Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΙΝΗΣ ΖΩΗΣ & Ο ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ



Τί γίνεται µετά τον χωρισµό
της
ψυχής  από το σώµα
Την ώρα του θανάτου και της εξόδου της ψυχής  από το σώµα, και προτού η ψυχή µεταβεί στην µέση κατάσταση των ψυχών, όπου και θα αναµένει τη γενική και τελική κρίση από το Θεάνθρωπο Κύριο, κατά την ηµέρα της Δευτέρας Παρουσίας, υφίσταται τελωνισµό από τα
πονηρά πνεύµατα. Αυτό άλλωστε βεβαιώνεται και από το λόγο του Κυρίου, ο οποίος είπε: «Έρχεται γαρ ο του κόσµου άρχων, και εν εµοί ουκ έχει ουδέν», (Ιωαν. Ιδ', στ.3).
Τα τελώνια είναι τα εξής:
1.      Το τελώνιο της καταλαλιάς, δηλαδή της κατακρίσεως .
2.      Το τελώνιο της ύβρεως.
3.      Το τελώνιο του φθόνου.
4.      Το τελώνιο του ψεύδους.
5.      Το τελώνιο του θυµού και της οργής.
6.      Το τελώνιο της υπερηφάνειας.
7.      Το τελώνιο της βλασφηµίας.
8.      Το τελώνιο της µωρολογίας και της φλυαρίας.
9.Το τελώνιο του τόκου και του δόλου, το οποίο εξετάζει τους τοκογλύφους και εκείνους που ξεγελούν τους άλλους και τους παίρνουν την περιουσία τους.
10. Το τελώνιο της οκνηρίας και του ύπνου, το οποίο εξετάζει όσους κοιµούνται και βαριούνται να σηκωθούν να πάνε στην εκκλησία ή αν από την αµέλεια και την οκνηρία δεν έκαναν το καλό εκεί που µπορούσαν να το κάνουν.
11.  Το τελώνιο της φιλαργυρίας.
12.Το τελώνιο της µέθης.                                               .
13.Το τελώνιο της µνησικακίας, το οποίο εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα µε τον πλησίον τους και δεν θέλουν να τον συγχωρήσουν κατ' εντολή του Θεού.
14. Το τελώνιο της µαγείας και της γοητείας, το οποίο εξετάζει τους µάγους και τους γόητες.
15. Το τελώνιο της γαστριµαργίας και της πολυφαγίας.
16. Το τελώνιο της ειδωλολατρίας.


17.  Το τελώνιο της αρσενοκοιτίας ,
18.Το τελώνιο των χρωµατοπροσώπων, το οποίο εξετάζει τους άνδρες  και τις γυναίκες που βάζουν φτιασίδια και στολίζουν τo πρόσωπό τους µε διαφόρων χρωµάτων ευωδιές, επειδή η µορφή που τους έδωσε ο Θεός δεν τους άρεσε, αλλά την καταφρόνησαν και την   απέβαλαν θεληµατικώς και δέχθηκαν τη δική τους µορφή. 
19. Το τελώνιο της µοιχείας, το οποίο εξετάζει τους µοιχούς και τις µοιχαλίδες, εκείνους  δηλαδή που ενώ είναι παντρεµένοι, πηγαίνουν µε ξένους συζύγους και µολύνουν το στεφάνι τους. Και µαζί  µ' αυτούς εξετάζει και τους παρά φύση αµαρτάνοντας άνδρες, στις γυναίκες  τους αλλά και όλους τους µιαρούς που µολύνουν τα στεφάνια τους.
20. Το τελώνιο του φόνου, το οποίο εξετάζει αυτούς που έκαναν φόνο, αλλά και όσους από θυµό κτύπησαν κάποιον.
21. Το τελώνιο της κλοπής.
22. Το τελώνιο της πορνείας.
23. Το τελώνιο της ασπλαχνίας και της σκληροκαρδίας , το οποίο εξετάζει τους ανελεήµονες και όσους µισούν τους αδελφούς τους.

Οδός  Αναπαύσεως
==============
Τι γίνεται µετά τον θάνατον και τι συµβαίνει σε κάθε χριστιανή ψυχή στην Ορθόδοξη πίστη.
Τι αποκάλυψε / φανέρωσε ο Άγγελος του Θεού εις τον- Αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο.
===================================================================
Βαδίζοντας κάποια µέρα στο δρόµο της Αιγύπτου πλησίασε τον Άγιο Μακάριο άγγελος Κυρίου και λέγει στον 'Άγιο: «Ευλόγησον Πάτερ Άγιε». Ο Γέροντας νόµισε ότι είναι κάποιος  µοναχός από την έρηµο και αποκρίθηκε προς αυτόν: «ο Θεός συγχωρήσει σε τέκνο», δηλαδή ο Θεός να σε συγχωρήσει παιδί µου, και προχώρησαν σιωπηλοί.
Αφού περπάτησαν λίγη απόσταση σιωπηλοί, ο γέροντας Μακάριος παρατήρησε ότι ο φερόµενος ως µοναχός είχε κάτι στην εµφάνιση και στο σχήµα που δεν έχουν οι συνηθισµένοι µοναχοί και θέλησε να του λυθεί η απορία, λέγοντας σ' αυτόν: «Τέκνο µου σε βλέπω τόση ώρα
που περπατούµε, εκπλήσσοµαι καθώς σε κοιτάζω και συλλογίζοµαι µήπως δεν είσαι ένας συνηθισµένος µοναχός και άνθρωπος γι 'αυτό για το όνοµα του Θεού που πιστεύω πες µου την αλήθεια και λύσε την απορία αυτήν».
Τότε ο Άγγελος αµέσως έκανε µετάνοια στον Άγιο
Μακάριο και του λέγει:
«Ευλόγησον Πάτερ. Εγώ καθώς βλέπεις δεν είµαι άνθρωπος αλλά Άγγελος και ήλθα να σε διδάξω τα µυστήρια,εκείνα τα οποία δεν ξέρεις και επιθυµείς να µάθεις. Λοιπόν ρώτησε µε ότι  θέλεις και εγώ θα σου απαντώ».Τότε ακούγοντας αυτά ο Άγιος κάµνει και αυτός µετάνοια στον Άγγελο και λέγει προσευχόµενος: «Σε ευχαριστώ Θεέ µου διόη έστειλες σε εµένα τον δούλο σου, οδηγό για να µου διδάξει εκείνα τα οποία δεν ξέρω και
επιθυµώ να µάθω διότι για εµένα είναι άγνωστα και µυστήρια».
Τότε ο Άγγελος του λέγει: «Λοιπόν Πάτερ ρώτησε µε». Ο Γέροντας του . λέγει «Πες µου σε παρακαλώ, µετά το χωρισµό της ψυχής από το σώµα τι γίνεται; (πού είναι η ψυχή του αποθαµένου)  γιατί γίνονται τα µνηµόσυνα των τεθνεώτων»; ο δε Άγγελος απάντησε στον Γέροντα: «Η ψυχή του ανθρώπου θα παρουσιασθεί στον Κύριο και θα προσκυνήσει 3 φορές ΠΡΩΤΟΝ στα τριήµερα ΔΕΥΤΕΡΟΝ στα εννιάµερα ΤΡΙΤΟΝ στα τεσσαρακοστά .- 3η ηµέρα, 9η ηµέρα, 4οη
חµέρα, κατά την οποία θα καταταγεί σε ορισµένο χώρο από τον Κύριο έως τη Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ». «Φτάνουν όλες οι ψυχές ρωτάει Ο Γέροντας τον 'Άγγελο -να προσκυνήσουν τον Κύριο ή όχι και ποιες»;
ΆΠΟ Ιη ΕΩΣ 3η ΗΜΕΡΑ. Αφού αποχωρισθεί η ψυχή από το σώµα (το σώµα το παραλαµβάνει η γη, από εκεί που προήλθε) την ψυχή παραλαμβάνουν οι Άγγελοι του Θεού για να την συνοδεύσουν έως και την Τρίτη ημέρα για να προσκυνήσει τον Κύριο.Διά να φθάσει στον Κύριο θα διανύσει  την απόσταση μεταξύ γης και ουρανού, σε κάθε ορισμένη απόσταση υπάρχει και ένας σταθμός ελέγχου [τελώνιο].Στον κάθε σταθμό υπάρχουν οι δαίμονες οι οποίοι απαιτούν από τους Αγγέλους την ψυχή, την οποία συνοδεύουν, διότι βαστάζουν στα χέρια τους τα χειρόγραφα βιβλία των αμαρτιών της ψυχής, τα οποία δείχνουν στους Αγγέλους λέγοντας αυτά που έπραξαν στη ζωή όταν ζούσε ο άνθρωπος και έχουν καταγραφεί λεπτομερώς, ότι την τάδε ώρα, ημέρα, μήνα και χρόνο έπραξε ετούτο ή εκείνο. Δηλαδή, έκλεψε, φθόνισε κατηγόρησε αδίκησε πόρνεψε κ,ο,κ, ή όποια άλλη παράβαση του Ευαγγελίου έπραξε., Όλα τα καταγεγραμμένα αμαρτήματα τα δείχνουν στου Αγγέλους οι δαίμονες. Η δε ψυχή τότε τρέμει από φόβο σαν το φύλλο του δένδρου.
Τότε και οι Άγγελοι δείχνουν καΙ. αυτοί ότι  καλό και αγαθό έπραξε η ψυχή εκείνη στην ζωή της ή' ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ή ΠΡΟΣΕΥΧΗ ή ΛΕ/ΤΟΥΡΓΙΑ ή ΝΗΣΤΕΙΑ ή ότι άλλο καλό το οποίο παραβάλλουν οι Άγγελοι για βοήθεια της ψυχής. Εάν το αγαθό της ψυχής βρεθεί
περισσότερο από το κακό αρπάζουν οι άγγελοι µε χαρά την ψυχή και ανεβαίνουν σε άλλο' σκαλοπάτι-κριτήριο ενώ οι δαίµονες τρίζουν τα δόντια και αφρίζουν που τους ξέφυγε η δείνα ψυχή και προχωράει προς τον ΚΥΡ/Ο. Η ψύχή φοβάται και τρέµει και κρύβεται πίσω από τους αγγέλους ώστε να µην βλέπει την αγριότητα των δαιµόνων. Οι
άγγελοι κάνουν µεγάλο αγώνα για να ελευθερώσουν τ/ ψυχή  από τα χέρια των δαιµόνων. Και πάλι ανέρχονται σε άλλο τελώνιο πιο σκληρό και πιο άγριο όπου γίνεται και πάλι µεγάλη ταραχή ποιος θα λάβει τη ψυχή εκείνη. Οι δαίµονες φωνάζουν και λέγουν: «Πού πηγαίνεις; Δεν είσαι εσύ που πόρνευες και µόλυνες το Άγιο Βάπτισµα; Εσύ δεν έκαµνες ετούτο; Εσύ δεν έκαµνες εκείνο; Δεν τα θυµάσαι, τα ξέχασες; σε εµάς ανήκεις τώρα.» Τότε εάν η ψυχή είναι καταδικασµένη την παίρνουν οι δαίµονες και την πηγαίνουν σε τόπο σκοτεινό, και ουαί και αλλοίµονο στη ψυχή εκείνη, καλύτερα να µην είχε γεννηθεΙ Εάν είναι καθαρή από αµαρτίες [µετανοιωµένη - εξοµολογηµένη] µε χαρά την ασπάζονται οι άγγελοι και την πηγαίνουν να προσκυνήσει τον Δεσπότη Χριστό, όπου βλέπει όλη την λαµπρότητα των ουρανίων δυνάµεων».
Το τριήµερο διάβασµα τρισάγιο για την ψυχή: Η ψυχή για να περάσει τα ΤΕΛΩΝΙΑ χρειάζονται 3 ηµέρες. Την τρίτη ηµέρα που θα , προσκυνήσει τον ΚΥΡΙΟ αν είναι καθαρή, εµείς ούτως ή άλλως οι άνθρωποι διαβάζουµε το τρισάγιο για βοήθεια της ψυχής και
παρακαλούµε τον Κύριο να συγχωρήσει την τάδε ψυχή και ο Κύριος θα κρίνει.
Τα 9ήµερα της ψυχής: Μετά τις τρεις (3) ηµέρες και έως τις 9, η ψυχή επιστρέφει στην γη όπου έζησε µε συνοδεία αγγέλων και δείχνουν για ανάµνηση στην ψυχή τους τόπους όπου περιπάτησε για να θυµηθεί η ψυχή τις πράξει; καλές ή κακές που έπραξε στην ζωή της εδώ στην γη. Αυτή η περιοδεία της ψυχής διαρκεί από την 3η ηµέρα έως την 9η ηµέρα, όπου η ψυχή πηγαίνει µε συνοδεία αγγέλων, να προσκυνήσει τον Κύριο για δεύτερη φορά. Πάλι εµείς διαβάζουµε τρισάγιο στον τάφο της ψυχής για ενίσχυση της ψυχής ενώπιον του ΚΥΡΙΟΥ και να δικαιωθεί αν είναι δυνατόν.
Τα 40 τεσσαρακοστά (σαράντα) της ψυχής: Μετά την δεύτερη προσκύνηση της ψυχής οι άγγελοι περιοδεύουν αυτήν στον παράδεισο όπου είναι ο τόπος που ευρίσκεται ο ΑΒΡΑΑΜ µε τον Λάζαρο και αναπαύονται οι δίκαιοι. Χαίρονται και αγάλλονται οι δίκαιοι όταν ψυχή καθαρή επισκέπτεται τους τόπους εκείνους Έπειτα οι Άγγελοι δείχνουν στην ψυχή και τις κολάσεις των αµαρτωλών. Κατά την τεσσαρακοστή ηµέρα φέρνουν οι άγγελοι πάλι τ/ ψυχή να προσκυνήσει τον Κύριο.
          Τότε εµείς οι χριστιανοί τελούµε για τ/ν ψυχή το σαραντάηµερο µνηµόσυνο, καλό είναι να κάνουµε 40 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ, αυτό είναι το σωστό, και παρακαλούµε τον Κύριο επειδή µέλλει να λάβει άπόφαση και να απέλθει η ψυχή, εκεί όπου θέλει ο φιλάνθρωπος Θεός κατά τα έργα και τις πράξεις της κάθε ψυχής. Στην κατάσταση αυτή η ψυχή θα
παραµείνει έως την Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ, όπου θα αναστηθεί και το σώµα για να καταταγεί ή στον παράδεισο αιωνίως ή στην κόλαση αιωνίως.
Τότε ο γέροντας αναστενάζοντας και µε δάκρυα στα µάτια είπε:
«Ουαί την ηµέρα εκείνη που γεννήθηκε ο άνθρωπος εκείνος», δηλαδή καλλίτερα να µην γεννιόταν ο άνθρωπος εκείνος που θα καταταγεί στην κόλαση». «Ναι, πάτερ», του λέγει ο Άγγελος αλλά για τον δίκαιο «Μακάρια (ευτυχισµένη) η ηµέρα την οποία γεννήθηκε ο πιστός και ο φίλος του ΘΕΟΥ».
Ερώτηση: Ύστερα ρωτάει ο Όσιος τον Άγγελο: «Πες µου τούτο άγγελε του Θεού, τι  άνεση έχει ο αµαρτωλός άνθρωπος, έχει κάποτε τέλος η κόλαση και το µαρτύριο της ψυχής»;
Απάντηση: «Όχι Γέροντα, του λέγει ο Άγγελος, ούτε ο Παράδεισος έχει τέλος ούτε η Κόλαση έχει τέλος. Δεν υπάρχει καµία ελπίδα για τους κολασµένους».
Ερώτηση: «Ποιοι Άγιοι ευσπλαχνίζονται πιο πολύ τους ανθρώπους για να τους παρακαλούν να πρεσβεύουν δια αυτούς;», ρώτησε ο Γέροντας τον Άγγελο.                                Απάντηση: «'Ολοι οι Άγιοι είναι σπλαχνικοί και συµπονούν τους ανθρώπους λέγει. ο Άγγελος, οι άνθρωποι είναι αγνώµονες και αχάριστοι. Επίσης, οι Άγγελοι πού καταγράφουν την ζωή των ανθρώπων και ως φύλακες, πολύ λυπούνται. Ιδίως η Θεοτόκος η Παναγία ευσπλαχνίζεται περισσότερο το γένος των ανθρώπων, γι' αυτό οι άνθρωποι πρέπει κάθε στιγµή να έχουν στο στόµα τους το όνοµά της, διότι το αν παραµένει ο κόσµος όπως είναι έως σήµερα στην ΠΑΝΑΓΙΑ το χρωστάει, η οποία µεσιτεύει µεταξύ qνθρώπων και Θεού για το καλό του κόσµου αν και δεν το αξίζει ο κόσµος».
Ερώτηση: Πάλι ρωτάει ο Όσιος τον Άγγελο: «Πες µου άγιε Άγγελε µια από τις µεγαλύτερες αµαρτίες».
Απάντηση: «Η µνησικακία όσιε, αυτή ξεχωρίζει και σε αποµακρύνει από τον Θεό και από τον άνθρωπο και τελικά από τον παράδεισο.
Ερώτηση: «Πες µου άγιε Άγγελε, ρωτάει πάλι ο 'Οσιος : Ποιο αµάρτηµα µισεί ο Θεός πιο πολύ»;
Απάντηση: «Την ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ του λέγει ο Άγγελος διότι αυτή απώλεσε τον Εωσφόρο, αυτή τον ΦΑΡΙΣΑΙΟ, και αν πέσεις σε αυτή είναι δύσκολο να σηκωθείς, αφού δαιµονίζεσαι».
Ερώτηση: «Άγιε Άγγελε ρωτάει ο Γέροντας υπάρχουν και µικρότερα και µεγαλύτερα κολαστήρια σε εκείνη την κατάσταση»;
Απάντηση: «Βεβαίως  Άγιε άνθρωπε  του  Θεού.  Όπως  ο   παράδεισος  λέγει   ο  Άγγελος  έχει  πολλές  τάξεις  και  καταστάσεις  έτσι  και  η  κόλαση  έχει  πολλές  κατηγορίες  κολαστηρίων   διότι   ο   Θεός  είναι  δίκαιος   και   φιλάνθρωπος   και   δεν   θέλει   να    αδικεί  κανένα  άνθρωπο. Άλλα  κολαστήρια  για  τους  κληρικούς,  άλλα  για  τους  λαϊκούς,  άλλα  για  τους  άνδρες, άλλα  για  τις  γυναίκες,  άλλα  για  τους  πόρνους, άλλα  για  τους  µοιχούς,  άλλα  για  τους κλέφτες. Κάθε αµάρτηµα  έχει και το
κολαστήριό του».
Ερώτηση: «Σε ποια άλλη µεγάλη αµαρτία πέφτουν οι άνθρωποι Άγιε Άγγελε»; ξαναρωτάει ο Όσιος.
Απάντηση: «Όσοι υποτιµούν και καταφρονούν την ηµέρα της Αγίας Κυριακής. Αλίµονο στον άνθρωπο που ατιµάζει την Κυριακή µε άνοµα έργα και αµαρτίες, καθώς και τις ηµέρες και µνήµες της Παναγίας και των Αγίων, διότι γίνονται εχθροί του Θεού, της  Παναγίας και των Αγίων».
«Ρώτησέ µε Όσιε ό τι άλλο θέλεις διότι θα αναχωρήσω δια τον ουρανό.
Ερώτηση: «Ποια προσευχή ταιριάζει και τι να λέει η κάθε ψυχή που θέλει να σωθεί Άγιε Άγγελε»;
Απάντηση: «Θα σου ειπώ Όσιε µια προσευχή για αµαθείς και ευµαθείς, για νέους και γέρους, για άνδρες και γυναίκες, για κληρικούς και λαϊκούς. Να λέγουν το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ».
Ερώτηση: «Πες µου και τούτο Άγιε Άγγελε: Εάν άνθρωπος αµαρτωλός διδάξει και παραδειγµατίσει άλλον άνθρωπο αµαρτωλό και του δείξει την ίσια στράτα την καλή έχει κάτι µισθό»;
Απάντηση: «Όσο αντιµισθό έχεις όταν διδάξεις στον πλησίον σου το κακόν, άλλο τόσο έχεις µισθό όταν διδάξεις στον πλησίον σου στο αγαθόν, είπαµε ο Θεός είναι δίκαιος».
Ερώτηση: «Πες µου και κάτι ακόµη τελευταίο Άγιε Άγγελε: Έως τώρα έχουµε τόσους Άγιους, έως το τέλος του κόσµου θα έχουµε τέτοιους Άγιους ή θα εκλείψουν»;
Απάντηση: «Έως το τέλος του κόσµου δεν θα εκλείψουν οι υπηρέτες του Θεού αλλά ούτε οι υπηρέτες του Διαβόλου».
Ερώτηση: «Στους έσχατους και υστερινούς χρόνους οι άνθρωποι του Θεού θα είναι Αγιότεροι από τους σηµερινούς πιστούς και φίλους και υπηρέτες του Θεού»;
Απάντηση: «Επειδή θα εκλείψουν τα σηµερινά σηµεία - και παραδείγµατα και αγνά θαύµατα, τότε θα είναι όλα νοθευµένα και θα πλανάται εύκολα ο τότε της έσχατης εποχής άνθρωπος. Οι ποιµένες και οι εξουσιαστές θα είναι αδόκιµοι παντελώς γεµάτοι υποκρισία - εγωισµό - γαστριµαργία - φιλοδοξία - κενοδοξία - ειδωλολατρία - σκάνδαλα - ασωτία και κάθε αμαρτία και ουαί την εποχή εκείνη». Λέγοντας αυτά ο Άγιος Άγγελος αναχώρησε θαυµαστός από τον Όσιο Μακάριο και άφησε αυτόν µόνον. ΑΜΗΝ

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΔΑΧΗ



Κυριακή  της Αποκρέω

            Βρισκόμαστε εις την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου η οποία μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος ως σάρκα έχων και φθαρτή ύπαρξη θα αποθάνει. Όχι επειδή το θέλει ο Θεός αλλά επειδή ο ίδιος το επέλεξε διά των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας. Οι πρωτόπλαστοι με την παρακοή τους παρέσυραν όλο το ανθρώπινο γένος στην εξορία.  Εμείς έπειτα ως κληρονόμοι αυτών ακολουθούμε τα υποσχόμενα σε αυτούς από τον Θεόν. Μετά την παράβαση ο άνθρωπος εξορίσθηκε από τον τόπον της ευλογίας εις τον τόπον της κατάρας.
            Ως άλλος μετανάστης θα δοκιμασθεί σκληρά εις τον ξένον τόπον, από δε την παραμονή του και την συμπεριφοράς του εις την εξορία αυτή θα εξαρτηθεί η επαναφορά του εις τον τόπον της ευλογίας, όπου και θα αποκατασταθεί εις την προτέρα κατάσταση.
            Η παρακοή μας έστειλε στην εξορία, η μετάνοια μας επαναφέρει από την εξορία. Η  ημέρα η σημερινή μας υπενθυμίζει την ημέρα κατά την οποία θα έλθει ο ΧΡΙΣΤΟΣ διά να κρίνει το ανθρώπινο γένος, δηλαδή την Δευτέρα Παρουσία. Κατά την ημέρα αυτή άλλοι θα καταταγούν δεξιά και άλλοι θα καταταγούν στα αριστερά Του Κυρίου, οποιαδήποτε άλλη θέση και κατηγορία δεν θα υπάρξει. Λέγει κάποιος και φαίνεται πως έχει δίκαιο ότι, άνθρωπε ήθελες δεν ήθελες γεννήθηκες – θέλεις δεν θέλεις θα αποθάνεις – θέλεις δεν θέλεις θα κριθείς.
Στα τροπάρια της Κυριακής αν τα αναγνώσουμε προσεκτικά, συναντάμε 6 φορές τη φράση «βίβλοι ανοίγονται», που σημαίνει ότι η ζωή μας είναι γραμμένη σε κάποιο βιβλίο, στο βιβλίο της ζωής.  Επίσης 15 φορές συναντούμε τη λέξη «έργο» ή «πράξη», που σημαίνει ότι, όλα τα έργα του ανθρώπου καταγράφονται στο βιβλίο της ζωής που προαναφέραμε. Ακόμη 50 φορές διαβάζουμε την λέξη «κρίσις» που σημαίνει ότι, τα έργα, το λόγια, ακόμα και οι σκέψεις  των ανθρώπων θα κριθούν στο τότε παγκόσμιο δικαστήριο.  Όλα αυτά τα έργα, τα λόγια και οι σκέψεις των ανθρώπων είναι καταγεγραμμένα και καταχωρημένα στο βιβλίο της ζωής και θα κριθούν με την απόλυτη και τελεσίδικη ΔΙΚΑΙΑ κρίση του ΘΕΟΥ.
Η πλειοψηφία σήμερα των χριστιανών, κλήρου και λαού, πιστεύει και λέγει σχετικά με τα γραπτά περί κρίσεως ότι, ο Θεός είναι Θεός αγάπης και ως εκ τούτου είναι αδύνατο να υπάρξει σκληρός τιμωρός. Πιστεύουν οι δύστυχοι πως ο Θεός θα βρει τρόπους να τους δικαιώσει όλους. Αυτό το στηρίζουν στην παράδοση όπου αναφέρετε οτι κάποιες αμαρτωλές στον εδώ κόσμο ψυχές δικαιώθηκαν μετά από προσευχές, μνημόσυνα, τρισάγια και ελεημοσύνες. Και όλα αυτά διέρρευσαν στον κόσμο μέσα από όνειρα και οράματα. Αλλά στο κάθε όραμα ή όνειρο ή κάτι άλλο παρόμοιο μπορεί να κρύβεται και κάποιος άλλος παράγοντας. Ερωτά κάποιος, «Είναι δυνατόν ένα όραμα ή ένα όνειρο ή όποια άλλη ευαισθησία προσωπική να ακυρώνει μία ή πολλές εντολές του Θεού;» Είναι δυνατόν να αναπαυόμαστε και να εφησυχάζουμε σε παρόμοια, έστω και αληθινά φαινόμενα; Βεβαίως και όχι.  Εμείς κρίνουμε την επιφάνεια και αυτή  λανθασμένα πολλές φορές, ο Θεός όμως τότε θα κρίνει και την επιφάνεια και το βάθος όλου του ανθρώπου.
Το πιστεύω των χριστιανών όπως προείπαμε είναι ότι, ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο με την Αγάπη και όχι τη Δικαιοσύνη. Αυτή η πλάνη όμως των ανθρώπων καταρρίπτετε ολοκληρωτικά από την υμνογραφία της Κυριακής αυτής με το ότι, την λέξη αγάπη αναφέρεται μόνο μία φορά, στο τρίτο κεκραγάριο του εσπερινού.  Εκεί  ο υμνογράφος γράφει «…και της μερίδος αξίωσον των ηγαπηκότων σε…», δηλαδή να κάνει άξιους της ουρανίου βασιλείας αυτούς που τον αγάπησαν με τον τρόπο που Εκείνος αγάπησε, αναφερόμενος στην αγάπη του ανθρώπου προς Τον Θεόν και όχι στην αγάπη Του Θεού προς τον άνθρωπον. Η αγάπη λοιπόν του Θεού προς τον άνθρωπο είναι δεδομένη και την έχει υπογράψει ο Θεός με το αίμα Του επάνω στο σταυρό.  Την αγάπη Του αυτή ο Θεός την εξήντλησε προς εμάς, τώρα απομένει να εξαντλήσουμε και εμείς την δική μας αγάπη, πρώτα προς Αυτόν και μετά προς τον πλησίον μας ή και το αντίθετο.
Κατά την Δευτέρα Παρουσία Του Κυρίου Ιησού Χριστού θα επικρατήσει η   Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η  και όχι η   Α Γ Α Π Η. Ας σκεφτούμε κάτι απλό, είναι δυνατόν ποτέ ΘΕΟΣ ΚΡΙΤΗΣ να είναι άδικος, μερολήπτης και προσωπολήπτης; Βεβαίως και όχι. Το ότι ο άνθρωπος πιστεύει (λανθασμένα) πως ο Θεός θα κρίνει μόνο με την αγάπη τον άνθρωπο, αυτό είναι μία παγίδα η οποία σκοπό έχει να φέρει τον άνθρωπο σε πνευματική χαλάρωση, να μην αγωνίζεται (αφού η αγάπη του Θεού θα τον σώσει γιατί να αγωνισθεί;) και τελικά να χάσει την ψυχή του.
Επίσης μία άλλη καλοστημένη παγίδα την οποία έστησε ο πονηρός στον άνθρωπο είναι η εξής. Έπεισε λοιπόν τους ανθρώπους ότι ο Θεός-Κριτής θα κρίνει με βάση την Αγάπη και όχι την Δικαιοσύνη, άρα θα πρέπει να υπάρχει μπόλικη αγάπη στον κόσμο για να σωθούμε όλοι τελικά! Και έτσι δημιουργήθηκε ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. Παντού ακούγεται η λέξη αγάπη και έχει εξαφανιστεί εντελώς η λέξη δικαιοσύνη.  Με τέτοιες μεθόδους , από την μια θα υποβαθμισθεί η επιβολή και απονομή του ΔΙΚΑΙΟΥ, που σημαίνει ότι το όριο αυτό (περί δικαίου) θα το βάζει ο πιο δυνατός κάθε φορά (εξουσία πολιτική ή θρησκευτική) όπου και όπως τον συμφέρει. Ενώ από την άλλη τα περί αγάπης μηνύματα όλο και θα προβάλλονται ως λύση στα προκύπτοντα προβλήματα του δυστυχισμένου και ταλαίπωρου ανθρώπου. Μετά την χρονική περίοδο με τη βοήθεια της ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ οι λαοί θα ξεπέσουν σε παρακμή αξιών και μεγάλο έλλειμμα ήθους.     
            Ακριβώς με παρόμοιες και άλλες τακτικές σταδιακά θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τον χριστιανό άνθρωπο, με τον Θεό Του. Θα φροντίσει βέβαια να τον συνδέσει με τον ομφάλιο λώρο του αντιχρίστου ως θεό του. Αυτός δε θα αυτοεπιβληθεί ως δίκαιος αλλά θα λατρευτεί ως θεός. 
           Διά του επάρατου ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, θα πιστέψει το ανθρώπινο γένος ότι τα σχετικά με το Χριστό ήταν μία ουτοπία (κάτι σαν όνειρο και ψεύτικο)  στην οποία ο άνθρωπος λογικά είναι σωστό (άρα) και δίκαιο να μην ελπίζει, ως μη υπήρξαντα  και ελθόντα. Τότε οι άνθρωποι θα έχουν μόνο φυσική διάκριση (και αυτή πλανεμένη) των πραγμάτων. Η πνευματική διάκριση θα εκλείψει σχεδόν παντελώς.   
Θα κυριαρχεί πλέον η λογική, ο υλισμός, ο ορθολογισμός και η επιθυμία να χορτάσουν οι αισθήσεις του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα είναι νηστικός στις αισθήσεις, και θα γίνεται όσο περνούν τα χρόνια αχόρταγος. Αυτή την αχορτασιά του ανθρώπου θα εκμεταλλευτεί ο πονηρός ως μοναδική ευκαιρία με τα κατά φαντασίαν θαύματα. Οι αιρετικοί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ όλο και θα προετοιμάζουν το έδαφος καταλλήλως με την βοήθεια της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, της προπαγάνδας, της τεχνολογίας, της επιστήμης και ιδίως της κρατούσης «εκκλησίας». Έτσι μη υπάρχουσας πνευματικής διακρίσεως και χάριτος Του Θεού, οι Γραφή λέγει ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί. Όλοι δε αυτοί θα ονομάζονται ορθόδοξοι χριστιανοί, το πόσο ορθόδοξοι και χριστιανοί θα είναι αυτό είναι μεγάλο ζήτημα. Και επειδή (λέγει κάποιος) τότε μάλλον δεν θα υπάρχει άνθρωπος από τους ζωντανούς στη γη με σάρκα και αίμα ώστε να εκπροσωπήσει το ανθρώπινο γένος, στην πάλη με το αντίχριστο, ο Θεός φαίνεται πως θα επιστρατεύσει τους μη γνωρίζοντας θάνατον ΗΛΙΑΝ και ΙΩΑΝΝΗΝ  κατά άλλους και τον ΕΝΩΧ να εκπροσωπήσουν το ανθρώπινο γένος.     
            Πριν την τελική κρίση του κόσμου  και αυτοί που μετέστησαν εις τον ουρανό κάποτε, θα έλθουν και χωρίς εξαίρεση θα δοκιμάσουν τον θάνατο. Αφού συμβούν όλα τα παραπάνω και θα είναι ώριμος ο χρόνος θα έλθει ο ΚΥΡΙΟΣ προπορευομένου του Τιμίου Σταυρού συν των Αγγέλων και πάντων των Αγίων ίνα κρίνει ΖΩΝΤΑΣ και ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ.   Αμήν.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΔΑΧΗ



Κυριακή  του  Ασώτου

            Αρχικά πρέπει να επισημάνουμε κάποια λάθη  των σημερινών χριστιανών (ας μας συμπαθήσουν) σχετικά με τα διδακτικά μηνύματα των εορτών.
 Πρώτο λάθος αυτό είναι οτι κάθε θρησκευτικό γεγονός (εορτή) της πίστεώς μας το διαχωρίζουμε και το απομονώνουμε από το παρελθόν, ή και από το μέλλον του όλου εορτολογικού  ετήσιου κύκλου.
            Δεύτερο λάθος είναι οτι ο κάθε πιστός έχει ένα διακόπτη τον οποίο τον χειρίζεται όπως αυτός πιστεύει.
            Το τρίτο λάθος είναι οτι ο κάθε χριστιανός  νομίζει (κατά την γνώμη του)  ότι η ορθόδοξη χριστιανική πίστις  μεταβιβάζεται κληρονομικά από τους γονείς στα παιδιά.
            Τα τέταρτο λάθος είναι ότι επειδή τυγχάνει κληρονόμος της ορθοδόξου πίστεως, πιστεύει οτι δεν χρειάζεται ούτε να το σπουδάσει, ούτε να το καλλιεργήσει και ότι κατεβάσει ο νους του είναι και ορθόδοξο.
            Επίσης ένα ακόμα λάθος είναι οτι επειδή κάποιος όταν ήταν μικρός κοινωνούσε ή πήγαινε κατηχητικό στο δημοτικό, ή πήγαινε κάποιες φορές  στο Γυμνάσιο ή και καθόλου στο Λύκειο, και πολύ αργότερα στο γάμο του, ή και αν επέλεξε τον πολιτικό γάμο, ή κάποτε παρασυρόμενος να παρευρέθηκε για λίγο στον Επιτάφιο, ή στην Ανάσταση, ή σε κάποιο άλλο μυστήριο (επειδή αυτός είναι ο χριστιανικός τρόπος ζωής των νεοχριστιανών Ελλήνων κατά πλειοψηφίαν) νομίζει ότι είναι πλέον τέλειος χριστιανός ώστε να έχει λόγο και ψήφο στα δρώμενα της Εκκλησίας του Χριστού είναι μέγα λάθος.
            Κανένα μα κανένα θρησκευτικό γεγονός ή καμία από τις διδαχές της πίστεώς μας δεν διαχωρίζεται ούτε απομονώνεται από το όλον και το σύνολο του από ΘΕΟΥ προγράμματος της σωτηρίας της ψυχής μας. Γιατί ο εορτολογικός κύκλος είναι ένα πρόγραμμα σωτηρίας της ψυχής μας. Όλα είναι μπροστά μας, όλα είναι συνέχεια των προηγουμένων και των επομένων μέχρι να φτάσουμε στην κάθαρση, τον φωτισμό και στην θέωση.
            Η χριστιανική διδαχή γίνεται αντιληπτή μόνον σ΄αυτούς οι οποίοι ακολουθούν πιστά το πρόγραμμα της σωτηρίας.       Δεν γίνεται να ξεχάσουμε την διδαχή της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου επειδή βρισκόμαστε στην Κυριακή του Ασώτου, μα ούτε και το αντίθετο. Η διδαχή του έργου της σωτηρίας είναι ενιαία και συμπαγής κατά την διάρκεια του εορτολογικού κύκλου. Κάθε διδακτόν μόνο του και αποκεκομμένο από το όλο είναι αδύναμο και ημιτελές χωρίς τα προηγούμενα και χωρίς τα επόμενα Όλα μαζί αποτελούν κάτι το τέλειο.  Σκεφτείτε να είχαμε τα μέλη ενός ανθρώπου χωρισμένα, ένα εδώ άλλο εκεί και άλλο παραπέρα, όλα μαζί όμως απαρτίζουν τον τέλειο άνθρωπο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν απομονώνουμε και βάζουμε στεγανά στην διδαχή της μίας εορτής από την άλλη, ή την ανάμνηση.
            Η διδαχή μας βοηθάει να αναβαθμιζόμεθα και να αναπτυσόμεθα πνευματικά. Θα κρατήσουμε ότι μάθαμε την προηγούμενη Κυριακή μα και θα προσθέσουμε τα μηνύματα ετούτης της Κυριακής, καθώς και της άλλης, και της επομένης, όπως της κάθε Κυριακής και εορτής την κάθε διδαχή.
            Όπως της προηγουμένης Κυριακής έτσι και αυτής του Ασώτου θα προσθέσουμε καινούργια γράμματα συλλαβές και  λέξεις της πνευματικής γλώσσης.
            Νέες έννοιες στην παραβολή του Ασώτου είναι οι λέξεις, ΑΣΩΤΟΣ, ΑΘΛΙΟΣ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ, ΔΑΠΑΝΗ, ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΞΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΕΠΈΝΔΥΣΗ, ΑΜΕΛΕΙΑ, ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΕΝΤΟΛΩΝ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, ΑΝΑΓΝΏΡΙΣΗ του ΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ, ΑΥΤΟΜΕΜΠΨΙΑ, ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και ΑΠΟΦΑΣΗ.
            Το κλειδί του ανοίγματος της πόρτας της επιστροφής μέσω της αξιολογήσεως και της μετανοίας είναι το έξυπνο  «ε λ θ ώ ν     ε ι σ    ε α υ τ ό ν». Η πιο έξυπνη κίνηση και απόφαση εις την οποία πρέπει να προβεί ο κάθε άνθρωπος που από λάθη του οδηγήθηκε (όπως ο Άσωτος)  και έφθασε σε αδιέξοδο ή λίγο πριν την αυτοκαταστροφή. Έφερε μπροστά του πρώτον την εικόνα του πως περνούσε εντός της πατρικής ασφάλειας και δεύτερον το πώς πέρασε στη χώρα (της αμαρτίας) που ήταν μακριά από την σιγουριά και την προστασία του πατέρα του.    
            Είχε την εμπειρία κοντά στον Πατέρα του από την μια, είχε και την εμπειρία από την χώρα της αμαρτίας από την άλλη. Αξιολόγησε τους δύο τρόπους ζωής, έκανε σύγκριση και επέλεξε.               
Άνοιξαν τα μάτια της λογικής, οι αναμνήσεις και το κόστος που υπέστη τον βοήθησαν, ο Νους του φωτίστηκε, το σκοτάδι υποχώρησε  και είδε πλέον καθαρά το χάλι και το κατάντημα στο οποίο περιέπεσε από μόνος του.
            Ο υμνογράφος ως άριστος ψυχογράφος μπαίνει τόσο βαθιά στην ψυχή του Ασώτου που ξεστομίζει λόγια πάρα πολύ βαριά διά τον εαυτό του τον ίδιο.
Τα τροπάρια της Κυριακής οδηγούν τον Άσωτο σε μία άνευ προηγουμένου μετάνοια και εξομολόγηση, να αυτοχαρακτηρίζεται 50 φορές και άλλες  15 
(όλες μαζί) ως Άσωτος, Άθλιος, Ταλαίπωρος, Ξεπεσμένος, Σπάταλος, Άλογος, Κτήνος, Λιμωτάγαρο, Βρωμιάρης, Αμελής, Φρενοβλαβής, Εμπαθής, Σπάταλος, Κακόψυχος, Γελείος, Χωρίς ντροπή, Δούλος της αμαρτίας, Πόρνος,  Γυμνός από κάθε καλό, Άφρονας, Φιλήδονος,  Αρνητής των εντολών του Θεού, Πλάνος, Σκοτισμένος τον Νου, Αυθάδης, Ασεβής, Δόλιος και Πανάθλιος.
Με τα παραπάνω κοσμητικά επίθετα στόλισε ο Άσωτος με την αυτοκριτική που έκανε στον εαυτό του, αναγνωρίζοντας ότι μέχρι τώρα ήταν η πραγματική του ζωή.
            Προέβη σε κάτι το οποίο οι Πατέρες θα μας το διδάξουν αργότερα. Δηλαδή,  Αυτοκριτική και Αυτομεμπψία και Αυτοκυριαρχία. Έκρινε και κατέκρινε και δίκασε και κατεδίκασε και αποφάσισε ο Άσωτος για τον κακό τρόπο της ζωής του οτι είναι άξιος τιμωρίας και όχι επαίνου. Εκεί που ήταν ηττημένος και ξοφλημένος, στο παρά κάτι μέσα του (και κατόπιν από σκληρή πάλη με τον εαυτό του), έφερε τα πάνω κάτω, έκανε την πιο έξυπνη κίνηση της ζωής του.    
            Τώρα μετά την καταστροφή   που υπέστη ο Άσωτος, του κόπηκε ο αέρας ή ο βήχας, δεν είναι πλέον ο υιός με την μεγάλη περιουσία, την τιμή, το σεβασμό και την αναγνώριση, τα έχασε όλα. Φοβερό να μένει ο άνθρωπος μόνος. Έστω και αργά ο Άσωτος συνήλθε, επανήλθε και επέστρεψε  εις την προτέρα  κατάσταση υπό την προστασία πλέον του πατέρα του ο οποίος τον αποκαθιστά ως το παιδί του το οποίο είχε και πριν.
            Αποφασισμένος ο Άσωτος  να ταπεινωθεί, διότι ο τρόπος ζωής και συμπεριφοράς του Φαρισαίου που επέλεξε τον οδήγησε στην καταστροφή. Αποφασίζει (ίσως και από ανάγκη θα πει κάποιος)  να ταπεινωθεί αλλάζοντας τρόπο ζωής και συμπεριφοράς  μιμούμενος και παραδειγματιζόμενος από τον τρόπο ζωής του Τελώνη. Σκέφθηκε τι είχε και τι έχασε.
            Ήδη είχε προετοιμάσει τον εαυτό του λέγοντας, «θα ρίξω τον εγωϊσμό μου, θα γυρίσω στον πατέρα μου, θα του ζητήσω να γίνω ένας από τους πολλούς δούλους που έχει, θα ζητήσω συγγνώμη, θα του ειπώ, Πάτερ αμάρτησα και στο ΘΕΟ και σε σένα, υιός σου άξιος πλέον δεν είμαι, αν θέλεις από τώρα και ύστερα δέξου με σαν έναν από τους υπηρέτες σου». Ας δαπάνησε την μισή περιουσία. Δεν θύμωσε Εκείνος ο Πατέρας καθόλου. Αυτοεξευτελίσθηκε μόνος του ο Άσωτος, δεν χρειαζόταν καμία άλλη επίπληξη. Πόσο μακρόθυμα φέρθηκε εκείνος ο πατέρας, είναι άξιος να τον μιμούμαστε και εμείς σήμερα. Ομοίως να μιμηθούμε και τον Άσωτο, εάν έχουμε βρεθεί στην θέση του. Το άριστο και τέλειο είναι να μην ομοιάσουμε ποτέ τον Άσωτο. Εάν πάλι βρεθούμε στην θέση του Ασώτου και δεν συνέλθουμε όπως εκείνος, τότε τι Ορθόδοξοι θέλουμε να ονομαζόμαστε; Ας σκεφθούμε πόσο μακρόθυμος είναι ο ΘΕΟΣ φθάνει αυτό να μην το δοκιμάσουμε και να μην σκεφθούμε ποτέ να εκμεταλευθούμε πονηρά την ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ του ΘΕΟΥ.    Αμήν.




Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΔΑΧΗ


Κυριακή  Τελώνου και Φαρισαίου

            Πριν καλά  καλά τελειώσει η περίοδος δηλώσεων των εκπροσώπων, όλων των θεσμών, ακόμη και ιδιωτών, διά το νέο πολιτικό έτος 2015 με ευχές περί αγάπης, ειρήνης, αλληλεγγύης, ευημερίας, ανάπτυξης και συνύπαρξης των λαών σε ένα δύσκολο εφαρμόσιμο πολυπολιτισμικό μοντέλο διαβίωσης των ανθρώπων, εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί μόλις προχθές 19 Ιανουαρίου με το Ορθόδοξο Ημερολόγιο και 1 Φεβρουαρίου με το Νέο ημερολόγιο, Κυριακή ΤΕΛΩΝΟΥ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ, εισήλθαμε σε μία Εκκλησιαστική – Θρησκευτική περίοδο 10 εβδομάδων την οποία ονομάζουμε ΤΡΙΩΔΙΟΝ.
            Το Τριώδιο λοιπόν η σύγχρονη χριστιανική κοινωνία το βιώνει με τέσσερις τρόπους. Ο ένας είναι ο κοινωνικός ή κοσμικός, ο δεύτερος είναι ο πνευματικός – χριστιανικός, ο τρίτος είναι ο συνδυασμός των δύο και τέταρτος η απόρριψη.
            Διά τον κοινωνικόν, κοσμικόν και υλιστήν άνθρωπο το Τριώδιο είναι φαγητό, ποτό, διασκέδαση, ξενύχτι, χορός, καρναβάλι, δηλ. απόλαυση και ικανοποίηση των αισθήσεων. Δηλαδή πέραν της υλικής καταστροφής του ανθρώπου έχουμε και την ηθική υποβάθμιση, τον εξευτελισμό, του πνευματικού ανθρώπου. Διά τον πνευματικό και ιδίως χριστιανό Ορθόδοξο άνθρωπο, το Τριώδιο είναι παιδαγωγικό πρόγραμμα προσπάθειας, αγώνας, άθληση και προπόνηση ώστε ο αγωνιζόμενος χριστιανός να ανέβει πνευματικά. Είναι οδηγός, στήριγμα και βοήθημα με στόχο ο χριστιανός να αποκτήσει και να κάνει κτήμα του τις αξίες και τις αρετές της πίστεώς μας.
            Το Τριώδιο είναι το στάδιο, το γυμναστήριο των ψυχοσωματικών δυνατοτήτων τις οποίες έχει μέσα του έμφυτες από το Θεό ο άνθρωπος,  το οποίο μέσα από το πνεύμα των εκκλησιαστικών ύμνων σκοπός του είναι να ανορθώσει και να ανεβάσει τον χριστιανό από άνθρωπο κοσμικό, υλιστή και ορθολογιστή σε πνευματική ύπαρξη και οντότητα καθώς επίσης και να τον συνδέσει με το Θείο για να επιστρέψει στις πνευματικές ρίζες του και την γενέτειρά του, τον Παράδεισο.
            Αυτό βέβαια θα γίνει κατάκτηση διά μέσου της ασκήσεως, των αγωνισμάτων και της απαλλαγής των παθών μας, γιατί μόνον τότε αποκτούμε   τις αρετές και των αξίες του Ελληνοχριστιανικού πνεύματος.
           
            Τα έθνη καθώς επίσης και οι χριστιανικοί λαοί, στο κοντινό μέλλον, θα οδηγηθούν σε ένα πνευματικό αδιέξοδο. Και επειδή έχουν πάψει να αναζητούν (διψούν για) Τον Θεον   θα είναι αδύνατη η επιστροφή και ο επαναπροσδιορισμός στον φωτισμό και την χάρι του ΘΕΟΥ.
            Καλώς ή κακώς, εκεί μας οδήγησαν οι κακοί ποιμένες (κληρικοί) και οι κακοί άρχοντες (πολιτικοί) τους οποίους ψήφιζε ο λαός.
            Η περίοδος του Τριωδίου αρχίζει με δύο πρόσωπα πρωταγωνιστές, ή δύο τύπους ανθρώπων. Το ένα πρόσωπο, του Φαρισαίου, ως υπερήφανου και εγωϊστή και το άλλο του Τελώνη ως ταπεινού. Όλοι μας εμείς σήμερα κινούμαστε κάπου ανάμεσα μεταξύ των δυο αυτών προσώπων, του Φαρισαίου και Τελώνη, ή της υπερηφανίας και της ταπεινώσεως.
            Περίπου 40 φορές οι ύμνοι της Κυριακής αυτής αναφέρουν την λέξη «ταπεινός» και άλλες 40 την λέξη «υπερήφανος» καθώς και τα παράγωγα αυτών.
            Ο άνθρωπος (και ιδίως ο χριστιανός) έχει μέσα του από την αρχή της ζωής του την διάθεση, την ανάγκη και την τάση διά επικοινωνία (προσευχή) με τον δημιουργό του Θεό.
            Όλη η υμνολογία της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ κάνει μεγάλη αναφορά στην προσευχή και τα αποτελέσματα αυτής. Την Κυριακή  του Τελώνου και του Φαρισαίου τα τροπάρια που ψάλλονται μας συνιστούν η προσευχή μας να ομοιάζει με του Τελώνη και όχι του Φαρισαίου.

            Βασικό αγώνισμα διά την σωτηρία της ψυχής μας είναι η ΜΕΤΑΝΟΙΑ  στην οποία τα κείμενα της Κυριακής αναφέρονται 5 φορές. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος το κήρυγμά του το άρχισε με την λέξη ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΑΙ, επίσης ο Χριστός όταν εμφανίσθηκε στον κόσμο ως διδάσκαλος η πρώτη λέξη προς τους ανθρώπους ήταν ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΑΙ, διότι η μετάνοια μας επαναφέρει στο δρόμο του Θεού, μας χωρίζει από την αμαρτία και μας ενώνει με το Χριστό, αποκαθιστά δηλ. την σχέση Ανθρώπου - Θεού.
Ένα άλλο αγώνισμα (παρεξηγημένο) είναι του ΖΗΛΟΥ ή ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΥ με την διπλή νοθευμένη ερμηνεία. Δεκατέσσερις φορές κάνουν αναφορά οι ύμνοι της Κυριακής αυτής στην λέξη ζήλος. Με την λέξη ζήλος τα τροπάρια μας προτρέπουν, είναι σαν να μας παρακαλούν να ζηλέψουμε και να συμπαθήσουμε την ταπείνωση του Τελώνη, τον τρόπο και τη στάση ζωής του και να αποφεύγουμε τον εγωϊσμό του Φαρισαίου. Να ζηλέψουμε τον στεναγμό του Τελώνη και την αυτοκατάκρισή του, και να απεχθανόμεθα τον φαρισαϊσμό. Επιμένει ο υμνογράφος με τις 14 αναφορές που κάνει στον ζήλο του Τελώνη και ως ζήλος (=αγάπη) έμπρακτως  προς Τον Θεό, και όχι θεωρητική. Αγάπη (=ζήλος) ενεργοποιημένη και με την συμμετοχή όλων των ψυχοσωματικών δυνάμεων του που εξωτερικεύεται με τα δάκρυα. Ο Χριστός από τους δύο τρόπους ζωής δικαιώνει τον Τελώνη ενώ τον Φαρισαίο κατακρίνει.
            Αποτέλεσμα των δύο τρόπων συμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντι στον Θεό είναι το ότι, όσοι ομοιάζουν εις τον Φαρισαίο και η συμπεριφορά τους όλη είναι υπερήφανη και εγωϊστική θα  στερηθούν τα αγαθά της ουρανίου βασιλείας, όσοι δε ομοιάζουν στον Τελώνη θα αξιωθούν όλων των δωρεών της αιωνίου ζωής.

            Επομένως την προσεχή Κυριακή θα γνωρίσουμε δύο τρόπους συμπεριφοράς, που πρέπει τον ένα τρόπο να μισήσουμε και αποφύγουμε έως τέλους της ζωής μας και τον άλλον να ζηλέψουμε, να αγαπήσουμε και να ακολουθήσουμε. Τον οποιονδήποτε συνδυασμό και αν επινοήσουμε να εφαρμόσουμε ως τρόπο ζωής το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας βλάψει κατά τα λεγόμενα του Χριστού. Εάν αυτό το σκεπτικό το υλοποιήσουμε ο Χριστός θα μας ονομάσει ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και αλλοίμονό μας.
            Ας δώσουμε λοιπόν την Κυριακή αυτή μεγάλη προσοχή ώστε να γνωρίσουμε κάποιες λέξεις του χριστιανικού–πνευματικού ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ μας, απαραίτητες δια την σωτηρία της ψυχής μας. Και αυτές είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΖΗΛΟΣ, ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ,  ΣΤΕΡΗΣΗ ή ΠΑΡΟΧΗ ΑΓΑΘΩΝ, καθώς και η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
           
Τρόπο ΖΩΗΣ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ θέλει ο κάθε νέος χριστιανός σήμερα, και όχι λόγια υποκρισίας που είναι σε αφθονία.  Αμήν.