ΓΝΩΜΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

   Ως κοινωνικός φορέας, σύλλογος και αδελφότητα και τα μέλη του τα ανήκοντα μέσα στο ευρύτερο πολιτικό,  πνευματικό, εθνικό και κοινωνικό σύνολο Ελλήνων και χριστιανών, τολμά να  παρουσιάσει κάτι, έστω το ελάχιστο από την ανησυχία του στο φλέγον θέμα που λέγεται εκλογές. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος ανιδιοτελής φορέας ο οποίος να ενδιαφέρεται για τον Έλληνα, και τον Χριστιανό, αντιθέτως υπάρχουν πολλοί ιδιοτελείς φορείς που θυσιάζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες και τους Χριστιανούς στο βωμό του κέρδους και της όποιας φιλοδοξίας, φιληδονίας και φιλαργυρίας. Οι πολιτικοί ως τέκνα της μητέρας Ελλάδος [οι λεγόμενοι εθνοπατέρες] φέρονται απέναντί στα τέκνα της ως να είναι υιοθετημένα, οι δε πνευματικοί ποιμένες τους χριστιανούς τους  αποκαλούν στις εγκυκλίους των μεγάλων εορτών, «τέκνα εν Κυρίω αγαπητά» και  ανταποκρίνονται μόνο ως προς τα γραπτά λόγια με υπογραφή !!! η δε αγάπη όμως εκφράζεται όχι με λόγια αλλά με πράξεις αγάπης. Το πόσο τέκνα και αγαπητά είναι, οι ίδιοι οι χριστιανοί και ο Θεός το γνωρίζει. Δεν θα αναφερθούμε στην εκλογή και στην Δημοκρατία της Αθήνας, εμάς μας αφορά η πολιτική συμμετοχή και το πνευματικό κυρίως ζήτημα των εκλογών. 

   Περί εκλογής προσώπων  έχουμε παραδείγματα  από την ιστορία που μας ενδιαφέρουν και μας οδηγούν στο να εκλέγουμε και εμείς με το αντίστοιχο πνεύμα και σκεπτικό, καθώς και την ευθύνη της εκλογής. 1] Οι Απόστολοι εξέλεξαν με κλήρους μεταξύ πολλών, τους 7 Διακόνους που θα υπηρετούσαν την μικρή χριστιανική κοινωνία. Τα κριτήρια ήταν πίστεως και σύμφωνα με τις αρχές της διδαχής του Χριστού, ήταν ήθους, αρχών, οικογένειας, συμπεριφοράς, κοινωνικότητας κ.λπ. 2] Οι Απόστολοι σε εκλογή κληρικών όρισαν σώμα, πολιτική βάση την λέγουν σήμερα, [= πλήθος = ψηφοφόροι σήμερα], εκλεκτόρων να αξιολογούν και να εκλέγουν τους ποιμένες τους [τους θρησκευτικούς ηγέτες] οι οποίοι θα εμφορούνται από το πνεύμα της διδαχής του Χριστού. 3] Στην εκλογή των πολιτικών ηγετών  από την άλλη,  θα πρέπει οι πολιτικοί να εμφορούνται και να ζουν σύμφωνα με τις αρχές του Ελληνικού πνεύματος [καθώς και του χριστιανικού πνεύματος] όσον αφορά περί των ηγετών του Έθνους.  Αλλιώς  εκλέγουμε αντίχριστους ποιμένες και ανθέλληνες προέδρους, πρωθυπουργούς και βουλευτές, μάλλον βολευτές  σήμερα, στην πλειοψηφία τους. Η μειοψηφία είναι τόσο αναιμική μάλλον ανύπαρκτη.  Ένα δίλλημα και αίσθημα απάτης που κυριαρχεί σήμερα σε πολλούς ψηφοφόρους είναι : να πάω, ή να μην πάω να ψηφίσω, ποιο κόμμα να ψηφίσω, ποιον να ψηφίσω,  όλοι ίδιοι είναι,  όλοι άλλα λέγουν και άλλα κάνουν, στα εθνικά θέματα όλο υποχωρούμε, όλο χάνουμε, όλο και πουλάνε οι πρωθυπουργοί [σαν μιας χρήσεως] στην όποια χρονική θητεία τους, κανένας δεν ακούει την φωνή των Ελλήνων και δη χριστιανών κ.λπ. Το  παγκόσμιο πολιτικό σύστημα θέλει στο ανθρώπινο πολιτικό σκέλος πολίτες όχι δυναμικούς και ενεργοποιημένους, αλλά αδρανοποιημένους, παροπλισμένους, αδιάφορους, υποταγμένους και εξαρτημένους,    θέλει υποτακτικούς και δούλους χωρίς λογική, χωρίς παρατήρηση, χωρίς σκέψη, χωρίς γνώση, χωρίς αγωγή, χωρίς βούληση, χωρίς ελευθερία δικής τους επιλογής, χωρίς αξίες, έστω και στη βάση τους ανθρώπινες. Εσένα ως πολίτη να είσαι αδρανής. Τους   κομματικοποιημένους [κομματόσκυλα] τους θέλει να είναι  δυναμικοί και ενεργοποιημένοι. Είναι αυτοί που αυτοονομάζονται: του κόμματος. Ο ψηφοφόρος να είναι πάντα το θύμα και ο πολιτικός να είναι πάντα ο θύτης.  Το κόμμα φίλε μου είναι διαβολικό εφεύρημα. Ναι να είσαι πολιτικοποιημένος, να έχεις άμεση σχέση με την πολιτική διότι είσαι πολίτης οποιασδήποτε κοινωνικής τάξεως της πολιτείας και υπεύθυνος για όποιο πολιτικό αποτέλεσμα, ποτέ όμως κομματικοποιημένος και ποτέ να μην αφήνεις το μέλλον σου σε άλλους και δη πολιτικούς, ξενόδουλους, ξενοκίνητους, και εντολοαποδέκτες ξένων οδηγιών και συμφερόντων. Όταν οι σώφρονες πολίτες δεν συμμετέχουν στα πολιτικά και στα κοινωνικά δρώμενα, συμμετέχουν οι άφρονες κ.λπ. Το κόμμα όταν δεν συμφωνεί με τις αρχές του Έθνους είναι ιδιωτικό εργοτάξιο ξένων συμφερόντων και όχι Ελληνικών, διά τούτο σε όλα τα μικρά έθνη οι πυλώνες που στηρίζονται ιδιωτικοποιούνται, ενώ στα μεγάλα έθνη κρατικοποιούνται. Τα μεγάλα έθνη να παραμείνουν, τα μικρά να αφομοιωθούν από τα μεγάλα.  Ναι στο κόμμα που υπηρετεί την Πατρίδα μου, όχι στο κόμμα που προδίδει την Πατρίδα μου και την Πίστη μου. Ναι να είσαι αγνός, καθαρός, Έλληνας και Χριστιανός δηλαδή Ελληννοποιημένος, Εθνοποιημένος, πατριώτης, Χριστοποιημένος και Ορθοδοξοποιημένος, όχι όμως παγκοσμιοποιημένος. Όλοι οι λαοί αγαπούν την Πατρίδα τους και την όποια πίστη τους και καλά κάνουν, εσύ ο Έλληνας δηλαδή να μην αγαπάς την Πατρίδα σου και την Πίστη σου; Πολιτικοί που δηλώνουν δημόσια ότι είναι άθεοι, κ. Τσίπρας, κ. Γ. Παπανδρέου = Γιωργάκης, κ.α. ενώ άλλοι δηλώνουν ότι  θα συνεργαστούν [τάχα για το καλό της Ελλάδος] και με τον διάβολο ακόμη [Μακάριος, Ντόρα κ.α.] για να φέρουν εις πέρας τα αντίχριστα και ανθελληνικά κελεύσματα των όποιων αφεντικών τους, εσύ Έλληνα αν είσαι πατριώτης και χριστιανός θα τους ψηφίσεις αυτούς τους πολιτικούς και όσους εμφορούνται από τέτοιο δαιμονικό πνεύμα; Βασική αρχή είναι ο πολίτης να συμμετέχει στα της πολιτείας και να είναι πάντα παρών και ποτέ απών. Θα πρέπει πάση θυσία πάντα να συμμετέχεις στις εκλογές όποτε και να γίνονται. Συμμετοχή μετά από σοβαρή και υπεύθυνη αξιολόγηση των πολιτικών κομμάτων και των προσώπων με λογική και όχι με το συναίσθημα που εύκολα μας εξαπατά. Ψηφίζοντας άθεο ή μάλλον Χριστομάχο πολιτικό συ-στρατεύεσαι  και εσύ εναντίον του Χριστού, διότι εσύ με την ψήφο σου του άναψες το πράσινο φως να κάνει αυτά για τα οποία τώρα όψιμα και κατόπιν εορτής αντιδράς και διαφωνείς.  Ψηφίζοντας ανθέλληνα ή δυτικόφιλο κόμμα ή πρωθυπουργό  συ-στρατεύεσαι μαζί του, αφού εσύ με την ψήφο σου του έδωσες την άδεια εν λευκώ να εκποιήσει μειοδοτικά όσο θέλει, οποιοδήποτε εθνικό θέμα. Άρα μην διαμαρτύρεσαι αύριο για ότι κακό συμβεί στην Πατρίδα μας. Οι χριστιανοί επιβάλλεται να συμμετέχουν στις εκλογές πάντοτε για το καλό της πίστεως που λέγεται ορθοδοξία και της πατρίδος που ονομάζεται Ελλάδα, διότι αυτοί ζουν μέσα στα όρια της πίστεως και της πατρίδος. Χαθήκαμε [αφού δεν πηγαίνουμε να ψηφίσουμε] εμείς οι ψηφοφόροι, από τις εκλογικές διαδικασίες και δεν πάμε να ψηφίσουμε ενώ είμαστε μεγάλο ποσοστό], θα χαθεί στο μέλλον, αν δεν χάθηκε και η πίστη και η πατρίδα, εξ’ αιτίας της απουσίας μας από τις εκλογές.  Τελικά ποίοι θα είναι υπεύθυνοι για το όποιο καλό ή όποιο κακό θα συμβεί στην πατρίδα μας αύριο. Οι προδότες με γεια τους με χαρά τους, τέτοιοι είναι τέτοια κάνουν, Οι πατριώτες ενώ βλέπουν τους προδότες να προδίδουν τα Ιερά και τα Εθνικά, δεν πρέπει να συσπειρωθούν; Πρέπει να  αδιαφορούν; Συμφωνείς; Νομίζω συμφωνείς. Τι κάνεις όμως; Ως Έλληνας και πιστός θα πρέπει να ψηφίσεις Έλληνα και πιστό πολιτικό ηγέτη. Δεν δικαιολογείσαι με τίποτα να ψηφίσεις πολιτικό που έβλαψε, βλάπτει και θα συνεχίζει να βλάπτει την πατρίδα και την πίστη, ξενόφιλο, ξενόπιστο, ανήθικο, τυχοδιώκτη, απατεώνα, εγκληματία, αμαρτωλό με βεβαρυμμένο παρελθόν  κ.λπ. Πρέπει να πας και να ψηφίσεις, να καταθέσεις την σωστή επιλογή σου και να μην αφήσεις τους λίγους να εγκαθιστούν Κυβερνήσεις που  δεν εργάζονται ούτε για την Πατρίδα ούτε για την Πίστη. Όλοι οι ξένοι πολιτικοί [Αμερικής ή Ευρώπης] εργάζονται για την πατρίδα τους την  Αμερική και την Ευρώπη και καλά κάνουν. Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πατρίδα;  Εκείνοι έχουν μέσα τους το πνεύμα της Αμερικής και της Ευρώπης, είναι δικαίωμά τους. Μάθε πως οι Ευρωπαϊστές δεν είναι Ελληνιστές. Προεκλογικά δηλώνουν πως είναι με το πνεύμα των ξένων  και ότι  θα το υπηρετήσουν πιστά.  Εκείνοι  τους χρηματοδότησαν, τους δημοσιοποίησαν από τα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. τους ανέδειξαν στα πολιτικά αξιώματα για να υπηρετήσουν [όντες Έλληνες]  την ξένη πατρίδα και όχι την Ελλάδα. Και  πάλι καλά κάνουν οι ξενόδουλοι. Εμείς δίνουμε, μάλλον χαρίζουμε το δικαίωμα στην ενωμένη ξενόπιστη και προδοτική μειοψηφία να κυβερνά την πατρίδα μας, διότι η πατριωτική πλειοψηφία είναι διχασμένη.  Οι Έλληνες πολιτικοί επειδή δεν έχουν στην καρδιά τους Ελλάδα, δεν την αγαπούν, δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, γι’ αυτό εύκολα την προδίδουν. Εσύ πρέπει να συμφωνείς μαζί με τους προδότες; Γιατί γίνεσαι και εσύ ένα με αυτούς; Τι  Ελλάδα θα αφήσεις στους απογόνους σου; Οι λαθρομετανάστες αύριο θα μας παρουσιάσουν δικό τους κόμμα. Αυτοί θα τρέχουν να ψηφίσουν όλοι, εσύ σήμερα γιατί δεν συμμετέχεις στις εκλογικές διαδικασίες; Όλοι οι κλέφτες συνασπίζονται για το κακό της Ελλάδος, εσείς οι Έλληνες γιατί; Εκείνοι όλο και ενώνονται,  οι Έλληνες όλο και διχάζονται, γιατί; Οι πολιτικοί τούτα τα χρόνια μιλάνε  περισσότερο για Ευρώπη και ολίγο για Ελλάδα. Μάθε πως η Ευρώπη είναι σε παρακμή, δεν είναι ελεύθερη, είναι πεδίο συγκρούσεων πάνω από 50 χρόνια. Επίσης η Ελλάδα η πατρίδα μας δεν είναι ελεύθερη σε λίγο θα γίνει πεδίο συγκρούσεων κερδοσκόπων. Οι κλέφτες αν δεν τα βρουν στη μοιρασιά αλλοίμονό μας.  

   Συχνά οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν – εκλέξουν – επιλέξουν  τους Κυβερνήτες, τους άρχοντες, τους ηγέτες τους. Εκλέγω σημαίνει διαλέγω, επιλέγω, διακρίνω, ξεχωρίζω, εγκρίνω, αποφασίζω μεταξύ καλού- κακού, ωφέλιμου και βλαπτικού, γενικά. Η επιλογή εκλογή γίνεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων όσον αφορά περί προσώπων. Τελικά η επιλογή είναι όχι στα τόσα χρόνια μόνο, ή όταν και όποτε γίνονται εκλογές, αλλά η εκλογή είναι καθημερινό φαινόμενο στη ζωή του ανθρώπου, όπως για παράδειγμα εκλογή ή επιλογή διατροφής, ενδυμασίας, οικονομίας, ήθους, εργασίας, κ.λπ. ακόμη και εκλογή παρέας, φιλίας κ.λπ. για όλο τον ψυχοσωματικό άνθρωπο. Για όλη την καθημερινότητα επιβάλλεται έξυπνη εκλογή = επιλογή για να έχουμε και έξυπνο αποτέλεσμα στη ζωή μας ως άτομα και ως σύνολο σαν Έλληνες. Επειδή δεν αξιολογούμε σοβαρά και υπεύθυνα, ώστε να κάνουμε καλή εκλογή στην καθημερινότητα ή με ασθενική  πολιτική ικανότητα, έτσι φαίνεται το συνηθίσαμε και διά τούτο δεν κάνουμε καλή εκλογή-επιλογή και κάθε τετραετία. Πρέπει να αναβαθμίσουμε φίλοι μου την κριτική και αξιολογική πολιτική σκέψη ο καθένας μας πριν είναι αργά για εμάς και την πατρίδα μας.

     Εμάς στην προκειμένη περίπτωση μας αφορά η διάθεση του δικαιώματος της ψήφου στις εκλογές και μόνο. Η εκλογές στην Ελλάδα μας, ορίσθηκαν στις 7 Ιουλίου του 2019 ημέρα Κυριακή. Κάνουμε λόγο για το ζήτημα αυτό διότι δεν αφορά μόνο την ημέρα εκείνη, αλλά αφορά την συνέχεια των ημερών που θα ακολουθήσουν, διότι η εκλογή είναι μία απόφαση κίνηση που αφορά κάποια αφετηρία στο μέλλον, διότι όλοι οι ψηφίζοντες θα υπάρχουν επ’ αόριστο και θα γευτούν το αποτέλεσμα της όποιας [σημερινής] εκλογής στο πρόσωπο το οποίο εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν. Επομένως το ζήτημα της εκλογής είναι πάρα πολύ σοβαρό και υπεύθυνο. 

   Μεγάλο ποσοστό και μάλλον ανησυχητικό και αυξανόμενο είναι η αδιαφορία των Ελλήνων για τα κοινά,  ή και η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές. Μάλλον ο νέο-έλληνας έμαθε και συνήθισε να παίρνει και όχι να δίνει.  Η εκλογή είναι ζήτημα πνευματικό, εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, κ.λπ. Η συμμετοχή μας στις εκλογές είναι ηθικά υποχρεωτική και όχι προαιρετική. Η πολιτεία απαρτίζεται από πολίτες σε σύνολο. Η πολιτεία έχει μέλη τους πολίτες. Οι πολίτες με τις επιλογές στους ορίζουν την πορεία της πολιτείας. Από την επιλογή τους εξαρτάται η ευημερία, η ασφάλεια, η αναβάθμιση των πολιτών και η ειρηνική συνύπαρξη αυτών μεταξύ των. Σκοπός της Ελληνικής πολιτείας ήταν από ανέκαθεν η αγωγή των πολιτών της ως κοινωνικό σύνολο. Η πολιτεία στο πνεύμα της στα χαρτιά και στη θεωρία εμφορείται από αρχές, αξίες, ιστορία, πολιτισμό κ.λπ. τα οποία μεταδίδει στους πολίτες μέσω της αγωγής. Οι πολίτες είναι μέσα στο πνεύμα της πολιτείας, ποτέ δεν μπορεί να είναι η πολιτεία μέσα στο πνεύμα του κάθε κόμματος ή του κάθε πολιτικού ή πολίτη, τότε αλλοίμονο στην πολιτεία. Ο πολίτης και ο πολιτικός ακολουθούν την πολιτεία, και πάλι αλλοίμονο αν η πολιτεία ακολουθούσε τον κάθε πολιτικό. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία  χρόνια στην Ελλάδα από το 1975 και ύστερα. Το δε αποτέλεσμα είναι τραγικά εις βάρος της Ελληνικής πολιτείας καθώς και των πολιτών της που εισπράττουν το πνεύμα του κάθε πολιτικού ο οποίος οδηγεί την Ελλάδα και τους Έλληνες στο δικό του πνεύμα, διότι όλοι οι πολιτικοί της εποχής αυτής σέρνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες στο δικό τους ατομικό ρυθμό, λες και το έθνος είναι σαν κινητό όχημα και το πας όπου θέλεις.

    Η Ελληνική πολιτεία ή το Ελληνικό Έθνος εμφορείται από τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό όπως όλοι οι έλληνες έχουν διδαχθεί. Αυτόν πρέπει να ακολουθούν και να υπηρετούν  οι Έλληνες και όχι κάτι άλλο ή την όποια προτεινόμενη ατομική επιλογή. Στην πλειοψηφία τους σχεδόν οι εξαπατημένοι Έλληνες έχουν παράπονα [από τον …… τον  Αλέξη, τον Αντωνάκη, τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη] και όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς. Κάποιος λέγει : όλοι αυτοί οι πρωθυπουργοί που κατηγορείς είναι παιδιά της Ελλάδος, παιδιά σας, αδελφοί σας, συγγενείς σας, χωριανοί και γείτονες, γιατί παραπονείστε; Ότι είναι οι Έλληνες είναι και οι πρωθυπουργοί και οι βουλευτές = βολευτές. Αν σοβαρευτούνε οι ψηφοφόροι θα γίνουν και οι πολιτικοί σοβαροί απέναντι στη πατρίδα, τότε μόνο θα καταλάβουν ότι, προδότες δεν χωράνε μέσα στους υπερασπιστές. Και όμως με την επιπόλαιη ψήφο τους επιτρέπουν τέτοιους [επιπόλαιους] πολιτικούς. 

    Οι Έλληνες γνωρίζουν για οικονομικό μνημόνιο. Μνημόνια έχουν προηγηθεί πολλά, θα ακολουθήσουν και άλλα, όπως μνημόνιο στρατιωτικό, συνόρων, θαλάσσης, οξυγόνου, πολιτικό, πολιτιστικό, ιστορίας, τέχνης, κοινωνικό, μετανάστευσης, διατροφής, παραγωγής, οικογένειας, συμπεριφοράς, ηθικό, σκέψεως, ψυχολογίας, πίστεως, και άλλα πολλά μνημόνια που τέλος δεν υπάρχει, με υπογραφές εκ μέρους της Ελλάδος με κάθε λεπτομέρεια. 

    Άρα συνοψίζοντας το θέμα εκλογής και προσώπων και σεβόμενοι την ελευθερία του κάθε πολίτη θα πρέπει νε έχουμε πάντα υπ’ όψιν τα παρακάτω κατά την γνώμη μας, διότι μόνο  την γνώμη μας εκφράζουμε ως ελεύθεροι πολίτες, δεν λαϊκίζουμε, δεν πολιτικολογούμε, δεν εκβιάζουμε, δεν απαιτούμε, παρά την αλήθεια να κοιτάξουμε όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι. Τονίζουμε υπεύθυνα ότι το θέμα των εκλογών είναι μάλλον πνευματικό και δεύτερον πολιτικό ή κοινωνικό κ.λπ. 1] Θα εξετάζουμε από ποιο πνεύμα εμφορείται ο κάθε πολιτικός. Αυτό το διακρίνουμε από τον ίδιο τον πολιτικό, αφού ο ίδιος δημοσιεύει από πιο πνεύμα εμφορείται, διότι το ομολογεί με λόγια και με συμπεριφορές μέσα στην κοινωνία που ζούμε μαζί του. 2] Αν έχουμε πνεύμα αξιολόγησης μπορούμε να διακρίνουμε αν ο πολιτικός είναι ειλικρινής ή υποκριτής κ.λπ. 3] Τελευταία αρκετοί πολιτικοί δήλωσαν αβίαστα άθεοι. Κάποιοι άλλοι υποκρίνονται το Έλληνα ή τον Χριστιανό, προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο του κάθε πολίτη, ενώ δεν υπηρετούν ούτε την Ελλάδα ούτε τον Χριστιανισμό, ούτε τους Έλληνες. Η καλή έρευνα και η αξιολόγηση τους ανακαλύπτει, δεν σε γελάνε, ότι και να σου πούνε, όσο και καλοί υποκριτές είναι. 4] Η ζωή από την καθημερινότητα, τους δοκιμάζει και τους αποκαλύπτει, εμείς γιατί δεν ακούμε; γιατί δεν βλέπουμε; Γιατί δεν σκεπτόμαστε υπεύθυνα; Ούτε κουφοί, ούτε τυφλοί είμαστε. Είναι γνωστό ποίοι είναι Ελληνόπιστοι και ποίοι είναι Χριστόπιστοι, ανάμεσά μας και ποίοι είναι ανθέλληνες και χριστομάχοι. Άρα στα παραπάνω διλήμματα ποιο κόμμα να ψηφίσω κ.λπ. δεν έχω πρόβλημα, ξέρω λοιπόν, δεν δικαιολογούμε άγνοια κ.λπ. 5] Καταλήγουμε λοιπόν από την έρευνα ότι, ο τάδε πολιτικός είναι αξιόπιστος και μπορώ με την ψήφο μου να του αναθέσω το αξίωμα να μετέχει της Βουλής των Ελλήνων ή όχι. Εάν με εξαπατήσει μία φορά, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, νομίζω το γνωρίζουμε όλοι μας. 6] Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα από το μέλλον των πολιτικών. Λένε οι πολιτικοί: η κυβέρνηση της Ν. Δ. οι άλλοι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας, στο Καραμαλιστάν, στο Πασοκιστάν  στο Συριζαανελιστάν ζούμε; Όχι βέβαια. Η σε παρακμή πολιτική σαβούρα [στην πλειοψηφία] που μας κυβερνά από το 1975 και ύστερα, σε όλα τα θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό υποχωρεί και τα θεωρεί νίκες !!!. Αν είναι δυνατόν. Τα θρυλικά ΟΧΙ λες και σώθηκαν, δεν υπάρχουν άλλα. Όπως και άλλες εποχές ένα ΟΧΙ θα μας σώσει και όχι τα πολλά ναι.  Κύπρος, Βόρειο Ήπειρο, Θράκη, στη θάλασσα, στον αέρα, όλα τα πούλησαν αντί πινακίου άδειου!!! ούτε  έστω και φακής αδερφέ!!!!!! 

   Η εικόνα του Χριστού ως σύμβολο Ελληνοχριστιανικό σιγά - σιγά εξαφανίζεται, καθώς και άλλα παιδαγωγικά εποπτικά μέσα έχουν αφαιρεθεί από την αγωγή των Ελλήνων. Οι πολιτικοί άνθρωποι στο παρελθόν εγκλημάτησαν με βαρύ τίμημα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ομολογούν ότι και αύριο αν εκλεγούν θα εγκληματήσουν και πάλι, θα πρέπει  οι Έλληνες ψηφοφόροι να τους ξαναψηφίσουν ; !!! Όχι βέβαια. Αν το πράξουν τότε ο παραλογισμός των Ελλήνων στο έπακρο. Το Υπουργείο Παιδείας μέσω των κομμάτων γαλούχησε τους νέο-εποχίτες παιδαγωγούς να έχουν μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις και όχι υποχρεώσεις, ενώ  από λειτούργημα έγινε καθαρά επάγγελμα κερδοφόρο. Ο πολιτικός Γάμος, η πολιτική κηδεία, η νομιμοποίηση εκτρώσεων, η αλλαγή φύλου των ανηλίκων, η προσευχή, ο εκκλησιασμός, η βλασφημία, η χρηματοδότηση κάθε αμαρτίας από Υπουργεία, Περιφέρειες και Δήμους, η πορνεία, η μοιχεία,  η παιδεραστία, η ομοφυλοφιλία, ο γυμνισμός, ο γάμος ομοφύλων, η υιοθέτηση τέκνων ομοφύλων ζευγαριών, τα ναρκωτικά, τα ηλεκτρονικά, η χαλάρωση σε επικίνδυνο βαθμό των νόμων και της δικαιοσύνης, γενικά η κάθε εξάρτηση   κ.α. που καταστρέφουν ψυχές, συνειδήσεις με τις θεωρίες του μηδενισμού, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.α. πολλά από τα οποία γνωρίζεις Έλληνα. 

   Αν αδελφέ ψηφοφόρε νομίζεις και πιστεύεις ότι οι άνθρωποι,  οι πολιτικοί δηλαδή, που δεν σέβονται ανθρώπους λέγοντας τόσα ψέματα και δεν φοβούνται το Θεό, νομοθετούντες τους γνωστούς και εναντίον του Χριστού νόμους, πιστεύεις ότι θα φροντίσουν την πίστη και την πατρίδα και εσένα ως πολίτη και εσύ θα τους ψηφίσεις πάλι; Αυτοί δεν έχουν τσίπα, ούτε φιλότιμο, ούτε ντροπή διότι με τα τόσα κακά που  έκαναν  ζητάνε και πάλι να τους ξαναψηφίσει ο Έλληνας.  Εδώ τελειώνει όποια προσπάθεια καλής θελήσεως από εμάς,  τώρα η ευθύνη είναι εξ’ ολοκλήρου του κάθε ψηφοφόρου. Δηλαδή δική σου αδελφέ, όμως γνώριζε ότι,  θα πληρώσουμε όλοι μαζί το λάθος το δικό σου. Οι πιθανότητες πως έχουμε ακόμα καιρό, [αν κάτι δεν γίνει στην ώρα του χαιρέτα μας τον πλάτανο λέει ο λαός],  ή μη συμμετοχής, [από τους προδότες δεν απουσιάζει κανένας], ή αδιαφορίας, [η αδιαφορία είναι μέγιστο κακό], ή λαθών, [τα λάθη πληρώνονται], ή συναισθηματικών επιλογών, [είναι γνωστός, συγγενής, είναι ωραίος, είναι όμορφη κ.λπ. βλάπτουν], διεθνισμού, [ο διεθνισμός βεβαίως να αλληλοσυνεργαζόμεθα, όχι εις βάρος της πατρίδος μας], ανθρωπισμού, [όλοι σεβόμεθα τον άνθρωπο φτάνει να μας σέβεται και εκείνος εμάς],  να μου κόβονταν το χέρι, [όλοι οι άλλοι μάλλον είναι κοψοχέρηδες εκτός των ιδεολόγων], και άλλων σκεπτικών τα οποία δεν είναι σοβαρών ανθρώπων αλλά πες το και μόνος σου.

    Φίλε ψηφοφόρε: Θα έτρωγες ποτέ από μάγειρα που φτιάχνει  χαλασμένο φαγητό; Σίγουρα όχι, θα έπινες ποτέ έστω και σε μαύρο ποτήρι από σερβιτόρο που σερβίρει θολό νερό; Σίγουρα όχι, θα έμπαινες ποτέ σε μεταφορικό μέσο με τρελό, ψυχοπαθή, ή ανειδίκευτο οδηγό να πας στον προορισμό σου; Σίγουρα όχι, για την υγεία σου θα έπαιρνες νοθευμένα φάρμακα; Σίγουρα όχι, θα πήγαινες ποτέ μαζί με τον προδότη ή τον κλέφτη του σπιτιού σου νομίζοντας [ενώ ξέρεις] ότι δεν είναι κλέφτης; Σίγουρα όχι. Αυτοί είναι οι έως σήμερα πολιτικοί, σαν τους παραπάνω που ανέφερα. Έλληνα: μην ψηφίζεις Γενίτσαρο πολιτικό, ψάξε να βρεις Έλληνα και Χριστιανό αν είσαι Έλληνας.  Πρέπει να κατάλαβες πιστεύω, [αν με τόση ενημέρωση δεν ωρίμασες κοινωνικά τότε νίπτω τας χείρας μου, το κρίμα επάνω μας], ότι α) οι πολιτικοί ηγέτες με την γραβάτα και ετούτος χωρίς γραβάτα [μεγάλος υποκριτής] καθώς και β) οι θρησκευτικοί ποιμένες,  με το ράσο, σε εξαπάτησαν και σε πρόδωσαν. Οι πρώτοι [έτσι για τον τύπο τουλάχιστον] ζητούν την ψήφο σου, οι δεύτεροι και αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα που έχεις το κατήργησαν!!! 

     Έλληνα και πατριώτη, έχεις ηλικία, έχεις γνώση, έχεις παρελθόν με εμπειρίες, έχεις ικανότητα να αξιολογείς και να κρίνεις, ώστε σωστά και έξυπνα να αποφασίζεις. Σαν καλός φίλος σου, αυτό σε παρακινώ να κάνεις. Αν θέλεις σε παρακαλώ άκουσε τη φωνή της συνειδήσεώς σου και ψήφισε ΕΛΛΗΝΙΚΆ, και  εσύ για εσένα και εγώ για εσένα και οι δυο για εμάς και τα παιδιά μας. Είναι ώρα εξ ύπνου εγερθήναι.  Έλληνες φροντίστε να εκλέξετε οδηγό του Ελληνικού οχήματος άνθρωπο που να αγαπά την Ελλάδα και τον Χριστό, έστω να εμφορείται σε ικανοποιητικό βαθμό από το πνεύμα του Χριστού. Οι πολιτικοί δεν κοιμούνται, θέλουν όμως να κοιμάσαι εσύ και αυτοί να κάνουν ότι θέλουν, γι’ αυτό να  στείλεις  εσύ αυτούς για ύπνο, με την ψήφο σου στις 7 Ιουλίου 2019. 

 ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ"

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

                                                                                                

                                                                                                           Λαμία 19/09/2018

      Προς τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις  που καταχωρούν κείμενα ενημερωτικά διά την ορθόδοξη πίστη, και τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αποτείχιση, καθώς και στους υπευθύνους αυτών.   

      Προς πάντας τους διεσπαρμένους αδελφούς παρακαλώ όπως ανεχθούν τον λόγον της παρακλήσεως ομοφρόνου αδελφού. Εάν ο λόγος μου είναι λυπηρός κατά σάρκα πιστεύω να είναι χαροποιός κατά το πνεύμα.

      Γράφω τα παρακάτω όχι για να διδάξω, (δεν είμαι ειδικός, ούτε εξουσιοδότηση έχω από κάποιον), αλλά προς υπόμνησιν και προβληματισμό όλων των αποτειχισμένων (λαϊκών, θεολόγων και κληρικών) σχετικά με την πορεία της σημερινής αποτείχισεως.

      Με φόβο Θεού συνέταξα το κάτωθι γράμμα πρώτον προς εαυτόν και  ύστερον προς κάθε καλοπροαίρετον αδελφόν, αφού επιζητούμε όλοι μας την δίκαια μισθαποδοσία παρά του δικαίου κριτού Ιησού Χριστού.

      Το παρακάτω συνταχθέν κείμενο που ακολουθεί δεν είναι φιλολογικά καταξιωμένο κείμενο, αλλά:

          α] είναι γραμμένο με αγωνία για την ορθόδοξη πίστη, (όχι πως εγώ είμαι ο μόνος που ενδιαφέρεται για αυτή, γνωρίζω και θέλω να πιστέψω ότι είμαστε πολλοί, και μάλιστα εσείς ανώτεροι εμού) και

          β] είναι γραμμένο με λύπη και στεναχώρια για την πορεία που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα αυτή η κίνηση της αποτείχισης.

         Λόγω των ανωτέρω (α και β) κάνω μια προσπάθεια με αγνές προθέσεις και ως κληρικός να παρασύρω το σέβας του καθενός (κληρικού και λαϊκού) για μία ενότητα που εύχεται και ο Κύριος μας. Αυτή την ενότητα να αυξάνουμε και όχι την διαίρεση που επιδιώκει ο πονηρός, όπως το γνωστό σε όλους μας  «διαίρει και βασίλευε».

Εδώ και καιρό διαβάζοντας τα γραφόμενα στα διάφορα ιστολόγια και τα κείμενα μεταξύ αποτειχισμένων (κληρικών και λαϊκών), αναρωτιέμαι και με επιφύλαξη το καταθέτω, μήπως όταν παίρνουμε μολύβι και χαρτί για να γράψουμε ένα κείμενο ή μια απάντηση σε κάποιον αδελφό μας, ίσως ήταν πιο χριστιανικό, πιο ανθρώπινο, πιο φρόνιμο, πιο έξυπνο, πιο σοβαρό να γράφουμε για ένα πιο καλό αποτέλεσμα; Αναρωτιέμαι.

      Πολλοί άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας, μόρφωσης, επιπέδου γνώσεων και πνευματικής καταστάσεως το κάθε γραπτό κείμενο που κυκλοφορεί, θα το διαβάσουν, θα το μελετήσουν, θα το αξιολογήσουν, θα το κρίνουν,  ενδεχομένως δε να δεχθούν και επιδράσεις, οι οποίες θα τους επηρεάσουν.

      Οι σημερινοί συνάνθρωποί μας και χριστιανοί, παρά τις όποιες αδυναμίες τους, έχουν την απλή και στοιχειώδη έστω φυσική διάκριση, (δεν είναι της παλιάς εποχής των παππούδων μας), λογική, νοημοσύνη,  διδαχή, και μπορούν να αξιολογήσουν τα όποια γραφόμενα, τα οποία βεβαίως τους επηρεάζουν  ανάλογα, με συνέπεια να συμφωνούν ή να διαφωνούν ή να αντιδρούν, και να τοποθετούνται και αυτοί ανάλογα όπως και εμείς ως κληρικοί έχουμε τοποθετηθεί ανάλογα, σχετικά με την αποτείχιση.

      Όπως εμείς έχουμε από μόνοι μας το δικαίωμα να καθοδηγούμε την πίστη, με γνώμες και προτάσεις, έτσι και ο κάθε ένας από τους συνανθρώπους μας  έχει και αυτός το δικαίωμα (ως μέλος της Εκκλησίας) να αποφαίνεται ανάλογα.

      Σκεπτόμαστε πως θα αντιδράσουν και τελικά τι θέση θα πάρουν διαβάζοντας ένα κείμενο μας; Σκεπτόμαστε άραγε που θα  οδηγήσει η γραφίδα του καθενός μας; Μήπως αυτά που γράφουμε ικανοποιούν μόνο την όποια φιλοδοξία μας και όχι τον κοινό αγώνα; Μήπως μας κατευθύνει η ψυχολογία μας και τα συναισθήματα μας; Μήπως αναλόγως του ψυχολογικού μας τύπου ο κάθε ένας γράφουμε; Μας αρκεί τα γραφόμενά μας να ικανοποιούν τον κύκλο των δικών μας ανθρώπων, ή τελικά το σύνολο; Μήπως δαπανούμε τις δυνατότητές μας μόνο και μόνο για να αφήσουμε κείμενα τέχνης και όχι πίστεως;

Η ορθοδοξία δεν θέλει το προσωπικό μας συναίσθημα, ανάλογα με το αν είμαστε χαλαροί, αυστηροί, χλιαροί, μέτριοι, κρύοι ή ζεστοί, αλλά να σωθούν όλα τα μέλη της. Γράφονται βέβαια και κείμενα που είναι άξια προσοχής, σεβασμού και μελέτης. Ας τα συγκρίνουν οι γράφοντες και αν τα γραφόμενα κάποιων  άλλων είναι πιο πνευματικά ας μην ξαναγράψουν (μόνο και μόνο για να απαντήσουν ή από εγωισμό), διότι βλάπτουν με αυτόν τον τρόπο αντί να ωφελούν.

      Δεν έχω κριτική ικανότητα και διάθεση, απλώς διαβάζοντας τα γραφόμενα όλων, και ως σκεπτόμενος άνθρωπος παρατηρώ και ανησυχώ ότι, μη θέλοντας, οδηγούμαστε από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, ως πορευόμενοι, και ως ομόπιστοι,  αδελφοί. Συμφωνώ και δέχομαι πως ο κάθε αδελφός που γράφει ένα κείμενο έχει την θεολογική  κατάρτιση, την γνώση της εκκλησιαστικής ιστορίας, την ερμηνευτική ικανότητα. Έχει όμως σύμβουλο την πίστη, την αρετή και τα τέκνα αυτής, όπως την ταπείνωση, την σύνεση, την αλήθεια, την σωφροσύνη, την ειλικρίνεια,  την  φιλαδελφία, τον σεβασμό κλπ; Βεβαίως, θα πούμε όλοι μας, πράγμα που δέχομαι. Καλά είναι τα ταπεινά  λόγια,  μα καλλίτερα είναι τα ταπεινόφρονα έργα.

Πολύ εύκολα σήμερα ερευνά και ψάχνει ο αναγνώστης  στο διαδίκτυο διότι πεινάει και διψάει πνευματικά, περιμένοντας να διαβάσει ένα κείμενο υπεύθυνο, σοβαρό και ενημερωτικό για το ζήτημα της αποτείχισης. Αντί όμως για υπεύθυνη και σοβαρή ενημέρωση, (βεβαίως υπάρχει και η σοβαρή γραφίδα) ο αναγνώστης λυπάται που γίνεται θεατής ενός αγώνα ατομικής προβολής, επιβίωσης και ικανοποίησης φιλοδοξιών και εγωισμού. Ο συγγραφέας έχοντας το αλάθητο προβαίνει σε επαίνους υπέρ των ημετέρων σκεπτικών, φρονημάτων και απόψεων και κατηγοριών και κατακρίσεων  υπέρ των διαφορετικών σκεπτικών με τα δικά του. Βλέπουμε να γίνεται σκοπός ποιός θα πείσει τον άλλον ότι αυτός έχει δίκιο και ο άλλος άδικο και όχι η προβολή και η επικράτηση της αλήθειας και της ορθόδοξης γνώμης.

      Όλοι πρέπει να συγκλίνουμε για να συναντηθούμε στο Ευαγγέλιο και στους Πατέρες. Ο αναγνώστης σχετικά με όσα διαβάζει διαπιστώνει ότι ο κάθε γέροντας έχει την δική του (την καλλίτερη δήθεν) και ιδιαίτερη αποτείχιση και δικαιωματικά διαφωνεί με την αποτείχιση των άλλων. Διαπιστώνει επίσης ότι ο κάθε γέροντας (πρεσβύτερος, διάκονος, μοναχός) είναι ΟΛΗ η αποτείχειση και οι άλλοι τίποτε. Διαπιστώνει επίσης ότι αντί να συγκλίνουμε οι ποιμένες όλο και απομακρυνόμαστε. Ανάλογα προωθούμε τις δικές μας γνώμες και απόψεις ως μοναδικές, που είναι διαφορετικές και πιο σοφές από των άλλων, χαρακτηρίζοντας ο ένας τον άλλον, με διάφορες άσχημες λέξεις. Ο καθένας μας γράφει από τον εαυτό του και για τον εαυτό του. Αυτή η τακτική μας δικαιολογεί; Και αφού όλοι γράφουμε από τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας, μήπως κάπου στο βάθος, στην ουσία είμαστε ίδιοι, ενώ νομίζουμε ότι είμαστε διαφορετικοί  από τους άλλους;

Κατηγορούμε αδελφοί μου τους αποτειχισμένους του 1924 με τα γνωστά αποτελέσματα και σήμερα εμείς οι νεοαποτειχισμένοι μετά από τόσα χρόνια αντιγράφουμε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια ακριβώς εκείνων λάθη. Επιτρέπεται; Μήπως δεν είναι ίδια η πίστης μας; Μήπως δεν διαβάζουμε το ίδιο Ευαγγέλιο; Μήπως δεν έχουμε όλοι την ίδια Παράδοση; Μήπως δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα; Μήπως δεν σπουδάσαμε στα ίδια σχολεία; Μήπως τελικά η Πίστη, η Γραφή, η Παράδοση, το Ευαγγέλιο είναι ίδια, ενώ εμείς δεν φθάσαμε ακόμα στο επίπεδο να γίνουμε ίδιοι; Στο χέρι μας είναι να ενωθούμε ή να παραμείνουμε τεμαχισμένοι. Εκ των ιδίων έργων λέγει η Γραφή ή αναβαθμιζόμεθα ή υποβαθμιζόμεθα αδελφοί μου.

      Αυτό μέσα από μία καλοπροαίρετη αυτοκριτική δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί το σημείο στο οποίο έχει φθάσει η σημερινή αποτείχιση; Μήπως εμείς οι πνευματικοί μαζί με κάποιους θεολόγους τοποθετήσαμε τον εαυτό μας και το εγώ μας, πάνω από την Γραφή και την Παράδοση; Μήπως παραλάβαμε άλλη παρακαταθήκη ο ένας και άλλη ο άλλος; Μάλλον όχι. Μήπως επειδή η πίστης (θεωρητικά) είναι δική μας, άρα (σαν κληρονόμοι) την κάνουμε ότι θέλουμε; Είναι σαν να παίζουν κρυφτό η αλήθεια, το δίκαιο, το ορθόδοξο, η παράδοση, η  ακρίβεια, η οικονομία. Έτσι όμως δεν υπάρχει ΠΙΣΤΙΣ, όταν δεν είναι ενωμένα όλα αυτά μαζί. Μήπως θα πρέπει να μην θεωρούμε ο καθένας μας την αποτείχιση αποκλειστικά δική του υπόθεση; Μήπως αντί να κατευθύνουμε τους πιστούς τους αποπροσανατολίζουμε; Μήπως με τα γραφόμενα σπέρνουμε την σύγχυση; Μήπως αντί για ομόνοια προκαλούμε  διχόνοια;  Μήπως αντί να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό, παρασυρθήκαμε σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο (μεταξύ αποτειχισμένων) όπως η Πατρίδα μας από το 1945 και ύστερα; Μήπως παίζουμε το παιχνίδι των αιρετικών; Δεν βλέπουμε ότι όλοι οι οικουμενιστές είναι τόσο ενωμένοι (έστω και διά της βίας), τόσο αγαπημένοι (έστω και διά της ανάγκης), και τόσο χαρούμενοι (έστω και υποκριτικά); Eνώ εμείς οι αποτειχισμένοι είμαστε τόσο διχασμένοι και άλλο τόσο λυπημένοι.

      Μήπως πάλι υιοθετούμε και εφαρμόζουμε μια αποτείχιση σύμφωνα με το δικό μας θέλημα και βόλεμα; Μήπως θα πρέπει να δεχθούμε ότι, αντί να βαδίσουμε στην σωστή και Πατερική  α π ο τ ε ί χ ι σ η,  βαδίζουμε σε μία κατάσταση που οι ιστορικοί του μέλλοντος δεν θα μας αποκαλούν «αποτειχισμένους» αλλά «αποτυχημένους»; Ας το αντιληφθούμε όλοι αυτό, οι γράφοντες (διότι είναι σοβαρό) και έστω και την ενδεκάτη ώρα, (ας γρηγορήσουμε διά να λάβουμε όλο το μισθό). Διότι η ημέρα μάλλον πέρασε και εμείς μείναμε στην επιφάνεια των πραγμάτων χάνοντας την ουσία. Αυτό το περίμενε ή «άχρι καιρού», δεν θα έπρεπε να το φοβούμαστε μια και ο εαυτός μας έχει ημερομηνία βιολογικής λήξεως; Δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί;  Ας ρίξουμε μια ματιά στις παραβολές του Κυρίου, (παραβολή αμπελώνος, εργατών κλπ) να δούμε μήπως είμαστε και εμείς μέσα στους κατακεκριμμένους; Μήπως πρέπει να αφυπνισθούμε ώστε να επαναπρογραμματισθούμε προς το καλλίτερο και να συστρατευθούμε ομόγνωμα και ομόφρονα και να καταστούμε  υπέρμαχοι της πίστεως, της αλήθειας, της παραδόσεως, και της ιστορίας;

Εύκολα οι πάντες βρίσκουμε επιλεκτικά, χωρία και αποδείξεις στον χώρο της Γραφής και της Παράδοσης για να υποστηρίξουμε την άποψή μας και την θέση μας. Μεθόδους και τακτικές θεραπείας που εφάρμοσαν οι Πατέρες για τους ασθενείς και αδυνάτους, τις μετατρέπουμε σήμερα σε κανόνες. Όλοι είμαστε υπέρμαχοι του δικού μας σκεπτικού, του δικού μας θέλω, του δικού μας νομίζω, κλπ. Όλοι νομίζουμε ότι είμαστε φωτιστές των άλλων. Όλοι νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε όλα τα μυστικά, ενώ οι άλλοι όχι. Όλοι παραπονούμαστε ότι δεν μας ακούνε οι άλλοι. Όλοι νομίζουμε ότι κατέχουμε την σωστή ερμηνεία, ενώ όλοι οι άλλοι παρερμηνεύουν. Όλοι θέλουμε η ορθόδοξη πίστη να χωρέσει στα μέτρα μας, και όχι εμείς στα μέτρα της ορθοδοξίας. Όλοι νομίζουμε ότι έχουμε αποθέματα ορθοδοξίας για εξαγωγή.  Όλοι νομίζουμε ότι η δική μας ερμηνεία είναι ατόφιο χρυσάφι, ενώ των άλλων σκύβαλα.

Μήπως ο αξιολογικός μηχανισμός μέσα μας έχει πρόβλημα; Μήπως πρέπει να χαιρόμαστε για τον καλλίτερο από εμάς; Να πιστέψουμε ότι υστερούμε φυσικής διακρίσεως; Μη γένοιτο. Πότε θα αποκτήσουμε την πνευματική διάκριση; Αντί να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε όλοι ως ελλειπτικοί, μέσα στην ορθόδοξη πίστη, ο κάθε ένας έχει πάρει ένα κομμάτι, ή τμήμα από αυτήν και προσπαθεί να το μεταφέρει μέσα του, να το προσαρμόσει στη δική του νοητική και πνευματική χωρητικότητα.   

Παρατηρεί κάποιος στα κείμενα, ότι εκτός από την Πατερική αναφορά ή  ιστορική αναφορά, μια καθαρά κοσμική λεκτική ικανότητα και επιχειρηματολογία. Δαπανούν εύκολα μελάνι οι γράφοντες εναντίον αδελφών με την χρησιμοποίηση λέξεων χαμηλού πνευματικού επιπέδου όπως: συκοφάντης, δαιμονικός, διμονόπληκτος, εμπαθής, πλανεμένος, διασπάστης, κακόδοξος, ψευδολόγος, ατομιστής, ομαδάρχης, σχίστης, σατανοκίνητος, μηχανορράφος, ψευδάδελφος, ύπουλος, διαστροφέας, καπελωτής του αγώνα, υιός διαβόλου, λασπολόγος, βλαμμένος, δολοπλόκος, σπηλωτής,  ιδιοτελής, κωλοτουμπιστής, και άλλες πιο βαριές κουβέντες που δεν αρμόζει να υπενθυμίσω. Οι εκφράσεις αυτές είναι πρέπον να εκστομίζονται και να γράφονται από χριστιανούς, μεταξύ αδελφών, γεννημένων από την ίδια μητέρα Εκκλησία; Αυτές οι συμπεριφορές αδελφοί δεν αρμόζουν σε σοβαρούς ανθρώπους και μάλιστα θεωρουμένους ως πνευματικούς ή κληρικούς ή λαϊκούς.

      Στους λαϊκούς έστω με δυσκολία δικαιολογούνται, στους πνευματικούς δεν δικαιολογούντα καθόλου. Αργότερα μπορεί και να αναγνωρίσουμε το λάθος μας, αλλά σήμερα πιαστήκαμε στην παγίδα του θιγμένου εγωισμού μας και άντε να τα βγάλουμε πέρα. Απονέμουμε τίτλους ο ένας στον άλλον πολλούς, που δεν πρέπει.

Ας ξεχάσουμε πολλά, ας  σβήσουμε πολλά (ή και όλα) από την μνήμη μας αδελφοί, ας συγχωρέσουμε και ας μας συγχωρέσουν οι αδελφοί μας. Υπάρχουν βέβαια και οι καλές λέξεις από όλες τις διαφωνούντες πλευρές.  Εκεί ας δουλέψουμε αδελφοί. Ας μάθουμε από τα λάθη μας. Ας αξιολογήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο και λιγότερο τους άλλους. Όλοι διαφωνούμε μεταξύ μας, ή για λόγους ακρίβειας ή για λόγους οικονομίας. Όλοι συμφωνούμε ότι η ακρίβεια είναι ο κανόνας, εκεί στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της πίστεως εις Χριστόν.  Εάν ο κανόνας δεν είναι ο οδηγός που θα οδηγηθούν οι πιστοί; Ας δεχθούμε ότι η οικονομία είναι μέθοδος θεραπείας προς καιρόν διά τον ασθενή. Μετά την θεραπεία ακολουθεί η επανένταξη και ο ασθενής θα πρέπει να συνεχίσει με την ακρίβεια. Και τα δύο συνεργαζόμενα (ακρίβεια και οικονομία) με φυσική και πνευματική διάκριση θα πρέπει να ωφελούν τον πιστό. Η ακρίβεια δεν επιβάλλεται αλλά προτείνεται. Στον άνθρωπο απόκειται η τήρηση ή μη. Η οικονομία είναι για τους αδυνάτους. Οικονομία έκανε ο Θεός στους πρωτοπλάστους για να τους επαναφέρει στην πρώτη κατάσταση. Μέθοδο οικονομίας έχουμε στην ενσάρκωση του Χριστου.

Ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ακρίβεια στον εαυτό μας, και οικονομία στους ασθενείς και αδυνάτους μέχρι να γίνουν υγιείς και δυνατοί.   Και όχι να εφαρμόζουμε οικονομία στον εαυτό μας και να θέλουμε να εφαρμόσουν την ακρίβεια οι άλλοι.

Ερωτά κάποιος καλοπροαίρετα, μα καλά στον εμφύλιο πόλεμο των αποτειχισμένων δεν υπάρχουν ανακωχητές; Πώς να υπάρξουν; Αφού όλοι τους   δίνουν εντολές. Αφού βλέπουμε ότι και οι μάχες και ο πόλεμος εναντίον του οικουμενισμού με τα δικά μας όπλα μάλλον έχει χαθεί, δεν επιβάλλεται σήμερα μία ανακωχή για ανασύνταξη; Και αύριο αντεπιτιθέμαστε πάλι.      

      Την αποτείχιση την αναγάγαμε σε επιστημονικό και ακαδημαϊκό ζήτημα, αφιερώνοντας αρκετό χρόνο, μολύβι και χαρτί για να αποδείξουμε, τι αδελφοί; Εκείνο που διαβάζουν οι αδελφοί μας είναι το πόρισμα του καθενός μας ως σαν να πρόκειται για παρατήρηση επιστημονική, με συνέχεια την νέα ανακοίνωση, και μετά την ανακοίνωση έρχεται άλλο πόρισμα άλλου αδελφού. Με τις προσωπικές επεμβάσεις όλοι μας βλέπουμε ότι ο χώρος της αποτείχισης αδειάζει. Βάλτωσε ο αγώνας, το όχημα δουλεύει αλλά σαν σε βούρκο δεν προχωρά. Και φτάσαμε να βλέπουμε την αποτείχιση από κοινωνικής πλευράς (απομόνωση – μοναξιά, χάσιμο φίλων και εορταστικών εκδηλώσεων), από οικονομικής πλευράς ( δεν θα έχω οικονομική στήριξη - θα χάσω πελάτες), από γεωγραφικής πλευράς (αυτός είναι από το Άγιον Όρος ενώ ο άλλος από εκεί). Εγώ σαν κληρικός βλέπω έτσι την αποτειχιση, εγώ σαν μοναχός βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν θεολόγος βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν απλός λαϊκός  βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν ακαδημαϊκός βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν Αγιορείτης βλέπω αλλιώς την αποτείχιση και έχουμε 10 ειδών αποτειχίσεις.

Μία λέξη που απουσιάζει από όλους τους γράφοντες είναι η λέξη μετάνοια και συγγνώμη, λέξη που προφέρεται δύσκολα και θέλει παλληκαριά. Αυτό θα ήταν ευχής έργο να το βλέπαμε και στο λόγο και στη γραφή και στην πράξη.  Ο καθένας μας θέλει οι άλλοι να μετανοήσουν, ενώ εμείς όχι, πιστεύουμε ότι έχουμε το αλάθητο. Και η συγνώμη γίνεται ακόμα πιο δύσκολη διότι ο καθένας μας έχει και τον επαινέτη δίπλα του. Γνωρίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι πως ονομάζουν οι Πατέρες τον κάθε επαινετή; 

      Ξεχνούν οι πνευματικοί ότι και ο Πρόδρομος και ο Κύριος μας άρχισαν το κήρυγμα με την λέξη «μετανοείτε». Μήπως τελικά χάσαμε το νόημα των λέξεων άνθρωπος,  χριστιανός, ορθόδοξος, πλησίον και πέσαμε σε έργα και λόγια υπερηφάνειας; Μήπως κάπου χαθήκαμε; Και αν πέσαμε ή και χαθήκαμε θα παραμείνουμε πεσμένοι και χαμένοι; Όχι. Ας ψάξουμε να βρούμε τι μας εμποδίζει να σηκωθούμε και να επιστρέψουμε αδελφοί. Μήπως πρέπει να επιστρέψουμε στην βάση από όπου ξεκινήσαμε; Μήπως είμαστε σε παρακμή και νομίζουμε ότι είμαστε σε ακμή; Μήπως προβάλλουμε σε αυτά που λέμε και κάνουμε τον εαυτό μας και όχι τον Θεό μας;

Ένας είναι ο καθηγητής, ο Χριστός, δεν υπάρχει δεύτερος. Όλοι είμαστε μαθητές. Ο κύριος δεν αγάπησε την κατακόρυφη διαβάθμιση, αλλά την οριζόντια. Ή προχώρησε και πιο πέρα, εκεί που δεν μπορούμε εμείς, αφού για χάρη μας έγινε άνθρωπος.  Όταν αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου δεν τον τοποθετείς από κάτω σου, αλλά δίπλα σου. Αν αδελφοί μου σε ετούτη τη ζωή και στα γεράματα δεν έγινε ο πλησίον μας εαυτός μας, πότε θα γίνει; Στην άλλη;

      Όπως βάδισε ο Κύριος, οι μαθητές του και οι Πατέρες, ας βαδίσουμε και εμείς αδελφοί. Αν τα λόγια μας και τα γραπτά μας και προ πάντων η συμπεριφορά μας δεν είναι τέτοια ώστε να παραδειγματίσουμε τον πλησίον μας (να αποτειχιστεί και αυτός), και η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με την διδαχή του Ευαγγελίου και των Πατέρων, αν και ασπρομάλληδες, μάλλον δεν οδηγούμε την πίστη σωστά, αλλά οδηγούμε τον εαυτό μας στην αποτυχία, με αποτέλεσμα να εκβληθούμε έξω της Εκκλησίας, και ας νομίζουμε ότι είμαστε μέσα της. Μήπως ξεχάσαμε ότι, φεύγοντας από την ζωή ετούτη θα αφήσουμε απογόνους  βιολογικούς ή πνευματικούς; Το «…λόγον αποδώσοντες  υπέρ των ψυχών αυτών…», δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί; Μήπως το ορθοδοξία και ορθοπραξία ο καθένας μας το κατανοεί, το ερμηνεύει και το πράττει κατά το θέλημά του; Πότε θα γίνει το θέλημα του Πατρός, κατά όπως ομολογούμε στην Κυριακή προσευχή, και θέλημα δικό μας;  Όλοι ξέρουμε, βλέπουμε και παρακολουθούμε σαν θεατές τον αφανισμό της ορθοδοξίας.

Υπάρχει χρόνος (μετανοίας) και χώρος (μέσα στην εκκλησία) για τον καθένα μας αδελφοί. Κάνω παράκληση προς όλους μας αδελφοί να σκεφτούμε όλα αυτά που έχουν γίνει και λεχθεί μέχρι σήμερα και να αφήσουμε στην άκρη εγωισμούς, μίση και άλλα πάθη για το καλό της εκκλησίας του Χριστού και της σωτηρίας της ψυχής μας. Ο πονηρός βασιλεύει διαιρώντας, ενώ εμείς βασιλεύουμε (δύουμε), και μάλλον πλησιάζουμε στο σούρουπο αδελφοί. Ποτέ δεν είναι αργά, μακροθυμεί ο Κύριος, ας το εκμεταλλευθούμε αυτό έξυπνα. Ας διαθέσουμε τις δικές μας ψυχοσωματικές δυνάμεις, που μας χάρισε και χαρίζει ο Θεός, και τα υπόλοιπα θα τα συμπληρώσει ο ίδιος. Αλλά το πιστεύουμε αυτό; Ή όχι; Ας το αποδείξω πρώτα εγώ, να πει ο καθένας μας, και το αδιέξοδο θα γίνει λεωφόρος.  ΑΜΗΝ. 

                                                                           π. Σταύρος Βάιος

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

    Τον προηγούμενο αιώνα, το 1924 με την αλλαγή του ημερολογίου είχαμε τις πρώτες αποτειχίσεις.  Tην τότε αποτείχιση πολλοί την παρεξήγησαν και διαφώνησαν. Διά πολλούς χριστιανούς σήμερα είναι άγνωστοι λέξη. Με την κίνηση αυτή  η τακτική των ορθοδόξων ήταν ότι διαφωνούσαν διά την προδοσία της πίστεως  με το κατεστημένο κληρικό σύστημα. Άλλοι πήραν τη θέση των ισχυρών του συστήματος, άλλοι πήραν τη θέση της αλήθειας, άλλοι παρέμειναν αδιάφοροι,  ενώ κάποιοι άλλοι τάχθηκαν υπέρ των αδυνάτων.  Αυτό συμβαίνει  σε παρόμοιες διαφωνίες. Αυτές οι διαφωνίες μπορεί να είναι ή πολιτικές ή θρησκευτικές. H πονηρή διπλωματία κινεί τα νήματα όλων των θεσμών.  Το αποτέλεσμα είναι πάντα ο διχασμός. Στα πολιτικά πράγματα είναι κατανοητός ο διχασμός διότι επιδιώκονται όποια συμφέροντα, στα πνευματικά όμως δεν πρέπει να συμβαίνει το ίδιο. Δεν δικαιολογείται με τίποτα ο όποιος διχασμός. Τελικά αποδείχθηκε από Κανονικής και εκκλησιολογικής πλευράς ότι η τότε καταγγελία και διαμαρτυρία του 1924  ήταν κανονική αποτείχιση [και όχι σχίσμα όπως το θέλουν οι οικουμενιστές] από τους τότε κληρικούς και λαϊκούς.

     Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ των (κακώς ονομασθέντων) παλαιοημερολογιτών είναι πλήρως δικαιωμένη από ορθοδόξου πλευράς. Είναι άλλο ζήτημα το ότι από την πρώτη αποτείχιση γεννήθηκαν και άλλες αποτειχίσεις, όπως το 1937 κ.λπ. Όλο αυτό το ιστορικό είναι υπό κρίση  σήμερα.  Το 1924 έγινε ο πρώτος διχασμός. Ήξεραν τότε και ο Μελέτιος Μεταξάκης και ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, [αφού ομολόγησαν και οι δύο ότι είναι οι σχίστες της ορθοδόξου πίστεως], ότι θα είναι, δημιουργεί διαδοχικών σχισμάτων, άρα και αποτειχίσεων και όμως τόλμησαν και προκάλεσαν ως οι κύριοι δημιουργεί σειρά και συνέχεια αποτειχίσεων.  Το 1965 προσετέθη ο δεύτερος μεγάλος διχασμός. Καινούργιες αποτειχίσεις από αντιοικουμενιστές εμφανίσθηκαν. Άμεσα τότε αντέδρασε με την αποτείχιση το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και τρείς Επίσκοποι, των Νέων Χωρών, με την διακοπή μνημοσύνου του οικουμενικού πατριάρχου Αθηναγόρα. Το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ στην πλειοψηφία του διέκοψε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα ενώ αργότερα το επανέφεραν σχεδόν μία-μία  όλες οι  άλλες Μονές εκτός από την Μονή του Εσφιγμένου η οποία δεν μνημονεύει έως και σήμερα, πιθανόν και κάποιοι ασκητές τους οποίους δεν γνωρίζουμε. Έκτοτε μέσα στην εκκλησία της Ελλάδος κατά διαστήματα έχουμε νέες Αποτειχίσεις, όχι επισκόπων, αλλά μόνο πρεσβυτέρων, μοναζουσών και μοναχών, με την διακοπή μνημοσύνου του ονόματος επισκόπων που συναγελάζονται με την παναίρεση του οικουμενισμού. Οι επίσκοποι σήμερα εκλέγονται μέσα από μία διαδικασία η οποία δεν επιτρέπει στον νεοεκλεγέντα επίσκοπο οποιαδήποτε σκέψη για αποτείχιση πόσο μάλλον ενέργεια. Αυτούς τους κληρικούς, δηλαδή τους Αποτειχισμένους, θέλουμε να τους παρουσιάσουμε και να τους γνωστοποιήσουμε στο ορθόδοξο πλήρωμα, το οποίο, μάλλον δεν είναι κατηχημένο και ορθόδοξα κατηρτισμένο, έχοντας μπορώ να πω υπεύθυνα, πλήρη άγνοια στα περί πίστεως. Η άγνοια αυτή ωφείλεται στην διοικούσα οικουμενιστική εκκλησία της Ελλάδος, η οποία θέλει τους πιστούς, τυφλούς πνευματικά.

    Μέχρι σήμερα από τους έχοντες γνώση περί τα διαδραματιζόμενα και τις προδοσίες της ορθοδόξου πίστεως παρατηρήσαμε ότι πολλοί αντιοικουμενιστές [γραφίστες] θεολόγοι κληρικοί και λαϊκοί έχουν γράψει τόμους, διά το τι ζημιά έχουν κάνει ο οικουμενισμός και οι οικουμενιστές ποιμένες στην ορθοδοξία. Πολλοί κατακεραυνώνουν τον οικουμενισμό, κανένας τους οικουμενιστές ως πρόσωπα. Τόσα πολλά έχουν γράψει ώστε οι πιστοί έχουν κουραστεί να διαβάζουν βιβλία περιοδικά και εφημερίδες για το ίδιο θέμα αυτό. Αυτό μάλλον τους οδηγεί σαν να βλέπουν κουραστικές ειδήσεις, μετά περνούν στην αδιαφορία, την συνήθεια, την αδράνεια, τον κορεσμό, την σύγχυση, ή σε μία πνευματική αφασία, [σαν να κοιμούνται με τα τσαρούχια καθώς λέγει ο λαός], ως μέλη του σώματος της εκκλησίας και όχι στη συστράτευση, εγρήγορση και ενεργοποίηση εναντίον της επερχομένης λαίλαπας  του οικουμενισμού. Τέλος βλέπουμε την πλειοψηφία των τάχα=δήθεν, αντιοικουμενιστών στα λόγια, να συμπορεύονται στις πράξεις με τους οικουμενιστές!!!, έχοντας πνευματική κοινωνία. Παρακολουθούνε τον εχθρό και καλώς κάνουν  οι γράφοντες κατά γράμμα, αλλά έχουν αφήσει στην άκρη το ζήτημα της άμυνας, της υπεράσπισης και της τακτικής που πρέπει να ακολουθηθεί από πλευράς ορθοδόξων. Η προσπάθειά μας είναι να εντοπίσουμε και να  προβάλουμε τα μικρά χαρακώματα άμυνας υπέρ της πίστεως. Να γνωρίσουν οι πιστοί τις μικρές εστίες ορθοδόξου πίστεως στην Ελλάδα με την προϋπόθεση να καταφύγουν εκεί και σώζοντας την ορθόδοξη πίστη να σωθούν και εκείνοι. Εάν δεν προβάλουμε  αυτούς τους μικρούς «στρατηγούς»=πρεσβυτέρους και τους στρατιώτες λαϊκούς κατά την έκφραση, πως θα μάθουν οι πιστοί ποιοι είναι και που είναι, για να ενταχθούνε και αυτοί. Όσοι γνωρίζουν νέους υπερασπιστές της ορθοδοξίας, ας μας ενημερώνουν, ώστε να ενημερώνουμε και εμείς άλλους αδελφούς. 

    Οι δήθεν μεγάλοι «στρατηγοί» (ποιμένες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι,  ή επίσκοποι, ή μητροπολίτες, ή δεσποτάδες)  είναι στα γραφεία τους και έχουν υπογράψει την παράδοση της ορθοδόξου πίστεως εν αγνοία του συνόλου των πιστών.

       Ας πάψουν επί τέλους και οι καλλιτέχνες της πέννας αντιοικουμενιστές να καταγράφουν λεπτομερώς διά τους προδότες της πίστεως και ας γράψουν πλέον διά τους υπερασπιστές  της πίστεως. Μας λέγουν για παράδειγμα ότι, ο εχθρός θα εισβάλει, ή ότι έκανε εισβολή, ενώ στην πραγματικότητα ο εχθρός πέρασε την Ελληνική επικράτεια και κυρίευσε και τα γειτονικά έθνη. Ας γράψουν λιγότερα στο τι λέγει η Γραφή στη θεωρία [είναι αρκετά αυτά που γράφει η Γραφή] και ας γράψουν τι πρέπει να κάνουμε στην πράξη ως ορθόδοξοι. Το ζήτημα σήμερα πίστεως, δεν είναι τόσο γνωστικό, ή θεωρητικό, όσο είναι πρακτικό. Οι «αντιοικουμενιστές» των λόγων λειτουργούνε σαν τον γιατρό που εντιπίζει την ασθένεια αλλά αδυνατεί να εκδόσει συνταγή θεραπείας.  Αυτοί οι γράφοντες δεν αφήνουν ή μάλλον δεν οδηγούν τους πιστούς από την θεωρία στην πράξη, αλλά τους εγκλώβισαν μόνο στο θεωρητικό μέρος. Λες και έχουν ένα ρόλο σαν του γιατρού που δίνει συνέχεια παυσίπονα για να μην νοιώθει πόνο ο ασθενής, χωρίς να θεραπεύει την ασθένεια. Είναι μάλλον σαν άλλοι πυροσβέστες που σβήνουν την φωτιά της πίστεως από τις καρδιές των πιστών, ενώ θα πρέπει να φροντήσουν στο πως θα σβήσουν την αιρετική φλόγα απο τις καρδιές των οικουμενιστών.

     Υπέρ της πίστεως οι Αποτειχισμένοι κληρικοί άφησαν το κοσμικό φρόνημα, χρήματα, αξιώματα, τίτλους, κοινωνική προβολή, κ.λπ.  και κατήντησαν διασυρόμενοι, συκοφαντούμενοι, αυτοεξόριστοι, διωκόμενοι κ.λπ. από την κρατούσα εκκλησία της Ελλάδος. Ονομάζονται από τους οικουμενιστές, αιρετικοί, σχισματικοί, πλανεμένοι, εκτός εκκλησίας, και προς αποφυγή μεταξύ των ανθρώπων, ως λεπροί ή κάτι παρόμοιο, ενώ δεν είναι τίποτε από όλα αυτά τα επίθετα, μάλλον στους διώκτες οικουμενιστές ποιμένες ταιριάζουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί.  Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, καλούνται οι έχοντες ορθόδοξο φρόνημα πιστοί,  να πλησιάσουν τους υπερασπιστές κληρικούς  και να φύγουν μακριά από τους λιποτάκτες τύπου Ισίδωρος και Βησσαρίωνος, ή τους πνευματικά αυτομολιστές και προδότες της ορθοδόξου πίστεως οικουμενιστές ποιμένες. Πολλοί κληρικοί σε ιδιωτικές συζητήσεις ομολογούν ότι είναι Ουνίτες, τουλάχιστον λέγουν την αλήθεια.  Προσπαθούν οι οικουμενιστές ακόμη και οι θεωρητικοί αντιοικουμενιστές με σοφιστίες, σοφίσματα, και άλλα φιλολογικά τερτίπια να κοιμήσουν τους πιστούς, πράγμα που έχουν επιτυχία.  Εμείς τους Αποτειχισμένους υπερασπιστές θέλουμε να καταχωρήσουμε εδώ,  διότι δεν τους γνωρίζουμε όλους, υπάρχουν και αφανείς υπερασπιστές, κληρικοί και μοναχοί, όσο και λαϊκοί. Πιστεύουμε πως η εποχή που διανύουμε έστω δειλά δειλά, θα  αυξήσει το στρατόπεδο των Αποτειχισμένων, και θα αναδείξει τόσο κληρικούς, όσο και λαϊκούς στον αγώνα υπέρ της ορθοδόξου πίστεως, ασχέτως του αποτελέσματος.

     Σίγουρα είναι και άλλοι τέτοιοι κληρικοί μα και λαϊκοί. Άλλοι δεν το τόλμησαν ακόμη, άλλοι το σκέπτονται και το μελετούν, άλλοι διστάζουν, άλλους τους έχει δέσει ο κόσμος και το κοινωνικό περιβάλλον που ζούνε, άλλοι είναι αδύναμοι στην πίστη, άλλοι είναι βολεμένοι και εκεί τους αρέσει, άλλοι εν γνώσει τους υπηρετούν τον οικουμενισμό κ.λπ. σεβόμεθα πάντως  τις επιλογές τους. Αυτό φοβούνται οι οικουμενιστές και τρέμουν στην ιδέα μήπως κάποια ημέρα ξυπνήσουν και εγεργοποιηθούν και κινητοποιηθούν δυναμικά οι πιστοί που τους θεωρούν κοιμησμένους. Πράγματι ο χριστιανός είναι απρόβλεπτος. Ευχόμεθα και προσευχόμεθα όπως ο αγαθός Θεός τους δυναμώσει μέσα στο χρόνο.

     Όσοι γνωρίζουν Αποτειχισμένους κληρικούς ή και ομάδες λαϊκών, να βοηθήσουν να τους γνωρίσουμε και εμείς και όλη η Ελλάδα. Τυχόν λάθη ή ελλείψεις παρακαλούμε να μας επισημανθούν, ώστε η καταγραφή να καταστεί υπεύθυνη, ιστορικά τουλάχιστον.

     Οι ήρωες πάντα αγωνίζονταν φανερά και ποτέ στα κρυφά. Την πράξη τους πρέπει όλοι να την βλέπουν [σαν τον λύχνο στο λυχνοστάτη ώστε να φωτίζει] και να την μεταδίδουν να γίνει πιο γνωστή ώστε να  παραδειγματίσει και να παρασύρει και άλλους, και άλλους, και άλλους, να κουβαλήσουμε μαζί τον Σταυρό του κόσμου ως άλλοι Σίμωνες Κυρηναίοι.  Ο Χριστός ζητάει [για να μας δοκιμάσει βέβαια, όχι πως ελπίζει και έχει ανάγκη τη δική μας βοήθεια] συν κουβαλητές του Σταυρού του. Όσοι πιστοί προσέλθετε. 
   Ο Χριστός στους λόγους του προς τον άνθρωπο τον παραπέμπει στις Γραφές. Η Γραφή γράφηκε για να την μελετά ο χριστιανός. Οι Απόστολοι, και οι Πατέρες προτρέπουν τον χριστιανό να μελετά τις Γραφές.  Είπε ο Χριστός στους τρεις πειρασμούς από τον διάβολο: α) είναι γραμμένο στις Γραφές, β) στην ψυχή με τους 5 πέντε αδελφούς είπε,  έχουν τον γραπτό νόμο του Μωυσή και τους Προφήτες, γ) αλλού είπε ερευνάτε τας Γραφάς. Σήμερα πως ερευνά και πως μελετά ο χριστιανός τις Γραφές; Μάλλον άλλες γραφές μελετούνε οι οικουμενιστές.  Διά τούτο οι οικουμενιστές που κατέχουν την εξουσία διώκουν όσους μελετάνε τις Άγιες Γραφές των Προφητών,  του Ευαγγελίου, των Αποστόλων και των Πατέρων. Οι οικουμενιστές είναι θύματα του διαβόλου και του κάνουν όλα τα θελήματα και ενεργούν ως πράκτορες, αυτοί δε είναι οι πολλοί αντίχριστοι γεγόνασι κατά την Γραφή.  Το πρόγραμμά τους είναι  πρώτα να διώξουν τους ορθοδόξους, δεύτερον τους Πατέρες, τρίτον τους Αποστόλους, τέταρτον το Χριστό, ώστε ο κόσμος να επανέλθει στην προ Χριστου περίοδο, η οποία θα προετοιμάσει τον ερχομό του αντιχρίστου.

Α Π Ο Τ Ε Ι Χ Ι Σ Μ Ε Ν Ο Ι

ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ

1] Επίσκοπος Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος. 

   Ο ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ  ο  ακριτικός  επίσκοπος ήταν ο φόβος και ο πονοκέφαλος  της τότε Συνόδου των ΑΘΗΝΩΝ.  Δεν γνωρίζουμε την διάρκεια διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχου Αθηναγόρα το 1972 ή και του Δημητρίου από τον Αμβρόσιο. Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε κανέναν από τους τρείς, δεν γνωρίζουμε επίσης εάν δεν μνημόνευε σε όλη του τη ζωή ή αν το επανέφερε και πότε. Μάλλον αν το επανέφερε και πότε, ή όχι,  επί πατριαρχίας ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ δεν το γνωρίζουμε. Καλή η αρχή και των τριών επισκόπων, αλλά δεν έπεισε άλλους επισκόπους της Ελλαδικής εκκλησίας. Η προσπάθεια των τριών επισκόπων δεν είχε συνέχεια έως σήμερα. Μάλλον ούτε και στο μέλλον φαίνεται να έχει. Μακάρι να έχει.

2] Επίσκοπος Φλωρίνης  Αυγουστίνος.  

    Ο  Αυγουστίνος ήταν φλογερός και φοβερός ως κληρικός στο λόγο και στη γραφή. Έμενε αυτό να το αποδείξει και στην πράξη.  Περί το 1970;  Έγινε επίσκοπος Φλωρίνης. Του δόθηκε η ευκαιρία να αποδείξει ως επίσκοπος το αγωνιστικό και ζηλωτικό φρόνημα που διακατέχονταν ως ιερομόναχος. Ήταν άνθρωπος που δεν φοβάταν τις συγκρούσεις, τι θα έκανε τώρα; Το 1972 έκανε πράξη την θεωρία της πίστεως όπως προτείνουν οι Κανόνες και προέβη στη διακοπή του ονόματος του πατριάρχου Αθηναγόρα. Διέκοψε το όνομα του Αθηναγόρα για τα ανοίγματα του πατριαρχείου προς τους παπικούς, τους Προτεστάντες, τους Αγγλικανούς και σε άλλες χριστιανικές ομολογίες, μάλλον όλες τις πίστες. Ο Αθηναγόρας προέβη σε όλα αυτά όλως αντικανονικώς και παρά τα εντάλματα των οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων. Λίγο αργότερα και χωρίς το οικουμενικό πατριαρχείο να επιστρέψει στις ορθόδοξες θέσεις και χωρίς ο επόμενος  πατριάρχης Δημήτριος να εγκαταλείψει την προδοτική = αιρετική και ετσιθελική τακτική του προκατόχου του, ώστε να  γίνει πιο ορθόδοξος, και παρά τις δηλώσεις του Δημητρίου ότι θα ακολουθήσει τη γραμμή του Αθηναγόρα, ο Αυγουστίνος επαναφέρει λίγο αργότερα  μάλλον μαζί με τους άλλους δύο επισκόπους το μνημόσυνο του πατριάρχου Δημητρίου στα μυστήρια που τελούσε.  Άφησε τουλάχιστον πίσω του ελάχιστα πνευματικά τέκνα που διέκοψαν το μνημόσυνο οικουμενιστών επισκόπων, ενώ εκείνος που το δίδαξε  δεν το τήρησε, ή μάλλον πιο δίκαια το τήρησε για λίγο την μισή αποτείχιση, διότι εκείνο το χρονικό διάστημα δεν μνημόνευε τον Αθηναγόρα, αλλά μνημόνευε την Ελληνική Σύνοδο η οποία μνημόνευε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.

3] Επίσκοπος Παραμυθίας.   Παύλος. 

    Δεν γνωρίζουμε για τον επίσκοπο ΠΑΥΛΟ, Παραμυθίας  εάν ισόβια δεν μνημόνευε, ή αν το επανέφερε επί πατριάρχου Δημητρίου και πότε το επανέφερε. Μάλλον το επανέφερε το μνημόσυνο από αρχής του πατριάρχου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ μαζί με τον ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ και τον ΑΜΒΡΟΣΙΟ. Επαναλαμβάνουμε καλή και τολμηρή και ορθόδοξη η ενέργεια και των τριών επισκόπων των λεγομένων Νέων Χωρών την οποία στη συνέχεια  κανένας επίσκοπος δεν μιμήθηκε ως σήμερα. Ίσως εάν αυτοί οι τρείς ήταν επίσκοποι σε μεγάλες Μητροπόλεις να υπήρχαν κάποιες ελπίδες. Είχαν την τύχη ή την ατυχία να επισκοπούν μικρές και ακρικτικές Μητροπόλεις. Άλλο να είσαι επίσκοπος Θεσσαλονίκης ή Πειραιώς, και άλλο Παραμυθίας. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Μόνο πρεσβύτεροι και μοναχοί και μοναχές έχουν αποτειχισθεί έως σήμερα. Αν αυτά που γράφουμε για τους τρείς επισκόπους έχουν ελλείψεις ενημερώστε μας. Εκ των προτέρων ευχαριστούμε, σίγουρα δεν θέλουμε να τους αδικήσουμε, παρά μόνο την αλήθεια να καταχωρήσουμε.

   Συνοπτικά θα λέγαμε για τους τρεις επισκόπους: κατά πάντα ορθόδοξη η απόφαση των ως άνω επισκόπων, άξιοι τιμής, σεβασμου, επαίνου [σύμφωνα με τους Κανόνες της Εκκλησίας]  και παραδειγματισμού των νεωτέρων κληρικών. Δυστυχώς έμειναν και οι τρεις μέχρι λόγου και γραφής και τίποτε παραπάνω. Δεν είχαν την τόλμη των  παλαιών ΠΑΤΕΡΩΝ. Φαίνεται να ήταν αρκετά μακριά τα γεγονότα Φεράρρας-Φλωρεντίας. Όλο αυτό το ιστορικό σήμερα οι οικουμενιστές ποιμένες το κάνουν χρήση υπέρ τους, με το ότι: ναί διέκοψαν το μνημόσυνο του τότε Πατριάρχου Aθηναγόρα οι τρεις επίσκοποι των νέων χωρών, αλλά αργότερα ζήτησαν συγγνώμη και το επανέφεραν. Άρα η διακοπή ήταν αντικανονική, διότι ο νέος  πατριάρχης Δημήτριος παρέμεινε ίδιος στην πίστη, μάλιστα προέβη και σε νέες μειοδοσίες. Αφού τιμάτε τον Φλωρίνης Αυγουστίνο γιατί δεν τιμάτε και τον πατριάρχη που εκείνος τιμούσε; Συνεπώς όσοι αποτειχίζονται μετά από εκείνον ή και τους τρεις, για τους οικουμενιστές, είναι όλοι αντικανονικοί και σχισματικοί. Τι θα απαντήσουν [οι νεο-αποτειχισμένοι αντιοικουμενιστές της Μακεδονίας] στους οικουμενιστές ποιμένες και τι θέση θα πάρουν; Πως θα προχωρήσουν;  Ας γνωρίσουμε αδελφοί ότι, όταν είμαστε προσωπολάτρες και ότι παρόμοιο, πως παγιδευόμαστε; Άραγε ότι έχτισαν αγιογραφικά και αγιοπατερικά οι ανωτέρω επίσκοποι το γκρέμισαν οι ίδιοι με το παράδειγμά τους που ήταν η επιστροφή στη μνημόνευση του οικουμενιστού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Σήμερα οι αντιοικουμενιστές σε εισαγωγικά, απορρίπτουν το μέθοδο αποτειχίσεως των Πατέρων και των Συνόδων και προτείνουν σαν νεο - πατέρες, νέα μέθοδο αποτειχίσεως = νεο - αποτείχιση. Μπορούμε να την ονομάσουμε και μετα - πατερική αποτείχιση. Είναι φανερό πλέον από τις πρώτες ημέρες ότι η αποτείχιση ιδίως μετά το 2016 και την Σύνοδο της Κρήτης περνάει κρίση. Κάποιοι πρεσβύτεροι αποτειχίζονται σύμφωνα με τις οδηγίες των Πατέρων, κάποιοι έχουν δρομολογήσει άλλου είδους αποτείχιση. Κάποιοι, άλλη αποτείχιση για αυτούς και άλλη για τους λαϊκούς. Αυτές οι διαφορετικές τακτικές των πρεσβυτέρων έφεραν τους πιστούς σε σύγχυση.
  

ΑΠΟ  ΤΟ  ΑΓΙΟΝ  ΟΡΟΣ 

     Επί πατριάρχου ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ οι περισσότερες Μονές του Αγίου Όρους διέκοψαν το μνημόσυνο του ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ. Επί πατριαρχίας του διαδόχου αυτού, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ σιγά-σιγά και μία-μία το επανέφεραν γρήγορα χωρίς ο πατριάρχης να γίνει πιο ορθόδοξος. Αντίθετα και ο ίδιος και το οικουμενικό πατριαρχείο γινότανε όλο και πιο οικουμενιστικό. Διά να μην επαναλειφθεί αυτό το φαινόμενο επειδή θα είχε συνέχεια, επάνδρωσαν τα μοναστήρια του Αγίου Όρους με αδελφότητες από τον κόσμο διότι έπαυσαν να έχουν εμπιστοσύνη στους αγιορείτες μοναχούς. Σήμερα όλα τα μοναστήρια είναι κοινόβια διότι ελέγχονται ευκολότερα. Κάποιοι από τους Ηγουμένους άλλοι εδιώχθησαν και άλλοι παραιτήθηκαν. Οι υπόλοιποι δήλωσαν μνημονευτές. Έμεινε μόνο  έως σήμερα η γνήσια Μονή Εσφιγμένου, διότι έχουμε την άκυρη και, άκουσον-άκουσον!!! την αντίγραφη μονή Εσφιγμένου!!!, η οποία καραδοκεί να εισβάλει με την βοήθεια της πολιτείας, ενέργεια και μέθοδο πρωτοφανή στα ορθόδοξη ιστορία. Σκέψου αδελφέ, να διωχθούν βιαίως εκατό 100 και πλέον μοναχοί και εν γνώσει του ο νέος ψευτοηγούμενος να λειτουργεί με την νέα συνοδεία του που είναι δύο μοναχοί.

4]   +   Μάξιμος ο Αγιοβασιλιάτης.

5] + Ηγούμενος  ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ και οι συν αυτώ.
 Δεχόμαστε ενημερωτικά στοιχεία για τον κάθε αποτειχισμένο κληρικό και ευχαριστούμε.

6] + Ηγούμενος ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΣ  και οι συν αυτώ. Δεχόμαστε ενημερωτικά στοιχεία και ευχαριστούμε.

7]  Ηγούμενος ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΣ και οι συν αυτώ Γέροντες και Πατέρες.

8]  Ομάδα μοναχών από την Ιερά Μονή ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ, καθώς και τον διωγμό όλων των μοναχών από την Σκήτη του Προφήτου Ηλιού το 1992 γεγονός που ξεχάστηκε.

                        Από την  Μητρόπολη Φλώρινας

  9] Πρεσβύτερος Θεόδωρος  Σαββίδης + 1986. 

       καταγωγή: Άργος Ορεστικόν Καστοριάς.  Ήταν λαϊκό στέλεχος του Αυγουστίνου Καντιώτη από την Αθήνα στην αδελφότητα ΣΤΑΥΡΟΣ.

     Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1970-29-6, στην Ενορία Πέτρα, από τον Αυγουστίνο Καντιώτη. Είχε υπό την ευθύνη του το γραφείο Γάμων της Μητροπόλεως. Το 1972 το έτος θανάτου του πατριάρχου Αθηναγόρα και του διαδόχου του Δημητρίου και λόγω όσων προηγήθηκαν με τον διάλογο Παπικών και Ορθοδόξων, ο π. Θεόδωρος Σαββίδης  διέκοψε το μνημόσυνο του Αυγουστίνου διά λόγους πίστεως και αποτειχίσθηκε από την Μητρόπολη ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ουσιαστικά από την Εκκλησία της Ελλάδος.  Ο Αυγουστίνος δεν τον δίωξε, ούτε τον καθαίρεσε, διότι γνώριζε το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας. Πως θα τον δίκαζε ενώ πρώτος αυτός ήταν υπόδικος; Ο π. Θεόδωρος έκτοτε λειτουργούσε με το Ορθόδοξο, το Ιουλιανό ημερολόγιο έως το 1986 που κοιμήθηκε.           

    Μετά την αποτείχισή του  επανέφερε στη λειτουργηκή ζωή το ορθόδοξο ή παλαιό ημερολόγιο διακονώντας την Ορθοδοξία.  Λειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα  στις Συνόδους του Αυξεντίου και του Κυπριανού. Έμεινε  έκτοτε αποτειχισμένος έως την κοίμησή του.

Από την  Μητρόπολη ΥΔΡΑΣ ΚΑΙ ΣΠΕΤΣΩΝ

10] Ιερομόναχος Χρυσόστομος Σπύρου 1923 - + 2014
 

   Ο πατέρας Χρυσόστομος Σπύρου γεννήθηκε το 1923 στο Νησί Σπέτσες. Καθηγητής θεολόγος και στέλεχος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας και Σπετσών παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα περί την ορθόδοξη πίστη, και τα έργα των οικουμενιστών. Το 1972 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον τότε Μητροπολίτη Σπετσών. Ήταν ηγούμενος στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Σπετσών. Μετά από αρκετές παρατηρήσεις προς τον επίσκοπο Σπετσών κ. Ιερόθεο, διά τα ανοίγματα της εκκλησίας της Ελλάδος και την συμπόρευσή της με  το Π, Σ, Ε, το οικουμενιστικό Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, διέκοψε το μνημόσυνο του επισκόπου του, Ιεροθέου τον Μάρτιο του έτους 1984 και ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΗΚΕ από την σχισματική μάλλον αιρετική εκκλησία της Ελλάδος. Έκτοτε άρχισε ο ανελέητος διωγμός του π. Χρυσοστόμου και των αδελφών μοναζουσών της Ιεράς Μονής των Αγίων Πάντων με την συνδρομή της Αστυνομίες, λες και επρόκειτο περί τρομοκράτη. Σε τρία χρόνια 1984 – 1987 έγιναν 25 δικαστήρια.  Τον Μάρτιο το Συνοδικό δικαστήριο τον  καθαιρεί. Τελικά την 12 Δεκεμβρίου το Εφετείο Αθηνών τον εδικαίωσε. Επτά χρόνια περιπλανήθηκε όλη η αδελφότητα μη έχοντας στέγη, έως ότου η Παναγία τους δέχθηκε πάλι στις Σπέτσες, και σε τόπο υπεράνω των Σπετσών.  Όλα τα γεγονότα είναι καταγεγραμμένα με ήχο και εικόνα για την ιστορία και τους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας. Μετά τον διωγμό υπό της πολιτικής εξουσίας από την Ιερά Μονή Αγίων Πάντων  εγκαθίστανται  στην νέο ίδρυτη από αυτούς Ιερά Μονή των Μυροφόρων από δωρητή Ελληνοαμερικάνο, ευσεβείς Σπετσιώτες και άλλους πιστούς, υπεράνω της πόλεως των Σπετσών. Το έτος 1985 καθαιρείται από την Σύνοδο των επισκόπων των Αθηνών όλως αντικανονικώς και παρά τους Κανόνες των οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων. Έως τον θάνατό του δεν εμνημόνευσε  οικουμενιστή επίσκοπο της Ελληνικής Εκκλησίας. Εκοιμήθη την 30 Μαΐου το έτος 2014 στις Σπέτσες, όπου και ετάφη εις την Ιερά Μονή των Μυροφόρων. 
  

11] Ιερομόναχος Καλλίνικος  Περσίδης.  Αγιορείτης, +2009
 

    Ήταν φιλομόναχος χριστιανός και υπηρετούσε ως λαϊκός στην αδελφότητα ΣΤΑΥΡΟΣ του Αυγουστίνου Καντιώτη. Πέρασε από το Άγιο Όρος όπου εκάρη μοναχός. Ήταν επίσης στέλεχος του περιοδικού Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.  Το 1984  Γα λόγους πνευματικών ζητημάτων και διαφωνιών, μαζί με τον Θεοδώρητο Μαύρο και τον γέροντα Μελέτιο εγκαταλείπουν το Άγιον Όρος και μεταβαίνουν εις την Νήσο ΠΑΡΟ. Το 1985 μεταβαίνει εις ΑΜΕΡΙΚΗ  και χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη των ΡΩΣΩΝ της διασποράς ΦΙΛΑΡΕΤΟ. Ερχόμενος στη Ελλάδα ο διάλογος που είχε  με επισκόπους  του παλαιού και ορθοδόξου ημερολογίου δεν ευοδώθηκε.  Μετά το 1988 αποτειχίστηκε και δεν μνημόνευε επίσκοπο στα μυστήρια που τελούσε. Κοιμήθηκε το έτος  + 2009 εις την Μονή Ευαγγελισμού της νήσου Πάρου διακονούμενος από τον επίσης αποτειχισμένο της αυτής συνοδείας Γέροντα Μελέτιο.

12] Ιερομόναχος Θεοδώρητος Μαύρος. Αγιορείτης, 1935 - + 2007
 

     Άριστος φοιτητής της θεολογίας ήταν βοηθός του καθηγητού ΜΑΡΚΟΥ ΣΙΩΤΗ στην Αθήνα. Ζηλωτής του μοναχισμού πέρασε από κελιά και γέροντες του Αγίου Όρους. Ήτο βασικός αρθρογράφος του περιοδικού ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ. Διά πνευματικά ζητήματα επήλθε διαφωνία εις το Όρος όπου αναγκάσθηκε  να το εγκαταλείψει με την συνοδεία του. Το 1987 χειροτονείται στην ΑΜΕΡΙΚΗ εις Πρεσβύτερον από τον πρόεδρο της Συνόδου των ΡΩΣΩΝ της διασποράς ΒΙΤΑΛΙΟΝ. Στην Ελλάδα επανερχόμενος και ο διάλογος που είχε με κληρικούς  του παλαιού ημερολογίου δεν έφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και τελικά μνημόνευε, [πάσης επισκοπής ορθοδόξων χριστιανών].  Γέροντα είχε τον ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ ΠΕΡΣΙΔΗ. Το έτος 1988 αποτειχίζονται και αποσύρονται εις την υπό αυτούς ίδρυση της ιεράς Μονής Ευαγγελισμού στην νήσο ΠΑΡΟ. Έκτοτε δεν μνημόνευσαν όνομα επισκόπου στα από αυτούς τελούμενα μυστήρια. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων περί της ορθοδόξου πίστεως. Στο μέλλον τα βιβλία του θα είναι πηγή για μελετητές περί ορθοδοξίας. Το έτος 2007 όλως απροόπτως,  ο π. Θεοδώρητος κοιμήθηκε σε ηλικία 70 χρονών.

13] Ιερομόναχος Αδριανός. Αγιορείτης-Σιναίτης 1926 - + 2004

  Γεννημένος το 1926 στη Ζάκυνθο και φιλομόναχος από μικρός το 1951 υποτακτικός του Γέροντα Πορφηρίου Μοναχού από το 1951 έως το 1963. Το 1956 χειροτονείται εις Πρεσβύτερον. Το 1963 αναχωρεί διά το Όρος Σινά όπου διαμένει στο ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης έως το έτος 1993. Το έτος αυτό 1993 διακόπτει το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού και  αποτειχισμένος πλέον αναχωρεί διά Αυστραλίαν. Εκεί δεν μπορεί να παραμείνει διότι δεν μνημονεύει τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Στυλιανό. Αναχωρεί διά τον Καναδά το ίδιο έτος 1993 όπου τον καλούν οι πιστοί ορθόδοξοι. Εκεί δεν μνημονεύει τον επίσκοπο Καναδά κ. Σωτήριο και ως εκ τούτου του απαγορεύεται  να τελεί μυστήρια και να κηρύττει τον λόγο του Θεού.  Τον καλούν από τις Η.Π.Α. το ίδιο έτος 1993, αλλά ο Αμερικής κ. Ιάκωβος του απαγορεύει την είσοδο. Έτσι εχόντων των πραγμάτων, επιστρέφει εις την Ελλάδα. Από το 1993 έως το 2004 είναι διωκόμενος και περιπλανώμενος, μεταξύ Ζακύνθου, Αθηνών και Αγίου Όρους. Εκοιμήθη εν Κυρίω  την 6-6-2004.

 Από την Μητρόπολη Λαρίσης

14] Ιερομόναχος Ευθύμιος  Τρικαμηνάς

     Ο μαχητής Γέροντας Ευθύμιος διαφώνησε σε ζητήματα πίστεως με τον οικουμενιστή Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Χριστόδουλο, πράγμα που τον ανάγκασε να καταφύγει στην Μητρόπολη Λάρισας.  Το έτος 1996 διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Λάρισας κ. Ιγνατίου Λάπα, αλλά εκείνος διστάζει ως νέος Δεσπότης να πράξει κάτι εναντίον  του π. Ευθυμίου.  Από το 1999 ο επίσκοπος Λαρίσης αρχίζει δικαστικές διαδικασίες εις βάρος του π. Ευθυμίου.  Σύμφωνα με τις Συνόδους και τους Πατέρες της Εκκλησίας η ενέργεια της διακοπής μνημοσύνου,  τον οδηγεί σε περιπέτειες διωγμών. Οι οικουμενιστές επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας κατά την πάγια τακτική τους ως συνήθως τον οδηγούν σε επισκοπικό  και Συνοδικό Δικαστήριο με σκοπό να τον θέσουν εκτός μάχης, αλλά εκείνος δεν το βάζει κάτω. Μετά από αλλεπάλληλα δικαστήρια και λόγω πολλών αναβολών  το Συνοδικό δικαστήριο των Αθηνών πήρε την γνωστή για όλους απόφαση και καθαιρεί  όλως αντικανονικώς τον π. Ευθύμιο το έτος 2006.

    Σήμερα ασκητεύει στα απόκρημνα βράχια σε σπηλιά του στενού των Τεμπών παρέα με τους λύκους και τα τσακάλια. Λειτουργεί σε Ναούς ιδιωτικούς με το δυναμικό ποίμνιό του, χωρίς να μνημονεύει όνομα οικουμενιστού επισκόπου της Ελλαδικής εκκλησίας. 
  

15] Ιερομόναχος Μελέτιος  ο Αγιορείτης

     Είναι της Συνοδείας του Καλλινίκου Περσίδη και του Θεοδώρητου Μαύρου. Διακόνησε τον Γέροντα Καλλίνικο έως τον θάνατό του. Στα μυστήρια που τελεί μνημονεύει, πάσης επισκοπής ορθοδόξων. Ασκητεύει σε ησυχαστήριο  στα βουνά της Βερδικούσας.

Από την  Μητρόπολη ΚΑΣΑΝΔΡΕΙΑΣ

16] Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης 

     Από την ως άνω Μητρόπολη το 2006 αποτειχίζεται ο Πρεσβύτερος Γεώργιος Αγγελακάκης. Το ίδιο έτος διακόπτει το μνημόσυνο του επισκόπου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου. Έκτοτε και έως σήμερα λειτουργεί σύμφωνα με το τυπικό του ορθοδόξου ημερολογίου, δηλαδή του Ιουλιανού, στα μυστήρια που τελεί. Διά όσους δεν γνωρίζουν το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι αυτό που ήταν σε ισχύει πριν το 1924. Με την αλλαγή τότε το Ελληνικό Κράτος από το 1923 και η Ελλαδική Εκκλησία από το 1924 τηρούν πλέον το νέο ημερολόγιο, αυτό που ονομάζεται Γρηγοριανό, από το όνομα του πάπα Ρώμης Γρηγορίου. Από τότε οι Έλληνες χριστιανοί είναι διχασμένοι εξ αιτίας της τότε αλλαγής. Ο π. Γεώργιος τελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στο ιδιόκτητο προσκύνημα του Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, καταφύγιο για τους αποτειχισμένους αδελφούς της Μακεδονίας.

Από την  Μητρόπολη ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

17] Πρεσβύτερος Σταύρος Βάϊος. 

   Ο πρεσβύτερος Σταύρος Βάϊος γεννημένος μέσα στον οικουμενισμό το 1951. Χειροτονήθηκε ιερεύς το 1978 από τον τότε επίσκοπο Φθιώτιδος Δαμασκηνό. Ως το 2000 περίπου ήταν σε μεγάλο ποσοστό αφιερωμένος στα ποιμαντικά του καθήκοντα. Όλα τα γεγονότα περί της προδοσίας  της πίστεως από τους επισκόπους, τον αφύπνισαν και τον οδήγησαν στο να αναθεωρήσει όλη την ιερατική και ποιμαντική του αποστολή.  Παρακολούθησε τα γεγονότα από το 2000 και ύστερα, ερευνώντας βέβαια και τα συμβαινόμενα  πριν το 2000. Το 2007 τον Μάρτιο Κυριακή της Ορθοδοξίας, εν ενεργεία ακόμη, προέβη σε  διακοπή μνημοσύνου  του επισκόπου Φθιώτιδος  Νικολάου και μνημονεύει έκτοτε, υπέρ πάσης επισκοπής ορθοδόξων χριστιανών. Με την διακοπή μνημοσύνου τηρεί το ορθόδοξο ή παλαιό ημερολόγιο, επιστρέφοντας στην εποχή πριν το 1924. Τον Δεκέμβριο του 2007 διά λόγους υγείας αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Τον Μάρτιο του 2009 που ο Φθιώτιδος ζητά εξηγήσεις διότι ως αποτειχισμένος ετέλεσε εξόδιο ακολουθία σε αποτειχισμένο αδελφό, κατέθεσε και επισήμως την αποτείχισή του από την εκκλησία της Ελλάδος, διά λόγους πίστεως σύμφωνα με τους Κανόνες της ορθοδόξου πίστεως.  Το 2009 το επισκοπικό δικαστήριο εν απουσία του, τον παραπέμπει ως συνήθως, νίπτοντας τας χείρας του, εις την Σύνοδο των Αθηνών. Τον Ιούλιο του 2010 καθαιρέθηκε  ερήμην από το Συνοδικό δικαστήριο των Αθηνών όλως αντικανονικώς από τους οικουμενιστές.

    Από τις νεώτερες αποτειχίσεις αναφερουμε δύο Κρητικούς Πρεσβυτέρους χωρίς να γνωρίζουμε την διάρκειά τους.

18]  μνημονεύει.

19]  μνημονεύει.

   Πληροφορίες από την Κρήτη μας αναφέρνουν ότι μάλλον δεν υπάρχει διακοπή μνημοσύνου οικουμενιστού επισκόπου από Κρητικούς πρεσβυτέρους. Μα και αν υπήρξαν κάποιες διαφωνίες και αντιδράσεις, μάλλον αυτό ήταν και τίποτε περισσότερο. 
   Στο μέλλον σχετικά με τα πρόσωπα θα υπάρξουν προσθέσεις και αφαιρέσεις ονομάτων, ανάλογα ποιοι αποτειχίζονται και ποιοι επιστρέφουν στη μνημόνευση. Τελικά πόσοι και ποίοι θα αντέξουν τον διωγμό; δεν γνωρίζουμε. Άλλοι στη πορεία που δεν θα εντέξουν, θα επιστρέψουν στον οικουμενισμό. Εμείς απλώς θα αναγκαζόμαστε, ή να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε ονόματα κληρικών και μοναχών.

Από την  Μητρόπολη Φλωρίνης

 20] Ιερομόναχος  Παίσιος Παπαδόπουλος  (ηγούμενος)

   Ευχόμαστε σε όλους τους αποτειχισμένους κληρικούς και λαϊκούς, δύναμη από Θεού,  διά να μην παρασυρθούνε από τις πιέσεις των λογισμών που θα δεχθούνε από τον πονηρό. 

    Τέλος ευελπιστούμε ότι οι αποτειχίσεις των πατέρων αυτών θα μείνουν ενεργείς  και δεν θα οπισθοχωρήσουν από τις θέσεις τους, όπως μερικών οι οποίοι μετά  την αποτείχιση επέστρεψαν πάλι στον οικουμενισμό.                                             

21]  Μοναχός  ΑΛΥΠΙΟΣ  και Μοναχός ΑΒΒΑΚΟΥΜ. Άγιον Όρος.

22]  Μοναχός ΣΑΒΒΑΣ, ο Μοναχός  ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ και ο Ιερομόναχος ΧΑΡΙΤΩΝ.  οι Λαυριώτες. Άγιον Όρος.

23]  Μοναχός ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ   Άγιον Όρος.

24]  Ιερομόναχος ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΕΡΑΣ,  Ι.Μ. ΚΕΦΑΝΗΝΙΑΣ.

 ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 25] Σήμερα Κυριακή της ΑΠΟΚΡΕΩ του έτους 2017 ανακοίνωσε από Άμβωνος την διακοπή του ονόματος του μνημοσύνου του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, ο δυναμικός μαχητής Πρεσβύτερος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ της ενορίας Αγίου Σπυρίδωνα Τριανδρίας  Θεσσαλονίκης και είναι πλέον αποτειχισμένος από την εκκλησία των οικουμενιστών ποιμένων. Είναι μία περίοδος διά τον π. Νικόλαο δύσκολη, διότι χρειάζεται  καθαρό Νου, για σωστή αντιμετώπιση των λογισμών που θα τον παρενοχλούν τακτικά. Οι αποτειχισμένοι σε καλωσορίζουν αδελφέ.

     Κάποιοι άλλοι τα πέρασαν αυτά τα εμπόδια και από εμπειρία τους συνιστούν  πνευματική εγρήγορση. Του ευχόμαστε ολόψυχα δύναμη εξ ουρανού και από κάθε  ορθόδοξη πλευρά να αντιμετωπίσει τα όποια εμπόδια λογισμών παρουσιαστούν στον ανηφορικό δρόμο και τη δοκιμασία της αποτείχισης.

     Ευχόμαστε επίσης το παράδειγμα του αδελφού π. Νικολάου να έχει σύντομα και συνέχεια διά το καλό και τη διατήρηση της ορθοδόξου πίστεως. Φόβος μας παραμένει ένας άλλος Δούρειος Ίππος, δηλαδή ο εχθρός από μέσα.

    Ως επίλογο διά το ζήτημα της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ πρέπει να διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις ως προς τον τρόπο, [να είναι πίστεως και όχι προσωπικός] και τον χρόνο [δηλαδή την διάρκεια, μια και κάποιοι αποτειχισμένοι δεν αντέχουν και μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα επανέρχονται και μνημονεύουν] διότι ο πειρασμός θα δοκιμάσει τους αποτειχισθέντας Πρεσβυτέρους. Εδώ φαίνεται πόσο μελετημένη, πόσο αξιολογημένη, πόσο υπεύθυνη, πόσο σοβαρή, και πόσο ορθόδοξο φρόνημα έχει η απόφαση προκειμένου να οδηγηθεί ο Πρεσβύτερος στην διακοπή μνημοσύνου.

    Δεν κάνουμε αναφορά σε αποτειχισμένο επίσκοπο διότι αυτό θα είναι αστείο και να το σκεφθούμε,  όπως γίνεται σήμερα η εκλογή ενός επισκόπου μέσα στον οικουμενισμό.  Το ευχόμαστε διότι αν παρουσιαζόντουσαν αποτειχισμένοι επίσκοποι θα ήταν τα πράγματα πιο εύκολα για να βοηθήσουμε την ορθοδοξία που θα αφήσουμε στους απογόνους μας.  

     Περιμένουμε να μας αποσταλούν έστω ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία των αποτειχισθέντων για ιστορικούς λόγους.

    ΚΥΡΙΑΚΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2017

26] Ο π. Θεόδωρος Ζήσης. Ενορία Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπήρξε στέλεχος και σύμβουλος του οικουμενικού πατριαρχείου επί σειρά ετών. Γνώρισε από κοντά τους αιρετικούς και τους οικουμενιστές ποιμένες, και  ηγέτες των ορθοδόξων εκκλησιών. Από τους ολίγους που γνωρίζουν πολλά για την προδοσία που λαμβάνει χώρα εις την ανατολική ορθόδοξη εκκλησία. Δεν άντεξε ο άνθρωπος άλλο και προέβη εις την ηρωϊκή έξοδο=αποτείχιση ως άλλος Μεσολογγίτης. Οι αποτειχισμένοι τον καλωσορίζουν.

   Σήμερα ανακοινώθηκε από τον ίδιο και μέσω του  διαδικτύου μάθαμε ότι,  προβαίνει στη διακοπή του μνημοσύνου του ονόματος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου για λόγους πίστεως. 

27] Ο π. Μάξιμος Καραβάς. Ηγούμενος  Ι. Μ. Αγίας Παρασκευής ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ και οι συν αυτώ. Διέκοψε το μνημόσυνο του  επισκόπου Θεοκλήτου.

28]  μνημονεύει.

29]  μνημονεύει.

30]  μνημονεύει.
   Διά τους πρεσβυτέρους της Κρήτης ισχύουν ότι και για τους παραπάνω εγγεγραμμένους, που διαφώνισαν ίσως με το πνεύμα της Συνόδου της Κρήτης αλλά κατα πληροφορίες μνημονεύουν. 

31] Έχουμε προφορικές πληροφορίες ότι στις Σλαβικές ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν διακόψει το μνημόσυνο του ονόματος των επισκόπων πολλοί πρεσβύτεροι, έγγαμοι και άγαμοι. Επίσης πολλοί μοναχοί και λαϊκοί δεν έχουν πνευματική  κοινωνία με οικουμενιστές επισκόπους.

     Όσοι φίλοι αποτειχισμένοι έχουν γνώση αγγλικής γλώσσας ή και μία από τις Σλαβικές και επικοινωνούν μέσω του διαδικτύου, τους παρακαλούμε να αναζητήσουν ενημέρωση πάνω στο ζήτημα της διακοπής μνημοσύνου. Αν θέλουν να μας ενημερώσουν για πιο πληρέστερη γνώση σε αυτό το θέμα. Είναι αδικαιολόγητο την σημερινή διαδικτυακή εποχή να υστερούμε  σε θρησκευτική ενημέρωση. Τους ευχαριστούμε εκ των προτέρων.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ  ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ & ΡΕΝΤΙΝΗΣ 

32] Πρεσβύτερος Φώτιος Βεζύνιας

       Κυριακή  της ορθοδοξίας 2017 ο π.Φώτιος, εφημέριος του ιερού Ναού Ζωοδόχου πηγής στον Ασκό Λαγκαδά, διέκοψε το μνημόσυνο του οικουμενιστού  μητροπολίτου του.

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ  ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ.

33] Πρεσβύτερος  Φώτιος  Τζούρας.
   Ο ως άνω κληρικός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και διέκοψε το μνημόσυνο του οικουμενιστού επισκόπου Σιδηροκάστρου κ. Ιωάννου. Ο επίσκοπος στην τακτική του διωγμού του πατρός απαίτησε και την συνδρομή του Δημάρχου Σιντικής, καθώς και του προέδρου της τοπικής κοινότητος Κερκίνης, οι οποίοι με τον τρόπο τους παρέχουν στον επίσκοπο την βοήθειά τους.

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ   ΗΛΕΙΑΣ.

34] Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Ηλείας.
  Η ηγουμένη της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως ζήτησε από τον πρεσβύτερο που λειτουργούσε στη Μονή να μην μνημονεύει τον επίσκοπο στα μυστήρια λόγω της συμμετοχής του στον οικουμενισμό και την Σύνοδο της Κρήτης. Εκείνος το μετέφερε στον Δεσπότη και εκείνος με τη σειρά του δρομολογεί διωγμό εναντίον των μοναζουσών. Αναμένονται διωκτικά γεγονότα.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ  ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ.

35] Ιερομόναχος της Ιεράς Μονής Κορώνης Σεραφείμ Καλαφατίδης.
   Ο άλλοτε χρηματίσας ηγούμενος στο ανωτέρω μοναστήρι και συνταξιούχος ο οποίος διαμένει στην Καρδίτσα, εδώ και λίγες εβδομάδες διέκοψε το μνημόσυνο του οικουμενιστού επισκόπου λόγω της παναιρέσεως του οικουμενισμού και λειτουργεί σε ιδιωτικό στο χωριό Μαυρομάτι Καρδίτσας. Το έμαθε αυτό ο τοπικός Δεσπότης και προχθές Κυριακή 27 Αυγούστου πρωί πρωί ήταν παρόντες ο Αρχιερατικός επίτροπος, ο ιερέας της ενορίας και ο Αστυνόμος. Μετά από διάλογο των δύο πλευρών, απεσύρθησαν οι απεσταλμένοι του Δεσπότη και στη συνέχεια αναμένονται διαδικασίες. 



ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΕΒΕΖΗΣ.

36]  Ο πατέρας Μωυσής Ιερά Μονή Προφήτη ΗΛΙΑ Πρέβεζας.


ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ.

37]  Ο Ιερομόναχος π. Μόδεστος Διασάκης. 



ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΥΜΠΟΠΗ ΑΤΤΙΚΗΣ.

38] Ο Ιερομόναχος πατέρας Ευστράτιος. 


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ.


39] Ο  Μοναχός  Νεκτάριος.

40] η 72χρονη Μοναχή ΕΥΠΡΑΞΙΑ από Μοναστήρι των Μεγάρων διώχθηκε από το μετόχι του Μοναστηριού της μετανοίας της επειδή διέκοψε την πνευματική κοινωνία. 

41] Οι παρακάτω ΡΩΣΟΙ Μοναχοί και Ιερομόναχοι διέκοψαν το μνημόσυνο ή την κοινωνία με τους οικουμενιστές επισκόπους των.
1] ο π. ΒΙΚΤΩΡ, 2] ο π. ΒΑΛΕΡΙΟΣ, 3] ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, 4] ο π. ΡΑΦΑΗΛ - 5] ΓΕΩΡΓΙΟΣ - 6] ΑΝΔΡΕΑΣ - 7] ΗΛΙΑΣ - και οι Αγιορείτες πατέρες 8] ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ - 9] ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ και ο Μοναχός 10] ΡΑΦΑΗΛ. Επίσης ο Ιερομόναχος 11] ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ από την Μολδαβία.

42]  Ενημερωθήκαμε πως σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν ή άτομα ή μικρές ομάδες πιστών, ή οικογένειες κ.λπ. που διέκοψαν κοινωνία πνευματική με το ιερατείο των ενοριών τους. Δεν εκκλησιάζονται πλέον σε ενορίες που οι ιερείς μνημονεύουν οικουμενιστές επισκόπους. Αναζητούν μέσω του διαδικτύου να έβρουν ιερείς αποτειχισμένους που τελούν μυστήρια για να καλύψουν τις πνευματικές ανάγκες τους. Οι δε ιερείς που μνημονεύουν οικουμενιστές επισκόπους, γνωρίζουν ότι σποραδικά, αλλά σταδιακά  αριθμός πιστών απομακρύνονται από την εκκλησία τους και αποκόπτονται πνευματικά από αυτούς, ενώ ήταν ενεργά μέλη της ενορίας τους. Βέβαια αρκούνται με όσους τους μένουν, σφυρίζοντας αδιάφορα.
43]  Σύμφωνα με έγκυρη πληροφορία σε πόλη της νοτιοδυτικής Ρωσίας έγινε συνάντηση αποτειχισμένων πρεσβυτέρων και μοναχών περίπου 50 - 60 τον αριθμό από, Άγιον Όρος, Ρωσία, Μολδαβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Γεωργία κ.α. Αναμένουμε νεώτερα.

 

    Από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας με αριθμό 39, αποτειχίσθηκε και διέκοψε την πνευματική κοινωνία μετά του Επισκόπου Κοσμά ο μοναχός Νεκτάριος της Ιεράς Μονής  Μυρτιάς Τρυχωνίδος. Ο ανωτέρω μοναχός ως διωκόμενος, ζήτησε από τον Αιτωλίας να του δώσει έγγραφο για τους λόγους τους οποίους διώκεται από το Μοναστήρι του. Ο κ. Κοσμάς βέβαια τέτοιο έγγραφο δεν δίνει στον μοναχό, διότι η αποτείχιση του μοναχού είναι Κανονική κατά πάντα. Αυτό λέγει πάρα πολλά.


44] Η Μοναχή Θέκλα έχει αποτειχισθεί από τους έχοντας κοινωνία με την αίρεση του οικουμενισμού.΄
45] Ο Κωνσταντίνος Νάσιος κατέθεσε δήλωση αποτειχίσεως στην Μητρόπολη Καρδίτσας, και διέκοψε κάθε πνευματική κοινωνία με τον οικουμενιστή επίσκοπο.  Από Καρδίτσα αναμένονται και άλλες αποτειχίσεις.

   Α π ο τ ε ι χ ί σ ε ι ς         λ α ϊ κ ώ ν. 
   Σε όλη την Ελλάδα καθώς και στο εξωτερικό παρουσιάζεται  ένα κύμα πιστών, οι οποίοι αποτειχίζονται κοινωνικά από τους οικουμενιστές ποιμένες. Οι πιστοί αυτοί εγκαταλείποντας τον οικουμενισμό για λόγους αιρέσεως των ποιμένουν, μένουν μετέωροι εκκλησιολογικά. Την ευθύνη βέβαια την έχουν οι τάχα φύλακες της ορθοδοξίας επίσκοιποι. Δυστυχώς οι οικουμενιστές ποιμένες βλέπουν τους Ναούς να αδειάζουν, πράγμα που δεν τους συγκινεί καθόλου. Αντιθέτως εκείνοι συνεχίζουν να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της αιρέσεως.  Οι αποτειχίσεις μάλλον δεν θα έχουν σταματημό. Καλούνται οι οικουμενιστές να συνέλθουν και να επανέλθουν, πριν είναι αργά για την ορθοδοξία, και τον χριστιανισμό γενικώτερα.

Τ α   π ρ ώ τ α     β ή μ α τ α   της   α π ο τ ε ι χ ί σ ε ω ς.
     Εν πρώτοις πρέπει να αναφερθούμε στον ανηφορικό δρόμο και τις δυσκολίες που ακολουθούνε για τον αποτειχισμένο κληρικό, μα και λαϊκό. Το ένα είναι να διαγνώσουμε ότι είμαστε σε περίοδο αιρέσεως, που εκ των πραγμάτων είμαστε αναγκασμένοι να αποτειχιστούμε, οι κληρικοί πρώτα και οι λαϊκοί να ακολουθήσουν. Το άλλο είναι η αποτείχιση να είναι Πατερική, μια και είναι διάγνωση και συνταγή των Πατέρων και των Συνόδων. Το παρακάτω είναι να μετρίσουμε και να ζυγιάσουμε την πορεία και το βάρος της αποτειχίσεως. Το επόμενο να αξιολογήσουμε την θέση μας και την στάση που πρέπει να πάρουμε, διότι η αποτείχιση είναι ενέργεια και κίνηση, προς τα εμπρός και όχι στασημότητα ή πάγωμα, ή αδράνεια, μα ούτε συμβιβασμός και επαναφορά στην κατάσταση που μνημονεύαμε. Ο αποτειχισμένος είναι δεσμεβμένος σε αγώνα διαρκείας ασχέτως του αποτελέσματος, ή νίκης, ή ήττας. Στο σκεπτικό των νεοαποτειχισμένων υπάρχει η άποψη ότι, αφού δεν θα νικήσουμε άδικα θα αγωνιστούμε, ή θα αποτειχιστούμε όταν έχουμε σίγουρη την νίκη επί των αιρετικών, ή να αποτειχιστούμε όλοι μαζί. Η αποτείχιση των ημερών μας από μία παρατήρηση διαπιστώνει ακόμη και ένας χριστιανός με απλό σκεπτικό ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, διότι παρατηρεί όχι ενιαία = συλλογική  αποτείχιση, αλλά αποτειχίσεις διαφορετικές και ξεχωριστές η μία από την άλλη. Ο κάθε κληρικός σήμερα  δεν συνεχίζει την αποτείχιση των Πατέρων, αλλά ξεκινά από αυτόν, δηλαδή σαν από το μηδέν. Με την γέννησή της η αποτείχιση έχει τεμαχιστεί και δύσκολα θα επανέλθει στην σωστή βάση. Ας το προσέξουν αυτό όλοι οι αποτειχισμένοι κληρικοί. Πρέπει να κάνουν ολοκληρωμένη αποτείχιση και όχι σταδιακή, τμηματική και τελικά μισή, ή μεδόσεις. Παρα πολλοί κληρικοί αποτειχισμένοι θέλουν αν είναι δυνατόν να αποφύγουν το κόστος όποιου διωγμού, ή ακόμη και της καθαιρέσεως από αιρετικούς επισκόπους. Για κάποιους από αυτούς άρχισε ο ανηφορικός δρόμος της καθαιρέσεως. Οι αποτειχισμένοι Πατέρες διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και καθηρέθησαν, αλλά η ορθοδοξία τους κατέταξε εκεί που δικαιωματικά ανήκουν. Λέγουν κάποιοι αποτειχισμένοι ότι, διέκοψαν το μνημόσυνο [καλώς] και παροπλίζονται, δεν λειτουργούνε, θεωρητικά καταδικάζουν τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές, αλλά πρακτικά είναι αδρανοποιημένοι, δηλαδή δεν τελούνε μυστήρια για τον φόβο του διωγμού. Κάποιος ονομαστός κληρικός μου έλεγε: εγώ θα μιλάω και θα γράφω, αλλά από την άλλη θα βάζει μετάνοια στον κάθε οικουμενιστή επίσκοπο. Αυτό οναμάζεται μισή αποτείχιση. Δεν ιδρώνει το αυτί των οικουμενιστών, ότι και να διλαλείς, ότι και να γράφεις, διότι με το να παροπλίζεις μυστηριακά τον ιερέα, παγώνεις την αποτείχιση. Αυτό δικαιώνει τους οικουμενιστές.  Όσο φόβος είναι ο Σταυρός για τον πονηρό τόσο φόβος είναι ΄για τον επίσκοπο το να μην τον μνημονεύεις. Χρεώνει τον αποτειχισμένο από δειλεία, διψυχία, φιλοτομαρισμό, και μη ομολογία. Είναι σαν να λένε οι αποτειχισμένοι κληρικοί στους αποτειχισμένους πιστούς δεν έχω να σας δώσω σώμα και αίμα Χριστού διότι δεν έχω, η δεν μπορώ να έχω, ή δεν μπορώ να πάρω για να σας δώσω διότι έχω πρόβλημα ο ίδιος. Δεν μπορώ να σας στεφανώσω, ούτε να σας βαπτίσω, ούτε να σας κηδεύσω, ούτε μνημόσυνα να σας κάνω, ούτε αγιασμό κ.λπ. διότι φοβάμε τον επίσκοπο τον οικουμενιστή. Οι αποτειχισμένοι κληρικοί και λαϊκοί πρέπει να καταθέσουν στην ενορία τους ή την Μητρόπολη έγγραφη δήλωση αποτειχίσεως μέσω δικαστικού κλητήρα και να ζητήσουν αριθμό πρωτοκόλλου κατάθεσης. Ο κληρικός ως ποιμένας έμπροσθεν των προβάτων πορεύεται και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, λέγει το 10 κεφ. του Ευαγγελίου του Ιωάνου. Αν πράττει διαφορετικά από αυτά που λέγει το Ευαγγέλιο, αυτός ο ποιμένας δεν εισήλθε από την θύρα εις την μάνδρα, αλλά αλλαχόθεν, μάλλον το παράθυρο. Αν πάλι καταδικάζεις τον οικουμενισμό και τα έργα του τα χρεώνεις γενικά αόριστα στους επισκόπους, και δεν ιεροπραττείς, για τον φόβο του επισκόπου, εκείνος λέγει αν το ερωτήσουν : εγώ τον ανέχομαι και τον περιμένω, σε αυτά που λέγει και εγώ συμφωνώ, μαζί του είμαι, ναι, αλλά στη θεωρία μόνο. Η στάση αυτή δικαιώνει τους οικουμενιστές και μόνο. 
    Το πρώτο βήμα της αποτειχίσεως είναι να προβούμε στην διακοπή μνημοσύνου του ονόματος του αιρετικού επισκόπου, και να απομακρυνθούμε από τον μολυσμό της αιρέσεως, αυτό σε ότι αφορά τους κληρικούς. Επίσης ότι αφορά τους λαϊκούς είναι, να κάνουν διακοπή κοινωνίας με τους οικουμενιστές ποιμένες, δηλαδή να μην εκκλησιάζονται εκεί που μνημονεύουν οικουμενιστή επίσκοπο. Οι κληρικοί που γνωρίζουν την ορθοδοξία ως πίστη, έχοντας τον φάκελο της παρακαταθήκης, δεν θέλουν και πολλά χρόνια να σκεφτούν ή να δούνε κάποιο σημείο από το Θεό για να προβούνε σε διακοπή μνημοσύνου του οικουμενιστού επισκόπου.
    Το δεύτερο βήμα είναι και για τους κληρικούς, όσο και για τους λαϊκούς να επιστρέψουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο- ημερολόγιο. Ξέρουμε ότι η αποτείχιση είναι Πατερική εντολή και Συνοδικό νομοθέτημα. Πατερική είναι και όλη εορτολογική παράδοση διότι είναι η ιστορία γεμάτη από τους Πατέρες, Μάρτυρες και Αγίους. Το εορτολόγιο είναι το κοινωνικό εργαστήριο που κάθε ημέρα εξειδικεύει τον χριστιανό, ώστε να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή στη ζωή του.
    Εάν δεν κάνουν τα δύο πρώτα βήματα σωστά δεν θα είναι σε ισοροπία, οπότε η συνέχεια θα είναι να παγιδευτούν στα πλοκάμια του κόσμου και του οικουμενισμού. Διότι η αλλαγή του εορτολογίου ήταν ένας από τους όρους που απαίτησαν οι οικουμενιστές το 1920. Οι οικουμενιστές δέχονται ή θα δεχθούν και τους άλλους δέκα όρους του οικουμενισμού. Οι αιρετικοί ότι και να προτείνουν αιρετικό θα είναι.
   Ας προσέξουν οι νεοαποτειχισμένοι κληρικοί  ώστε  η αποτείχισή τους  να μην  είναι σε συμφωνία με το νεοπατερικό πνεύμα της εποχής, αλλά των Πατέρων των  Ορθοδόξων Συνόδων.
   Το τρίτο βήμα είναι να βρούμε ορθόδοξο επίσκοπο, αυτό είναι το μελετούμενο και το αναζητούμενο. Διά τούτο στα μυστήρια που τελεί ο αποτειχισμένος κληρικός μνημονεύει όχι όνομα αλλά : πάσης επισκοπής ορθοδόξων χριστιανών.

     Ευχόμαστε να μην επανακάμψει κανείς στον οικουμενισμό, όπως επέστρεψαν κάποιοι κληρικοί.

     Όσοι γνωρίζουν στοιχεία διά τους αποτειχισμένους, θα τα δεχόμαστε για πιο υπεύθυνη και αξιόπιστη καταγραφή, προκειμένου να ενημερώνονται αυτοί που ενδιαφέρονται εις τα της πίστεως. Τα παραπάνω στοιχεία έχουν αδυναμίες. Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Ο αγώνας είναι κοινός και υπέρ πίστεως πρώτα και πατρίδος δεύτερα. Ξυπνίστε Έλληνες και αδελφοί, θα μας πάρει το ποτάμι και θα μας εκβάλλει στον ωκεανό της παγκοσμιοποίησης, της νέας εποχής, του οικουμενισμού και της ειδωλολατρείας του αντιχρίστου.