ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από τους Ευαγγελιστές και το ΠΗΔΑΛΙΟ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

 

Οι  Ευαγγελιστές ως οι πρώτοι έχοντες την γνώμη και το λόγο περί του χρόνου και της ώρας της Αναστάσεως λέγουν: 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ. 28 κεφάλαιο στίχος 1.  Οψέ Σαββάτων, τη επιφωσκούση εις μίαν Σαββάτων, ήλθεν Μαρία η Μαγδαλινή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον. και ιδού σεισμός εγένετο μέγας.... Ερμηνεία : Μετά το Σάββατον, μόλις άρχισε να φωτίζει η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, ήλθε η Μαρία η Μαγδαλινή και η άλλη Μαρία διά να ιδούν τον τάφον. Και έγινε σεισμός μεγάλος ... . 

ΜΑΡΚΟΣ. 16 κεφάλαιο στίχος 1. Καί διαγενομένου του Σαββάτου ...... . Ερμηνεία.  Όταν επέρασε το Σάββατον .....

ΛΟΥΚΑΣ. 24 κεφάλαιο στίχος 1. .... τη δε μιά των Σαβάτων όρθρου βαθέως ήλθον επί το μνήμα .... . Ερμηνεία : Την πρώτην ημέραν της εβδομάδος πριν ακόμα χαράξη ήλθαν εις το μνήμα ..... .

ΙΩΑΝΝΗΣ. κεφάλαιο 20 στίχος 1. Τη δε μιά των Σαβάτων Μαρία η Μαγδαλινή έρχεται πρωί ..... Ερμηνεία : Ενωρίς την πρώτην ημέραν της εβδομάδος, ενώ ήτανε ακόμη σκοτάδι .... . 

ΤΟ    ΠΗΔΑΛΙΟΝ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και οι ΚΑΝΟΝΕΣ.

   Ερμηνεία ΠΘ' = 89 Κανόνας της ΣΤ' = 6ης   Οικουμενικής Συνόδου λέγει:  Διά τα λόγια του Ματθαίου και του Λουκά: «......και εκ των δύο [ευαγγελιστών] συνάγεται, ότι μάλλον το μεσονύκτιον ανέστη ο Κύριος, παρελθούσης της 6 έκτης ώρας [της νυκτός] και αρχομένης της 7 εβδόμης [ώρας της νυκτός]». Το μεσονύκτιο δεν είναι η 12η ώρα καθώς νομίζουμε εμείς σήμερα, αλλά μέσο της νύχτας είναι όταν μοιράσουμε και διαιρέσουμε την νύχτα διά δύο, τότε ακριβώς έχουμε μεσάνυχτα. Αν παράδειγμα νυχτώνει στις 9 το βράδυ και ξημερώνει  στις 6, το μέσο της νύχτας είναι  μία και μισή. Αν νυχτώνει 8 και 30 και ξημερώνει 6 και 30 τα μεσάνυχτα είναι μία και μισή η  ώρα. Αν η Ανάσταση έγινε την 6  έκτη έως την εβδόμη ώρα της νύχτας έχουμε 3 με 4 μ.μ. σημερινή ώρα. Πριν το 1950 η Ακολουθία του Νυμφίου στην ύπαιθρο ψάλλονταν στον χρόνο του όρθρου [όρθρος=πρωί],  διότι είναι ακολουθία του όρθρου, δηλαδή πρωινή, άλλο που εμείς την ονομάσαμε του Νυμφίου. Ο επιτάφιος επίσης  και όλη η ακολουθία ψάλλονταν προς το πρωί την ώρα του όρθρου. Η Λειτουργία της Μ. Πέμπτης και του Μ.Σαββάτου γινόταν το μεσημέρι. Η ακολουθία της Αποκαθηλώσεως γινόταν στις 3 η ώρα μ.μ. Η ακολουθία της Αναστάσεως άρχιζε περίπου 3 περίπου ώρες πριν ξημερώσει.

    Μετά τον πόλεμο όπως και μετά από κάθε καταστροφή όλα επενατακτοποιούνται  σε νέα δεδομένα και νέα βάση. Προτάθηκε, μάλλον επεβλήθη εξουσιαστικώς και Αρχιερατικώς ως έναρξη η ώρα 11 και μεταφέρθηκε, [χάριν των κυρίων και των κυριών=νεοχριστιανών των πόλεων, που δεν μπορούσαν να ξυπνούν μέσα στη νύχτα διότι τώρα τα στρώματα που κοιμούνται οι νεοχριστιανοί είναι βελούδινα και δεν σε αφήνουν να σηκωθείς τα άγρια μεσάνυχτα] και έτσι  βιάστηκε [αντί να βιάζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους σύμφωνα με το ευαγγέλιο και αφού ήταν στα χέρια τους απαίτησαν] να γίνεται η Ανάσταση 12 η ώρα. Ετούτη την Χριστομάχα περίοδο βιάζεται και πάλι η Ανάσταση να μεταφερθεί ακόμη ενωρίτερα την 9η ώρα το βράδυ. Όχι όπως γράφουν οι Γραφές την 6η με 7η ώρα της νύχτας, αλλά μόλις την 1η ώρα της νύχτας!!! Άλλως πως θα εκπέσουμε  συνεορτάζουμε [το γεγονός το οποίο απαγορεύουν αυστηρά οι Κανόνες των Πατέρων και των Συνόδων] με Ιουδαίους, με Παπικούς, και με Αιρετικούς; Ο κάθε είδους βιασμός αδελφέ γίνεται πολύ μελετημένα και σε ανάλογα χρονικά διαστήματα, [όπως λέγουν οι Πατέρες, ο πονηρός εφαρμόζει την μέθοδο όχι όλο μαζί αλλά, ολίγον κατ' ολίγον]  ώστε ο βιαζόμενος συν το χρόνω να το θεωρήσει καλό, προοδευτικό, αναγκαίο,  ή και να το ζητάει ακόμη, και μετά  να υποταχθεί και να αποδεχθεί τον όποιο βιασμό, που εδώ πρόκειται περί την πίστη. Κοινή διαπίστωση και ομολογία εχεφρόνων χριστιανών πιστεύει ότι η υπόθεση σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου είναι ότι, αποπνευματοποιήθηκε [της έβγαλαν τα ιμάτια και την ραπίζουν = βιάζουν διαχρονικά, οι δε χριστιανοί να είναι θεατές και να χειροκροτούν!!!] και τελικά σήμερα να είναι υπόθεση υλική και υλιστική που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό. Η νέα εποχή βιάζει το βιολογικό [το σώμα]  μέρος του ανθρώπου βιάζει και το πνευματικό μέρος [την ψυχή].

 Ο   Α' Κανόνας του Αγίου ΔΙΟΝΥΣΊΟΥ Αλεξανδρείας εις την ερμηνεία του Κανόνα λέγει : « Εκείνο το οποίο λέγει ο ιερός Ματθαίος, οψέ Σαββάτων, οι μεν πολλοί θέλουν νομίσει, κατά την κοινήν συνήθειαν, ότι δηλοί την εσπέραν του Σαββάτου, οι δε σοφότερον εννοούντες, θέλουν ειπεί, ότι δηλοί νύκτα βαθείαν. Το γαρ οψέ, κατά την κυριολεξίαν του, βραδύτητα, και πολλήν αργοπορίαν δηλοί, ταυτόν ειπείν, το μετά το Σάββατον διάστημα, και διά τούτο λέγει ύστερον ο ευαγγελιστής, τη επιφωσκούση [όταν άρχισε να φωτίζει] εις  μίαν Σαββάτων. Το οψέ λοιπόν του Ματθαίου, και το σκοτίας έτι ούσης του Ιωάννου, και το όρθρου βαθέως του Λουκά, και το λίαν πρωί του Μάρκου, ταυτοσήμαντα εισί. Δηλούσι γαρ ότι, αφ' ου επέρασε το Σάββατον και όλη η νύκτα του Σαββάτου, και όταν άρχισε η αυγή της Κυριακής, ήλθον αι γυναίκες [με τα αρώματα και βρήκαν τον τάφον άδειον - κενόν] και έμειναν έως  ανατείλαντος του Ηλίου ». 

   Τους ανθρώπους τότε δεν τους αφορούσε η ακριβής ώρα και το τέταρτο της ώρας, όπως εμάς σήμερα,  ζητούμε βεβαίως την ακρίβεια και την λεπτομέρεια, μόνο στην Ανάσταση επειδή μας δοκιμάζει και μας βιάζει ο πειρασμός της νηστείας, καλλίτερα της κοιλίας,  ενώ στη καθημερινή ζωή μας επιθυμούμε το άντίθετο, δηλαδή όχι λεπτομέριες αλλά γενικεύσεις και κουκούλωμα των πάντων. αυτοί είναι οι πιστοί και οι χριστιανοί;  Διϋλίζουμε τον κόνωπα την δε κάμηλο καταπίνουμε. Οι λέξεις ακρίβεια και οικονομία έχουν χάσει το νόημά τους. Ότι το υλικό περί του σώματος το εξειδικεύουμε, ότι το πνευματικό περί της ψυχής το γενικεύουμε.  Ας συμμαζετούμε λοιπόν αδελφοί, πριν μας συμμαζέψουν τα δεινά που ακολουθούν.

   « Διά εκείνους που εξετάζουν ακριβώς, εις ποίαν ώραν, ημίωρον και τέταρτον της ώρας πρέπει να αρχίζουν την χαράν της Αναστάσεως, και την κατάλυσιν, λέγει ο Άγιος:  εκείνους που βιάζονται και προ του μεσονυκτίου καταλύουν, τούτους ως μικρόψυχους και λαίμαργους κατηγορούμεν, .............. διότι και το παραμικρόν [εις την πίστη] αν είναι καλό γεννά μεγάλους μισθούς, αν το παραμικρόν είναι κακόν γεννά μεγάλας ποινάς εις την άλλην ζωήν. Εκείνους που δεν βιάζονται να καταλύσουν και καρτερούν νηστεύοντες έως αργά της νυκτός, και άλλοι [κατρερούν] τη αυγή της Κυριακής, ως ανδρείους και φιλοπόνους θεωρούμεν. ...... ».  Δικαιολογεί  ο Άγιος τους έχοντας φυσικάς και σωματικάς αδυναμίας κλπ. λόγω ασθενειών και γήρατος.     

    Αυτές είναι η ερμηνείες περί της ώρας της Αναστάσεως του Κυρίου. Θα πρέπει και εμείς να γνωρίζουμε την Ελληνική γλώσσα. Όλοι γνωρίζουν το πρώιμο και το όψιμο. Πρώιμο σημαίνει ενωρίς = πρωί.  Όψιμο σημαίνει το αργό,  όλοι γνωρίζουμε π.χ. τα πρώιμα και τα όψιμα φρούτα. Πρώιμο και όψιμο της νύχτας δεν θέλουμε να γνωρίζουμε, γιατί αδελφοί; ή κάνουμε πως δεν ξέρουμε, αυτό το οποίο πολύ καλά ξέρουμε. Πονηρόν ονόμασε ο Χριστός τον άνθρωπο, και τέτοιοι είμαστε φίλοι μου.  Εσπέρας σημαίνει εις το πέρας [πέρασε] της ημέρας = εσπερινός. Πέρας έχει και η νύκτα, σήμερα το λέμε αυγή, χάραμα, όρθρο.  ΧΡΙΣΤΟΣ   ΑΝΕΣΤΗ  - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ. 2021.

Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ

   Ο αντίδικος και αντικείμενος διάβολος τότε, καθώς αναφέρει η Γραφή προκειμένου να γνωρίζουμε εμείς οι χριστιανοί  ιστορικά, βασικά στοιχεία περί την πίστη εις τον Τριαδικόν Θεόν, έκανε χρήση και όργανο εναντίον του Θεού τον άνθρωπο, Αδάμ και Εύα. Τώρα στην εποχή ετούτη πάλι ο διάβολος συνεργάζεται, συμμαχεί, επιστρατεύει και κατευθύνει τον  νέον άνθρωπο. Προσεφέρθη ως εθελοντής να γίνει όργανο του διαβόλου και να φέρει σε πέρας το πρόγραμμα αυτού. Εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και όχι κάποιας άλλης εκκλησίας αλλουνού ή θρησκείας. Άλλο είναι Εκκλησία, άλλο είναι η Θρησκεία. Η Εκκλησία είναι Θεο-ανθρώπινο καθίδρυμα που σώζει με αποδείξεις τον αμαρτωλό αλλά μετανοημένο άνθρωπο. Η Εκκλησία Χριστού ως απόδειξη ύπαρξης έχει το θαύμα, την αναστολή των φυσικών νόμων κλπ. Η Εκκλησία που κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά είναι η Αλήθεια και ως Αλήθεια «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», [Ματθ, ισ', 18]. Την Εκκλησία του Χριστού ο σημερινός άνθρωπος την υποβάθμισε σε εκκλησία ανθρώπων. Από ποιμαίνουσα έγινε διοικούσα, όπως ένας ανθρώπινος κοινωνικός οργανισμός. Κέντρο στη ζωή του ανθρώπου ήταν ο Χριστός και μέσα στο Χριστό ο άνθρωπος.  τα Μυστήρια Χριστοκεντρικά, το κήρυγμα Χριστοκεντρικό όλη η ζωή της Εκκλησίας Χριστοκεντρική. Σήμερα κέντρο είναι ο Πατριάρχης, η Σύνοδος των επισκόπων. Σήμερα κέντρο των πάντων είναι ο άνθρωπος, δηλαδή ανθρωποκεντρική θα λέγαμε η εκκλησία, μάλλον επισκοποκεντρική, αφού ο κάθε επίσκοπος είναι εις τόπον και τύπον Χριστού, που κατά την γνώμη του μπορεί να  προσθαφαιρεί και να αλλοιώνει την παρακαταθήκη που παρέλαβε. Αυτό το φαινόμενο είναι η νέα πτώση του νέου ανθρώπου [του μεταλλαγμένου χριστιανού] της Νέας Εποχής. Αυτό επέφερε την υποβάθμιση της Εκκλησίας, προς Θεού, όχι πως την Εκκλησία Χριστού είναι δυνατόν να την υποβαθμίσει ο πεσμένος άνθρωπος, αφού η Εκκλησία με λόγια του Χριστού  θα παραμείνει και πέραν των  εσχάτων. Υποβαθμίσθηκε η κοινωνική δόμηση της εκκλησίας και εκκοσμηκεύθηκε, καθώς  και η κοινωνικότητα αυτής στις δι' ανθρώπινες σχέσεις, με αποτέλεσμα να βλάπτεται όχι η πίστη αλλά οι πιστοί, οδηγούμενοι από τους ολιγόπιστους ή αποστάτες ποιμένες. Από αιώνων υποβαθμίζονται οι Μάρτυρες, οι Άγιοι, οι Απόστολοι και τελικά θα προσπαθήσουν οι άνθρωποι να υποβαθμίσουν και τον Χριστόν!!! Άλλως πως θα φέρουν τον αντίχριστον. Από χρόνια ζούμε την υποβάθμιση των εορτών των Αγίων, της Θεοτόκου και του Χριστού, επί το κοσμικότερο. Ποίο είναι το πνεύμα των εορτών, με το μαρτύριο και την θυσία των Αγίων; και ποίο είναι το εορταστικό φρόνημα των χριστιανών; Πόσο τιμούν, πόσο πιστεύουν και πόσο μιμούνται αυτούς; Με το αποστασιακό φρόνημα οι χριστιανοί ακύρωσαν μάλλον κατήργησαν την ενέργεια του θαύματος, καθώς και την πανταχού παρουσία του Θεού, την δέχονται μόνο, όταν, και όπως, θέλουν και  απαιτούν οι άνθρωποι.  Το θέλημα του Θεού είναι ανύπαρκτο διά αυτούς, παρά μόνο το δικό τους θέλημα. Στο πέρασμα της ιστορίας της πίστεως οι όποιες επιδημίες εξαφανίσθησαν διά της επιστροφής στην πίστη του Χριστού, διά της μετανοίας και όχι με όπλα, διαταγές, απειλές, αποκλεισμούς, πρόστιμα, απολύσεις από  την εργασία  κλπ, όχι με φάρμακα και αμαρτωλά  εμβόλια, αλλά μόνο με προσευχή και την βοήθεια του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Άγιοι της πίστεώς μας επιδημιοθεραπευτές συνέδραμον διά ζώσης  ανάμεσα στους ανθρώπους να πολεμούν την όποια επιδημική λοιμική ασθένεια. Οι νεοχριστιανοί αρνούνται να πιστέψουν ότι το καμίνι αντί καύσωνα παράγει δροσιά, το καζάνι του μάρτυρα που βράζει έχει ανθρώπινη θερμοκρασία, ενώ δέχονται του κλιματιστικού και τη ζέστη και την δροσιά. Δεν πιστεύουν ότι το δηλητήριο με το απλό σταύρωμα γίνεται ακίνδυνο και γλυκό σαν μέλι. Δεν πιστεύουν ότι η οβίδα στον πόλεμο δεν εκρήγνυται. Δεν πιστεύουν ότι η σφαίρα του πολεμικού τυφεκίου αλλάζει πορεία. Δεν πιστεύουν ότι η προσευχή διά του θαύματος συμπληρώνει νέα μέλη στο σώμα του μάρτυρα, ή ότι πληγές και καρκίνοι θεραπεύονται κλπ. αποκαθιστώνται κλπ. Έχουμε δεδομένη την πτώση της ανθρώπινης εκκλησίας που από μόνοι τους οδηγούνται στην απώλεια.         

ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

    Ο Θεός να αναπαύσει [την ψυχήν του Πρεσβυτέρου - αδελφού και συλλειτουργού πατρός Νικολάου Μανώλη] και να κατατάξει εν Χώρα ζώντων. Θα συνεχίσουμε να τον ενθυμούμαστε τον π. Νικόλαο στην Αγία Πρόθεση όπως ζώντα έως χθες, και κάθε αύριο, [όσο και εμείς Θεού επιτρέποντος, διακονούμε το Άγιο θυσιαστήριο] ως μέλος πλέον της ουρανίου Βασιλείας του Θεού. Η οικογένεια των αποτειχισμένων απώλεσε ένα άξιο μέλος της, που τόσο ήταν αναγκαία η παρουσία του. Η οικογένειά του απώλεσε το στήριγμά της στον κόσμο της φθοράς. Ο Θεός ευχόμαστε και παρακαλούμε να αναπληρώσει το κενό και ημών των αποτειχισμένων, καθώς και το κενό των οικείων του με πνεύμα παρηγοριάς, διότι εμείς μόνο κάποια φτωχά λόγια μπορούμε να ειπούμε και τίποτε περισσότερο. 

πρεσβύτερος Σταύρος Βάϊος, Λαμία. 

Αδελφέ Νικόλαε   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ     Α Ν Ε Σ Τ Η.   

Ε'  Κυριακή Νηστειών του 2021.