Να μην πράττωμεν εκείνα, που αρέσουν εις τον εαυτό μας. Ο καθένας από εμάς ας γίνεται αρεστός εις τον πλησίον του, διά να συντελή εις [το δικό του καλό] και να οικοδομεί [και τον πλησίον του] εις την αρετήν.
Μία απλή, εύκολη συνταγή και φθηνή μέθοδος του Αποστόλου Παύλου προκειμένου να ανακαινίσουμε τον σύγχρονο, αλλά τόσο παλιωμένο και φθαρμένο από αρετές άνθρωπο.
Η διάγνωση είναι του Παύλου καθώς και η συνταγή, φτάνει ο κάθε χριστιανός να τη πάρει στα σοβαρά και όχι στα αστεία διότι περί αυτού πρόκειται. Την χριστιανική πίστη οι χριστιανοί την έχουν τοποθετήσει σε κάποιο μουσείο το οποίο έχει τουρίστες επισκέπτες και καθόλου ή ολίγους επισκέπτες από καρδίας.
Δωρεάν η συνταγή, δωρεάν τα φάρμακα, δωρεάν και η αποκατάσταση όποιας αναπηρίας. Ο άνθρωπος έχει μέσα του το αρεστόν ή την αυταρέσκεια, τον αυτοέπαινο, την αυτοβράβευση, αυτοπροβολή κλπ. Αυτό δεν ωφελεί τον άνθρωπο διότι, τον εγκλωβίζει στον εαυτό του, τον απομονώνει και τον απομακρύνει από τον πλησίον του, άρα και από τον Θεό.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι και αντικοινωνικό που καταστρέφει την κοινωνικότητα και τις σχέσεις ζωής των ανθρώπων. Τελικά απομακρύνει τον άνθρωπο από άνθρωπο και τον άνθρωπο από τον Θεό. Δεν βλέπετε σήμερα πόσο μονωμένος=μόνος από τους ανθρώπους είναι ο σύγχρονος άνθρωπος; ας συνυπάρχει με χιλιάδες ανθρώπους, εν τούτοις αισθάνεται μόνος και ζητά την λύση του προβλήματος στα ψυχοφάρμακα κλπ, ηρεμιστικά και ναρκωτικά και ποτά με διαδοχικές κατεδαφίσεις, φτάνοντας στην άρνηση του δώρου της ζωής, που δωρεάν παρέχει ο Θεός.
Κάνεις κάτι καλό ας πούμε, αλλά μόνο για εσένα, αυτό όμως δεν σου λέει τίποτε, δεν σε γεμίζει, δεν σε ολοκληρώνει, δεν σου είναι ευχάριστο διότι, παραμένει μέσα σου, δεν προεκτείνεται πιο πέρα προς τον πλησίον και να φτάσει στο Θεό.
Επειδή θα επιδράσει επί του πλησίον σου, και επί του Θεού σου, θα πρέπει να είναι πιο προσεγμένο πιο τελειωμένο και ολοκληρωμένο. Διά τούτο λέγει ο Παύλος ότι ο καθένας να φροντίζει πως να αρέσει στον πλησίον του και όχι στον εαυτό του. Πόσο μάλλον περισσότερο και παραπάνω θα προσέξει διά εκείνο που θα αρέσει στο Θεό.
Έτσι σε πολλές συμπεριφορές προς τον εαυτό μας δεν τις προσέχουμε, όταν πρόκειται η συμπεριφορά μας να έχει παραλήπτη τον πλησίον μας, είδατε πόσο προσεκτικοί έστω στην καθημερινότητα είμαστε;
Όταν πρόκειται η όποια συμπεριφορά μας να έχει παραλήπτη το Θεό, εκεί για πολλές ημέρες ετοιμαζόμαστε και δοκιμές και πρόβες κάνουμε, και νηστείες και αγρυπνίες, και δοκιμασίες κλπ. Θα προσέχεις πρώτα πως θα αρέσεις στον πλησίον σου, διότι τον θεωρείς εικόνα του Θεού, σαν κάτι ανώτερο από εσένα, και θα φανερώνεις ότι τον εκτιμάς τον σέβεσαι κλπ. Τότε και εκείνος από την μεριά του θα παρακινηθεί προς εσένα σκεπτικά, αξιολογικά κλπ, ώστε να σου προσφέρει και εκείνος κάτι το ανάλογο προς εσένα κλπ. Εκεί παρατηρείς και βλέπεις ότι εισπράττεις κάτι το ανταλλάξιμο, την ανταπόδοση, που φέρνει την ισορροπία και ωφελούνται πολλοί στις ανθρώπινες καθημερινές σχέσεις κοινωνίας. Είναι αυτό που λέμε αλληλοεκτίμηση, αλληλοταπείνωση, αλληλοστήριξη, αλληλοσυμπλήρωση, αλληλοκατανόηση, η καλλίτερα αλληλοπεριχώρηση. Υπάρχουν και άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους που τους κάνουν τα θελήματα. Τότε είσαι υπό δοκιμασία, και πρέπει η συμπεριφορά σου να είναι διακριτική κατά φυσικό τρόπο και όχι πνευματικό.
Αρχή μας θα είναι ότι κάνουμε να αρέσει όχι στον εαυτό μας, αλλά στον πρώτα στον πλησίον μας και δεύτερα στον Θεό μας. Οι Μάρτυρες νέοι άνθρωποι άνδρες και γυναίκες, δεν έκαναν υπακοή στο δικό τους θέλημα και ότι ήταν σε αυτούς αρεστό, θα ήθελαν βέβαια να ζήσουν και να μην μαρτυρήσουν, υποτίμησαν το αρεστό θέλημα του εαυτού τους και το αρνήθηκαν, και αφέθηκαν στο αγαθό θέλημα του Θεού.
Στο Πάτερ ημών λέμε: γενηθήτω το θέλημά σου, και όχι το θέλημά μου. Εμείς οι χριστιανοί ποιανού θέλημα πράττουμε; του πλησίον μας, μάλλον όχι, του Θεού βεβαίως και όχι, αλλά του εαυτού μας.
Το συμπέρασμα σήμερα είναι, ότι επιθυμούμε, σκεπτόμαστε επιδιώκουμε κλπ, να ικανοποιήσουμε μόνο το δικό μας θέλημα. Το δικό μας όμως θέλημα δεν είναι αγαθόν από μεριάς του Θεού. Το δικό μας θέλημα δεν οικοδομεί δεν ανακαινίζει τον άνθρωπο, ούτε την κτίση, ούτε ευτυχία και σωτηρία μπορούμε να αναμένουμε και το καθιστούμε άπιαστο όνειρο, αν δεν αρνηθούμε το θέλημα του εαυτού μας. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου