ΤΕΛΙΚΆ ΌΛΟΙ ΊΔΙΟΙ ΕΊΜΑΣΤΕ; ΝΑΊ. εκτός ελαχίστων.

 Κάπου κάπου θα βρεις και κάποιους να βρίσκονται στο δίλημμα και στον πειρασμό: 

Να γίνω και εγώ όπως είναι οι άλλοι, ή ΌΧΙ; Αυτό το σκεπτικό βασανίζει κάποιον στις ημέρες που ζούμε. 

Ο  Χριστός είπε: ο κόσμος όλος είναι πονηρός.

Την πονηριά ο σύγχρονος κόσμος την αναβάθμισε σε αρετή!!! διότι όλοι αυτοί γελούν και καμαρώνουν αντί να αισχύνονται να ντρέπονται και να κυκλοφορούν ανάμεσα σε ανθρώπους.

Δεν εξαίρεσε κανέναν ο Χρστός. Διότι αυτός είναι ο άνθρωπος, μας  αρέσει, δεν μας αρέσει. 

Πόσο σύγχρονος και μελλοντικός είναι ο Χριστός Μας. 

Από όπου και να κατάγεται ο άνθρωπος, ότι χρώμα και να έχει, όποια ηλικία, όση γνώση και βραβεία να κατέχει,  πλούσιος ή φτωχός είναι, άσημος και διάσημος, όποιο αξίωμα και να του έδωκε ο κόσμος, όσο συγγενικός και να είναι,  όσο πνευματικά ανεβασμένος και να φαίνεται κλπ. 

Πονηρός είναι ο ένας; πονηρός είναι και ο κάθε άλλος. Η πονηριά που υλοποιείται  στο χώρο και στο χρόνο, χρειάζεται παρέα, [πάνω από έναν] και έτσι εξωτερικεύεται, αυτοδημοσιεύεται κλπ. Δεν υπάρχει μεγάλος χώρος για να κρύψεις την πονηριά σου γιατί έχει τάση προς τα έξω, δεν μπορείς να την πνίξεις όσο πονηρός και να είσαι. Έλεγε κάποιος: εγώ είμαι παμπόνηρος και καμάρωνε υποβαθμίζοντας τον εαυτό του. 

Η πονηριά και τα έργα της έχει ιστορία και παρελθόν που είναι γνωστά, ακόμη μεταδίδεται και διδάσκεται ιδιωτικά ή και δημόσια. 

Ακούμε τα τελευταία χρόνια 1 για  μαφία, 2 για  διεστραμμένους, 3 για  διεφθαρμένους, 4 για  τρομοκρατικές οργανώσεις, 5 για  νταβατζήδες, 6 για  κόζα νόστρα, 7 για  Ελληνική μαφία, 8 για  βιασμούς και εκβιασμούς, 9 για  απατεώνες, 10 για  προδότες, 11 για  π[ω]λητικούς πολιτικούς, 12 για  πουλημένους, 13 για  ληστές, 14 για  δολοφόνους χωρίς όρια, σύνορα κλπ. Εδώ και πάνω από 50 χρόνια όλος ο κόσμος αυτά διδάσκονταν. Φανερό είναι ότι η πονηριά συνεχώς αναβαθμίζεται και αυξάνει, εις βάρος βέβαια του ανθρώπου.

Η τεχνολογία παρήγαγε αυτά τα προϊόντα, τα έθνη και οι κοινωνική θεσμοί τα εισήγαγαν ενώ οι τοπικές κοινωνίες μέσω των  θεσμών τα προωθούσαν [ως ευλογίες ενώ ήταν κατάρες] και έφταναν μέσα στο κάθε σπίτι, όπου ανάθρεφαν την κάθε γενιά που έρχονταν στον κόσμο. 

Έτσι όλοι απολάμβαναν τον νέο τρόπο ζωής που στερήθηκαν οι παλαιότεροι, και όλοι ήταν, μάλλον και σήμερα [δυστυχώς] είναι ευχαριστημένοι. 

Γνώριζε φίλε μου ότι: οι παραπάνω 14 λέξεις [και όχι μόνο] που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο [και εσένα μέσα] είναι σκαλοπάτια και επίπεδα. Εσύ σε πιο σκαλοπάτι και επίπεδο είσαι; σε κανένα; στο πρώτο; στο δεύτερο; στο τρίτο; κλπ.

Υπάρχουν βέβαια και μη διεφθαρμένοι, μη βιαστές, μη απατεώνες κλπ.

Είναι σε ποσοστά η πονηριά, εσύ τι ποσοστό κατέχεις;  Μηδέν, 5, 10, 40, 60, 90,  % πόσο;

Είναι βαθμολογία, εσύ τι βαθμό βάζεις στον εαυτό σου; όχι στους άλλους. Μηδέν, 3, 5, 8, Άριστα; Τί;

Το ΠΟΝΗΡΌΝ για τον Χρισταινό ήταν, είναι και είναι απευκταίον, όχι προς μίμηση και αντιπαθές.

Σήμερον το κάθε πονηρό είναι συμπαθές, πρότυπο προς μίμηση, και αναζητούμενο-επιδιωκόμενο, και πληρωμένο ακριβά, με αντάλλαγμα πολλές φορές και την ζωή μας και την ψυχή μας. 

Λέγουν οι χριστιανοί στο Πάτερ ημών: ...... αλλά ρύσαι [απάλλαξε] ημάς από του πονηρού. αμήν. 

Έφτασε η χριστιανική πίστη να είναι μόνο στα λόγια, και μηδέν στην πράξη.