ΕΊΝΑΙ Η ΚΡΊΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΆΜΕ ΚΛΙΜΑΤΙΚΉ;

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

 Όλοι οι δημόσιοι παράγοντες μετά από κάποιο φυσικό φαινόμενο,  ομιλούν με ευκολία  ως ειδήμονες, κριτές και δικαστές, ανά πάσα στιγμή, διότι το σύστημα πέρασε στους πολιτικούς ότι πρέπει να μιλάνε πολύ προκειμένου να δικαιολογούνται και ταυτόχρονα να επιρρίπτουν την ευθύνη τη δική τους, σε άλλους παράγοντες που είναι, ή πρόσωπα, ή  γεγονότα, ή κοινωνικά φαινόμενα, ή φυσικά κλπ. Τα παράνομα έργα τα σκεπάζουν με απάτη και ψέμα. Αλλά δεν μένει τίποτε κρυφό στον κόσμο.

Όλοι το ονομάζουν κρίση, διότι η όποια κρίση δημιουργεί προβλήματα και επειδή είναι δύσκολα να λυθούν, ή ερωτήσεις που θα απαντηθούν, τα φορτώνουν στην κρίση, στην οποία  αφιερώνουν χρόνο αρχικά. Την εκμεταλλεύονται επικοινωνιακά προσπαθώντας να ανατρέψουν τις κατηγορίες εις βάρος τους κάνοντας χρήση όλους τους Θεσμούς.  Μεταθέτουν με λόγια, δεσμεύσεις, υποσχέσεις την λύση στο μέλλον για άλλους κλπ. 

Η κρίση σήμερα είναι σαν την υπηρέτρια σε μία οικογένεια η οποία προκείμενου να καλύψει την ζημιά που έκανε ένας, την φορτώνουν στην υπηρεσία. Αυτή η υπηρέτρια έχει το όνομα κρίση.  Έτσι αυτή απαλλάσσουν τον εαυτό τους και το μεταθέτουν σε άλλο χρόνο και σε άλλα πρόσωπα. Βρήκαν τα χρόνια ετούτα την κλιματική κρίση στην οποία καταθέτουν ότι αρνητικό έχει ο σημερινός άνθρωπος, διότι είναι στα μέτρα του.

Η κρίση σήμερα είναι κάτι το γενικό με πολλά επί μέρους τμήματα θα λέγαμε, έγινε ακαδημαϊκή υπόθεση, δηλαδή συζητήσεις για αποπροσανατολισμό από το βασικό πρόβλημα. Κουβέντες για το μέλλον. Καθόλου για το παρελθόν το οποίο θα φέρει στην επιφάνεια έργα και ημέρες πολλών. Δεν εν σκύπτουν καθόλου στα αίτια του προβλήματος που  εμφανίστηκε εκτάκτως, και πως είναι δυνατόν ένα πρόβλημα έκτακτο να δημοσιοποιηθεί, ή να προειδοποιήσει, ή να κάνει  πρόβες σαν θεατρική παράσταση, πράγμα που είναι αδύνατον. 

Ο καιρός δεν μας ρωτάει. Έχουμε παρά ταύτα διαχρονικές ενημερώσεις, και προειδοποιήσεις, [αν ρωτήσουμε τη φύση θα μας πει: εγώ σας ειδοποίησα με τον αέρα, με τα σύννεφα, ήταν ημέρα και όχι νύχτα, είχατε προβλέψει επιστημονικά το ερχόμενο κλπ]  ιστορικά καταγεγραμμένες. 

Άλλοι  αποδίδουν  παρόμοια  φαινόμενα στον κόσμο, καθώς και της Θεσσαλίας, [και της Λιβύης στη συνέχεια]  σε ότι αφορά την πατρίδα μας σε συστήματα και έργο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Οι άνθρωποι δεν δέχονται ότι είναι σύγκρουση δύο δυνάμεων, δηλαδή του ανθρώπου και της φύσης. 

1] Ο άνθρωπος με όλα τα εργαλεία του ΕΓΏ σε λέξεις, που είναι υπερηφάνεια, αλαζονεία, έπαρση, οίηση, επιβολή, κλπ,  καλυμμένο με δήθεν ανθρωπιά. 

2] Η άλογη φύση αφημένη στην πρόνοια του Θεού βιαζόμενη από τον άνθρωπο αντιδρά, οπότε φαίνεται να στρέφεται εναντίον του ανθρώπου.  Η φύση δεν έχει κάτι εναντίον του ανθρώπου, αφού ο Θεός την παρέδωσε στον άνθρωπο να την χειρίζεται προς δικό του όφελος. 

Ο τρίτος που είναι βασική αιτία της σύγκρουσης είναι η αμαρτία του ανθρώπου. Με αυτό το βασικό αίτιο ούτε οι χριστιανικές  εκκλησίες  έχουν ασχοληθεί ώστε να αποτραπεί αυτή η σύγκρουση.

Το έδαφος έχει πάρει την μορφολογία και το σχήμα που μπορεί να αποτρέψει όποιον κίνδυνο για τον άνθρωπο. Έχει δικό του τοπογραφικό η φύση, και τα ρέματα ανήκουν   σε αυτήν, το υπόλοιπο το έχει ο άνθρωπος, δικό του είναι, ας το χειριστεί προς το συμφέρον του. Ο άνθρωπος έκανε δικά του και τα της φύσεως. 

Η φύση τα διεκδικεί αυτά που της ανήκουν, είναι  δικά της, πρέπει να της τα επιστρέψουμε. Ο άνθρωπος τα θέλει όλα δικά του σαν αχόρταγο ζώο. Προειδοποίησε πολλές φορές η φύση, έχει κάνει πολλές ενστάσεις, τώρα θα τα πάρει διά της βίας, θα μας κατασχεθούν πολλά, και καλώς πράττει, τι παραπονούμαστε; Θέλει ότι είναι δικό της, δίκαια πράγματα. 

Η Αθήνα εκτός από υψώματα λόφους κλπ, είχε πολλά ρέματα, με νερό για τις ανάγκες της φύσης και του ανθρώπου. Σήμερα ένα ή δύο υπάρχουν, και αυτά κανάλια τσιμενταρισμένα που χωράνε μία άλφα ποσότητα νερού, το επί πλέον νερό τι θα γίνει; τα άλλα ρέματα που είναι; τα βλέπει κανείς; Όχι.   Είναι κάτω από λεωφόρους και κτίσματα. Αφαιρέθηκαν τα νερά από πολλές λίμνες που ήταν για την υγεία της φύσεως. Αν η φύση τις ζητήσει πίσω να επιστραφούν; Δεν γίνεται αυτό θα πει κάποιος. 

Και όμως, χωρίς να θέλουμε να κινδυνολογήσουμε, τι εμποδίζει την φύση με ένα καιρικό και ένα γεωλογικό   φαινόμενο να φράξει την έξοδο στα Τέμπη και να γίνει η Θεσσαλία πάλι Λίμνη; η Κωπαΐδα κλπ;  

Πόσα νησιά θα καταβροχθίσει σε παρόμοιο μελλοντικό φαινόμενο η θάλασσα; 

Πόσα παράλια κατοικημένα θα υποχωρήσουν μέσα στη θάλασσα; 

Ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να φτιάχνει στη στεριά λίμνες και λίμνες να τις κάνει χωράφια. Η φύση δεν μπορεί να ενεργεί ανάλογα στο δικό της τοπογραφικό χώρο; 

Με λίγες λέξεις ας δούμε τα παρακάτω. Δεν υπάρχει κλιματική κρίση. Αυτό είναι πονηρό και εκμεταλλεύσιμο εφεύρημα και μάλιστα σε μεγέθυνση διότι προετοιμάζει επενδύσεις κερδοφόρες. 

Η κρίση είναι ανθρώπου [και όχι κλιματική] για την οποία δεν κάνει αναφορά κανένας Θεσμός σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι κρίση ήθους, κρίση παιδείας, [η παιδεία και η αγωγή γενικότερα έχουν επί μέρους πολλές κρίσεις] κρίση γνώσεως, κρίση λογικής, κρίση αισθήσεων και συναισθημάτων, κρίση πίστεως, κρίση νου, κρίση ατόμου, Γάμου,Οικογένειας, κρίση αρχών και αξιών, κρίση φύλου, ανδρός και γυναικός, οικογένειας, πατρίδος κλπ. 

Πρώτα προηγήθηκε η κρίση στον άνθρωπο και ακολουθεί γενικά σε όλα η γενική κρίση στην οποία συμμετέχουμε και εισπράττουμε το αποτέλεσμα. Υπεύθυνος για την όποια κρίση είναι ο άνθρωπος και κανείς άλλος. Έργα ανθρώπων είναι, η παρακμή στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, τι παραπονούμαστε;