Περί Αντιχρίστου και Περί Αντιχρίστων

 

   To ζήτημα, το θέμα ή το πρόβλημα περί αντιχρίστου ενδιαφέρει όλο το χριστιανισμό. Πολλά έχουν γραφεί, έχουν ειπωθεί και συνεχώς γράφονται και λέγονται (με καλή πρόθεση). Οι πηγές που κάνουν χρήση οι ενασχολούντες με το θέμα αυτό είναι η Γραφή και οι Πατέρες. Τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια έχουν γραφεί τα περισσότερα από αρχής χρονικά για το θέμα του αντιχρίστου με κάθε επιφύλαξη και σεβασμό στον χριστιανισμό. Δεν είμαστε βέβαια ειδικοί, ούτε εξουσιοδότηση έχουμε από τους χριστιανούς, αλλά από την εμπειρία μας πιστεύουμε και έχουμε καλή διάθεση να διευρύνουμε τον νου των χριστιανών για πιο βαθιά κατανόηση του θέματος, που τόσο αφορά τους χριστιανούς. Όλοι οι γράφοντες καλή τη προθέσει ενημερώνουν το πλήρωμα του χριστιανισμού ειδικά περί του προσώπου αυτού καθεαυτού του αντίχριστου και μόνο.
   Το πρόβλημα ή το εμπόδιο του αντιχρίστου δεν θα το ξεπεράσουμε ενημερωτικά ή συγγραφικά ή και με ομιλίες μόνο. Καλώς αυτά γίνονται. Αυτό όμως είναι το ένα μόνο μέρος. Το άλλο μέρος  είναι η ζωή των χριστιανών στην καθημερινότητα, στην κατήχηση, στην παιδεία, στην αντίληψη, στην παρατήρηση, στην διάγνωση, στην επιλογή, στην απόφαση, από την εμπειρία και στην πρακτική εφαρμογή των εντολών και του νόμου του Θεού γενικότερα.
    Ένα τρίτο μέρος το οποίο δεν έχουμε δώσει την πρέπουσα σημασία έως και σήμερα, είναι η αγαθή συνεργασία των θεσμών μέσα σε μία κοινωνία, την Ελληνική ας πούμε, ιδίως μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας. Διότι ένα κράτος [νομίζω και πιστεύω πως δεν διαφωνεί κανένας χριστιανός] θέλει πολίτες που να έχουν την αρετή του σεβασμού που διδάσκει ο χριστιανισμός, έτσι θα σέβονται και το έθνος, την αρετή της ειλικρίνειας  διότι απέναντι στο κράτος θα είναι ειλικρινείς και όχι ψεύτες κ,λπ. Αυτό ας το αντιληφθούν οι δύο αυτοί κυρίαρχοι θεσμοί σε όλο το χριστιανικό κόσμο θα έλεγα και όχι μόνο στην Ελλάδα.
   Δεν απαιτούμε την συμφωνία του κάθε αναγνώστη, ούτε να τον σύρουμε στα δικά μας σκεπτικά.  Αφού λοιπόν εμείς οι Έλληνες ζούμε στην Ελληνική κοινωνία με την Χριστιανική πίστη, τα κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, δεν θα έπρεπε κάπου στη βάση να συμφωνούμε; Αλλιώς πως θα μπορέσουμε να συμβαδίσουμε στην πορεία της καθημερινής ζωής στη γειτονιά, στο χωριό ή στην πόλη, στην εργασία, για να συναπολαύσουμε τα κοινά αγαθά που μοιραζόμαστε,αφού θέλουμε δεν θέλουμε συνυπάρχουμε στην επίγεια ζωή.
   Θα αρχίσουμε με το χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης στο βιβλίο της Γένεσης κεφ, ΜΘ' ή 49 στίχος 17.    Εκεί διαβάζουμε για σπέρμα = γέννηση μελλοντικά Χριστού και Αντιχρίστου. Από τότε και δώθε αναμενόνταν η γέννηση του σωτήρα Χριστού και αναμενόταν και η γέννηση του αντιχρίστου. Ο λαός για κάθε κακό άνθρωπο ακόμη τι λέγει; Σπορά διαβόλου αυτός. Όλοι οι άνθρωποι ατελείς είμαστε με κενά και αδυναμίες και πάθη. Φτάνει να αγαπήσουμε τον Χριστό τον εαυτό μας και τον πλησίον. Αν τουλάχιστον αντιληφθούμε ότι αγαπάμε τον εαυτό μας πρέπει να αγαπήσουμε και τους άλλους δύο.  Και οι τρεις κάπου στη βάση είμαστε ένα. Δεν κάνει ο ένας χωρίς τους άλλους δύο, ούτε ο Χριστός, ούτε ο πλησίον μας, ούτε ο εαυτός μας. Αν πάλι μισούμε τον εαυτό μας, μισούμε και τους άλλους δύο, και τα τρία ή θα έχουν σχέση αγάπης ή μίσους. Βέβαια αυτά είναι ψιλά γράμματα όπως λέμε.
    Εμείς οι χριστιανοί και δη οι ορθόδοξοι ξέρουμε με λίγες λέξεις ότι, χριστιανός είναι ο άνθρωπος που αποδέχεται όλη την διδασκαλία του Ευαγγελίου, των Πατέρων και της παράδοσης. Ο μη χριστιανός άνθρωπος είναι αυτός που δεν πιστεύει και δεν αποδέχεται ολόκληρη ή μέρος της διδασκαλίας του Χριστού. Είναι αυτός που αδιαφορεί ή συνειδητά αρνείται και πολεμάει τον χριστιανισμό με τα μέσα της κάθε εποχής. Αυτόν τον χαρακτηρίζουμε άθεο, Χριστομάχο και αντίχριστο.
   Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο και έφερε εις πέρας την αποστολή του προκειμένου να βοηθήσει και τελικά να σώσει τον άνθρωπο. Ο αντίχριστος θα έλθη και αυτός όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου  εν ταις εσχάταις ημέρες λέγει η Γραφή.
   Διά να έλθη ο Χριστός στον κόσμο οι άνθρωποι έπρεπε να ενημερωθούν. Αυτή η ενημέρωση άρχισε από την εποχή του Αδάμ και της Ευας, αργότερα των προφητών και τελικά του Ιωάννου του Βαπτιστού. Στη συνείδηση των ανθρώπων από τότε διαδίδονταν αυτό το μήνυμα [περί του ερχομού ενός σωτήρα Θεού] από γενιά σε γενιά, άγραφο βέβαια έως ότου καταγράφηκε με τις προφητείες αργότερα.
   Ο Ιωάννης ο πρόδρομος [πριν τον δρόμο που θα ακολουθούσε ο Χριστός βάδισε εκείνος μεταφέροντας το ίδιο μήνυμα],  έλεγε δηλ. ότι είναι απεσταλμένος διά να προετοιμάσει τον ερχομό του Χριστού. Γιά παράδειγμα ένας βασιλέας ή πρόεδρος Δημοκρατίας προκειμένου να επισκεφθεί ένα κράτος στέλνει μηνύματα, ενημέρωση για τον επικείμενο ερχομό. Οι απεσταλμένοι προ αυτού ετοιμάζουν το έδαφος όπως λέμε για να στεφθεί από επιτυχία ο ερχομός του τάδε προέδρου. Να πείσουν το λαό να υποδεχθεί θετικά και φιλικά τον πρόεδρο της Αμερικής ας πούμε.
   Εδώ δεν πρόκειται περί ενός επίσημου ενός κράτους, αλλά πρόκειται διά τον Χριστόν, ο οποίος είναι αξιόπιστος, εγγυητής και προστάτης κάθε αγαθού και κάθε αρετής. Αγαθός ο Θεός μας λέγει η Γραφή. Ο αντίχριστος απεναντίας είναι πνεύμα πονηρόν γνωστό και αυτό από την Γραφή για τους χριστιανούς. Οι χριστιανοί θα πρέπει να έχουν την ενημέρωση, την αγωγή, την παιδεία, την ικανότητα, την πνευματικότητα διά να μπορούν να αξιολογήσουν, να διακρίνουν, να επιλέξουν και να αποφασίσουν για τα ζητήματα που αφορούν γενικά όλη την ύπαρξη της ψυχής και του σώματός τους. Περί του ζητήματος του αντιχρίστου ο οποίος είναι πρόσωπο του μέλλοντος, αλλά υπήρξε  πνεύμα του παρελθόντος  καθώς είναι και του παρόντος έχουμε να προσθέσουμε στην σκέψη του χριστιανού κάτι ωφέλιμο.
   Ο αντίχριστος θα έλθει στο μέλλον - άγνωστο πότε. Έχουν έλθει όμως οι πρόδρομοι αυτού από αρχής του κόσμου. Κατ' αρχήν πρόδρομοι του αντιχρίστου είναι οι άνθρωποι που είναι φιλικά διακείμενοι στο φρόνημα αυτού. Λέμε "αντί"-χριστος διότι είναι το αντίθετο, το αντίστροφο, το αντίπαλο κλπ,  του Χριστού. Απέναντι από την αγάπη του Χριστού εκείνος τοποθέτησε το μίσος, στο σεβασμό την ασέβεια και πάει λέγοντας.
    Από Χριστού και ύστερα παρουσιάσθηκαν ως μεσσίες αρκετά  ιστορικά καταγεγραμμένα πρόσωπα 15 περίπου και πάνω στον αριθμό. Όλοι απέτυχαν και αφανίσθηκαν αφού δεν έπεισαν τους ανθρώπους της εποχής των. Υπάρχουν οι αντίχριστοι προ του Χριστού αλλά υπάρχουν και οι αντίχριστοι μετά του Χριστού. Η Άγια Γραφή λέει: "πολλοί αντίχριστοι γεγόνασι". Ο Χριστός ονομάζει ακόμη και τον Πέτρο: "ύπαγε οπίσω μου σατανά". Αφού είχαμε φίλοι μου αντιχρίστους στο παρελθόν, δεν έχουμε και σήμερα; Βεβαίως και έχουμε. Ποίοι είναι αυτοί οι αντίχριστοι της παρούσης εποχής; Μετά από τόση διδαχή, τόση διδασκαλία, τόση ιστορία περί Χριστού, τόσα σχολεία, τόσα πανεπιστήμιά, τόση γνώση δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένας χριστιανός με αντίχριστο φρόνημα. Δυστυχώς όμως υπάρχουν, και είναι πολλοί.
   Οι άνθρωποι έχουν μοιραστεί σε φίλους και οπαδούς ή του Χριστού ή του αντιχρίστου. Το αντίχριστο φρόνημα μέσα στον χριστιανικό κόσμο ενεργείται πρώτα από θεωρίες και ιδέες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, γνωστικές, δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές, καπιταλιστικές, κλπ. Δεύτερα ενεργείται  από ομάδες, από άτομα, από συμφέροντα, από οργανωμένα κέντρα, από τις λεγόμενες στοές και λέσχες. Στις οποίες μέλη είναι και ορθόδοξοι χριστιανοί!!!. Τρίτον ενεργείται από έθνη για παράδειγμα στη Δυτική Ευρώπη ο Θεός πέθανε εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες!. Αυτό είναι φοβερό, για ένα έθνος, ή μία ήπειρο (βλέπε Ευρώπη). Αυτό δεν χωνεύεται με τίποτε. Σήμερα τα χρόνια ετούτα έχουμε τον οικουμενισμό, την παγκοσμιοποίηση, την νέα εποχή, την νέα τάξη. Είναι πολλά τα καταστήματα για να έχουμε επιλογές και να λέμε: εγώ είμαι ή ανήκω στο τάδε κατάστημα, ο άλλος στο άλλο κατάστημα. Έτσι γίνονται οι καλές δουλειές!!!  Σε μία ήπειρο σαν την χριστιανική Ευρώπη που πέθανε ο Θεός, ποιον Χριστό έχουν; Δεν έχουν Χριστό, και αφού δεν έχουν Χριστό, έχουν τον άλλον, τον απέναντι, τον αντίπαλο του  Χριστού δηλ. τον αντίχριστο. Όσοι γνωρίζουν περί αντιχρίστου και δουλεύουν-υπηρετούν τους θεσμούς και τα πρόσωπα ή τις ομάδες που ενεργούν αντίχριστα ταυτίζονται με το αντίχριστο αυτό φρόνημα και θα δώσουν λόγο κατά την ημέρα της κρίσεως.
   Ας έλθουμε στα δικά μας τα Ελληνικά δρώμενα περί αυτού του ζητήματος. Οι δύο βασικοί θεσμοί εντός της πατρίδος μας πολιτεία και εκκλησία, κατέχονται και από το ανάλογο φρόνημα. Έτσι συγκροτούν ο ένας θεσμός το Έθνος και ο άλλος θεσμός την Εκκλησία. Στο ένα έχουμε το εθνικό φρόνημα, ενώ στο άλλο έχουμε το χριστιανικό (πνευματικό) φρόνημα. Δηλαδή ένα πακέτο αρετών του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού όπως το λέγουν. Το έθνος καθώς το ομολογεί δημόσια όλος ο πολιτικός κόσμος, άλλαξε την ταυτότητά του από Ελληνική σε Ευρωπαϊκή εδώ και 46 χρόνια. Η Ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι άθεη, στην ουσία α-χριστη (χωρίς Χριστό), και τελικά αντίχριστη. Όλοι οι θεσμοί υπηρετούν (άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο) το αντίχριστο φρόνημα. Παντού και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο βλέπουμε και αισθανόμαστε το αντίχριστο πνεύμα.
    Η πολιτική (με την ψήφιση αντίχριστων νόμων-ανακάτεμα λαών κ.α.), οι επιστήμες (με την υιοθέτηση-νομιμοποίηση αντίχριστων πρακτικών όπως εκτρώσεις-δικαιώματα ομοφυλοφίλων-υιοθέτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια κ.α.), η οικονομία (με την οικονομική υποδούλωση λαών-εθνών) υπηρετούν όλοι το αντίχριστο πνεύμα. Έτσι παγίδευσαν τον χριστιανικό κόσμο σιγά - σιγά μέσα στο χρόνο προβάλλοντας όλα αυτά τα αίσχη ως πρόοδο και εξέληξη.
    Ο λαός (μάλλον όχλος) όπως προείπαμε ακατήχητος και ανιστόρητος έγινε υποχείριο και παραδόθηκε στα ρεύματα της νέας εποχής που ενώ βλέπει ότι βλάπτεται, αυτοαναγκάζεται και δέχεται όλα αυτά τα προϊόντα του αντιχρίστου και των προδρόμων του. Αυτοί οι άνθρωποι που υπηρετούν το αντίχριστο φρόνημα δεν είναι ξένοι, δεν είναι μακριά μας, αλλά κοντά μας, δηλαδή είναι άνθρωποι της δικής μας κοινωνίας, της δικής μας γειτονιάς, της δικής μας συγγένειας, του χωριού μας, της πόλης μας, δηλωμένοι Έλληνες και χριστιανοί. Κάποιοι είναι δηλωμένοι στα λόγια άθεοι, στα δε έργα Θεομάχοι και Χριστομάχοι.
    Όλοι σχεδόν οι Έλληνες σκέπτονται, μιλούν, τρώγουν, πίνουν, ντύνονται, διασκεδάζουν κλπ, και αντιγράφουν ότι είναι Ευρωπαϊκό και Αμερικάνικο (χωρίς διάκριση), στην ουσία άθεο και μάλλον αντίχριστο, Τι άλλο μπορεί να είναι αυτοί οι άνθρωποι εκτός από αντίχριστοι; Bαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά πως να τους ονομάσουμε; Ας με πείσει κάποιος οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα και θα τον ακολουθήσω. Αντίχριστη κοινωνία, αντίχριστους ανθρώπους παράγει, (εξαιρούνται οι περιπτώσεις). Δικά μας αδέλφια, παιδιά, συγγενείς χωριανοί κλπ, είναι όλοι εκείνοι που λειτουργούν κάτω από τις εντολές των προδρόμων του αντίχριστου. Όλοι αυτοί δεν είναι μέρος η τμήμα του των ενεργειών προς υποδοχή του αντιχρίστου; Αν δεν είναι, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
     Όλους αυτούς και ιδίως τους πολιτικούς (που έχουν την μεγαλύτερη συμμετοχή σε όλο αυτό)  αντί να τους αποφεύγουμε, εμείς οι χριστιανοί τους δίνουμε εντολή με την ψήφο μας να συνεχίζουν και να προετοιμάσουν το έδαφος για να υποδεχθούν οι απόγονοί μας και να προσκυνήσουν τον αντίχριστο για Χριστό = για Θεό.
     Τελικά θέλω να σας υπενθυμίσω φίλοι μου ότι πολλοί έγραψαν για τον ΕΝΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ, για τους πολλούς αντιχρίστους που ζουν ανάμεσά μας (στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στη δουλειά μας, στην ενορία μας κ.α) δεν θα βρεθεί να γράψει έστω και ένας από εσάς; Δεν θα πω εξοντώστε τους, δεν είναι ανθρώπινο, αλλά τουλάχιστον μην τους ενισχύετε, μην τους αφήνετε να προχωρήσουν και άλλο, σταματήστε τους με όποιο ειρηνικό και φιλικό μέσο μπορείτε. Μην τρέφετε τις αντίχριστες ελπίδες τους ώστε να υλοποιηθούν, μην γίνεστε συνεργάτες τους διότι τελικά και εσείς κινδυνεύετε και τα παιδιά σας. Εάν εξαφανίσουμε τους πολλούς μικρούς αντιχρίστους, ίσως να μην έλθει ποτέ (ή να αργήσει πάρα πολύ να έλθει) ο ΈΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ.