ΠΤΏΣΕΙΣ και ΑΛΏΣΕΙΣ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΎ και του ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΎ.
θα προσπαθήσουμε όσο κόβει ο νους μας μαζί με όποιες ελλείψεις ή αδυναμίες μας κατέχουν, να γράψουμε κάτι που είναι ιστορία, αλλά και αφυπνιστικό για όλους μας.
Αφορμή η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως σαν σήμερα, την 29 Μαΐου 1453.
Η εποχή προ της Αλώσεως [ερωτούν πολλοί] είναι ίδια με την σημερινή εποχή; Πάντως η εποχή δεν πταίει σε τίποτε, παρά μόνο οι άνθρωποι.
Οδηγός των Αλώσεων πάντα ο Διάβολος, ο δε άνθρωπος εκτελεστής των εντολών του. Η όποια άλωση σαν σπόρος εμφυτεύεται μέσα στον άνθρωπο, ο οποίος την φροντίζει δεόντως, και αναπτύσσεται και στο χρόνο εξωτερικεύεται. Όλες οι αλώσεις ξεκινούν από μέσα μας. Ψάξε το λίγο αδελφέ. Η άλωση της ΒΑΒΈΛ από τους ιδίους έγινε, εναντίον τους τελικά. Όχι από κάποιους εξωτερικούς.
Υπάκουος, πειθήνιο όργανο και Εκτελεστής του ανθρώπου, ο ίδιος ο άνθρωπος. Πόσο ταιριάζει σε όλα, το διαχρονικό: ο θάνατός σου, η ζωή μου. Άσε το άλλο: το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αμ το άλλο: όσο ποιο ψηλά γνωρίζεις ανθρώπους τόσο απογοητεύεσαι. Μάθε και τούτο: η υπερηφάνεια φουσκώνει τον άνθρωπο σαν το μπαλόνι που είναι φουσκωμένο με τον καπνό του κόσμου, που το ανεβάζει ψηλά, έτσι φουσκώνει και ο άνθρωπος, οι αντοχές όμως επειδή είναι κακοαναθρεμμένος, του τελειώνουν, δεν τραβάει που λένε, και όπως το μπαλόνι σπάζει και η πτώση του είναι βεβαία, το ίδιο συμβαίνει και στον εγωιστή άνθρωπο.
Η αμαρτία είναι η απόλαυση για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει την ελευθερία, την δυνατότητα να γνωρίζει, να ερευνά, να αξιολογεί, να επιλέγει, να αποφασίζει, και να πράττει το καλό, το αγαθό κλπ, ή αντίθετα το κακό, το λάθος, την παράβαση, την αμαρτία κλπ. Ο άνθρωπος έχει τάση και ροπή προς την αμαρτία η οποία τον δελεάζει και τον παρασέρνει.
Ο άνθρωπος απολαμβάνει την αμαρτία, ο δε Διάβολος [επόμενο είναι να] απολαμβάνει τον αμαρτωλό άνθρωπο, τον δε διάβολο θα απολαύσει η κόλασις.
Ο αμαρτωλός άνθρωπος είναι απόλαυση και θέαμα για τον διάβολο. Ο αμαρτωλός και παραβάτης του νόμου του Θεού, άνθρωπος βέβαια, δεν θέλει να ακούει για διάβολο, έτσι διαολίζεται και επιτίθεται στον άνθρωπο, που είναι αυτός ο ίδιος, αφού ότι κάνει στον συνάνθρωπο, το κάνει στον εαυτό του, πράγμα που το εισπράττει αυτός ο ίδιος. Πως γίνεται αυτό; Σκέψου και θα το βρεις. Μπορείς.
Οι σατανισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι μία αρένα, [που εξελίσσεται το τελευταίο στάδιο του βιασμού, δηλαδή, ο Θάνατος, οι άλλοι βιασμοί προηγήθηκαν] ένα στάδιο σαν το Κολλοσαίο που οι επίσημοι Ρωμαίοι απολάμβαναν την κατασπάραξη των χριστιανών από τα πεινασμένα και αχόρταγα θηρία. Σκέψου όλο τον κόσμο [όλα τα έθνη] σε μικρογραφία να είναι μέσα στο στάδιο της Ρώμης και να εξελίσσονται [σε ένα παγκόσμιο Κολλοσαίο] όλα τα τρέχοντα παγκόσμια γεγονότα. Όποια και να είναι τα γεγονότα.
Ο Θεός επιτρέπει λέγουν [μέσα τους περνά η αποδοχή, το δέχονται σαν ευχάριστα, είναι σαν να κάνουν και υπακοή] οι χριστιανοί. Δηλαδή αφού ότι επιτρέπει ο Θεός θα γίνει, εγώ βέβαια διαφωνώ λέγει ο χριστιανός ταπεινολογώντας, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αφού το επιτρέπει. Θα πάω κόντρα στο Θεό; λένε οι πονηροί. Όμως εγώ επιτρέπω.
Είναι γραμμένο από τους προφήτες λέγουν οι χριστιανοί, δηλαδή ότι δόθηκε εντολή από τον Θεό, άρα γραμμένο και αναπόφευκτο!!!. Δηλαδή είναι δεδομένο τελεσίδικο, οπότε κάθε προσπάθεια για το αντίστροφο να το σβήσω, δεν έχω την δυνατότητα. Το δέχομαι και αυτό. Όμως εγώ γράφω.
Ο Θεός δεν γράφει, [δεν χαραμίζει μελάνι ο Θεός για να γράψει τις δικές μας διαστροφές] αλλά γνωρίζει τι θα γράψουμε με τα έργα μας εμείς οι χριστιανοί. Ο Θεός είπε: ο άνθρωπος καλοπερνά ή κακοπερνά από το πιστεύω του, την αγωγή του, τα έργα του, τις επιδιώξεις του, τις επιθυμίες του, τις πράξεις του, τις αμαρτίες του, τα λάθη του κλπ, που πράττει με σώμα και ψυχή.
Έρχονται τα έσχατα λέγουν οι χριστιανοί. Τα έσχατα δεν τα έχει στο πρόγραμμα ο Θεός. Προσπαθεί να τα αναβάλλει, να τα ακυρώσει, αλλά οι άνθρωποι απαιτούν να έλθουν !!! όχι ο Θεός. Ετούτοι οι χριστιανοί των ημερών μας δεν παλεύονται με τίποτε. Αν δεχτούμε τα έσχατα ως δεδομένο από το Θεό, δεχόμαστε ότι ο Θεός έφτιαξε κάτι [λάθος που έχει ημερομηνία λήξεως] το οποίο θα τελειώσει μέσα στο χρόνο. Άρα εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη για τα έσχατα. Έτσι ο νέος άνθρωπος θα χρεώνει στο Θεό κάθε καταστροφή ενώ θα είναι έργο χειρών ανθρώπων. Όμως εγώ γίνομαι πρόδρομος και προετοιμάζω τον ερχομό των εσχάτων.
Ποίος επιτρέπει; Ο άνθρωπος. Έγινε ένα ατύχημα, το επέτρεψε, ο Θεός, ήταν γραμμένο να γίνει, τόσο ήταν, ήλθε το τέλος του !!! Δεν λένε ότι έτρεχε, ότι ήταν πιωμένος, ότι ήταν άϋπνος, ότι τσακώθηκε με την κοπέλα του και θυμωμένος το φούνταρε στην κολόνα, ή τον,την σκότωσε, κλπ. Το θέλημα το δικό μας το καταγράφουμε ως θέλημα του Θεού!!!.
Ποίος γράφει; φυσικά ο άνθρωπος, όχι πάντως ο Θεός. Κάθε αμαρτία είναι γραμμένη στο βιβλίο της ζωής του κάθε ανθρώπου. Η κάθε κίνηση του ανθρώπου είναι γραπτό και σχεδίασμα δικό μας. Η απόδειξη παραμένει κάπου καταχωρημένη. Αυτή θα μας αξιολογήσει και θα μας βρει ελλιπείς.
Τα έσχατα θα έλθουν; Βεβαίως και θα έλθουν, όχι βέβαια επειδή το γράφει η Γραφή. Η Γραφή ενημερώνει τον άνθρωπο να προλαμβάνει, [ο Θεός ενημέρωσε τους πρωτόπλαστους, έχει ενημερώσει και όλους εμάς ώστε] να αποφεύγει τον όποιο κίνδυνο, αλλά ο άνθρωπος το επιθυμεί και εργάζεται διά αυτό. Η Γραφή λέγει, η αμαρτία γεννά θάνατο. Ο άνθρωπος ανέλαβε την ευθύνη για την συνέχεια της πορείας του κόσμου.
Όλα τα δεινά που ζει ο άνθρωπος εδώ στον κόσμο, αρχής από της αμαρτίας των πρωτοπλάστων έχουν ημερομηνία λήξεως, [με αποδοχή και συμφωνία του ανθρώπου αρχής από Αδάμ], εκτός του Θεού. Αντίστροφες από του νόμου του Θεού επιλογές, αποφάσεις, και ενέργειες, έφερναν, και θα φέρνουν καταστροφή. Από αρχής δεν έγινε ο κόσμος για να καταστραφεί, αλλά να υπάρχει πάντα και χωρίς χρόνο.
Πόσες είναι οι Αλώσεις; Πάρα πολλές. Κάθε σύγκρουση με όποια αμαρτία και υποταγή σε αυτή είναι άλωση. Κάθε υποχώρηση σε πολεμική σύγκρουση ακόμη και σε συμφωνία, είναι άλωση. Κάποιοι το ονομάζουν θυσία. Αν είναι δυνατόν. Η θυσία του Χριστού δεν ήταν άλωση-πτώση, αλλά ανάσταση, Ανάληψη και ερχομός του Αγίου Πνεύματος στην πεντηκοστή ημέρα. Ας προσπαθούμε να εννοούμε τις Ελληνικές λέξεις, έχουν ζωή. Καμία άλλη γλώσσα δεν αποδίδει νόημα στην ζωή του ανθρώπου.
Έχουμε λογική άλωση, των αισθήσεων άλωση οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, υγειονομική, ηθική, κλπ. Κάθε υπαρξιακή μάχη μέσα μας που την χάνουμε είναι άλωση.
Η πρώτη διαταραχή μεταξύ των ανθρώπων είναι σύγκρουση που ακολουθεί νίκη, ή υποταγή. Σταδιακή και διαχρονικά παρά τις όποιες νίκες, χαμένος τελικά είναι ο άνθρωπος, εκτός εξαιρέσεων.
Η Φυσική Άλωση. Είναι η δεύτερη διαταραχή στην φύση, η οποία θα φέρει γεολογικές αλλαγές, πράγμα που θα είναι σαν αυτο-καταστροφή από μόνη της. Άλωση από την φύση θα υποστεί ο άνθρωπος όταν η φύση με τα δικά της όπλα θα υποτάξει τον άνθρωπο και θα τον στερήσει τις φυσικές απολαύσεις. Τα αναφέρει όλα η Γραφή προφητικά.
Η τρίτη διαταραχή θα είναι στο σύμπαν.
Η Διατροφική άλωση. Είδη δίνουμε μάχες με την εισβολή της διατεταγμένης διατροφής. Όλοι μας έχουμε συμφωνήσει και δεχόμαστε ευχάριστα τη διατροφή της εποχής. Πολλά είδη διατροφής, πολλές κουζίνες, πολλές γεύσεις, κλπ, που μας καθιστούν αχόρταγους, που σαν τους νεοσσούς στη φωλιά ανοίγουν το στόμα και καταπίνουν ότι πέσει μέσα, επιλεκτικούς στο να δείξουμε στους άλλους ότι, εμείς κάνουμε χρήση φαγητά ανώτερης κουζίνας, επειδή έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου από την διαφήμιση στην τηλεόραση. Με όραση αλωμένη καθώς και ακοή, και γεύση, και τελικά υγεία αλωμένη.
Το κάθε πάθος, ή αλκοόλ, ή ναρκωτικά, που φέρνουν τον θάνατο ή αργά ή γρήγορα, κλπ, άλωση δεν είναι; Bεβαίως ναι.
Από τα Ελληνικά λεξικά.
Άλλως = αλλιώτικα, ούτως ή άλλως, πρόταση να το δεχτείς, διαφορετικά, αντίθετα, όχι όπως πριν, άλλη κατάσταση, όχι όπως ήξερα.
Άλωση, = έχει συμβεί κάτι άλλο-αλλιώτικο, καινούριο από το σταθερό έως που τότε ζούσαμε, ανατροπή των δεδομένων, εισήχθη κάτι ξένο, είναι φθορά, κατανάλωσις, κυρίευσις, καταδίκασμα, η άλωση ξαφνιάζει, απαιτεί προσαρμογή στο άλλο κλπ. Η άλωση μπορεί να εισπραχθεί και θετικά και αρνητικά, ή συμφωνημένη, με διάλογο, ή διπλωματική διαιτήτευση, ανάλογα με το πόσο θα επιτρέψουμε ή θα μπορέσουμε να συμβιώσουμε ή να αντισταθούμε απέναντι στον κάθε Αλωτή.
Αλλώνω = παίρνω, κατακτάω, Αλώνομαι κυριεύομαι, χάνω την υπόθεση, έρχεται κάτι άλλο.
Αλίσκω, = καταναλίσκω.
Αλώσιμος, = εύκολος στο να τον κυριεύσω-κατακτήσω-αιχμαλωτίσω.
Άλεσμα, = κάτι άλλο, όχι όπως ήταν, μετατροπή, αλλαγή μορφής, σχήματος, ήταν σιτάρι και έγινε αλεύρι, αλλοίωση κλπ.
Άλωση εξωτερική. Οικονομίας, πολιτική, στρατιωτική, υγειονομική, παιδαγωγική, θρησκευτική-πίστεως, τέχνης όποιας, κλπ.
Άλωση εσωτερική. Διδασκαλίας, ψυχολογίας, πίστεως, κλπ.
Άλωση ειρηνική, εργασιακή, λαθρο-μεταναστευτική, εμπορική, εθελοντική κλπ.
Άλωση πολεμική, διεκδίκηση και εισβολή διά του πολέμου. Άλωση δεν ήταν ο βομβαρδισμός της Αθήνας [μέσω κάποιας δικαιολογίας] από τους Άγγλους και τις άλλες δυνάμεις της Ευρώπης με πολλούς τρόπους ως σήμερα; Βεβαίως. Άλωση ήταν και της τότε ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΊΑΣ το 1990 από Αμερική-ΗΠΑ, ΓΕΡΜΑΝΊΑ και το ΝΑΤΟ. Άλωση ήταν και η επίθεση της Αμερικής στο ΙΡΑΚ κατά του Σαντάμ. Άλωση ήταν και η επίθεση της Αμερικής -ΗΠΑ, στη ΛΙΒΎΗ εναντίον του Καντάφι. Υπάρχουν στην ιστορία πολλές αλώσεις που χάνονται μέσα στον ιστορικό χρόνο. Όλες οι αλώσεις πάντα για τους αλωτές ήταν δικαιολογημένες. Οι αλωμένοι ήταν πάντα τρομοκράτες, επικίνδυνοι κλπ, που διασάλευαν την παγκόσμια ειρήνη.
Οι τόσες [5; περίπου], χρεοκοπίες και συνεχείς ανανεώσεις χρεοκοπιών από το 2010 αλώσεις δεν είναι; Βεβαίως ναι. Οι κάλπικες κάλπες άλωση δεν είναι; Βεβαίως.
Άλωση γλώσσας, με τακτικές παιδαγωγικές μεταρρυθμίσεις που φέρνουν προβλήματα, τα οποία αντί να λύνουν προσθέτουν και επόμενα με συνεχιζόμενη επιδείνωση, χωρίς τέλος.
Άλωση πίστεως και ήθους. Ο άνθρωπος βιολογικά είναι ο ίδιος στην ειρήνη, στην αγάπη, στην υγεία, και σε όλες τις ανθρώπινες ανάγκες, η συμπεριφορά του όμως ως έκφραση δεν είναι ίδια, δεν έχει διαδοχική συνέχεια έγινε ανεξάρτητη, ατομική, προσωπική, επιλεκτικά απόρρητη κλπ. Ο νους αλλοιωμένος, η σκέψη επίσης, οι λογισμοί, η φαντασία, η ενεργοποίηση προς το κακό, η απενεργοποίηση προς το καλό, οδηγεί τον άνθρωπο σε κάθε δια στροφική ενέργεια.
Παρακλητική!!! άλωση [διάβασα] πρότεινε ο Αλέξιος Γ' ο Κομνηνός; στον Πάπα Ρώμης, που αν τον βοηθήσει θα του παραδώσει την ορθόδοξη πίστη. Άλωση από τους Βαβαρούς του Όθωνα έχουμε, του Οικουμενικού Πατριαρχείου αρχής από το 1833 ως σήμερα, με ελάχιστες χρονικές περιόδους ελευθερίας εκτός από 2, 3, πατριάρχες. Εφευρετική άλωση από μέσα [των πατριαρχών] ήταν η άλωση της παράδοσης με το ζήτημα το Κολλυβαδικό περί το 1750.
Άλωση δεν είναι η αποδοχή της θεολογίας της αιρετικής Δύσεως; Άλωση της ελευθερίας στην ορθοδοξία δεν ήταν η παρουσία Βασιλικού επιτρόπου στην Ιερά Σύνοδο; Βεβαίως. Αλωμένη δεν είναι η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία αφού είναι δούλα και εξαρτημένη από το Άθεο Κράτος; Και πάλι βεβαίως ναι. Η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας δεν είναι άλωση; Βεβαίως. Οι αλώσεις των σταυροφόρων Ευρωπαίων δεν έχουν τελειωμό ως σήμερα διότι συνεχίζονται. Μπορούμε ως Έλληνες να ξεχάσουμε την άλωση του ημερολογίου και εορτολογίου το 1924; όχι βέβαια. Μπορούμε να ξεχάσουμε την άλωση την δεκαετία 1940-1950 από ΙΤΑΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ και ΑΓΓΛΙΑ και ΗΠΑ; και βέβαια όχι.
Τώρα μας αλώνουν με άλλες μεθόδους και τρόπους, όχι οι ίδιοι αλλά με παροχή δανείων, με την είσοδο μεταναστών και μάλιστα λαθραίων-εισβολέων δίνοντάς μας και χρήματα, ώστε να είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την εθνική και χριστιανική άλωσή μας ενώ αυτοί θα γραφτούν στην ιστορία ως ευεργέτες μας.
Τι έλεγαν οι τράπεζες πριν την χρεωκοπία: στους Έλληνες: Θέλεις σπίτι, θέλεις διακοπές, θέλεις αυτοκίνητο, πάρε το σήμερα και θα δόσεις την πρώτη δόση μετά από δύο χρόνια!!!, θέλεις όποια αγαθά επιθυμείς, κλπ, πάρε δάνειο για όσα χρόνια θέλεις, πάρε κάρτα πιστωτική και αγόρασε ότι θέλεις, εμείς εδώ είμαστε, για σένα, όλες οι τράπεζες δικές σου. Η απάτη εισήλθε σε όλους τους θεσμούς. Η διαφήμιση τι άλλο μπορεί να είναι παρά άλωση. Τα κίνητρα επίσης οδηγούν στην άλωση σε βάθος χρόνου. Με λίγες λέξεις οι άνθρωποι σήμερα είναι ευχαριστημένοι όταν έχουν έναν βιαστή από πάνω τους. Ή το άλλο, αν δεν είναι βιαζόμενοι, να είναι βιαστές επί άλλων.
Ποιος άκουσε τους ήρωες Μακρυγιάννη και άλλους; κανένας. Ποιος άκουσε και γνωρίζει το όνομα Παπουλάκος [Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος]; Ποιος γνωρίζει το όνομα Κοσμάς Φλαμιάτος; και τι είπαν; Ποιος άκουγε τον Φλωρίνης Αυγουστίνο; για ψυχοπαθή και τρελό τον είχαν.
Η άλωση εισβολή με όλα τα επακόλουθα, μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα από τους χριστιανούς, γείτονες και αδελφούς Ιταλούς, και παραπέρα τους Γερμανούς.
Η άλωση στη μεταπολίτευση. Οι αλώσεις τώρα δεν γίνονται με στρατό , κανόνια, βόμβες κλπ. Δεν γίνονται με έξοδα, αλλά με έσοδα και κέρδη. Σκέψου και βρέστο μόνος σου.
Η διπλωματική άλωση. Η διπλωματία ποτέ δεν έλυσε προβλήματα, πάντα ήθελε να περιπλέκει τα έθνη. Αυτό είναι χειρίστου είδος βιασμός.
Η υποσχετική άλωση ας την πούμε και παθητική, ή και ερωτική σαν γάμος, με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Όσο οι Έλληνες αγαπάνε σαν μάνα και αδελφή την Ευρώπη, αυτή τόσο βασανίζει και βιάζει την Ελλάδα που την προωθεί και άλλους για κέρδη δικά της. Μας υπόσχονται στα λόγια ζωή χαρισάμενη, βελούδινη, αλλά στην πράξη είναι γεμάτη αγκάθια στρωμένη. Ψάξε και βγάλε το συμπέρασμα μόνος σου από τις γνωστικές Ευρωπαϊκές εμπειρίες που έχεις τα τελευταία χρόνια.
Άλωση ζητούμενη ή εθελοντική. Άλωση είναι κάθε αλλαγή, εμείς το ονομάζουμε για να φαίνεται ελαφριά, - ανανέωση, ανακαίνιση, τροποποίηση, μεταρρύθμιση πρωτοπορία, συγχρονισμός κλπ.
Οικονομική και τραπεζική άλωση, οι Ευρωπαϊκές οικονομίες επιλεκτικά βέβαια, άλλες αλώθηκαν και άλλες όχι. Αυτό το αποτέλεσμα το έφεραν οι οικονομικές συγκρούσεις μεταξύ των Ευρωπαϊκών εθνών.
Η άλωση είναι βιασμός, ότι είδος και να είναι, σε όποια χρονική εποχή γίνεται.
Ανάλογα με την επιδιώξεις, τους στόχους, την έρευνα, την ερμηνεία, κλπ, είναι ανάλογες και οι αλώσεις. Δηλαδή ποικιλία αλώσεων.
Διάγνωση και διαπίστωση της άλωσης του 1453 από τον γνώστη μοναχό Ιωσήφ. Όχι μόνο ο Ιωσήφ, αλλά πολλοί με πνεύμα Θεού το είχαν διαγνώσει αυτό, αλλά εκείνος το έγραψε και έμεινε. Πάντα σε παρόμοια θέματα δεν έχει κανένας την αποκλειστικότητα, είναι και άλλοι πολλοί. Πάντα ένας παίρνει την πρωτιά. Και οι προφήτες ακόμη μεταφέρουν κάτι άλλο, του Θεού εννοείται, όχι δικό τους. Ο Θεός εκτάκτως και για ορισμένη χρονική περίοδο, τους φωτίζει, όχι όμως ισόβια. Ο ισόβιος φωτισμός ήλθε, σε όσους τον καλλιεργούν, όχι σε όλους, μετά την κάθοδο στον κόσμο του Αγίου Πνεύματος. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι ακέραιοι, ενάρετοι, άριστοι διαγνώστες κλπ, δηλαδή χαρισματούχοι, που το χάρισμα το αυξάνουν, και συμπληρώνεται επί πλέον από Θεού.
Πάμε παρακάτω.
Ο κόσμος ζει μία πάλη - αντιπαλότητα κλπ, διαχρονική μεταξύ λαών και εθνών, εσωτερικών και εξωτερικών διαφωνιών, διεκδικήσεων μέσα από την ανάγκη γενικής επιβίωσης από αρχής του ανθρώπου στη γη. Η γνωστή Άλωση που υπέστη ο Ελληνικός χριστιανισμός [η Βυζαντινή αυτοκρατορία] είχε δύο αντιπάλους. Μάλλον [αυτή ήταν η δεύτερη άλωση διότι] ο Ελληνισμός υπέστη την πρώτη [μισή] άλωση στη Δύση-δυτική αυτοκρατορία τον 8, 9 και10 αιώνα.
Είχε προηγηθεί βέβαια η άλωση του Ελληνισμού από τους Ρωμαίους προ Χριστού. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Ο χριστιανισμός άλωσε την ειδωλολατρεία οδηγούμενος από το Θεό, που έφερε την μετά Χριστόν εποχή.
Οι τελευταίες δυναστείες των Αγγέλων και των Παλαιολόγων δεν στάθηκαν ικανές να ορθοποδήσουν την αυτοκρατορία. Η αυτοκρατορία αναγέννησε τον κόσμο. Ενώ η ψευτο-αναγέννηση της Δύσεως οδήγησε το κόσμο στο δυσάρεστο σήμερα.
Μετά την πρώτη πτώση το 1204 και προκειμένου περί πάλης δύο ανθρώπων ο πεσμένος καθίσταται μερικώς ανάπηρος. Σκέψου μετά από πολλές πτώσεις ο πεσμένος και σε πτώση παλεύων, θα έλθει στιγμή που δεν θα ξανασηκωθεί. Έτσι ακριβώς συνέβη το 1204, ή θα συμβεί και με τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό στην εποχή των ημερών μας. Απλό και κατανοητό. Έχουμε υποστεί συνεχείς αλώσεις διαχρονικά, χωρίς να μαθαίνουμε από τα συνέχειας παθήματα.
Μεταξύ πρώτης αλώσεως και δεύτερης έγιναν ενδιάμεσες αλώσεις στην περιφέρεια της Ανατολικής αυτοκρατορίας γύρωθεν αυτής όπως, αρχής από Μαντζικέρτ, μετά Θεσσαλονίκης, Ανδριανουπόλεως και βάλε. Τελευταία άλωση και χτύπημα ήταν η καρδιά του χριστιανισμού, η Κωνσταντινούπολη, εκεί τελείωσαν όλα, με ευχαριστημένους τους Φράγκους και τους Οθωμανούς. Και από τους χριστιανούς που έμειναν δεν μπόρεσαν να επανέλθουν, αντίθετα οι απόγονοι αυτών, συνεχίζουν να αυτο-αλώνουν την εναπομείνασα χριστιανική πίστη.
Η δεύτερη άλωση στην Ανατολή [ανατολική αυτοκρατορία] ολοκληρώθηκε και έγινε χρονικά το 1204. Μετά το πρώτο χτύπημα ήλθε λίγο αργότερα η αντι-άλωση της Νικαίας, [60 περίπου χρόνια αιχμαλωσίας] με συνέχεια αλώσεων εκατέρωθεν ως σήμερα.
Άλωση τρίτη υπέστη ο Ελληνισμός και ο χριστιανισμός το 1922. Άλλο κεφάλαιο αυτό με την Πτώση των αρχαίων 7 επτά Εκκλησιών που ίδρυσαν οι Απόστολοι.
Άλλες ενδιάμεσες αλώσεις με συνέχεια, πριν και μετά το 1922.
Οι έποικοι Λατίνοι άλωσαν την νησιωτική Ελλάδα, που δεν έφυγαν ποτέ ξανά από το 1204. Οι Άγγλοι άλωσαν τον Κυπριακό Ελληνισμό που παραμένουν μέχρι σήμερα, με τελικό χτύπημα την εισβολή, [με κάλυψη των Άγγλων] και την μερική άλωση [το 40 %] από τους Τούρκους το 1974.
Η Βόρειος Ήπειρος έχει την δική της άλωση. Η Μακεδονία την δική της άλωση, των Πρεσπών το 1918; Η Θράκη μετά την άλωση από το Βορά [είναι σε αναμονή] έχει την δική της [δεύτερη] άλωση. Το Αιγαίο [εκ νέου περιμένει στη σειρά] με τα νησιά χωριστά και μαζί, το κάθε ένα έχει της δική του άλωση. Ο Ελληνισμός των ΗΠΑ Αμερικανοποιήθηκε και απορθοδοξοποιήθηκε, έχει την δική του σταδιακή άλωση, και όπου υπάρχει Ελληνισμός και Χριστιανισμός αυτό συμβαίνει.
Τέταρτη άλωση [χάνουμε τον αριθμό να μετράμε αλώσεις] είναι αυτή των ημερών μας με εθελοντές Έλληνες, και συμφωνία [της πλειοψηφίας των Ελλήνων] των άμεσα προγόνων μας και σήμερα δική μας.
Αυτή η πόλις ήταν [και θα είναι το μήλον της έριδας, η νύμφη] για πολλούς μνηστήρες, πιστούς και απίστους, χριστιανούς και ειδωλολάτρες, βόρειους και νότιους, ανατολικούς και δυτικούς. Αντίπαλος δεν ήταν στην ουσία ο άνθρωπος, ή η φύση, ή τα όποια κέρδη [όπως η διώρυγα του Σουέζ το Γιβραλτάρ και άλλα σημεία στον κόσμο] αλλά αντίπαλος ήταν το φρόνημα της πίστεως εις Χριστόν Ιησούν. Ο Χριστός σε όλο του το ΕΙΝΑΙ, θα είναι εις τους αιώνες σημείο αντιλεγόμενο, διαφωνίας και συγκρούσεων έως το τέλος του κόσμου. Αυτός είναι ο χριστιανισμός του Χριστού.
Ας πάμε παρακάτω.
Η άλωση διήρκεσε περίπου 60 χρόνια, ακριβώς 57 χρόνια, από το 1204 έως το 1061. Ήταν συνεχείς γενικός και διαρκείας φοβερός βιασμός. Η Ανατολική Αυτοκρατορία άρχισε να συρρικνώνεται διαρκώς από το 1204. Περιφέρειες μόνο διασκορπισμένες σε διάφορες περιοχές άντεξαν έως ότου έπεσαν και αυτές. Οι αλωτές έπαιρναν όποιο κομμάτι ήθελαν. Από 500.000 χιλιάδες ψυχές η πόλις το 1204 είχε μόνο περίπου 50 χιλιάδες, με το μεγάλο ποσοστό σε γυναικόπαιδα, και παροπλισμένους άντρες από γέρους και αναπήρους από τους πολεμους. Η φθορά πεσόντων υπέρ πίστεως και πατρίδος μείωσε τον ετοιμοπόλεμο ανδρικό πληθυσμό στο ελάχιστο. Οι μισθοφόροι δεν αρκούσαν, λεφτά για πληρωμή δεν υπήρχαν. Καιροσκόποι, τυχοδιώκτες, έμποροι κλπ, είχαν φύγει με τα υπάρχοντά τους από την πόλη, όπως κάνουν και σήμερα. Ας ελευθερώθηκε το 1261ποτέ δεν επανήλθε η πόλις. Έμεινε η πόλις Κράτος κατά τα αρχαία πρότυπα πόλεως. Τα πάθη και οι αμαρτίες έφεραν πληγές και νόσο καθολική και αγιάτρευτη.
Ο Ιωσήφ ο Βρυέννιος και μοναχός [1350 περίπου γέννηση και 1431-1438 περίπου κοίμηση] έγραφε πριν κοιμηθεί, περί το 1430. Οι χριστιανοί από χρόνια ήταν διχασμένοι. Η πόλις είχε κατοίκους από όλη την αυτοκρατορία, αυτό έφερνε δυσκολίες, ήταν μία πόλη με πολλές γλώσσες, διαφορετικά ήθη κλπ, μόνο η πίστη ήταν κοινή-ίδια. Σαν πολίτες είχαν ρίζες και καταγωγή από πολλά γεωγραφικά σημεία της αυτοκρατορίας ήταν σε μεγάλο βαθμό αδιάφοροι, δεν ένοιωθαν ενωτικό σημείο σύνδεσης από το εθνικό, το πολιτικό, και το κοινωνικό, παρά μόνο από το θρησκευτικό, αλλά και το θρησκευτικό νοθευμένο, αλλοιωμένο, αραιωμένο, χλιαρό, ξεθωριασμένο, σαν ξένο, κλπ, όπως είναι και σήμερα. Όπως και σήμερα ο Ελληνισμός είναι διηρημένος, έτσι και ο χριστιανισμός είναι διηρημένος. Όλοι θέλουν τον Ελληνισμό στα μέτρα του ο καθένας. Έτσι και τον χριστιανισμό ο κάθε χριστιανός τον θέλει στα δικά του μέτρα.
Λέγει γραπτά ο Παύλος στους Ρωμαίους Α' κεφάλαιο στίχοι 16-32, ότι η παρακμή στην οποία περιήλθαν τότε οι άνθρωποι, αιτία ήταν η μη συμμόρφωση στον δίκαιο νόμο του Θεού. Διά τούτο εκυριεύθησαν από επιθυμίες, πάθη, αμαρτίες, σκοτισμό του νου, και αντικατέστησαν την αλήθεια με το ψεύδος, λάτρεψαν την κτίση παρά τον κτίστη, οι άνθρωποι άλλαξαν την φυσική σχέση και στράφηκαν στην παρά φύση σχέση, ο νους ανίκανος να διακρίνει το πρέπον από το απρεπές, το θέλω από το πρέπει. Γέμισαν από κάθε αμαρτία, αδικία, πορνεία με κάθε επιθυμία, μοιχεία με κάθε πίστη, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοί φθόνου, φόνου, έριδας, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρέτας κακών, γονεύσιν απειθείς, ασυνέτους, ασυνθέτους, άστοργους, άσπονδους, ανελεήμονας κλπ.
Το κακό αντιγράφεται εύκολα από τους περισσότερους, είναι αγαπητό και γίνεται προς μίμηση και πρότυπο. Το καλό οι περισσότεροι το αποδοκιμάζουν, ελάχιστοι το πράττουν. Σήμερα οι ονομαζόμενοι χριστιανοί είναι περισσότερο ειδωλολάτρες, παρά χριστιανοί, όπως πραγματικά προ του Παύλου, καλά τότε ήταν ειδωλολάτρες, σήμερα με τόσο χριστιανικό Λόγο, Γραφή και ζωντανά παραδείγματα Μαρτύρων και Αγίων, μπορούμε να δικαιολογηθούμε;. Όχι βέβαια.
Οι πάντες επικαλούνται τον νόμο της κάθε κυβέρνησης. Μην πείθεστε από τους άρχοντες, από τους οποίους δεν θα έλθει καμία βοήθεια, ούτε σωτηρία, αλλά εις τον Θεόν να πιστεύεται. Υπακοή στους κοσμικούς νόμους. Κανένας δεν επικαλείται τον νόμο του Θεού, Είναι μικρό το ποσοστό, δεν γενικεύουμε τίποτε. Σπάνια οι άνθρωποι να αναφέρουν τον νόμο του Θεού.
Τα δεινά έρχονται λόγω παραβάσεων, παρανομιών, αδικημάτων πάσης φύσεως, αμαρτιών για την Εκκλησία ή λαθών. Είναι παιδαγωγικός ο νόμος, παιδαγωγός δε ο Θεός. Εμείς είμαστε μαθητές; Μάλλον όχι. Είμαστε μαθητές του Χριστού; ή του αλλουνού;
Οι χριστιανοί σύμφωνα με τον Ιωσήφ τον Βρυέννιο πριν την άλωση ήταν Υπερήφανοι και Εγωϊστές, ήταν Αλαζόνες, που υποτιμούν και περιφρονούν, Φιλάργυροι, Φίλαυτοι, Αχάριστοι, Απειθείς, Λιποτάκτες, στην εργασία τους, στην ευθύνη τους, στο καθήκον τους, στις υποχρεώσεις τους, [σήμερα πόσοι νέοι προκειμένου να μην υπηρετήσουν την πατρίδα προτιμούν να πάρουν το χαρτί του τρελού] Ανόσιοι, λερωμένοι και ακάθαρτοι στην ψυχή και στο σώμα, Αμετακίνητοι, Αδιάλλακτοι και Διεστραμμένοι. Οι Άρχοντες Κοινωνοί ανόμων [κάθε ανομίας της εποχής] οι δε Πολίτες στην πλειοψηφία βοηθητικό εθελοντικό προσωπικό της κυβέρνησης, με το αζημίωτο βέβαια, [προκειμένου να κάνουν χρήση όλα τα παράνομα και ανήθικα μέσα για προσωπικά συμφέροντα και την όποια παράνομη δουλειά τους] όλοι παράνομοι και εγκληματίες και ηθικοί αυτουργοί σωρείας αδικημάτων, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, μεμονωμένοι ή οργανωμένοι, τρομοκράτες, μαφιόζοι, θα λέγαμε σήμερα με συμβόλαια θανάτου, με κάλυψη του δημοκρατικού νόμου, που οι ένοχοι έχουν το αμάρτυρο, το ακαταδίωκτο, το αδίκαστο, όλα φυσικά επί πληρωμή, [ξεχάσαμε τα πεντοχίλιαρα σε τούβλα, μέσα σε σακούλες πάμπερς, οι βαλίτσες αργότερα, οι δωρεές, τα δανεικά, οι τραπεζικοί λογαριασμοί σε ξένο νόμισμα κλπ τρόποι που δεν θα μάθουμε ποτέ] ψεύτες, απατεώνες, κλέφτες, υποκριτές, ηθικοί αυτουργοί κάθε κακού κλπ. Οι υπεύθυνοι Άρπαγες, [κτητικοί και αχόρταγοι θυσιάζουν ότι τους είναι εμπόδιο για να κάνουν το κακό]. Οι κριταί-δικασταί δωρολήπτες, [το δίκαιο του Θεού δεν έχει θέση στην σημερινή χριστιανική κοινωνία]. Οι Μεσίται Ψευδείς και Απατεώνες, οι Νέοι αχόρταγοι από κάθε είδους ηδονή, προχωρούν ακάθεκτοι, αν και τους οδηγεί στο θάνατο σωματικό και πνευματικό και αιώνια κολασμένοι, οι γέροντες στην ηλικία σάλεψαν, μόνο Γέροντες [με πνευματική έννοια] δεν είναι, οι Αστοί εμπαίκτες, λατρεύουν ότι υλικό και με όποια παράνομη βοήθεια το αρπάζουν, οι Χωρικοί άλαλοι διαλαλούν ότι είναι οι πιο αδικημένοι [γεωργοί, κτηνοτρόφοι, θαλασσινοί, ξυλοκόποι κλπ, όλοι για το κέρδος, δηλητήρια ταΐζουν τα ζωντανά οι μεν, δηλητήρια ρίχνουν στη γη οι δε, όλοι εργάζονται με οδηγό την υποκρισία, το ψέμα και την απάτη]. Όλοι Αχρείοι και Συμφεροντολόγοι, [το χρήμα το λατρεύουν σαν θεό, όλοι αυτό κυνηγούν]. Η Εργασία είναι εντολή του Θεού ευλογημένη. Να εργάζεσαι και να φυλάττεις τον χώρο [τον κόσμο που ζεις] του παραδείσου είπε ο Θεός. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρώγεις τον άρτον σου. Πήγαινε και εργάσου στον αμπελώνα μου είπε στον άνεργο, ο κύριος του αμπελιού, και ότι είναι δίκαιο θα σου δώσω. Η εργασία είναι έργο, δημιουργία, είναι διαχρονική εργατική αποστολή, δεν είναι δουλειά όπως λέμε σήμερα, [πως τα πηγαίνεις αδελφέ ρωτάς το φίλο σου και αυτός απαντά: άστα φίλε έμπλεξα με μία παλιοδουλειά κλπ. η εργασία είναι παλιοδουλειά ή αυτός είναι παλιάνθρωπος. Το άλλο: κοίταξε φίλε να κάνεις τη δουλειά σου να τα οικονομήσεις και τα υπόλοιπα άφησέ τα τα υπόλοιπα, σε ποιόν άλλον; στον κάθε άλλον;]. Ευλάβεια μηδέν ψεύτικη [ολίγοι κάνουν το σταυρό τους περνώντας από τόπο χριστιανικό σε ένδειξη ευλάβειας, καθόλου σταυρό την ώρα του ξυπνήματος, του φαγητού και του ύπνου]. Σεβασμός μηδέν υποκριτικός, [η συστολή στις συμπεριφορές και ο σεβασμός ανύπαρκτος, αντίθετα όλο αυθάδεια στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων]. Όχι σκεπτόμενοι, όχι σοβαροί, αλλά γελοίοι, άτακτοι, αντιπαθούν και διαφωνούν σε κάθε τάξη, Όλα έχουν, μόνο χρηματική αξία, η πίστη θεωρείται μωρία, άεργοι και τεμπέληδες, και ζητιάνοι με επιδόματα κατάντησαν οι νέοι στην πλειοψηφία. Αιδώς και ντροπή μηδέν, οι ποιμένες, τα αδελφάτα=κοινώβια, ησυχαστήρια κλπ, καθώς και κάθε συνεταιρισμός, σωματεία, ιδρύματα, επιμελητήρια, ΜΚΟ, κοινωνικοί φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί, κλπ, όλα φαγητό απόλαυση και κέρδος, [μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, άλλος παίρνει περισσότερα άλλος ολιγότερα, όσα μπορεί ο καθένας], όλα σε παρακμή και σήψη. Οι δυνατοί, ή κράτη είναι, ή ιδιώτες, ίδρυσαν εγκληματικές οργανώσεις. ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Τζι 7, Τζι 20, Λέσχες και διάφορα Φόρουμ, με έκτακτα ονόματα που δεν γνωρίζουμε, με όποιες άλλες ονομασίες κλπ. Πονηρό και παράνομο το Κράτος, πονηροί και παράνομοι οι πολίτες. Η διαφορά είναι ότι το Κράτος έχει πάντα το πάνω χέρι [που κρατάει την πένα και το σπαθί και παίρνει τα περισσότερα, μάλλον όλα] διότι έχει την εξουσία με δημοκρατικό [κάλπικο] τρόπο και γελάει τελευταίο. Η φιλία καταλήγει σε διχόνοια, και σε αμαρτία. Αναξιοπιστία [πάνε οι εποχές που ο λόγος ήταν συμβόλαιο] στις ατομικές επαγγελματικές και κοινωνικές σχέσεις, πολιτικές, οικονομικές, κλπ, η πονηρία και η εκμετάλλευση παντού. Προδοσία, και φόνος για όποιο κέρδος. Ο θάνατός σου η ζωή μου. Η δικαιοσύνη εξαγοράζεται, το μέσον είναι παντού παρών. Οι παρθένες με τις συμβουλές της μητέρας ντύνονται άσεμνα σαν πόρνες, και προκαλούν ακόμη και συγγενείς. Πολλοί γονείς προωθούν τα παιδιά τους στην πορνεία, υπάρχουν ειδικά μυστικά [μάλλον με κρατική άδεια] γραφεία για αυτό το έργο. Η παιδεραστία και εμπόριο της σάρκας, [δηλαδή της γυναίκας] παλιό, και της εποχής φαινόμενο. Οι νέες χήρες περίεργες, σαλεμένες, σαν γουρούνια στο βούρκο, στην πλειοψηφία τους. Η γύμνια ειδικά στον αθλητισμό, στις διακοπές, στη θάλασσα, στις εκδηλώσεις κοινωνικές και εκκλησιαστικές προκαλούν τους πάντες. Η απιστία των εγγάμων ανδρών και γυναικών δεν είναι παραδείγματα αρετής για τους νεότερους. Όλοι κυνηγούν την διαστροφή και την ανωμαλία σε σκέψη και πράξη. Τα ποτά και γενικά ο αλκοολισμός και η μέθη, έγιναν εξάρτηση και οδηγούν στην κοινωνική καταστροφή. Η ασωτία άλλο φαινόμενο, πουθενά φραγμός, λες και είναι αντίγραφα του Ασώτου υιού του Ευαγγελίου. Η πορνεία όχι μόνο γενετήσια, αλλά γενική από όλο τον ψυχοσωματικό άνθρωπο. Ο Τζόγος στον αθλητισμό, τα καζίνα και οι χαρτοπαικτικές λέσχες. Οι διακοπές γδύνουν τον άνθρωπο, χάνει τα ρούχα του το απόρρητο δεν ισχύει, όλα δημοσιεύονται και προσφέρονται σε κοινή θέα. Οι ηλικιωμένοι είναι διεστραμμένοι στην ψυχή. Καταριούνται την ζωή τους, που δεν γεννήθηκαν σήμερα για να απολαύσουν αυτά που απολαμβάνουν οι νέοι. Κάνουν ότι μπορούν και πληρώνουν όσο - όσο να επαναφέρουν τα νιάτα δεύτερη φορά καθώς λέγει το δημοτικό τραγούδι νάταν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία. Δέκα μεταμοσχεύσεις καρδιάς έκανε ένας πλούσιος προκειμένου να χορτάσει τη ζωή. Αν είμασταν και εμείς πλούσιοι δεν κάναμε το ίδιο; άρα ίδιοι είμαστε.
Επίσης το άλλο τραγούδι για τους νέους λέγει: γιούργια γιούργια στην ποδιά σου την καινούργια, ο δε στόχος είναι ο θησαυρός πίσω από την ποδιά. Τι σχέση έχουν τα δύο [τα κατατάσσουμε δε και στην παράδοσι !!! μπράβο μας] τραγούδια με το πνεύμα, το ήθος, την αρετή, και την πίστη, και για τους νέους και για τους ηλικιωμένους.
Ο κλήρος μοιχός απέναντι στο νόμο του Θεού, άπιστος, δεν υπερασπίζεται το θεϊκό δίκαιο, τον φτωχό, τον αδύνατο και τον ασθενή, δεν ομολογούσαν Χριστό, και τότε και σήμερα [το Ευαγγέλιο σήμερα εορτή των Αγίων Πάντων ζητά από τους χριστιανούς πίστη, ομολογία και τήρηση των εντολών], πονηρός, προδότης, φιλάργυρος, παγιδευμένος στην φιλοδοξία, φιλαργυρία, ο Χριστός πωλείται όσο όσο, [η άφεση των αμαρτιών πληρώνονταν, ή σε αντάλλαγμα προσέφεραν δώρα οι πιστοί], και φιληδονία, όλο απολαύσεις του σώματος και των αισθήσεων, τρέχει σε μάγους ο κλήρος, προσεύχεται περισσότερο στο διάβολο [πνευματικά μοιχός] και όχι στο Θεό που τον βλασφημούν, κατηγορούν ο ένας τον άλλον, κλήρος και λαός, ψευδο-ορκούν χωρίς λόγο, ιδιότροποι, παραπονούνται στο Θεό γιατί βρέχει, γιατί κάνει κρύο, γιατί κάνει ζέστη, γιατί δεν βρέχει, γιατί κάποιος είναι φτωχός και ο άλλος πλούσιος, γιατί ο ένας είναι γερός και ο άλλος άρρωστος, γίνανε δικαστές του Θεού, όλοι με τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, όπως ο λόξιγκας, με το δεξί, το πέταγμα των πουλιών, να μην βλέπουν παπά το πρωί, πέταλα, χάντρες, ματάκια και διάφορα φυλαχτά, το Μαγιοστέφανο με λουλούδια στην πόρτα, η κόκκινη κορδέλα στο χέρι τον Μάρτη, κ, α, καφετζούδες και χαρτορίχτρες, αστρολόγοι και χειρομάντες, η τύχη, η μοίρα και τα ζὠδια, καλικάντζαροι, νύφες και Νεράϊδες, Καζαμίες και ονειροκρίτες κλπ, ιδιόρρυθμοι όλοι τους, ότι ένας είναι ανώτερος και καλλίτερος από τους άλλους, πόρνοι, και ομοφυλόφιλοι, παγιδευμένοι στην αμαρτία, πιστεύουν ότι προσφέρουν στον πλησίον, κ, α, τα μυστήρια γίνονται όχι δωρεάν αλλά επί χρηματική τιμή, οι μοναχοί άνδρες γυναίκες ξέφυγαν εντελώς από την μοναχική παρακαταθήκη. Η συνοίκηση είναι διαπιστωμένη με αύξουσα τάση. Η λειτουργία και τα μυστήρια έγιναν κοινωνικές εκδηλώσεις, πνευματικότητα καθόλου. Το βάπτισμα δεν είναι ορθόδοξο. Ο Γάμος είναι πασαρέλα-οίκος μόδας. Οι κοινωνικές εκδηλώσεις τάχα για κάτι καλό [με δικαιολογία θρησκευτική ηθική και κοινωνική] καταλήγουν να είναι αμαρτωλές, που παράγουν και προάγουν κάθε είδους αμαρτία, σαν να διδάσκεται από τις δημόσιες σχέσεις και την δασκάλα τηλεόραση και κάθε οθόνη, να παίρνει βαθμό άριστα!!!. Οι λιτανείες με συμμετοχή πλήθους γίνονταν για την πίστη, τιμή και σεβασμό στο Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους, για ανομβρία, για λοιμικές ασθένειες, για αποφυγή πολέμου, επιδρομή αλλοφύλων, φυσικών καταστροφών κλπ. Τώρα ξεχάστηκαν αυτές οι μέθοδοι. Τώρα έχουμε σαν λιτανείες = πορείες για απόκτηση χρήματος για απόλαυση κάθε τεχνολογικής εφεύρεσης, την πορεία των ομοφυλοφίλων, των γυμνιστών, της γυναίκας, των δικαιωμάτων, να ζητούμε νομιμοποίηση του κάθε παράνομου, με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις καταστροφές, δολοφονίες, υπέρ της κάθε αμαρτίας, κάθε πάθους, κάθε διαστροφής κλπ, με δικαιολογία την πρόοδο, για όποια δήθεν βοήθεια, να βγάλουμε 1000 και να δώσουμε 10. Όσο για τους άρχοντες, όλοι τα γνωρίζεται τα έργα τους. Το τι κάνει ο λαός είναι μεγάλο ζήτημα. Αυτοί από εμάς βγαίνουν διότι αυτοί και εμείς, ένα είμαστε, το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.
Άλωση του Γάμου με πολιτικό Γάμο, με συμβόλαιο και λήξη χρόνου σαν οικονομική σύμβαση κάποιας αγοράς, άλωση στον θάνατο με πολιτική κηδεία και καύση νεκρών, άλωση πατρίδος, νέα παιδεία, κατάργηση των Γυμνασίων και Λυκείων θηλέων και αρρένων, σε μικτά σχολεία, που κυοφορούν την πορνεία, κατάργηση της σεμνής ενδυμασίας όλων των ηλικιών, νέες αξίες, νέα ενημέρωση, νέος τρόπος ζωής, νέες συμπεριφορές στις σχέσεις των ανθρώπων, άλωση οικογένειας, Γάμος ομοφύλων ζευγαριών, και υιοθέτηση και ανατροφή τέκνων, άλωση παιδείας, άλωση αξιών, άλωση κοινωνικότητος. Ανήκωμεν εις την Δύσην. Η μεταπολίτευση δεν ήταν άλωση; Βεβαίως ναι. Με πόλεμο έγινε αυτό; όχι βέβαια αλλά Ειρηνικότατα, μάλιστα και με Ελληνική ψήφο και υπογραφή. Ήταν δόγμα τα χρόνια 1975-1980 το παραπάνω ανήκωμεν εις την Δύσην. Τόσο διεστραμμένοι, ραγιάδες και προδότες είμαστε [και εμείς σήμερα, μην αμφιβάλλει κανένας μας] ώστε υπογράψαμε σε λευκό βιβλίο!!! που σημαίνει ότι υπογράφεις στο κάτω μέρος σε λευκό-άγραφο χαρτί, και ο άλλος συμβαλλόμενος γράφει από πάνω ότι το σπίτι σου είναι δικό του, ή ότι του χρωστάς δέκα εκατομμύρια. Υπάρχει κάτι ποιο τρελό. Και βέβαια όχι.
Θα επιτρέψει ποτέ ο Θεός με τόσα πακέτα αμαρτίας, να γίνει η Πόλις χριστιανική και ορθόδοξη; Τότε είχαν για παράδειγμα 10 πακέτα αμαρτιών και τους αφαιρέθηκε η πόλη με 50 χιλιάδες ψυχές, σήμερα και στο μέλλον με 100 πακέτα αμαρτίας και με 20 εκατομμύρια είναι δυνατόν να μας δοθεί; Σίγουρα όχι. Αν είναι δυνατόν. Η Ελλάδα δεν είναι άξια να συμμαζέψει δέκα εκατομμύρια, θα μπορέσει να συμμαζέψει και άλλα επί πλέον, με σύνολο 30 εκατομμύρια; Θα συμφωνήσει ο Θεός να πάρουμε την τέτοια πόλη, οι τέτοιοι άνθρωποι; εμείς δηλαδή, και δη χριστιανοί; και δη ορθόδοξοι; αν είμαστε. Μα και αν την πάρουμε, μάλλον αν μας την δώσουν, δεν θα την κατέχουν οι χριστιανοί, αλλά, οι άλλοι. Ελπίζω να καταλαβαίνεις.
Εμείς σήμερα κάναμε την κάθε πόλη, ή χωριό, Σόδομα και Γόμορρα και πολύ παραπάνω. Προς τι να την δώσει πάλι σε εμάς, καλή είναι με αυτούς που την έχουν.
Γιατί επέτρεψε να γίνουν τα Ιεροσόλυμα Εβραϊκά; Η απάντηση είναι ότι, Τα Ιεροσόλυμα δεν τα έχουν, δεν δόθηκαν στους Εβραίους ως πνευματική φυλή. Τα κατέχουν οι αλλαξοπιστήσαντες και σατανιστές Ιουδαίοι. Οι τότε πιστοί στο νόμο του Μωϋσή Ιουδαίοι έγιναν χριστιανοί μετά την πεντηκοστή. Οι άλλοι είχαν πατέρα τον Σατανά όπως ακριβώς τους είπε ο Χριστός. Είναι δυνατόν ο Θεός να συνεργήσει και να δώσει τα Ιεροσόλυμα στην διαβολοσπορά; Τι σχέση έχει ο Θεός με όλα αυτά. Σαν να λέμε ο Θεός επιβραβεύει τον σατανισμό και την αμαρτία. ΄Είναι δυνατόν, όχι βέβαια. Οι απόγονοι αυτών κάποτε, βεβαίως μπορούν να μετανοήσουν και να πιστέψουν-επιστρέψουν στο Χριστό, τους οποίους και θα δεχτεί.
Ο Σατανάς μελετάει τις Γραφές και δρομολογεί μεθόδους, όπως με την παρθενία της Παναγίας που θα έφερνε στον κόσμο το Χριστό. Τότε δεν υπήρχε κοπέλα παρθένος όπως και σήμερα. Οι ίδιοι οι γονείς πήγαιναν τις θυγατέρες τους στα ιερά. Αυτό κάνουν και σήμερα οι γονείς με άλλες συνταγές με άλλους μεθόδους και τρόπους. Καμία διαφορά, ίδιο το φαινόμενο και τότε και τώρα. Ίδιοι είμαστε. Διαφωνεί κάποιος; Δεν το πιστεύω. Ο σατανάς σήμερα στον κόσμο έχει τις περισσότερες μετοχές επί του κόσμου. Ακριβώς όπως είχε και τότε πριν έλθει ο Χριστός. Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος στο σκοτάδι-αμαρτία, φως τους ήλθε. Αλλού λέγει ο Χριστός τα αρχαία παρήλθαν-πέρασαν. Φως ανέτειλε και πνεύμα Άγιο ήλθε επί της γης. Δηλαδή αλλαγή στον κόσμο για να σωθεί ο άνθρωπος, νέα εποχή, από σαρκική να γίνει πνευματική. Ο Χριστός [με πρόδρομο-προετοιμαστή τον Ιωάννη τον βαπτιστή] ήλθε τότε που ήλθε. Η νέα εποχή ήλθε τότε που την έφερε ο Χριστός. Πρώτα Χριστός και μετά η νέα εποχή.
Οι σατανιστές τα λέγουν ανάποδα σαν αναποδιασμένοι που είναι. Αυτοί φέρνουν πρώτα την νέα εποχή [προδρομική από τους δαιμονισμένους] και μετά θα έλθει ο Χριστός, δηλαδή ο αντίχριστος. Για αυτούς προηγείται η νέα εποχή που είναι κατασκεύασμα του κόσμου, και μετά ο δικός τους χριστός, ο οποίος θα ακολουθήσει τον κόσμο και όλα του τα θελήματα.
Οι παπικοί έλεγαν παλιότερα: εμείς ότι και να λέγει το Ευαγγέλιο, θα υπακούσουμε στον Πάπα. Οι ορθόδοξοι λέγουν: ανάμεσα στην γνώμη του Ευαγγελίου ή του κόσμου, εμείς θα υπακούσουμε τον κόσμο και όχι το Ευαγγέλιο!!! Ίδιες διαθέσεις,τοποθετήσεις, ομολογίες, και ίδιες εφαρμογές!!!
Τα Ιεροσόλυμα αντάλλαξαν κατακτητή, όπως η Ελλάδα, από τον Τούρκο στον Άγγλο, στον Αμερικάνο που την προωθεί σε όλους επί τιμή.
Με τόση ορθόδοξη αποστασία και αμαρτία, είναι δυνατόν να μας δώσει ο Θεός ως μετάλλιο την Πόλη;
Το μετανοείτε του προδρόμου και του Χριστού οι εκκλησιαστικοί το αποκρύπτουν και εγκληματικά σιωπούν όπου καθίστανται συνυπεύθυνοι για την απώλεια των ψυχών. Δεν θέλουν αυτοί να σωθούν και καλώς, σεβαστό, όμως δεν αφήνουν και εμποδίζουν από πάνω και τους θέλοντες να σωθούν.
Πολιτικοί, και θρησκευτικοί, και ο λαός μαζί, για το κατάντημα στο οποίο έφεραν τον κόσμο, αυτοί έχουν την ευθύνη, όχι οι νέοι, λένε: χάλασαν οι νέοι σήμερα, απαντά κάποιος αντιλέγοντας: δεν μου λες τα ναρκωτικά ποίοι τα παράγουν; οι νέοι; όχι βέβαια, αλλά πατέρες, μητέρες, παππούδες και γιαγιές ακόμη τα πουλάνε Τα όπλα ποίοι τα κατασκευάζουν; Οι νέοι; Πάλι όχι θα μου πεις. ότι κακόφημο κέντρο κάθε απόλαυσης κλπ, ποίοι είναι οι ιδιοκτήτες; Οι νέοι; Πάλι όχι λέμε. Βλέπεις ότι όλες τις κατηγορίες αμαρτημάτων οι ηλικιωμένοι τις πράττουν. Οι νέοι δε, αντιγράφουν αργότερα. Οι μεγάλοι ετοιμάζουν τους διαδόχους. Διαδοχή είναι το καλό, διαδοχή είναι και το κακό. Προς τι παραπονούμεθα;
Όλοι αυτοί ΔΕΝ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΘΕΌΝ; ΔΕΝ ΕΝΤΡΈΠΟΝΤΑΙ ΆΝΘΡΩΠΟΝ; ας ΖΗΤΉΣΟΥΝ τουλάχιστον έστω πονηρά και υποκρικικά στον ΧΡΌΝΟ της ΖΩΉΣ ΕΤΟΎΤΗΣ έστω κάποτε από ΘΕΌΝ και τους ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ [πριν είναι αργά], ΣΥΓΓΝΏΜΗΝ.
Συγγνώμην από μεριά μας, για όποια αθέλητα λάθη.
