ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

    Τον προηγούμενο αιώνα, το 1924 με την αλλαγή του ημερολογίου είχαμε τις πρώτες αποτειχίσεις.  Tην τότε αποτείχιση πολλοί την παρεξήγησαν και διαφώνησαν. Διά πολλούς χριστιανούς σήμερα είναι άγνωστοι λέξη. Με την κίνηση αυτή  η τακτική των ορθοδόξων ήταν ότι διαφωνούσαν διά την προδοσία της πίστεως  με το κατεστημένο κληρικό σύστημα. Άλλοι πήραν τη θέση των ισχυρών του συστήματος, άλλοι πήραν τη θέση της αλήθειας, άλλοι παρέμειναν αδιάφοροι,  ενώ κάποιοι άλλοι τάχθηκαν υπέρ των αδυνάτων.  Αυτό συμβαίνει  σε παρόμοιες διαφωνίες. Αυτές οι διαφωνίες μπορεί να είναι ή πολιτικές ή θρησκευτικές. H πονηρή διπλωματία κινεί τα νήματα όλων των θεσμών.  Το αποτέλεσμα είναι πάντα ο διχασμός. Στα πολιτικά πράγματα είναι κατανοητός ο διχασμός διότι επιδιώκονται όποια συμφέροντα, στα πνευματικά όμως δεν πρέπει να συμβαίνει το ίδιο. Δεν δικαιολογείται με τίποτα ο όποιος διχασμός. Τελικά αποδείχθηκε από Κανονικής και εκκλησιολογικής πλευράς ότι η τότε καταγγελία και διαμαρτυρία του 1924  ήταν κανονική αποτείχιση από τους τότε κληρικούς και λαϊκούς.

     Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ των κακώς ονομασθέντων παλαιοημερολογιτών είναι πλήρως δικαιωμένη από ορθοδόξου πλευράς. Είναι άλλο ζήτημα το ότι από την πρώτη αποτείχιση γεννήθηκαν και άλλες αποτειχίσεις, όπως το 1937 κ.λπ. αυτό είναι υπό κρίση  σήμερα.  Το 1924 έγινε ο πρώτος διχασμός. Ήξεραν τότε και ο Μελέτιος Μεταξάκης και ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, [αφού ομολόγησαν και οι δύο ότι είναι οι σχίστες της ορθοδόξου πίστεως], ότι θα είναι, δημιουργεί διαδοχικών σχισμάτων και αποτειχίσεων και όμως τόλμησαν και προκάλεσαν ως οι κύριοι δημιουργεί των σχισμάτων με τις επόμενες ανάλογες αποτειχίσεις.  Το 1965 προσετέθη ο δεύτερος μεγάλος διχασμός. Καινούργιες αποτειχίσεις από αντιοικουμενιστές εμφανίσθηκαν. Άμεσα τότε αντέδρασε με την αποτείχιση το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και τρείς Επίσκοποι, των Νέων Χωρών, με την διακοπή μνημοσύνου του οικουμενικού πατριάρχου Αθηναγόρα. Το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ στην πλειοψηφία του διέκοψε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα ενώ αργότερα το επανέφεραν σχεδόν μία-μία  όλες οι  άλλες Μονές εκτός από την Μονή του Εσφιγμένου η οποία δεν μνημονεύει έως και σήμερα. Έκτοτε μέσα στην εκκλησία της Ελλάδος κατά διαστήματα έχουμε νέες Αποτειχίσεις, όχι επισκόπων αλλά μόνο πρεσβυτέρων και μοναχών, με την διακοπή μνημοσύνου του ονόματος επισκόπων που συναγελάζονται με την παναίρεση του οικουμενισμού. Οι επίσκοποι σήμερα εκλέγονται μέσα από μία διαδικασία η οποία δεν επιτρέπει στον νεοεκλεγέντα επίσκοπο οποιαδήποτε σκέψη για αποτείχιση πόσο μάλλον ενέργεια. Αυτούς τους κληρικούς, δηλαδή τους Αποτειχισμένους, θέλουμε να τους παρουσιάσουμε και να τους γνωστοποιήσουμε στο ορθόδοξο πλήρωμα, το οποίο, μάλλον δεν είναι κατηχημένο και ορθόδοξα κατηρτισμένο, έχοντας μπορώ να πω υπεύθυνα, πλήρη άγνοια στα περί πίστεως.

    Μέχρι σήμερα από τους έχοντες γνώση περί τα διαδραματιζόμενα και τις προδοσίες της ορθοδόξου πίστεως παρατηρήσαμε ότι όλοι οι αντιοικουμενιστές θεολόγοι κληρικοί και λαϊκοί έχουν γράψει τόμους, διά το τι ζημιά έχουν κάνει ο οικουμενισμός και οι οικουμενιστές ποιμένες στην ορθοδοξία. Πολλοί κατακεραυνώνουν τον οικουμενισμό, κανένας τους οικουμενιστές ως πρόσωπα. Τόσα πολλά έχουν γράψει ώστε οι πιστοί έχουν κουραστεί να διαβάζουν βιβλία περιοδικά και εφημερίδες για το ίδιο θέμα αυτό. Αυτό μάλλον τους οδηγεί σαν να βλέπουν κουραστικές ειδήσεις, μετά περνούν στην αδιαφορία, την συνήθεια, την αδράνεια, τον κορεσμό, την σύγχυση, ή σε μία πνευματική αφασία, [σαν να κοιμούνται με τα τσαρούχια καθώς λέγει ο λαός], ως μέλη του σώματος της εκκλησίας και όχι στη συστράτευση, εγρήγορση και ενεργοποίηση εναντίον της επερχομένης λαίλαπας  του οικουμενισμού. Τέλος βλέπουμε την πλειοψηφία των τάχα=δήθεν, αντιοικουμενιστών στα λόγια, να συμπορεύονται στις πράξεις με τους οικουμενιστές!!!, έχοντας πνευματική κοινωνία. Παρακολουθούνε και καλώς κάνουν  οι γράφοντες κατά γράμμα τον εχθρό, αλλά έχουν αφήσει στην άκρη το ζήτημα της άμυνας, της υπεράσπισης και της τακτικής που πρέπει να ακολουθηθεί από πλευράς ορθοδόξων. Η προσπάθειά μας είναι να εντοπίσουμε και να  προβάλουμε τα μικρά χαρακώματα άμυνας υπέρ της πίστεως. Να γνωρίσουν οι πιστοί τις μικρές εστίες ορθοδόξου πίστεως στην Ελλάδα με την προϋπόθεση να καταφύγουν εκεί και σώζοντας την ορθόδοξη πίστη να σωθούν και εκείνοι. Εάν δεν προβάλουμε  αυτούς τους μικρούς «στρατηγούς»=πρεσβυτέρους και τους στρατιώτες λαϊκούς κατά την έκφραση, πως θα μάθουν οι πιστοί ποιοι είναι και που είναι, για να ενταχθούνε και αυτοί.

    Οι μεγάλοι «στρατηγοί» (ποιμένες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι,  ή επίσκοποι, ή μητροπολίτες, ή δεσποτάδες)  είναι στα γραφεία τους και έχουν υπογράψει την παράδοση της ορθοδόξου πίστεως εν αγνοία του συνόλου των πιστών.

       Ας πάψουν επί τέλους οι καλλιτέχνες της πέννας να καταγράφουν λεπτομερώς διά τους προδότες της πίστεως και ας γράψουν πλέον διά τους υπερασπιστές  της πίστεως. Ας γράψουν λιγότερα στο τι λέγει η Γραφή στη θεωρία [είναι αρκετά αυτά που γράφει η Γραφή] και ας γράψουν τι πρέπει να κάνουμε στην πράξη ως ορθόδοξοι. Το ζήτημα σήμερα δεν είναι τόσο γνωστικό, ή θεωρητικό, όσο είναι πρακτικό. Αυτοί οι γράφοντες δεν αφήνουν ή μάλλον δεν οδηγούν τους πιστούς από την θεωρία στην πράξη, αλλά τους εγκλώβισαν μόνο στο θεωρητικό μέρος. Λες και έχουν ένα ρόλο σαν του γιατρού που δίνει συνέχεια παυσίπονα για να μην νοιώθει πόνο ο ασθενής, χωρίς να θεραπεύει την ασθένεια. Είναι μάλλον σαν άλλοι πυροσβέστες που σβήνουν την φωτιά της πίστεως από τις καρδιές των πιστών.

     Υπέρ της πίστεως οι Αποτοιχισμένοι κληρικοί άφησαν το κοσμικό φρόνημα, χρήματα, αξιώματα, τίτλους, κοινωνική προβολή, κ.λπ.  και κατήντησαν διασυρόμενοι, συκοφαντούμενοι, αυτοεξόριστοι, διωκόμενοι κ.λπ. από την κρατούσα εκκλησία της Ελλάδος. Ονομάζονται από τους οικουμενιστές, αιρετικοί, σχισματικοί, πλανεμένοι, εκτός εκκλησίας, και προς αποφυγή μεταξύ των ανθρώπων, ως λεπροί ή κάτι παρόμοιο, ενώ δεν είναι τίποτε από όλα αυτά τα επίθετα, μάλλον στους διώκτες οικουμενιστές ποιμένες ταιριάζουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί.  Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, καλούνται οι πιστοί  να πλησιάσουν τους υπερασπιστές κληρικούς  και να φύγουν μακριά από τους λιποτάκτες ή τους πνευματικά αυτομολιστές και προδότες της ορθοδόξου πίστεως οικουμενιστές ποιμένες. Τους Αποτειχισμένους υπερασπιστές θέλουμε να καταχωρήσουμε εδώ,  διότι δεν τους γνωρίζουμε όλους, υπάρχουν και αφανείς υπερασπιστές, κληρικοί και μοναχοί, όσο και λαϊκοί.

     Σίγουρα είναι και άλλοι τέτοιοι κληρικοί μα και λαϊκοί. Άλλοι δεν το τόλμησαν ακόμη, άλλοι το σκέπτονται και το μελετούν, άλλοι διστάζουν, άλλους τους έχει δέσει ο κόσμος και το κοινωνικό περιβάλλον που ζούνε, άλλοι είναι αδύναμοι στην πίστη, άλλοι είναι βολεμένοι και εκεί τους αρέσει, άλλοι εν γνώσει τους υπηρετούν τον οικουμενισμό κ.λπ. σεβόμεθα πάντως  τις επιλογές τους. Ευχόμεθα και προσευχόμεθα όπως ο αγαθός Θεός τους δυναμώσει μέσα στο χρόνο.

     Όσοι γνωρίζουν Αποτειχισμένους κληρικούς ή και ομάδες λαϊκών, να βοηθήσουν να τους γνωρίσουμε και εμείς και όλη η Ελλάδα. Τυχόν λάθη ή ελλείψεις παρακαλούμε να μας επισημανθούν, ώστε η καταγραφή να καταστεί υπεύθυνη, ιστορικά τουλάχιστον.

     Οι ήρωες πάντα αγωνίζονταν φανερά και ποτέ στα κρυφά. Την πράξη τους πρέπει όλοι να την βλέπουν [σαν τον λύχνο στο λυχνοστάτη ώστε να φωτίζει] και να την μεταδίδουν να γίνει πιο γνωστή ώστε να  παραδειγματίσει και να παρασύρει και άλλους, και άλλους, και άλλους, να κουβαλήσουμε μαζί τον Σταυρό του κόσμου ως άλλοι Σίμωνες Κυρηναίοι.  Ο Χριστός ζητάει [για να μας δοκιμάσει βέβαια, όχι πως ελπίζει και έχει ανάγκη τη δική μας βοήθεια] συν κουβαλητές του Σταυρού του. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

Α Π Ο Τ Ε Ι Χ Ι Σ Μ Ε Ν Ο Ι

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ

1] Επίσκοπος Διδυμοτείχου Αμβρόσιος.

   Ο ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ  ο  ακριτικός  επίσκοπος ήταν ο φόβος και ο πονοκέφαλος  της τότε Συνόδου των ΑΘΗΝΩΝ.  Δεν γνωρίζουμε την διάρκεια διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχου Αθηναγόρα το 1972 ή και του Δημητρίου από τον Αμβρόσιο. Δεν γνωρίζουμε επίσης εάν δεν μνημόνευε σε όλη του τη ζωή ή αν το επανέφερε και πότε. Μάλλον αν το επανέφερε; δεν γνωρίζουμε, επί πατριαρχίας ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Καλή η αρχή και των τριών επισκόπων, αλλά δεν έπεισε άλλους ή άργησε αρκετά.

2] Επίσκοπος Φλωρίνης  Αυγουστίνος. 

    Ο  Αυγουστίνος ήταν φλογερός και φοβερός ως κληρικός στο λόγο και στη γραφή. Έμενε αυτό να το αποδείξει και στην πράξη. Το 1970;  Έγινε επίσκοπος Φλωρίνης…. Του δόθηκε η ευκαιρία να αποδείξει ως επίσκοπος το αγωνιστικό και ζηλωτικό φρόνημα που διακατέχονταν ως ιερομόναχος. Ήταν άνθρωπος που δεν φοβάταν τις συγκρούσεις, τι θα έκανε τώρα; Το 1972 έκανε πράξη την θεωρία της πίστεως όπως προτείνουν οι Κανόνες και προέβη στη διακοπή του ονόματος του πατριάρχου Αθηναγόρα. Διέκοψε το όνομα του Αθηναγόρα για τα ανοίγματα του πατριαρχείου προς τους παπικούς, τους προτεστάντες, τους Αγγλικανούς και σε άλλες χριστιανικές ομολογίες, όλως αντικανονικώς και παρά τα εντάλματα των οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων. Λίγο αργότερα και χωρίς το οικουμενικό πατριαρχείο να επιστρέψει στις ορθόδοξες θέσεις και χωρίς ο επόμενος  πατριάρχης Δημήτριος να εγκαταλείψει την προδοτική = αιρετική και ετσιθελική τακτική του προκατόχου του, ώστε να  γίνει πιο ορθόδοξος, και παρά τις δηλώσεις του Δημητρίου ότι θα ακολουθήσει τη γραμμή του Αθηναγόρα, ο Αυγουστίνος επαναφέρει λίγο αργότερα το μνημόσυνο του πατριάρχου Δημητρίου στα μυστήρια που τελούσε. 

3] Επίσκοπος Παραμυθίας.   Παύλος.

    Δεν γνωρίζουμε για τον επίσκοπο ΠΑΥΛΟ, Παραμυθίας  εάν ισόβια δεν μνημόνευε, ή αν το επανέφερε επί πατριάρχου Δημητρίου και πότε το επανέφερε. Μάλλον το επανέφερε το μνημόσυνο από αρχής πατριάρχου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ μαζί με ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ και ΑΜΒΡΟΣΙΟ. Επαναλαμβάνουμε καλή και τολμηρή και ορθόδοξη η ενέργεια και των τριών επισκόπων των λεγομένων Νέων Χωρών την οποία στη συνέχεια  κανένας επίσκοπος δεν μιμήθηκε ως σήμερα.  Μόνο πρεσβύτεροι και μοναχοί έχουν αποτειχισθεί έως σήμερα. Αν αυτά που γράφουμε για τους τρείς επισκόπους έχουν ελλείψεις ενημερώστε μας. Εκ των προτέρων ευχαριστούμε.

ΑΠΟ  ΤΟ  ΑΓΙΟΝ  ΟΡΟΣ

     Επί πατριάρχου ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ οι περισσότερες Μονές του Αγίου Όρους διέκοψαν το μνημόσυνο του ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ. Επί πατριαρχίας του διαδόχου αυτού, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ σιγά-σιγά και μία-μία το επανέφεραν χωρίς ο πατριάρχης να γίνει πιο ορθόδοξος. Κάποιοι από τους Ηγουμένους άλλοι εδιώχθησαν και άλλοι παραιτήθηκαν. Οι υπόλοιποι δήλωσαν μνημονευτές. Έμεινε μόνο  έως σήμερα η γνήσια Μονή Εσφιγμένου, διότι έχουμε την άκυρη και, άκουσον-άκουσον!!! αντίγραφη μονή Εσφιγμένου!!!, η οποία καραδοκεί να εισβάλει με την βοήθεια της πολιτείας, ενέργεια και μέθοδο πρωτοφανή στα ορθόδοξη ιστορία. Σκέψου αδελφέ, να διωχθούν βιαίως εκατό 100 και πλέον μοναχοί και εν γνώσει του ο νέος ψευτοηγούμενος να λειτουργεί με την νέα συνοδεία του που είναι δύο μοναχοί.

4]  Μάξιμος ο Αγιοβασιλιάτης.

Δεχόμαστε ενημερωτικά στοιχεία και ευχαριστούμε.

5] + Ηγούμενος  ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Δεχόμαστε ενημερωτικά στοιχεία και ευχαριστούμε.

6] + Ηγούμενος ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΣ. Δεχόμαστε ενημερωτικά στοιχεία και ευχαριστούμε.

7]  Ηγούμενος ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΣ.

8]  Ομάδα μοναχών από την Ιερά Μονή ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ, και τον διωγμό όλων των μοναχών από την Σκήτη του Προφήτου Ηλιού το 1992 γεγονός που ξεχάστηκε.

                        Από την  Μητρόπολη Φλώρινας

  9] Πρεσβύτερος Θεόδωρος  Σαββίδης + 1986.

       καταγωγή: Άργος Ορεστικόν Καστοριάς.  Ήταν λαϊκό στέλεχος του Αυγουστίνου Καντιώτη από την Αθήνα στην αδελφότητα ΣΤΑΥΡΟΣ.

     Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1970-29-6, στην Ενορία Πέτρα, από τον Αυγουστίνο Καντιώτη. Είχε υπό την ευθύνη του το γραφείο Γάμων της Μητροπόλεως. Το 1972 το έτος θανάτου του πατριάρχου Αθηναγόρα και του διαδόχου του Δημητρίου και λόγω όσων προηγήθηκαν με τον διάλογο Παπικών και Ορθοδόξων, ο π. Θεόδωρος Σαββίδης  διέκοψε το μνημόσυνο του Αυγουστίνου διά λόγους πίστεως και αποτειχίσθηκε από την Μητρόπολη ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ουσιαστικά από την Εκκλησία της Ελλάδος.  Ο Αυγουστίνος δεν τον δίωξε, ούτε τον καθαίρεσε, διότι γνώριζε το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας. Πως θα τον δίκαζε ενώ πρώτος αυτός ήταν υπόδικος; Ο π. Θεόδωρος έκτοτε λειτουργούσε με το Ορθόδοξο, το Ιουλιανό ημερολόγιο έως το 1986 που κοιμήθηκε.           

    Μετά την αποτείχισή του  επανέφερε στη λειτουργηκή ζωή το ορθόδοξο ή παλαιό ημερολόγιο διακονώντας την Ορθοδοξία.  Λειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα  στις Συνόδους του Αυξεντίου και του Κυπριανού. Έμεινε  έκτοτε αποτειχισμένος έως την κοίμησή του.

Από την  Μητρόπολη ΥΔΡΑΣ ΚΑΙ ΣΠΕΤΣΩΝ

10] Ιερομόναχος Χρυσόστομος Σπύρου 1923 - + 2014

   Ο πατέρας Χρυσόστομος Σπύρου γεννήθηκε το 1923 στο Νησί Σπέτσες. Καθηγητής θεολόγος και στέλεχος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας και Σπετσών παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα περί την ορθόδοξη πίστη, και τα έργα των οικουμενιστών. Το 1972 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον τότε Μητροπολίτη Σπετσών. Ήταν ηγούμενος στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Σπετσών. Μετά από αρκετές παρατηρήσεις προς τον επίσκοπο Σπετσών κ. Ιερόθεο, διά τα ανοίγματα της εκκλησίας της Ελλάδος και την συμπόρευσή της με  το Π, Σ, Ε, το οικουμενιστικό Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, διέκοψε το μνημόσυνο του επισκόπου του, Ιεροθέου τον Μάρτιο του έτους 1984 και ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΗΚΕ από την σχισματική μάλλον αιρετική εκκλησία της Ελλάδος. Έκτοτε άρχισε ο ανελέητος διωγμός του π. Χρυσοστόμου και των αδελφών μοναζουσών της Ιεράς Μονής των Αγίων Πάντων. Σε τρία χρόνια 1984 – 1987 έγιναν 25 δικαστήρια.  Τον Μάρτιο το Συνοδικό δικαστήριο τον  καθαιρεί. Τελικά την 12 Δεκεμβρίου το Εφετείο Αθηνών τον εδικαίωσε. Επτά χρόνια περιπλανήθηκε όλη η αδελφότητα μη έχοντας στέγη, έως ότου η Παναγία τους δέχθηκε πάλι στις Σπέτσες, και σε τόπο υπεράνω των Σπετσών.  Όλα τα γεγονότα είναι καταγεγραμμένα με ήχο και εικόνα για την ιστορία και τους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας. Μετά τον διωγμό υπό της πολιτικής εξουσίας από την Ιερά Μονή Αγίων Πάντων  εγκαθίστανται  στην νέο ίδρυτη από αυτούς Ιερά Μονή των Μυροφόρων από δωρητή Ελληνοαμερικάνο, ευσεβείς Σπετσιώτες και άλλους πιστούς, υπεράνω της πόλεως των Σπετσών. Το έτος 1985 καθαιρείται από την Σύνοδο των επισκόπων των Αθηνών όλως αντικανονικώς και παρά τους Κανόνες των οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων. Έως τον θάνατό του δεν εμνημόνευσε  οικουμενιστή επίσκοπο της Ελληνικής Εκκλησίας. Εκοιμήθη την 30 Μαΐου το έτος 2014 στις Σπέτσες, όπου και ετάφη εις την Ιερά Μονή των Μυροφόρων.  

11] Ιερομόναχος Καλλίνικος  Περσίδης.  Αγιορείτης, +2009

    Ήταν φιλομόναχος χριστιανός και υπηρετούσε ως λαϊκός στην αδελφότητα ΣΤΑΥΡΟΣ του Αυγουστίνου Καντιώτη. Πέρασε από το Άγιο Όρος όπου εκάρη μοναχός. Ήταν επίσης στέλεχος του περιοδικού Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.  Το 1984  Γα λόγους πνευματικών ζητημάτων και διαφωνιών, μαζί με τον Θεοδώρητο Μαύρο και τον γέροντα Μελέτιο εγκαταλείπουν το Άγιον Όρος και μεταβαίνουν εις την Νήσο ΠΑΡΟ. Το 1985 μεταβαίνει εις ΑΜΕΡΙΚΗ  και χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη των ΡΩΣΩΝ της διασποράς ΦΙΛΑΡΕΤΟ. Ερχόμενος στη Ελλάδα ο διάλογος που είχε  με επισκόπους  του παλαιού και ορθοδόξου ημερολογίου δεν ευοδώθηκε.  Μετά το 1988 αποτειχίστηκε και δεν μνημόνευε επίσκοπο στα μυστήρια που τελούσε. Κοιμήθηκε το έτος  + 2009 εις την Μονή Ευαγγελισμού της νήσου Πάρου διακονούμενος από τον επίσης αποτειχισμένο της αυτής συνοδείας Γέροντα Μελέτιο.

12] Ιερομόναχος Θεοδώρητος Μαύρος. Αγιορείτης, 1935 - + 2007

     Άριστος φοιτητής της θεολογίας ήταν βοηθός του καθηγητού ΜΑΡΚΟΥ ΣΙΩΤΗ στην Αθήνα. Ζηλωτής του μοναχισμού πέρασε από κελιά και γέροντες του Αγίου Όρους. Ήτο βασικός αρθρογράφος του περιοδικού ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ. Διά πνευματικά ζητήματα επήλθε διαφωνία εις το Όρος όπου αναγκάσθηκε  να το εγκαταλείψει με την συνοδεία του. Το 1987 χειροτονείται στην ΑΜΕΡΙΚΗ εις Πρεσβύτερον από τον πρόεδρο της Συνόδου των ΡΩΣΩΝ της διασποράς ΒΙΤΑΛΙΟΝ. Στην Ελλάδα επανερχόμενος και ο διάλογος που είχε με κληρικούς  του παλαιού ημερολογίου δεν έφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και τελικά μνημόνευε, [πάσης επισκοπής ορθοδόξων χριστιανών].  Γέροντα είχε τον ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ ΠΕΡΣΙΔΗ. Το έτος 1988 αποτειχίζονται και αποσύρονται εις την υπό αυτούς ίδρυση της ιεράς Μονής Ευαγγελισμού στην νήσο ΠΑΡΟ. Έκτοτε δεν μνημόνευσαν όνομα επισκόπου στα από αυτούς τελούμενα μυστήρια. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων περί της ορθοδόξου πίστεως. Στο μέλλον τα βιβλία του θα είναι πηγή για μελετητές περί ορθοδοξίας. Το έτος 2007 όλως απροόπτως,  ο π. Θεοδώρητος κοιμήθηκε σε ηλικία 70 χρονών.

13] Ιερομόναχος Αδριανός. Αγιορείτης-Σιναίτης 1926 - + 2004

  Γεννημένος το 1926 στη Ζάκυνθο και φιλομόναχος από μικρός το 1951 υποτακτικός του Γέροντα Πορφηρίου Μοναχού από το 1951 έως το 1963. Το 1956 χειροτονείται εις Πρεσβύτερον. Το 1963 αναχωρεί διά το Όρος Σινά όπου διαμένει στο ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης έως το έτος 1993. Το έτος αυτό 1993 διακόπτει το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού και  αποτειχισμένος πλέον αναχωρεί διά Αυστραλίαν. Εκεί δεν μπορεί να παραμείνει διότι δεν μνημονεύει τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Στυλιανό. Αναχωρεί διά τον Καναδά το ίδιο έτος 1993 όπου τον καλούν οι πιστοί ορθόδοξοι. Εκεί δεν μνημονεύει τον επίσκοπο Καναδά κ. Σωτήριο και ως εκ τούτου του απαγορεύεται  να τελεί μυστήρια και να κηρύττει τον λόγο του Θεού.  Τον καλούν από τις Η.Π.Α. το ίδιο έτος 1993, αλλά ο Αμερικής κ. Ιάκωβος του απαγορεύει την είσοδο. Έτσι εχόντων των πραγμάτων, επιστρέφει εις την Ελλάδα. Από το 1993 έως το 2004 είναι διωκόμενος και περιπλανώμενος, μεταξύ Ζακύνθου, Αθηνών και Αγίου Όρους. Εκοιμήθη εν Κυρίω  την 6-6-2004.

 Από την Μητρόπολη Λαρίσης

14] Ιερομόναχος Ευθύμιος  Τρικαμηνάς

     Ο μαχητής Γέροντας Ευθύμιος διαφώνησε σε ζητήματα πίστεως με τον οικουμενιστή Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Χριστόδουλο, πράγμα που τον ανάγκασε να καταφύγει στην Μητρόπολη Λάρισας.  Το έτος 1996 διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Λάρισας κ. Ιγνατίου Λάπα, αλλά εκείνος διστάζει ως νέος Δεσπότης να πράξει κάτι εναντίον  του π. Ευθυμίου.  Από το 1999 ο επίσκοπος Λαρίσης αρχίζει δικαστικές διαδικασίες εις βάρος του π. Ευθυμίου.  Σύμφωνα με τις Συνόδους και τους Πατέρες της Εκκλησίας η ενέργεια της διακοπής μνημοσύνου,  τον οδηγεί σε περιπέτειες διωγμών. Οι οικουμενιστές επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας κατά την πάγια τακτική τους ως συνήθως τον οδηγούν σε επισκοπικό  και Συνοδικό Δικαστήριο με σκοπό να τον θέσουν εκτός μάχης, αλλά εκείνος δεν το βάζει κάτω. Μετά από αλλεπάλληλα δικαστήρια και λόγω πολλών αναβολών  το Συνοδικό δικαστήριο των Αθηνών πήρε την γνωστή για όλους απόφαση και καθαιρεί  όλως αντικανονικώς τον π. Ευθύμιο το έτος 2006.

    Σήμερα ασκητεύει στα απόκρημνα βράχια σε σπηλιά του στενού των Τεμπών παρέα με τους λύκους και τα τσακάλια. Λειτουργεί σε Ναούς ιδιωτικούς με το δυναμικό ποίμνιό του, χωρίς να μνημονεύει όνομα οικουμενιστού επισκόπου της Ελλαδικής εκκλησίας.  

15] Ιερομόναχος Μελέτιος  ο Αγιορείτης

     Είναι της Συνοδείας του Καλλινίκου Περσίδη και του Θεοδώρητου Μαύρου. Διακόνησε τον Γέροντα Καλλίνικο έως τον θάνατό του. Στα μυστήρια που τελεί μνημονεύει, πάσης επισκοπής ορθοδόξων. Ασκητεύει σε ησυχαστήριο  στα βουνά της Βερδικούσας.

Από την  Μητρόπολη ΚΑΣΑΝΔΡΕΙΑΣ

16] Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης

     Από την ως άνω Μητρόπολη το 2006 αποτειχίζεται ο Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης. Το ίδιο έτος διακόπτει το μνημόσυνο του επισκόπου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου. Έκτοτε και έως σήμερα λειτουργεί σύμφωνα με το τυπικό του ορθοδόξου ημερολογίου, δηλαδή του Ιουλιανού, στα μυστήρια που τελεί. Διά όσους δεν γνωρίζουν το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι αυτό που ήταν σε ισχύει πριν το 1924. Με την αλλαγή τότε το Ελληνικό Κράτος από το 1923 και η Ελλαδική Εκκλησία από το 1924 τηρούν πλέον το νέο ημερολόγιο, αυτό που ονομάζεται Γρηγοριανό, από το όνομα του πάπα Ρώμης Γρηγορίου. Από τότε οι Έλληνες χριστιανοί είναι διχασμένοι εξ αιτίας της τότε αλλαγής. Ο π. Γεώργιος τελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στο ιδιόκτητο προσκύνημα του Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, καταφύγιο για τους αποτειχισμένους αδελφούς της Μακεδονίας. 

Από την  Μητρόπολη ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

17] Πρεσβύτερος Σταύρος Βάϊος. 

   Ο πρεσβύτερος Σταύρος Βάϊος γεννημένος μέσα στον οικουμενισμό το 1951. Χειροτονήθηκε ιερεύς το 1978 από τον τότε επίσκοπο Φθιώτιδος Δαμασκηνό. Ως το 2000 περίπου ήταν σε μεγάλο ποσοστό αφιερωμένος στα ποιμαντικά του καθήκοντα. Όλα τα γεγονότα περί της προδοσίας  της πίστεως από τους επισκόπους, τον αφύπνισαν και τον οδήγησαν στο να αναθεωρήσει όλη την ιερατική και ποιμαντική του αποστολή.  Παρακολούθησε τα γεγονότα από το 2000 και ύστερα, ερευνώντας βέβαια και τα συμβαινόμενα  πριν το 2000. Το 2007 τον Μάρτιο Κυριακή της Ορθοδοξίας, εν ενεργεία ακόμη, προέβη σε  διακοπή μνημοσύνου  του επισκόπου Φθιώτιδος  Νικολάου και μνημονεύει έκτοτε, υπέρ πάσης επισκοπής ορθοδόξων χριστιανών. Με την διακοπή μνημοσύνου τηρεί το ορθόδοξο ή παλαιό ημερολόγιο, επιστρέφοντας στην εποχή πριν το 1924. Τον Δεκέμβριο διά λόγους υγείας αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Τον Μάρτιο του 2009 που ο Φθιώτιδος τον ενημέρωσε ότι του αφαιρεί την Ιερωσύνη, κατέθεσε και επισήμως την αποτείχισή του από την εκκλησία της Ελλάδος, διά λόγους πίστεως σύμφωνα με τους Κανόνες της ορθοδόξου πίστεως.  Το 2009 το επισκοπικό δικαστήριο εν απουσία του, τον παραπέμπει ως συνήθως, νίπτοντας τας χείρας του, εις την Σύνοδο των Αθηνών. Τον Ιούλιο του 2010 καθαιρέθηκε  ερήμην από το Συνοδικό δικαστήριο των Αθηνών όλως αντικανονικώς από τους οικουμενιστές.

    Από τις νεώτερες αποτειχίσεις αναφερουμε δύο Κρητικούς Πρεσβυτέρους χωρίς να γνωρίζουμε την διάρκειά τους.
 

Από τα ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

18] Πρεσβύτερος Παναγιώτης Μητριτσάκης

    Οι πληροφορίες διά τους δύο Κρητικούς κληρικούς είναι από το διαδίκτυο.

    Ένα μήνα πριν την Σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης διά λόγους πίστεως έπαυσε να μνημονεύει τον επίσκοπό του. Τον Οκτώβριο του 2016 διέκοψε και επισήμως το μνημόσυνο του επισκόπου του. Όποιος γνωρίζει περισσότερα ας μας ενημερώσει.

Από τα ΣΦΑΚΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

19] Πρεσβύτερος Σπυρίδων Δαμανάκης

   Ο π. Σπυρίδων έπαυσε να μνημονεύει τον επίσκοπό του τον Σεπτέμβριο του 2016 στα μυστήρια που τελούσε. Τον Ιανουάριο του 2017  διέκοψε το μνημόσυνο του επισκόπου του και επισήμως. Αν υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουμε ενημερώστε μας.

Από την  Μητρόπολη Φλωρίνης

 20] Ιερομόναχος  Παίσιος Παπαδόπουλος  (ηγούμενος)

    Ευχόμαστε σε όλους τους αποτειχισμένους κληρικούς και λαϊκούς, δύναμη από Θεού,  διά να μην παρασυρθούνε από τις πιέσεις των λογισμών που θα δεχθούνε από τον πονηρό. 

    Τέλος ευελπιστούμε ότι οι αποτειχίσεις των πατέρων αυτών θα μείνουν ενεργείς  και δεν θα οπισθοχωρήσουν από τις θέσεις τους, όπως μερικών οι οποίοι μετά  την αποτείχιση επέστρεψαν πάλι στον οικουμενισμό.                                             

21]  Μοναχός  ΑΛΥΠΙΟΣ  και Μοναχός ΑΒΒΑΚΟΥΜ. Άγιον Όρος.

22]  Μοναχός ΣΑΒΒΑΣ, ο Μοναχός  ΧΕΡΟΥΒΙΜ και ο Ιερομόναχος ΧΑΡΙΤΩΝ.  οι Λαυριώτες. Άγιον Όρος.

23]  Μοναχός ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ   Άγιον Όρος.

24]  Ιερομόναχος ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΕΡΑΣ,  Ι.Μ. ΚΕΦΑΝΗΝΙΑΣ.

 ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 25] Σήμερα Κυριακή της ΑΠΟΚΡΕΩ του έτους 2017 ανακοίνωσε από Άμβωνος την διακοπή του ονόματος του μνημοσύνου του Παναγιωτά

του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, ο δυναμικός μαχητής Πρεσβύτερος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ της ενορίας Αγίου Σπυρίδωνα Τριανδρίας  Θεσσαλονίκης και είναι πλέον αποτειχισμένος από την εκκλησία των οικουμενιστών ποιμένων. Είναι μία περίοδος διά τον π. Νικόλαο δύσκολη, διότι χρειάζεται  καθαρό Νου, για σωστή αντιμετώπιση των λογισμών που θα τον παρενοχλούν τακτικά. Οι αποτειχισμένοι σε καλωσορίζουν αδελφέ.

     Κάποιοι άλλοι τα πέρασαν αυτά τα εμπόδια και από εμπειρία του συνιστούν  πνευματική εγρήγορση. Του ευχόμαστε ολόψυχα δύναμη εξ ουρανού από κάθε πλευρά να αντιμετωπίσει τα όποια εμπόδια λογισμών παρουσιαστούν στον ανηφορικό δρόμο και τη δοκιμασία της αποτείχισης.

     Ευχόμαστε επίσης το παράδειγμα του αδελφού π. Νικολάου να έχει σύντομα και συνέχεια διά το καλό και τη διατήρηση της ορθοδόξου πίστεως. Φόβος μας παραμένει ένας άλλος Δούρειος Ίππος, δηλαδή ο εχθρός από μέσα.

    Ως επίλογο διά το ζήτημα της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ πρέπει να διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις ως προς τον τρόπο, [να είναι πίστεως και όχι προσωπικός] και τον χρόνο [δηλαδή την διάρκεια, μια και κάποιοι αποτειχισμένοι δεν αντέχουν και μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα επανέρχονται και μνημονεύουν] διότι ο πειρασμός θα δοκιμάσει τους αποτειχισθέντας Πρεσβυτέρους. Εδώ φαίνεται πόσο μελετημένη, πόσο αξιολογημένη, πόσο υπεύθυνη, πόσο σοβαρή, και πόσο ορθόδοξο φρόνημα έχει η απόφαση προκειμένου να οδηγηθεί ο Πρεσβύτερος στην διακοπή μνημοσύνου.

    Δεν κάνουμε αναφορά σε αποτειχισμένο επίσκοπο διότι αυτό θα είναι αστείο και να το σκεφθούμε,  όπως γίνεται σήμερα η εκλογή ενός επισκόπου μέσα στον οικουμενισμό.  Το ευχόμαστε διότι αν παρουσιαζόντουσαν αποτειχισμένοι επίσκοποι θα ήταν τα πράγματα πιο εύκολα για να βοηθήσουμε την ορθοδοξία.  

     Περιμένουμε να μας αποσταλούν έστω ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία των αποτειχισθέντων για ιστορικούς λόγους.

    ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2017

26] Ο π. Θεόδωρος Ζήσης. Ενορία Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπήρξε στέλεχος και σύμβουλος του οικουμενικού πατριαρχείου επί σειρά ετών. Γνώρισε από κοντά τους αιρετικούς και τους οικουμενιστές ποιμένες, και  ηγέτες των ορθοδόξων εκκλησιών. Από τους ολίγους που γνωρίζουν πολλά για την προδοσία που λαμβάνει χώρα εις την ανατολική ορθόδοξη εκκλησία. Δεν άντεξε ο άνθρωπος άλλο και προέβη εις την ηρωϊκή έξοδο=αποτείχιση ως άλλος Μεσολογγίτης. Οι αποτειχισμένοι τον καλωσορίζουν.

   Σήμερα ανακοινώθηκε από τον ίδιο και μέσω του  διαδικτύου μάθαμε ότι,  προβαίνει στη διακοπή του μνημοσύνου του ονόματος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου για λόγους πίστεως. 

27] Ο π. Μάξιμος Καραβάς. Ηγούμενος  Ι. Μ. Αγίας Παρασκευής ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ. Διέκοψε το μνημόσυνο του  επισκόπου Θεοκλήτου.

28]  Από  την Κρήτη ο πρεσβύτερος Εμμαλουήλ Σαρής.

29] Από την Κρήτη ο πρεσβύτερος Γαβριήλ   Μαζανάκης.

30] Από την Κρήτη ο πρεσβύτερος Παύλος Μαζανάκης.

31] Έχουμε προφορικές πληροφορίες ότι στις Σλαβικές ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν διακόψει το μνημόσυνο του ονόματος των επισκόπων πολλοί πρεσβύτεροι, έγγαμοι και άγαμοι. Επίσης πολλοί μοναχοί και λαϊκοί δεν έχουν πνευματική  κοινωνία με οικουμενιστές επισκόπους.

     Όσοι φίλοι αποτειχισμένοι έχουν γνώση αγγλικής γλώσσας ή και μία από τις Σλαβικές και επικοινωνούν μέσω του διαδικτύου, τους παρακαλούμε να ζητήσουν ενημέρωση πάνω στο ζήτημα της διακοπής μνημοσύνου. Αν θέλουν να μας ενημερώσουν για πιο πληρέστερη γνώση σε αυτό το θέμα. Είναι αδικαιολόγητο την σημερινή διαδικτυακή εποχή να υστερούμε  σε θρησκευτική ενημέρωση. Τους ευχαριστούμε εκ των προτέρων. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ  ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ & ΡΕΝΤΙΝΗΣ 

32] Πρεσβύτερος Φώτιος Βεζύνιας

       Κυριακή  της ορθοδοξίας 2017 ο π.Φώτιος, εφημέριος του ιερού Ναού Ζωοδόχου πηγής στον Ασκό Λαγκαδά, διέκοψε το μνημόσυνο του μητροπολίτου του.

     Οι γνωρίζοντες στοιχεία διά τους αποτειχισμένους, θα τα δεχόμαστε για πιο υπεύθυνη και αξιόπιστη καταγραφή, προκειμένου να ενημερώνονται αυτοί που ενδιαφέρονται εις τα της πίστεως. Τα παραπάνω στοιχεία έχουν αδυναμίες. Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Ο αγώνας είναι κοινός και υπέρ πίστεως πρώτα και πατρίδος δεύτερα. Ξυπνίστε Έλληνες και αδελφοί, θα μας πάρει το ποτάμι και θα μας εκβάλλει στον ωκεανό της παγκοσμιοποίησης, της νέας εποχής, του οικουμενισμού και της ειδωλολατρείας του αντιχρίστου.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2017, γίναμε παραλήπτες δύο ταυτόσημων μηνυμάτων. Από αρκετά χρόνια τώρα είμαστε θεατές παρομοίων προγραμματισμένων ιστορικών γεγονότων. Έχουμε συνηθίσει αυτές τις παραστάσεις, ή σαν να έχουμε πάθει κάτι σαν πνευματική χαλάρωση, χαύνωση, ή νάρκωση, άλλος το λέγει αφασία ή κάπως αλλιώς. Δεν μας όρισε κανένας θεσμός να προβούμε, σε κατάθεση σκεπτικών, γνωμών, προτάσεων, και πορισμάτων. Μας έχει όμως δοθεί άτυπα αυτό το δικαίωμα του σχολιασμού ή της χωριάτικης αξιολόγησης ή της κριτικής ως συμμετέχοντες στα δρώμενα τα κοινωνικά, στα οποία είμαστε ενεργά μέλη. Δεν παρεξηγούμεθα όποιο επίθετο και να μας προσάψουν. Ο Κύριος μας έδωκε την εντολή να ερευνούμε, δηλαδή να παρατηρούμε, να εξετάζουμε, να κρίνουμε, να συγκρίνουμε, έστω να σχολιάζουμε, διά να επιλέγουμε και να αποφασίζουμε τελικά για το καλό και ωφέλιμο, ενώ μας καθιστά υπεύθυνους για το αποτέλεσμα. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ήλθε να διδάξει για να ακούσουμε, ήλθε να πράξει για να παραδειγματιστούμε. Δηλαδή να δούμε να ακούσουμε να διαβάσουμε σήμερα εμείς οι γραμματιζούμενοι χριστιανοί, να σκεφτούμε, να ζυγιάσουμε, να μετρήσουμε, να σχολιάσουμε, να κρίνουμε, ακόμη και αυστηρά, ώστε να επιλέξουμε το καλό και να αποφασίσουμε. Όλα επιδρούν πάνω μας και καλούμαστε να αντιδράσουμε. Δεν κάνουμε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από αυτό που επιβάλλει το καθήκον μας ως χριστιανοί. Ήμασταν πριν λίγες ημέρες σε κατάσταση αναμονής στο πώς και πότε και εάν θα εκτελεστούν δύο δικαστικές αποφάσεις σε θρησκευτικά ζητήματα. Η μία υπόθεση αφορούσε τον Ηγούμενο Μεθόδιο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, η δεύτερη υπόθεση αφορούσε τον επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ του νέου ημερολογίου. Και στους δύο όπως μάθαμε, και αν σωστά μάθαμε, ανακοινώθηκε ένταλμα συλλήψεως προς εκτέλεση. Και τα δύο αδικήματα μήπως ήταν εφευρήματα του συστήματος και του πνεύματος της νέας εποχής; Το ένα σχετικά με τον Μεθόδιο μάλλον ήταν εφεύρημα του οικουμενικού πατριαρχείου, το δεύτερο με τον Πειραιώς Σεραφείμ ήταν μάλλον εφεύρημα της εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Μεθόδιος ήταν το πραγματικό θύμα. Ο δε Πειραιώς το εικονικό. Έπρεπε και η εκκλησία της Ελλάδος νε παρουσιάσει και αυτή ένα θύμα, έστω εικονικά για να απορροφήσει τυχόν αντιδρασεις, ώστε να υπάρχει ισορροπία στο κοινό και για τις δύο πλευρές θύμα, δηλαδή το λαό. Δηλαδή σαν μία σκηνοθετημένη παράσταση, με σκηνοθέτη, με παίκτες, με σκηνή και με κομπάρσους, ή κάτι ανάλογο ώστε να γίνει αντικείμενο συζητήσεως ο «ήρωας» μητροπολίτης Πειραιώς και όχι ο πραγματικός ήρωας Ηγούμενος της Εσφιγμένου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γίναν αυτά τα δύο γεγονότα την ίδια χρονική περίοδο. Αυτό θα έφερνε αποπροσανατολισμό στο λαό, διάφορα συναισθήματα, ώστε να διατηρηθούν οι θεσμικοί παράγοντες δηλαδή τα πρόσωπα, στο ύψος τους. Συμφωνία ή συμμαχία δύο «στρατηγών» έγινε στην ουσία, προκειμένου να κυριαρχήσουν στον κοινό χώρο που ακούει στο όνομα Άγιο Όρος. Οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι τους κοροϊδεύουν όλοι σχεδόν οι θεσμικοί παράγοντες. Ο θεσμός από μόνος του ποτέ δεν είναι κακός. Μπορεί οι Έλληνες να μην είναι όλοι νομοταγείς. Διά τούτο υπάρχουν οι θεσμοί, ώστε να είναι ρυθμιστές όποιας δυσαρμονίας, όλων των λειτουργιών εντός του Κράτους. Κατάλαβαν οι Έλληνες ότι όλοι οι θεσμικοί παράγοντες, εκτός ελαχίστων, εκπροσωπούν το θεσμό, με άκρα υποτακτική διάθεση, ή μάλλον κατεχόμενοι από υπακοή, μάλλον υποταγή υλοποίησης στο πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης. Πως αυτές οι δύο περιπτώσεις παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα; Πως η μία περίπτωση ξεχάσθηκε; Πως η άλλη περίπτωση είναι σε αναμονή εκτελέσεως; Μάλλον η του Πειραιώς υπόθεση είναι μαϊμού, πλαστή, ψεύτικη, αφού το ένταλμα συλλήψεως του κ. Σεραφείμ δεν επιβεβαιώθηκε ούτε από την Ασφάλεια αλλά ούτε και από τον ίδιο. ΆΓΙΟΝ ΟΡΟΣ !!! ακούνε πολλοί χριστιανοί και αισθάνονται δέος κ.λπ. Άλλοι διανύουν χιλιόμετρα να επισκεφτούν της Παναγιάς το περιβόλι. Άλλοι να προσκυνήσουν τα τίμια και ιερά της πίστεώς μας. Άλλοι να καταθέσουν τα μπάζα της κατεστραμμένης προσωπικής οικοδομής τους στη χωματερή της μετανοίας. Άλλοι από τουριστική περιέργεια. Άλλοι πιστεύουν πως εκεί κατοικούν όχι άνθρωποι αλλά άγγελοι. Ο κάθε επισκέπτης έχει το δικό του λόγο. Αυτοί οι «άγγελοι» δυστυχώς τόλμησαν να κατασκευάσουν πλαστό και ψεύτικο αντίγραφο παλιού Μοναστηριού. Αυτοί οι «άγγελοι» αντιμάχονται άλλους αγγέλους, φοβερά λυπηρό. Αυτοί λοιπόν οι «άγγελοι» είναι υπόδικοι ενώπιον της θείας δικαιοσύνης ή έστω της κοινής λογικής, επί πλαστογραφία, ηθική αυτουργία του πατριάρχη Βαρθολομαίου, και της Συνόδου του πατριαρχείου που υπογράφει τις προτάσεις αυτού. Η δε ευθύνη της Ελληνικής Πολιτείας είναι μεγάλη αφού βοηθάει την παράνομη νομή ξένης περιουσίας, καλύπτει την απόπειρα εισβολής, ανέχεται την χρήση εργαλείων και άλλων μέσων βίας, και λοιπά αδικήματα. Είναι μέγα ηθικό και νομικό αδίκημα. Είναι σαν να παίρνεις το ονοματεπώνυμο ενός εργαζομένου και να του παίρνεις το μισθό του από την εργασία που κάνει, ενώ δεν τον δικαιούσαι, δεν είναι δικός σου. Θα το έκανε αυτό ποτέ ένας άγγελος; Βεβαίως χίλιες φορές ΟΧΙ, και όμως οι «άγγελοι» του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ το κάνουν, όχι όλοι, κάποιοι όμως το έκαναν αυτό. Αυτοί που δεν θρησκεύουν, όταν μαθαίνουν την αλήθεια, δηλώνουν αν όχι απογοητευμένοι, συγκλονισμένοι και προβληματισμένοι και λυπούνται για την πτώση αυτή των «αγγέλων». Ακόμη και οι δηλωμένοι άθεοι διαφωνούν με τα όσα έγιναν και αποφασίσθηκαν εις βάρος της Μονής Εσφιγμένου. Θα έπαιρνε ποτέ ένας αληθινός άγγελος τον λοστό και την βαριά να κάνει εισβολή στην κατοικία συμοναστών; Σίγουρα όχι. Μόνο οι πειρατές το έκαναν αυτό στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους. Η σημερινή θρησκευτική κατάσταση, μας γυρνά αρκετά πίσω στο Κολλυβαδικό κίνημα και μας θυμίζει τον διωγμό, τον πνιγμό και θάνατο !!! ακόμη μοναχών από μοναχούς, οι οποίοι ήταν και τότε πιστοί στις παραδόσεις της Ορθοδόξου πίστεως καθώς είναι και σήμερα οι μοναχοί της γνησίας Μονής Εσφιγμένου. Επειδή ήταν τηρητές της πίστεως υποτιμητικά και κοροϊδευτικά ή χλευαστικά τους αποκαλούσαν Κολλυβάδες. Σήμερα τους πιστούς μοναχούς και τηρητές της πίστεως τους αποκαλούν χλευαστικά ζηλωτές, δηλαδή μοναχούς προς αποφυγή. Οι μοναχοί της Εσφιγμένου στερούνται βασικά βιοτικά αγαθά τα οποία πλουσιοπάροχα απολαμβάνουν οι μοναχοί των άλλων 19 Μονών. Αυτά τα αγαθά και δικαιώματα που έχουν οι πρόσφυγες και οι εισβολείς Μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες τα στερούνται οι ορθόδοξοι μοναχοί της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους. Οι Εσφιγμενίτες που αγωνίζονται για την διαιώνιση της ορθοδοξίας διώκονται και τους αφαιρούνται βασικά δικαιώματα ως Έλληνες πολίτες, ενώ οι λαθρομετανάστες που απεργάζονται τον αφανισμό των Ελλήνων και των χριστιανών όλης της Ευρώπης, τους προσθέτουμε δικαιώματα. Οι λαθρομετανάστες με τόσες κατακτητικές και βίαιες κατακτήσεις, δεν είναι ρατσιστές. Εμείς με τόσες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις δικαιωμάτων προς τους λαθρομετανάστες είμαστε ρατσιστές!!! Ποιος τολμά να τους ονομάσει εισβολείς; Μάλλον κανείς. Την λέξη λαθρομετανάστης, μάλλον διά νόμου θα την κατατάξουν στις απαγορευτικές λέξεις κάποια ημέρα. Πιθανόν να καθιερώσουν και παγκόσμια ημέρα υπέρ αυτών. Δεν περιμένουμε να αφυπνισθούν οι χριστιανοί έστω στο άμεσο μέλλον. Εκείνη η ιστορία με το χταπόδι πόσο μας ταιριάζει σήμερα! Αν δεν την ξέρετε ψάξτε να την βρείτε να την μάθετε και να την διαδώσετε πριν είναι πολύ αργά. Αμήν.

ΠΟΣΟ ΤΥΦΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ή ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ; Το ζήτημα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Τα τελευταία γεγονότα ή συμβάντα που λαμβάνουν χώρα εις το ζήτημα απονομής δικαιοσύνης στο πνευματικό θέμα περί της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, δίνουν αιτία και αφορμή να σχολιάσουμε και να κρίνουμε την δικαστική απόφαση της περασμένης [μεγάλης] Παρασκευής των πατέρων της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. Είναι γνωστό ότι ο Ηγούμενος Μεθόδιος και ο Ιερομόναχος Αντύπας καταδικάσθηκαν σε ποινή φυλάκισης 20 ετών ο καθένας με άμεση εκτέλεση της απόφαση. Μέσα από τη φυλακή, έπειτα τους δίνεται το δικαίωμα για έφεση. Άλλοι 7 γέροντες επίσης, καταδικάσθηκαν με ποινή φυλάκισης 10 ετών ο καθένας. Από τα «ανεξάρτητα» μέσα ενημέρωσης παρακολουθούμε φαιδρά γεγονότα, με παρουσιάσεις φαιδρών προσώπων, ανακοινώσεις, γνώμες, πορίσματα, μεροληπτικές θέσεις, των ισχυρών του συστήματος κ.λπ. ή ένοχη σιωπή και αδιαφορία. Όλοι κόπτονται για το ότι πρέπει να εκτελεστεί η απόφαση του δικαστηρίου, να σεβαστούμε την δικαιοσύνη, πράγμα που όλοι συμφωνούμε, ότι η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της, είναι μία δημοκρατική απόφαση, κ.λπ. Είναι όμως; Όλοι επικαλούνται την δημοκρατική νομιμότητα. Βεβαίως και όλοι με την νομιμότητα είμαστε. Η δικαιοσύνη διδάσκεται και διδάσκει. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε μιλάμε για δημοκρατική αποτυχία και παρακμή αυτής. Ο λαός ξέρει ότι το δίκαιο είναι του ισχυροτέρου απ΄αρχής. Αυτό από μόνο του χωρίς να προσθέσω κάτι άλλο, λέγει την πλήρη ΑΛΗΘΕΙΑ. Ξέρει ο λαός ότι η δημοκρατία Σιωνοκατευθύνεται από τους ηγέτες της Νέας Εποχής. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αλλά πολύ ανοιχτομάτα. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί το όποιο κατεστημένο επικρατεί και εξαρτάται από αυτό. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί την κάθε εξουσία, όποια και να είναι, όποιο όνομα και να έχει. Στο σύνολό της τα έχει καλά με όλους. Αφού δεχόμαστε ότι είναι «τυφλή» την οδηγεί πάντα η κάθε εξουσία. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί όχι τα μικρά, αλλά πάντα τα μεγάλα συμφέροντα κ.λπ. Ξέρει ο λαός ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Ξέρει ο λαός ότι τα δίχτυα πιάνουν μόνο τα μικρά ψάρια. Εάν τότε ήξερε ο λαός, και σήμερα δεν ξέρει, σημαίνει ότι είναι όχλος. Όλοι μιλάνε για δημοκρατία και δημοκρατική νομιμότητα. Το κάθε είδος διακυβέρνησης των λαών του κόσμου, κυβερνά στο όνομα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ποιάς, και τι είδους, και τι μορφή Δημοκρατίας; Πάντως όχι της δημοκρατικής Δημοκρατίας. Λένε κάποιοι ότι η απόφαση ενός δικαστηρίου δεν κρίνεται ποτέ και από κανέναν, αλλά πάντοτε εκτελείται!!!. Ο άδικος ξέρουμε ότι δεν θέλει ποτέ να κριθεί, διότι φοβάται κάτι. Ο δίκαιος δεν φοβάται, αφήνεται να κριθεί διότι πιστεύει στην κρίση που διέπεται από αρχές. Η κάθε όμως απόφαση διέπεται από αρχές δικαίου; Η δίκαιη απόφαση πάντοτε είναι αποδεκτή, αναγνωρίζεται ή και επαινείται από τις δύο πλευρές, αν υπάρχει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Η δίκαιη απόφαση απονέμεται δεν διανέμεται, αλλά όπως φαίνεται να συμβαίνει στις ημέρες μας, κατά πλειονότητα διανέμεται επιλεκτικά. Η κάθε απόφαση ενός δικαστηρίου πάντα κρίνεται ως προς το ήθος της. Εκεί ανακαλύπτει ο άνθρωπος το δίκαιο ή το άδικο της αποφάσεως. Την όποια απόφαση μπορούμε και επιβάλλεται να την αξιολογήσουμε, να την κρίνουμε, να την συγκρίνουμε, με βάση τις αρχές του ΔΙΚΑΙΟΥ και τελικά να την αποδεχθούμε ή όχι. Ο Χριστός συνιστά να αξιολογήσουμε όλη την συμπεριφορά του και την πορεία του μέσα από έρευνα. Εκείνος μας προτρέπει να ερευνήσουμε, να σχολιάσουμε, να συγκρίνουμε, να αξιολογήσουμε, να επιλέξουμε και τελικά να αποφαινόμαστε για ό,τι έχει επίδραση επάνω μας και στην κοινωνική ζωή μας γενικότερα, διότι όλοι είμαστε ισότιμα μέλη. Βέβαια η πολιτεία έχει και τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο εκτέλεσης της όποιας, δικαίας ή αδίκου αποφάσεως. Ποιος απλός και αδύνατος έστω και με δίκαιο εκατό τοις εκατό μπορεί να αντισταθεί στον Καίσαρα; Κανείς. Τα τελευταία 7 με 8 χρόνια έχει καταστρατηγηθεί όλο το Ελληνικό σύνταγμα. Πόσες αντισυνταγματικές αποφάσεις πάρθηκαν αυτά τα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε. Οι έχοντες γνώση το διαλαλούν και το γράφουν. Ένα γεγονός ή ένα συμβάν, ακριβώς το ίδιο, σήμερα είναι συνταγματικό, αύριο είναι αντισυνταγματικό, τελικά τι είναι; Όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν υπέρ των ισχυρών και καμία, ή σπάνια υπέρ των αδυνάτων. Ελάχιστες δε υπέρ του ΔΙΚΑΙΟΥ. Όλες σχεδόν οι αποφάσεις για να μην είμαστε απόλυτοι, δημοκρατικότατα και νομιμότατα έχουν αποφασισθεί εναντίον του λαού και έχουν εκτελεστεί. Όλες σχεδόν ήταν, είναι και θα είναι παράνομες και αντισυνταγματικές. Δεν κατέχουμε το αλάθητο, αλλά ως πολίτες και πολιτικοποιημένοι, έχουμε γνώμη και την εκφράζουμε ως ελεύθεροι πολίτες, έως ότου μας το στερήσουν και αυτό το «δημοκρατικά» ρυθμισμένο δικαίωμα από τη εξουσία της Νέας Εποχής. Σχετικά με το ζήτημα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου γίναμε θεατές ενός πρωτόγνωρου πνευματικού Ριάλυτι Σώου, με συμμετοχή της πολιτείας, της Ελλαδικής Εκκλησίας, και του οικουμενικού πατριαρχείου, της δε Ελλάδος τηρούσα σιγή ιχθύος ως αδιάφορη και αναρμόδια. Εάν η δικαιοσύνη είναι τυφλή όπως λέγουν, πράγματι πήρε μία λάθος απόφαση, λόγω τυφλότητας ας πούμε δικαιολογείται. Επομένως αφού είναι λανθασμένη να καταχωρηθεί ως άκυρη. Εάν είναι ανοιχτομάτα, υπηρετούσα, εξαρτημένη, και συρόμενη από την όποια εξουσία, όπως την χαρακτηρίσαμε παραπάνω, και κατά όπως την ξέρει ο λαός, πάλι η απόφασή της πρέπει να θεωρηθεί λανθασμένη και να καταχωρηθεί άκυρη και μη εκτελεστή. Αντιθέτως παρατηρούμε άλλα μέσα λαλίστατα και άλλα να τηρούν σιγή ιχθύος, πάντα και υπέρ του δυνατού. Υπέρ του αδυνάτου ελάχιστες φωνές ακούγονται από κάποια μέσα με ισχνή και φοβισμένη φωνή, με τον φόβο και την απειλή της εξουσίας. Λες και δεν θέλουν κάποιοι να μαθευτεί η ΑΛΗΘΕΙΑ. Φοβούνται σήμερα να επαινέσουν όποια ΑΡΕΤΗ και είναι όλοι εναντίον της. Οι ενάρετοι κηρύσσονται προς αποφυγή. Η δικαιοσύνη από την μεριά της λέγει: εμένα δεν με αφορά το πνευματικό ζήτημα, εγώ έκρινα την καταγγελία για τις παραβάσεις σύμφωνα με την μηνυτήρια αναφορά ή αγωγή και την μαρτυρία των μαρτύρων και αυτοαπαλλάσεται. Εδώ ερχόμαστε και δικαιολογημένα να συγκρίνουμε, να κρίνουμε, να σχολιάσουμε και να αξιολογήσουμε το δίκαιο ή το άδικο της απόφασης. Γνώμη έχουμε ότι οι αποφάσεις επιβάλλεται να αξιολογούνται και να κρίνονται. Γιατί γίνονται αναθεωρήσεις αποφάσεων; Γιατί επαναλαμβάνονται δίκες; Ή από κατάθεση νέων στοιχείων, ή από λάθος απόφαση, ή από απόκρυψη στοιχείων, ή από αλλοίωση στοιχείων. Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν μπορεί να είναι ή από την μία ή από την άλλη πλευρά, είναι πάντως δεκτά και μπορούν να ανατρέψουν οποιαδήποτε απόφαση. Την απόφαση εναντίον της Μονής Εσφιγμένου, ποιος θα την επανεξετάσει; Μάλλον κανείς και ποτέ. Οι διαφωνούντες ας έχουν την γνώμη τους, αλλά ας σκεφθούν ότι μεροληπτούν υπέρ της διαιώνισης και σύγχυσης περί δικαίου και αδίκου. Η τάχα εγκληματική πράξη του μοναχού και η κίνηση, όποια και να ήταν, ήταν αμυντική και δεν προκάλεσε ατύχημα. Η άλλη πλευρά ήταν ο εισβολέας, και ο ασκήσας βίαν, ο παραβιάσας το ιδιωτικό και άσυλο των ήδη αυτοφυλακισμένων ισοβίως μοναχών. Η Αθήνα έχει καεί πολλές φορές από μολότοφ και βιαιοπραγίες και εγκληματικές ενέργειες που προκάλεσαν οικονομική ζημιά, κλείσιμο καταστημάτων, τραυματισμούς, αναπηρίες, χηρείες, ορφάνιες, θανάτους κ.λπ. Πολλοί πάσης φύσεως εγκληματίες από την μία πόρτα εισέρχονται και από την άλλη εξέρχονται, ή οι ποινές είναι τρομακτικά χαλαρές, και πολλές φορές αθωωτικές, ή με ανασταλτικό χαρακτήρα και προβληματίζουν τον κάθε νόμιμο πολίτη. Πολλές δίκες κατευθύνονται, σήμερα είμαστε στις παραμονές προγραμματισμένων, επιλεγμένων, στοχευμένων και σκηνοθετημένων δικών. Πολλές περιουσίες έγιναν στάχτη. Η εξουσία διά της πέννας έχει την ικανότητα να μεταλλάσει, να τροποποιεί, να μεγεθύνει ή να σμικρύνει το κάθε γεγονός ή συμβάν, και να σε τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί καθώς λέγει σοφά ο λαός, με την βοήθεια έστω και μηδέν μαρτύρων, αυτεπάγγελτα, ενώ σε κραυγαλέα γεγονότα να επικαλείται άγνοια, ανικανότητα, αναρμοδιότητα, κουφότητα και τύφλωση. Εδώ η πολιτεία με την υπόδειξη της συναδέλφου και συνεργάτιδας πνευματικής εξουσίας, [δηλαδή του πατριαρχείου που τόσο συγκινούσε τους πιστούς και τόσο το θαύμαζαν, ενώ σήμερα συμβαίνει το αντίθετο] που μόνο αυτή μπορεί να εφευρίσκει, απαίτησε από την φίλη πολιτεία να ανακοινωθεί η μεγίστη των ποινών ως απόφαση, η οποία πρέπει να εκτελεστεί. Δηλαδή να φυλακιστούν οι ένοχοι, και μετά να τους δοθεί το εφέσιμο δικαίωμα. Αυτό το δικαίωμα θα εκκρεμούσε για κάποια χρόνια έως ότου εκδικαστεί. Στο μεσοδιάστημα αυτό θα έχει εδραιωθεί ο αντικαταστάτης ηγούμενος της ψεύτικης [δηλαδή Μονής μαϊμού, πρωτόγνωρο στην ιστορία της ορθοδοξίας] Μονής Εσφιγμένου. Θα έχουν περάσει έως τότε αρκετά χρόνια. Ο αντικανονικά και παράνομα δικασθείς στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας Ηγούμενος Μεθόδιος, όταν εκδικασθεί η υπόθεση θα είναι υπέργηρος, αφού σήμερα είναι γέρος. Πιστεύουμε πως, τους οικουμενιστές αφού τους ήλθαν όλα βολικά, θα δικαστεί με αναστολή εάν είναι στη ζωή, ή εάν δεν είναι στη ζωή το πολύ να αθωωθεί, [τότε όλοι θα νίψουν τα χέρια τους σαν άλλοι Πιλάτοι] ενώ θα είναι αργά για αυτόν. Θα κάνει προσφυγή. Πότε θα εκδικαστεί αυτή η υπόθεση με τις αναβολές και τις αναστολές και τα άλλα εμπόδια που τεχνικά θα προβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές μαζί με τους οικουμενιστές; Ζήσε Μάη, που λέγει ο λαός. Ο χρόνος και ο λαός εύκολα ξεχνά και σβήνει τόσα πολλά, όσα δεν έχουμε ούτε στη φαντασία μας. Μα και εάν εκδικασθεί, ποιος θα τον αποζημιώσει. Ποιος θα του δώσει τα χρόνια που του αφήρεσαν. Ήδη θα αναμένει την ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ της άλλης ζωής. Εκεί βεβαίως και θα δικαιωθεί, το ξέρουν αυτό οι εχθροί του, τώρα το γιατί επιμένουν στο άδικο, εκείνοι το γνωρίζουν, ρωτήστε τους. Ο Βαρθολομαίος το άδικο πνευματικό δίκαιο, το διένειμε ως ηθικός αυτουργός κατά το δοκούν των αιρετικών, προς χαρά τους. Ο πρώτος ηγούμενος της μαϊμού Μονής Εσφιγμένου μακαρίτης Χρυσόστομος διατί δεν δικάστηκε για αντιποίηση αρχής; Διατί δεν δικάστηκε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ως ηθικός αυτουργός και δημιουργός της ψεύτικης Μονής Εσφιγμένου; Τα είπαμε παραπάνω και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε. Το δίκαιο ο πατριάρχης το διένειμε διότι αυτός το μοίρασε [όσο θέλει και όποτε και όπως θέλει στον καθένα] σύμφωνα με το δικό του ΕΓΩ, την δική του ΕΞΟΥΣΙΑ και την δική του ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, είναι σαν να λέμε, πήρε το νόμο μόνος του στα χέρια του. Άρπαξε την δικαιοσύνη από τις οικουμενικές Συνόδους και τους Πατέρες καταστρατηγώντας όλη την Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ η οποία τον ταΐζει και τον ποτίζει από νεότητός του. Τον δίκασε και τον καταδίκασε σε καθαίρεση όλως αντικανονικά τον Γέροντα Μεθόδιο, ενώ δεν είχε καμία εξουσία επάνω του διότι ήταν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ σύμφωνα με τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, καθώς και άλλων Κανόνων των οικουμενικών Συνόδων, και των Κανόνων των Αποστόλων. Ο μόνος καταδικασμένος από τις οικουμενικές Συνόδους είναι ο οικουμενικός πατριάρχης και όχι ο ηγούμενος Μεθόδιος. Η αόρατη και ηθική δικαιοσύνη των Συνόδων και των Πατέρων έχει καταδικάσει τον πατριάρχη, η δε ορατή δικαιοσύνη του κόσμου έχει καταδικάσει τους αθώους Εσφιγμενίτες. Στην Ελληνική πολιτεία οι πρόεδροι Δημοκρατίας, και οι Πρωθυπουργοί έχουν το άσυλο, το αδίκαστο, το ελεύθερο να αποφασίζουν και να πράττουν κατά όπως θέλουν. Τους αφήνουν στα χέρια του λαού να τους καταδικάσει με την ψήφο των εκλογών. Έχουν το άκριτο, διότι ότι πράττουν, το πράττουν τάχα, πάντα προς το «συμφέρον» της πατρίδος. Από την άλλη πλευρά της εκκλησίας [ο κάθε ηγέτης ποιμένας, αναφέρομε στον πατριάρχη] έχει το αλάθητο και το πρωτείο, δηλαδή το άκριτο και το άσυλο και αυτός. Εδώ το αξίωμα του πατριάρχη το έχουν θεοποιήσει, και όταν είσαι ταγμένος με το πνεύμα της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ και όχι με το θέλημα του πατριάρχη ή του όποιου επισκόπου, είσαι εχθρός του Θεού. Πάνω από τον επίσκοπο δεν υπάρχει έλεγχος. Κάτω από εκεί όλα και όλοι ελέγχονται, υποτάσσονται, λογοδοτούν, δικάζονται και καταδικάζονται ακόμη και για να καλύψουν παρανομίες και αμαρτίες επισκόπων. Ακόμη η παράβαση και η αμαρτία του επισκόπου λογίζεται δικαιοσύνη. Δεν επιτρέπεται άλλη γνώμη, ούτε πρόταση, πόσο μάλλον ανοιχτή διαφωνία. Αφού επικρατεί αυτό το πνεύμα ποιος θα διαφωνήσει με τον πρώτο, του κάθε θεσμού; Ο λαός πολύ σοφά λέγει: όταν συγκρουσθεί η πέτρα με το αυγό, το αυγό θα σπάσει, ποτέ η πέτρα. Από την οικουμενιστική ή μάλλον αιρετική ή και ουνιτική εκκλησία του οικουμενικού πατριαρχείου, ήταν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ και οι προκάτοχοι του Μεθοδίου ηγούμενοι, ΕΥΘΥΜΙΟΣ και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Αιωνία τους η μνήμη. Δεν πρόδωσαν την Ορθοδοξία, αντίθετα την υπερασπίσθηκαν έως θανάτου. Όπως ακριβώς έπραξαν οι Μάρτυρες και οι Άγιοι και οι Πατέρες της ορθοδόξου ημών πίστεως, μαζί με τους αφανείς και αγνώστους, πρεσβυτέρους, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες. Ο διωγμός των ορθοδόξων σήμερα γίνεται από έσωθεν. Από τους ιδίους που επικαλούνται ότι είναι ορθόδοξοι και εις τύπον και τόπον Χριστού. Τους αιρετικούς όλης της γης τους αγκαλιάζουν και τους ασπάζονται, τους θεωρούν αδελφούς τους, ότι έχουν μία πίστη!!! και τον ίδιο Θεό!!! Τρομερό αυτό αδελφέ μου. Τους δε πραγματικούς ορθοδόξους, οι οικουμενιστές τους διώκουν με σατανικές μεθόδους, και τους μισούν όπως ο διάβολος μισεί τους φίλους του Χριστού. Εμείς οι ολίγοι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ από τη Μ. Βρύση Λαμίας, δικασμένοι, καταδικασμένοι και καθηρημένοι από την εκκλησία των οικουμενιστών ποιμένων της Ελλάδος, ομοιοπαθείς, και ομόπιστοι κατά πάντα με τους Εσφιγμενίτες, συναισθανόμενοι και συμπάσχοντες στο κατά δύναμη με την αγωνία των εγκλείστων αδελφών, Γερόντων και Πατέρων της γνησίας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου και του Ηγουμένου αυτής Μεθοδίου, ευχόμαστε την από Θεού δύναμη εις όλους, και την μεσιτεία της Παναγίας Θεοτόκου και μητρός υπέρ των αδελφών ημών Εσφιγμενητών. Εντολή των Αποστόλων, των Συνόδων και των Πατέρων της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ είναι, να διατηρήσουμε την ορθόδοξη πίστη όπως την παραλάβαμε από εκείνους, έτσι και να την παραδώσουμε στους απογόνους μας, και εκείνοι επίσης στους απογόνους τους. Αμήν. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017

ΟΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Από το 1821 έως σήμερα το Ελληνικό Έθνος έζησε αρκετές πολεμικές αναμετρήσεις, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. Α] ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ α) το 1821, β) το 1897, γ) το 1912, δ) το 1922, ε) το 1940, το 1974 έφθασε στα πρόθυρα πολέμου. Β] ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ α) τα χρόνια 1915 – 1925 περίπου, β) τα χρόνια 1945 – 1949, γ) τα χρόνια 1974 – έως σήμερα. Η μετάδοση της αγωγής πάντα εις τον Ελληνισμό ήταν διδακτή από τους σοφούς της πατρίδος μας διά μέσου των ηγετών οι οποίοι διά των νόμων την μετέδιδαν στους Έλληνες πολίτες διά μέσου συστηματοποιήσεως της παιδαγωγικής. Γνωρίζουμε ότι οι αρετές και οι αξίες στην ουσία ήταν και είναι το ήθος του Έλληνα, και σαν ηθικός χώρος στην ψυχή και την καρδιά του Έλληνα, δεν παλιώνουν, δεν επιδέχονται βελτίωση, ανακαίνιση, μεταρρύθμιση ή διαρθρωτικές αλλαγές όπως το λέγουν σήμερα. Τα θεμέλια της αγωγής τέθηκαν από αρχής του Ελληνισμού, έπειτα τις δανείσθηκε ο χριστιανισμός και διαιωνίσθηκαν στην χρονική περίοδο του Βυζαντίου. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ελληνική αγωγή μεταδίδεται όχι συνολικά, αλλά ατομικά και μεμονωμένα. Στα χρόνια της απελευθέρωσης από την σκλαβιά ανατίθεται σε ανθρώπους με Προτεσταντικό πνεύμα. Από το 1950 και ύστερα η αγωγή των Ελλήνων, παίρνει το δυτικόφιλο μονοπάτι, το Ευρωπαϊκό, που οδηγεί στην πλήρη αφ Eλληνοποίηση και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ακολουθεί η μία την άλλη διαδοχικά. Πρέπει από ανατολίτες να μας κάνουν Ευρωπαίους, γι’ αυτό μας βάφτισαν Γραικούς, δεν αναγνώρισαν ποτέ ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Η ΑΞΙΑ και η ιδέα του Έθνους διεγράφη, καθώς και όλη η διδαχή περί Έθνους - Πατρίδας. Ο εθνικός παλμός έχει πέσει στο μηδέν, σε σύγκριση με τις παλιές εποχές. Από το 1974 και ύστερα αρχίζει γενικά η ΑΡΕΤΗ να περιορίζεται, να νοθεύεται και να συρρικνώνεται, να προσβάλλεται δημοσίως, να είναι προς αποφυγή από τις νεότερες γενιές, μεθοδεύεται η πτώση των ΑΡΕΤΩΝ - ΑΞΙΩΝ ακόμη και νομοθετικά, από το Ελληνικό Κράτος, απαγορεύεται δια ροπάλου να αναφωνήσει κάποιος Ζήτω το Έθνος. Η πίστη εις τον Θεόν για τους νέο-Έλληνες = γραικούς είναι οπισθοδρόμηση, σκοτισμός, αναχρονισμός, συντηρητισμός κλπ. Ολίγοι ή ελάχιστοι από τους ηλικιωμένους και σπάνια από τους νέους έχουν το θάρρος να σταυροκοπηθούν σε ένα εστιατόριο, ή περνώντας έξω από μία Εκκλησία. Ο θεσμός της οικογένειας διαλύθηκε από τα θεμέλιά του. Η οικογένεια τοποθετείται σε νέα βάση, στηρίζεται σε νέες αρχές. Θέλουν να μας καταστήσουν απάτριδες, άθρησκους και άθεους, αχρίστιανους, χωρίς οικογενειακή ρίζα. Οι 3 θεσμοί ΠΑΤΡΙΔΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ πολεμιούνται σκληρά και βάναυσα από τους Νέο-Έλληνες, καθοδηγητή το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η ώριμη ας πούμε, αν υπάρχει Ελληνορθόδοξη κοινωνία παραμένει θεατής και χειροκροτητής των προτάσεων της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Θα προσθέσω και έναν τέταρτο κοινωνικό θεσμό, αυτόν της οικονομίας. Αυτοί οι 4 θεσμοί με όλο το πολύπλευρο εσωτερικό περιεχόμενο που διαθέτουν, όσο λειτούργησαν σωστά και μεθοδευμένα, συγκράτησαν τον πολιτισμένο κόσμο στην ιδιαιτερότητα και την αυτοσυνειδησία, την κυριαρχία και την πολυμορφία των Εθνών και των λαών ως τις ημέρες μας. Ετούτοι οι σύγχρονοι και νεότεροι πολιτικοί και πολιτειακοί εκλεγμένοι ηγέτες ποδηγετούν το λαό και υλοποιούν το προτεινόμενο από τον διεθνή Σιωνισμό-Σατανισμό, έναν Ελληνισμό χρεοκοπημένο προγραμματισμένα, χάριν των βαρβάρων «φίλων μας» με πολλά χρώματα ή και χωρίς χρώμα. Το Έθνος μας χειμάζεται από το κύμα του αθεϊσμού. Όταν λέμε αθεϊσμός δεν εννοούμε κάτι αδιάφορο κάτι άχρωμο κάτι ουδέτερο, αλλά συνειδητή επίλογή Θεομαχίας, Χριστομαχίας, Ελληνομαχίας, Πατριδομαχίας, οικογενειομαχίας, ηθομαχίας, αρετομαχίας, αξιομαχίας κλπ. έως ότου μας αφανίσουν. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν Ελλάδα, χωρίς όνομα μια και μας αποκαλούν διεθνώς Γραικούς!!!, και για να το πιστέψουν οι Έλληνες κάποιοι Δυτικόπληκτοι γραμματιζούμενοι μας λένε ότι Γραικός σημαίνει Έλληνας!!!. Εδώ και 2500 με 3000 και πλέον χρόνια η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εκπαίδευση βάδιζε στις ράγες των φιλοσόφων προγόνων μας. Οι νέο Έλληνες σήμερα ψάχνουν να βρούνε νέο εκπαιδευτικό σύστημα και μπήκαν σε μία διαδικασία συνεχών αλλαγών στην παιδεία για να φτάσουν στο κατάντημα των Δυτικών. Σκόπιμα το ανήγαγαν τον Δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής ως το πιο τέλειο σύστημα αγωγής για την εποχή μας και μας το επέβαλαν ως πρότυπο!!! για τις γενιές των Ελληνοπαίδων που έρχονται. Έτσι αντί να γίνουν οι Ευρωπαίοι Έλληνες γινόμαστε εμείς Ευρωπαίοι. Ενώ έχουν έτοιμο όλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο μπορεί να τονώσει, να αναζωογονήσει και να αναστήσει τον Ελληνισμό, εν τούτοις ηθελημένα οι ξενόδουλοι Έλληνες πολιτικοί [οι οποίοι κυβερνούν με την ψήφο των «ορθοδόξων» Ελλήνων το παραβλέπουν ως να μην υπάρχει. Γίναμε σαν τον οδοιπόρο ο οποίος αντί της ανηφόρας προτιμά την κατηφόρα. Η ζημιά δε που προκαλείται είναι ανεπανόρθωτη. Η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση ύστερα από το 1974, επιβάλλει το δικό της εκπαιδευτικό πρόγραμμα απορρίπτοντας ότι παλιό είχε η Ελληνική μάθηση - εκπαίδευση. Η κάθε κυβέρνηση αφαιρούσε και προσέθετε ότι διέταζε το πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης. Το κάθε κόμμα ήθελε να παρασύρει όλο το Έθνος κοντά στο δικό του πιστεύω. Κανένα από τα τελευταία κόμματα ιδίως από το 1974 και μετά, δεν είχε Ελληνικό φρόνημα, ούτε Εθνικό πιστεύω, πόσο μάλλον να αναφερθούμε στο θρησκευτικό πιστεύω. Μας έστειλαν και μας επέβαλαν το 1974 το καλοκαίρι όλο το παλιό χρεωκοπημένο και αρρωστημένο πολιτικό και κομματικό κατεστημένο τους Καραμανλή και Παπανδρέου και όλη την ακολουθία τους σαν μεγάλους ηγέτες. Τελικά απεδείχθησαν[pv1] πολλοί μικροί για την μεγάλη Ελλάδα. Ξεχάσαμε ότι αυτοί όταν λιποτάκτησαν από την πατρίδα τους νύχτα, και δεν είχαν πλέον την κουτάλα και την πιρούνα, παρακαλούσαν τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρούνε τρόπους να βουλιάξει η Ελλάδα, δηλαδή να καταστραφεί, για να φέρουν αυτούς να την σώσουν. Πράγματι με τον ερχομό τους έγινε Τουρκική η μισή Κύπρος από τις πρώτες ημέρες του Καραμανλή, ήταν μακριά είπε τον Ιούλιο του 1974 και την χάρισε στην Τουρκία. Με πλαστές πολιτικές μεθοδεύσεις έπεισαν τους νέο-Έλληνες το 1973 και ύστερα ότι δεν έχουν δημοκρατία, που έπρεπε να επαναφέρουν. Βέβαια την έφεραν αφού έπεσαν πάνω στον Ελληνικό λαό όλοι οι [θεοί και οι δαίμονες] ενώ το 2009 τους έπεισαν πάλι με πλαστές αποδείξεις ότι δεν έχουν καλή οικονομία και ανάλαβαν να πληρώνουν για 100 χρόνια ότι έφαγε και κατέστρεψε το πολιτικό και το κομματικό σύστημα της δημοκρατικής Μεταπολίτευσης=μεταποίησης. Πράγματι τους έφεραν οι φίλοι τους Ευρωπαίοι τους παραπάνω πολιτικούς και αντί να την σώσουν την Ελλάδα [αφού από κανέναν δεν κινδύνευε] μέσα σε 35 χρόνια την οδήγησαν σε πτώχευση για 100 τουλάχιστον χρόνια. Από το 2000 ιδίως και ύστερα έχουν εκλείψει οι ηγέτες, περάσαμε σε εποχή ηγετίσκων, πιθανόν πρωθυπουργούς καθώς και κόμματα μιας χρήσεως. Ξέρουν οι πολιτικοί ότι όποιος δώσει περισσότερη Ελλάδα τόσο περισσότερα πολιτικά και προσωπικά κέρδη θα έχει. Όποιος προδίδει περισσότερο αμείβεται περισσότερο. Οι αθλητές κάνουν αγώνα διά το δάφνινο στεφάνι της νίκης οι δε πολιτικοί κάνουν αγώνα διά το βελούδινο (χαλί της βουλής) στεφάνι της προδοσίας. Όλοι αυτοί οι κυβερνόντες πολιτικοί, στην πλειοψηφία τους κληρονομικοί ή τεχνητοί δεδηλωμένοι πλέον Μασόνοι Σιωνιστές, αυτεπάγγελτα για το Ελληνικό λαό και την ιστορία του είναι υπόδικοι εθνικής προδοσίας. Στη συνείδηση του λαού είναι σε ισόβιο κάθειρξη. Μαζί με τους πολιτικούς και τους πολιτειακούς παράγοντες και οι θρησκευτικοί ηγέτες=ποιμένες, εργάζονται θα έλεγε κάποιος με «ιερό ζήλο» για τον αφανισμό του Ελληνικού Έθνους και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Όσοι δε, δεν είναι μέλη της Μασονίας και υποκριτικά Ελληνοφαίνονται, στην θεωρία παρουσιάζονται ως Έλληνες, στην πράξη όμως συμφωνούν και συνεργάζονται με τους προδότες Παγκοσμιοποιητές. Από τα πρώτα χρόνια της ονομαζομένης μεταπολιτεύσεως, (μεταποιήσεως) τα νευραλγικά Υπουργεία απαγορεύεται διά ροπάλου να δοθούν σε Ελληνόψυχο (αν υπάρχει) πολιτικό. Είναι αυστηρή εντολή-διαταγή στον κάθε τυφλό όργανο και Πρωθυπουργό της Ελλάδος τα Υπουργεία Παιδείας, Άμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομίας τουλάχιστον να δίνονται σε Υπουργό Μασόνο. Οι δε Έλληνες ψηφοφόροι, που έχουν τυφλωθεί και σκοτισθεί λόγω αποστασίας (ο Θεός γνωρίζει γιατί) τέτοιους Υπουργούς και Πρωθυπουργούς τους ψηφίζουν πάνω από μία φορά, διότι με την πρώτη δεν κατορθώνουν να κάνουν την Εθνική και θρησκευτική ζημιά που τους έχει δοθεί εντολή και ζητούν κυβερνητική ανανέωση για νέα θητεία ώστε να ολοκληρώσουν την προδοσία και ότι άφησαν από την πρώτη θητεία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Δυστυχώς επίσης οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των δύο πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης, φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν τους μέλη και τόσο διά την αγωγή των τέκνων τους. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι η Ελλάδα είναι των Ελλήνων. Επίσης, ότι είναι της Ελλάδος είναι πάλι των Ελλήνων. Το Σύνταγμα είναι των Ελλήνων και για τους Έλληνες. Η αγωγή, το σύστημα και όλα τα μέσα και το διδασκαλικό δυναμικό είναι των Ελλήνων, όχι του κάθε Υπουργού, όχι της κάθε Κυβερνήσεως. Τους διδασκάλους του Γένους τους προσλαμβάνει το Υπουργείο Παιδείας διά να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα αγωγής των Ελληνοπαίδων κατά όπως θέλουν οι Έλληνες χρηματοδότες τους ως φορολογούμενοι. Ένας γονέας προσλαμβάνει και χρηματοδοτεί τον κάθε ειδικό διδάσκαλο να διδάξει στο παιδί του την επιστήμη ή το μάθημα που θέλει ο γονέας διά το κάθε παιδί του. Εάν δεν ανταποκρίνεται κατά τα συμφωνηθέντα ως προς την αγωγή του παιδιού του, τον απολύει αμέσως. Άλλου τύπου γονέας είναι εις το δημόσιο σχολείο και άλλου τύπου γονέας είναι εις την οικογένεια; Δηλαδή στο δημόσιο σχολείο θέλουν την ζημία των παιδιών τους και στο ιδιωτικό φροντιστήριο το όφελος; Άλλου φρονήματος διδαχή θέλει στο δημόσιο σχολείο και άλλου τύπου διδασκαλία θέλει στο σπίτι; Δεν πρόκειται για το ίδιο παιδί; Άλλα γράμματα θέλει να μαθαίνει το παιδί του στο δημόσιο σχολείο και άλλα γράμματα στο φροντιστήριο στο σπίτι; Μήπως θέλει ή και δέχεται το παιδί του με χαμηλή νοημοσύνη στο δημόσιο σχολείο και αυξημένη στο ιδιωτικό φροντιστήριο; Δηλαδή η τρέλα στα άκρα της. Μήπως έτσι νομίζει ότι θα ξεπεράσει και θα ξεγελάσει τα άλλα παιδιά των άλλων γονέων; Νομίζω κατάλαβες το σκεπτικό των συγχρόνων γονέων. Αντιλαμβάνεσαι τώρα ραγιαδογονέα (συγγνώμην για την έκφραση) την μελετημένη εκπαιδευτική σύγχυση που επέβαλαν οι προδότες και Μασόνοι πολιτικοί για να βλάψουν εσένα και τα παιδιά σου, ενώ εσύ που συμφωνείς με αυτούς βλάπτεις εσένα, εμένα ως συν-γονέα και πλησίον καθώς και τα ίδια τα παιδιά σου. Μήπως πρέπει οι χρηματοδότες γονείς να αρχίσουν να Α Π Ο Λ Υ Ο Υ Ν [ή να εμποδίζουν με καταλήψεις σχολείων όχι πλέον οι μαθητές, αλλά οι γονείς]; νηπιαγωγούς, διδασκάλους και καθηγητές; Θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν δασκάλους που οδηγούν στον πνευματικό και ηθικό σκοτασμό, τα ψυχοπροβλήματα, την τρέλα, την αυτοκτονία κλπ, και την καταστροφή τα παιδιά τους; Μήπως πρέπει να ενεργοποιήσουν τον θεσμοθετημένο μηχανισμό που λέγεται (σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων); Βεβαίως εννοείται ότι διά αυτά (τα παιδιά τους) κοπιάζουν και θυσιάζουν τη ζωή τους. Mήπως πρέπει οι γονείς να απαιτήσουν μία σχολική αγωγή πιο ποιοτική; Μήπως πρέπει η πολιτεία να δαπανήσει πιο πολλά για την παιδεία; Μήπως οι πολιτεία πέρασε στους γονείς την αβεβαιότητα λειτουργίας του σχολείου; Είναι φανερό ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται το Δημόσιο Σχολείο. Μήπως οι γονείς έφτασαν στο σημείο να ξεφορτώνονται τα παιδιά τους για κάποιες ώρες την ημέρα και ότι μάθουν; Μήπως κάποιοι γονείς σκέπτονται παθητικά και οδηγούν και τα παιδιά τους σε μία παθητική στάση ζωής χάριν της Νέας Εποχής; Μήπως θυσιάζουν τα παιδιά τους και δεν το καταλαβαίνουν; Μήπως εισήλθαν στο γάμο και την οικογένεια από το παράθυρο και όχι την πόρτα; Παρ όλα αυτά, δεν έφτασε ο ήχος του καταστροφικού ανεμοστρόβιλου στα αυτιά τους; Τις εικόνες της παγκόσμιας καταστροφής δεν τις βλέπουν τα μάτια τους; Δεν ακούς αγαπητέ Γονέα αυτά που σου λένε; Γιατί δεν ρωτάς. Δεν παραδειγματίζεσαι από όλα αυτά που βλέπεις; Μήπως πρέπει να ψαχτείς ξανά, πιο προσεκτικά και πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα; Πρέπει να αδιαφορείς; Πρέπει να αδρανείς; Πρέπει να δέχεσαι όλα αυτά εις βάρος των παιδιών σου; ΒΕΒΑΙΩΣ και ΟΧΙ.