Μετά τον θάνατο του Θεού [αυτό το έχουν πιστέψει στην Δυτική Ευρώπη] ήλθε, μας έφεραν το θάνατο της Πίστεως, τον θάνατο της Πατρίδος-έθνους και τον θάνατο της οικογένειας, δηλαδή τον θάνατο του ανθρώπου. Δεν μας χρειάζονται πλέον, έχουν τα ρμπότς.
Είσαι Έλληνας; ένοχος θανάτου. Είσαι πατριώτης; ένοχος θανάτου. Είσαι οικογενειάρχης; ένοχος θανάτου. Είσαι ορθόδοξος; ένοχος θανάτου. Είσαι ηθικό; ένοχος θανάτου. Είσαι παρθένος; ένοχος θανάτου.
Το κείμενο είναι συμπληρούμενο ...... .
ΜΈΤΡΟΝ, ΌΡΙΟΝ, ΆΡΙΣΤΟΝ, ΟΡΘΌΝ, ΔΊΚΑΙΟΝ, ΗΘΙΚΌΝ, ΑΚΈΡΑΙΟΝ, ΙΣΌΡΡΟΠΟΝ, ΠΡΈΠΟΝ, ΉΡΕΜΟΝ, ΑΡΜΌΖΟΝ, ΌΛΟΝ, ΉΡΕΜΟΝ, ΗΣΎΧΙΟΝ, ΑΤΆΡΑΧΟΝ, ΔΙΑΚΡΊΝΩΝ, ΩΡΑΊΟΝ, το ΈΞΥΠΝΟΝ κλπ, είναι Ελληνικές λέξεις του αλφαβήτου της ζωής. Εργαλεία προς χρήση καθημερινή στη ζωή μας. Τα πάντα έχουν όριο ύπαρξης, κίνησης, σκοπού, χρόνου, πορείας κλπ. Το σύμπαν με όλα τα μέρη του, υπάρχει και διατηρείται μέσα σε καθορισμένα όρια από τον Δημιουργό.
Οι παραπάνω λέξεις είναι προς ισορροπία, δικαιοσύνη, και διαιώνιση αρχών και αξιών, διότι και ο άνθρωπος γενεαλογικά είναι δι-αιώνιον λογικόν όμως ζώον. Πόσο όμως λογικόν είναι την σήμερον ημέραν; Όσο πορεύονται μαζί δηλαδή, 1] άνθρωπος και 2] όριον, μέτρον κλπ.
ΠΆΝ ΜΈΤΡΟΝ ΆΡΙΣΤΟΝ από τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, έναν από τους 7 σοφούς της Ελληνικής αρχαιότητος.
Είναι μήνυμα, μάλλον τελεσίγραφο ζωής, δηλαδή βοήθειας διά όποιαν επιτυχίαν στον φθαρτό κόσμο που ζούμε.
Οι 7 σοφοί ονόματα και πατρίδα αυτών.
1] Θαλής ο Μιλήσιος, από Μίλητο της Ιωνίας.
2] Βίας ο Πριηνεύς, από Πριήνη της Ιωνίας.
3] Πιττακός ο Μυτιληναίος.
4]Σόλων ο Αθηναίος.
5] Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.
6] Κλεόβουλος ο Λίνδιος της Ρόδου.
7] Περίανδρος ο Κορίνθιος.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα 2024 από Χριστού κάνει από βρέφους χρήση το διαβολο - δίκτυο. Εδώ παρατηρούμε την απόρριψη και κατάργηση για το όριο, το μέτρο κλπ, που προσπαθούμε να κάνουμε αναφορά. Βλέπεις ότι και οι αισθήσεις πρέπει να λειτουργούν με όριο, μέτρο κλπ. Οι πάντες σχεδόν βρίσκονται εκτός του ορίου. Είναι δυνατόν ένα μικρό παιδί να έχει γνώση ορίου χρήσεως στο τι θα ιδεί και τι θα ακούσει μέσα στο διαδίκτυο; όχι βέβαια. Του το επιτρέπουν οι γονείς. Θα το άφηναν να επιλέγει τι θα προτιμήσει μέσα σε φάρμακα και γλυκίσματα; όχι βέβαια. Βλέπεις την διαφορά; Το όριο χρειάζεται γνώση, ώστε να μπορείς να το τοποθετήσεις μέσα σου ωφέλημα και όχι βλαπτικά.
Βέβαια στο δίκτυο αυτό υπάρχουν πάρα πολλά όρια, που δίνεται το δικαίωμα να επιλέγει ο καθένας το όριο που του ταιριάζει και έτσι όλοι αφήνονται να διεκδικούν μετάλλιο!!! Παίρνουν όλοι; Μόνο ελάχιστοι.
Εγώ [λέγει κάποιος] βάζω το όριο τι θα βλέπω, εγώ [λέγει άλλος] βάζω το όριο τι θα ακούω, εγώ [λέγει ο καθένας] βάζω το όριο που θα πάω, πότε θα πάω, πόσο θα παραμείνω, πότε θα επιστρέψω κλπ, τι θα φορέσω, τι θα πω σε μία συζήτηση κλπ, προκειμένου να ευχαριστηθώ, να με απολαύσουν, να κερδίσω εντυπώσεις κλπ. Είναι σαν το μήνυμα - παγίδα της εποχής, όλοι με ένα κλικ κερδίζουν, όλοι είναι κερδισμένοι. Είναι;
Άρα τι είναι το όριο, μέτρο κλπ. Με ποίο όριο, με ποίο μέτρο και ποία ζυγαριά κλπ, θα επιλέξουμε, τι χρειαζόμαστε, τι θέλουμε, τι πρέπει, κλπ, να δούμε, να διαβάσουμε κλπ, ώστε να κατανοήσουμε, να επιλέξουμε, και να αποφασίσουμε προκειμένου να περάσουμε μέσα μας το περιεχόμενο που μας έχει δώσει η βιολογική ζωή με βοήθεια το παραπάνω αλφάβητο των Ελληνικών λέξεων, για υπεύθυνη συμμετοχή, στην επιτυχία ή στην αποτυχία, στην ευτυχία ή στην δυστυχία;
Οι αθλητικοί αγώνες έχουν μέτρο και όριο συμμετοχής, το οποίο η επιτροπή όριο - θετή και ορίζει, [μετρώντας σε χρόνο, σε ύψος, σε μήκος ή βάρος κλπ] το οποίο πρέπει να τηρηθεί υποχρεωτικά από όλους τους συμμετέχοντες αθλητές, οι άλλοι μένουν έξω, διότι είναι κάτω από το όριο.
Η επιστήμη και κάθε τέχνη, πορεύεται και εξελίσσεται με βάση πάντα να μην ξεφύγει από το όριο και το μέτρο, προκειμένου να προσφέρει στον άνθρωπο.
Η παραγωγή πρέπει να παράγει με όριο και μέτρο.
Η διατροφή πρέπει να τηρεί τα όρια και τα μέτρα προκειμένου περί της υγείας του ανθρώπου.
Η υγεία και αυτή χρειάζεται βοήθεια του μέτρου και του ορίου από την ιατρική επιστήμη.
Η δικαιοσύνη επίσης προκειμένου να είναι αντικειμενική αποφαίνεται και αποφασίζει προκειμένου να είναι δίκαιη με την βοήθεια του ορίου και του μέτρου, με οδηγό το ανθρώπινο και το ηθικό [Θεού] δίκαιο.
Η πίστη με τον γραπτό νόμο έχει οριοθετηθεί από τον Θεό, Χριστό, Αποστόλους, Πατέρες κλπ.
Η ηθική έχει όριο και μέτρο στην ομαλή και διά βίου κοινωνικότητα μεταξύ των πιστών. Στην ηθική ζωή, μας βοηθάνε και άλλες Ελληνικές λέξεις του πνευματικού αλφάβητου όπως: σεβασμός, θυσία, ευλάβεια, ταπείνωση, αγάπη, υπομονή, υπακοή, ανοχή, κατανόηση κλπ, [ως καρποί του Αγίου Πνεύματος] με μέτρο και όριο στις σχέσεις των ανθρώπων καθοριζόμενο από τον ίδιο τον δημιουργό. Την συνταγή, δοσολογία, για συντήρηση και θεραπεία την έχει καταγράψει η Γραφή. Με την συνταγή στα χέρια δεν γίνεσαι καλά, αλλά μόνο αν τηρήσεις την συνταγή όπως την έχει γράψει ο γράψας αυτήν ιατρός.
Όσο και να θέλει ο άνθρωπος της εποχής να αποδεχτεί ή να απορρίψει το όριο και το μέτρο της Γραφής [αυτούς τους δύο όρους συνηθίζουν να αναφέρνουν πιο συχνά οι άνθρωποι] από τις πρακτικές στην καθημερινότητα, αυτό τελικά θα καθορίζει διαχρονικά ή την ευτυχία ή την δυστυχία του ανθρώπου εκτός εξαιρέσεων. Εκ των ιδίων επιλογών λέγει η Γραφή, για τον άνθρωπο, ή αναβαθμίζεται ή υποβαθμίζεται, αλλιώς το λαϊκό λέγει: όπως στρώνει κοιμάται.
Εκτός ορίου υπάρχει η διαφωνία, η αντιπαλότητα, η διαταραχή, η τριβή, η σύγκρουση, η φθορά κλπ, δηλαδή η ήττα για όλες τις πλευρές.
Το κείμενο είναι συμπληρούμενο και καλοδεχούμενες απόψεις με όριο.
Δήλωση είναι ομαδική και ατομική: Γενικά είναι αυτό το όπιο δηλώνεις πρέπει να είναι και αληθινό. Έχεις το δικαίωμα να δηλώνεις και αλήθεια και ψέμα. Την δήλωση την καταθέτεις ή σου την ζητάνε. Η δήλωση είναι ελεύθερη εθελοντική, αλλά μπορεί να είναι και δήλωση ανάγκης ή και εκβιασμού κλπ. Είναι όμως απόδειξη εγγράφως ή προφορικώς αυτών που κατέχεις, κινητό ή ακίνητο, γνώση, ικανότητα ή και λεκτικό κλπ. Η δήλωση θα αποδειχθεί μέσα στον μέλλοντα χρόνο αν είναι αληθής ή ψευδής.
Αν η δήλωση είναι αληθινή καλώς, αν η δήλωση είναι ψευδής είναι Απάτη. Στις ημέρες μας ζητούνται δηλώσεις από πολλούς παράγοντες. Είναι αληθινές ή ειλικρινείς; Πολλές φορές προτρέχουν οι όποιοι παράγοντες και δηλώνουν χωρίς να τους το ζητηθεί.
Βεβαίως και πρέπει να είναι αληθινές οι δηλώσεις και αξιόπιστες. Μα καλά λέγουν οι άνθρωποι: είναι δυνατόν ένας πολιτικός παράγοντας του τόπου π,χ, ο πρωθυπουργός να δηλώνει πατριώτης και να είναι άπατρις; να δηλώνει θρησκευόμενος και να είναι άθρησκος-άθεος; κλπ, ή να δηλώνει υπερασπιστής και προδότης; δεν το πιστεύουμε. Εδώ όμως πρέπει να διακρίνει ο κάθε Έλληνας πολίτης τι είναι υπεράσπιση και τι είναι προδοσία και μετά να αποφανθεί υπεύθυνα.
Ο Μακάριος [άλλος ψευτοεθνάρχης] της Κύπρου το 1974 ζήτησε μέσω του ΟΗΕ την βοήθεια της εγγυήτριας Τουρκίας !!! δεν ζήτησε ούτε της Αγγλίας, ούτε της Ελλάδος, των άλλων δύο εγγυητριών δυνάμεων, απίστευτο και όμως αληθινό.
Άλλα συζητούσε και συμφωνούσε προφορικά με τους Έλληνες στην εποχή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και άλλα υπέγραφε με εντολή ή και εκβιασμό των Άγγλων !!!
Δηλώνουν σήμερα πολλοί άνθρωποι όλων των θεσμών χωρίς ντροπή και φιλότιμο ότι, είναι Πατριώτες [ποιας όμως πατρίδος;] ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, [ποιανού χριστιανισμού; και ποιανής ορθοδοξίας;] ότι είναι Έλληνες, ποιανής όμως Ελλάδος; [της αποικιακής και πουλημένης με συμβόλαια αγοράς;] έχουν βέβαια δηλώσει όμως από πρώτα ότι, θα είναι σε συνεργασία και συμφωνία με τον διάβολο για το καλό δήθεν της πατρίδος!!! λέγουν σε λόγια όμως το γνωστό σύνθημα: πατρίς, θρησκεία. οικογένεια. Άλλο τα λόγια, άλλο τα έργα. Τα λόγια λέγονται εύκολα, τα έργα είναι δύσκολο να γίνουν.
Ο ψευτοεθνάρχης Κ. Καραμανλής [καθώς και ο άλλος ψευτοεθνάρχης Ε, Βενιζέλος το 1909;] ήλθε [στην Ελλάδα το 1974 που νύχτα και με ψευδώνυμο την εγκατέλειψε το 1963-4;] ως Δύση με το σύνθημα: ανήκομε εις την Δύση. Ρώτησε τους Έλληνες αν θέλουν να ανήκουν στην Δύση; όχι βέβαια.
Ο διάδοχός του ο Α. Παπανδρέου πράκτορας των Η. Π. Α. ήλθε και αυτός το 1974 [φωρτομένος με πολλά Αμερικάνικα δολάρια κλπ,] υποκριτής και μασκοφορεμένος ως αντιαμερικανός [από έξω Έλληνας και από μέσα Αμερικάνος] με το σύνθημα: έξω η Αμερικάνοι, και αντι-Ευρωπαίος με το σύνθημα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο κλπ.
Τα λόγια όμως φεύγουν τα έργα μένουν. Ας θυμηθούμε την περήφανη δήλωση του Αλέξη [που άλλαξε πριν φέξη], θα σκίσω τα μνημόνια-συμβόλαια πώλησης της Ελλάδος. Έσκισαν όμως [την Ελλάδα πρώτα από το 2009 επί Γιωργάκη] το 2015; τον ίδιο τον Αλέξη.
Την άλλη δήλωση: εγώ δεν θα πω ποτέ: καλώς τον, τον Πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας. Δυστυχώς το είπε ενώπιον του Βορειο-Μακεδόνα Πρωθυπουργού [καλωσορίζω τον Πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας!!!] κατά την άφιξή του στην Ελλάδα, οπτικοακουστικά ενώπιον όλων των Ελλήνων!!!
Η δήλωση ως λέξη, ονομάζεται και υπόσχεση, τάξιμο, δέσμευση, παγίδευση κλπ, που ως λόγος φαίνεται να μην έχει κανένα κόστος, αλλά να που έρχεται ο χρόνος που ντροπιάζει και υποβαθμίζει και εξευτελίζει το λέγοντα τα λόγια τα μεγάλα, ενώ ο λαός έχει πει: μεγάλη μπουκιά φάγε, λόγο μεγάλο ποτέ μην αρθρώσεις διότι είσαι αναγκασμένος να υποστείς τις συνέπειες.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας δήλωσε το 1961; ότι, δεν θα υποχωρήσει ούτε ένα γιώτα ή κόμμα από την ορθόδοξη πίστη, το δε 1965 παρεδόθη στην αγκαλιά του Πάπα Ρώμης Παύλου του έκτου.
Το κείμενο είναι συμπληρούμενο.
Πόσο σοβαρή είναι η καθημερινότητα; το έχουμε εμπεδώσει αυτό φίλοι μου; Εμείς το έχουμε πάρει στο αστείο, λέγοντας: ε και τι έγινε, είπα ξείπα κλπ.
Κάθε ημέρα άνθρωπε να έχεις στο νου σου ότι, πορεύεσαι, δημιουργείς, κτίζεις κλπ, και παρουσιάζεις [δηλαδή δημοσιεύεις το τι κατορθώνεις, το οποίο θα κριθεί από τους ανθρώπους που το εισπράττουν] στην κοινωνία με όλη την συμπεριφορά σου, και τις εκφράσεις σου, την πραγματική σου υπόσταση, ως λογικόν και κοινωνικόν ζώον.
Όπως ξέρεις νομίζω, την σκέψη ακολουθεί ο λόγος, τον λόγο ακολουθεί το έργο, το έργο το ακολουθεί η παρατήρηση και η αξιολόγηση-κριτική.
Το Ναι, Ναι, - και το Ου, Ου, λέγει η Γραφή. Αυτές οι δύο μικρές μονοσύλλαβες λέξεις είναι τελεσίγραφο του Χριστού Μας, προς εμάς.
Η ζωή μας έχει δώσει έναν φάκελο με οδηγίες [αν το ειπώ έτσι] που πρέπει να τηρηθούν επ' ακριβώς χωρίς προσθαφαιρέσεις. Κατά πρώτον ως άνθρωπος και δη χριστιανός εννοείται ότι έχεις μελετήσει τον φάκελο [νόμοι και κανόνες] ζωής και πλέον τον τηρείς στην πράξη χωρίς παραχαράξεις κλπ.
Οι δύο αυτές μονοσύλλαβες λέξεις σημαίνουν πως όταν ανοίγεις το στόμα σου να μιλήσεις και αναφέρεις το Ναι γνωρίζεις ότι, δεσμεύεσαι από μόνος σου και το λεκτικό Ναι να αποδειχθεί πραγματικό στην συνέχεια, διότι θα το παρατηρήσουν και θα το αξιολογήσουν άνθρωποι. Επίσης και όταν εκφράζεσαι με το Όχι, και πάλι αυτοδεσμεύεσαι να υποστείς τις συνέπειες και το όποιο κόστος του Όχι.
Πρέπει ως άνθρωπος και χριστιανός, να σε κατέχει σεβασμός, σοβαρότητα, ειλικρίνεια και υπευθυνότητα κλπ. Όχι άλλα να λέγεις και άλλα να πράττεις. Ο λαός λέγει: με τα λόγια φτιάχνω ανώγια και κατώγια. Η Γραφή λέγει με τα λόγια με υμνείτε και με δοξάζεται, αλλά στα έργα είστε μακριά από εμένα.
Η δε Υποκρισία σε παγιδεύει, είναι ελάττωμα και όχι ικανότητα, είναι μειονέκτημα και όχι πλεονέκτημα. Όλοι μπορούν όταν θέλουν να είναι υποκριτές, αλλά πρέπει; Βεβαίως και όχι. Πολλοί σήμερα το τολμούν αυτό, η δε υποκρισία διδάσκεται και καθιερώθηκε ως τέχνη στον κόσμο. Ο Χριστός καταδικάζει την υποκρισία λέγοντας: αλίμονο σε εσάς Υποκριτές κλπ.
Στην κεφαλή του ανθρώπου εδρεύει μόνιμα ο ηγεμόνας Νους στο κέντρο και τα μέλη ας πούμε του Διοικητικού Συμβουλίου, γύρωθεν, δηλαδή οι 5 αισθήσεις που είναι σε συνεργασία με τον Νου, που στη συνέχεια δίνονται εντολές στα μέλη του σώματος το οποίο κάνει την πράξη-έργο. Σοβαρός είναι ο νους, σοβαρές σκέψεις θα κάνει, σοβαρές λέξεις θα εκφράσει, σοβαρή θα είναι η όλη στάση και η συμπεριφορά του, σοβαρές πράξεις θα κάνει, σοβαρό αποτέλεσμα θα προκύψει κλπ, οι άνθρωποι το σοβαρό θα παρατηρήσουν, σοβαρό θα αντιγράψουν, σοβαρό θα κατέχουν, σοβαρό θα μεταφέρουν στους άλλους κλπ. Σήμερα οι άνθρωποι έναν σοβαρό λόγο δεν τον δέχονται, ένα σοβαρό βιβλίο δεν το διαβάζουν, μία σοβαρή συμπεριφορά δυσκολεύονται να την προβάλλουν, κλπ, αντιθέτως ένας γελοίος λόγος σε πολλούς αρέσει, μία γελοία εμφάνιση, ή ένα γελοίο λόγο-έκφραση, πολλοί την μιμούνται καμαρώνοντας κλπ.
Διά τα γραφόμενα από την σελίδα ετούτη δεχόμαστε κάθε συμβουλή που θα βελτιώσει τα κείμενα.
΄ Το δίκαιο αναφέρεται πρώτα για τον άνθρωπο. Το δίκαιο με βάση τους νόμους διανέμεται δίκαια. Ποτέ επιλεκτικά. Οι πάντες είναι κάτω από το δίκαιο, ισχυροί και αδύναμοι, πλούσιοι και φτωχοί κλπ. Είναι υποχρεωτικό δικαίωμα και συμμετοχή σε αυτό. Διά την επικράτηση και διάρκεια κλπ, του δικαίου είναι απαραίτητη η συνεργασία δικαίου και ανθρώπου. Το δίκαιο είναι ασπίδα προστασίας του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία που ζει. Το δίκαιο διατηρεί τις ισόρροπες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το δίκαιο διανέμεται και επιβάλλεται δίκαια χωρίς εξαιρέσεις. Το δίκαιο έχει συνέχεια και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Από την μία υπάρχει Το θείο - ηθικό δίκαιο και από την άλλη υπάρχει Το ανθρώπινο - νομικό δίκαιο.
Ρυθμίζει γραπτώς τις σχέσεις των ανθρώπων διά βίου που απαιτεί να τηρούνται άπαντα τα γραπτά. Πριν το γραπτό υπήρχε το εθιμικό δίκαιο. Ρυθμίζει και ισορροπεί τις σχέσεις πολιτείας με τους πολίτες και τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ των. Η πολιτεία εποπτεύει την στάση του ανθρώπου, την ρύθμιση την τήρηση προς την πολιτεία καθώς και τις σχέσεις πολίτη με τον πολίτη. Δίκαια υπάρχουν πολλά όπως: ιδιωτικό, εθιμικό, Ελληνικό, Ρωμαϊκό, ηθικό, θαλάσσης, διεθνές, θεσμών, αστικό, εμπορικό, οικογενειακό, κλπ.
Η λέξη δικαιωματισμός είναι της εποχής ετούτης και ανθρώπινο εφεύρημα πονηρόν, κακόν, βλαπτικόν, και καταστρεπτικόν. Δικαιωματισμός είναι έκτακτη συμπεριφορά [που αναταράσσει την λειτουργία του δικαίου εντός της ζώσας κοινωνίας] ενός ή ομάδας ανθρώπων εντός μίας κοινωνίας η οποία πιστεύει ότι έχει το δίκαιο. Ο δικαιωματισμός [είναι κρυφοί πόθοι και κρυφά πάθη διότι εισήλθαν στους ανθρώπους σκέψεις, επιθυμίες, και πράξεις που διαφωνούν με το κοινωνικό σύνολο] εισερχόμενος στην κοινωνία θα διαταράξει και θα καταστρέψει την ισορροπία στην κάθε κοινωνία μελλοντικά. Υποσκάπτει τα θεμέλια του ατόμου και των κοινωνιών, με βάση σκοπό και στόχο να καταστρατηγήσει τις αρχές και τις αξίες που έχουν κτιστεί επί αιώνες, δηλαδή του ανθρώπινου πολιτισμού= Ελληνοχριστιανισμού θα λέγαμε εμείς οι Έλληνες, αν υπάρχουν. O δικαιωματισμός είναι μεμονομένος ατομικός λόγος [απαίτηση ενός ή ολίγων] μέσα στους πολλούς. Είναι παρακινούμενο και κατευθυνόμενο κίνημα σκοπού, προκειμένου να περάσουν παράλογες απαιτήσεις και να επιβάλλουν το δικό τους φρόνημα, ώστε να αυξάνει ο δικαιωματισμός και σε βάθος χρόνου να νοθευτεί το δίκαιο. Να ήταν λογικό και δίκαιο θα συμφωνούσαμε, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Δυστυχώς δεν έχει γίνει ποτέ διαβούλευση, εξέταση, επιλογή και εκλογή των όποιων δικαιωματισμών που να προσφέρει όφελος στις συνυπάρχουσες ή πολυ-πολιτισμικές κοινωνίες. Απλώς κατευθύνεται από κάποια σκοτεινά κέντρα που το επιβάλλουν με τον τύπο το χρήμα και την εξουσία. Αυτό το έφερε ο παγκοσμιοποιητισμός ώστε να συνυπάρξουν επί ενός δικαίου, πολλοί δικαιωματισμοί. Το δίκαιο έχει φορά την ειρήνη, ο δικαιωματισμός την αναταραχή όποιου βαθμού.
Ο δικαιωματισμός είναι προωθούμενος από σκοτεινά σατανιστικά κέντρα της εποχής, να προβληθεί δημοσίως, να αλλοιώσει πρώτα την κοινωνική σκέψη και δεύτερον την κοινωνική πρακτική της κοινωνίας, με δημοκρατικό ποσοστό και αποτέλεσμα την ανατροπή της ειρήνης της κοινωνίας. Με βοηθό στη συνέχεια την δήθεν άμυνα που θα δικαιολογηθεί, αν η κοινωνία των πολλών ασκήσει βία. Το αποτέλεσμα θα είναι η κοινωνική αναταραχή και διάσπαση της προ-υπάρχουσας ειρήνης στην κοινωνία όπου φιλοξενούνται οι δικαιωματιστές. Στην Ελλάδα η λέξη δικαιωματισμός ήταν άγνωστη.
Η Γραφή αναφέρει ότι ο κόσμος θα καταλήξει σε σύγχυση, άγχοι, τριβή, διαταραχή, απορία, φοβικότητες, ψυχολογικά σύνδρομα, απόγνωση, μελαγχολία, κοινωνικές συγκρούσεις κλπ. Σε αυτό θα οδηγηθεί η κάθε ιστορική κοινωνική συνοχή, διότι θα διαταραχτεί η τοπική και εθνική διακοινωνική ειρήνη σε γλώσσα, σε εθνικότητα, σε ήθος, σε πολιτισμό κλπ. Θα συμβεί αυτό που λέγει ο λαός μας: ήλθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα-ήρεμα.
Το δίκαιο βοηθά να λυθούν τα προβλήματα. Ο διακιωματισμός εμποδίζει την λύση και αυξάνει τα κοινωνικά προβλήματα. Η πηγή που παρακίνησε τους ελαχίστους δικαιωματιστές, λειτουργεί εις βάρος κοινωνικής της πλειοψηφίας των ανθρώπων που προϋπάρχουν των ολίγων. Υπάρχουν όρια στο κάθε δίκαιο.
Πριν λίγα χρόνια μας ξάφνιασαν με το σύνθημα : το κράτος έχει συνέχεια. 1] το δίκαιο γενικά δεν έχει συνέχεια; με ακολουθία το 2] το ατομικό δίκαιο, 3] το οικογενειακό δίκαιο, 4] το κοινό δίκαιο, 5] το εθιμικό δίκαιο, 6] το θρησκευτικό, 7] το εργασιακό, 8] οι διακρίσεις 9] το εθνικό δίκαιο κλπ; Βεβαίως και έχει.
Το δίκαιο άγεται και φέρεται από τον κομματισμό=κομματιασμό. Το δίκαιο είναι από γεννήσεώς του να επιφέρει την ειρήνη και άρα είναι διαχρονικά κρατικοποιημένο, εθνικοποιημένο, πολιτικοποιημένο, και όχι κομματικοποιημένο και οικονομικό εργαλείο συμφερόντων, με συνεργάτη την νομική επιστήμη.
Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή όπως την δημοσιεύουν, και την φανερώνουν με δεμένο μαντήλι στα μάτια, αλλά είναι διάπλατα ανοιχτομάτα, διπλωμάτα και πολυ-ομάτα. Θα λέγαμε όλα τα βλέπει, όλα τα ακούει, όλα τα γράφει, όλα τα απαιτεί, όλα τα επιβάλει κλπ, με υποστηρικτή τα όποια συμφέροντα και βοηθό τον Νόμο.
Όλοι ζητούν δικαιώματα, κανένας δεν αγωνίζεται για επιβολή υποχρεώσεων και καθηκόντων. Δεν έγινε ποτέ με βάση αρχές και αξίες αγώνας για υποχρεωτικότητα, [παρά μόνο για απαιτήσεις] ούτε γίνεται, ούτε ποτέ θα γίνει λόγος με πανό και συνθήματα για υποχρεωτισμό, όπως γίνεται για τον δικαιωματισμό. Ο υποχρεωτισμός έχει υποστεί διαρθρωτικές επεμβάσεις και είναι άρρωστος αγνώριστος.
Ο δικαιωματισμός είναι λέξη του αλφαβήτου της νέας εποχής με τάση αυξάνουσα διάπλατα σε κάθε κοινωνία. Ο δικαιωματισμός πέρασε σε ότι βλάπτει των άνθρωπο από κάθε πλευρά στην σύγχρονη εποχή. Όπως κάποτε στο σχολείο μαθαίναμε τα Ελληνικά γράμματα του αλφάβητου, τώρα μαθαίνουμε μία μία τις λέξεις του αλφάβητου της νέας εποχής.
Πως και που γεννήθηκε ο δικαιωματισμός. Ένας π,χ, νέος συνήθως ανήσυχος άνθρωπος με αναζήτηση στην καθημερινότητα της ζωής μέσα σε μία μικρή κοινωνική ομάδα [φιλική ας πούμε αρχικά] πρόβαλε την σκέψη του, την ιδέα του, το συζήτησε, το πέρασε ως ικανότητα, και προτέρημα. Το εγώ βέβαια του ανθρώπου και της παρέας το θεώρησαν εντυπωσιακό, το έκαναν πράξη στην μικρή ομάδα φίλων, και επέδρασε στην τοπική κοινωνία, θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία.
Ο χρόνος δουλεύει, κάτι το νέο πάντα σε κάποιους αρέσει, του δίνουν σημασία, έχει αντιγραφείς, γίνεται σε λίγο μόδα ας πούμε και εξαπλώνεται στην κάθε κοινωνία, που άλλοι το επαινούν και άλλοι το κατηγορούν. Αφού έγινε μόδα έχει πιο πολλούς φίλους και οπαδούς, ο σπόρος ήδη βλάστησε και βγάζει κλαδιά και όλο αυξάνει, κάπως έτσι γεννιέται ότι καινούργιο και δημιουργεί πρόβλημα σε ότι παλαιό.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν όλες οι δικαιωματικές συμπεριφορές και έφτασαν στο σημείο να απειλούν και να βιάζουν το δίκαιο.
Αν τελικά ο Δικαιωματισμός γίνει ισχυρός, τότε αλίμονο, είναι επικίνδυνος για όποια κοινωνική Δικαιοσύνη. Αυτά τα ολίγα. Εσύ σκέψου περισσότερα.
Τρίτη σήμερα 29 Μαΐου 2024. Και τότε ήταν ημέρα τρίτη 29 Μαΐου 1453. Πέρασαν 571 χρόνια.
Παγκοσμιοποίηση και Οικουμενισμός [επί των ημερών μας] η Νέα ιστορική περίοδος των Ελλήνων γενιτσάρων οι οποίοι στράφηκαν εναντίον της Ελλάδος. Έγιναν η νέα Κερκόπορτα της Βασιλεύουσας.
Οι σύγχρονοι Έλληνες δέχτηκαν την ιστορική μετάλλαξη του Γένους των Ελλήνων. Δεν θέλουν καν να ακούνε για Ελλάδα-πατρίδα για πατριώτες για Έλληνες, για ορθόδοξη πίστη κλπ, παρά μόνο μιλάνε για χώρα, για πολίτες για συντρόφους, για κομματική κυβέρνηση και όχι Ελληνική, διότι δεν είναι Ελληνική η κάθε κυβέρνηση εδώ και 50 χρόνια και όχι μόνο, κλπ. Δέχτηκαν την συρρίκνωση της Γεωγραφικής Ελλάδος. Προτιμούν το όνομα Γραικός ή Γραικία ή Γκρίς, παρά το ΈΛΛΗΝ και ΕΛΛΆΣ. Χώρα με χιλιάδων χρόνων ιστορία έχει ένα όνομα για το εσωτερικό και άλλο για το εξωτερικό. Η Ελλάδα Έγινε σαν ένα κατάστημα που δεν αντέχει στον ανταγωνισμό και στο εμπόριο με δική της επιλογή και απόφαση θέλει να κλήση χάριν των κηδεμόνων της, τα δε προϊόντα τα προσφέρει σε μειοδοτική δημοπρασία όσο-όσο, ή ότι πάρεις μία δραχμή. Θα μπορούνε οι ιστορική να γράψουν για μοναδικό φαινόμενο εθνικής αυτοκτονίας. Δεν θέλουν να ακούνε για Ελλάδα, ακόμη και στο Αθανάσιο Διάκο χρέωσαν ότι είπε: Γραικός γεννήθηκα Γραικός και θα πεθάνω, μέγα ιστορικό λάθος αυτό. Οι δε Γραικοί που απέμειναν αυτό το λάθος το ψηφίζουν κάθε τόσο εδώ και 50 χρόνια, αφού επιμένουν να στηρίζουν προδότες. Από τότε Δέχτηκαν το σύνθημα [ανήκωμεν εις την Δύσην] που σημαίνει αρνούμαστε την Ελλάδα. Δεν θέλουν οι Έλληνες να γνωρίζουν την εθνική τους ιστορία. Δεν θέλουν να γνωρίζουν ούτε την τοπική τους ιστορία, μα ούτε την οικογενειακή τους ιστορία.
Δέστε το βίντεο για την άλωση της πόλης κρατώντας σημειώσεις για να μάθετε και να το πείτε και σε άλλους, ότι τώρα πρόκειται για την άλωση του Έθνους=Γένους.
