ΕΞΟΡΙΑ των ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ.

ΚΥΡΙΑΚΗ της ΤΥΡΙΝΗΣ.

Ωφέλιμες σκέψεις.      Το κείμενο προσπαθεί να σε παρακινήσει σε παραπέρα συλλογισμούς ώστε να μπορέσεις να ωριμάσεις αδελφέ [αν θέλεις] και τίποτε περισσότερο. 

   Με λίγα λόγια Εξορία είναι: έξω από τα όρια, πρώτα τα πνευματικά, και δεύτερον έξω από τα όρια τα τοπογραφικά του παραδείσου και είναι τόπος πραγματικός.   Εξορία είναι: το αποτέλεσμα της αμαρτίας, είναι παιδαγωγική Τιμωρία = Έξωσις = Χωρισμός-αφορισμός  = Διχασμός = Μοναξιά = Στεναχώρια = Ψυχολογικές παρενέργειες, Απομάκρυνσις κλπ, του ανθρώπου, πρώτα από το Θεό, ύστερα από τον άνθρωπο και τρίτον  από την κοινωνία, διότι ων ανυπότακτος έχει καταστεί βλαπτικός και προκειμένου να  παρασύρει στο λάθος ή το κακό, ή να γίνει παράδειγμα κακής μίμησις, αποφασιστικό είναι η θεραπεία μέσω της εξορίας. Κάθε παράβαση-παρακοή κλπ, στη εκκλησία το ονομάζουμε αμαρτία.  Η αμαρτία είναι ασθένεια της ψυχής που παρασέρνει σε πράξεις και το σώμα.

   Οι ερμηνευτές των Γραφών λέγουν ότι οι πρωτόπλαστοι γνώρισαν απ' ευθείας από το Θεό [αφού καθημερινά συνομιλούσαν] την αγωγή των νόμων που καθόριζαν την συμπεριφορά τους στο χώρο του παραδείσου και έπρεπε να τον τηρήσουν επακριβώς. Όλα είναι για εσάς να τρώτε ελεύθερα, αλλά αν φάτε από ΈΝΑ  [και τους το έδειξε] θα πεθάνετε [θα είστε μακρυά από εμένα] είπε ο Θεός, δεν τους είπε αν συμβεί κάτι φωνάξτε με κλπ. Δεύτερη ευκαιρία δεν ήταν δεδομένη. Πράγματι με την πρώτη παράβαση-παρακοή η αμοιβή ήταν η εξορία την οποία υπέστησαν οι Αδάμ και Εύα.  Στην εξορία βίωσαν πολλές εμπειρίες έως ότου πέθαναν βιολογικά. 

   Διά την κοινωνία του Άδη δεν γνωρίζουμε σχετικά  τίποτε ως προς τον τρόπο παραμονής σε εκείνο το χώρο.

   Μετά το ερχομό του Χριστού στη γη, στον χριστιανό έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες [για πολλές δεκαετίες] αποκατάστασης και επαναφοράς στη ομαλή σχέση με το Θεό.  Και όμως οι χριστιανοί δεν εκμεταλλεύονται έξυπνα όλες τις ευκαιρίες μιας ζωής.

   Υπάρχουν πολλοί τρόποι εξορίας στην διά βίου ζωή του χριστιανού. Η εξορία πέρασε πολλές φάσεις στην ιστορία. Όσοι θεωρούνταν ότι έβλαπταν τον Δήμο, την κοινότητα κλπ, αποστέλλονταν σε τόπο εξορίας, τα χρόνια προ Χριστού. Το κάθε αδίκημα από καταβολής κόσμου το ακολουθεί κάποια ποινή. Αν αυτή η μέθοδος καταργηθεί θα κυριαρχήσει η ανομία. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ελέγχοντας την αμαρτία δικάστηκε από την εξουσία, σε κλειστό τόπο εξορίας-φυλακή και τελικά σε θάνατο. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής εξορίστηκε από ηθικής χριστιανισμού αδίκως στη Πάτμο, ο Μέγας Αθανάσιος και αυτός [20 χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην εξορία τμηματικά] όλως αδίκως και πολλές φορές, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία επίσης αδίκως και αυτός, καθώς σε τόπο εξορίας κοιμήθηκε, και άλλοι πολλοί.

   Η εξορία θα πρέπει να μην ξεφεύγει από τα όρια της ήδη υπάρχουσας εξορίας και δημιουργεί νέες παραπέρα εξορίες οι οποίες όλο και διαιρούν και χωρίζουν και διχάζουν με αυξητικό τρόπο τους ανθρώπους. 

   Τώρα θα γνωρίσουμε και νέους τρόπους εξορίας που διαφεύγουν τους ανθρώπους. Η διαφωνία σε ένα κοινό ζήτημα  και μόνο,  γεννάει εξορία, δηλαδή διαφωνία κλπ. Η εξορία είναι πρώτα εσωτερική που στη συνέχεια εξωτερικεύεται. Η ασυμφωνία - διαφωνία είναι ταραχή της ψυχής, που την λαμβάνουν τα μέλη του σώματος και την  εξωτερικεύουν και στη συνέχεια την εισπράττουν οι άνθρωποι.  

   Η αποβολή ενός μαθητή από τον παιδαγωγό-δάσκαλο είναι εξορία.  Θύμωσε το παιδί [αγόρι ή κορίτσι] στο σπίτι, σηκώνεται επάνω,  χτυπά την πόρτα πίσω του και βγαίνει έξω, αυτό είναι εξορία. Δεν τον διώχνει η οικογένεια, δική του επιλογή είναι, σαν αυτοεξορία. Το σημαντικό είναι το που θα πάει το παιδί και ποιους θα συναντήσει, πόσο θα το κρατήσουν, τι θα του πούνε, τι θα του προσφέρουν κλπ. Το Εγώ το δικό του τον στέλνει έξω [της οικίας] = εξορία, έστω και κάποιες ώρες, αν όμως είναι ημέρες;.  

   Το ανδρόγυνο διαφωνεί για κάποια οικογενειακή υπόθεση και γυρίζει την πλάτη ο ένας στον άλλον, ή κοιμούνται σε άλλο δωμάτιο ο καθένας, ή δεν μιλάνε για μία, δύο, ή πέντε ημέρες, η χωρίζουν, αυτό είναι εξορία. Δεν τρώγει μαζί η οικογένεια προφασιζόμενοι κάτι, μα και αν τρώνε μαζί δεν μιλάνε καθόλου, εδώ έχουμε και ομιλητική εξορία. Υπάρχει η αδελφική εξορία. Η κοινωνική εξορία. Η Εθνική εξορία, αυτό που το ονομάζουμε εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση.  Υπάρχει η εργασιακή εξορία στη Δύση. Η Σπουδαστική εξορία  σε άλλη Ήπειρο. Παρακάτω έχουμε εξορία των αισθήσεων που μας παίρνουν και μας σηκώνουν κατά το κοινώς λεγόμενο, και μας οδηγούν σε τόπους εξορίας. 

   Ο πονηρός ξεσηκώνει τον άνθρωπο, του υπόσχεται, και του τάζει ότι το καλλίτερο, αλλά είναι ψεύτικο και οδυνηρό.

   Το λεγόμενο Μπούλιγκ είναι εξορία ενός παιδιού από τα ίδια τα παιδιά. Έχουμε Μπούλιγκ και εξορία ομορφιάς. Μπορεί  εύκολα οι άνθρωποι να απωθούν  οι δυνατοί από την ψυχολογία τους την ποινή της μειωμένης ομορφιάς, είναι όμως από τις «όμορφες», σταλμένες σε εξορία οι άλλες, οι θεωρούμενες «άσχημες».  Η αυτοκτονία, καθώς και ο φόνος, είναι τιμωρία και εξορία της ψυχής του άλλου. 

   Η εξουσία και η Επιστήμη [«που μεριμνούν και φροντίζουν δήθεν για τον άνθρωπο», βεβαίως βεβαίως] συνεργαζόμενες, εφευρίσκουν παραβάσεις και στέλνουν τον άνθρωπο εξορία. Ο κόβιντ 19 έστειλε δισεκατομμύρια ανθρώπων σε εξορία, άλλον λιγότερο, άλλον  περισσότερο, έστω και μέσα στο σπίτι του, άλλον δε αιωνίως, εδώ και τρία χρόνια. Για να είμαστε «ασφαλείς», βεβαίως - βεβαίως.      

   Τελικά η εξορία είναι αποτέλεσμα κακής σχέσεως [ανυπακοής, ασέβειας και άρνησης]  στο θέλημα του  Θεού. Το κόστος μπορεί να είναι και βιολογικό και ψυχολογικό. Μπορεί να είναι θετική και αρνητική η εξορία. Μπορεί η έκτρωση να είναι εξορία του εμβρύου στην ἀλλη ζωή. Αυτό όμως είναι αρνητικό για την μητέρα και θετικό για το παιδί. Η εξορία διά του αποκεφαλισμού του μάρτυρα είναι αρνητικό για την εξουσία και θετικό για τον μάρτυρα.  Η εξορία  έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα ας πούμε, δεν είναι εκδίκηση. Διά τους πρωτοπλάστους ήταν η μόνη και καλλίτερη λύση.  Η άλλη εξορία [των ανθρώπων] επιλέγεται από την αμαρτία και επιβάλλεται [όχι από το Θεό αλλά] από τα πάθη των ανθρώπων. Εμείς οι χριστιανοί που γεννηθήκαμε κληρονομικά στην εξορία, με χιλιάδες χρόνια αγωγή και εμπειρία καταγεγραμμένη μήπως πρέπει να επιστρέψουμε [μέσα από την ανάλογη παιδαγώγηση]  στη βάση; που είναι ο παράδεισος; όπως και να το κατανοεί ο καθένας. Ας εννοήσουμε τον παράδεισο ως χώρο που επικρατεί η απόλυτη ευτυχία, ηρεμία, ισορροπία, γαλήνη, κλπ, μόνιμη και διαχρονική στους αιώνες. 

   Αδελφέ σου έριξα την μπάλα, τώρα η σειρά σου να παίξεις μέσα στο στάδιο της εξορίας. Αμήν.