ΙΩΑΝΝΗΣ και ΙΑΚΩΒΟΣ 2 από τους 12 ΜΑΘΗΤΑΣ του ΚΥΡΊΟΥ. 

   Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε, αν θέλουμε μπορούμε.

   Πλησιάζουν τον Κύριο οι δύο αδελφοί [τέκνα του Ζεβεδαίου] Ιωάννης και Ιάκωβος και του λέγουν: διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποιήσης ημίν, 36, ο δε είπεν αυτοίς, τι θέλετε ποιήσαί με υμίν; δηλαδή τι θέλετε να κάνω σε εσάς; 37, οι δε είπον αυτώ , δος ημίν ίνα είς εκ δεξιών σου  και είς εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου, δηλαδή όταν θα ανέβης στον επίγειο θρόνο του Δαβίδ και θα βασιλεύσεις, θέλουμε να είμαστε ο ένας δεξιά σου και ο άλλος αριστερά σου. 

   38 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς, ουκ οίδατε τι αιτείσθε, [βλέπω  ότι λάθος εκτιμάτε τα πράγματα και δεν γνωρίζεται τι ζητάτε, τους χρέωσε άγνοια κλπ]. Ιωάννου κεφ, Ι' στ, 35-38. 

   Οι αδελφοί ΖΕΒΕΔΑΊΟΥ Ιωάννης και Ιάκωβος ήταν συγγενείς της Παναγίας. Ήταν η τριάδα των μαθητών μαζί με τον Πέτρο που ήταν παρόντες στα κύρια θαύματα του Χριστού. Όπως και σήμερα τα πιστεύω των ανθρώπων, οι προφητείες, κλπ, μέσα στην κοινωνία λόγω άγνοιας; λόγω προπαγάνδας, ή  εκμετάλλευσης; [όλα πιθανά] είναι αιωρούμενα, μετακινούμενα κλπ,  δηλαδή πέφτουμε έξω  στις εκτιμήσεις, έτσι και τότε συνέβαινε και στην κοινωνία της Γαλιλαίας.

   Ως άνθρωποι [τα δύο αδέλφια] πίστευαν ότι είχαν προνομιακή θέση απέναντι από τους άλλους Αποστόλους. Προσπάθησαν να ενεργοποιήσουν τον συγγενικό δεσμό, όπως πάντα έκαναν και κάνουν οι άνθρωποι διαχρονικά στην όποια κοινωνία και αν ζούνε.

    Αυτό [το συγγενικό] τους παρακίνησε να ζητήσουν από τον Χριστό, να τους δοθεί αξίωμα στην μέλλουσα [που θα έρχονταν  μάλλον σε λίγες ημέρες] κοσμική βασιλεία του Δαβίδ ώστε ο ένας να είναι δεξιά του και ο άλλος αριστερά του, ως πρόσωπα εμπιστοσύνης ή σας υπασπιστές ας πούμε. 

   Διά τον Πέτρο τον τρίτο Απόστολο που ήταν και αυτός στον στενό κύκλο των 3 μαθητών, δεν απαίτησαν κάτι ανάλογο, τους αρκούσε να βολευτούν αυτοί οι δύο. Και τότε κυριαρχούσε η ατομική ανάδειξη [για όποια εξουσία] στον κόσμο, υποτιμώντας και αδιαφορώντας για τους άλλους. Ακούγοντας την πρόταση αυτή, οι άλλοι 10 δικαιολογημένα αγανάκτησαν [γράφει το Ευαγγέλιο του Ιωάννου] εναντίον των δύο αδελφών. 

   41 στίχος, και ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περί Ιακώβου και Ιωάννου. 42 ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς ενώπιον όλων [των δώδεκα] τους λέγει; Εδώ δεν πρόκειται περί εξουσίας όπως λειτουργεί ο κάθε θεσμός στον κόσμο, [διοικήσεις, διευθυντές, προϊσταμένους, υφισταμένους  κλπ] αλλά εδώ πρόκειται περί κάτι πρωτόγνωρου. 

    43 μεταξύ σας [των δώδεκα τουλάχιστον εσείς που ακούσατε και γνωρίσατε από κοντά τον διδάσκαλο] δεν επιτρέπεται να σκέπτεσθαι όπως οι άνθρωποι του κόσμου, δεν μπορεί να γίνεται έτσι όπως στον κόσμο. Αλλά εδώ όποιος θέλει μεγάλη θέση και αξίωμα στον κόσμο  θα είναι υπηρέτης των άλλων. Η θέση μας στον κόσμο θα είναι προσφοράς, δηλαδή δίνεις-προσφέρεις, δεν παίρνεις. Δυστυχώς αυτό είναι ακατανόητο για τον σημερινό άνθρωπο.

   44, και όποιος θέλει να γίνει μεγάλος πρέπει να γίνει υπηρέτης  και δούλος των άλλων. 45 ο υιός του ανθρώπου [ο Χριστός ως υιός της παρθένου κατά το ανθρώπινο] δεν ήλθε να τον υπηρετήσουν, αλλά αυτός να γίνει υπηρέτης και να δώσει και τη ζωή του  ώστε να εξαγορασθούν και να ελευθερωθούν  από την καταδίκη του θανάτου πολλοί. 

   Από την ημέρα που ο Χριστός ξεκαθάρισε το ζήτημα περί της αποστολής του στον κόσμο πολλά ανατράπηκαν, όχι μόνο στους δώδεκα μαθητές, αλλά και στο λαό του Ισραήλ που άλλα περίμενε και άλλα έβλεπε. Οι πάντες τον περίμεναν και τον ήθελαν βασιλέα του Ισραήλ, να τους ελευθερώσει από τους Ρωμαίους και να τους επαναφέρει στις δοξασμένες ημέρες του Δαβίδ. Κάτι τέτοιο όμως για το Χριστό ήταν εκτός της αποστολής του.  Δηλαδή απογοήτευσε [ας πούμε] τους πάντες. 

   Ας έλθουμε σήμερα [για λίγο] στην οικογένεια με τέκνα, τα  οποία το κάθε ένα έχει τον χαρακτήρα του κλπ.  

   Όλα τα παιδιά θα ήθελαν από τον πατέρα το περισσότερο περιουσιακό μερίδιο από τα άλλα αδέλφια. Το κάθε ένα θα θεωρούσε τον εαυτό του πιο άξιο από τους άλλους αδελφούς του. Ο κάθε ένας αδελφός θα υποτιμούσε τους άλλους αδελφούς. Δεν έχουν λοιπόν δίκαιο οι άλλοι να αγανακτήσουν, να θυμώσουν κλπ;

   Σε έναν χώρο εργασίας και γενικά σε κάθε χώρο, ενώπιον του αφεντικού, του εργοδότη, του προϊστάμενου κλπ, όλοι επιδιώκουν να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον διευθυντή ας πούμε.  Σήμερα αυτή την μέθοδο, τακτική κλπ, την ονομάζουμε [το γνωστό σε όλους]  μέσον, αλλιώς, δικό σου άνθρωπο, μπάρμπα στην κορώνα, κλπ. Υπάρχει και η εξαγορά επί τιμή. Εμείς να βολευτούμε, μόνο το δικό μας παιδί και κάθε δικός μας άνθρωπος.

   Δεν έχουν δίκαιο οι άλλοι εργαζόμενοι, αδελφοί, συγγενείς, χωριανοί κλπ, να αγανακτήσουν εναντίον των άλλων εργαζομένων, αδελφών, συγγενών κλπ; Αν στην δράση και τη χρήση του μέσου, η άλλη πλευρά που αδικείται αντιδράσει και ενεργοποιήσει την αγανάκτηση με το δικό της σκεπτικό ποίο θα είναι το αποτέλεσμα;

   Η εξουσία του κάθε διευθυντή θέλει ανθρώπους δεξιά του και αριστερά του, διότι η ανθρώπινη εξουσία [ενικός αριθμός] χρειάζεται στηρίγματα. Διότι οι εργαζόμενοι ως κοσμικοί άνθρωποι μοιάζουν με τον τότε Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Αυτό η κοσμική εξουσία το διατηρεί. Ο Χριστός που δεν είναι εξουσία [όπως παραπάνω] δεν χρειάζεται τέτοιες μεθόδους. Ο Χριστός παιδαγώγησε τους 12 μαθητές  ώστε να ξεπεράσουν τον κόσμο και όλα του τα φρονήματα και τα πιστεύω του και να λειτουργούν με άλλο τρόπο και συμπεριφορά, ώστε να πείθουν τον κάθε άλλον [τον πληθυντικό] ωσάν να είναι όλοι οι άνθρωποι ένας. 

   Διά της μεθόδου αυτής πρέπει να παιδαγωγηθούμε και εμείς ο καθένας σημερινός άνθρωπος και να μην θέλουμε μόνο να μας διακονούν, αλλά και να διακονούμε και εμείς τους άλλους προκειμένου να υπάρξει ισορροπία στις σχέσεις των ανθρώπων.

   Τουλάχιστον ας μην γίνω, ούτε δούλος και υπηρέτης του άλλου, ούτε όμως και αφέντης και εξουσιαστής και δυνάστης του άλλου. Ας είμαστε λοιπόν μεταξύ μας ως αδελφοί σε οποιοδήποτε χώρο συνυπάρχουμε, σοβαροί,  έντιμοι, ειλικρινείς, συναισθανόμενοι, με σεβασμό, υπομονή, ταπείνωση, κατανόηση, φιλότιμοι, κλπ.  Ο Χριστός μας ονόμασε αδελφούς που σημαίνει ισότιμους. Εμείς γιατί μεταξύ μας επιδιώκουμε την ανισότητα; την ανισορροπία κλπ; 

   Οι δύο μαθητές τις επόμενες ημέρες που έμειναν κοντά στο Χριστό παιδαγωγήθηκαν και έφτασαν σε τέτοιο  ύψος ώστε να μαρτυρήσουν, εμείς με δύο χιλιάδες χρόνια ιστορία και αγωγή πρέπει να υστερούμε; Ο σημερινός χριστιανός δικαιούται να παραμένει ανεπίδεκτος μαθήσεως; Όχι βέβαια.