Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

     Η αρχή και η αιτία όλων των προβλημάτων που αναφύονται στην κοινωνία των ανθρώπων είναι η αμαρτία, [λέξη παρεξηγημένη ή μάλλον άγνωστη  για τα σημερινά δεδομένα] η οποία είναι παράβαση του νόμου του Θεού. Ο Χριστός ως ο εκπρόσωπος, ως το τέλειο παράδειγμα και πρότυπο σεβασμού και υπακοής στο νόμο του Τριαδικού Θεού, έγινε πρόσωπο αντιπαθές από την γέννησή του. Ακόμη και σήμερα πολεμείται εξ ίσου το ίδιο όπως και τότε. Προβάλλεται, μάλλον ως πρόσωπο το οποίο δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε στον σημερινό κόσμο. Άρα είναι όχι προς μίμηση, άρα δεν έχει να προσφέρει τίποτε διά την λύση των προβλημάτων του ανθρώπου και ως εκ τούτου είναι, αν όχι αδιάφορο, προς αποφυγή για τον «πολιτισμένο» άνθρωπο της νέας εποχής.

   Τότε συνήλθαν επί τω αυτώ οι δύο εξουσίες, οι Άρχοντες του λαού [χωρίς το λαό, διότι τον θέλουν πάντα υποταγμένο στην εξουσία τους] μαζί με τους Αρχιερείς του λαού διά να φιμώσουν το λόγο του Χριστού, να τον συλλάβουν, να τον φραγγελώσουν, να τον καταδικάσουν [δήθεν για το καλό του λαού πρότεινε ο Καϊάφας !!!] εις θάνατον, και να τον σταυρώσουν με τον πιο ατιμωτικό θάνατο ως ληστή και κακούργο, διά να «απαλλαγούν» τελεσίδικα από την παρουσία του και τον ενοχλητικό λόγο του. Όλο αυτό έγινε «χάριν» του λαού. Τόσο «αγαπούσαν» το λαό οι τότε Άρχοντες και Αρχιερείς!!! δηλαδή όσο και σήμερα. Για το καλό και χάριν της βασιλείας του, ο Ηρώδης έσφαξε χιλιάδες νήπια. Ο Αρχιερέας Καϊάφας πρότεινε ότι συμφέρει να απολεσθεί ένας άνθρωπος χάριν του λαού, [Ιω, ΙΗ'στ, 14] δηλαδή ο Χριστός. Δήθεν και χάριν της υγείας του λαού κλείνουν οι Ναοί. χάριν τάχα του λαού δεν γίνονται μυστήρια. χάριν του λαού ούτε καμπάνες να μην χτυπούνε! Για τα όποια υλικά αγαθά επιτρέπεται ο συνωστισμός τα οποία στο κάτω κάτω σε ένα βαθμό και ξεπερνώντας το όριο βλάπτουν τον άνθρωπο. Για τα πνευματικά αγαθά απαγορεύεται αυστηρά ο συνωστισμός. Απαγορεύεται αυστηρά να επισκεφθείς τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων.  Όχι στο εμβόλιο του Χριστού και στα  φάρμακά του. Θέλουν να κλείσει το εργαστήριο του Θεού που παράγει και μοιράζει δωρεάν φάρμακα γιατί αυτά τα φάρμακα μεταδίδουν ασθένειες!!! Κάπως έτσι από φάση σε φάση, από περίοδο σε περίοδο, από εποχή σε εποχή, ακολουθούμε και αντιγράφουμε με καθυστέρηση αιώνων τους παπικούς. Κάποιος είπε πριν χρόνια ότι το σώμα του Χριστού, [η μετάδοση - θεία μετάληψη] θα πωλείται σε αμπούλες όπως το μουρουνέλαιο!!! για ασφάλεια χάριν της υγείας της κοινωνικής  αγέλης, δηλαδή του καλού του κοινωνικού συνόλου. 

   Μετά από 2000 σχεδόν χρόνια το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στο πρόσωπο του Χριστού σαν σε αντιγραφή. Οι δύο εξουσίες μάλλον είναι ίδιες στο πνεύμα, οι τότε με τους σημερινούς. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι σήμερα η Εκκλησία του από τότε ίδιου Χριστού βάλλεται πάλι από τους Άρχοντες και από τους Αρχιερείς. Δεν τέλειωσαν με το σταύρωμα του Χριστού όπως πίστεψαν, μάλλον το μπελά τους βρήκαν ή θα βρουν στο μέλλονας μην φαίνεται σήμερα. Πάλιν πριν λίγες ημέρες [2020] συνήλθαν επί τω αυτώ Άρχοντες και Αρχιερείς για να φιμώσουν το κήρυγμα της αναστάσεως του Χριστού. Τότε πλήρωσαν [όπως την πρώτη φορά τον Ιούδα] για δεύτερη φορά [τους Ρωμαίους στρατιώτες] για να απαλλαγούν από τον «πλάνο» καθώς ονόμασαν το Χριστό. Τώρα υποσχέθηκαν [επιδόματα σε ολόκληρες στρατιές] πάλι πληρωμή ή στέρηση πληρωμής, για να σιωπήσουν και να αποδεχθούν την διαταγή των Αρχόντων και των Αρχιερέων. Πάλι αυτό [με πρόταση των δύο εξουσιών] έγινε για το καλό και «χάριν» του λαού, τον οποίο οι Αρχιερείς ονομάζουν «τέκνα αγαπητά» εν Κυρίω!!!

   Αν οι Άρχοντες γνώριζαν την προσφορά του πνεύματος του Χριστού, από πολέμιοι θα ήταν υπέρμαχοι Αυτού. Οι δε Αρχιερείς [μάλλον σαν τους τότε] αυτο - διεφήμισαν πλέον (εκτός ελαχίστων) ότι έχουν εκπέσει του αξιώματος, της τιμής, της αποστολής και της παρακαταθήκης της οποίας τους ενεπιστεύθη η Εκκλησία του Χριστού. Το παράλογο είναι ότι, όταν κάποιος έχει τρωτά σημεία τα αποκρύπτει, ετούτοι εδώ τα διαφημίζουν μόνοι τους!!! Διά τούτο ο λαός, μάλλον οπίσω των Αρχόντων ακολουθεί, και όχι των Αρχιερέων. Ο λαός γνωρίζει και εμπιστεύεται τους άρχοντες που του υπόσχονται όλο και λιγότερα και τους προτιμά.  Τους δε αρχιερείς τους απορρίπτει διότι με τα πνευματικά δεν χορταίνει το στομάχι του ανθρώπου. Είναι σαν να λέγει ο πονηρός αδελφοί στον νου των υλιστών ανθρώπων: «Χριστέ δεν έχεις μέρος μαζί μας, τα βιβλία σου είναι βαρετά δεν μας χρειάζονται, την εικόνα σου και την φωνή σου δεν την συμπαθούμε, το παράδειγμά σου δεν μας πείθει, οι καμπάνες σου ενοχλούν το ακουστικό μας σύστημα, μας δαιμονίζει ο ήχος τους, εμποδίζεις τις αισθήσεις μας να ξεσαλώσουν, άφησέ μας στην αυτό-καταστροφή μας!!!».

   Αντιπαθής αδελφοί μου ο Χριστός, αντιπαθής η Εκκλησία του, αντιπαθής και οι ελάχιστοι ορθόδοξοι αδελφοί του και μιμητές του στο κατά δύναμη. ΑΜΗΝ. Ανάσταση Κυρίου 2020.   Βελτιωμένο.

ΑΠΑΤΗ, Η «ΑΡΕΤΗ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

   Η απάτη είναι η πιο δόλια, πανούργα και υποκριτική συμπεριφορά του ανθρώπου και έχει τις ρίζες της στην από αρχής εμφάνιση του ανθρώπου επί της γης για εμάς τους χριστιανούς. Τι είπε, τι πρότεινε, ο απατεώνας διάβολος στους πρωτόπλαστους; εγώ δεν έχω καμία ανάγκη, χάριν εσάς έρχομαι, για το δικό σας καλό, σαν να λέγαμε με σύγχρονα λόγια, [Παλαιά Διαθήκη κεφ, 3 στ, 1-3] «Α όλα κι όλα κυρία Εύα, τι έμαθα; Αυτό δεν το περίμενα από το Θεό, μα καλά στα αλήθεια σας είπε να μην φάτε; (δείχνοντας το ενδιαφέρον του δήθεν) από όλα τα δένδρα του παραδείσου; Είμαστε καλά;» Τον πήρε ο πόνος τον Διάβολο δήθεν (τάχα μου τάχα μου),  για τους ανθρώπους και έτρεξε απρόσκλητος να συμπαρασταθεί στη στεναχώρια τους που δεν είχαν. Και εκείνη απάντησε: «Δεν μας είπε ακριβώς έτσι, αλλά μπορούμε να φάμε από όλα τα άλλα, εκτός από ένα, εκείνο ούτε να το πλησιάσουμε, ούτε να το αγγίξουμε, ούτε στον ίσκιο του να καθίσουμε, γιατί θα πεθάνουμε (άγνωστη λέξη για την Εύα ο θάνατος έως τότε). Η απάτη ενεργοποιείται για πρώτη φορά στον κόσμο έτσι απλά με πρώτο θύμα την Εύα.  

   Στην πορεία της ιστορίας του ανθρώπου η απάτη με το χρόνο εξειδικεύεται. Ο κάθε λαός στην ιστορία του έχει τις δικές του απάτες. Η απάτη χωρίς υπόσχεση δεν στηρίζεται. Πολλές φορές απατήθηκαν οι Έλληνες στην ιστορία τους από τους δήθεν φιλέλληνες ή συμμάχους, ακόμη και σήμερα απατημένοι είμαστε.  Σήμερα είναι πολύ προχωρημένη η απάτη, έχει γίνει επιστήμη, και εκφράζεται με πολλές μεθόδους και μορφές παντού. Ιστορικά έχουμε πολλές καταχωρημένες απάτες οι οποίες χαρακτηρίζονταν με αρνητικό βαθμό. Εκείνος που δρομολογεί την απάτη, η Ελληνική γλώσσα τον αποκαλεί απατεώνα. Και ποιος από τους ανθρώπους είναι άπειρος ενεργητικής ή παθητικής απατεωνιάς; Ο άνθρωπος όλος εν τω πονηρώ κείται, είπεν ο Κύριος. Η πονηριά δημιουργεί  και ενεργοποιεί την απάτη.

   Γνωρίζουμε για εθνικές και κοινωνικές απάτες, για οικονομικές, για ηθικές, για πολιτικές, για νομικές, για θρησκευτικές, για πολεμικές, για εμπορικές, για επιστημονικές, για προγραμματισμένες απάτες, ακόμη και για απάτες στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων. Με την τέχνη της απάτης, ο ένας πάντα κερδίζει και ο άλλος πάντα χάνει.

   Η όποια προτεινόμενη απάτη έρχεται με το κάλυμμα και την μορφή (υποκριτικά) του δικαίου, του ηθικού, της προστασίας, της ασφάλειας, της υπόσχεσης, της βοήθειας, της στήριξης, της αλήθειας. Κανένας δεν έρχεται ποτέ να σου δώσει χωρίς να πάρει αυτό που θέλει, το οποίο εσύ δεν ξέρεις.

   Απάτη (λίγες, από τις πολλές άγνωστες) για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, για τους πολέμους στην Αφρική, για τον πόλεμο Περσίας-Ιράκ, για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1990, για το ψεύτικο υπέρ-όπλο του Σαντάμ Χουσεΐν του 2000, για τον  Καντάφι στη Λιβύη του 2005, για το ισλαμικό κράτος του 2010, καθώς επίσης απάτες για το πέρασμα του Κομμουνισμού,  του Καπιταλισμού, του μεταναστευτικού, απάτες για τις όποιες διεθνείς συμφωνίες, το δημοψήφισμα στην πατρίδα μας το έτος 2016,  την συμφωνία Πρεσπών το 2017, για την Μακεδονία, τις απάτες για τις κατασκευασμένες ασθένειες στα εργαστήρια και άλλες πολλές. Απάτες που τις έζησαν δυστυχώς οι άνθρωποι, (κάποιοι τις κατάλαβαν και κάποιοι όχι), αλλά τις ξέχασαν, μα ούτε και διδάχτηκαν από τις εμπειρίες αυτές. Οι σατανιστές έχουν φτιάξει μία μεγάλη κομπολόγα 200 χάντρες [όσα περίπου είναι τα κράτη στον κόσμο] και την παίζουν, όπως αυτοί θέλουν και όσο θέλουν. Η προπαγάνδα υπέρ του φόβου του θανάτου, δημιουργεί φοβικούς ανθρώπους. ο άνθρωπος ο άπιστος και χωρίς Χριστό προ του θανάτου τρομάζει και αυτός που τον τρομάζει τον λένε τρομοκράτη. έλεγαν οι πρόγονοί μας οι κλέφτες μία ημέρα δεν θα είναι στις σπηλιές, αλλά θα είναι στην πόλη και στα γραφεία.

   Τις ημέρες ετούτες ζούμε την απάτη της βαπτισμένης πανδημίας του κορωνοϊού ως την απειλή αφανισμού  του κόσμου. Η μόνη απειλή για τον κόσμο είναι η αμαρτία. το μόνο φάρμακο ή και εμβόλιο είναι η μετάνοια και η επιστροφή στη πηγή που είναι ο Χριστός. Χάριν της απειλής αφανισμού και του φόβου του θανάτου μας υπόσχονται μακροημέρευση. Κόπτονται οι άνθρωποι για εμάς τους όχλους. Στην Ε, Ε, συνεδριάζουν νυχθημερόν δήθεν για το καλό του λαού!     Εκείνα που θα έπρεπε να σμικρύνουν οι προστάτες μας τα μεγεθύνουν, και εκείνα που θα έπρεπε να τα μεγεθύνουν, τα σμικρύνουν. Οι κρατούντες  ενδιαφέρονται και αγρυπνούν για τους πολίτες, για μας τα παιδιά τους και τα «τέκνα εν Κυρίω αγαπητά» ως λέγουν οι ποιμένες στις εορταστικές εγκυκλίους. Το φετινό Πάσχα πως θα αποκαλέσουν τους πιστούς; Στα λόγια μάλλον χριστιανούς, διότι από αγάπη και χάριν κάποιων αλλόπιστων θα θυσιάσουν πάλι το Χριστό, οι «εις τόπον και τύπον Χριστού». Η εκκλησία έγινε και αυτή συγκεντρωτική ως εξουσία εισερχομένη στον ρυθμό της πολιτείας με τα τηλεοπτικά διαγγέλματα. Η προσωπική κοινωνία με τον Θεό προσαρμόζεται σιγά – σιγά στα νέα δεδομένα και πρότυπα της νέας εποχής. ΝΑΙ θέλουμε να πιστέψουμε και να υπακούσουμε στην πολιτεία και στην εκκλησία. Γνωρίζουμε πως η εκκλησία από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού είναι υπηρεσία = υπηρέτρια μισθωμένη.   Πόσο όμως αξιόπιστοι είναι οι δυο βασικοί αυτοί θεσμοί του Έθνους μας πολιτεία και εκκλησία; Η στατιστική έρευνα κατέγραψε ότι 70% δεν εμπιστεύεται τις δύο αυτές εξουσίες.  Πόσο υπερασπίστηκαν, προστάτεψαν και αναβάθμισαν τον Ελληνισμό και την ορθοδοξία μας οι δύο αυτοί θεσμοί; Τα τελευταία 100 χρόνια ιστορικά αν το ψάξει κάποιος θα βρει και στους δύο θεσμούς μόνο μελανές σελίδες για να μην πω κάτι βαρύτερο.  

    Απειλή πλέον για τον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο συν-άνθρωπος, αφού διατάζουν να τον αποφεύγουμε. Όσο ο  Χριστός προσεύχονταν να γίνουν οι άνθρωποι ένα, τόσο ο διάβολος προσπαθεί ο ένας να γίνουν δύο ή και τρεις. Η σχέση του χριστιανού με τον Χριστό έχει ποινικοποιηθεί ήδη. Η όποια σχέση με τον σατανά έχει άσυλο και επιβραβεύεται.  Ένα θέλει ο Θεός να γίνει το ανδρόγυνο, στα δύο και στα τρία το θέλει ο διάβολος με την χρήση της απάτης. Μονιασμένα θέλει τα αδέλφια, τους συγγενείς, τους γειτόνους, τους χωριανούς, τα έθνη, και τον κόσμον όλον.  Εχθρός ο συνάνθρωπος, και θύμα πάλι ο άνθρωπος. Το δένδρο, ή το ζώο είναι φίλος σου, ακίνδυνος για σένα, ενώ ο συν-άνθρωπος σου μπορεί να μην είναι, γι’ αυτό φυλάξου από αυτόν. Μην κοινωνείς-συναναστρέφεσαι με τα παιδιά σου, με τους γονείς σου, με τους δικούς σου ανθρώπους, διότι (με την υποψία) αν είσαι εσύ φορέας, για το καλό τους να τους διώχνεις, αν ίσως (με την υποψία) οι άλλοι είναι φορείς να τους διώχνεις και πάλι, τάχα  για το καλό τους. Το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» κάτι λέγει στους έχοντες στοιχειώδη γνώση. Μη φοβάσαι (μας λέγει) το κάθε καθεστώς, αυτό (δηλ. το καθεστώς-κρατος) είναι φίλος σου, ας σε βιάζει, ας σε απομονώνει, ας σε κατέστησε έγκλειστο στο δικό σου σπίτι, ας σε ταλαιπωρεί, ας σε οδηγεί στην καταστροφή κλπ, είναι για το καλό σου, κάνε υπακοή, υπομονή, συμφώνησε και υπέγραψε. Η κυβέρνηση ξέρει τι σου λέγει, έχε εμπιστοσύνη. Για το καλό σου γίνονται όλα. Εσύ ας μην ξέρεις, ξέρει η κυβέρνηση, πριν από εσένα για εσένα. Εσύ θα λέγεις πάντα και πρόθυμα «ναι», μα και όχι να πεις θα είναι σαν να λέγεις ναι. Στον αιώνα τον απατεώνα αφέθηκαν [εμπιστεύθηκαν] οι όχλοι των εθνών, στον Θεό δεν αφήνονται [εμπιστεύονται] οι άνθρωποι, ούτε οι χριστιανοί με 2000 χρόνια ιστορικών γεγονότων. 

    Πρέπει (προκειμένου να αφανισθεί μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της γης) οι δύο άνθρωποι να γίνουν ένας, οι πέντε να γίνουν ένας, οι 100 να γίνουν ένας οι 1000 ένας και πάει λέγοντας. Έπεισαν τον κόσμο ότι κινδυνεύει, ενώ αυτοί με το πρόσχημα ότι δήθεν κόπτονται για εμάς και μας αγαπάνε, θα μας σώσουν δαπανώντας όλο τον πλούτο των  οικονομικών αποθεμάτων ιδιωτικών και εθνικών, συμφέροντα ιδιωτών.

    Στην ουσία είναι δοκιμές νέων όπλων μαζικής καταστροφής του ανθρώπινου είδους, όχι της θάλασσας, του ουρανού ή της φύσης γενικότερα και ειδικότερα, αλλά της ανθρώπινης ζωής. Η επόμενη δοκιμή θα είναι οπωσδήποτε σε πιο ισχυρή δόση. Μα και αν τους ξεφύγει κάτι παραπάνω από τη δόση τι μπορεί να συμβεί; Το απρόβλεπτο και το μη ελεγχόμενο. Οι λαοί που υποβιβάστηκαν σε όχλο είναι πάντα και μόνιμα απατημένοι, όπως οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια και μάλλον σε συνέχεια σαν τα τηλεοπτικά σίριαλ στην τηλεόραση. Η μπόρα θα περάσει Θεού παρεμβαίνοντος. Τότε θα αποκαλυφθούν πολλά από των καρδιών των κατεχόντων τις εξουσίες των Εθνών. Είμαστε σε αναμονή και αγωνία με πίστη στο Θεό.  

   Η απάτη λειτουργεί παντού. Στην προώθηση πολιτικών ιδεολογιών, στις εκλογικές αναμετρήσεις, στα ποσοστά των κομμάτων, στις επιστήμες, στην πληροφόρηση, στις συμφωνίες, στις συζυγικές σχέσεις, στους συνεταίρους και συνεταιρισμούς, στις πολυεθνικές, στις αγορές και πωλήσεις, στην ιατρική, στις συγγραφές βιβλίων, στις τιμές αγαθών, στη θάλασσα, στον αέρα, στον αθλητισμό, στη διπλωματία, στη δικαιοσύνη,  στη μέτρηση, στη ζυγαριά, στη φωτογραφία, στις ειδήσεις,  στην θρησκεία, στο θάνατο, όποια πέτρα και να σηκώσεις απάτη θα έβρης από κάτω.

   Βοηθητικά μέσα εφαρμογής-εργαλεία της απάτης είναι η γλώσσα και ο χειρισμός αυτής, η υποκρισία, η πονηριά, το ψέμα, η προπαγάνδα, η διαφήμιση, τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα που έχουν κουράσει τον πολίτη, μέχρις σημείου να αντιπαθεί την δήθεν πληροφόρηση, η υπόσχεση, η τάχα δέσμευση για την αλήθεια, η ειλικρίνεια της στιγμής για αυριανή απάτη διαρκείας.  Απάτη είναι η φωτογραφία, άλλο σου δείχνει και άλλο τελικά ήταν. Και ποιος τα κινεί και τα λειτουργεί και βοηθάει σε όλα αυτά αδελφοί μου; Ο διάβολος. Αυτός κρύβεται πίσω από κάθε απάτη. Έχει εμπειρία χιλιάδων ετών πάνω στην απάτη. Γιατί; Γιατί απλά θέλει την καταστροφή του τελειότερου δημιουργήματος του Θεού, που είναι ο άνθρωπος.

   Κίνητρα τώρα της απάτης είναι η φιλαργυρία-ειδωλολατρεία, το κτητικό-συμφέρον, η φιλοδοξία, η φιλία με τις ηδονές και απολαύσεις, το μίσος, η εκδίκηση, η επιθυμία για καταστροφή του ανθρώπου, η επιβίωση εις βάρος του άλλου (ο θάνατός σου η ζωή μου), ο έλεγχος του ανθρώπου, η εκμετάλλευση του ανθρώπου, η παραμονή του ανθρώπου στην άγνοια, η παρεμπόδιση σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου και συνάντησής της με τον Θεό (πνευματική απάτη) και πολλά ακόμα. Ποίοι έχουν  αυτά τα κίνητρα και μεθοδεύουν τις απάτες αδελφοί μου; Οι άνθρωποι βέβαια. Μόνο οι άνθρωποι; Και κάποιος άλλος, δηλαδή ο σατανάς που καταλαμβάνει πρώτα την ψυχή του ανθρώπου, που δεύτερον ενεργοποιεί τα μέλη του σώματος του ανθρώπου. Βλέπετε σήμερα πως οι ορθόδοξοι πολεμούν την ορθόδοξη πίστη, ηγέτες λαϊκοί και ποιμένες κληρικοί.  Από κοντά ακολουθεί ο τυφλός ορθόδοξος  Ελληνικός όχλος.

   Οι Έλληνες και ορθόδοξοι χριστιανοί [δηλαδή το υπόλοιπο αυτών] αισθάνονται εξαπατημένοι, διότι οι θεσμοί με τους ηγετίσκους που κατέχουν την εξουσία, με την ανοχή των Ελλήνων βέβαια, βαδίζουν  αμφότεροι σε προδοτικές συμφωνίες για την πατρίδα και την πίστη, σαν σε μειοδοτική δημοπρασία, με διαδοχικούς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, με την αρχή της απάτης. Η απάτη η σημερινή σε παγιδεύει, σε δεσμεύει, σε εγκλωβίζει σε αυριανή απάτη, σε μεθαυριανή, η πρώτη σε δεύτερη, η δεύτερη σε τρίτη, η τρίτη σε τέταρτη, κ.ο.κ. χωρίς να μπορείς κάποτε (αν το καταλάβεις) να θέσεις έλεγχο στο περί απάτης πρόβλημα.  Βελτιωμένο.

Απρίλιο έως Δεκέμβριο του 2020.              

ΥΠΗΡΧΑΝ ΛΥΣΕΙΣ;

          Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε όλοι αδελφοί μου (θρησκευόμενοι και μη) τον τελευταίο καιρό. Το αν είναι αλήθεια όλα αυτά που λέγονται και γράφονται θα φανεί από το επόμενο (άγνωστο για μας) βήμα στο οποίο θα προχωρήσουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου. 

          Για άλλη μια φορά δυστυχώς η κοινωνία μας αποδεικνύει ότι δεν ελπίζει πλέον στον ζωντανό Θεό μας αλλά εξ ολοκλήρου και μόνο στην επιστήμη. Σε περιόδους επιδημιών από ιστορικές αναφορές, οι πρόγονοί μας όντος πιστοί, εμπιστεύονταν την δύναμη του Θεού. Επιστήμη ανθρωπιστική και Θεός τουλάχιστον αλληλο-αναγνωρίζονται, διότι εκεί που τελειώνει η επιστήμη, αρχίζει (μάλλον συνεχίζει) ο Θεός, (ως βοηθός της επιστήμης). Επιστήμη που δεν αναγνωρίζει την δύναμη και την ύπαρξη του Θεού δεν ωφελεί ποτέ τον άνθρωπο, αντιθέτως τον ζημιώνει. 

          Πολύ γρήγορα και χωρίς σύνεση αποκλείσαμε τον Χριστό μας από τις λύσεις αυτού του προβλήματος. Το λυπηρό δε σε όλο αυτό είναι ότι δεν υπερασπιστήκαμε την παντοδυναμία του Θεού μας, ούτε εμείς οι κληρικοί, ώστε να μην κλείσουν οι Ναοί του Θεού και σταματήσουν οι παρακλήσεις και οι ικεσίες μας. Αλήθεια μήπως και εμείς (οι της εκκλησίας του Χριστού) πιστεύουμε ότι την λύση στην επιδημία θα δώσει η επιστήμη; Αν αυτό πιστεύουμε, τότε ας αναλογιστεί ο καθένας μας τι ρόλο παίζει ο Θεός στη ζωή μας. Μήπως υιοθετούμε μια προτεσταντική γραμμή ότι η εκκλησία είναι και λειτουργεί και έτσι (δηλαδή χωρίς Θεό και μυστήρια, αφού διά εκείνους έχει πεθάνει προ αιώνων). Εκκλησία νομίζω είναι ένα σώμα ανθρώπων και όχι καθένας μόνος του. Σήμερα στις ημέρες που ζούμε, υπάρχει στην πατρίδα μας  η Εκκλησία Χριστού ως σώμα; Ως διοίκηση υπάρχει σίγουρα. Ως σώμα προσευχομένων πιστών υπάρχει; Μήπως το ένα έχει καταλυθεί; Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας και ας προβληματιστεί. Μήπως το σενάριο είναι να περάσουμε σε μία ατομική πίστη; Με μελλοντικό αποτέλεσμα την σύγχυση και τη σύγκρουση; 

          Και θα ρωτήσει κάποιος: "Και τι θα μπορούσε να προταθεί σε αυτή την κατάσταση; Υπήρχαν λύσεις; Και βέβαια υπήρχαν κάποιες λύσεις αν το θέλανε αυτοί που αποφάσισαν όλα αυτά. Αλλά μάλλον δεν ήθελαν, αφού δεν πιστεύουν στην δύναμη της Εκκλησίας του Χριστού - Θεού.

1) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται ακολουθίες σε ανοιχτούς χώρους (π.χ. σε προαύλια Ιερών Ναών με τις απαραίτητες αποστάσεις των πιστών); Γιατί υπάρχουν τα αντιμήνσια;

2) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται ακολουθίες εντός των ναών με αναλογία τετραγωνικών μέτρων και ανάλογη  παρουσία πιστών; Στα σούπερ μάρκετ και σε ανοιχτές αγορές γιατί επιτρέπεται η παρουσία ανθρώπων που μπορεί να ψωνίζουν και δίπλα - δίπλα πολλές φορές; Μήπως πρέπει να κλείσουν και αυτά αργότερα; Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (π.χ. αστικά) τηρείται η αναλογία τετραγωνικών μέτρων και επιβατών;

3) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται ακολουθίες με συμμετοχή αριθμού πιστών εκ περιτροπής μέσα στην εβδομάδα;

4) Δεν θα μπορούσε ο κάθε ιερέας όταν τον καλούν να μπορεί να πηγαίνει στα σπίτια και να τελεί την ακολουθία του αγιασμού ή του ευχελαίου, ή να εξομολογεί και να κοινωνεί έναν πιστό; Αλλά ούτε αυτό επιτρέπεται. Στους γιατρούς για την ίαση του σώματος επιτρέπεται η μετακίνηση. Στους γιατρούς της ψυχής (πνευματικούς) γιατί δεν επιτρέπεται; Είναι ολοφάνερο ότι οι άρχοντες μας δεν πιστεύουν σε πνευματική ζωή και Θεό.

          Αδελφοί μου αδιέξοδα δεν δικαιολογούνται, λύσεις μετά από αλληλοκατανόηση υπάρχουν και είναι δυνατόν να υλοποιηθούν. Όλα τα παραπάνω είναι προτάσεις για διαβούλευση από τους έχοντες ευαισθησία και αγωνία για την κατάσταση την οποία ζούμε. Και επίσης είναι ο κατάλληλος χρόνος, εμείς οι ποιμένες να τοποθετηθούμε υπεύθυνα απέναντι στα γεγονότα της σήμερον καθώς και αυτά που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Υπάρχει κόσμος που πονά, που αγωνιά, που ανησυχεί, που κλαίει, που αρρωσταίνει ψυχικά, που πνίγεται, που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Που είναι οι ποιμένες να προστατεύσουν τα πρόβατα και να υπερασπιστούν την θρησκευτική ελευθερία των πιστών; Να απαλύνουν τον πόνο τους, να τους δώσουν θάρρος και κουράγιο, ελπίδα για το αύριο; Μήπως (ως ποιμένες) τους γυρίσαμε την πλάτη και είναι σαν να τους λέμε «σας είπαμε να πιστεύεται, αλλά μέχρι ένα όριο. Η κατάσταση τώρα έχει ξεπεράσει το όριο της πίστης και βρίσκεται στα χέρια της επιστήμης!» Πρέπει ο καθένας μας να ρωτήσει τον εαυτό του το εξής: «Τι είναι δυνατότερο. H πίστη στο Θεό ή η επιστήμη;» Ο Θεός βέβαια γνωρίζει την απάντηση για τον καθένα μας. Εμείς την γνωρίζουμε για τον εαυτό μας; Εκεί ξεκαθαρίζουν όλα για τον καθένα μας. 

Και τελικά τι προτιμάμε; Nα είμαστε με τον Θεό και ανάμεσα σε κινδύνους, ή στην ασφάλειά μας (λογική – επιστήμη) και χωρίς Θεό; 

Λαμία,  1 Απριλίου 2020

π. Σταύρος Βάϊος

ΜΗΝΥΜΑΤΑ από το ημερολόγιο του 2019 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ του π, Ευθυμίου Μπαρδάκα.

   Όπου υπάρχει ο Χριστός δεν νυχτώνει ποτέ.
   Ας μάθουμε να εκτιμούμε και να δοξάζουμε τον Θεόν γι' αυτά που έχουμε, πριν ο χρόνος μας κάνει να εκτιμήσουμε, αυτά που είχαμε.
   Ένας τυφλός ρώτησε κάποτε έναν σοφό: Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να χάσης την όρασή σου; Και ο σοφός απάντησε: Ναι! Να χάσης τα όνειρά σου!
   Στην ψυχή μας κουβαλάμε την φτώχεια και τον πλούτο και όχι στα υπάρχοντά μας.
   Άνοιξε τα μάτια σου και θα δης ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι γεμάτος από Θεό.
   Στα δύσκολα ........ ή χάνεσαι ...... ή ξαναγεννιέσαι.
   Ζούμε στην εποχή που οι ανήθικοι μιλάνε για ήθος ..... οι αναίσθητοι για αισθήματα........ και οι ψεύτες για αλήθεια.....!
   Δεν υπάρχει χειρότερη αρρώστεια στον άνθρωπο από την κρύα καρδιά.
   Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι αλλά όπως είμαστε.
   Τον δυνατό άνθρωπο τον αναγνωρίζεις αμέσως .... Όταν ζητάει κάτι λέγει ευχαριστώ, όταν κάνη λάθος λέγει συγνώμη.

   Ας προσέχουμε τι σπέρνουμε στη ζωή μας, γιατί αυτό θα καθορίση τι θα θερίσουμε αύριο.
   Το πιο ακριβό πράγμα στον κόσμο [η εμπιστοσύνη] που ενώ παίρνει πολλά χρόνια για να την κερδίσης, χάνεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
   Η αγάπη μεταμορφώνει την ερημιά σε παράδεισο και το τίποτα στο παν.
   Όλοι οι άνθρωποι θέλουν [επιθυμούν]  καινούριο αμάξι, καινούριο κινητό, να χάσουν κιλά, να ανέβουν πιο πάνω, κτλ. Ένας με βαριά αρρώστεια θέλει να γίνη καλά.
   Αυτοί που σου λένε: δεν θα τα καταφέρεις και δεν μπορείς, είναι πιθανότατα αυτοί που φοβούνται ότι θα τα καταφέρης.
   Ποτέ κανένας αδιάφορος δεν αναστήθηκε, ποτέ κανένας ασυνείδητος δεν κατάλαβε το θαύμα.
   Ίσως εκεί που φοβάσαι να πας, εκεί να βρίσκονται όλα όσα ψάχνης.
   Δεν είσαι τα πιστεύω σου αλλά οι πράξεις σου.
   Περιμένουμε από τους άλλους να μας αγαπήσουν και ξεχνάμε πως η αγάπη έχει κατεύθυνση από μέσα προς τα έξω.
   Δεν υπάρχει Άγιος χωρίς παρελθόν και αματρωλός χωρίς ελπίδα.   Συγχώρα αυτούς που δεν μπόρεσαν να σε καταλάβουν και δώσε χρόνο σε αυτούς που προσπαθούν.
   Μην δίνης οδηγίες στο Θεό όταν προσεύχεσαι. Ξέρει καλλίτερα από σένα το συμφέρον σου.
   Μιλάνε πίσω από την πλάτη μας; Σημαίνει ότι είμαστε πιο μπροστά από αυτούς. Σχολιάζουν την ζωή μας; Απλώς είναι πιο ενδιαφέρουσα από την δική τους. Προσπαθούν να βρουν τα μειονεκτήματά μας; Σημαίνει ότι ζηλεύουν.
   Δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να κάνης λάθος. Υπάρχει όμως λάθος τρόπος να προσπαθής να κάνης το σωστό.
   Φτώχεια δεν υπάρχει όταν είμαστε πλούσιοι σε αισθήματα.
   Τούτο μονάχα είναι η ζωή, το να μην ζη κανείς μονάχα για τον εαυτό του, γιατί οι άνθρωποι γεννηθήκαμε για να ζούμε ο ένας για τον άλλον.Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάση,  αυτός όμως που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.
   Το πιο βαρύ πράγμα στον κόσμο είναι το δάκρυ. Είναι η μόνη περίπτωση όπου η ψυχή του ανθρώπου γίνεται ύλη.
   Την ευτυχία στους ανθρώπους, ούτε να την πουλήσης, ούτε να την αγοράσης, μόνο να την χαρίσης μπορείς.
   Ο κάθε άνθρωπος κατέχει ακριβώς τόση κενοδοξία, όση εξυπνάδα του λείπει.
  
  

                                  ΟΤΑΝ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΙΣΧΩΡΕΙ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

          Πόσο δύσκολα [και σε βάθος] κατανοητά είναι εκείνα που μας φαίνονται εύκολα. Ενώ νομίζουμε πως είναι τόσο απλά  έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ασχολούμεθα καθόλου. Το Ευαγγέλιο [Χριστός]  λέγει: «ετούτο το γένος το ανθρώπινο δεν θα σωθεί, παρά μόνο με: α) προσευχή και β) νηστεία». Πρότυπο προσευχής είναι το γνωστό σε όλους μας "Πάτερ ημών", το οποίο πολλοί γνωρίζουν απ' έξω (και εκφωνούν πολλές φορές την ημέρα), αλλά λίγοι προσπαθούν να μάθουν από μέσα, δηλαδή να γνωρίσουν το εσωτερικό περιεχόμενο και μηνύματά του. Η προσευχή είναι μέθοδος, τρόπος, άσκηση, άθληση, πρωτίστως πνευματική. Είναι δοξολογία,  δηλ. δοξάζουμε τον Θεό  διότι ανακαλύψαμε από εσωτερική έρευνα ότι, ο Θεός είναι Αυτός που εποίησε τα τόσα μεγάλα και θαυμαστά. Η Αγία Χριστίνα, λέγει το Συναξάριο ότι, από μόνη της παρατηρώντας την φύση οδηγήθηκε από σκέψη σε σκέψη και κατέληξε στην διαπίστωση πως αυτά που βλέπει δεν είναι έργο ανθρώπου, αλλά Θεού, και ο Θεός της φανερώθηκε διά αγγέλου. Είναι ευχαριστία, διότι Εκείνος παρέχει δωρεάν ό,τι ο άνθρωπος απολαμβάνει εδώ στην επίγειο ζωή του. Είναι και αίτηση, διότι Εκείνος είναι η πηγή του κάθε αγαθού και άρα ο άνθρωπος ζητάει από τον Θεό ο οποίος παρέχει τα πάντα. Πολλά γράφει η εκκλησιαστική γραμματεία στο θέμα περί προσευχής, μπορείς αδελφέ να ενημερωθείς πιο υπεύθυνα εκεί. Στον σημερινό χριστιανό η προσευχή ως μέθοδος και τρόπος, λειτουργεί με έναν νέο, καινούργιο τρόπο, που απέχει πολύ από αυτόν που θέλει ο Θεός, αφού στην σημερινή προσευχή, κυριαρχεί το θέλω του χριστιανού, λαϊκού και κληρικού. Η προσευχή σήμερα κατέχεται από την σοφία του κόσμου, την κάτωθεν και όχι την άνωθεν όπως ακριβώς λέγει η Γραφή διά του Αποστόλου. Η προσευχή σήμερα είναι της λογικής, του εγκεφάλου, των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των βιολογικών αναγκών,  της αναψυχής, την κοινωνικότητας, του γεμίσματος της μπαταρίας μας για κάποιες ημέρες, του εγώ, της απαίτησης, της λύσεως των κάθε είδους προβλημάτων, της προβολής,  της επίδειξης γνώσεων ή ικανοτήτων να κατατροπώσουμε τους τους αντιπάλους και εχθρούς κ.λπ.
          Αυτή την συμπεριφορά την ονομάζουμε σήμερα προσευχητική των χριστιανών ορθοδόξων!!! Η πρώτη κίνηση προσευχής είναι πρώτα από τον Θεό προς εμάς. Αν αυτό δεν το κατανοήσουμε σε βάθος δεν θα προχωρήσει η προσευχή μας ποτέ σε βάθος, θα είναι εξωτερική επιφανειακή. Ας δούμε αδελφοί την προσευχή ως δεύτερη κίνηση του χριστιανού και όχι μόνο, ως ανάγκη, ως  αναζήτηση, ως επιλογή, ως απόφαση,  ως λογική γνώση πρώτα, ως κάτι που είναι έξω από εμάς και με τον αγώνα μας να το φέρουμε πιο κοντά μας, μετά στο νου μας, μετά στην καρδιά μας, η οποία θα κινητοποιήσει όλον τον άνθρωπο για θείο  έργο, μαζί με το Θεό, διότι Εκείνος είπε: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Εμάς του πνευματικούς η Εκκλησία μας όρισε, μας διατάζει τροπον-τινά να είμαστε άνθρωποι, να είμαστε φως, να είμαστε το αλάτι, να είμαστε οδηγοί και πολλά άλλα ακόμα καθήκοντα. Αν ακόμη δεν γίναμε άνθρωποι σαν Εκείνον, αν δεν παίρνουμε φως από Εκείνον, αν δεν αντιγράφουμε Εκείνον και δεν ακολουθούμε Εκείνον, πως θα φθάσουμε Εκείνον, και θα είμαστε με Εκείνον και πως θα οδηγήσουμε τους Χριστιανούς σε ΕΚΕΙΝΟΝ; Ας αφήσουμε αδελφοί το δώρο που έχουμε να προσφέρουμε στο Θεό κάπου σε μία άκρη, διότι είναι μη αποδεκτό από το Θεό, και ας συνδιαλλαχτούμε - ειρηνεύσουμε - συμφιλιωθούμε  με τον αδελφό μας πρώτα και ύστερα με το Θεό. Ας πέσουμε στα γόνατα με θερμή πίστη και ας ζητήσουμε στην προσευχή μας κάθαρση των παθών μας με τις μεθόδους του Θεού. Ας ζητήσουμε στην προσευχή μας φώτιση να ξεπεράσουμε την λογική διάκριση και να φτάσουμε στην πνευματική διάκριση, χαριτωμένοι πλέον. Η προσευχή να μας ανεβάζει πάντα λίγο πιο πάνω από όπου βρισκόμαστε πνευματικά, και ας κοιτάμε προς τα άνω, διότι η σοφία από άνωθεν κατέρχεται και μας αποκαλύπτει μεγάλα και θαυμάσια τα οποία έχει ετοιμάσει ο Θεός διά εκείνους που τον αγαπούν. Δεχόμαστε γνωστικά ότι,  η Αγία Τριάς έχει συμφωνία, επίσης οι Άγιοι μας είχαν και έχουν συμφωνία επειδή ήταν άνθρωποι της καρδιακής προσευχής.
          Σήμερα οι χριστιανοί γιατί δεν έχουν συμφωνία; Άλλοι είναι στο άρμα του οικουμενισμού και οδεύουν προς την πανθρησκεία, άλλοι έχουν κατέβει και έχουν φτιάξει ένα δικό τους άρμα ή ο κάθε ένας έχει το άρμα του, άλλοι κατέβηκαν από το άρμα του οικουμενισμού και προχωράνε μόνοι τους ή δυο-δυο ή τρεις-τρεις. Προσεύχονται; Πόσο προσεύχονται; Μα και αν προσεύχονται σε ποιον προσεύχονται; Η προσευχή είναι κοινωνία, διάλογος, ταπείνωση προς τον Θεό, όχι προς τον άνθρωπο, είναι ανταλλαγή με τον Θεό και όχι με τον άνθρωπο. Στην προσευχή μας αν δεν πάρουμε από το Θεό  δεν έχουμε να δώσουμε σε κανέναν και τίποτα. Αφού δεν παίρνουμε επομένως δεν έχουμε και να δώσουμε. Οι Άγιοι μας έχουν συμφωνία διαχρονικά από την αρχή του Χριστιανισμού μέχρι σήμερα, και αυτό που τους έκανε να συμφωνούν ήταν η προσευχή. Ο Θεός δείχνει στους προσευχομένους τον δρόμο προς Αυτόν, επομένως όσοι προσεύχονται στο βάθος κάπου θα συναντηθούν γιατί πηγαίνουν στο ίδιο σημείο.
          Μετά από κάποιες σκέψεις και μία απλή αξιολόγηση των τεκτενόντων στα ζητήματα αυτά διαπιστώνει  κανείς ότι, η προσευχή των χριστιανών (ακόμη και των πνευματικών), είναι ως μη γενομένη, δεν εισακούεται, διότι ως πραγματικά γενόμενη θα γεννούσε συμφωνία και αποτέλεσμα. Ας ψάξουμε, ας ερευνήσουμε, ας διαγνώσουμε και ας θεραπεύσουμε, ό,τι μας εμποδίζει να προσευχόμαστε όπως θέλει ο Θεός, και οχι όπως θέλουμε εμείς. Απόδειξη του ότι δεν προσευχόμαστε είναι η ασυμφωνία στα περί πίστεως. Το μόνο (δυστυχώς) στο οποίο θα συμφωνούσαμε όλοι μας είναι οτι διαφωνούμε. Αυτό είναι κάτι που, δεν αμφιβάλει κανένας μας.

Περί Αντιχρίστου και Περί Αντιχρίστων

   To ζήτημα, το θέμα ή το πρόβλημα περί αντιχρίστου ενδιαφέρει όλο το χριστιανισμό. Πολλά έχουν γραφεί, έχουν ειπωθεί και συνεχώς γράφονται και λέγονται (με καλή πρόθεση). Οι πηγές που κάνουν χρήση οι ενασχολούντες με το θέμα αυτό είναι η Γραφή και οι Πατέρες. Τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια έχουν γραφεί τα περισσότερα από αρχής χρονικά για το θέμα του αντιχρίστου με κάθε επιφύλαξη και σεβασμό στον χριστιανισμό. Δεν είμαστε βέβαια ειδικοί, ούτε εξουσιοδότηση έχουμε από τους χριστιανούς, αλλά από την εμπειρία μας πιστεύουμε και έχουμε καλή διάθεση να διευρύνουμε τον νου των χριστιανών για πιο βαθιά κατανόηση του θέματος, που τόσο αφορά τους χριστιανούς. Όλοι οι γράφοντες καλή τη προθέσει ενημερώνουν το πλήρωμα του χριστιανισμού ειδικά περί του προσώπου αυτού καθεαυτού του αντίχριστου και μόνο.
   Το πρόβλημα ή το εμπόδιο του αντιχρίστου δεν θα το ξεπεράσουμε ενημερωτικά ή συγγραφικά ή και με ομιλίες μόνο. Καλώς αυτά γίνονται. Αυτό όμως είναι το ένα μόνο μέρος. Το άλλο μέρος  είναι η ζωή των χριστιανών στην καθημερινότητα, στην κατήχηση, στην παιδεία, στην αντίληψη, στην παρατήρηση, στην διάγνωση, στην επιλογή, στην απόφαση, από την εμπειρία και στην πρακτική εφαρμογή των εντολών και του νόμου του Θεού γενικότερα.
    Ένα τρίτο μέρος το οποίο δεν έχουμε δώσει την πρέπουσα σημασία έως και σήμερα, είναι η αγαθή συνεργασία των θεσμών μέσα σε μία κοινωνία, την Ελληνική ας πούμε, ιδίως μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας. Διότι ένα κράτος [νομίζω και πιστεύω πως δεν διαφωνεί κανένας χριστιανός] θέλει πολίτες που να έχουν την αρετή του σεβασμού που διδάσκει ο χριστιανισμός, έτσι θα σέβονται και το έθνος, την αρετή της ειλικρίνειας  διότι απέναντι στο κράτος θα είναι ειλικρινείς και όχι ψεύτες κ,λπ. Αυτό ας το αντιληφθούν οι δύο αυτοί κυρίαρχοι θεσμοί σε όλο το χριστιανικό κόσμο θα έλεγα και όχι μόνο στην Ελλάδα.
   Δεν απαιτούμε την συμφωνία του κάθε αναγνώστη, ούτε να τον σύρουμε στα δικά μας σκεπτικά.  Αφού λοιπόν εμείς οι Έλληνες ζούμε στην Ελληνική κοινωνία με την Χριστιανική πίστη, τα κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, δεν θα έπρεπε κάπου στη βάση να συμφωνούμε; Αλλιώς πως θα μπορέσουμε να συμβαδίσουμε στην πορεία της καθημερινής ζωής στη γειτονιά, στο χωριό ή στην πόλη, στην εργασία, για να συναπολαύσουμε τα κοινά αγαθά που μοιραζόμαστε,αφού θέλουμε δεν θέλουμε συνυπάρχουμε στην επίγεια ζωή.
   Θα αρχίσουμε με το χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης στο βιβλίο της Γένεσης κεφ, ΜΘ' ή 49 στίχος 17.    Εκεί διαβάζουμε για σπέρμα = γέννηση μελλοντικά Χριστού και Αντιχρίστου. Από τότε και δώθε αναμενόνταν η γέννηση του σωτήρα Χριστού και αναμενόταν και η γέννηση του αντιχρίστου. Ο λαός για κάθε κακό άνθρωπο ακόμη τι λέγει; Σπορά διαβόλου αυτός. Όλοι οι άνθρωποι ατελείς είμαστε με κενά και αδυναμίες και πάθη. Φτάνει να αγαπήσουμε τον Χριστό τον εαυτό μας και τον πλησίον. Αν τουλάχιστον αντιληφθούμε ότι αγαπάμε τον εαυτό μας πρέπει να αγαπήσουμε και τους άλλους δύο.  Και οι τρεις κάπου στη βάση είμαστε ένα. Δεν κάνει ο ένας χωρίς τους άλλους δύο, ούτε ο Χριστός, ούτε ο πλησίον μας, ούτε ο εαυτός μας. Αν πάλι μισούμε τον εαυτό μας, μισούμε και τους άλλους δύο, και τα τρία ή θα έχουν σχέση αγάπης ή μίσους. Βέβαια αυτά είναι ψιλά γράμματα όπως λέμε.
    Εμείς οι χριστιανοί και δη οι ορθόδοξοι ξέρουμε με λίγες λέξεις ότι, χριστιανός είναι ο άνθρωπος που αποδέχεται όλη την διδασκαλία του Ευαγγελίου, των Πατέρων και της παράδοσης. Ο μη χριστιανός άνθρωπος είναι αυτός που δεν πιστεύει και δεν αποδέχεται ολόκληρη ή μέρος της διδασκαλίας του Χριστού. Είναι αυτός που αδιαφορεί ή συνειδητά αρνείται και πολεμάει τον χριστιανισμό με τα μέσα της κάθε εποχής. Αυτόν τον χαρακτηρίζουμε άθεο, Χριστομάχο και αντίχριστο.
   Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο και έφερε εις πέρας την αποστολή του προκειμένου να βοηθήσει και τελικά να σώσει τον άνθρωπο. Ο αντίχριστος θα έλθη και αυτός όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου  εν ταις εσχάταις ημέρες λέγει η Γραφή.
   Διά να έλθη ο Χριστός στον κόσμο οι άνθρωποι έπρεπε να ενημερωθούν. Αυτή η ενημέρωση άρχισε από την εποχή του Αδάμ και της Ευας, αργότερα των προφητών και τελικά του Ιωάννου του Βαπτιστού. Στη συνείδηση των ανθρώπων από τότε διαδίδονταν αυτό το μήνυμα [περί του ερχομού ενός σωτήρα Θεού] από γενιά σε γενιά, άγραφο βέβαια έως ότου καταγράφηκε με τις προφητείες αργότερα.
   Ο Ιωάννης ο πρόδρομος [πριν τον δρόμο που θα ακολουθούσε ο Χριστός βάδισε εκείνος μεταφέροντας το ίδιο μήνυμα],  έλεγε δηλ. ότι είναι απεσταλμένος διά να προετοιμάσει τον ερχομό του Χριστού. Γιά παράδειγμα ένας βασιλέας ή πρόεδρος Δημοκρατίας προκειμένου να επισκεφθεί ένα κράτος στέλνει μηνύματα, ενημέρωση για τον επικείμενο ερχομό. Οι απεσταλμένοι προ αυτού ετοιμάζουν το έδαφος όπως λέμε για να στεφθεί από επιτυχία ο ερχομός του τάδε προέδρου. Να πείσουν το λαό να υποδεχθεί θετικά και φιλικά τον πρόεδρο της Αμερικής ας πούμε.
   Εδώ δεν πρόκειται περί ενός επίσημου ενός κράτους, αλλά πρόκειται διά τον Χριστόν, ο οποίος είναι αξιόπιστος, εγγυητής και προστάτης κάθε αγαθού και κάθε αρετής. Αγαθός ο Θεός μας λέγει η Γραφή. Ο αντίχριστος απεναντίας είναι πνεύμα πονηρόν γνωστό και αυτό από την Γραφή για τους χριστιανούς. Οι χριστιανοί θα πρέπει να έχουν την ενημέρωση, την αγωγή, την παιδεία, την ικανότητα, την πνευματικότητα διά να μπορούν να αξιολογήσουν, να διακρίνουν, να επιλέξουν και να αποφασίσουν για τα ζητήματα που αφορούν γενικά όλη την ύπαρξη της ψυχής και του σώματός τους. Περί του ζητήματος του αντιχρίστου ο οποίος είναι πρόσωπο του μέλλοντος, αλλά υπήρξε  πνεύμα του παρελθόντος  καθώς είναι και του παρόντος έχουμε να προσθέσουμε στην σκέψη του χριστιανού κάτι ωφέλιμο.
   Ο αντίχριστος θα έλθει στο μέλλον - άγνωστο πότε. Έχουν έλθει όμως οι πρόδρομοι αυτού από αρχής του κόσμου. Κατ' αρχήν πρόδρομοι του αντιχρίστου είναι οι άνθρωποι που είναι φιλικά διακείμενοι στο φρόνημα αυτού. Λέμε "αντί"-χριστος διότι είναι το αντίθετο, το αντίστροφο, το αντίπαλο κλπ,  του Χριστού. Απέναντι από την αγάπη του Χριστού εκείνος τοποθέτησε το μίσος, στο σεβασμό την ασέβεια και πάει λέγοντας.
    Από Χριστού και ύστερα παρουσιάσθηκαν ως μεσσίες αρκετά  ιστορικά καταγεγραμμένα πρόσωπα 15 περίπου και πάνω στον αριθμό. Όλοι απέτυχαν και αφανίσθηκαν αφού δεν έπεισαν τους ανθρώπους της εποχής των. Υπάρχουν οι αντίχριστοι προ του Χριστού αλλά υπάρχουν και οι αντίχριστοι μετά του Χριστού. Η Άγια Γραφή λέει: "πολλοί αντίχριστοι γεγόνασι". Ο Χριστός ονομάζει ακόμη και τον Πέτρο: "ύπαγε οπίσω μου σατανά". Αφού είχαμε φίλοι μου αντιχρίστους στο παρελθόν, δεν έχουμε και σήμερα; Βεβαίως και έχουμε. Ποίοι είναι αυτοί οι αντίχριστοι της παρούσης εποχής; Μετά από τόση διδαχή, τόση διδασκαλία, τόση ιστορία περί Χριστού, τόσα σχολεία, τόσα πανεπιστήμιά, τόση γνώση δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένας χριστιανός με αντίχριστο φρόνημα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν, και είναι πολλοί.
   Οι άνθρωποι έχουν μοιραστεί σε φίλους και οπαδούς ή του Χριστού ή του αντιχρίστου. Το αντίχριστο φρόνημα μέσα στον χριστιανικό κόσμο ενεργείται πρώτα από θεωρίες και ιδέες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, γνωστικές, δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές, καπιταλιστικές, κλπ. Δεύτερα ενεργείται  από ομάδες, από άτομα, από συμφέροντα, από οργανωμένα κέντρα, από τις λεγόμενες στοές και λέσχες. Στις οποίες μέλη είναι και ορθόδοξοι χριστιανοί!!!. Τρίτον ενεργείται από έθνη για παράδειγμα στη Δυτική Ευρώπη ο Θεός πέθανε εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες!. Αυτό είναι φοβερό, για ένα έθνος, ή μία ήπειρο (βλέπε Ευρώπη). Αυτό δεν χωνεύεται με τίποτε. Σήμερα τα χρόνια ετούτα έχουμε τον οικουμενισμό, την παγκοσμιοποίηση, την νέα εποχή, την νέα τάξη. Είναι πολλά τα καταστήματα για να έχουμε επιλογές και να λέμε: εγώ είμαι ή ανήκω στο τάδε κατάστημα, ο άλλος στο άλλο κατάστημα. Έτσι γίνονται οι καλές δουλειές!!!  Σε μία ήπειρο σαν την χριστιανική Ευρώπη που πέθανε ο Θεός, ποιον Χριστό έχουν; Δεν έχουν Χριστό, και αφού δεν έχουν Χριστό, έχουν τον άλλον, τον απέναντι, τον αντίπαλο του  Χριστού δηλ. τον αντίχριστο. Όσοι γνωρίζουν περί αντιχρίστου και δουλεύουν-υπηρετούν τους θεσμούς και τα πρόσωπα ή τις ομάδες που ενεργούν αντίχριστα ταυτίζονται με το αντίχριστο αυτό φρόνημα και θα δώσουν λόγο κατά την ημέρα της κρίσεως.
   Ας έλθουμε στα δικά μας τα Ελληνικά δρώμενα περί αυτού του ζητήματος. Οι δύο βασικοί θεσμοί εντός της πατρίδος μας πολιτεία και εκκλησία, κατέχονται και από το ανάλογο φρόνημα. Έτσι συγκροτούν ο ένας θεσμός το Έθνος και ο άλλος θεσμός την Εκκλησία. Στο ένα έχουμε το εθνικό φρόνημα, ενώ στο άλλο έχουμε το χριστιανικό (πνευματικό) φρόνημα. Δηλαδή ένα πακέτο αρετών του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού όπως το λέγουν. Το έθνος καθώς το ομολογεί δημόσια όλος ο πολιτικός κόσμος, άλλαξε την ταυτότητά του από Ελληνική σε Ευρωπαϊκή εδώ και 46 χρόνια. Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι άθεη, στην ουσία α-χριστη (χωρίς Χριστό), και τελικά αντίχριστη. Όλοι οι θεσμοί υπηρετούν (άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο) το αντίχριστο φρόνημα. Παντού και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο βλέπουμε και αισθανόμαστε το αντίχριστο πνεύμα.
    Η πολιτική (με την ψήφιση αντίχριστων νόμων-ανακάτεμα λαών κ.α.), οι επιστήμες (με την υιοθέτηση-νομιμοποίηση αντίχριστων πρακτικών όπως εκτρώσεις-δικαιώματα ομοφυλοφίλων-υιοθέτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια κ.α.), η οικονομία (με την οικονομική υποδούλωση λαών-εθνών) υπηρετούν όλοι το αντίχριστο πνεύμα. Έτσι παγίδευσαν τον χριστιανικό κόσμο σιγά - σιγά μέσα στο χρόνο προβάλλοντας όλα αυτά τα αίσχη ως πρόοδο και εξέληξη.
    Ο λαός (μάλλον όχλος) όπως προείπαμε ακατήχητος και ανιστόρητος έγινε υποχείριο και παραδόθηκε στα ρεύματα της νέας εποχής που ενώ βλέπει ότι βλάπτεται, αυτοαναγκάζεται και δέχεται όλα αυτά τα προϊόντα του αντιχρίστου και των προδρόμων του. Αυτοί οι άνθρωποι που υπηρετούν το αντίχριστο φρόνημα δεν είναι ξένοι, δεν είναι μακριά μας, αλλά κοντά μας, δηλαδή είναι άνθρωποι της δικής μας κοινωνίας, της δικής μας γειτονιάς, της δικής μας συγγένειας, του χωριού μας, της πόλης μας, δηλωμένοι Έλληνες και χριστιανοί. Κάποιοι είναι δηλωμένοι στα λόγια άθεοι, στα δε έργα Θεομάχοι και Χριστομάχοι.
    Όλοι σχεδόν οι Έλληνες σκέπτονται, μιλούν, τρώγουν, πίνουν, ντύνονται, διασκεδάζουν κλπ, και αντιγράφουν ότι είναι Ευρωπαϊκό και Αμερικάνικο (χωρίς διάκριση), στην ουσία άθεο και μάλλον αντίχριστο, Τι άλλο μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι εκτός από αντίχριστοι; Bαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά πως να τους ονομάσουμε; Ας με πείσει κάποιος οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα και θα τον ακολουθήσω. Αντίχριστη κοινωνία, αντίχριστους ανθρώπους παράγει, (εξαιρούνται οι περιπτώσεις). Δικά μας αδέλφια, παιδιά, συγγενείς χωριανοί κλπ, είναι όλοι εκείνοι που λειτουργούν κάτω από τις εντολές των προδρόμων του αντίχριστου. Όλοι αυτοί δεν είναι μέρος η τμήμα του των ενεργειών προς υποδοχή του αντιχρίστου; Αν δεν είναι, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
     Όλους αυτούς και ιδίως τους πολιτικούς (που έχουν την μεγαλύτερη συμμετοχή σε όλο αυτό)  αντί να τους αποφεύγουμε, εμείς οι χριστιανοί τους δίνουμε εντολή με την ψήφο μας να συνεχίζουν και να προετοιμάσουν το έδαφος για να υποδεχθούν οι απόγονοί μας και να προσκυνήσουν τον αντίχριστο για Χριστό = για Θεό.
     Τελικά θέλω να σας υπενθυμίσω φίλοι μου ότι πολλοί έγραψαν για τον ΕΝΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ, για τους πολλούς αντιχρίστους που ζουν ανάμεσά μας (στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στη δουλειά μας, στην ενορία μας κ.α) δεν θα βρεθεί να γράψει έστω και ένας από εσάς; Δεν θα πω εξοντώστε τους, δεν είναι ανθρώπινο, αλλά τουλάχιστον μην τους ενισχύετε, μην τους αφήνετε να προχωρήσουν και άλλο, σταματήστε τους με όποιο ειρηνικό και φιλικό μέσο μπορείτε. Μην τρέφετε τις αντίχριστες ελπίδες τους ώστε να υλοποιηθούν, μην γίνεστε συνεργάτες τους διότι τελικά και εσείς κινδυνεύετε και τα παιδιά σας. Εάν εξαφανίσουμε τους πολλούς μικρούς αντιχρίστους, ίσως να μην έλθει ποτέ (ή να αργήσει πάρα πολύ να έλθει) ο ΈΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ.