ΘΈΜΑ τῆς περιόδου, λόγω τῆς 21ης Μαΐου.   

Πόλις, πολίτης, πολιτεία, πολιτικός, πολιτική, πολιτικοί,  πολίτευμα, κλπ παράγωγα. 

    ΠΌΛΗ-ΚΡΆΤΟΣ. Σύνολο ανθρώπων με κοινή καταγωγή με την αυτή συμμετοχή στη γλώσσα, στην πίστη, στα ήθη, στα έθιμα κλπ, δηλαδή ίδιο αίμα, ίδια πίστη, ίδια γλώσσα.

    Πολίτης, είναι ο γεννημένος στην πόλη-κράτος και μόνιμο μέλος της πόλεως-κράτους που κατοικεί μόνιμα. Είναι φορτωμένος με ευθύνη και καθήκοντα προς την [πόλη-κράτος-πατρίδα-έθνος] και τους πολίτες ανθρώπους. Η πόλις-κράτος έχει τοπογραφικό χώρο σε έκταση. Σήμερα οι Έλληνες πολίτες κάτοικοι της Ελλάδος, εκτός από τα ιδιωτικά καθήκοντα επιφορτίζονται  και με τα λεγόμενα κοινά, στα της πολιτείας, με το αζημίωτο  βέβαια.

    Όλοι οι Έλληνες οι έχοντες καθορισμένη ηλικία με ώριμο πνεύμα, είναι μέλη τακτικά και μόνιμα στα δρώμενα της Ελληνικής πολιτείας-Έθνους. Οι πολιτικοί είναι ίσοι έναντι των άλλων και εθελοντικά ασχολούνται [με την πολιτική τέχνη] με τα λεγόμενα  κοινά, όπως είπαμε με το αζημίωτο. 

   Στην εποχή μας η πολιτική έχει εκπέσει λόγω ότι οι ασχολούμενοι με τα κοινά, [λόγω των δυσκολιών], έχουν σιωπηλά αποσυρθεί από την συν-ευθύνη συμμετοχής. Απορρίπτοντας και παραιτούμενοι από την πολιτική ευθύνη απορρίπτουν και εγκαταλείπουν, δεν  συμμετέχουν στα κοινά και αφήνουν την πολιτική δράση σε  άλλους, σε τυχοδιώκτες πολιτικούς. Οι άλλοι δεν είναι κάτι ανώτερο από τον καθένα μας, αλλά το βλέπουν επαγγελματικά, λόγω του ότι είναι άνεργοι, σκεπτόμενοι έξυπνα ή πονηρά, τολμούν ένα νέο άνοιγμα στη ζωή τους. 

   Οι χριστιανοί θεωρούν ότι δεν είναι ηθικό να συμμετέχουν στα κοινά, [έτσι τους έπεισαν να αδρανοποιηθούν πολιτικά] λόγω του ότι την πολιτική τέχνη την χειρίζονται ιδίως στην εποχή μας άνθρωποι πονηροί, δουλικοί, ελαφρείς κλπ,  [από πίστη, ήθος, αρχές κλπ], και ως εκ τούτου οι χριστιανοί αποφεύγουν να συμμετέχουν στην πολιτική τέχνη. Η πολιτική ενασχόληση των πολιτών κάθε χώρας είναι επιβεβλημένη  και όχι προς αποφυγή. Άμα πολίτες είναι ισόβια και πολιτικά πρόσωπα οι πάντες.

   Εκείνο που βλάπτει είναι το κομματικό μέρος. Κυκλοφορεί η λέξη κομματόσκυλο που σημαίνει. Το σκυλί από ευεργεσία προς τον ιδιοκτήτη που του παρέχει τροφή νερό και στέγη, γαβγίζει ως φύλακας και φρουρός του σπιτιού κλπ, ο κομματικός άνθρωπος-πολίτης και αυτός φωνάζει κλπ, για τα κοινά της Πόλεως-Κράτους, που δεν αρκείται σε κάποιο ορισμένο μίσθωμα από το Κράτος, αλλά υπέρ-τρέφεται από έξωθεν εχθρικούς προς την πατρίδα παράγοντες, εις βάρος της Πόλεως Κράτους, δηλαδή εις βάρος του συνόλου ή πλειοψηφίας των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν και τον εξέλεξαν. 

   Πατρίδα του είναι το Κόμμα!!! [που προβάλλεται υπέρ της πατρίδος] και όχι η Ελλάδα. Πολιτικοποιημένος επιβάλλεται να να είναι ο κάθε πολίτης, αυτό δεν βλάπτει, Κομματικοποιημένος ποτέ να μην είναι ο πολίτης, διότι το κομματικό φρόνημα  βλάπτει την Πατρίδα, το δε εθνικό φρόνημα δεν βλάπτει την πατρίδα.      

   Από τα βιώματα της πολιτικής παρακολούθησης, τις εμπειρίες, κλπ, [όταν εκλέγουμε κυβερνήτες μικρούς ή μεγάλους] οδηγούμαστε σε περισυλλογή,  απολογισμό, αξιολόγηση, κριτική, εκλογή, [στην ουσία είμαστε εκλέκτορες, που είναι τιμητικό για τον πολίτη,  σε ότι αφορά την μελλοντική πορεία της πατρίδος] επιλογή και απόφαση, για το καλλίτερο ελπιζόμενο αποτέλεσμα στη συνέχεια του κοινού [διότι θέλουμε δεν θέλουμε θα συν-υπάρχουμε στο μέλλον μαζί όλοι οι πολίτες] και του πολιτικού βίου, της πατρίδος και ημών των πολιτών.

   Πρώτιστο είναι το κοινό καλό και μετά το ιδιωτικό καλό.  Η πατρίδα είναι το χωριό όλων των πολιτών, ότι κοινό υπάρχει, είναι μετοχές όλων μας, κλπ. Η κάθε κίνηση, επιλογή και απόφαση έχει Εθνική προέκταση, ή υπέρ ή κατά της πατρίδος. Ή καλό είναι, ή κακό είναι, ή ωφελούνται όλοι, ή βλάπτονται όλοι [εκτός των ανθρώπων των κομμάτων] μέσα στο βάθος του χρόνου. 

   Το θέμα εκλογής είναι πολιτικό, της πολιτείας, κοινωνικό, της κοινωνίας, ηθικό, στον τρόπο ζωής,  και πνευματικό, ζήτημα πίστεως,  διότι ο άνθρωπος εκτός από σώμα, είναι και πνεύμα, για το οποίο καλείται σε υπεύθυνο ρόλο εκλέκτορα ο πολίτης κάθε τόσο,  να αξιολογήσει, να επιλέξει και να  εκλέξει τον εκπρόσωπο της πόλεως των πολιτών ή της Πατρίδος. 

   Όταν καλούμαστε να εκλέξουμε ένα πρόσωπο δεν εκλέγουμε το πρόσωπο, αλλά εκλέγουμε το πνεύμα από το οποίο εμφορείται το τάδε πρόσωπο. Δεν πρέπει να εκλέγουμε τα πρόσωπα τα όποια εμφορούνται από λάθος αισθήματα, συμπεριφορές, υποκρισία, πονηριές, απάτες, τυχοδιωκτισμούς  κλπ, δηλαδή έχουν την έξωθεν κακή μαρτυρία. Αν αυτό το πράξουμε εκλέγουμε λάθος πρόσωπο. 

   Πρέπει οι χριστιανοί να  εκλέξουμε έναν σαν και εμάς, δηλαδή πιστό, τίμιο, ηθικό, ειλικρινή και με λοιπά χαρίσματα πρόσωπο. Δοκιμάζουμε αν το κυβερνητικό πνεύμα του προσώπου είναι αγαθό, ηθικό, ειλικρινές, τίμιο, εμπιστοσύνης, αξιόπιστο δηλαδή δοκιμασμένο μέσα στη ζωή κλπ, δηλαδή να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία στην κοινωνία που όλοι να τον επαινούν. 

   Αν δεν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα, δηλαδή έντιμα, αξιόπιστα και ηθικά αυτό φανερώνει ότι, όλοι οι πολίτες-εκλέκτορες είναι ανέντιμοι, αναξιόπιστοι και ανήθικοι.

   Έως σήμερα πρόσωπα που ομολογούν ότι δεν πιστεύουν, υποκρίνονται, ψεύδονται κλπ, είναι εχθροί της πίστεως,  διότι έχουν αποδομήσει την χριστιανική πίστη, και ψήφισαν νόμους που αντιστρατεύονται το νόμο του Χριστού, κλπ.

   Ήδη έχουν αποδομήσει τους 3 πυλώνες πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια, που είναι οι βάσεις του Ελληνο-χριστιανισμού.  

   Αυτοί που αδιαφορούν και  μάχονται να καταστρέψουν την χριστιανική πίστη, όλο και συρρικνώνουν την πατρίδα, και νόθευσαν την  οικογένεια, θα ενδιαφερθούν για εσένα Έλληνα και Χριστιανέ πολίτη; Όχι βέβαια. 

   Όλοι οι πολιτικοί που καταχράστηκαν την εξουσία που τους έδωσε ο κάθε πολίτης, είναι βλαστάρια της Ελληνικής Πολιτείας, και απόγονοι Ελλήνων προγόνων. Με άλλα λόγια το μήλο κάτω από μηλιά πέφτει. Μηλιά και μήλο τα έχουν όλα κοινά. Μα και αν φταίει η μηλιά για το χαλασμένο μήλο, φταίνε το ίδιο και οι πολίτες [οι μηλιές] που εκλέγουν σκάρτους πολιτικούς [μήλα] που θα γευτούν στη συνέχεια. Λέγουν επίσης: το καλό είναι να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις διότι η θεραπεία έχει απρόβλεπτο κόστος. 

       Για τον κάθε χριστιανό και πατριώτη.