ΥΠΆΡΧΕΙ   ΔΕΎΤΕΡΉ   ΕΥΚΑΙΡΊΑ;

   Το να σφάλει κάποιος ανθρώπινο είναι. Το να γνωρίζει το σφάλμα του εαυτού του δεν είναι σοφό. Η γνώση χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο από άνθρωπο. Το να παραμένει ο άνθρωπος στο λάθος δεν είναι χαρακτηριστικό έξυπνου ανθρώπου. «Το δις  εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Σε κάθε σφάλμα συνανθρώπου λέγουμε: δώσε τον μία ευκαιρία. Ουσιαστικά είναι η δεύτερη. Διότι και η πρώτη, ευκαιρία ήταν. Ο Χριστός δίνει πολλές ευκαιρίες χωρίς αριθμό στην παρουσία της ζωής μας εδώ στον κόσμο. Μετά θάνατο τι γίνεται; Σε εκείνη τη ζωή Θα μας δοθεί δεύτερη ευκαιρία; Δυστυχώς για εμάς, δεν θα δοθεί δεύτερη ευκαιρία. Είχαμε [όλα τα χρόνια που ζήσαμε] τόσες [αμέτρητες] ευκαιρίες μέχρι την τελευταία αναπνοή της βιολογικής ζωής μας. Δεύτερη ευκαιρία δόθηκε μόνο στους κατοίκους του Άδου. Εκεί πήγε ο Χριστός μετά την Ανάστασή του να διδάξει τους ευρισκομένους από αιώνες παραμένοντας εκεί. Έπρεπε να κηρυχτεί ο λόγος του Θεού και σε εκείνους όπως κηρύχτηκε και σε εμάς. Έδωκε και σε εκείνους την ευκαιρία μετάνοιας.   

   Διά τούτο λέγει η Γραφή ότι πριν την Β' παρουσία θα κηρυχτεί το Ευαγγέλιο σε όλη την κτήση. Ο Αδάμ έχασε την πρώτη ευκαιρία την κλώτσησε από μόνος του.  Ο Θεός στον χώρο του Άδη του δίνει δεύτερη ευκαιρία. Από τους πρώτους ακολούθησε το Χριστό στο κήρυγμα του Άδη.

     Στον  Ιούδα τον Ισκαριώτη δεν έδωσε δεύτερη ευκαιρία [αμφίβολο αν θα του δοθεί στην τελική κρίση] διότι     του δόθηκαν πολλές ευκαιρίες δίπλα στον Χριστό επί 3 χρόνια.   Όταν κρεμάστηκε, δεν πρόλαβε διότι πήγε μετά την Ανάσταση στον Άδη  και  τον βρήκε αδειανό, και έτσι ήταν ο πρώτος κάτοικος του Άδη μετά την Ανάσταση.  Και σε εμάς φίλοι μου δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, διότι γνωρίζουμε ότι οι ευκαιρίες έχουν δοθεί όλες εδώ στη γη που πατούμε και μέσα θα μπούμε, διότι [στον Άδη και μετά θάνατο λέγει η Γραφή ουκ έστι μετάνοια δηλαδή] δεν θα υπάρξει ευκαιρία ας πούμε πολυτελείας. 

   Λένε πολλοί άνθρωποι : είχα πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου αλλά δεν τις εκμεταλλεύτηκα όπως έπρεπε, κατηγορώντας [κατακρίνοντας] τον εαυτό του. Ο λαός λέγει όπως στρώσεις θα κοιμηθείς, ή ανάλογα με τις πράξεις μας απολαμβάνει ο καθένας. Πραγματικά για πολλούς θα είναι πάρα πολύ αργά, απλώς διότι δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Σήμερα εμείς μπορούμε να μακαρίζουμε τον Αδάμ ως τυχεράκια, αλλά πιο τυχεροί είμαστε [ή ήμασταν] εμείς, διότι κλωτσήσαμε [όχι μία ή δύο αλλά] όλες τις ευκαιρίες. Ο Αδάμ ως εξόριστος από τον παράδεισο ήξερε τι έχασε και άφησε πίσω του, διό και παρατηρώντας τον παράδεισο από μακριά θρηνούσε και τραβώντας τα μαλλιά του καθώς γράφει ο υμνογράφος μονολογούσε: αλίμονό μου τον ταλαίπωρο.  Αμήν.