο σου; Όμως φίλε μου, ψάξε και βρες για τη φιλία περισσότερα.

 

ΟΙ ΆΓΙΟΙ ΡΑΦΑΉΛ και ΝΙΚΌΛΑΟΣ της ΛΕΣΒΟΥ, οι ΑΠΟΤΕΧΙΣΜΈΝΟΙ.

1]  Όσοι έγραψαν για τους Αγίους νεομάρτυρες Ραφαήλ και Νικόλαο της Λέσβου, τους ονομάζουν και ΟΜΟΛΟΓΗΤΈΣ και δικαίως. 

2] Διότι ομολόγησαν την ορθόδοξη πίστη όχι με γραπτά και θεωρίες, [αυτά είναι εύκολα] αλλά στην πράξη [εδώ είναι τα δύσκολα] μετά από όσα βίωσαν σε καιρό αιρέσεως και προδοσία πίστεως με προσωπικό διωγμό, με συμπλήρωμα το μαρτύριο. Σήμερα έχουμε τους βελούδινους Αγίους. Για ομολογητές και μάρτυρες, ούτε κουβέντα. Έγιναν άγνωστες λέξεις. Είναι μόνο για την ιστορία.

3] Τους ονομάζουν δε ομολογητές «διότι αδιαφόρησαν για τις τιμές και τις δόξες των αξιωμάτων, δεν υπελόγησαν το κόστος της εναντίωσής των προς τον Αυτοκράτορα, και το σύστημα, προκειμένου να υπερασπιστούν την Αλήθεια της ορθόδοξης πίστης έναντι της Αιρέσεως του Παπισμού».

4] Γεννήθηκε το 1410, το 1438-1439 Σύνοδο ΦΕΡΡΆΡΑΣ ΦΛΩΡΕΝΤΊΑΣ  ήταν περίπου 30 χρονών. 

5] Ήταν παρών στη παραπάνω Σύνοδο ως αξιωματικός και συνοδός-φρουρός υψηλών προσώπων. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης από την Ιθάκη των Ιονίων νήσων.

6] Εκεί γνώρισε όλα τα πρόσωπα της εποχής. Γνώρισε τους ενωτικούς και τους ανθενωτικούς της εποχής του. Εκεί έγινε γνώστης της πολιτικής και της εκκλησιαστικής  διπλωματίας. Όλο αυτό ήταν για τον Χιλίαρχο Γεώργιο Λάσκαρη μεγάλη εμπειρία, πράγμα που τον ωρίμασε και τον προετοίμασε  για την μελλοντική του πορεία. Δεν ήταν άνθρωπος καριέρας όπως οι σημερινοί.

7] Παραιτήθηκε του στρατού και εκάρη μοναχός το 1445 σε ηλικία 35 χρονών και λίγο αργότερα ιερεύς, στις Σέρρες, ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου. Ο Γεώργιος δεν ήταν ικανοποιημένος από την στρατιωτική πορεία της Αυτοκρατορίας, αφού ήταν Χιλίαρχος στο αξίωμα. Είδε την παρουσία του στο στράτευμα ανώφελη, εξ ου και παραιτήθηκε για να ακολουθήσει το δρόμο της ορθοδοξίας. 

Ήλπιζε ότι εκεί θα ταιριάξει κλπ. Και εκεί τον απογοήτευσαν οι ποιμένες. Να γνωρίζεις φίλε μου ότι, όσο ψηλά στην κοινωνία πρόσωπα γνωρίζεις [σε όποιο θεσμό] ζώντας κοντά τους, τόσο σε απογοητεύουν. Αυτό είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. 

8] Το 1452 είναι Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου. Ο Ραφαήλ πρώην αξιωματικός, γνωστός στους Παλαιολόγους και τώρα κληρικός τον προτείνουν για Πρωτοσύγκελο, θέση την οποία δέχτηκε ο Ραφαήλ.

9] Την 12 /12 του 1452 έγινε το ενωτικό Συλλείτουργο Παπικών και ορθοδόξων κάτι σαν επιβεβαίωση, αναδέσμευση, ανανέωση, φρεσκάρισμα,  της Φεράρας-Φλωρεντίας. Οι βυζαντινοί με αυτή την τακτική [πονηρῶ τῶ τρόπω] περίμεναν ανανέωση της στρατιωτικής βοήθειας από τους παπικούς. Παρέστησαν στο συλλείτουργο εκείνο από τον κλήρο και το λαό μόνο οι ενωτικοί. 

Ο προτεσταντικός κόσμος βοηθούσε σε στρατιωτικό υλικό τους Οθωμανούς, [οι Οθωμανοί δεν περίμεναν βοήθεια από τους παπικούς, κατέφυγαν στους εχθρούς των Βυζαντινών, τους προτεστάντες] οι δε παπικοί βοηθούσαν ελάχιστα τους Βυζαντινούς. Οι Βυζαντινοί πρόδωσαν και εξαπάτησαν τους Προτεστάντες στη Σύνοδο της Βασιλείας και τάχτηκαν με τους παπικούς.

Τον Ραφαήλ τον απογοήτευσε και η πορεία της εκκλησίας, Πρώτα η πολιτεία και τώρα η Εκκλησία έχουν προδώσει τα πάντα. Διά τούτο και διαχώρησε τη θέση του έχοντας με το μέρος του και σύμφωνο τον Διάκονο Νικόλαο και αποφασίζουν από κοινού. Από την ιστορία είναι γνωστοί ονομαστικά, οι ανθενωτικοί κληρικοί και λαϊκοί.

10] Ο Ραφαήλ με τον Διάκονο Νικόλαο δεν περέστησαν στο συλλείτουργο της δωδεκάτης Δεκεμβρίου του 1452.  Το ορθόδοξο φρόνημα το εξέφρασαν πλέον ανοιχτά, αφού διαφώνησαν με την τακτική του Πατριαρχείου το οποίο συμπορεύεται με τον παπισμό. Αυτή τους η κίνηση ήταν ανοιχτή διαφωνία με τους τότε φιλοπαπικούς ποιμένες τους οποίους δεν μνημόνευαν και δεν συλλειτουργούσαν πλέον μαζί τους. Η ρήξη είχε επέλθει. Τήρησαν τους Κανόνες των Συνόδων περί αιρέσεως, άρα αποτειχίσεως και διακοπή κοινωνίας, από τους ενωτικούς και  προδότες ποιμένες της ορθοδόξου πίστεως. Γνωρίζουν ότι το μέλλον είναι δύσκολο, θα έχει διωγμούς κλπ.

11] Αυτοκράτορας έμαθε και εξοργίστηκε με τη στάση του Πρωτοσυγκέλου Ραφαήλ και τον εξόρισε μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο. Απόδειξη των παραπάνω είναι το ότι ο Αυτοκράτορας απαίτησε με εντολή  της Συνόδου του Πατριαρχείου να εκδικαστεί η υπόθεση των Ραφαήλ και Νικολάου όπου και  αποφασίστηκε η εξορία τους. Για καθαίρεση δεν γράφουν, αλλά εκείνες τις δύσκολες  ημέρες για όλους, τι να πρωτοπράξουν οι τότε ας τους πούμε οικουμενιστές. Οι ενωτικοί τότε ήταν μειοψηφία, αλλά δυστυχώς αυτοί κυβερνούσαν.

Την επόμενη άνοιξη του 1453 δεν υπήρχε Βυζάντιο, ούτε Αυτοκράτορας. 

12] Τελικά πολλοί κληρικοί και λαϊκοί  άγνωστοι σήμερα σε εμάς,  ήταν υπερασπιστές της πίστεως, δηλαδή αποτειχισμένοι και διωκόμενοι, που κατέληξαν, άλλοι σε αυτοεξορία, άλλοι σε εξορία από το Κράτος, οι δε Ραφαήλ και Νικόλαος βρήκαν καταφύγιο στην Θέρμη της νήσου Λέσβου.  Δυστυχώς για τις αλήθειες αυτές δε υπήρχε ούτε χαρτί, ούτε μελάνι, ούτε θάρρος για να μην θίξουν το κατεστημένο.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι Άγιοι και όχι αυτοί μόνο, αποτειχίστηκαν από την κρατούσα Εκκλησία η οποία ενώθηκε με τον Παπισμό, ενώ εκείνος προσέφερε ελάχιστη βοήθεια στην Αυτοκρατορία. 

Οι ποιμένες τότε δεν έπειθαν, οι εκκλησιές ερήμωσαν, άλλες αράχνιασαν από απουσία πιστών κλπ. Το Βυζάντιο τότε είχε πολλές πίστες, πολλές γλώσσες, ήταν πολυπολιτισμικό κράτος όπως λέμε σήμερα και η διάλυσή του ήταν εύκολη. Το πολύγλωσσο, το πολυφυλετικό, το πολύπιστο, το πολυέθιμο, το πολυκοινωνικό, το πολύχρωμο, το πολύγνωμο, το πολυπολιτισμικό κλπ, ήταν αιτία πτώσης και διάλυσης μετά από χίλια τόσα χρόνια. Μήπως και σήμερα επιβάλλουν να αντιγράψουμε μια συνταγή αποτυχίας και διάλυσης του κόσμου δοκιμασμένη;

Ολίγη συμμετοχή στην παπική πίστη είχαμε, ολίγη βοήθεια στείλανε εκείνοι, δίκαια πράγματα. 

Αυτή είναι η όλη αλήθεια για τους Αγίους της Θέρμης Λέσβου και των ντόπιων κατοίκων. Το βέβαιο και άγραφο είναι ότι, οι άγιοι Ραφαήλ και Νικόλαος και οι συμμαρτυρήσαντες με αυτούς της Θέρμης ήταν αποτειχισμένοι . 

Είναι πάγια διαχρονική  εντολή όπως,  η κάθε πολιτική και η κάθε πνευματική ηγεσία-εξουσία αφού έχουν το ηγετικόν,  άρα έχουν και, το αλάνθαστο, το άκριτο, το ακαταδίωκτο, το ακατηγόρητο, το άσυλο κλπ, όπως ακριβώς και στα χρόνια ετούτα.

13] Το 1463 οι Μουσουλμάνοι κυρίευσαν την Λέσβο. Τις ημέρες του Πάσχα ακολούθησαν τα γεγονότα με το μαρτύριο  των Αγίων και των συν αυτών μαρτυρησάντων  Μυτιληνιών-Λεσβιωτών κατοίκων της Θέρμης. 

Τα παραπάνω είναι η ιστορία με λίγες λέξεις.

Εκείνο που γνωρίζει ο όποιος λογικός, ο κατηχημένος ορθόδοξα χριστιανός, ο  σκεπτόμενος, ο προσευχόμενος, ο πιστεύων στη Γραφή και την Παράδοση κλπ, παρατηρεί ότι η ηγεσία της κρατούσης Εκκλησίας διαχρονικά κινείται από την πίστη ως την απιστία, από την υπεράσπιση ως την προδοσία, από την πνευματικότητα ως την κοσμικότητα κλπ. 

Έχει Αγίους από την μία πλευρά ως την άλλη, οι οποίοι συνυπάρχουν στην ίδια πίστη, στο ίδιο Ευαγγέλιο, στην ίδια Παράδοση, κλπ. Με το πέρασμα του χρόνου, αντί η πίστη να καθαρίζεται, να φιλτράρεται, να εξειδικεύεται, να αναβαθμίζεται, να κυριαρχεί ώστε να είναι πρότυπο και παράδειγμα στον κάθε νέο άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο, παρατηρεί το αντίθετο, δηλαδή αντικατάσταση του φακέλου της παραδοθείσης παρακαταθήκης της πίστεως εις Χριστόν, άγνοια, εγκατάλειψη, συσκότιση, συνεργασία, συγκάλυψη, γενίκευση, κουκούλωμα, απορία, απόγνωση, ανυπαρξία, διαφωνία, σύγκρουση, παρακμή, σήψη κλπ. 

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι επιστήμες που ασχολούνται με τον βιολογικό άνθρωπο εξειδικεύονταν και καλώς θα ειπεί κάποιος.  

Ότι αφορούσε και αφορά τον πνευματικό και τον άνθρωπο της ψυχής όλα καλύπτονται, σκεπάζονται, κουκουλώνονται κλπ. 

Σήμερα και επί των δύο παραπάνω μερών επιδιώκεται το ίδιο. Δηλαδή τα πάντα είναι επένδυση καριέρα και κέρδος, τα πάντα είναι υλικά και τίποτε πνευματικό. Γενική πτώση, με προγραμματισμένη κατεδάφιση.

Ελπίδα για καλό, για ανθρώπινο, για χριστιανικό, για ηθικό, για πνευματικό, για ωραίο, για δίκαιο, κλπ, ΜΗΔΕΝ.

 

ΣΚΈΨΕΙΣ, από την ΠΑΡΑΒΟΛΉ του ΚΑΛΟΎ ΣΑΜΑΡΕΊΤΟΥ.

   Μέσα στους θεωρουμένους κακούς υπάρχουν και καλοί και μέσα στους θεωρουμένους καλούς υπάρχουν και κακοί

   Υπάρχει και κακός Σαμαρείτης; Βεβαίως και υπάρχει και μάλιστα είναι οι περισσότεροι, και όχι μόνο, διότι ο καλός Σαμαρείτης του Ευαγγελίου είναι απλησίαστος στις ημέρες ετούτες του αιώνα ετούτου. Είναι δυστυχώς παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς μίμηση. Ο Χριστός ήλθε να μας μάθει αυτά που δεν γνωρίζαμε ως άνθρωποι. Τα λόγια του είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα, ώστε να τα κατανοούν όλοι όσοι τα διαβάζουν.

   Αν ο άνθρωπος δεν ανακαινίζεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, εποχή με την εποχή, περνώντας από διάφορα στάδια όπως, νέος, ώριμος, [τα φρούτα ωριμάζουν σε 3, 5, 6, μήνες, ενώ ο άνθρωπος σε 7 και 8 δεκαετίες παραμένει ανώριμος!!!] μεσήλικας, έγγαμος, άγαμος, επαγγελματίας, γέροντας,  με την βοήθεια των εμπειριών, της διδαχής,  μάθησης και μελέτης, του παραδειγματισμού, των σταδίων της βιολογικής παρουσίας στον κόσμο, την καθημερινή τριβή στις σχέσεις των ανθρώπων κλπ, δεν θα αναβαθμιστεί ποτέ, και δεν θα μετατραπεί ποτέ σε πνευματικός άνθρωπος, δηλαδή δεν θα γίνει ποτέ όπως τον θέλει ο Θεός. Δυστυχώς είμαστε σαν κόσμος στην εποχή των αδελφών Κάϊν και Άβελ. 

   Δυστυχώς τόσοι φιλόσοφοι, τόση γνώση, τόσα πτυχία, τόσα σεμινάρια, τόσοι καθηγητές, τόση συγγραφή, τόσες δαπάνες κλπ, τόσος Χριστός, Απόστολοι, Πατέρες, Ποιμένες και ηγέτες κλπ, εν τούτοις ο άνθρωπος παραμένει άγουρος και άγριος κλπ.

 

ΔΙΆΓΝΩΣΗ και ΘΕΡΑΠΕΊΑ της ΒΊΑΣ. ΜΠΟΡΕΊ να ΥΠΆΡΞΕΙ; ΝΑΙ.

 Εδώ και χρόνια παρατηρήθηκε βία στις σχέσεις των νέων. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι παλιά οι άνθρωποι ήταν αγγελούδια. Δυστυχώς η βία είναι τόσο παλιά από τα χρόνια του Κάϊν και του Άβελ. Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι ίδιοι αφού είναι απόγονοι εκείνων. Δυστυχώς η ευλογημένη διαδοχή διεκόπη [πριν αρχίσει] με την  αμαρτία των πρωτοπλάστων και τέλος την έξωση αυτών από του τόπου του παραδείσου. Ο κάθε διάδοχος είναι αντιγραφή του πατέρα Βασιλιά, έτσι και ο κάθε νέος είναι διάδοχος άρα αντίγραφο του πατέρα, της μητέρας, του δασκάλου, της κοινωνίας, των θεσμών αυτής κλπ. Οι άνδρες είναι διάδοχοι του Αδάμ, οι δε γυναίκες διάδοχες της Εύας, του Άβελ και του Κάϊν. Υπάρχουν διάδοχοι των δύο γενών και προς το καλλίτερο και προς το χειρότερο. Αυτό είναι αλήθεια.  Ας κοιτάξουμε τη φύση η οποία διατηρεί την διαδοχή σε φυτά και καρπούς με ακρίβεια. 

Το σύστημα έχει αποφασίσει να αντιμετωπίζει την όποια βία ως φαινόμενο της ημέρας λες και δεν υπάρχει καθόλου παρελθόν. Για παράδειγμα περί υγείας ανασύρονται από την ιστορία όλα τα καταγεγραμμένα περί νόσων και θεραπειών. Στο πρόβλημα της βίας καμία αναφορά στην ιστορία, λες και φύτρωσε σήμερα η ασθένεια της κάθε βίας. Δυστυχώς οι ρίζες της βίας είναι από το παρελθόν διαγνωσμένη νόσος  και επικίνδυνη, καθώς και η θεραπευτική αγωγή ιστορικά καταγεγραμμένη. Για τους σεισμούς καιρικά φαινόμενα, γεωλογικές μεταβολές κλπ,  αναφέρουν συμβάντα αιώνες προ Χριστού. Κανένα παγκόσμιο συνέδριο για την ανθρωπιστική κρίση. Για τους πάγους κάνουν συνέδρια τα οποία χρηματοδοτούν αδρά, για τον άνθρωπο μηδέν δαπάνες. Άκρα σιωπή και αδιαφορία για τον άνθρωπο από τους ανθρωπιστικούς θεσμούς. Μάλλον είναι απηγορευμένες παρόμοιες προσπάθειες και ενέργειες. 

Η σεξουαλικότητα τώρα είναι με νόμο διδασκόμενη, ο φόνος διδασκόμενος και αφού είναι διδασκόμενος μέσω τηλεπαιχνιδιών, εμπορίας κέρδους  κλπ, γιατί νέος, να μην το κάνει και πράξη;

Διαχρονική είναι η βία των μεγάλων, η οποία ονομάζεται πόλεμος. Το μεγάλο ψάρι τρώγει το μικρό λέγει ο λαός. Το δίκαιο είναι κινητό πράγμα και το πηγαίνει ο ισχυρός και ο πονηρός άνθρωπος όπου θέλει.

Ποιος από τους Αποστόλους θα πίστευε ότι, οι χριστιανοί κάποιον καιρό θα σφάζονται μεταξύ τους!!! και όμως συνέβη και συμβαίνει και θα συμβαίνει στο μέλλον. 

Η όποια συμπεριφορά είναι διδακτή.

Οι νέοι = μικροί,  παρατηρούν και αντιγράφουν ποιους ; τους μεγάλους. 

Παλιά, αρχαία δεν υπήρχαν μαθήματα οικονομικά, σήμερα πολλές οι οικονομικές σχολές, πολλά τα μαθήματα, πολλές οι δαπάνες, πολλοί οι καθηγητές καθώς και οι μαθητές. Αν δεν γνωρίζεις σήμερα οικονομικά είσαι σαν τυφλός.

Τα μαθήματα του Χριστού σήμερα δεν τα διδάσκει ο κόσμος, μα και εκεί που φαίνεται να διδάσκονται διδάσκονται λίγο, αλλοιωμένα και νοθευμένα με τάση και μαθηματικό προγραμματισμό να λιγοστεύουν οι ώρες διδασκαλίας ώστε στο βάθος του χρόνου να μην έχουν καθόλου μαθητές. Παλιά τα μαθήματα περί ήθους κλπ, διδάσκονταν πολλές ώρες την ημέρα και τα θετικά λιγότερες, ενώ σήμερα τα περί ήθους έγιναν επιλογής!!!

Στην ιστορία έχουμε συνεχή παραδείγματα μάλλον γεγονότα που αλληλοβιάζονταν οι άνθρωποι ομοεθνείς και αλλοεθνείς, ομόθρησκοι και αλλόθρησκοι, οικιακοί, γείτονες και χωριανοί συμπολίτες κλπ. 

Τελευταία συμβαίνουν μεταξύ ομοθρήσκων στην Ουκρανία-Ρωσία από το 2000 ως σήμερα 2223, καθώς πρόσφατα αρχές του  Μήνα Οκτωβρίου του 2023 μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης, απογόνων και των δύο του Αβραάμ. Οι μεν εκ της Σάρας μητρός, οι δε εκ της Άγαρ μητρός

Ομόγλωσσοι, ομόπιστοι, ομόθρησκοι, ομογάλακτοι, όμαιμοι, κλπ, βιάζει, φθείρει, καταστρέφει και δολοφονεί ο ένας τον άλλον, ο δυνατός τον αδύναμο, πατροκτόνοι, και μητροκτόνοι, συζυγοκτόνοι και παιδοκτόνοι, αδελφοκτόνοι κλπ, διατί τα παιδιά να απέχουν από αυτόν τον αγώνα; Ποίοι είναι αυτοί που διδάσκουν τους νέους; Ποίοι τους έχουν δώσει τα όπλα; Όχι κάποιοι αόριστα, αλλά αυτοί που είναι γονείς-γεννήτορες. Από την μία αγωνίζονται να τα αναθρέψουν να μην τους λείψει τίποτε όπως λέγουν, από την άλλη τους παρέχουν ανεξέλεγκτα ότι τα οδηγεί στην αλληλο-καταστροφή. Κάποιοι γονείς επιστήμονες τα ανακαλύπτουν αυτά τα μέσα, όχι τα παιδιά, κάποιοι γονείς με τέκνα είναι έμποροι κλπ, όχι τα παιδιά. Κάποιοι γονείς με παιδιά κυβερνούν αυτόν τον κόσμο.

Η ίδια ευθύνη κατέχει και τους θεωρούμενους πνευματικούς Πατέρες. Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά τα ονομάζουν οι ποιμένες στις εόρτιες εγκυκλίους, ενώ από την άλλη τα εγκαταλείπουν στα χέρια του πονηρού. Το μικρό παιδί το ονομάζουμε Αγγελούδι, και καλώς, άκακο είναι, όταν μεγαλώσει γιατί γίνεται διαβολούδη; Ποιος το μετάλλαξε; από μόνο του; έτοιμα τα βρήκε όλα. Ποιος τα έφτιαξε και του τα παραχώρησε να τα κάνει χρήση; Κάποιος πατέρας ή μητέρα. Μήπως είσαι και ΕΣΎ μέσα σε αυτούς;

 

Το κείμενο δέχεται σκέψεις για βελτίωση.

Ο ΙΗΣΟΎΣ ΧΡΙΣΤΌΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ.

  Οι Ιουδαίοι έχουν πείσει τον χριστιανισμό ότι ο Χριστός δεν ήλθε. 

Είμαστε χριστιανοί μόνο στο όνομα, στην πράξη δε είμαστε χωρίς Χριστό. Πράγματι ένας νέος σημερινός χριστιανός δεν έχει τίποτε κοινό = ίδιο με τον Χριστό. Ένα ελάχιστο ποσοστό των χριστιανών θα ήθελε πολλά κοινά με τον Χριστό, αλλά αυτό στην πράξη είναι αδύνατο. Δεν είναι αρκετή η ευχή και η επιθυμία μόνο.

Ήλθε ο Χριστός πέρυσι για εμάς, για να έλθει και φέτος; Ούτε πέρυσι ήλθε, από ότι γνωρίζουμε, άρα ούτε πρόπερσι, ούτε πριν 2023 χρόνια ήλθε. Ο Χριστός ήλθε, αλλά εμάς μας έχουν πείσει ότι δεν ήλθε.

Τελικά τι εορτάζουν οι χριστιανοί τις ημέρες των Χριστουγέννων; Μάλλον εορτάζουν βιολογικά, κοσμικά, υλικά κλπ, και μάλλον καθόλου πνευματικά.

Ούτε εφέτος μάλλον θα έλθει. Οι Ιουδαίοι λέγουν:  θα σας αλλάξουμε τα φώτα εσάς τους χριστιανούς. Φωτισμένες πόλεις, χωριά και δρόμοι, σκοτεινές οι καρδιές των χριστιανών. Πολλές ευχές, πολλά τηλέφωνα, πλούσια και Λουκούλλεια γεύματα μέχρι σκασμού και ζαλισμένοι από τα ποτά για να μην αισθανόμαστε το μήνυμα της ημέρας των Χριστουγέννων. Και για να δικαιολογηθούμε λέμε ότι το καλεί η ημέρα!!! Για το καλό δήθεν πράττουμε σωρεία κακών.

Πως είναι δυνατόν οι χριστιανοί να  έχουν τόσους Ναούς, τόσες εικόνες του Χριστού, τόσες γιορτές, τόσους ύμνους, τόσες συγγραφές, τόσες ευχές, τόσες δαπάνες, τόσους πολέμους, τόσο αίμα χυμένο στη γη κλπ, ενώ οι χριστιανοί να μην έχουν καμία σχέση με το πρόσωπο ΧΡΙΣΤΟΣ!!! 

Ένα ποσοστό χριστιανών θέλουν τον Χριστό να τους γεμίζει το ταμείο κάθε χρόνο τις ημέρες της εορτής των Χριστουγέννων.  Τα κονομίσαμε και φέτος θα πουν οι έμποροι, κάποιοι θα μείνουν με το παράπονο ότι, πέρυσι ήταν καλλίτερα.

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον Χριστό να τους παρέχει υγεία και δύναμη για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον Χριστό να εγκρίνει, να καλύπτει και να δικαιολογεί την κάθε αμαρτία τους. Κάτι σαν το άσυλο και το ακαταδίωκτο των πολιτικών και εμπορικών προσώπων και όχι μόνο. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών δεν θέλει να ακούει για Χριστό. Αντιπαθής και μισητός ο μόνος αγαθός, ο μόνος δίκαιος, ο μόνος ελεήμων, ο μόνος φιλάνθρωπος κλπ. Δεν θέλει ο άνθρωπος της εποχής να βλέπει καθόλου Χριστό σε εικόνα, μα ούτε να ακούει σε ήχο. Δεν θέλει να βλέπει το σύμβολο του Σταυρού, θηρίο δαιμονικό γίνεται στο αντίκρισμα αυτού.  Όλα τα δαιμονικά σύμβολα επιβάλλονται, του δε Χριστού τα σύμβολα απαγορεύονται. Οι αλλόπιστοι μαγαρίζουν τους Ναούς των Χριστιανών, οι δε Χριστιανοί επιτρέπουν αυτούς, να έχουν την επιλογή τους.

Άλλο ποσοστό χριστιανών γεμάτο αδιαφορία, θέλει τον Χριστό για να καλοπεράσει  επάνω στη γη για την ψεύτικη ζωή καθώς αυτό πιστεύουν. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον χριστό να μην έχει καθόλου λόγο στον τρόπο ζωής του,  που βιώνει εδώ στον κόσμο.  Ας μας πει κάποιος  χριστιανός άνθρωπος τι είναι δικό του εδώ στη γη που έζησε.

Άλλο ποσοστό χριστιανών [λαϊκών και κληρικών] έχει δηλώσει: πως με τα παραμύθια του Χριστού πέρασαν παραμυθένια ζωή. Μέσα σε αυτούς μπορεί να είναι τεχνίτες κάθε είδους τέχνης,  έμποροι, αγιογράφοι, επίτροποι και φροντιστές ιερών χώρων, καθηγητές, κατηχητές, μοναχοί, μοναχές, ιερωμένοι, δημιουργοί ψεύτικων θαυμάτων  κλπ. Πράγματι πέρασαν παραμυθένια ζωή, ο κόσμος τους τιμούσε και τους σέβονταν κλπ, διότι ήταν ικανοί στην υποκριτική τέχνη, και την απάτη, αλλά πέρασαν τα χρόνια του παραμυθιού και τώρα όμως βρίσκονται στα χρόνια της αλήθειας !!!  εκεί πραγματικά θα διαπιστώσουν ότι  δεν περνάνε οι πονηριές τους.

Εσύ στον κόσμο καλοπέρασες και απόλαυσες τα καλά στη ζωή σου όταν ζούσες, τώρα εδώ θα απολαύσεις ότι δικαιούσαι, αυτό το υπόλοιπο έμεινε για σένα, είπε στον πλούσιο ο Αβραάμ.  Αλλοίμονο αν βρεθεί στο κριτήριο της άλλης ζωής, έστω και ένας !!! μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μας. Αλοίμονο αν βρεθεί έστω και  ένας μάρτυρας να φωνάξει έστω και ψιθυριστά ανάξιος !!!, σε χειροτονία κληρικού από τα μέλη της κοινότητας. 

Μιμητές μου σας θέλω, είπε ο Χριστός στους Αποστόλους και αυτοί στους χριστιανούς.  Τι κοινό με τον Χριστό έχει ο άπιστος, ο υποκριτής, ο πονηρός, ο υπερήφανος, ο κλέφτης, ο φονιάς, η φόνισσα, ο πόρνος ο μοιχός, ο απατεώνας, ο τρομοκράτης, ο παιδεραστής, ο βιαστής,  ο λοάτκι, οι λεσβίες, οι γκέϊ, οι ομόφυλοι, οι αλλάζοντες φύλο, οι μάγοι, κλπ. Και όμως όλοι αυτοί είναι βαπτισμένοι και Χριστιανοί στο όνομα του Χριστού !!! 

Από τα λίγα παραπάνω φαίνεται ο Χριστός να μην ήλθε πέρυσι, αυτό το αποδεικνύει  η ίδια μας η ζωή που δεν ομοιάζει καθόλου με την ζωή του Χριστού.  Πιστεύεις ότι θα έλθει έστω φέτος; Αν τον καλέσεις σίγουρα θα έλθει. Τον έδιωξες πολλές φορές, διά τούτο επιφυλάσσεται να έλθει απρόσκλητος, διότι σέβεται και σένα και εκείνον.  Αν δεν έλθει εσύ θα έχεις την ευθύνη και όχι Εκείνος!!!

 Συμπλήρωσε και εσύ κάτι στο κείμενο τούτο και στείλε το σε όσους αγαπάς. Τουλάχιστον θα εισπράξεις όχι το πόσο εκείνοι σε αγαπάνε, αλλά πόσο σε σέβονται.