ΚΥΡΙΑΚΉ του ΤΥΦΛΟΎ. 

   Ο τυφλός του Ευαγγελίου αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τυφλός 100% κατά όπως όλοι γνωρίζουμε από την Γραφή, αλλά μάλλον πολύ ανοιχτομάτης. Είχε διανοητική όραση αρίστη προκειμένου να αναπληρώνει την οργανική των ματιών ολική απώλεια όρασης, αφού δεν είχε καθόλου μάτια. 

   Ο Χριστός μακαρίζει τους βλέποντες πνευματικά. Νους ορά και νους ακούει, είναι δύο αισθήσεις του νου του ανθρώπου.          

   Βλέπουμε πολλά ζωντανά παραδείγματα παιδιών αναπήρων  που έχουν διανοητική υπερχείλιση θα λέγαμε, σε σχέση με άλλα παιδιά της ηλικίας τους, ναι μεν έχουν πλήρη σωματική αρτιμέλεια, αλλά υστερούν στο ψυχοπνευματικό μέρος, έναντι των αναπήρων παιδιών. 

   Είχε βέβαια οργανική τύφλωση εκ γεννήσεως ο τυφλός του Ευαγγελίου. Αλλά η ανάγκη για επιβίωση στη ζωή τον οδήγησε  να αναπτύξει την δοσμένη από το Θεό νοητική όραση.

   Σήμερα εμείς οι χριστιανοί έχουμε καλή όραση των οφθαλμών, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουμε  νοητική τύφλωση. Υπάρχει, μάλλον καλλιεργούμε και την εθελοντική τύφλωση. Λέγουν πολλοί άνθρωποι: δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να θυμάμαι, δεν θέλω να βλέπω, δεν το αντέχω κλπ. Το βολευτικό και το συμφέρον είναι πάντα μπροστά μας.  Αυτό φροντίσαμε, αυτό αναπτύξαμε. Το πνευματικό και το νοητικό το υποσιτίσαμε και το  αφήσαμε τελευταίο, διά τούτο και υστερούμε, και είμαστε τυφλοί. Δίκαια πράγματα, κατά όπως πράττουμε απολαμβάνουμε. 

Ο τυφλός του Ευαγγελίου δεν είχε καν μάτια, 2 κούπες κλειστές ήταν. Αν είχε τα μάτια του ο τυφλός, με ένα λόγο ο Χριστός θα τον θεράπευε, όπως έκανε σε άλλους ασθενείς. Στην περίπτωση τούτου του τυφλού δεν είπε λόγο, όπως σε άλλους, αλλά έφτιαξε λάσπη από δικό του σάλιο και χώμα από τη γη, [όπως έφτιαξε και τον Αδάμ] κατασκευάζοντας τα μάτια από την αρχή. Αυτό έχει σημασία διότι στον Αδάμ φύσηξε πνοή για να ζωντανέψει το χώμα. Στον τυφλό που έχει πνοή ζωής, λείπει το όργανο οφθαλμός και  ο Χριστός το συμπληρώνει με χώμα από τη γη και σάλιο από τον εαυτό του.

   Την κάθε αρρώστια τότε και τώρα, οι άνθρωποι την απέδιδαν σε αιτία αμαρτίας, ή από τον ίδιο τον ασθενή, ή από τους προγόνους του, μέχρι και εβδόμης γενεάς. Εδώ δεν ισχύει αυτό. Ο Χριστός είπε ότι: ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι πρόγονοι αυτού. Όσο για τον πηλό που έφτιαξε ο Χριστός, οι Φαρισαίοι τον κατηγορούν ότι έκανε εργασία που απαγορεύει ο Μωσαϊκός νόμος. Ο Χριστός θεωρήθηκε με τον νόμο των Φαρισαίων εχθρός του Θεού, άρα άνθρωπος αμαρτωλός και προς αποφυγή για τους Ιουδαίους. Όποιος δεν συμφωνούσε είχε συνέπειες, τον καθαιρούσαν και τον έδιωχναν από την Συναγωγή, ήταν πλέον αποσυνάγωγος [σαν το εκτός της Εκκλησίας που λέγουν οι οικουμενιστές σήμερα για τους αποτειχισμένους] και όλοι τρόμαζαν και στη σκέψη  να χαρακτηριστούν αποσυνάγωγοι.  Διά τούτο και οι γονείς του είπαν στη συναγωγή ότι: αυτό είναι το παιδί  μας το γεννημένο τυφλό, τώρα πως βλέπει εμείς δεν γνωρίζουμε, μεγάλο παιδί είναι ρωτήστε το να σας πει μόνος του. Προσκυνημένοι στον Φαρισαϊσμό οι γονείς και οι δύο, για τον φόβο των Ιουδαίων-Φαρισαίων, μην χαρακτηριστούν αποσυνάγωγοι, εκτός Συναγωγής ή  για τους αποτειχισμένους, εκτός εκκλησίας. 

Ο τυφλός στην πρώτη ανάκριση των ανθρώπων της κοινωνίας απαντούσε όπως έγιναν τα γεγονότα και τώρα βλέπει. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν οι τυφλοί [τα κομματόσκυλα του Συνεδρίου] στον νου Ιουδαίοι και φέρνουν τον τυφλό στους ανακριτές Φαρισαίους για τα περαιτέρω. Ο τυφλός απαντά με τα ίδια λόγια για το θαύμα που έζησε, απλά και με ανθρώπινη ευγένεια θα λέγαμε για δεύτερη φορά. Θεωρώντας το Συνέδριο ότι η κάθε πράξη,  ο κάθε λόγος, κίνηση, η κάθε συμπεριφορά σύμφωνα με την δική τους ερμηνεία του νόμου καταχωρείται και ως εργασία, που είναι κατάργηση του Μωσαϊκού Νόμου και άρα ο κάθε άνθρωπος είναι ένοχος και αμαρτωλός. Στον κάθε αντίπαλο επιλεκτικά όποτε ήθελαν έβρισκαν παραβάσεις, παρανομίες, αμαρτίες, κλπ, έτσι στοχευμένα, σε έβγαζαν από μέλος της Συναγωγής. Αυτή την μέθοδο εφάρμοζαν οι Φαρισαίοι, αυτή την μέθοδο εφαρμόζουν σήμερα και οι οικουμενιστές ποιμένες. Οι Φαρισαίοι πέρασαν στην κοινή γνώμη θα λέγαμε ότι: ο Χριστός είναι αμαρτωλός και δεν τηρεί το Μωσαϊκό Νόμο. Διά τούτο τον αποκαλούσαν εκ πορνείας γεννημένον, δαιμονισμένο κλπ.  Επόμενο είναι και όσοι έχουν οποιαδήποτε κοινωνία με το Χριστό είναι στην ίδια κατηγορία, δηλαδή αμαρτωλοί, αρνητές του Νόμου, άρα αποσυνάγωγοι κλπ. Έπρεπε στην ανάκριση του τυφλού, να δικαιωθεί ο λόγος η άποψη και η θέση και να αποδεχτούν όλοι το φρόνημα των Φαρισαίων και όχι του τυφλού. Τους λέγει ο τυφλός:εγώ ξέρω ότι ήμουνα τυφλός και τώρα βλέπω, αν ο Ιησούς είναι αμαρτωλός δεν ξέρω, το ότι είναι αμαρτωλός όπως λέτε εσείς το ακούω βερεσέ θα λέγαμε σήμερα. Για ξαναπές μας νεαρέ τι έγινε, προκειμένου να βρουν κάτι και να πιαστούν από αυτό οι Φαρισαίοι ώστε να τεκμηριώσουν το δικό τους πιστεύω, διότι ο τυφλός τους είχε φέρει σε δύσκολη θέση. Σας είπα και δεν με ακούτε, μήπως και εσείς με αυτά που γίνονται και αυτά που σας είπα, θέλετε να γίνετε και εσείς μαθητές του; Τότε οι Φαρισαίοι έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο και του είπαν: Εσύ είσαι μαθητής εκείνου, εμείς είμαστε του Μωϋσέως. Εμείς είμαστε γνώστες και ερμηνευτές του Νόμου κλπ, αυτόν δεν τον γνωρίζουμε. Ξέρουμε λέγει ο τυφλός ότι: ο Θεός δεν ακούει τους αμαρτωλούς αλλά μόνο τους Θεοσεβείς. Πρώτη φορά θεραπεύτηκε γεννημένος τυφλός, και αυτός που έκανε το θαύμα αυτό, έχει θεία αποστολή. Αυτός ο άνθρωπος που εσείς τον λέτε αμαρτωλό αν δεν ήταν σταλμένος από το Θεό δεν θα μπορούσε να κάνει το παραμικρό, γιατί δεν τον δέχεστε. Του λέγουν οι Φαρισαίοι: εσύ θα διδάξεις εμάς, εσύ που γεννήθηκες μέσα στην αμαρτία, δεν γνωρίζεις ότι για τις αμαρτίες σας γεννήθηκες τυφλός; έξω από εδώ του είπαν και τον πέταξαν έξω οι δουλικοί της συναγωγής.