Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022

      

ΔΙΆ  ΤΟ  ΒΡΑΧΎ  ΤΗΣ  ΕΠΙΓΕΊΟΥ  ΖΩΉΣ

         Τα μεσάνυχτα της 6/19 Ιανουαρίου του έτους 2022 και ανήμερα της εορτής των Θεοφανείων εκοιμήθη εν Κυρίω ο αγαπητός αδελφός κ. Ηλίας Σαββίδης εκ Θεσσαλονίκης, γεννηθείς το 1961 και τέκνο του Πρεσβυτέρου της Εκκλησίας του Χριστού, π. Θεοδώρου Σαββίδη. Υπήρξεν άνθρωπος με συναίσθηση της επιγείου αποστολής του και ακέραιος  χριστιανός ορθόδοξος. Αγαπήσας εγκαρδίως τον Θεόν αυτού προς ον μετέστη. Κρατήσας την πίστην και τας παραδόσεις τας οποίας μας κληροδότησαν οι θεοφόροι πατέρες ημών ανοθεύτους.  Ευχόμεθα εκ βάθους καρδίας ο Κύριος να εντάξει την ψυχήν αυτού εν τόπω αναπαύσεως μετά των δικαίων Του. Διά τους βιολογικούς και πνευματικούς εν Κυρίω αδελφούς, ο πνευματικός αυτού.  π. Στ.Β. 

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022

3]  ΚΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ.

   Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΑΙ ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των ουρανών. Ματθαίος κεφ, Δ' στ, 17. 

   Ο Θεός από αγάπη προς τον άνθρωπο που [διότι μόνος του το επέλεξε] έπεσε στην αμαρτία, [διά την οποία δεν μετάνηωσε] έστειλε τον υιό του να βοηθήσει τον πεσμένο [πεπτωκότα]  άνθρωπο  να επανέλθει στην πρώτη κατάσταση. Άρα κατά σειρά έχουμε, δημιουργία,  αμαρτία,  πτώση,  εγκατάλειψη,  φώτιση,  μετάνοια,  αποκατάσταση  και κατά χάριν Θέωση. Η κάθε μία από τις 8 παραπάνω λέξεις έχει την ειδική σημασία για την ιστορία του ανθρώπου.  Με την αμαρτία διακόπτεται ο δεσμός με το Θεό με υπαιτιότητα του ανθρώπου. 

   Η αμαρτία που στη βάση της είναι ασθένεια που χρήζει θεραπείας, δεν είναι σαν την όποια πολιτειακή νομική παράβαση που για την αποκατάσταση αδρανοποιείσαι σε κάποια φυλακή και φαινομενικά μέσα στον τιμωρητικό χρόνο παθητικά, αποκαθιστάς τη σχέση σου με την πολιτεία όπως και πριν, προκειμένου να κατευνάσεις στην ιδέα, το μένος των αδικημένων. Η αμαρτία ως παράβαση του θείου θελήματος σε επαναφέρει στην πρώην  κατάσταση με άλλη μέθοδο, πραγματικά. Δεν σε περιορίζει σε κατάστημα κράτησης, αλλά σε αφήνει ελεύθερο να αποκαταστήσεις  το όποιο αδίκημα που ενεργοποιημένος το έπραξες, έτσι τώρα, μέσα στο χρόνο από την συμμετοχή σου σε εμπειρίες, ενεργοποιημένος μέσα στην κοινωνία, [όχι στην φυλακή] προκειμένου να αποκατασταθεί το αδίκημα από το βάθος της καρδιάς σου, αποκαθιστώντας την διαταραγμένη σχέση με τον εαυτό σου, με τον πλησίον σου, και με το Θεό.  Η συνταγή της εκκλησίας σε οδηγεί στην ολική θεραπεία από την ασθένεια της αμαρτίας. Η μετάνοια είναι η συνταγή που πρέπει να την τηρήσεις επακριβώς. Όπως στην όποια αρρώστια, αν δεν επισκεφθείς το γιατρό, αν δεν πας στο φαρμακείο να πάρεις τα φάρμακα, όπως ορίζει η συνταγή,  αν τα πάρεις όποτε θέλεις εσύ, αν τα παίρνεις όπως  θέλεις εσύ, ή  όποια ώρα θέλεις εσύ, είναι αδύνατο να γίνεις καλά. Δύο συνταγές θεραπείας έχουμε, μία για το άρρωστο σώμα και μία για την άρρωστη ψυχή.  

   Η επανασύνδεση  του αμαρτωλού ανθρώπου με τον εαυτό του, τον πλησίον του, και με  το Θεό γίνεται μόνο με την ευλογημένη έγκριση και το πιστοποιητικό της ΜΕΤΑ-ΝΟΙΑΣ και την σφραγίδα της συγχωρητικής ευχής. Όλοι γνωρίζουμε ότι έχουμε νου μέσα μας. Ο ΝΟΥΣ είναι ο μηχανισμός ο οποίος  εισπράττει όλα τα γενόμενα έξω από τον άνθρωπο [σαν πρώτη ύλη την οποία  την παίρνουν οι αισθήσεις, τα μέλη του ανθρώπου,  μετά η γνώση σαν πρωτοβάθμια επιτροπή  ότι εγκρίνει επιτρέπει και το  εισάγουν στον νου ο οποίος με τους διαλογείς που διαθέτει, επεξεργάζεται και το παραμικρό και ταξινομεί το κάθε τι εκεί που είναι η θέση του, και εσωτερικά και εξωτερικά] τα διυλίζει  και ανάλογα εγκρίνει ή απορρίπτει με τελεσίδικο σκοπό και δεν αφήνει περιθώριο νόθευσης. Ψάξε σε λεξικά και στο διαδίκτυο τις λέξεις νους, γνώση, αμαρτία,  μετάνοια  κλπ, για πιο γενική και ειδική αν θέλεις ενημέρωση.  

   Γνώση και νους είναι πάντα σε στενή συνεργασία, για το καλό του όλου ανθρώπου. Όλα τα ψυχολογικά και τα σωματικά προβλήματα υγείας, οφείλονται στην αμαρτία και στην μη συνεργασία αυτών, μαζί με τον νου, την γνώση, την παρατήρηση και την διάκριση. Το τι είναι καλό ψάξε για να το βρης αδελφέ, στο κείμενο τούτο για το θέμα μετάνοια, η αναφορά είναι περιληπτική και τηλεγραφική. Πρέπει εσύ να έχεις το ενδιαφέρον και την αναζήτηση, διά ότι αφορά την όποια επιτυχία και ευτυχία στη ζωή σου. Μπορείς, εύκολο είναι. Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος, ή για την ευτυχία του ή για την δυστυχία του στη ζωή του και κανείς άλλος.

   Η πρόθεση ΜΕΤΑ προστέθηκε στο ΝΟΩ, μετά την αμαρτία ή έστω μετά το όποιο λάθος και έχουμε τις δύο λέξεις σε μία = ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Πρώτα η αμαρτία και ύστερα ο νους.  Εμείς το καταλαβαίνουμε ως ΜΕΤΑ-ΓΝΩΣΗ. ή μετα-γνώμη, μετα-διόρθωση, μετα-συμόρφωση, ανα-θεώρηση και επαν-εκκίνηση, ή επαν-αχάραξη και επανα-προγραμματισμό του φθαρμένου σχεδίου σωτηρίας, για το οποίο ευθυνόμαστε εμείς ο κάθε ένας. [παρακάτω υπάρχουν και άλλες λέξεις]  Όλες οι λέξεις είναι κλειδιά. Πάρε όποιο κλειδί σου ταιριάζει και άνοιξε της πόρτα του χώρου της αμαρτίας και εισήγαγε την μετάνοια, ώστε να υποχωρήσει η αμαρτία μέχρι αφανισμού. Κάποιος όμως εκεί στο στάδιο της ζωής που θα αγωνιστείς ενάντια στην αμαρτία σε περιμένει, θα πρέπει εσύ να τον επισκεφτείς.  Γνώση και γνώμη είναι μαζί. Κάποτε οι διδάσκαλοι και οι γονείς ιδιαίτερα έλεγαν στους μαθητές: τον νου σας παιδιά εδώ, προκειμένου να γνωρίσουν αυτά που θα έλεγαν στους μαθητές,  ή οι γονείς έλεγαν: το νου σου εδώ, όχι αλλού, [προκειμένου να μάθεις  οτιδήποτε], που τον έχεις; ή που βόσκει ο νους σου; κλπ. Πολλοί άνθρωποι πρόθυμοι σωματικά, πηγαίνουν σε ομιλίες, ο νους όμως νυστάζει και κοιμούνται. 

   Η μετάνοια είναι και θεωρία και πράξη. Είναι μεταμέλεια [άρχισε από αυτήν εσύ], με λόγια, είναι η αρχική λογική προσπάθεια, προστάδιο, προσύμφωνο που μπορεί να σε εμποδίζει να συνάψεις τελικό σύμφωνο. Μπορεί να βρίσκεσαι διά βίου σε στάση μεταμέλειας και να μην περάσεις ποτέ στην μετάνοια. Πρόσεχέ το αυτό.  Σαν τον γιό του ευαγγελίου που είπε στην εντολή του  πατέρα του: ναι πατέρα εγώ θα πάω, αλλά δεν πήγε ποτέ, ο δε άλλος που είπε όχι, μετανόησε και πήγε, ο δεύτερος το όχι σε λόγια το έκανε ναι στην πράξη. Σαν τον Ιούδα που γράφουν οι ευαγγελιστές ότι: μεταμεληθείς απέστρεψε τα 30 αργύρια, τοις αρχιερεύσι και αντί να τρέξει στο σταυρωμένο Χριστό να προλάβει, έτρεξε προς το δένδρο, ανεχώρησε και απελθών απήγξατο. Ματθ, κεφ, ΚΖ' στ, 3, 4.  Δεν  είναι όμως σε  έργα, διότι η μεταμέλεια είναι σαν παγίδα που σε κρατά επί τόπου, ναι λέγεις, ή θα ήθελες, αλλά δεν πράττεις, αυτή η στάση καθορίζει  την βάρος σου συνέχεια. Η  μετάνοια είναι σε λόγια και έργα μαζί. 

    Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αρετή. Είναι για τον αμαρτωλό, αφύπνιση, και  ισόβια πορεία. Είναι θέληση για επιστροφή, είναι άσκηση εθελοντικού αναγκασμού και βίας [είναι επιβαλλόμενος αυτοβιασμός που ωφελεί, και όχι ετεροβιασμός που βλάπτει] σε όλο το είναι μας, είναι άδειασμα των αμαρτιών μας [της βρωμιάς και της σαβούρας που κουβαλάμε] στη χωματερή της Εκκλησίας του Χριστού,  είναι ανακούφιση και ελάφρυνση από βάρος των αμαρτιών, είναι επανασύνδεση με το Θεό, αυτό βέβαια θέλει ταπείνωση, είναι αναγνώριση παραβατικότητας του νόμου του Θεού, και επαναφορά στην νομιμότητα,  διότι ουδείς αναμάρτητος,  είναι όμως έργο ολίγον κοπιαστικό, [η ζωή του πιστού, ο δρόμος της ζωής, δεν είναι μόνο κατηφόρα που θέλει ο άνθρωπος, αλλά και ίσωμα και ανηφόρα, όλα μαζί], οτιδήποτε καλό θέλει και τον ελάχιστο κόπο, είναι εκρίζωση της αμαρτίας, [και ένα φυτό να ξεριζώσεις θέλει και κάποια δύναμη] όχι κλάδεμα και κορφολόγημα του δένδρου της αμαρτίας όπως κάνουν οι νεοχριστιανοί, είναι σκέψη, που δυστυχώς έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι σήμερα, διότι είναι πνευματικά  σκεπτόμενοι στο ελάχιστο.

    Οι επιδράσεις που εισπράττουμε από τα συμβάντα της καθημερινότητας πρέπει να τα αναλαμβάνει η σκέψη να διαβουλεύεται με τον μέσα εαυτό μας, ώστε να αντιδρά, να αξιολογεί, να επιλέγει και να αποφασίζει προς όφελος του ανθρώπου. Όπου  Μ = μετάνοια.  Μ. Είναι   συναίσθηση υπαρκτού και ζωτικής σημασίας προβλήματος στη σχέση με τον εαυτό μας, με τον πλησίον μας και με το Θεό.  Μ.  Είναι διάκρισηΜ. Είναι  επιλογήΜ. Είναι απόφαση. Μ. Είναι  αποβολή των κακών συνηθειών.  Μ. Είναι υπεύθυνη  δέσμευση προσωπικής αξιοπιστίας.  Μ. Εἰναι άρνηση του δικού μας θελήματος, και όποιου φρονήματος, γνώμης και απόψεως. Μ.  Είναι  διαφωνία με τις προτάσσεις  του κόσμου και του διαβόλου.  Μ. Είναι  μεταβολή 180 μοιρών κατά κόσμον, και γύρισμα της πλάτης ώστε να διακόψουμε κάθε οπτική και ακουστική δυνατότητα με το παρελθόν.  Μ. Είναι αποφασισμένη ολική  μεταστροφή και επαναπρογραμματισμός, κάτι σαν νέο ξεκίνημα ζωής, βασισμένη πλέον σε νέα δεδομένα.  Μ. Είναι αποστροφή, αντιπάθεια, και μίσος σε όποια αμαρτία με  είχε υποταγμένο και δεμένο στην από τώρα και πέρα προηγούμενη ζωή μου. Μ.  Είναι  συμφωνία  και υπογραφή προς αποκατάσταση, κλπ.  Μ.  Είναι δεύτερο Βάπτισμα. Επαναβάπτιση, αναβάπτιση, μεταβάπτιση, έξω από την κολυμβήθρα, της εκκλησίας,  αλλά μέσα στην κολυμβήθρα της κοινωνίας που ομολογείς εμπράκτως την τήρηση της πίστεως. Μ. Είναι διαφορετική ομολογία, όχι όπως λεκτικά λέμε διά του πνευματικού αναδόχου-κηδεμόνα στο  πρώτο Βάπτισμα, στο όνομα της Αγίας Τριάδος.  Μ.  Είναι αλλαγή γενικής συμπεριφοράς, κάτι σαν ολική μεταμόρφωση στον τρόπο ζωής. Μ. Είναι Προσοχή διότι η μετάνοια έχει παγίδες στα περάσματα που διέρχεται ο άνθρωπος , που αν δεν προσέξει θα πιαστεί στην παγίδα του πονηρού.  Σε αυτή την αποφυγή μόνος βοηθός είναι η διάκριση.  Μ. Είναι νόμιμη διαδικασία με όρους και όρια συμμετοχής στο στάδιο της ζωής, που έχει θέσει η εκκλησία και όχι ο άνθρωπος.  Μ. Είναι η αληθινή-έμπρακτη  η οποία είναι αντιγραφή του τρόπου ζωής των Πατέρων, σαν συνταγή δοκιμασμένη.  

   Μ. Είναι  και υποκριτική. Ας δείξω έστω και στα ψέματα εύκολο είναι, ότι μετανόησα, έτσι κερδίζω την συμπάθεια και την  εμπιστοσύνη τους. Είναι κάτι σαν ποίημα που το απαγγέλλω σαν μαθητής.    Μ.  Είναι  και πλανεμένη. Είναι φαινομενικά μετάνοια εν μέσω των ανθρώπων, αλλά διά τον Θεό δεν είναι μετάνοια. Απλά έχω πείσει τους άλλους και τον εαυτό μου ότι είμαι μετανοημένος. Το Θεό θα τον πείσω; θα τον ξεγελάσω; μάλλον όχι.   Μ. Είναι  και δαιμονική.  Διότι σύμβουλο μετάνοιας έχω τον πονηρό και εκτελώ κατά γράμμα την κάθε συμβουλή του σε πράξη. Ας γνωρίζω ότι βλάπτομαι πνευματικά, επιμένω στον τρόπο αυτόν, με αποτέλεσμα όλο και να παγιδεύομαι και να εισπράττω αρνητικό κόστος. Όλο και να δαιμονίζεται ο άνθρωπος. Μ. Είναι και λογική.  Η λογική ή λογιστική, ανακαλύπτει κάποιες αμαρτίες με τα δικά της δεδομένα, και επειδή είναι αρκετά μετανοώ, να αποκαταστήσω τη διαφορά και να κλείνει προς το μέρος μου,  ή Πάσχα έρχεται ας μετανοήσω, να κοιμίσω την συνείδησή μου.  Εφαρμόζω τότε δική μου συνταγή μετάνοιας.  Μ.  Είναι  και συναισθηματική.  Είναι η  μετάνοια χάριν των γονέων, χάριν του συζύγου, ή της συζύγου. Μετανοώ μόνο και μόνο για χάρη σου, όχι επειδή το θέλω. Μ. Έχουμε και φοβική, διότι το φοβικό σύνδρομο οδηγεί τον χριστιανό στο σκεπτικό: ας το μετανοήσω [το κάνει μόνο λεκτικά εκμεταλλευόμενος το της Γραφής, όποτε πέφτεις να σηκώνεσαι, δίνοντάς το δική του ερμηνεία] δεν ξέρεις τι με βρίσκει. Την φοβική μετάνοια την ονομάζουμε και πονηρή, διότι ο άνθρωπος εν τω πονηρώ κείται, καθώς λέγει η Γραφή.  Τελικά γνωρίζω ότι μετάνιωσα πραγματικά ενώπιον του Θεού ή δεν μετάνιωσα και παραμένω αμαρτωλός. Ξέρω αν η μετάνοιά μου είναι πραγματική ή μερική, και ελλιπής, όταν έχω γνώση του εαυτού μου.   Διά της μετανοίας μεταβάλλομαι, μεταθέτομαι, μεταβιβάζομαι, μεταφυτεύομαι,  μεταναστεύω από την χώρα της αμαρτίας στην χώρα της επαγγελίας κλπ.

   Η μετάνοια έσωσε τον Δαβίδ, την πόρνη Ραάβ, τον Αχαάβ, τον Ιεροβοάμ, την Νινευή, τον Μανασσή, τον Ληστή, τους Αγίους που αμαρτωλοί υπήρξαν, διότι ουδείς αναμάρτητος, όλοι όμως μετανοημένοι,  την Μαρία την Αιγύπτια που την αμαρτία της, την μετέτρεψε σε εγκράτεια, σε νηστεία, σε προσευχή, αναχώρηση στην έρημο, σε νέο τρόπο συμπεριφοράς και αλλαγή τρόπου ζωής. Τον ληστή τον έσωσε με αναγνώριση και ομολογία της δικής του αμαρτωλότητας καθώς και αναγνώριση της δικαιοσύνης του Χριστού,  και [καθάρισε θα λέγαμε] με λίγες λέξεις, την δε Μαρία την Αιγύπτια την έσωσε αντιθέτως με κοπιαστικό αγώνα 47 χρόνων. Μπορεί και εσύ αδελφέ να κλέψεις τον παράδεισο με λίγες λέξεις σαν τον ληστή, φτάνει να είναι από το βάθος της  καρδιάς σου, και όπως διάβασες παραπάνω.  

   Διατί ο Θεός δεν μας σώζει χωρίς μετάνοια; Το συγγνώμην το δικό μας δεν το έχει ανάγκη ο Θεός, εμείς το έχουμε ανάγκη για τον εαυτό μας.  Η κάθε όποια αμαρτία του ανθρώπου αδελφέ [ή και όλες μαζί] είναι σαν  ένας κόκκος άμμου  κάποιας παραλίας. Ο Θεός δεν νοθεύεται, ούτε μολύνεται, ούτε βλάπτεται, ούτε υποβαθμίζεται με τις αμαρτίες των ανθρώπων. Αντίθετα εμείς έχουμε το πρόβλημα και όχι Εκείνος.   Σκέψου ότι στο άτομο, στους συζύγους, στην οικογένεια, στους συνεργάτες, στην κοινωνία, στη φύση, στο ουράνιο στερέωμα, δεν υπήρχε ισορροπία και τάξη, πως θα ήταν ο άνθρωπος και ο κόσμος, αν όλα λειτουργούσαν ατάκτως. Η τάξη αποκαθιστά την αταξία, η δε μετάνοια την αμαρτία. Αν όλοι οι μαθητές έπαιρναν άριστα, ποία διαφορά θα υπήρχε. Σταδιακά οι πάντες θα υποβαθμίζονταν. Θα επικρατούσε σκότος και σύγκρουση, άρα αταξία. Αν όλοι ήταν κλέπτες, ή δολοφόνοι, ή απατεώνες, ή καταστροφείς, ή άδικοι, ή βιαστές, ή ασεβείς, κλπ, ο κόσμος θα ήταν αυτός ακριβώς που είναι σήμερα.  Διατί υπάρχουν τα αριστεία κάθε μάθησης και κάθε επιστήμης; Διά να υπάρχει όριο και  διάκριση της διαφοράς.  Υπάρχουν οι ποινές και οι αμοιβές. Η κοινωνική αταξία και δυσαρμονία αποκαθίσταται διά της μετάνοιας.  Μπορεί η πολιτεία να επιτρέψει να συνυπάρχουν αθώοι με εγκληματίες; όχι βέβαια.  ο λύκος με το αρνί; ή γάτα με το ψάρι; και βέβαια όχι. Την συνύπαρξη την διασφαλίζει η δικαιοσύνη η οποία φαίνεται από την τάξη. Όπου τάξις εκεί και δικαιοσύνη. Είναι δυνατόν ο κακούργος να είναι σε ισορροπία με τον ευεργέτη; Και πάλι όχι. Όλοι θέλουμε   ό ρ ι ο μεταξύ καλού και κακού, δικαίου και αδίκου, μετάνοιας και αμετανοησίας κλπ. Αν το όριο θέλουμε να τηρείται μόνο από τους άλλους και όχι  από τον εαυτό μας, αυτό είναι λάθος. Πρέπει να  το θέλουμε εξ' ίσου και από τους άλλους και από τον εαυτό μας. Πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας πρώτα, γενόμενοι παράδειγμα για τους άλλους.  Τότε μόνο θα είναι καλό για όλους.  Όπως εδώ στον κόσμο ετούτο, έτσι και στον άλλο κόσμο [κατά το λεγόμενο των ανθρώπων] πρέπει να  επικρατεί εθελοντικά το δίκαιο, και όχι διά της βίας και όποιας απειλείς.  Μόνο η μετάνοια κατεργάζεται και τελειοποιεί το δίκαιο και προσφέρεται ελεύθερα και όχι δυναστικά.  Λίγα λόγια αδελφέ που τα παίρνει και ο άνεμος, εσύ φίλε αν θέλεις, μπορείς τα παραπάνω να τα κάνεις πράξη. ΑΜΗΝ.   

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2022

    

2]  KΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ. Ευαγγέλιο Κυριακής.

   Γη  Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει, είδε φως μέγα, και τοις καθημένης εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς. Ματθαίου Κεφ, Δ' στ, 15, 16.

   Η περιοχή της Γαλιλαίας ήταν κατοικημένοι από πολλούς ειδωλολατρικούς λαούς. Όπου υπάρχει πολυπολιτισμικός παράγοντας, εκεί υπάρχει παντού το συγκεχυμένο, που παγώνει πολλές δραστηριότητες εξ' αιτίας των διαφορών μεταξύ των συγκατοικούντων ομάδων. Υπάρχει όμως και η ευχέρεια μέσα σε αυτή την πολυγνωσία-πολυγνωμία να περάσεις και μία άλλη άποψη, κάτι νέο στους λαούς αυτούς. Ο Χριστός τους προσέφερε δωρεάν  την ελπίδα.

    Ο τόπος εκείνος που έδρασε ο Χριστός είναι από τους πιο τυχερούς στον κόσμο. Δυστυχώς ακόμη παραμένει ετσιθελικά από τον αφώτιστο παράγοντα άνθρωπο, άτυχος. Σε εκείνα τα μέρη επικρατούσε χάος θα λέγαμε στη βάση της κοινωνίας. Στα χρόνια μας με μία επιδημία, ονομαζόμενη πανδημία πόσο χάος έφερε όχι σε μία γεωγραφική περιφέρεια, αλλά στον πλανήτη γη;  Στο επίκεντρο των πόλεων αυτών βρέθηκε ο Χριστός τον καιρό εκείνον. Υπήρχε κατά βάση ηθικό σκοτάδι στις πόλεις εκείνες και όχι μόνο εκεί, αλλά σε όλο το τότε πολιτισμένο κόσμο και με τα μέσα της εποχής. 

   Ας κάνουμε μία επίσκεψη ως τουρίστες στα χωριά εκείνα με την φαντασία μας. Τί θα παρατηρήσουμε; ανθρώπους που έχουν την όποια κατοικία, την όποια εργασία, την τότε διατροφή, τις όποιες κοινωνικές σχέσεις κατά ομάδες, τις όποιες κοινωνικές εκδηλώσεις. Αγώνα για επιβίωση του ατόμου και της οικογένειας. Τις διαφορές μεταξύ αλλοεθνών μέσα στην καθημερινότητα. Ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων την ανασφάλεια,  τον φόβο, την αγωνία για το αύριο, την ενδεχόμενη απειλή για την ρευστότητα των πραγμάτων στο όποιο κράτος και τους ηγέτες που το κατευθύνουν. Την εσωτερική σκέψη ότι σήμερα υπάρχει, για αύριο δεν γνωρίζει, την μελαγχολία που ακολουθεί και γίνεται απογοήτευση λόγου του φόβου του θανάτου που ήταν ότι το ποιο  εύκολο τότε κλπ. 

   Ο Χριστός το πνευματικό και ηθικό σκοτάδι ήλθε να το αναβαθμίσει. Ο χορός δεν θέλει αναβάθμιση, ούτε η μαγειρική ούτε ο έρωτας κλπ, διότι είναι φυσικά αναβαθμισμένα και αναβαθμίσιμα από μόνα τους.  Αλλά μήπως και εμείς σήμερα από την μία παρά το τόσο υλικό φως, [είμαστε σκοτισμένοι και τρακάρουμε σαν τα αυτοκίνητα σε φωτισμένη λεωφόρο],  από την άλλη είμαστε πραγματικά μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι όπως ακριβώς και τότε εκείνοι οι άνθρωποι; Σε τι διαφέρουμε από εκείνους; Αυτό το άλλο το νέο φως μας το  έφερε ο Χριστός. 

   Είχαν μάτια και όραση οι άνθρωποι, αλλά ούτε κοντά δεν έβλεπαν. Τόσο πολύ που ούτε μέσα τους, ούτε τον εαυτό τους δεν έβλεπαν. Ο άσωτος ανοιχτομάτης ήταν, αλλά όταν άναψε αυτό το φως του Χριστού, τότε είδε τον εαυτό του, που ούτως ή άλλως τον εαυτό του τον έβλεπε κάθε μέρα, αλλά δεν τον έβλεπε ούτε εξωτερικά ούτε εσωτερικά. Αυτό το εσωτερικό φως ήλθε να ανάψει ο Χριστός, ώστε ο άνθρωπος να γίνει σαν την λάμπα που φωτίζει τον εαυτό της και γύρο από αυτήν. Στη συνέχεια να παίρνει φως ο καθένας και να δίνει στον πλησίον του. 

   Αυτό το φως μόνο ο Χριστός το έχει. Σε αυτόν πρέπει να τρέξουμε να πάρουμε, αν προλάβουμε. Στην επίσκεψη του φωτεινού Γαβριήλ  έγινε ο Ευαγγελισμός. Το σπήλαιο της Βηθλεέμ γέμισε φως. Φωτεινό αστέρι οδήγησε τους ποιμένες στη σπηλιά. Φωτεινό αστέρι οδήγησε τους μάγους στο σπίτι που έμενε ο Χριστός, η μητέρα του και ο προστάτης Ιωσήφ.  Εν μέσω φωτός εβαπτίσθη ο Ιησούς, διότι του είχε ειπωθεί του Ιωάννου, αυτόν που θα ιδείς να κατεβαίνει το Πνεύμα σαν περιστέρι, αυτός είναι. Φως έλουσε το Θαβώρ στη μεταμόρφωση ενώπιον των 3 μαθητών. Φως στην ανάσταση. Φως στην Πεντηκοστή.  Για τις εμπειρίες του με το άκτιστο φως μιλά ο Συμεών ο θεολόγος. Φωτισμό ζητούσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέγοντας στην προσευχή του: φώτισόν μου το σκότος. Αν ο Άγιος ένοιωθε στο σκότος, εμείς πόσο σκοτάδι έχουμε μέσα μας; Φως έλουζε τον τόπο που ήταν ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, η δε ζεστασιά του θείου φωτός έλιωνε το χιόνι και ο Άγιος δεν κρύωνε.  Στήλη φωτός οδηγούσε τον Ισραήλ.  Φως λούζει τον πανάγιο τάφο του Χριστού κάθε χρόνο.  

   Πολλές φωτοφάνειες και εκλάμψεις φωτός έχουμε σε γραπτές πηγές στην ιστορία της ορθοδόξου πίστεως. Πολλές ευχές της εκκλησίας κάνουν αναφορά για φωτισμό του πιστού. Φωτισμένο ονομάζουμε τον   νεοβαπτισμένο, φωτίκια τα προσφερόμενα στον βαπτιζόμενο για την βάπτιση. Εγώ ειμί το φως του κόσμου λέγει ο Κύριος. Πολλές αναφορές γίνονται στην Καινή Διαθήκη για το φως και τον φωτισμό. Το φως του Χριστού ως φυσικό, φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο. Το φως του Χριστού ως πνευματικό έρχεται στον άνθρωπο ως μίσθωση και χάρισμα,  μετά την προσπάθεια κάθαρσης του πιστού [βρες τι είναι κάθαρση, φωτισμός, θέωση].

   Όπως με το φυσικό φως βλέπεις και διακρίνεις τα υλικά πράγματα, ακριβώς με το πνευματικό φως βλέπεις, παρατηρείς, διακρίνεις σε μήκος, βάθος, πλάτος και ύψος πέρα από τις φυσικές δυνατότητες που έχει ο  βιολογικός άνθρωπος. Αυτή η ικανότητα λέγεται διορατικότητα, προορατικότητα, είναι δωρεάν χάρισμα του Θεού στο πιστό και φίλο και αδελφό του Χριστού. Λέμε για κάποιους: φωτισμένο αυτό το παιδί, φωτισμένος άνθρωπος, φωτισμένος επιστήμονας, ή αλλιώς χαρισματούχος-χαρισματικός,  ή κάτι ανάλογο. 

   Τις πρώτες ημέρες του Σχολικού έτους ψάλλουμε αγιασμό και τα κατάλληλα αναγνώσματα και την ευχή υπέρ φωτισμού των μαθητών. Η διδαχή και η κατήχηση της πίστεως γίνεται στον πιστό, διότι μέσω αυτής  ο χριστιανός διδάσκεται, γνωρίζει, μαθαίνει, εμπλουτίζει την γνώσει, ανοίγει ο νοητικός ορίζοντας όλου του ανθρώπου, προσεύχεται, ο Θεός του αποκαλύπτεται, γίνεται κάτοχος της θείας γνώσεως, και είναι φως για τον κάθε πλησίον του. Βλέπεται πως όλοι στην κατάλληλη στιγμή θέλουμε έναν φωτισμένο άνθρωπο από το Θεό, να επικοινωνήσουμε για όποιο ζήτημα της ζωής. Όπως το φως της Αναστάσεως το παίρνουμε από κάποιν πλησίον μας και το δίνουμε σε κάποιον πλησίον μας και εκείνος σε άλλον πλησίον και έτσι αυξάνει ο φωτισμός και προεκτείνεται και κατακλύζει τον κόσμο.

   Στην κάθε κατἀλληλη στιγμή της ζωής μας χρειαζόμαστε το κατάλληλο και ανάλογο φως στην κάθε περίσταση. Ο γιατρός πρέπει να θέλει να αποκτήσει τον ιατρικό φωτισμό, ο πολιτικός τον κοινωνικό φωτισμό και αυτός, ο τεχνίτης και αυτός την τεχνική φώτιση, ο γέροντας την φώτιση από την εμπειρία της μακροχρόνιας ζωής στην κοινωνία, ο κληρικός τον πνευματικό φωτισμό κλπ. Αν αυτό συμβεί και οι άνθρωποι κατέχουν το φυσικό μαζί με το πνευματικό φως,  δεν θα μείνει αφώτιστος χώρος στον κόσμο. Και αν φωτιστεί ο κόσμος που θα κρυφτεί η αμαρτία; Το σκοτάδι θα διαλυθεί. Δεν θα υπάρχει τόπος πουθενά για το σκοτάδι και την αμαρτία.  όλα θα είναι διάφανα, κρυστάλλινα, όλα φως.

   Το ζήτημα είναι κατά πόσο οι άνθρωποι εμπέδωσαν και κατέκτησαν πρώτα το φυσικό φως, ώστε να κατέχουν δεύτερα και το πνευματικό φως  του Χριστού και όχι του αλλουνού, δηλαδή του πονηρού. Το σκοτάδι ήδη όλο πλησιάζει και κατακλύζει τον άνθρωπο πρώτα και τον κόσμο ύστερα. Ήδη είναι κοντά μας, μαζί μας και πιθανόν μέσα μας. Οι βλέποντες λέγει η Γραφή δεν θα βλέπουν. Θα έχουν όμως μάτια.  Σήμερα οι άνθρωποι της εποχής το σκοτάδι το θεωρούν φως και το φως σκοτάδι. Είναι κοινό παράπονο των ανθρώπων σήμερα το: ενώ τόσα σχολεία, τόσα πτυχία, τόση γνώση κρεμασμένη στα κάδρα, από την άλλη τόση άγνοια και σκοτάδι στον κόσμο.  Η Γραφή λέγει:οι άνθρωποι αγάπησαν το σκότος παρά το φως. Είναι καιρός φίλοι μου να αποδείξουμε το αντίθετο, αγαπώντας το φως και μισώντας το σκότος. Κουράγιο εύκολο είναι, δεν κοστίζει τίποτα, προσπάθεια θέλει. Εσύ αδελφέ θέλεις;   Συγγνώμην για τυχών λάθη.  

1]   ΚΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ.

1]   Βιβλίον Ησαΐου : Κεφ, Θ' .... χώρα  Ζαβουλών, η γη Νεφθαλείμ οδόν θαλάσσης και οι λοιποί, οι την παραλίαν κατοικούντες  και  πέραν του Ιορδάνου Γαλιλαία των Εθνών, τα μέρη της Ιουδαίας, 2 ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει, ίδε φως μέγα, οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου, φως λάμψει εφ' υμάς. 

2] Βιβλίον Ησαΐου : Κεφ, ΞΑ' στίχοι 1-11. 1] Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με ευαγγελίσασθαι πτωχοίς  απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και ανάβλεψιν τυφλοίς 2]  καλέσαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν...... .  Παλαιά Διαθήκη έκδοση Ζωής 1969. Άδεια πρώτης εκδόσεως Ιεράς Συνόδου 1/6/1928.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  κατά Ματθαίον κεφ, Δ'στ, 12, 13.

   Ακούσας δε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν και καταλιπών την Ναζαρέτ, ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, ίνα πληρωθή το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου λέγοντος: Βιβλίο Ησαΐας,  Θ' κεφάλαιο αρχή, και κεφάλαιο ΞΑ' αρχή.  Σε σύντομο χρονικό διάστημα η εκκλησία συντομεύει τα χρόνια της ιδιωτικής ζωής του Χριστού, Ιησού του Ναζωραίου σε 12 ημέρες [Γέννηση, Βάπτιση,  Σαραντάριο όρος, θαύματα, επιστροφή εις Ναζαρέτ, όλα αυτά τα της περιόδου 30, σε 12 ημέρες] για παιδαγωγικούς λόγους από πλευράς πίστεως. Ευχή Μ, Αγιασμού των Θεοφανείων : χθες  νήπιον σε είδωμεν, σήμερα,  τέλειον άνδρα,  σε ορώμεν.  Εις τέλειον άνδρα τον συναντάμε στον Ιορδάνη όπου κατέφυγε να βαπτισθεί υπό του Ιωάννου ώστε να πληρώσει -εκπληρώσει  κάθε Γραφή ως άνθρωπος και αυτός  υποτασσόμενος στο νόμο. 

   Ο Χριστός πριν αρχίσει την δημόσια δράση του, επεσκεύθη κατά πρώτον την πατρίδα του Ναζαρέτ.  Διάβασε το κατά Λουκά Ευαγγέλιο Κεφ, Δ' στ, 14 - 30, και πως συμπεριεφέρθηκαν στον Ιησού. Εκεί μεγάλωσε και έγινε άνδρας τέλειος. Εκεί είχε γνωστούς, φίλους, συγγενείς, τη γειτονιά, ήταν μέλος της κοινότητας και συμμέτοχος σε  όλα τα κοινωνικά  ευχάριστα και δυσάρεστα όπως στην κάθε κοινωνία ανθρώπων. Επί 30 χρόνια ήταν υποτασσόμενος-υπάκουος στις πατρογονικές αξίες του νόμου. Από την κοινωνία των  Ναζαρινών, ως άνθρωπος θα ήλπιζε και θα περίμενε κάποια αναγνώριση, στήριξη, συμπαράσταση, την όποια βοήθεια κλπ. ή ότι θα του έδιναν κουράγιο στο έργο που άρχισε. Δεν τους ενημέρωσε, δεν τους  ρώτησε βέβαια και να πάρει τη γνώμη τους,  θα ειπεί κάποιος, τι περίμενε τον Ιησού σαν ορφανό και γιό της Μαρίας και του Ιωσήφ που δεν ήταν τότε  στη ζωή. Δεν τους ζήτησε την άδεια κλπ. Δυστυχώς έτσι λειτουργούσε και τότε ο κόσμος, ακριβώς όπως και σήμερα.  Η Ναζαρέτ κατά τους παλαιούς χρόνους των αιχμαλωσιών από Ασσύριους και μετά,  νοθεύτηκε από τους ειδωλολάτρες και διά τούτο ονομάζεται όλη η περιφέρεια Γαλιλαία των εθνών, εθνικών=ειδωλολατρών,  που ήταν στο σκοτάδι της αγνωσίας περί Θεού. Οι γνήσιοι Ιουδαίοι στην πλειοψηφία ήταν στα Ιεροσόλυμα και στις γύρω περιφέρειες. Η κάθε περιοχή της Παλαιστίνης είχε και ποσοστό εθνικών, άλλη περισσότερο και άλλη ολιγότερο.  Η Ναζαρέτ είχε τη φήμη της κακής και υποβαθμισμένης πόλεως, με κακούς κατοίκους δεν είχε καλή μαρτυρία μεταξύ των πόλεων κλπ. 

   Διά τούτο ο Ναθαναήλ είπε στο Φίλιππο το γνωστό: [είσαι με τα καλά σου] τι καλό μπορεί να έλθει από τη Ναζαρέτ, λόγω της ασημότητας της πόλεως, όταν του πρότεινε ο Φίλιππος να πάνε να τον δούνε στη Ναζαρέτ, και ότι αυτός είναι  ο αναμενόμενος  Μεσσίας που γράφουν οι Γραφές. Την συμπεριφορά των Ναζαρινών την δέχτηκε ο Χριστός, δεν διαφώνησε ούτε προσπάθησε να τους πείσει με διάλογο [ίσως και να έγινε μεταξύ των] αλλά σεβάστηκε την επιλογή τους και την απόφασή τους ότι δεν ήταν δεκτός στην πατρίδα του, [όπως όταν έφυγε και από την χώρα των Γαδαρηνών] διά τούτο είπε το : ουδείς προφήτης δεκτός στην πατρίδα του. Έτσι ο Ιησούς ανεχώρησε [ανεχώρησεν] και κατέλειπε  [καταλιπών] την Ναζαρέτ την οποία μάλλον δεν ξανα-επεσκεύθηκε. Από γεννήσεως ανεπιθύμητος ο μικρός Ιησούς από την τότε πολιτεία. ανεπιθύμητος και ως αγέννητος, δεν βρέθηκε; ή δεν του έδωσαν κατάλυμα διά να γεννηθεί. Διωγμένος και μετανάστης από μικρός. Ανεπιθύμητος και από τους χωριανούς του, τους φίλους του που μεγάλωσαν μαζί στην ίδια γειτονιά. 

   Ανεπιθύμητος ας το πούμε ότι, οι Ναζαρινοί ήταν βιολογικοί συμπολίτες, ως άνθρωποι της ίδιας πόλεως και  κοινωνίας. Ανεπιθύμητος και από τους πνευματικά συγγενείς στην Ιουδαϊκή πίστη. Ανεπιθύμητος στις συναγωγές από τον έλεγχο, των λόγων του και των έργων του, καθώς και όλη η  κριτική από τους διδασκάλους, Γραμματείς και Φαρισαίους οι οποίοι του έδειχναν ότι είναι ανεπιθύμητος, κρατώντας υποκριτικούς τρόπους συμπεριφοράς, περιμένοντας να βρουν κάτι μεμπτό ώστε να πιαστούν από αυτό και να τον ενοχοποιήσουν επίσημα. Δεν μπορούσαν φανερά να τον αποκηρύξουν διά τον φόβο του λαού ο οποίος τιμούσε τον Ιησού στον οποίο ήλπιζαν προκειμένου να εκπληρωθεί  το δικό τους θέλημα. Το θέλημα του Θεού και του Νόμου ήταν ανύπαρκτο, τον πρώτο και τελευταίο λόγο είχε το θέλημα των ανθρώπων. Με τόσα δώρα ο Χριστός κηρύχτηκε ανεπιθύμητος στην πατρίδα του και αργότερα από όλο το Ιουδαϊκό γένος. 

   Οι Έλληνες αμέσως καθώς  φαίνεται τον  ανεπιθύμητο και διωγμένο και  πρόσφυγα Ιησού πλέον, τον  δέχτηκαν όλον, όπως ήταν, και τον φιλοξένησαν 2000 χρόνια. Δυστυχώς και στην Ελλάδα σήμερα  ο Ιησούς έχει πολλούς αντιπάλους, μάλλον εχθρούς.  Οι Έλληνες κηρύσσουν και δημοσιεύουν με τον τρόπο ζωής τους ότι, ο Ιησούς είναι ανεπιθύμητος !!!  Όλοι οι ναοί είναι αφιερωμένοι στην πίστη του Ιησού του Ναζωραίου. Πόσα είναι τα τακτικά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού; Κάτω από τα δάκτυλα του ενός χεριού σε ποσοστό επί τοις %. Οι καρδιές των Ελλήνων ορθοδόξων δεν είναι αφιερωμένες στον Ιησού τον Ναζωραίο. Την αγάπη τους την απέσυραν από το Χριστό και την παρέδωσαν να την χειριστεί ο πονηρός.  Δεν ακούνε το θέλημα του Θεού, παρά μόνο το δικό τους θέλημα. Δεν διδάχτηκαν οι νεο-΄Ελληνες, διά τούτο και δεν το έμαθαν. Είναι απρόθυμοι και  δεν θέλουν να  γνωρίζουν το θέλημα του Θεού. Το θέλημα του διαβόλου το σπουδάζουν, δαπανούν χρήματα, αναδεικνύονται στην κοινωνία, και γίνονται πρότυπα για τους νέους. Ελάχιστοι από αυτούς στα γεράματα υποκριτικά και από φόβο επικείμενου θανάτου για το ότι έκαναν στη ζωή τους δακρύζουν.   Πολλά διαβολικά και άλλα τα γνωρίζουν και τα θυμούνται απ' έξω, για τα του Θεού δηλώνουν παντελή άγνοια. Αισθητικά και μόνο κάποιο ποσοστό τον ανέχονται το Χριστό για να πάρουν αυτό που θέλουν,  άλλοι σαν ηρεμιστικό, άλλοι σαν τονωτικό, άλλοι από ανάγκη,  άλλοι πηγαίνουν στο ναό σαν τόπο κάποιας εκδήλωσης ή τόπο αναψυχής μασώντας τσίχλα, άλλοι σαν τόπο που παίρνουν το αναψυκτικό τους. Άλλοι σαν τόπο και περιβάλλον που τους χαλαρώνει. Άλλοι σαν παιδική χαρά για μεγάλους, και πάει λέγοντας. 

   Δεν του ζητάνε, παρά μόνο του υποδεικνύουν τι θα τους δώσει. Έχουν αυτάρκεια σε αγαθά γιατί να υποχρεωθούν να ζητήσουν; Πιστεύουν ότι τα πάντα είναι δικά τους, και έχουν δικαιώματα και κατοχή και καμία υποχρέωση.  Δεν τον ευχαριστούνε, διότι τους έδωσε λιγότερα από ότι ζήτησαν, αλλά και  αυτό που τους δόθηκε, νομίζουν ότι  η δική τους ικανότητα το κατέκτησε.  Δεν τον δοξάζουν, διότι η δόξα ανήκει πλέον στον άνθρωπο, στην επιστήμη η οποία θεοποιήθηκε τούτο τον νέο αιώνα. Όλοι τον θέλουν υπηρέτη και διάκονο. Ο Χριστός ήλθε ως υπηρέτης, θα έλθει και ως αφέντης. Ο Χριστός έχει όλους του ρόλους αν θέλεις αδελφέ να μάθεις και είναι τέλειος στον κάθε ρόλο. Διά όλους τους θεσμούς στο έθνος μας ο Χριστός είναι ανεπιθύμητος, δεν υπάρχει καθόλου χώρος διά αυτόν, όλα τα υπόλοιπα χωράνε.  Καταλιπών την Ναζαρέτ αδελφέ, ανεχώρησεν ο Χριστός, γιατί να μην αναχωρήσει και από την Ελλάδα και να την εγκαταλείψει;     Σκέψου και εμβάθυνε αδελφέ στο παραπάνω φτωχό κείμενο, κάνε το εσύ πιο πλούσιο.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022

Η ΓΈΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΜΈΣΑ ΜΑΣ.

    

 

 Ο ΧΡΙΣΤΌΣ   ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ μέσα μας,  Ή   ΤΟΝ   ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ; 

 λόγια,  ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΈΜ.

   Ο Χριστός έχει να γεννηθεί εδώ και 2015 χρόνια περίπου. Γιατί; έχει τόσα χρόνια ρωτάει κάποιος. Τυφλές οι γυναίκες της εποχής έκαναν πως δεν είδαν τον γέροντα Ιωσήφ και την νεαρή κοπέλα, εγκυμονούσα Μαριάμ ετοιμόγεννη. Δεν την είδαν σαν την θυγατέρα τους, αλλά σαν μία ξένη. Φέρθηκε αφιλόξενα η τοπική κοινωνία. Ο Ιωσήφ αλλιώς τους ήξερε τους πατριώτες του, και αλλιώτικους τους βρήκε τώρα. Αποσύρθηκε ο Ιωσήφ και  η Μαρία  ίσως πικραμένοι και οι δύο από την συμπεριφορά των ανθρώπων, στο σπήλαιο - στάβλο της Βηθλεέμ και εκεί μόνη της γέννησε τον Χριστό. Μα και αν γεννήθηκε και αν γεννιέται [εορταστικά στον κόσμο] κάθε χρόνο, ποιο αδελφέ το δικό σου όφελος; Τελικά ποιο το παγκόσμιο όφελος;

   Στο πέτρινο σπήλαιο εκείνος, σε πέτρινο πολυόροφο νοσηλευτικό ίδρυμα εσύ με όλες τις ανέσεις. Στο σκοτάδι εκείνος, στο φως εσύ. Στον στάβλο με τα άχυρα εκείνος, στο βελούδο εσύ.  Μέσα στις βρομιές εκείνος, μέσα στα αρώματα εσύ. Έξω από τον κόσμο εκείνος, μέσα στον κόσμο εσύ. Μέσα στο κρύο εκείνος, μέσα στη ζέστη εσύ. Μέσα στο νέφος της άγνοιας εκείνος, μέσα στο νέφος της γνώσης εσύ. Οι δικοί του τον απέρριψαν, οι Μάγοι όμως τον δέχτηκαν και έκαναν εκατοντάδες χιλιόμετρα, άφησαν την δουλειά τους, τους ανθρώπους τους, και μέσα από πολλά εμπόδια, για δύο περίπου χρόνια, έψαξαν και τον βρήκαν. Δέκα χιλιόμετρα από τα Ιεροσόλυμα δεν το είδαν το αστέρι οι Ιερείς του Ναού. Εκείνοι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά  το είδαν.  Τον προσκύνησαν και του προσέφεραν πολύτιμα δώρα. Οι πατριώτες του έσφαξαν 14,000 χιλιάδες νήπια. Για χάρη της πίστης των Μάγων, φωτεινός Άγγελος έγινε αστέρι και τους οδήγησε στη Βηθλεέμ. Αναμενόμενος από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Αντιπαθής από τον δικό του κόσμο, δηλαδή τους προγόνους του.  Αγέννητος ακόμη δεν χώρεσε μέσα στους ανθρώπους. Δεν χώρεσε στους δικούς της προγόνους η εγκυμονούσα μητέρα του, ήταν δυνατόν να χωρέσει ο γιος της;  όχι βέβαια. Ο λογικός ανάμεσα στα άλογα ζώα. Που να το χωρέσει ο νους του σύγχρονου χριστιανού αυτό.

   Νήπιο ακόμη ήταν επικίνδυνο. Αν και νέος αργότερα ήταν στα αζήτητα. Ώριμος άνδρας πλέον προβλημάτιζε η παρουσία του. Διδάσκαλος τώρα με δωρεάν φροντιστήριο ζωής, ελάχιστοι οι μαθητές. Αν και θεόσταλτος και θεόσπαρτος, νόθο τον έλεγαν. Αν και Θεός Σατανά τον ονόμαζαν. Τα θαύματά του μαγείες τα έλεγαν.  Σε όλους έδιδε, αυτόν κανένας δεν του έδωσε. Αντίθετα αντί του μάννα του έδωσαν χολή, αντί του ύδατος όξος, αντί να τον συμπαθήσουν έστω, τον σταύρωσαν.  Το πέτρινο σπήλαιο είναι η καρδιά του ανθρώπου, η οποία είναι ακόμη και σήμερα πετρωμένη. Παραμένει σκοτεινή και αφώτιστη. Τα λόγια του δεν τα άκουσαν, ακόμη όπως και σήμερα. Τα έργα του δεν τα έβλεπαν, ακόμη όπως και σήμερα. Το παράδειγμά του δεν έγινε πρότυπο, ακόμη όπως και σήμερα. Σήμερα με τη στάση μας είναι σαν να φωνάζουμε: δεν γεννήθηκε ο Χριστός. Αν δεν γεννήθηκε ο Χριστός τότε, ούτε και εσύ αδελφέ θα γεννηθής ποτέ.

   Τα δώρα του όμως τα θέλουμε, τις εργασιακές αργίες τις θέλουμε,  τα χριστουγεννιάτικα προϊόντα οι κατασκευαστές τα παιχνίδια κλπ, τα μοσχοπουλάνε, οι πωλητές και οι καταστηματάρχες τα οικονομάνε, τα παιδιά παίζουν ευχάριστα στις διακοπές των Χριστουγέννων καθώς  και του Πάσχα λόγω Χριστού, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές στο όνομα των εορτών του Χριστού αναπαύονται ένα Μήνα κλπ, Χριστό όμως ούτε να ακούνε, ούτε να βλέπουν. Τόσοι κηφήνες ποιμένες εκτός ελαχίστων περνούν ζωή χαρισάμενη, που ούτε την ονειρεύονταν. Τυχοδιώκτες, φιλόδοξοι, υποκριτές, καιροσκόποι, φιλάργυροι, φιλήδονοι,  κλπ, εργάζονται για να υποτάξουν στο σατανικό Εγώ τους, τους ολίγους φίλους του Χριστού. Λες και τους εμποδίζει ο Χριστός με τους ελάχιστους που του απόμειναν. Θέλουν ο Χριστός να μην έχει ούτε 5 φίλους.  Τελικά αχόρταγος αυτός ο Σατανάς φίλε μου. Έχει σήμερα με το μέρος του το περισσότερο κόσμο, και όμως δεν ησυχάζει αν δεν πάρει και τον τελευταίο.  Τόση αχαριστία.

     Ο Χριστός αν δεν γεννήθηκε έστω και εφέτος στην καρδιά σου αδελφέ, πραγματικά δεν γεννήθηκε ποτέ. Μακάρι να γεννηθή, έστω του χρόνου, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αυτός που είναι γεννημένος στον εγκέφαλό σου, στη λογική σου, στη γνώση σου,  δεν είναι ο Χριστός, μάλλον ανεμογκάστρι [κατά φαντασίαν εγκυμοσύνη]  ήταν.  Είναι αγέννητος ο Χριστός, αν δεν γεννηθεί στην καρδιά σου αδελφέ. Αν δεν εγκυμονείς - κυοφορείς τον νήπιο Χριστό από την 25 Μαρτίου, μην περιμένεις να γεννηθεί για εσένα και φέτος, την 25 Δεκεμβρίου. Εκείνος κάθε χρόνο γεννιέται, όχι για εκείνον, αλλά για εσένα άνθρωπεεεεε, μήπως γεννηθείς έστω του χρόνου, περιμένει.  Να γιατί δεν γεννήθηκε για εσένα ούτε και φέτος ο Χριστός, γιατί τον   α π έ β α λ ε ς    [γιατί πηδούσες όπως πηδούσε μία εγκυμονούσα από ψηλές πέτρες για να αποβάλλει]  αδελφέεεεεεε. Αμήν.  

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022

ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 

Η εκκλησία μας αδελφοί όπως έχει ρυθμίσει τα πάντα σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών της απέναντί της, καθώς και τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, έτσι έχει ρυθμίσει και το σοβαρότατο ζήτημα της Θείας Κοινωνίας. Από τους πρώτους κιόλας Κανόνες (Αποστολικούς) που θέσπισε η εκκλησία μας είναι και οι κανόνες σχετικά με την Θεία Κοινωνία (ο επιούσιος Άρτος κατά τους Πατέρες). Βλέποντας και παρατηρώντας κανείς τα λόγια της Θείας Λειτουργίας αντιλαμβάνεται ότι η προσέλευσή μας ακούγοντας το «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» είναι υποχρεωτική (αν δεν υπάρχει λόγος απαγόρευσης από τον Πνευματικό μας). Και αμέσως μετά να ευχαριστήσουμε τον Θεό μας για την μεγάλη του αυτή Χάριν της Θείας Κοινωνίας, με τον ύμνο «Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεως…» ο λαός και με το «Ορθοί, Μεταλαβόντες … αξίως ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω» ο Ιερεύς.

Ένας από τους λόγους που τελείται η Θεία Λειτουργία είναι ότι γίνεται εις δόξαν Θεού και αίνον, και εις την μνήμην του θανάτου και της Αναστάσεως Αυτού, «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Είναι πολύ σημαντικό αδελφοί μου να γνωρίζουμε ότι κάθε φορά που κοινωνεί ο καθένας από εμάς, καταγγέλλει τον θάνατο του Χριστού μας! Επιβεβαιώνουμε, μαρτυρούμε και ομολογούμε την άδικη σταυρική θυσία και την Ανάσταση του Χριστού μας! Μεγάλο πράγμα αυτό αδελφοί μου! Όλη η πορεία της εκκλησίας μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια αέναος-συνεχής διαμαρτυρία για τον άδικο θάνατο του Θεανθρώπου Χριστού. Κάθε χριστιανός οφείλει να καταγγέλλει στην ζωή του συνεχώς τον θάνατο του Χριστού μας. Και αυτό μπορεί να το κάνει με την συμμετοχή του στην Θεία Κοινωνία (σύμφωνα με το «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν».  

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει για αυτούς που έρχονται στην εκκλησία και δεν φροντίζουν να είναι έτοιμοι για να κοινωνήσουν:  «Ω άνθρωπε, δεν είσαι άξιος να ματαλάβεις, ουδέ τας άλλας ευχάς της λειτουργίας είσαι άξιος να ακούσεις…πως δεν νομίζεις την Θείαν Κοινωνίαν δια μεγάλον χάρισμα, αλλά την καταφρονείς;». Και αλλού λέγει: «Στοχάσου, παρακαλώ σε, Τράπεζα Βασιλική είναι έτοιμος. Άγγελοι υπηρετούν εις την Τράπεζαν. Αυτός ο ίδιος ο Βασιλεύς είναι παρών και συ στέκεσαι αδιάφορος; Ίσως ειπείς: «Είμαι ακάθαρτος και δι’ αυτό δεν προσέρχομαι». Απαντώ, «Ακάθαρτα είναι τα ενδύματα της ψυχής σου, και δεν σε μέλλει;…Eάν είναι καθαρά και εκάθισες εις την Τράπεζαν, διατί δεν τρώγεις από το Δείπνον;» Βλέπουμε αδελφοί τον Άγιο Ιωάννη να προσπαθεί να φέρει τον άνθρωπον εις συναίσθησιν. Είναι σαν να του λέγει: Ήλθες στην εκκλησία; Γιατί ήλθες; Για να δείξεις το βρώμικο ένδυμα της ψυχής σου; Για να δείξεις τις αμαρτίες σου στον Θεό; Εάν είσαι αμαρτωλός πήγαινε στην εξομολόγηση και έπειτα να έλθεις εδώ. Καθάρισε τα ρούχα της ψυχής σου πρώτα και έπειτα έλα στο Δείπνο. Βρώμικος μην έρχεσαι. Και προσθέτει ο Άγιος; «Ο Χριστός εις κάθε λειτουργίαν έρχεται να ιδή εκείνους όπου κάθηνται εις την Τράπεζαν, και λέγει εις τον καθένα:«Φίλοι, πως στέκεσθε εδώ μέσα εις την εκκλησίαν, χωρίς να έχετε ένδυμα γάμου;» Δεν είπε: «Διατί εκάθησας εις την Τράπεζαν;» αλλά προτού ακόμα καθήση του λέγει πως δεν είσαι άξιος μήτε να έμβης μέσα, επειδή δεν του είπε: «Διατί εκάθισας;» αλλά, «Διατί εισήλθες;» Αυτό το λέγει εις τον καθ’ έναν από μας ο Κύριος, «Πως εισέρχεσθε εις την εκκλησίαν μου με τα ιδικά σας βρώμικα ρούχα και όχι με τα ενδύματα της Χάριτος;» Το ένδυμα αυτό της Χάριτος το λαμβάνομεν κατά την βάπτισή μας και αν το αποβάλλομεν αμαρτάνοντας, το επανακτώμεν δια της μετανοίας και εξομολογήσεως. Ο Άσωτος δεν κάθισε στην Τράπεζα του μόσχου του σιτευτού με τα ρούχα που γύρισε από την αμαρτίαν, αλλά με την στολήν την «πρώτην» που του επανέδωσεν ο Πατέρας, μετά την μετάνοιαν και εξομολόγησίν του, ότι «ημάρτησε εις τον ουρανόν και ενώπιον Του». Μετάνοια λοιπόν η οποία κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο ξεκινάει όταν ο Θεός μας χαρίσει την συναίσθηση των αμαρτιών μας (του βρώμικου ενδύματος της ψυχής μας), και έπειτα έρχεται η εμφάνιση των δακρύων της μετανοίας, δηλώνοντας πως ο άνθρωπος ξεκινάει την πορεία του προς τον Θεό. Μέσα από την πράξη της μετανοίας πραγματοποιείται η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Θεό. Η μετάνοια αδελφοί μου είναι η θύρα του ελέους, που ανοίγεται σ’ εκείνους που την αναζητούν. Από τη θύρα αυτή (της μετανοίας) εισερχόμαστε στο έλεος του Θεού και έξω απ’ αυτή την είσοδο δεν θα βρούμε έλεος. Γι’ αυτό η μετάνοια πρέπει να είναι μια συνεχής πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Πρέπει να είναι πάντα παρούσα στην καρδιά μας.

            Επίσης σκοπός της Θείας Λειτουργίας είναι η θεραπεία της ανθρώπινης φύσης. Η επαναφορά δηλ. του αμαρτωλού (αφύσικου) ανθρώπου στην φυσική του κατάσταση που είναι η κατάσταση του δοξασμού κατά τους Πατέρες.

Το κτιστόν από μόνο του οδεύει πάντοτε προς την φθορά και προς τον θάνατο. Δεν υπάρχει τρόπος ούτε να σταματήσεις, ούτε να αναστείλεις, ούτε να καθυστερήσεις την φθορά και τον θάνατο. Στην ιστορία όμως εμφανίστηκε μια πρόταση που λέγει ότι αυτή η φθορά και ο θάνατος, θα μπορούσαν να αναιρεθούν αν λειτουργήσουν άλλες καταστάσεις. Στην αρχή αυτή η πρόταση εμφανίστηκε περίπου 2.000 χρόνια πριν από τον Χριστό ως μια εξαγγελία σε κάποιες ομάδες ανθρώπων. Με την ενσάρκωση όμως του Λόγου αυτή η επαγγελία έγινε πράξη. Ότι ναι μεν το κτιστό δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτή την εντροπία που υπάρχει μέσα στην δημιουργία, (αφού αυτή είναι στοιχείο της δημιουργίας), δηλαδή ότι από μόνο του δεν μπορεί να αναίρεσει αυτή τη κατεύθυνση προς την φθορά, αλλά αν το κτιστό έλθει σε σχέση και διαποτιστεί από μια δύναμη εκτός της κτιστότητας, εκτός της δημιουργίας τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Το Ευαγγέλιο εξαγγέλλει ακριβώς αυτή την πράξη, ότι δηλαδή μια δύναμη έξω από την δημιουργία εισέρχεται μέσα στην δημιουργία και τότε από κει και έπειτα το κτιστό μπορεί να λειτουργήσει και διαφορετικά. Το διαφορετικά εμφανίζεται στην Ανάσταση Του Χριστού. Η Ανάσταση του Χριστού, μας λέγει ότι μπορεί ένας άνθρωπος, ο οποίος κατά την ανθρώπινη φύση δεν διαφέρει από τον καθένα μας, μπορεί να μην παραμένει στον θάνατο, μπορεί να ζεί αιωνίως. Για να γίνει αυτό πρέπει αυτός ο άνθρωπος να ενωθεί με τη δύναμη αυτή που είναι εκτός της δημιουργίας. Δηλαδή με την Θεότητα. Αυτό ακριβώς προσπαθούμε να επιτύχουμε στην Θεία Λειτουργία. Να διαποτίσουμε την φύση μας με μια τέτοια δύναμη που προέρχεται εκτός της δημιουργίας, ώστε αυτή η δύναμη να θεραπεύσει την φύση μας ή να την αλλοιώσει, να της δώσει την λεγόμενη «καλήν αλλοίωσην».

Βλέπετε αδελφοί μου πόσο σπουδαίο πράγμα είναι για την πνευματική μας προκοπή η ορθή συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία και πόσο πρέπει να την αναζητούμε. Με αυτή συμμετέχουμε από αυτή τη ζωή στην αιώνιο Βασιλεία του Θεού. Και όσο περισσότερο ανεβασμένοι είμαστε πνευματικά (με προσευχή, με δάκρυα μετανοίας, με ανάγνωση Θείων Γραφών, με απόκτηση αρετών κ.α.) τόσα περισσότερα πράγματα αισθανόμαστε από την Θεία Κοινωνία και τόσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία της συμμετοχής μας στη δόξα του Θεού. Τόσο περισσότερο πλησιάζουμε τον Θεό και ενωνόμαστε μαζί Του. Το μεγαλύτερο και τελειότερο κατόρθωμα του ανθρώπου κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη δηλ. η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό.

 

Καλόν αγώνα

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

    Η Ακολουθία της εορτής των Χριστουγέννων Θεού θέλοντος, της 25 Δεκεμβρίου ημέραν Παρασκευή [και 7 Ιανουαρίου με το Νέο Ημερολόγιο] θα αρχίσει περί την 6 έκτην ώραν πρωϊνήν.