ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΊΑ ΓΡΑΦΉ ΛΌΓΟΣ ΠΑΤΕΡΙΚΌΣ.

ΤΑ ΓΑΡ ΟΨΏΝΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΊΑΣ ΘΆΝΑΤΟΣ,   ΤΟ ΔΕ ΧΆΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΎ ΖΩΉ ΑΙΏΝΙΟΣ. [Ρωμαίους στ' 23].

Οψωνώ σημαίνει αγοράζω ότι αντικείμενο υλικό. Αγοράζω και ότι πνευματικό. Μπορεί και να ανταλλάσσω και υλικό και πνευματικό.  

Οψωνία είναι η αγορά τροφίμων. 

Οψωνιάζω σημαίνει εφοδιάζω, προμηθεύω. 

Οψώνιον σημαίνει ψώνι, ότι ψωνίζω. Τι ψώνιζαν οι άνθρωποι καθημερινά; ψωμί, άρτον, έτσι το ονομάζουμε και σήμερα, ή ψωμί ή άρτον. 

Οψώνια είναι τα τρόφιμα τα υλικά. 

Οψώνια της αμαρτίας στην πνευματική διατροφή είναι τα πνευματικά τρόφιμα δηλαδή η αμαρτία. Λεμε συχνά για κάποιον που κάνει αγορές βλαπτικές: πάει την ψώνισε αυτός, ή ο τάδε.  Σε προσωπική σχέση λέμε: μα καλά ψώνιο είσαι. 

Πάμε παρακάτω. 

Στην εποχή πριν κυριευθή η Θεσσαλονίκη  και η Λάρισα από τους Αγαρηνούς, κάποιοι χριστιανοί πήγαιναν στην Θεσσαλονίκη  για να γιορτάσουν την εορτή του Προστάτη Αγίου Δημητρίου. Ενώ βάδιζαν στον κάμπο προς την Θεσσαλονίκη είδαν σε [βολή πέτρας] απόσταση έναν καβαλάρη στρατιώτη να έρχεται από την Θεσσαλονίκη προς τα έξω, και έναν αρχιερέα που έρχονταν από το δρόμο της Λάρισας.  

Και οι δύο συναντήθηκαν και χαιρέτισε ο ένας τον άλλον. Εκείνοι οι οδοιπόροι όντας σε μικρή απόσταση άκουσαν τους χαιρετισμούς και των δύο να λέγουν. Πρώτα χαιρέτησε ο στρατιώτης λέγοντας.  Χαίρε, Αρχιερεύ του Θεού Αχίλλειε.  Χαίρε και εσύ, στρατιώτα του Χριστού Δημήτριε, απάντησε ο Αρχιερεύς. 

Ακούγοντας αυτά τα λόγια οι χριστιανοί έμειναν άναυδοι, που με φόβο και έκπληξη παρακολουθούσαν τα γενόμενα. Μετά λέγει ο  στρατιώτης προς το Αρχιερέα: Από που έρχεσαι Αρχιερεύ του Θεού και που πηγαίνεις; Δακρυσμένος ο Άγιος Αχίλλειος του είπε: Για τις αμαρτίες  και τις ανομίες του κόσμου έχω εντολή από το Θεό να εγκαταλείψω την Λάρισα, που τόσα χρόνια φύλαγα, διότι [τώρα εγκαταλειμμένη από το Θεό]  θα παραδοθεί στα χέρια των απίστων Αγαρηνών, και πηγαίνω όπου θέλει ο Θεός.

 Πες μου εσύ από που έρχεσαι και που πηγαίνεις;

Με δάκρυα στα μάτια ο Δημήτριος λέγει: Και σε εμένα το ίδιο συμβαίνει. Πολλές φορές βοήθησα τους Θεσσαλονικείς φυλάσσοντας την πόλη τους από αιχμαλωσίες, από θανατικό και από ασθένειες. Τώρα από τις αμαρτίες τους, απομακρύνθηκαν από την προστασία του Θεού, όστις μου έδωκε εντολή να απομακρυνθώ, διότι θα παραδοθούν στους άπιστους, και πηγαίνω κατά όπως ορίσει ο Θεός, έως ότου, αν επιστρέψουν. Λέγοντας αυτά ασπάστηκαν ο ένας τον άλλον και έγιναν άφαντοι.

 Ζώντας αυτή την εμπειρία οι χριστιανοί δεν πήγαν στην Θεσσαλονίκη αλλά επέστρεψαν στο χωριό τους και διηγήθηκαν όσα είδαν και όσα άκουσαν από τους Αγίους Αχίλλειο, και Δημήτριο.  

Πάμε παρακάτω. 

Ότι γράφει ο Παύλος το γράφει για τον άνθρωπο, όχι για τα άλογα ζώα.

Ο άνθρωπος όμως δεν είναι τυχαίο δημιούργημα ή έστω κατασκεύασμα όπως τα άλλα όντα στη φύση.  Είναι βοηθός του Θεού στη συντήρηση του τότε λεγομένου παραδείσου.  Ο άνθρωπος αρχικά ήταν σαν συνεργάτης σε αποστολή στο έργο του Θεού. Τον τίμησε τόσο, που τον αξίωσε να συνεχίσει την δημιουργία δηλαδή το όρισε συν δημιουργό. Παρά ταύτα ο άνθρωπος διαφώνησε με το Θεό και διαχώρισε τη θέση του εντός του χώρου που ήταν φιλοξενούμενος. Αυτό ήταν μεγάλη ασέβεια και ονομάστηκε αμαρτία.

Αμαρτία με απλά λόγια είναι: ο λάθος χειρισμός του αυτεξούσιου που ο Θεός άφησε ελευθερία να το χειριστεί ο κάθε άνθρωπος από μόνος του,  είναι η άλλη άποψη, άλλη γνώμη, διαφωνία με το νόμο και τις εντολές του Θεού, ανυπακοή στο θέλημα του Θεού,  πράξη, και έργο που μας απομακρύνει από το Θεό. Θέλω πολλά να πράξω, αλλά δεν με συμφέρει. Άρα πάντα θα προσέχω και θα σκέφτομαι, αν με ωφελεί ή αν με βλάπτει αυτό που κάνω.  Είναι χωρισμός από το Θεό, διακοπή κοινωνίας με το Θεό. Είναι ποινή είναι τιμωρία. Ο αμαρτωλός είναι παραβάτης του νόμου του Θεού. Η κάθε παράβαση, παρανομία, ασέβεια κλπ, είναι αμαρτία. Είναι επιλογή και απόφαση για λαθρομετανάστευση και εισβολή σε άλλη χώρα για καλλίτερη ζωή θα λέγαμε, είναι εγκατάλειψη κατοικίας. Ο χριστιανός και όχι μόνο, από τα έργα του, ή αναβαθμίζεται, ή υποβαθμίζεται. Η γνώμη και η πρόταση είναι αλλουνού, η δε  επιλογή και η απόφαση είναι όλη δική του, δηλαδή ή δική σου, ή δική μου, ή δική μας.

 Η όποια αμαρτία μικρή ή μεγάλη, δεν είναι προσωπική, επεκτείνεται και απλώνεται παγκόσμια, σαν ένας μεταδοτικός ιός. Η πιο μεγάλη μεταδοτική ίωση είναι η αμαρτία. 

Το αν η αμαρτία γιατρεύεται; Βεβαίως φίλε μου. Θεραπευτήριο είναι η Εκκλησία, καθηγητής ο  Χριστός, εργαστήριο η μετάνοια, συνταγή η πίστη, άσκηση η μετοχή από μυστήριο σε μυστήριο, δόσεις η θεία κοινωνία, και επανεξέταση η εξομολόγηση.  

Τι μας συμφέρει, να αμαρτάνουμε ή να μετανοήσουμε;   

Τα Πατερικά κείμενα δεν είναι μιας ανάγνωσης και τελειώσαμε, δεν είναι ημερήσιο, ή εβδομαδιαίο, ή μηνιαίο τεύχος κλπ, αλλά διαχρονικό και προς μελέτη και όχι πρόχειρη ανάγνωση για να μας πάρει ο ύπνος, ούτε για να περάσει η ώρα. 

Τα Αγιογραφικά κείμενα είναι καθημερινή πνευματική τροφή, για μικρούς και μεγάλους, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες, πλούσιους και φτωχούς, υγιείς και ασθενείς, ισχυρούς και αδύναμους, και για εσένα και για εμένα. 

Κάπου εκεί στην αμαρτία, θα βρούμε  έξυπνα κρυμμένον, τον εαυτό μας όλοι μας.