ΟΙ ΔΈΚΑ 10 ΛΕΠΡΟΊ. Δεν είναι μόνο οι 10 του Ευαγγελίου, αλλά δισεκατομμύρια.

   Ο Θεός στο κάθε Δημιούργημα έχει δώσει δωρεάν από αρχής [ή γεννήσεως για τον άνθρωπο] της υπάρξεώς του ίδιες δυνατότητες, ικανότητες που προσφέρονται οριζόντια θα λέγαμε προς όλον τον κόσμο.  Τα γενικά χαρίσματα έχουν δοθεί σε όλους τους ανθρώπους. 

   Ο άνθρωπος τώρα πρέπει να επενδύσει έξυπνα αυτό το χάρισμα-δωρεάν κεφάλαιο. Κάποτε μοίραζαν δωρεάν δραχμές στους Έλληνες. Πως όμως τα επένδυσαν;  Σε αγορές υλικών αγαθών, διαβίωσης πολυτελούς, τζιπ, τυχερά παιχνίδια, καθώς και  της νύχτας παιχνίδια.

   Οι άνθρωποι διά να συνυπάρξουν ως κοινωνικά «ζώα» θα πορευτούν με ειρήνη όταν κάνουν καλή-έξυπνη χρήση των ικανοτήτων που χάρισε-δώρισε ο Θεός σε όλους τους ανθρώπους του κόσμου γενικά. 

   Τα ειδικά χαρίσματα έρχονται ως επί πλέον ως μισθός εργασίας α] ή από ανάλογη προσπάθεια, δοκιμασίες και προσωπικό αγώνα του ανθρώπου και β] στέλνονται απ' ευθείας από τον Θεό, ή από κοιλίας μητρός θα λέγαμε. Όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής,  ο πρόδρομος του Κυρίου, ο Παύλος κ, α. 

   Οι άθεοι λέγουν ότι η φύση τους προίκισε !!! Μα και αν είναι έτσι, ποιος έφτιαξε την φύση; ποιος προικίζει το παιδί του; κάποιος πατέρας, ποιος είναι αυτός ο Πατέρας; Έτσι απλά θα τα λέτε στους άπιστους. Αν δεν τα καταλαβαίνουν, αφήστε τους και προσεύχεστε για αυτούς.

   Τα παλιά-πρώτα χρόνια ο άνθρωπος είχε καθημερινή-προσωπική επικοινωνία με τον Θεό, όπως οι μαθητές με τον δάσκαλο. Όταν οι άνθρωποι αμάρτησαν, απομακρύνθηκαν διά παντός και πετάχτηκαν-εξώσθησαν έξω από τον παράδεισο, ως καθημερινοί μαθητές που ήταν στο σχολείο του Θεού-καθηγητού.  

   Αργότερα τον θυμήθηκαν τον δάσκαλο-καθηγητή-Θεό και τον αναζητούσαν από την ημέρα που πετάχτηκαν-εξώσθησαν έξω. Ο Θεός όμως τους παρακολουθούσε, τους αγαπούσε  κλπ, διότι ήταν από τα σπλάχνα του θα λέγαμε, Πατέρας και Μητέρα ήταν, παιδιά του ήταν, έκανε τον μικρότερο, όπως πάντα ο σοφότερος κάνει τον χαζότερο και αυτός, [έγινε άνθρωπος!!!] προκειμένου να φέρει τον χαζό άνθρωπο με τον  δικό του τρόπο  στον δικό του τόπο.

 ------------------------------------------------------------

   Με τον ερχομό της Νέας Εποχής και την έλευση του Χριστού στον κόσμο ανανεώθηκε η παλιά   και καθημερινή και διαρκείας συνεδρία-συζήτηση, ανθρώπου και Θεού. Τότε επί ερχομού του Ιησού ήταν η πραγματική αληθινή Νέα Εποχή και όχι αυτή η ψεύτικη που μας υπόσχονται ότι θα έλθει. Αυτή που θα μας φέρουν ως νέα εποχή, θα είναι ότι πιο χειρότερο, που στην ιστορία πρώτη φορά θα γίνει.

   Οι λέξεις Καινή=νέα Διαθήκη σημαίνει νέα υποδοχή του Θεού για νέα  συμφωνία, στο πρόσωπο-υπόσταση του Χριστού Θεού,  όπου  ανέτειλε = νέο, το φως,  κατήλθε το [ότι το πιο νέο] το Πνεύμα το Άγιο,  ιδού καινά-νέα,  ποιώ τα πάντα, [είναι πολλά τα χωρία της Γραφής .......]  στην  Νέα εποχή του Χριστού, [που έγιναν θαύματα, αναστολή των φυσικών νόμων, αναστάσεις ......], με νέα μέτρηση στην ιστορία, για να υπάρχουν αποδείξεις και να μην λέγουν οι άπιστοι ότι είναι μύθος κλπ. 

   Οι παγκοσμιοποιητές ως νέα εποχή παρουσιάζουν την εποχή με τον ερχομό του αντίχριστου, με όλο το προδρομικό πρόγραμμα. Δεν μπορούν να βρουν νέο όνομα, και  είναι παγιδευμένοι να λένε, ότι θα έλθει δήθεν ο καλλίτερος, ο δήθεν αληθινός Μεσσίας.  

   Να το πω απλά: μόνο ο  Χριστός που ήταν Θεός και έγινε και άνθρωπος, και είναι γνώστης και των θείων και των ανθρωπίνων, αυτός μπορεί να είναι Μεσσίας-μεσίτης  Θεού-ανθρώπου. Ο μεσσίας ετούτης της λεγόμενης νέας εποχής θα είναι μόνο άνθρωπος δαιμονισμένος, είναι αδύνατο να  ονομαστεί μεσσίας.    

   Πλαστογραφούν την ιστορία και με την βοήθεια του σβηστικού θα χαράξουν το όνομα Μεσσίας!!!  Θα ονομάσουν τον Σατανισμένο άνθρωπο  μεσσία!!! φοβερό αυτό άνθρωποι.

    Από μόνοι τους οι παγκοσμιοποιητές και από την τέχνη της διαφήμισης,  αυτοδυσφημούνται με λόγια και με έργα που πράττουν και αυτοκαταδικάζονται. Ο διάβολος θα τους ξεσκεπάσει  και θα διαχυθεί η μπόχα που ήταν από κάτω. Ο κόσμος θα στραφεί εναντίον τους, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Ο φίλος τους ο διάβολος τους παρέσυρε και διαφημίζουν  την κακία τους, ενώ θα έπρεπε να την σκεπάζουν για να μας πιάσουν στον ύπνο. Οι μεν ξεμωράθηκαν γι αυτό πέφτουν σε γκάφες θα λέγαμε.  Το διαφημίζουν, σαν να λένε, εμείς θα σας καταστρέψουμε, ενώ δε οι χριστιανοί αν και είναι ενημερωμένοι, φαίνεται μάλλον να ακολουθούν τον δρόμο της αυτοκαταστροφής τους.  Ο διάβολος γελάει και με τους μεν και με τους δε.

   Και το Μεσσίας που λέγουν οι χριστιανοί για το Χριστό,  αναφέρονται διότι εκείνος πραγματικά μεσίτευσε μεταξύ Θεού και αμαρτωλού ανθρώπου. Και αυτοί τον Σατανισμένο άνθρωπο  μεσσία θα τον ονομάζουν, θα τον ονομάζουν όμως Ιησούν; θα είναι από την Ναζαρέτ; θα γεννηθή στην Βηθλεέμ; κλπ. 

   Όλο αυτό το πρόγραμμα περί νέας εποχής, αντιχρίστου κλπ, φανερώνει κρυφά βέβαια ότι είναι η πιο μεγάλη απάτη-επένδυση στον κόσμο, και κερδοφόρα. Θα σβήσει όπως άναψε, μάλλον θα την σβήσουν οι ίδιοι. Ο Θεός θα τους διαψεύσει. Το πρόγραμμά τους είναι να διαιωνίζεται το περί αντίχριστου με την σκέψη ότι θα λάβει χώρα κάπου στο μέλλον. Με την πονηρή αυτή μέθοδο έχουν δέσει τον κόσμο τάζοντάς τον και ταΐζοντάς τον με ελπίδες ειρήνης και ευτυχίας, ο δε κόσμος εισπράττει γεύεται το αντίθετο. 

 

   Κάνουν χρήση το Μεσσίας, για να εξαπατήσουν τους χριστιανούς.  Μεσίτρια λέμε και την Παναγία την μητέρα του Χριστού.

 ------------------------------------------------------------

    Τα παραπάνω γραφόμενα από, Με τον ερχομό της Νέας Εποχής ... έως,  την μητέρα του Χριστού,  να τα προσέξεις πάρα πολύ διαβάζοντάς τα.

 

Πάμε παρακάτω.

   Άλλα αγαθά και χαρίσματα τα προσφέρει μετά από ζήτηση-αίτηση δική μας, διά τούτο είπε: αιτείτε  και δοθήσεται ημίν, = ζητάτε και θα σας δοθεί. 

Διά τους δέκα Λεπρούς. 

   Στον τόπο της εξορίας που περνούσε μία παρέα ανθρώπων, οι δέκα λεπροί άνδρες γνωρίζοντας ότι στην συνοδεία που περνούσε ήταν και ο γνωστός Ιησούς από την Ναζαρέτ,  άρχισαν να φωνάζουν  δυνατά και από μακριά έλεγαν: Ιησού επιστάτα ελέησον ημάς.  Δεν τους πλησίασε ο Ιησούς, δεν ήλθε σε διάλογο μεταξύ τους, δεν  τους ρώτησε κάτι  κλπ, αλλά τους είπε: πηγαίνετε και δείξτε τον εαυτό σας στους ιερείς. Ο Χριστός δεν τους πλησίασε όπως έκανε πάντα, διά την αδυναμία των ανθρώπων,  των λεπρών και της συνοδείας του, λόγω του μεταδοτικού της λέπρας, και όχι για Εκείνον.  Στο δρόμο που πήγαιναν οι λεπροί προς τους ιερείς διαπίστωσαν ότι θεραπεύτηκαν. Ο ένας από αυτούς βλέποντας ότι η λέπρα έφυγε από πάνω του, γύρισε πίσω, τι πιο απλό, να πει ένα ευχαριστώ στον Ιησού που πριν λίγο τον παρακαλούσε, για το κάλο που του έγινε. Το να μην ευχαριστήσει τον Ιησού το θεώρησε α χ α ρ ι σ τ ί α.  Λίγο αργότερα αναζητώντας τον, τον συνάντησε, έπεσε στα πόδια του και με δυνατή φωνή για το ζητούμενο της θεραπείας, τον ευχαριστούσε και δόξαζε το Θεό για την θεραπεία του από την λέπρα. Η λογική αυτό λέγει και διδάσκει, να ευχαριστείς τον ευεργέτη σου. Οι εννέα απέδειξαν ότι διέθεταν άλλου είδους λογική.    

   Ο Ιησούς του λέγει: μα καλά δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Μήπως οι εννέα ήταν  πατριώτες και ομόθρησκοι με αυτούς που τον συνόδευαν; οι άλλοι εννέα που είναι;  Μήπως για να διαπιστώσει η συνοδεία του Ιησού ότι,  ότι το καλό στον άνθρωπο είναι το ελάχιστο; μόνο αυτός ο αλλοεθνής γύρισε να δοξάσει το Θεό; είπε σαν να απορεί ο Κύριος προς την συνοδεία του, προκειμένου να τους βάλλει σε σκέψεις και τρόπους συμπεριφοράς και αναζητήσεις, παιδαγωγικά τρόπον τινά;       Ο Σαμαρείτης [ο ένας από τους εννέα] ήταν άπιστος για τους Ιουδαίους. Οι εννέα Ιουδαίοι ούτε ευχαριστώ στον Ιησού, ούτε δόξα στο Θεό που έλεγαν ότι πίστευαν.  Πήγαινε στο καλό του λέγει ο Κύριος, η πίστη σου σε έσωσε.  

  Από τα παραπάνω φίλε μου δώσε σημασία στα χοντρά και μαύρα γράμματα, και όχι μόνο,  για να καταλάβεις περισσότερα, μπορείς. Αν βέβαια έχεις αρχές,  σκεπτικό-αξιολογικό μηχανισμό, και θέλεις και προσπαθήσεις. 

   Πόσοι χριστιανοί σε κίνδυνο τάζουν κάτι, αλλά μετά το θαύμα αργούν να το ανταποδώσουν, το ξεχνούν ή περνάνε πολλά χρόνια ή ποτέ δεν το εκπληρώνουν. Οι εννέα έδειξαν ότι είναι αχάριστοι και όλη η γενιά τους, τόσο που μετά ένα ή δύο χρόνια, πιθανόν και από τους ευεργετηθέντες λεπρούς φώναζαν, Σταύρωσον αυτόν, ενώπιον του Πιλάτου και του Συνεδρίου. Σε ερώτηση του Πιλάτου απάντησαν το κρίμα επάνω σε εμάς και στα παιδιά μας. Εμείς οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι Έλληνες δεν βάλαμε υποθήκη και ενέχυρα τον εαυτό μας και τα  παιδιά μας για 100 χρόνια; Σε τι διαφέρουμε από εκείνους; Θα πει κάποιος, άλλο εκείνο, άλλο ετούτο. Βλέπεις φίλε πόσο επιλεκτικοί είναι οι χριστιανοί; Νομίζουν ότι ξέρουν να επιλέγουν. Θα πιαστούν αδιάβαστοι και θα  πληρώσουν ακριβά τις επιλογές τους.

Πάμε παρακάτω. 

   Οι δέκα είχαν λέπρα στο σώμα. Εμείς έχουμε λέπρα στην ψυχή. Η λέπρα η σωματική πολλούς τους οδήγησε στην μετάνοια και στην σωτηρία. Η λέπρα της ψυχής, μας οδηγεί στην αμαρτία κλπ, μακριά από το Θεό. Τον Θεό τον θέλουμε μόνο να μας δίνει ότι και όποτε και όσο και τότε που εμείς θέλουμε. Στην δήθεν προσευχή προς τον Θεό οι χριστιανοί, ζητάμε και τι δεν ζητάμε, ακόμη τον θέλουμε βοηθό για να φτάσουμε στον τόπο της  αμαρτίας, να μας κρύψει, να μας σκεπάσει κλπ. 

Όλες οι ιδιοτροπίες μας, τα χούγια μας, τα ελαττώματα, οι ανισορροπίες, οι διαστροφές κάθε λόγου και έκφρασης κλπ, είναι κατηγορίες και μορφές λέπρας πνευματικής. Ψυχολόγοι και ψυχαναλυτές αντί να μας βοηθήσουν και να μας απολύσουν ελεύθερους από κάθε πάθος, και να ενταχθούμε στην κοινωνία του Θεού, μας δένουν με βελούδινο σχοινί [με συνταγή τα θέλω μας] που δεν κόβεται με τίποτα, φυσικά με δική μας επιλογή και ευθύνη. Η προσευχή μας δεν φτάνει στο Θεό, αφού τον έχουμε αρνηθεί. 

 

 

 

 

    Τα παρακάτω αν θέλει ο Θεός, και μπορούμε και εμείς, αργότερα.

   Βασικά εργαλεία είναι η πίστη και ο βίος του ανθρώπου. Το θεωρητικό-εσωτερικό και το πρακτικό-το εξωτερικό. Το πρώτο είναι μέσα στον άνθρωπο, το δεύτερο είναι έξω από τον άνθρωπο.

 

   Οι χριστιανοί ξέρουν να ζητάνε; ξέρουν να ευχαριστούνε; ξέρουν να δοξάζουν;

 

    Οι  άνθρωποι έφτασαν εδώ διότι δε ξέρουν-γνωρίζουν να διαβάζουν. Διότι δεν ξέρουν να  μελετάνε. Διότι δεν ξέρουν να κάνουν υπακοή, Διότι δεν γνωρίζουν να  παραδειγματίζονται. Διότι δεν ξέρουν να  ερωτούν. Δεν γνωρίζουν να ψάχνουν, να ερευνούν, να αξιολογούν κλπ. Κάνουν τον έξυπνο και πιάνονται από τα τέσσερα, όπως λέγει σοφά ο λαός.

   

ΠΡΟΣΕΥΧΉ. και ΝΗΣΤΕΊΑ.

 

     Ο άνθρωπος αρχικά δεν είχε γνώση περί προσευχής. Είχε προσωπική [διά ζώσης όπως λέγουν], επικοινωνία με τον ίδιο το Θεό.  Στην συνέχεια έπεσε=αμάρτησε παρανόμησε, με αποτέλεσμα να διακοπεί η επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Και μετά το Χριστό η προσευχή είναι προσωπική επικοινωνία [πάλι διά ζώσης ως πανταχού παρών]  πνευματικά όμως.

   Περί προσευχής από τον Χριστό έμαθε. Τώρα η επικοινωνία δεν είναι προσωπική, αλλά διά της προσευχής και της νηστείας, σώματος και ψυχής του ανθρώπου, στον πανταχού παρόντα τριαδικό Θεό. Ο άνθρωπος δεν παρέμεινε καθαρός, λερώθηκε ας πούμε, και έπρεπε να καθαριστεί. Πως όμως, με την προσευχή και την νηστεία, διότι μόλυνε θα λέγαμε και το σώμα και την ψυχή. Το ένα σωματικό το άλλο πνευματικό.

    Ο  Ιησούς Χριστός είπε: ετούτο το ανθρώπινο γένος θα σωθεί μόνο, με την Προσευχή και την Νηστεία. Αυτά τα λόγια είναι τελεσίγραφο θα λέγαμε, για τους χριστιανούς. Οι νεοχριστιανοί όμως  [αγρόν ηγόρασαν και αγοράζουν]. Αγρόν αγόρασα, έχω άλλες δουλειές τώρα, είπε ο καλεσμένος, του Ευαγγελίου,  διέγραψέ με δεν θα έλθω στο τραπέζι στο οποίο με κάλεσες [άνοιξα δουλειές τώρα, επιχειρήσεις αγροτικές, θα λέγαμε κλπ] !!!  

   Τα λόγια του Χριστού οι χριστιανοί δεν τα δίνουν καμία σημασία. Τα λόγια του  αλλουνού [του έξω από μας, του ύπαγε οπίσω μου] τα ακούνε, τα δέχονται και τα τηρούν κατά γράμμα, που λέγει ο λαός. Ο άνθρωπος είναι 1] σώμα και 2] ψυχή. Ο Θεός τα παρέδωσε στον άνθρωπο και τα δύο υγιέστατα. Στην πορεία αρρώστησαν και τα δύο με υπαιτιότητα του ανθρώπου. 

   Το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος σώματος και ψυχής, που χάνονται και τα δύο. Ήλθε ο Ιησούς και έδωσε συνταγή θεραπείας και του σώματος και της ψυχής. Ποία είναι η συνταγή; Η προσευχή και η νηστεία. Εντελώς δωρεάν ο γιατρός. Ούτε σε φαρμακεία να τρέχεις, ούτε χρήματα να πληρώνεις. Λέγει κάποιος ότι η προσευχή είναι άθληση, προπόνηση, γυμναστήριο δωρεάν, δεν πληρώνεις τίποτε, αλλά σε φρεσκάρει, σε ανανεώνει, σε υγιαίνει ψυχοσωματικά κλπ.  Φτάνει να αγαπάς όλο σου το είναι, και να θέλεις. Εσύ μόνο τη διάθεση θα διαθέσεις, ότι άλλο θα το βάλει ο Θεός.

   Η προσευχή προϋπόθεση έχει τον 1] σεβασμό,[εσύ άνθρωπος, αλλά εκείνος Θεός, κατεδέχθη να κατέβη τόσο χαμηλά, από ταπείνωση για χάρη σου] 2] την  υπακοή, [μέχρι θανάτου έκανε υπακοή στον Θεό Πατέρα του] ο Χριστός είπε στον καθένα μας, να προσεύχεστε, διότι η προσευχή είναι επικοινωνία με το Θεό, σε δέχεται σε ακρόαση θα λέγαμε, [ποιον; εσένα και εμένα τους άχρηστους και πρόσθεσε ότι σου ταιριάζει φίλε μου]  είναι πάρε δώσε, σου μιλάει και του μιλάς, κλπ, εσύ το χώμα φτάνεις τόσο κοντά στο Θεό σαν επί ίσοις όροις και διαλέγεσαι!!!  3] την  μίμηση, ο Χριστός προσευχήθηκε στον κήπο της Γεθσημανή για να τον αντιγράψουμε=μιμηθούμε από τους Αποστόλους που τον είδαν, 4] την  προσπάθεια, να επιμένουμε αγωνιστικά ελπίζοντας σε θεραπεία, να διαθέσουμε χρόνο,  πως για το στομάχι μας διαθέτουμε πχ, ένα μήνα τηρώντας την όποια αγωγή του γιατρού με όποιο κόστος. Τον χρόνο δωρεάν μας τον προσφέρει ο Θεός. Χθες κοιμήθηκες, σαν να πέθανες και το πρωί αναστήθηκες. Από μόνος σου κοιμήθηκες, αλλά από το Θεό αναστήθηκες=ξύπνησες. Η προσευχή δεν γίνεται για το Θεό αλλά για εμάς. Με την προσευχή ερευνάς και ανακαλύπτεις τον Θεό. Όταν φωνάξεις εκεί είναι σε ακούει, όπου και να είσαι. Ανταποκρίνεται άμεσα αν παραστεί ανάγκη. Δεν σε ξεχνά όπως ξεχνάμε εμείς. 

   Η προσευχή θέλει προετοιμασία και όλο τον εαυτό σου συγκεντρωμένο και να γνωρίζεις αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει,  θέλει το χώρο της, τον τρόπο της. Θέλει χρόνο, η νύχτα σε βοηθά περισσότερο ωφέλημα,  θέλει ησυχία, και όχι θόρυβο, θέλει ηρεμία, και όχι ταραχή,  θέλει αν είναι δυνατόν τόπο κατάλληλο, θέλει και άλλα βοηθητικά μέσα, όπως δεν θέλει πολύ φωτεινό χώρο κλπ. 

   Η εκκλησία του Χριστού λέγει ότι: με τρεις τρόπους, μεθόδους προσευχόμαστε. 

   Ο ένας είναι της δόξας=δοξολογίας. Δηλαδή διά της προσευχής τον αναγνωρίζουμε ως δημιουργό του εαυτού μας και τον δοξάζουμε. Δεν τον ξεχνάμε ποτέ. Τον υμνούμε ανά πάσα στιγμή διότι μας χάρισε γη και ουρανό, τα πάντα.  Η δόξα και η ευχαριστία είναι διά βίου, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα της ζωής.   

   Ο άλλος είναι της αίτησης=ζήτησης. Ζητάτε και θα σας δοθεί, είπεν ο Κύριος.  Με την προσευχή καταθέτουμε τι ζητούμε από το Θεό, διότι είμαστε δικό του δημιούργημα, φίλοι του, αδελφοί του, και κληρονόμοι της Βασιλείας του, όπως μας αποκάλεσε, έτσι  λέγουν η  Γραφή και οι Πατέρες. Ο Θεός γνωρίζει πριν ζητήσουμε τι χρειαζόμαστε. 

   Ο άλλος  είναι της ευχαριστίας=ευχαριστούμε τον ευεργέτη. Από χώμα μας έκανε αυτό που είμαστε, μας ετοιμάζει μεγαλύτερες εκπλήξεις θα λέγαμε σε πνευματικό επίπεδο της άλλης ζωής. Είναι δυνατόν ο κάθε ευεργετημένος να μην ευχαριστεί τον ευεργέτη; εκτός αν είναι αχάριστος.

   Σήμερα οι χριστιανοί από το αποτέλεσμα της παγκόσμιας σύγχυσης, ταραχής, διαφωνίας, κλπ, δημοσιεύουν ότι δεν προσεύχονται, διότι αν προσεύχονταν δεν θα είχαμε αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα σε παγκόσμιο επίπεδο. 

   Εμπόδιο προσευχής είναι ο 1] Σατανάς, ο Διάβολος, ο παν πόνηρος, ο παν κάκιστος, ο πανούργος και μισάνθρωπος δαίμονας. Εμποδίζει τον άνθρωπο με τους λογισμούς. Μόλις θελήσουμε να προσευχηθούμε σπέρνει στο νου μας λογισμούς, φαντασίες, επιθυμίες κλπ, για να μας εμποδίσει στην επικοινωνία με το Δημιουργό Θεό. 

   Μας εμποδίζει στην προσευχή με την πολυμέριμνα ή αλλιώς 2] κόσμο, με υποθέσεις, σχέδια, προγράμματα, καθήκοντα, δοσοληψίες, έγνοιες, υποχρεώσεις, ανησυχίες, προβλήματα της καθημερινότητας, κλπ, που μας κλέβει όλη την ημέρα. Για προσευχή δεν μένει καθόλου χρόνος, ας πέρασε ένα 24ωρο. Έτσι  βουτηγμένει μέσα στο βούρκο του κόσμου λέμε αύριο θα προσευχηθώ, το ίδιο συμβαίνει και αύριο και έτσι  περνάνε ημέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, χωρίς προσευχή, ακόμη και όλη η ζωή μας. 

   Τρίτος εχθρός μου δεν θέλει να προσευχόμαστε είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, 3] η σάρκα ή φιληδονία που λένε οι Πατέρες. Οι απολαύσεις χαλαρώνουν το σώμα, το παραλύουν, το χαυνώνουν, κλπ, γίνεται απρόθυμο, κουρασμένο, αμελεί και αδρανεί και απενεργοποιείται, και άντε να το συμμαζέψεις στην προσευχή. 

  Βλέπετε στον κλήρο που είναι μικρή μειοψηφία στο χριστιανισμό, να διαφωνούν στα περί πίστεως και να έχουν διαιρέσει την χριστιανική πίστη, σε πολλές πίστες με ιδιαιτερότητες πολλές κλπ. Αν ήταν προσευχόμενος ο κλήρος στον ίδιο Θεό Πατέρα, θα άκουγαν όλοι τα ίδια. 

   Δεν είναι δυνατόν ο ίδιος Θεός να λέγει στην προσευχή αυτών, άλλα στον έναν, και άλλα στον άλλον, και άλλα στον κάθε άλλον.  Αυτό φανερώνει ότι οι ποιμένες δεν προσέρχονται στον ίδιο Θεό, άρα δεν προσεύχονται ούτε στον ίδιο Θεό, αλλά στο θεό της επιλογής των.  

   Άρα σε ποιον προσέρχονται και σε ποιον προσεύχονται και ποιον ακούνε και ποιανού εντολές πιστεύουν, τηρούν και πράττουν; 

 

Πάμε στο δεύτερο τελεσίγραφο από τα δύο, το της Νηστείας.  

   Νηστεία σημαίνει ατροφία, ασιτία,= δεν τρώγω, νη=δεν, εσθίω=τρώγω. Σήμερα για τον χριστιανό είναι πρόγραμμα διατροφής, εθελοντικής, εκούσιας για πνευματική θεραπεία και υγεία για λόγους πίστεως και σωτηρίας.  

   Η νηστεία θεσμοθετήθηκε από το Θεό στον Παράδεισο όταν είπε στους πρωτόπλαστους: όλα είναι δικά σας, για εσάς εκτός από τούτο το δένδρο, δεν θα φάτε ποτέ από τους καρπούς του, ούτε στον ίσκιο του θα καθίσετε. 

   Η νηστεία είναι πρόγραμμα προετοιμασίας για συνάντηση με το Θεό.  Τα επίπεδα νηστείας είναι 1] της ξηροφαγίας, 2] της κατάλυσης οίνου και ελαίου, 3] της κατάλυσης ιχθύος, 4] της κατάλυσης τυρού και αυγών, 5] της κατάλυσης εις πάντα-κάθε φαγητού που τρώγουν οι χριστιανοί. Η νηστεία μάλλον ιστορικά καθιερώθηκε πρώτα στην Αίγυπτο, μετά Ελλάδα, μετά Ιουδαία, μετά στο χριστιανισμό και μετά στο Ισλάμ. Η πολυφαγία είναι πάθος, είναι κοιλιο- δουλεία, από τα πιο δύσκολα και πάθος αδιάβλητο. Ο χριστιανός δεν έχει μόνο το στομάχι που μπορεί να το  στερήσει από φαγητά, λειχουδιές, ποτά, γλυκά και διάφορα άλλα φαγώσιμα, αλλά να τιθασεύσει και τις αισθήσεις, όπως, την γεύση, την όραση, την ακοή, την όσφρηση, και την αφή, καθώς όλα τα υπόλοιπα μέλη του σώματος να νηστεύσουν παράλληλα όλα τις ίδιες ημέρες. Δεν γίνεται να νηστεύει ένα μέλος ενώ ταυτόχρονα κάποια άλλα να μην νηστεύουν. Δεν μπορεί η γλώσσα φωνητικά να βλασφημεί, το χέρι να κλέβει, το πόδι να βαδίζει προς αμαρτωλές συνάξεις, καθώς ούτε ο νους να υπερηφανεύεται, να φθονεί, να δημιουργεί σενάρια φαντασίας κλπ. Τα μέλη του σώματος κάθε χριστιανού είναι μέλη του Χριστού και όχι δικά του. Η Γραφή λέγει δεν μπορώ να κάνω τα μέλη του Χριστού που φέρω ως άνθρωπος, μέλη πόρνου, πόρνης, κλέφτη, φονιά, κλπ. Η νηστεία στον χριστιανό είναι ψυχοσωματικό ζήτημα, αν αυτό δεν γίνεται μαζί τότε υπάρχει αταξία στον άνθρωπο και ταραχή.  Δεν είναι δυνατόν να νηστεύεις τα αρτύσιμα φαγητά και να τρώγεις όλα τα άρρωστα ακούσματα καθώς και τα βλεπόμενα πολλές ώρες κάθε ημέρα στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο κλπ.       

   Το κείμενο είναι διαρκώς βελτιούμενο, και διορθούμενο, να το παρακολουθείς τακτικά έως ότου συμπληρωθεί. Διάβαζε επίσης και όλες τις παλιές αναρτήσεις. 

ΘΕΟΎ ΘΈΛΟΝΤΟΣ, αλλά και ΑΝΘΡΏΠΟΥ ΘΈΛΟΝΤΟΣ. τα δύο θέλω να γίνουν ένα θέλω.

   Όποιος θέλει, να με ακολουθήσει να πάρει [όχι το κινητό του, όχι τα τσιγάρα του και τον καφέ του,  όχι την μπάλα του, τη ρακέτα του, τα παιχνίδια του, το ποδήλατο, ούτε τον υπολογιστή  του, ούτε τα χάπια του κλπ, δηλαδή άδειος και ελεύθερος], το σταυρό του, κλπ, [γενικά τις γνώσεις που έχει, τα χαρίσματα, όποιες ικανότητες κλπ, όπως την πίστη του, την αγάπη, την ταπείνωση, την υπομονή του, την κούραση, την ελπίδα κλπ], και ας με ακολουθήσει να πάμε στο στάδιο της ζωής και να παίξουμε όλα τα παιχνίδια, ώστε να μάθει αυτά που έχω να του διδάξω.  Να μάθει να αγωνίζεται από μικρός και νέος, διότι τότε μαθαίνει καλλίτερα.  Να γίνει ειδικευμένος, άριστος.  Φτάνει να θέλει. Έστω και στα γεράματα, αν και είναι δύσκολο αλλά. Κάλιο αργά [έστω] παρά ποτέ, λέγει ο λαός.

    Θέλω να παίξουμε, εσύ θέλεις; ρωτάει το ένα παιδί στο άλλο. Αν το ένα δεν θέλει παιχνίδι δεν γίνεται. Το ένα παιδί μόνο του, δεν μπορεί να παίξει κάποιο παιχνίδι στην αυλή ή στο δρόμο ας πούμε, διότι η κάθε μία ομάδα θέλει έναν αντίπαλο.

Πάμε παρακάτω. 

   Αρχίζουμε από το Θεό, Δημιουργό, αρχιτέκτονα, κατασκευαστή,  ή όπως θες τον ονομάζουμε δεν μας παρεξηγεί.

    Ο Θεός θέλει αυτό που έχει, που έφτιαξε, που είναι δικό του, και δικαιωματικά ενδιαφέρεται. Εσύ από μικρός είχες τα παιχνίδια σου και όταν το ξ-αδελφάκι σου, σου έπαιρνε ένα παιχνίδι να παίξει, είναι δικό μου έλεγες και  το έπαιρνες από τα χέρια του. Βέβαια δικό σου είναι και το θέλεις.

    Τι θέλει ο Θεός από εμάς. 

   Εμάς θέλει. 

   Γιατί και τι μας θέλει, εγώ δεν τον θέλω, λέγει κάποιος. 

   Τι κακό σου έκανε ο Θεός παιδί μου;

   Από που είσαι εσύ, [παππού] δεν βλέπεις γύρω μας τι γίνεται; φτώχεια, πείνα, εκμετάλλευση, αδικία, αρρώστια, πόνος, θάνατος, πόλεμοι, παράλυτοι, καταστροφή, απάτη, βιασμοί κάθε είδους, εμπόριο στο κάθε τι, ναρκωτικά, πορνεία, μοιχεία,  φόνοι για το τίποτα, δεν σου φτάνουν αυτά που σου είπα θες και άλλα; Εκείνος θέλει, εγώ δεν θέλω;

   Ας τα πάρουμε όλα αυτά παιδάκι μου με την σειρά ένα-ένα. Αυτά που θέλει ο Θεός από εσένα σου φαίνονται δύσκολα, αλλά για πες μου εσύ τι θέλεις από το Θεό.

Τι θέλουμε εμείς οι άνθρωποι από το Θεό. 

   Άνθρωπος είμαι λέμε στον εαυτό μας, πολλά δικαιούμαι, εξ' άλλου ζούμε στον 21 αιώνα. Θέλω τους γονείς μου, τα αδέλφια μου, τους φίλους μου, την υγεία μου, [την προσέχεις την υγεία σου; κάνεις καλή διατροφή];  

να αποκατασταθώ, [διάβαζες ως μαθητής; σπούδασες; έμαθες τέχνη; ή είσαι ανειδίκευτος και άνεργος]; 

να κάνω οικογένεια, αλλά δεν βρίσκεις καλή κοπέλα σήμερα, το ίδιο λέγουν και οι κοπέλες για τους άνδρες [εσύ είσαι καλός νέος; ή είσαι και εσύ σαν τις κοπέλες που λέγουν: δεν υπάρχουν άντρες σήμερα].

να έχω δουλειά, Ο Θεός έχει εργασία για όλους, διότι αυτός έδωσε την εντολή να εργάζεται ο άνθρωπος. Εσύ από ότι γνωρίζω είσαι τεμπέλης μα και να βρεις εργασία  δεν πηγαίνεις, ούτε κάρτα ανεργίας έχεις. 

να έχω αυτοκίνητο, εξοπλισμό της εποχής όχι παλιάς τεχνολογίας,  να έχω μισθό ικανοποιητικό, σαν άνθρωπος, να πηγαίνω διακοπές,   [σε τι τόπο, βουνό θάλασσα, νησί, στο εξωτερικό;], να έχω δικό μου σπίτι, την γυναίκα μου, τον άνδρα μου, [πόσους άνδρες γνώρισες ως τώρα, πόσες γυναίκες γνώρισες ως τώρα;], να έχω αγαθά  κλπ. 

   Όλα τα παραπάνω αγαθά που  ανέφερες, καθώς και τα παρακάτω τα θέλεις βέβαια, τα δικαιούσαι, αλλά εμείς οι παλαιότεροι μάθαμε ότι, ότι αγαθό το αποκτάς με εργασία, κόπο και χρόνο.  Να έχω ασφάλεια, να ζήσω πολλά   χρόνια, ο φίλος μου χάθηκε νωρίς από αρρώστια,  να απολαμβάνω τι ζωή, να αποκαταστήσω τα παιδιά μου, να παντρέψω τα εγγόνια κλπ,  τι σόϊ άνθρωπος είμαι. Αληθινά το πιστεύεις ότι είσαι άνθρωπος; 

    Θα σου τα πω τηλεγραφικά, με λίγα λόγια, εσύ που ας πούμε σπούδασες και έχεις πολύ μυαλό θα καταλαβαίνεις περισσότερα έτσι; Άκουσε παιδί μου: Πολλά θέλω απαιτείς από τη ζωή, θα σου πω καλώς τα θέλεις όλα αυτά.

   Όλοι ζητάνε ότι θέλουν από το Θεό ή από την πολιτεία, και όποιο άλλο πρόσωπο Αγίου σέβονται με το αζημίωτο βέβαια. Δεν ρωτάει ποτέ και κανένας, έστω και ψεύτικα: Θεέ μου εσύ τι θέλεις να κάνω εγώ για σένα; Γνωρίζουμε ότι αν μας πει κάτι που Εκείνος  θέλει, θα είναι αντίθετο με το δικό μας θέλημα, γι αυτό όλοι οι χριστιανοί το αποφεύγουμε.

   Ο Θεός σου έδωσε τη ζωή, σε προστάτευσε από όποιο ατύχημα, έγινες άνδρας ή γυναίκα, αυτό που είσαι τέλος πάντων, είναι μικρό δώρο αυτό; όχι βέβαια. Κάποια άλλα παιδιά που γεννηθήκατε την ίδια χρονιά με εσένα, αποβλήθηκαν, κάποια απέθαναν, κάποια είχαν ατύχημα, κάποια είναι με ασθένειες, παραλυσίες κλπ, εσύ ζεις, δηλαδή σε τίμησε ο Θεός, είναι λίγο αυτό; όχι βέβαια αν το σκεφτείς σοβαρά.   1] Έχεις την υγεία σου  την σωματική, είσαι γερός, ωραίος,  ή ωραία, δυνατός, αρτιμελής κλπ, και 2] την υγεία την πνευματική, τις αισθήσεις, το νου, την σκέψη, την αντίληψη,  κλπ, χαρίσματα. Δικά σου είναι και τα δύο. 

   Αυτά τα δύο όμως, είναι το κεφάλαιο που σου έδωσε ο Θεός να το επενδύσεις και να προ-κόψεις σε τούτη τη ζωή, μέσα στον κόσμο ετούτον αυτός που  είναι, σου αρέσει δεν σου αρέσει. Έχεις ὀμως χρόνο και περιθώριο να κερδίσεις-ωφεληθείς,  αν κάνεις καλή χρήση τα χαρίσματα που δωρεάν σου δόθηκαν,  και όχι να ζημιωθείς. Ποτέ να μην πεις ότι, ήσουνα δυνατός, [ποιος σου έδωσε την δύναμη;] ωραίος, [ποιος σου έδωσε την ομορφιά; κάνεις καλή χρήση της ομορφιάς;] ικανός, [ποιος σου έδωσε ικανότητες παραπάνω από κάποιους άλλους;] έξυπνος, [ποιος σου έδωσε περισσότερη εγκεφαλική ευφυΐα από κάποιους άλλους; ο έξυπνος εύκολα γίνεται απατεώνας] κλπ. Ο πατέρας σου ή η μητέρα σου, σου τα έδωσαν αυτά; Μήπως ο Βασιλόπουλος με του πουλιού το γάλα; Βεβαίως και όχι.

  Ο Θεός  σου τα έδωσε όλα απλόχερα όπως λένε. Εσύ από φιλότιμο τι του έδωσες μέχρι σήμερα, όποια ηλικία και αν έχεις.  Του χρωστάς, δεν σου χρωστάει.  Εσύ είσαι υποχρεωμένος και όχι Εκείνος.

   Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει ότι θέλει να ωφεληθεί και να έχει κέρδη.

   Κάποτε όμως θα έλθει, θα σε συναντήσει και θα σου ζητήσει ενημέρωση και έλεγχο, που και πως δαπάνησες το κεφάλαιο που σου δόθηκε, μέσα στον κόσμο, έτσι δεν πρέπει; Τι απολογισμό θα παρουσιάσεις; κέρδη;  ζημιές; ή χρεοκοπία; 

   Τελικά το θέλημα του Θεού που λεκτικά λέμε στο Πάτερ ημών...... τυπικό είναι, στην ουσία δεν είναι θέλημα του Θεού που θα ωφεληθεί από εμάς ο Θεός. Δεν έχει ανάγκη ο Θεός από  εμάς, αλλά εμείς από Εκείνον. Κάνοντας το θέλημα του Θεού εμείς θα ωφεληθούμε και όχι Εκείνος. Εμείς έχουμε ελλείψεις, αδυναμίες, κενά, κλπ. Κάνοντας το θέλημα του Θεού, κάνουμε  το θέλημα το δικό μας, διότι εμείς κερδίζουμε την άλλη ζωή την αληθινή.  

   Από σήμερα και πέρα να λέγεις κάθε ημέρα: Θεέ μου το θέλημα το δικό σου να γίνει-θα είναι  και θέλημα δικό μου, μπροστά εσύ, οπίσω σου εγώ με το σταυρό Μου, όπου πατάς εσύ θα πατώ και εγώ, έτσι να κάνεις αδελφέ.

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΎΘΕΡΟΙ;

ΤΟ 1821   ΤΊ    ΈΓΙΝΕ  ΣΤΗΝ   ΕΛΛΆΔΑ;

   Ελευθερωθήκαμε λέγει κάποιος Έλληνας. Με ποιανού βοήθεια απαλλαχτήκαμε από την αιχμαλωσία-κυριαρχία 400 χρόνων; Με την βοήθεια του Θεού λέγουν πολλοί. Ναι διότι ο Θεός φώτισε κάποιους αγωνιστές, και ακολούθησε και ο λαός, όσο και να τους κατηγορεί το σύστημα. Άλλη βοήθεια ήταν από την Δύση, τις τότε δυνάμεις, κυρίως η λεγόμενη Αγγλία, Βρετανία, Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με τους τυχοδιώκτες Στρατηγούς, Ναυάρχους και το μπαρούτι κλπ.

   Αυτοί που μας βοήθησαν δεν ήταν φιλανθρωπικό ίδρυμα αλλά ιδιώτες που αναζητούσαν νέες αγορές για μελλοντικές επενδύσεις και ανοίγματα στη Μεσόγειο, επειδή ο Οθωμανός ήταν σε κατάσταση και περίοδο αδυναμίας ή παρακμής κλπ. 

  Δυστυχώς δεν ελευθερωθήκαμε, απλώς αλλάξαμε αφέντη διά του πολέμου. Αυτοί που μας βοήθησαν  εναντίον των Οθωμανών, αργότερα βοήθησαν το Οθωμανό  εναντίον των Ελλήνων!!! Αυτό τι σου λέγει; Τίποτε; 

   Όλοι οι ελευθερωτές πήραν το μερίδιό τους. Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο προκειμένου να μας ξεφορτωθούν από το μερίδιο των νικητών που είχαμε κάθε δικαίωμα,  μας παρέσυραν στην παγίδα να πολεμήσουμε μεταξύ μας. 

 Μας έκαναν ερείπιο ώστε να έχουμε χαμηλή τιμή να πωληθούμε φτηνά, όπως τελευταία χρεοκόπησαν κερδοφόρες δημόσιες υπηρεσίες ώστε να πέσουν οι τιμές για να πάμε σε μειοδοτικές δημοπρασίες.  Μας έβγαλαν στην αγορά και μας πούλησαν με συμβόλαιο, στις Η, Π, Αμερικής. 

   Εμείς ακόμα και σήμερα πιστεύουμε ότι ελευθερωθήκαμε και ότι είμαστε ελεύθερο Κράτος. Δυστυχώς δεν είμαστε ελεύθεροι. 

Η γη δεν είναι δική μας, ούτε η θάλασσα, ούτε ο ήλιος, ούτε ο πολιτισμός μας, ούτε ο εαυτός μας, ούτε οι απόγονοί μας.

   Οι τότε ήρωες έπραξαν το καθήκον τους. Σήμερα εμείς έχουμε αποποιηθεί το καθήκον μας. 

   Η μητριά Αμερική έχει τον τοποτηρητή της με βοηθούς τους νεογενίτσαρους πωλητικούς, ως διευθυντές [για να πούμε και την μαύρη αλήθεια υπάρχουν και πολιτικοί Έλληνες αλλά είναι λιγοστοί, δεν φτάνουν, δεν τους ακολουθεί ο λαός]  στο οικόπεδο που ονομάζουν Γραικία. Το παιδί που υιοθέτησε το βάπτισε με το όνομα που ήθελε. Μάλλον κυριαρχεί το σύνθημα: ότι θέλει η μαμά!!!. 

   Ο λαός λέγει: σε όποια διαφωνία που υπάρχουν ζωτικά συμφέροντα, ότι το όποιο δίκαιο ανήκει στον ισχυρότερο, ο αδύναμος παίρνει ότι του δώσει ο ισχυρότερος και λέγει και ευχαριστώ.

   Τα παραπάνω τα ανέφερε ως καημό και παράπονο, κάποιος που αγαπάει και πονάει για την πατρίδα, την πίστη και την οικογένεια. 

Εσύ;

 

Περί του Πρωτοχρονιάτικου Αγίου Βασιλείου.

 

Παρατήρηση σαν να είμαστε θεατές στο θέατρο, σε αυτό που συμβαίνει από το 1933. 

Πριν λίγες ημέρες όπως και κάθε χρόνο εορτάστηκε ο Άγιος Βασίλειος των Χριστιανών.

Ή μήπως γιορτάστηκε Άγιος Βασίλειος της Βιομηχανίας του εμπορίου και των  κοσμικών;

Μήπως είναι Αντιποίηση  του πνεύματος [ηλικίας, και βιολογίας] του επισκόπου Καισαρείας Αγίου Βασιλείου. 

Μήπως αυτό είναι προσβολή πνευματική των ορθοδόξων;

Μήπως πρέπει να προσφύγουμε  στη διεθνή δικαιοσύνη; 

Η ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει ευθύνη που ανέχεται το διασυρμό από το εμπόριο του θρησκευτικών προσώπων και συμβόλων; 

Μικρές ομάδες ανθρώπων διεκδικούν παράνομα και απολαμβάνουν προνόμια που τα παρέχει το Ελληνικό Κράτος. 

Οι χριστιανοί με δύο χιλιάδες χρόνια παράδοση γιατί δεν υπερασπίζονται την ορθόδοξη πίστη; 

Μήπως δεν είμαστε χριστιανοί;

Η παγκόσμια χριστιανική κοινότητα πως δέχεται να διασύρεται ο Άγιος Βασίλειος από το 1933 έως σήμερα. 

Για ένα μήνα περίπου καθημερινά δεχόμαστε έναν μεταλλαγμένο Άγιο Βασίλειο ακριβώς το αντίθετο από τον Άγιο. Από νέο μας τον προσφέρουν ως γέροντα, από μαυρομάλλη σε ασπρομάλλη, από ισχνό και αχαμνό σε παχύσαρκο, από νηστευτή σε πολυφαγά, από οικονόμο σε σπάταλο, από πνευματικό σε κοσμικό, δηλαδή πτώση, κατάντημα και εξευτελισμός του Αγίου. Δεν ντρέπονται οι χριστιανοί και ορθόδοξοι γονείς να ταυτίζουν τον Ένα από τον γέρο; Οι ίδιοι γονείς να εξαπατούν τα παιδιά τους; Τι σχέση ή τι κοινό έχει ο Ένας από τον άλλον; καμία και όμως πληρώνουμε και παιδαγωγούμε τα μικρά παιδιά προκειμένου να τα δώσουμε λίγη χαρά στις εορτές των Χριστουγέννων. Αυτός είναι ο νέος χριστιανισμός; Μήπως έχουμε διώξει το Χριστό; για να πάθουμε αυτά που θα έλθουν, αφού δεν μαθαίνουμε;   

Η ΠΑΝΔΗΜΊΑ με το ΌΝΟΜΑ ΜΠΟΎΛΙΓΚ.

    Αυτό που ονομάζουν σήμερα μπούλιγκ έχει παρελθόν αμέσως μετά  την Δημιουργία του ανθρώπου. Οι ειδήμονες επί  παντός επιστητού είναι πολύ πίσω, [ή πολύ καλά γνωρίζουν τι κάνουν] ακόμη και τον 21 αιώνα. 

ΜΠΟΎΛΟΓΚ ΠΑΙΔΙΚΌ.

ΜΠΟΎΛΙΓΚ ΣΧΟΛΙΚΌ.

   Το σύνδρομο; που ξένη λέξη το ονομάζει μπούλιγκ είναι μισό εσωτερικό και μισό εξωτερικό στον ίδιο άνθρωπο, μικρό και μεγάλο,ή πολλές κατηγορίες, το αποτέλεσμα όμως είναι ΈΝΑ. Λειτουργεί και ενεργεί σε πρώτη και δεύτερη φάση.

   Είναι αρχικά διαβούλευση του μέσα ανθρώπου σε σχέση με τον άλλον άνθρωπο. 

   Γνωρίζεις, τις αδυναμίες ελλείψεις, τα συν και τα πλην, παρατάσεις δίπλα του το εγώ σου, παρατηρείς, μετράς, ζυγιάζεις, αξιολογείς, αποφαίνεσαι και αποφασίζεις, για τη στάση σου ή τη σχέση σου απέναντί του ανάλογα. Και τα κράτη αυτό κάνουν σε πρώτη φάση και μετά επεμβαίνουν εναντίον άλλων.

   Δεν είναι σαν και εμένα [αν είσαι ένας] ή εμάς [αν έχεις παρέα], είναι κάτι υποδεέστερο, κατώτερο, χαμηλό, μικρό, ολίγο, φτωχό, για πέταμα κλπ. 

   Δεν είμαστε ίσοι, τώρα εγώ ανήκω σε ανώτερη κατηγορία, αυτό είπε μία κυρία στη φίλη της όταν έγινε Δημαρχίνα, τώρα εγώ ανήκω σε άλλη κατηγορία δεν μπορώ να σας κάνω παρέα, δεν μου πάει τώρα αυτό το επίπεδο ανέβηκα πιο ψηλά. Η μία έκανε μπούλιγκ όχι σε μία αλλά σε πολλές φίλες της. Σκέψου αν ήταν Υπουργίνα.   Ότι έκανε η Δημαρχίνα στις φίλες της, έκανε και η Υπουργίνα στην Δημαρχίνα. Και αυτό μπούλιγκ είναι.

  ΤΟ   ΕΓΏ   ΕΦΕΎΡΕ   ΤΟ   ΛΕΓΌΜΕΝΟ ΜΠΟΎΛΙΓΚ

   Αρχή έχει το ΕΓΏ που φέρει από γεννήσεως ο άνθρωπος. Εσωτερικά ο άνθρωπος προετοιμάζεται προπονείται, κάνει μπούλιγκ πρώτα κατά του εαυτού του, μετά στρέφεται στον φίλο του, τον πείθει, τον υποτάσσει σε αυτό που έχει αποφασίσει, διότι τον νομίζει ότι είναι του χεριού του.   Στην πορεία της καθημερινότητας και στην τριβή με τους ανθρώπους εξωτερικεύεται σε ενέργειες και πράξεις. Αυτό το κάνει ή μόνος του ή με βοήθεια και άλλων. Αφού προπονηθεί με έναν, αργότερα το εξωτερικεύει με ομάδα φίλων, σε κοινή θέα πλέον, προκειμένου να είναι πιο, ευχάριστο, πιο διασκεδαστικό και πιο περήφανο κλπ,  αφού ο ένας αδύναμος εξοντώθηκε, τώρα έφτιαξε ομάδα που καταφέται  επιθετικά εναντίων πολλών.  

   Μπούλιγκ έχουμε κατά βάση αρχικά λεκτικό  που καταλήγει πρακτικό με τη χρήση βίας, μάλλον μη ελεγχόμενης. Επιφέρει ψυχικά τραύματα και σωματικά που πολλά παραμένουν και σημαδεύουν την ζωή του ανθρώπου. Στον κάθε χώρο που υπάρχουν άνθρωποι ακόμη και ζώα θα υπάρχει  το ονομαζόμενο μπούλιγκ. 

   Έτσι στην κατηγορία μπούλιγκ εναντίον του ανθρώπου έχουμε:

ΜΠΟΎΛΙΓΚ ΕΡΓΑΣΙΑΚΌ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ,

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΌ,   ΓΆΜΟΥ,  ΗΘΙΚΌ,  ΣΥΝΕΙΔΉΣΕΩΣ,  ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ,  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΌ,  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΌ,

ΕΜΠΟΡΙΚΌ,   ΙΣΤΟΡΙΚΌ,   ΠΟΛΙΤΙΚΌ,

ΓΕΩΦΥΣΙΚΌ, ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΌ,  ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΌ,  αφήνω τα μπούλιγκ τα προσωπικά μέσα από εμπειρίες του καθενός μας. Όλοι μας το ζούμε  είναι ανάμεσά μας.

  Τρία χρόνια μπούλιγκ δεν εφαρμόστηκε στους Έλληνες με την επιδημία της Γρίπης; Σκοπός να εξουθενώσουν τους Έλληνες. Το μπούλιγκ στο σχολείο και στο δρόμο κάνει χρήση εργαλεία τη γροθιά του, την κλωτσιά του ένα ξύλο ή και σουγιά. 

   Οι μεγάλοι έχουν μεγάλα εργαλεία, την εξουσία, τους νόμους, την απάτη με κάθε βοηθητικό μέσο, κάθε είδους οπλικό σύστημα, φαρμακευτικά όπλα, και άλλα εργαλεία που δεν χωράει ο δικός μας νους. 

   Το σκέφτηκαν, το αποφάσισαν, το ανακοίνωσαν και το έκαναν πράξη εναντίον των λαών με την σειρά, ένας - ένας.  

   Από τους Τούρκους δεν δεχόμαστε μπούλιγκ περίπου 50 χρόνια; Αυτά τα δύο τα ανέφερε και ενδιαφέρθηκε κοινωνικός κάποιος φορέας; ας πούμε   Εκκλησία, Ακαδημία, Μη κυβερνητικές οργανώσεις κλπ.

    Το μικρό μπούλιγκ [για το λαό, το βλέπουν στην τηλεόραση το βράδυ και πάνε για ύπνο ήσυχοι και ξέγνοιαστοι] ξεθυμαίνει στους δρόμους και τα σχολεία. Εκεί αρχίζει και εκεί τελειώνει. [οι ειδήσεις είναι ένα σήριαλ με συνέχειες που δεν τελειώνουν ποτέ] Αυτό θέλουν να πιστεύεις. Όχι φίλε. 

   Υπάρχει το μικρό [για μικρούς, και πατέρας να είσαι, σε έχουν κατατάξει στην ομάδα των μικρών, τα χαϊβάνια]  και το μεγάλο [για μεγάλους] μπούλιγκ. 

   Το μπούλιγκ ηλίθιοι=πέτρινοι άνθρωποι [δεν είναι υποτίμηση] είναι ε π έ ν δ υ σ η και φέρνει κέρδη.

   Εδώ αναφέρω παραπάνω με μεγάλα γράμματα τα μεγάλα Μπούλιγκ, εσύ βρες τα μπούλιγκ με τα μικρά γράμματα. Ιανουάριος 2024.

   Αν μπορεί ένας έξυπνος να γράψει ένα σύγγραμμα για όλα τα μπούλιγκ.

 

 

  

ΠΕΡΊ ΕΟΡΤΉΣ και ΕΟΡΤΑΣΜΟΎ.

    Στο παρακάτω κείμενο ο αναγνώστης για δική του ωφέλεια ας προσθέσει ή και ας αφαιρέσει, ανάλογα με τις όποιες δυνατότητες κατέχει. 

   Βασικές εορτές έχουμε δύο τύπων και τρόπων, τις εθνικές και τις θρησκευτικές. Ο κάθε τύπος εορτής έχει και το δικό της ειδικό περιεχόμενο. Σε αυτό μας προέτρεψε η παρατήρηση της υποβάθμισης μάλλον μετάλλαξης του εορτασμού των εορτών αυτών. 

   Η Εθνική εορτή είναι ανάμνηση=ενθύμηση της ιστορίας της πατρίδος μας Ελλάδος. Η Πατρίδα είναι γεωγραφικός χώρος που επαφίεται στους κατοίκους προκειμένου να την καλλιεργήσουν, να εργαστούν, να φροντίσουν, να  διατηρήσουν, να αναβαθμίσουν κλπ, ώστε να ζήσουν με ειρήνη κλπ, διότι, θα την παραδώσουν στους απογόνους τους, και εκείνοι στους  μετά από αυτούς διαδοχικά, από γενεά σε γενεά. Εδώ και χρόνια όλα τα περί πατρίδος μειώνονται λιγοστεύουν διαγράφονται καταργούνται αρχής από της παιδείας. Οι πολίτες θα είναι πολυ-πάτριδες, το περί πατρίδος θα αραιωθεί σε μεγάλο βαθμό. Πυρήνες πατριωτικές  θα υπάρχουν, θα είναι όμως παράνομες.

   Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι οι πρόγονοι δεν αγάπησαν την πατρίδα και  τους απογόνους τους, δηλαδή τα τέκνα τους,  διότι παραδίδουν μία πατρίδα γενικά υποδεέστερη κλπ, από αυτήν που παρέλαβαν εκείνοι από τους προγόνους τους.

Η Εθνική εορτή είναι παιδαγωγική, είναι ανάμνηση, νοητική, σκεπτική, οπτική, ακουστική και επιστροφή στα ιστορικά γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν. Αυτό είναι βοηθούμενο από ομιλίες και παιδαγωγικές θεατρικές παραστάσεις [ως ζωντανές], που όλοι πιστεύω θυμούνται τις σχολικές εθνικές εορτές με ποιήματα, διαλόγους, τα λεγόμενα με την ξένη λέξη σκετσ, με εκκλησιασμό γενικό, με παρελάσεις, με πνευματική περισυλλογή, ησυχία, ηρεμία και αργία την ημέρα εκείνη της όποιας εορτής. Αυτό όμως το ιστορικό μέλλον είναι καθημερινά παρών μέσα μας, και εκφράζεται εξωτερικά την ορισμένη ημέρα που εορτάζεται. 

   Σιγά σιγά οι εθνικές εορτές υποβαθμίζονται, το παρελθόν πρέπει να ξεχαστεί και να αποσυνδεθεί από το παρών το οποίο προβάλλεται συνεχώς προκειμένου να ξεχαστεί το παρελθόν. Πρέπει να κυριαρχήσει υποχρεωτικά το τώρα, το σήμερα, το είναι, το θέλω, το εγώ, κλπ. Ότι παλιό είναι για πέταμα και για την χωματερή. Νέες πλέον εορτές μεταλλαγμένες.

   Η Θρησκευτική εορτή και ο εορτασμός έχει άλλο σκοπό, άλλο στόχο, άλλη αποστολή μέσα στην θρησκευτική κοινότητα εξ ίσου ισότιμη με την εθνική εορτή. Είναι οι δύο πλευρές, το εθνικό και το θρησκευτικό, το υλικό και το πνευματικό, το επίγειο και το επουράνιο, -η πατρίδα και η κοινωνία-κοινότητα, μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Μέσα στην πατρίδα είναι η κοινωνία, μέσα στην κοινωνία είναι η οικογένεια, μέσα στην οικογένεια είναι τα άτομα, ο άνδρας και η γυναίκα.

   Χώρο τοπογραφικό κατέχει η πατρίδα χώρο κατέχει διαθέτει και ο άνθρωπος ο οποίος ανανεώνεται σε κάθε γενιά. Στόχος και σκοπός της θρησκευτικής εορτής είναι να αναβαθμίζει να ανακαινίζει κάθε νέα γενιά που έρχεται [που εμείς την φέρνουμε] στον κόσμο. Σήμερα και αυτό για να μην πω απαγορεύεται, έχει χάσει το νόημα. Το σύστημα εμποδίζει να στηθεί σωστά μία οικογένεια. Οι άνθρωποι άνδρες και γυναίκες σε μεγάλο ποσοστό αποφεύγουν τον Γάμο.

   Προέγραψα μία λέξη «μετάλλαξη». Αυτό είναι γεγονός στην εορτή του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου. Από νέο τον μετάλλαξαν σε γέρο, από μαυρομάλλη σε ασπρομάλλη, από αδύνατο-αχαμνό σε παχύσαρκο, από νηστευτή σε πολυφαγά και κοιλιόδουλο, από οικονόμο σε σπάταλο, από πνευματικό σε κοσμικό άνθρωπο, από αληθινό σε ψεύτικο, από πνευματικό σε υλιστή. Η κερδοφόρα διαφήμιση έγινε αγωγή κατανάλωσης της κάθε νέας γενιάς από την κούνια.  

Πρέπει φίλοι μου να γίνουμε αντιγραφείς ή μιμητές του τρόπου ζωής του Αγίου Βασιλείου, με τα δεδομένα της εποχής που ζούμε. Οι εποχές δεν διαφέρουν, οι άνθρωποι έγιναν όλο και πιο διαφορετικοί στον κόσμο. Ο Άγιος τότε τους έβλεπε όλους ίσους, το ίδιο, όπως πραγματικά είναι ενώπιον του Θεού. Αιρετικούς, Ιουδαίους, Έλληνες, ντόπιους και ξένους, εχθρούς και φίλους και κάθε χρώματος, καλούς και κακούς. Ίδιοι ήταν όλοι, ίδιες ανάγκες είχαν,  ίδια βοήθεια ήθελαν, τα ίδια προσέφερε σε όλους χωρίς διάκριση, όλοι την ίδια  βοήθεια δέχονταν, όλοι τον ευχαριστούσαν κλπ. 

    Στις εθνικές εορτές ο χρόνος περνά ήρεμα ήσυχα από τα παρατηρούμενα. 

Αντίθετα στις θρησκευτικές χριστιανικές εορτές παρατηρούμε αγωνία και προγραμματισμό, συζητήσεις, με άλλους, ακόμη και πριν από ένα μήνα στο πως θα εορτάσουμε και πού. Πλησιάζοντας η εορτή  αυξάνεται η αγωνία, οι προτάσεις, οι διαφωνίες, η γκρίνια, κλπ, επίσης  τα τραπέζια με τα φαγητά, τα πιοτά, τα γλυκά, την μουσική,  ο θόρυβος, οι χοροί, οι γνωριμίες με πρόσωπα καινούργια αν είμαστε πολλοί καλεσμένοι και άλλα επακόλουθα που μας σημαδεύουν και μας απασχολούν για κάποιες μέρες. Τι σχέση έχει ο τέτοιος η παρόμοιος εορτασμός της θρησκευτικής εορτής; Τι μηνύματα παίρνουν οι μετέχοντες στην εορτή; Οι νεώτεροι τι διδάσκονται; Ανάλογα το δάσκαλο που έχεις, αυτά τα γράμματα θα μάθεις. Οι θρησκευτική κοινωνία-κοινότητα συμπορεύεται με πνεύμα Θεού; Τι διδάσκουν με τον θρησκευτικό εορτασμό οι χριστιανοί στα παιδιά τους; Θέλει ο Θεός τέτοιους εορτασμούς; Όχι βέβαια.

   Το ίδιο θέλει και η κάθε θρησκευτική εορτή, κατά την ίδια  ύλη που είμαστε φτιαγμένοι, και κατά το ίδιο πνεύμα που κατοικεί μέσα μας, να αναβαθμίσει τον ίδιο διπλό ψυχοσωματικό άνθρωπο, ώστε να γίνει πιο πνευματικός, πιο διακριτικός, πιο υπομονετικός, πιο ταπεινός, πιο φιλάνθρωπος, πράος, πιο κοινωνικός, πιο συνεργάσιμος, πιο πιστός, κλπ, με στόχο να γίνει φίλος των Αγίων και τέλος αδελφός του Χριστού. 

   Εσύ πως εορτάζεις αδελφέ; [η];

   Εσύ αδελφέ [ή] να πας πιο βαθιά και πιο μακριά από τα παραπάνω ολίγα γραφόμενα, αν έχεις γνώση, διάκριση και νου. Μπορείς.