ΑΠΌ  ΤΟΝ  ΣΤΡΑΤΗΓΌ ΜΑΚΡΥΓΙΆΝΝΗ.

« .... Όταν μου πειράζουν 

[βλάπτουν την Ελλάδα με οποιονδήποτε τρόπο] 

την πατρίδα και την θρησκεία 

[την ορθόδοξη πἰστη την οποία οι «ορθόδοξοι ποιμένες » την  έκλεισαν στο μουσείο] 

θα μιλήσω, 

[θα φωνάξω και θα διαμαρτυρηθώ, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, θα επαναστατήσω προκειμένου να με  οδηγήσουν πάλι σε νέα αιχμαλωσία] 

και θα ενεργήσω, κι ότι θέλουν ας μου κάνουν...... κι αυτήνη η πατρίδα 

[να ξέρουν ότι δεν είναι μόνο δική μας, αλλά είναι όλου του κόσμου, σε μάς έλαχε να την διαφυλάξουμε διαχρονικά ως άμεσοι κληρονόμοι και φύλακες] 

δεν λευτερώθη 

[με  τον αέρα αλλά με την πίστη στο Θεό,  και όχι με μαγικό τρόπο ούτε ]

 με παραμύθια, 

[αλλά] 

λευτερώθη 

[με την συμμετοχή όλων των τότε Ελλήνων,  όχι από τον καναπέ κάποιων ή και Ευρωπαίων] 

με αίματα  

[των εθνομαρτύρων ανδρών, γυναικών και παίδων]

 και θυσίες, 

[πάσης φύσεως] 

κι από αυτά έγινε βασίλειον.........

[ναι έγινε με το μπαρούτι των Άγγλων και άλλων Ευρωπαίων. Οι Έλληνες διέθεσαν το έμψυχο ανθρώπινο δυναμικό και οι Άγγλοι το άψυχο μπαρούτι, με τελικό αποτέλεσμα να είμαστε ακόμη και σήμερα από το 1947 ιδιοκτησία των ΗΠΑ. Στους Έλληνες άφησαν έναν ψεύτικο  τίτλο, ενώ εκείνοι κατέχουν το αληθινό περιεχόμενο].  

κι όχι να βραβεύονται οι κόλακες

[όπως γίνεται σήμερα που τους μοιράζουν βραβεία, τους καταχωρούν σε οδούς και λεωφόρους, τους στήνουν αγάλματα, τους φτιάχνουν ιδρύματα κλπ] 

 και οι αγωνιστές να αδικούνται. 

[σήμερα οι γνήσιοι πατριώτες με ψεύτικες προφάσεις απομονώνονται, παραπετιούνται από κάθε κοινωνική δραστηριότητα]  

Ότι όταν σκοτώνονταν 

[Οι απόγονοι των προδοτών τα δικά τους παιδιά τα προστατεύουν, ενώ τα δικά μας τα στέλνουν στη στεργιά και στη θάλασσα να θυσιαστούν για την πατρίδα] 

οι αγωνισταί, 

[που αγωνίστηκαν  στο κρύο, στη βροχή, στο χιόνι, και στη ζέστη, που πίστευαν στο Θεό και στην πατρίδα  υπέστησαν τα πάνδεινα] 

αυτείνοι 

[οι πολιτικάντηδες γύριζαν σαν τουρίστες στις Ευρώπες τότες στις Αμερικές σήμερα] 

κοιμώνταν.

[και καλοπερνούσαν τότε από γενιά σε γενιά σαν βασιλιάδες, ακόμη και σήμερα με την ψήφο των Ελλήνων].  

Κι όσον αγαπώ 

[η αγάπες σήμερα είναι για αποθήκευση χρυσού και χρημάτων και μετοχών και κτισμάτων και σκαφών και αεροπλάνων και απολαύσεων κλπ, που δεν χωράει ο νους μας εμάς] 

την πατρίδα μου 

[σήμερα το σύνθημα είναι να πεθάνει η πατρίδα, να πεθάνει η θρησκεία, να μην μείνει κανείς, για να ζήσουμε εμείς] 

δεν αγαπώ άλλο τίποτας. 

[η αρχή του Ελληνισμού είναι αγάπη στην πατρίδα μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός μου, σύμφωνα με τον όρκο στην πατρίδα]

Νάρθη ένας  να μου ειπή ότι θα πάγη μπρος η πατρίδα,

[σήμερα ο σκοπός, ή επιδίωξη, το σύνθημα είναι, να πάει πίσω η πατρίδα και να πάμε μπρος εμείς, αλλά χωρίς πίστη και πατρίδα θα πάμε εμπρός;] 

στέργομαι να μου βγάλουν  και τα δυό μου μάτια. 

[συμφωνώ να μείνω μισός και ανάπηρος, όμως]

Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θα να είμαι. 

 Αυτό σημαίνει ότι  : αν η πατρίδα είναι δυνατή, ελεύθερη, και κυβερνάται από φρόνημα και αρχές του χριστιανισμού και του Ελληνισμού κλπ, τότε εγώ ο πολίτης, όσο και αδύναμος να είμαι η πατρίδα θα έχει την δυνατότητα να δίνει και σε εμένα δύναμη και ότι καλό αγαθό έχει, διότι η πατρίδα ότι έχει για τους πατριώτες τους Έλληνες το έχει και το προσφέρει. Δυστυχώς οι νεοέλληνες επεδίωξαν να αποδυναμώσουν την Ελλάδα πιστεύοντας ότι θα γίνουν δυνατοί, αλλά πάλι δυστυχώς τώρα συνάγουν και εισπράττουν ότι έσπειραν. Αδυνάτισαν την Ελλάδα, αδυνάτισαν=πτώχευσαν  και οι Έλληνες, αυτά μαζί πάνε, ή έτσι ή αλλιώς]

Ότι σ' αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού..... » Σήμερα που εγκαταλείπουμε την πατρίδα μας για όποια καλοπέραση, αφού δεν της αγαπήσαμε και σαν φονιάδες την σκοτώσαμε, κάποιοι άλλοι την αγαπάνε για ίδιους λόγους.