Η ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ.
Οι σύγχρονοι Έλληνες απεμπόλησαν το πατριωτικό, το θρησκευτικό και την οικογένεια με νόμους του κοινοβουλίου τα τελευταία πενήντα χρόνια. Οι αρχές και οι αξίες που πέντε περίπου χιλιάδες χρόνια διετήρησαν τον Ελληνισμό ως πολιτισμό που φώτισε όλο τον κόσμο, άρχισε να δύει εκεί που ανέτειλε. Οι πρόγονοί μας δεν μοίραζαν Ελληνικότητα σε καμία φυλή όπως πράττουν σήμερα οι νεο-Έλληνες. Δεν συγχωρούσαν το παραμικρό λάθος. Σήμερα τα μεγάλα εγκλήματα επαινούνται. Τιμωρούσαν τους προδότες, οι νεο-Έλληνες τους βραβεύουν. Ότι το Ελληνικό δεν αντιγράφεται εύκολα. Μας φορτώνει ευθύνη η ιστορία, η πατρίδα, η χριστιανική πίστη και η κοινωνία των ανθρώπων με βάση την οικογένεια, το κύτταρο του έθνους. Τα πρότυπα Ελληνισμού σήμερα είναι προς αποφυγή και όχι προς μίμηση.Τα πρότυπα χριστιανισμού έχουν βάρος στον νεο-Έλληνα ως κληρονομιά. Τα πρότυπα πατέρας και μητέρα επίσης, διότι αποφεύγουν την πατρότητα οι άνδρες και την μητρότητα οι γυναίκες. Η αγάπη είναι εύκολη στα λόγια, στην πράξη είναι δύσκολη. Η θυσία είναι το κύριο απευχόμενο και στην παιδεία και στην κοινωνία. Το καθήκον, η ευθύνη, η υποχρέωση, ο σεβασμός, το ήθος, οι διαπροσωπικές σχέσεις κλπ, όλα λειτουργούν όταν πρόκειται για ατομικό όφελος. Η λέξη κοινό δηλαδή η πατρίδα είναι για όλους μας, μαζί την έχουμε, μαζί θα την φροντίσουμε κλπ. Η χριστιανική πίστη είναι κοινή για όλους μας, μαζί θα την διατηρήσουμε με όποιο κόστος, πατρίδα και ορθοδοξία. Όλα είναι προς πώληση και μάλιστα σε μειοδοτική δημοπρασία. Όλα αντικαταστάθηκαν με το αντίστροφο. Το δίκαιο με το άδικο. Το ηθικό με το ανήθικο. Το ωραίο με το άσχημο. Το ντυμένο μα το γυμνό. Το πιστό με το άπιστο. Η ευσέβεια με την ασέβεια. Η Συμμετρία με ότι το ασύμμετρο. Η ελεημοσύνη με την κλοπή. Τα δικά σου δικά μου. Η αγάπη έγινε διαφωνία, αντιπάθεια, φθόνος κλπ, μέχρι φόνος.
Άλλα αίτια της σημερινής παρακμής της Ελλάδος τις ημέρες που πέρασαν και αυτές που διανύουμε είναι [το άπιστο ποσοστό των Ελλήνων, δηλαδή] όλα τα 1] Κομμα-τόσκυλα, κομματάρχες και λαός, από τα 48 προηγούμενα χρόνια, και 2] οι Δεσποτο-λάτρες και προσωπολάτρες κληρικοί και μοναχοί.
Οι πρώτοι είναι λαϊκοί, οι τυχοδιώκτες και καιροσκόποι και δουλικοί στους ξένους πολιτικοί, που το πολιτικό το έκαναν επάγγελμά καθώς και κληρονομικό από πατέρα σε γιό και εγγονό, οι άλλοι ο λαός-όχλος, γιατί κληρονόμησαν τα χούγια και τις ιδιοτροπίες των γεννητόρων τους και τήρησαν κατά γράμμα την πίστη στο κόμμα, παρά στο Ευαγγέλιο του Χριστού, για να βολέψουν το ανίκανο τέκνο τους, θεωρώντας όχι ότι είναι έξυπνο, εργατικό, τίμιο, ηθικό, κλπ, [αν ήταν έξυπνο κλπ, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στους βολευτές] αλλά για να μην πάρει την όποια θέση το άξιο και ειδικευμένο τέκνο του αδελφού του, του γείτονα, του χωριανού και γενικά κάποιου άλλου [πιο ικανού από το δικό του] Ελληνόπουλου. Θα καταθέσω στον βολευτή από ένα μέχρι πέντε εκατομμύρια δραχμές, [για να πάρει το παιδί μου στη ζωή του μία θέση στο δημόσιο], προκειμένου να έχει εκατό εκατομμύρια δραχμές, άλλο το ότι οι δραχμές έγιναν ευρώ. Αυτό ήταν δώρο συναλλαγή, εξαγορά και απαίτηση. Κάποιοι αυτό το ονομάζουν επένδυση!!! Το όποιο δώρο βέβαια, έχει και το αντί-δώρο. Ένα δώρο σου κάνει ο βολευτής, αλλά όσο ζεις εσύ κάνεις δώρα τις ψήφους της οικογένειας συνεχώς στον βολευτή, στο κόμμα δηλαδή. Ο διορισμός του τέκνου ήταν συμφωνία άτυπη που τηρήθηκε σαν να ήταν ενώπιον συμβολαιογράφου με υπογραφή. Όλο αυτό είναι από τη βάση του, επένδυση. Η ιδιαιτερότητα αυτής της υπογραφής διαιωνίζεται και γίνεται κληρονομική. Από τον παππού, στον γιό, στον εγγονό, στον δισέγγονο κλπ. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει κράτος να έχει βολευτές και Πρωθυπουργούς και προέδρους, παππού, γιό και εγγονό, παρά μόνο στην Ελλάδα. Όπως γίνεται με την Βασιλική διαδοχή. Κάποτε γράφηκε: ότι στην Ελλάδα εκδιώξανε τον ένα Βασιλιά και τώρα έχουμε έως και πέντε Βασιλείς εν ζωή.
Οι δεύτεροι οι κληρικοί και αυτοί οι οποίοι είναι αυτόκλητοι και όχι εκλεγμένοι από τους πιστούς αλλά από μόνοι τους επιλέγουν, θα γίνω μοναχός, θα γίνω παπάς, θα γίνω Δεσπότης, θα γίνω Αρχιεπίσκοπος, θα γίνω Πατριάρχης, ακόμη θα γίνω Άγιος!!! έχουν τα μέσα.
Κάποιος πατριάρχης είπε περί το 2000 έτος στην τηλεόραση: από μικρός ήθελα να γίνω πατριάρχης, και όντως αφού το ήθελε το μεθόδευσε και έγινε πατριάρχης, αυτό όμως το χρέωσε στην βοήθεια του Θεού, δηλαδή έκανε το Θεό συνεργό στις δικές του επιδιώξεις!!! Στην πραγματικότητα το επεδίωξε με τους ανθρώπους σε συνεργασία, άρα ο Θεός δεν είχε συμμετοχή.
Ένας μαθητής εκκλησιαστικού Λυκείου ευλογούσε όπως ο δεσπότης, σταυροειδώς τους συμμαθητές του, αργότερα έγινε Δεσπότης.
Άλλος έγινε κληρικός να αποφύγει τις συνέπειες του νόμου από παρανομίες που εκκρεμούσαν εις βάρος του.
Άλλος έγινε διότι έμεινε άνεργος και μόνη διέξοδος ήταν να γίνει κληρικός. Αυτά είναι αρκετά νομίζω.
Πολλοί Επίσκοποι έλεγαν: φέρτε μου κάποιον να τον ντύσω Παπά για το χωριό σας. Δηλαδή κάποιον που να φοράει μαύρα και να χτυπά την καμπάνα κάθε Κυριακή και γιορτή.
Η ορθοδοξία γνωρίζει ότι η βάση της πίστεως, δηλαδή ενορία, αξιολογεί και επιλέγει τον ποιμένα. Ο κάθε ποιμένας κληρικός δεν είναι δυνατόν να έχει ιδιοτελείς σκοπούς.
Οι τρίτοι είναι οι χρηματιστές, οι τραπεζίτες, οι φιλάργυροι ή ολιγάρχες. Αυτοί επαγγελματίες είναι κερδοσκόποι και όχι φιλάνθρωπες υπηρεσίες. Την δουλειά τους υπερασπίζονται, πατούν επί πτωμάτων ανθρώπων, δεν έχουν πατρίδα ούτε ήθος, εκτός ελαχίστων που είναι η εξαίρεση.
Άνθρωποι με βεβαρυμένο κοινωνικό, πολιτικό, ποινικό και ηθικό παρελθόν κατέλαβαν αξιώματα, θέσεις κλπ, στους θεσμούς της Ελλάδος.
Έτσι έλυνε τα προβλήματα και συμπλήρωνε τα κενά η Ελλάδα εδώ και 50 χρόνια περίπου και έτσι δυστυχώς συνεχίζει. Από το 1975 όλα τα νομοθετήματα είναι εις βάρος της πατρίδας, της πίστεως και της οικογένειας. Έγινε ολική κατεδάφιση της οικογένειας. Στον στον άνδρα, στην γυναίκα, Γάμο, στην Γέννηση, στα τέκνα στην παιδεία, και στον Θάνατο. Μαζί με την οικογένεια είναι όλα τα επαγγέλματα, η υγεία κλπ.
Το κείμενο είναι συμπληρούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου