ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζούμε όλοι
αδελφοί μου (θρησκευόμενοι και μη) τον τελευταίο καιρό. Το αν είναι αλήθεια όλα
αυτά που λέγονται και γράφονται θα φανεί από το επόμενο (άγνωστο για μας) βήμα
στο οποίο θα προχωρήσουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου.
Για
άλλη μια φορά δυστυχώς η κοινωνία μας αποδεικνύει ότι δεν ελπίζει πλέον στον
ζωντανό Θεό μας αλλά εξ ολοκλήρου και μόνο στην επιστήμη. Σε περιόδους
επιδημιών από ιστορικές αναφορές, οι πρόγονοί μας όντος πιστοί, εμπιστεύονταν
την δύναμη του Θεού. Επιστήμη ανθρωπιστική και Θεός τουλάχιστον αλληλο-αναγνωρίζονται,
διότι εκεί που τελειώνει η επιστήμη, αρχίζει (μάλλον συνεχίζει) ο Θεός. Επιστήμη που δεν αναγνωρίζει την δύναμη και την ύπαρξη
του Θεού δεν ωφελεί ποτέ τον άνθρωπο, αντιθέτως τον ζημιώνει.
Πολύ
γρήγορα και χωρίς σύνεση αποκλείσαμε τον Χριστό μας από τις λύσεις αυτού του
προβλήματος. Το λυπηρό δε σε όλο αυτό είναι ότι δεν υπερασπιστήκαμε την
παντοδυναμία του Θεού μας, ούτε εμείς οι κληρικοί, ώστε να μην κλείσουν οι Ναοί
του Θεού και σταματήσουν οι παρακλήσεις και οι ικεσίες μας. Αλήθεια μήπως και
εμείς (οι της εκκλησίας του Χριστού) πιστεύουμε ότι την λύση στην επιδημία θα
δώσει η επιστήμη; Αν αυτό πιστεύουμε, τότε ας αναλογιστεί ο καθένας μας τι ρόλο
παίζει ο Θεός στη ζωή μας. Μήπως υιοθετούμε μια προτεσταντική γραμμή ότι η
εκκλησία είναι και λειτουργεί και έτσι (δηλαδή χωρίς Θεό και μυστήρια, αφού διά
εκείνους έχει πεθάνει προ αιώνων). Εκκλησία νομίζω είναι ένα σώμα ανθρώπων πιστών που είναι σύμφωνοι με τους όρους του νόμου του Θεού, και
όχι καθένας με δικούς του όρους και μόνος του. Σήμερα στις ημέρες που ζούμε, υπάρχει στην πατρίδα μας η Εκκλησία Χριστού ως σώμα; Ως διοίκηση
υπάρχει σίγουρα. Ως σώμα προσευχομένων πιστών υπάρχει; Μήπως το ένα έχει
καταλυθεί; Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας και ας προβληματιστεί. Μήπως το σενάριο
είναι να περάσουμε σε μία ατομική πίστη; Με μελλοντικό αποτέλεσμα την σύγχυση
και τη σύγκρουση;
Και
θα ρωτήσει κάποιος: "Και τι θα μπορούσε να προταθεί σε αυτή την κατάσταση;
Υπήρχαν λύσεις; Και βέβαια
υπήρχαν κάποιες λύσεις, και πάντα υπάρχουν, αν το θέλανε αυτοί που αποφάσισαν όλα αυτά. Αλλά μάλλον
δεν ήθελαν, αφού δεν πιστεύουν στην δύναμη της Εκκλησίας του Χριστού - Θεού.
1) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται
ακολουθίες σε ανοιχτούς χώρους (π.χ. σε προαύλια Ιερών Ναών με τις απαραίτητες
αποστάσεις των πιστών); Γιατί υπάρχουν τα αντιμήνσια;
2) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται
ακολουθίες εντός των ναών με αναλογία τετραγωνικών μέτρων και ανάλογη παρουσία πιστών; Στα σούπερ μάρκετ και σε
ανοιχτές αγορές γιατί επιτρέπεται η παρουσία ανθρώπων που μπορεί να ψωνίζουν
και δίπλα - δίπλα πολλές φορές; Μήπως πρέπει να κλείσουν και αυτά αργότερα; Στα
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (π.χ. αστικά) τηρείται η αναλογία τετραγωνικών μέτρων
και επιβατών;
3) Δεν θα μπορούσαν να γίνονται
ακολουθίες με συμμετοχή αριθμού πιστών εκ περιτροπής μέσα στην εβδομάδα;
4) Δεν θα μπορούσε ο κάθε ιερέας όταν
τον καλούν να μπορεί να πηγαίνει στα σπίτια και να τελεί την ακολουθία του
αγιασμού ή του ευχελαίου, ή να εξομολογεί και να κοινωνεί έναν πιστό; Αλλά ούτε
αυτό επιτρέπεται. Στους γιατρούς για την ίαση του σώματος επιτρέπεται η
μετακίνηση. Στους γιατρούς της ψυχής (πνευματικούς) γιατί δεν επιτρέπεται;
Είναι ολοφάνερο ότι οι άρχοντες μας δεν πιστεύουν σε πνευματική ζωή και Θεό.
Αδελφοί
μου αδιέξοδα δεν δικαιολογούνται, λύσεις μετά από αλληλοκατανόηση υπάρχουν και
είναι δυνατόν να υλοποιηθούν. Όλα τα παραπάνω είναι προτάσεις για διαβούλευση
από τους έχοντες ευαισθησία και αγωνία για την κατάσταση την οποία ζούμε. Και
επίσης είναι ο κατάλληλος χρόνος, εμείς οι ποιμένες να τοποθετηθούμε υπεύθυνα
απέναντι στα γεγονότα της σήμερον καθώς και αυτά που θα ακολουθήσουν στο
μέλλον. Υπάρχει κόσμος που πονά, που αγωνιά, που ανησυχεί, που κλαίει, που
αρρωσταίνει ψυχικά, που πνίγεται, που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Που είναι οι
ποιμένες να προστατεύσουν τα πρόβατα και να υπερασπιστούν την θρησκευτική
ελευθερία των πιστών; Να απαλύνουν τον πόνο τους, να τους δώσουν θάρρος και
κουράγιο, ελπίδα για το αύριο; Μήπως (ως ποιμένες) τους γυρίσαμε την πλάτη και
είναι σαν να τους λέμε «σας είπαμε να πιστεύεται, αλλά μέχρι ένα όριο. Η
κατάσταση τώρα έχει ξεπεράσει το όριο της πίστης και βρίσκεται στα χέρια της
επιστήμης!» Πρέπει ο καθένας μας να ρωτήσει τον εαυτό του το εξής: «Τι είναι
δυνατότερο. H
πίστη στο Θεό ή η επιστήμη;» Ο Θεός βέβαια γνωρίζει την απάντηση για τον καθένα
μας. Εμείς την γνωρίζουμε για τον εαυτό μας; Εκεί ξεκαθαρίζουν όλα για τον
καθένα μας.
Το κοινωνικό δικαίωμα γέννησε πολλές σκέψεις, λογισμούς, επιθυμίες, γνώμες, απόψεις, απαιτήσεις με όλο το πακέτο των λεγομένων κοινωνικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να γίνει όχλος, που εύκολα κατευθύνεται από τους καιροσκόπους πολιτικούς, και κοινωνικούς καθοδηγητές, ώστε να συγκρούονται οι τυφλοί όχλοι και αυτοί να παραμένουν θεατές ή να το διασκεδάζουν μεταξύ των.
Και τελικά τι προτιμάμε; Nα είμαστε με τον Θεό και ανάμεσα σε
κινδύνους και υπό την ασφάλεια του Θεού; ή στην ασφάλεια την δική μας (λογική – επιστήμη) και χωρίς Θεό;
Λαμία, 1 Απριλίου 2020
π.
Σταύρος Βάϊος
Η απορία μου είναι,δε διάβασαν αυτοί οι θεολόγοι και οι αρχιερείς Παλαιά Διαθήκη και δε κατάλαβαν ότι η ιστορία του Εβραϊκού λαού είναι η ιστορία και του Xριστιανισμού;Όταν οι Εβραίοι απομακρύνονταν από το Θεό και συμπορεύονταν με τα έθνη τα ειδωλολατικά,είχαν ασθένειες,θανάτους και υποδουλώνονταν στους εχθρούς τους,μέχρι και τα Iερά και τα Oσια τους και η Κιβωτός του Μαρτυρίου έπεσε στα χέρια των εχθρών τους.Και όταν ενθυμούνταν τοv Θεό και μετανοούσαν, ερχόταν η ηρεμία,η ησυχία και η γαλήνη στα σπίτια τους.Αντί να κηρύξουν μετάνοια ταπείνωση και αποχή από την αμαρτωλή ζωή,αντί να καταφύγουν στοv Κύριο με παρακλήσεις και δεήσεις προς τον δυνάμενο να μας σώσει από την ασθένεια,απαγορεύουν τη θεία λειτουργία και τις ακουλουθίες της Εκκλησίας, καταργούν τα όπλα πού μπορούν να πολεμήσουν κάθε κακό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απιστία και η αποστασία στο αποκορύφωμά της!
ΠΑΤΕΡ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ...ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΑΤΕΡ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕΤΕ....ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ...ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ....ΚΑΠΟΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΙΣΩΣ ΕΝΑ ΣΥΛΑΛΛΗΤΗΡΙΟ;;; ΤΙ;;; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
ΔιαγραφήΑΠΑΝΤΗΣΗ στα δύο σχόλια. (Α’ ΜΕΡΟΣ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή το κείμενο περί απάτης προέκτεινε τις σκέψεις διά το γνωστό θέμα, έρχομαι να συνεχίσω όσο μπορώ κατά το ανθρώπινο. Δεν θα ήθελα να μακρυγράψω. Το διαδίκτυο καλό είναι, αλλά ο χειρισμός από τους ανθρώπους κατέστη αλόγιστος, έφερε τους αναγνώστες σε κούραση αναγνωστική, με συνέπεια την σύγχυση και την αποστροφή από αυτό, για πολλούς δε έγινε εξάρτηση καταστροφική. Κατέστη αναγκαίο αντιπαθές. Ο διάλογος όσο και να φαίνεται εύκολος είναι δύσκολος, και αντί ωφέλιμος αποβαίνει και βλαπτικός. Την γνώμη μου καταθέτω, έλεγε συχνά ο Παύλος, αυτόν ας ακολουθήσουμε και εμείς λέγοντάς το, όπως έλεγε και εκείνος.
Ο χριστιανισμός έχει καταγεγραμμένες πολλές περιόδους στην ιστορία του, όπως και ο Ιουδαϊσμός. Ακμή και παρακμή, ή μία κατάσταση διαδέχονταν την άλλη. Αιτία φυσικά ήταν και τότε και τώρα η αποστασία-αμαρτία από τον αληθινό Θεό. Η ιστορία στους έχοντες γνώση και μάλλον όλοι έχουν σήμερα, εκτός από εκείνους που δεν θέλουν. Πόσο μάλλον οι αρχιερείς, που είναι η απορία του π. Ιλαρίωνα. Η ερώτηση οδηγεί σε διπλή ερμηνεία, α) απάντηση: δεν γνωρίζουν οι αρχιερείς; Γνωρίζουμε εμείς κάτι από τους αρχιερείς παραπάνω; Η γνώση δεν αποκτάται θεσμικά, ούτε διαδοχικά, ούτε κληρονομικά, β) απάντηση: γνωρίζουν όσο προσπάθησαν, τώρα πλέον δεν είναι μόνο ζήτημα γνώσης-θεωρίας, αλλά πράξης, και η γνώση αποδεικνύεται από την πράξη. Αν γνωρίζουν και πράττουν το αντίθετο; Εδώ έχουν το κοινωνικό άσυλο ηγέτες και ποιμένες όλοι τους, εκεί θα το έχουν; Βέβαια δεν θέλουν να πράττουν ότι το χριστιανικό και το Ελληνικό, και αφού δεν θέλουν βέβαια και δεν μπορούν. Πάντως οι αρχιερείς γνωρίζουν, εν γνώσει [το υποκριτικό δίκαιο άγνοιας δεν τους αθωώνει] και εν συνειδήσει τάχθηκαν σε άλλο στρατόπεδο και όχι του Χριστού.
Οι αρχιερείς = ποιμένες, είναι σαν και εμάς και από εμάς, δηλαδή αδέλφια μας, συγγενείς μας, χωριανοί μας, συμπολίτες μας, και ότι είναι η κοινωνία ως σύνολο είναι και οι άνθρωποι ως μονάδες, δηλαδή αντίγραφα αυτής. Όλες οι σχολές βγάζουν ή δασκάλους ή γιατρούς ή δικηγόρους ή οικονομολόγους ή τεχνικούς ή στρατιωτικούς ή κλπ, οι οποίοι όλο και εξειδικεύονται συν τω χρόνω. Διά την εκκλησία δυστυχώς η φορά της είναι αντίθετη δεν θέλει εξειδικευμένους χριστιανούς. Αυτή οι κοινωνία [ανειδίκευτη ας πούμε] εκλέγει και τους πολιτειακούς [με απρόβλεπτη ημερομηνία λήξεως] και τους θρησκευτικούς άρχοντες, διότι οι αρχιερείς είναι άρχοντες = ηγέτες και μάλιστα ισόβιοι!!! Όσο διά τον ποιμένα ή αρχιερέα, ένας αρχαίος Πατέρας προσδιορίζει το βαθμό του αρχιερέα ή επισκόπου μόνο εις το διοικείν, άρα το ποιμαίνειν αφέθηκε στους πρεσβυτέρους. Η εκκλησία σήμερα δεν είναι ποιμαίνουσα, αλλά διοικούσα. Το Ποιμαντικό τμήμα [με κέντρο το πνευματικό] της θεολογικής Αθηνών μετονομάστηκε - μεταλλάχθηκε - υποβαθμίστηκε σε κοινωνικό, ως μία υπηρεσία του κοινωνικού κράτους προσφέροντας μόνο άτρον. Οι αρχιερείς = [είναι η αρχή = η διοίκηση των ιερέων] όταν τους εκλέγει «ελέω Θεού» η εκκλησία πριν ενθρονιστούν εις την επισκοπή τους, δίνουν τον καθιερωμένο όρκο [δια-βεβαίωση, τι λένε σαν κάτι ενισχυμένη από τη σκέτη βεβαίωση, το κράτος δεν παίζει, απαιτεί σίγουρη δέσμευση] εις τον ανώτατο άρχοντα και τον Υπουργό Παιδείας [ως προϊστάμενό τους] ότι θα τηρούν επακριβώς [χωρίς δικαίωμα διαφωνίας ή έστω άλλης γνώμης] τους νόμους και τις εντολές του Κράτους, και μετά εγκαθίσταται εις την επισκοπή του. Μήπως η νεώτερη [πολιτική] διαβεβαίωση είναι πιο έγκυρη και ανατρέπει την πρώτη [θρησκευτική] η οποία είναι βεβαίωση – υπόσχεση στο Θεό; Αυτή την συνεργασία για τα μάτια του κόσμου στο σύνταγμα την ονομάζουν συναλληλία = συναλλάσσομαι ή συνεργασία, δήθεν επί ίσοις όροις, ενώ στην ουσία η εκκλησία είναι η υπηρέτρια του Ελληνικού Κράτους. Αυτό και ο πιο αγράμματος Έλληνας σήμερα αν θρησκεύει ξέρει ότι, ποτέ η εκκλησία δεν διαφώνησε για κανένα αντιχριστιανικό και για κανένα ανθελληνικό νόμο έως σήμερα. Δεν είναι καιρός να αναφερθώ στις «ηρωικές] υποχωρήσεις τους. Δεν υπάρχει ούτε ένα όχι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ στα δύο σχόλια. (Β’ ΜΕΡΟΣ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αρχιερείς θεωρούν τον εαυτό τους κανόνα και όριο [δικής τους προέλευσης] πίστεως που μέσα σε αυτό θα κινούνται ο «κατώτερος» κλήρος και ο λαός. Κανένας προϊστάμενος δεν χαίρετε όταν έχει πιο γνωστικό υφιστάμενο. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται ένας πρεσβύτερος ή μοναχός ή λαϊκός να είναι πάνω από το όριο πίστεως του Δεσπότη, αυτό απαγορεύεται αυστηρά και με κόστος. Έξω και πάνω από το όριο πίστεως του Δεσπότη είσαι αποσυνάγωγος. Κάποιος εν ζωή «αρχιερέας» είπε: αν οι χριστιανοί αποφασίσουν για κάτι το οποίο είναι αντίθετο στο Ευαγγέλιο εγώ δεν θα ακολουθήσω το Ευαγγέλιο αλλά τους χριστιανούς !!!. Αυτό σημαίνει ότι ο επίσκοπος αυτός αντιστρατεύεται το νόμο του Χριστού, και από εκπρόσωπος του Χριστού γίνεται του Αντίχριστου, δηλαδή; Αντίχριστος; Φοβερόν. Η Γραφή λέγει ότι πριν τον ένα αντίχριστο θα έλθουν οι πολλοί αντίχριστοι. Αυτοί [για τον κόσμο χριστιανοί θα είναι] είναι και πολιτικοί ηγέτες και θρησκευτικοί ποιμένες. Το αρχιερέας είναι αξίωμα της Παλαιάς Διαθήκης. Σε αρχιερείς είπε ο Χριστός τα γνωστά ουαί. Οι αρχιερείς σήμερα είναι διοικητές ενός από τους πολλούς φορείς της Ελληνικής κοινωνίας, τίποτε περισσότερο.
Τουλάχιστον τότε οι άνθρωποι μέσα σε μία κρίση οποιασδήποτε φύσεως έβρισκαν τον εαυτό τους και επέστρεφαν στο Θεό, ζητούσαν την βοήθειά του, δηλαδή μετανοούσαν. Υπάρχουν στην ιστορία πολλά παραδείγματα. Να πιστέψω ότι οι αρχιερείς μάλλον είναι ανιστόρητοι; Αυτό το φοβάμαι. Είναι μάλλον φανερό ότι εμπιστεύονται την πολιτεία και την επιστήμη, παρά και το φάρμακο της προσευχής το οποίο είναι δωρεάν και χωρίς παρενέργειες. Οι αρχιερείς τα δεινά στην ιστορία των Ιουδαίων δεν τα συνδυάζουν με την απιστία και απομάκρυνση του πιστού από το Θεό, διότι αν αυτό είχαν την ικανότητα να το διαγνώσουν, θα ήταν πραγματικά επί σκοπόν [ως επίσκοποι] στα της πίστεως για την σωτηρία των προβάτων ας πούμε, και θα πρότειναν μετάνοια και επιστροφή. Το πάθημα ακόμη και σήμερα δεν είναι αργά για να γίνει μάθημα. Μήπως ο σημερινός άνθρωπος είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως;
Ο λαός αφέθηκε να τον σώσει η Δύση, [δηλαδή α) ο βο[υ]λευτής και β) ο αρχιερέας], και όχι η ελπίδα του και η πίστη του στο Θεό. Διά την Δύση ο Θεός απέθανε πριν αιώνες. Μήπως και για την Ανατολή ο Θεός πέθανε με καθυστέρηση κάποιων αιώνων; Ας αλλάξουν οπτικούς [πνευματικά] φακούς ο λαός και ο κλήρος, ας αφυπνισθούν και ας συνέλθουν όλοι, διότι ο Θεός είναι μακρόθυμος, αλλά έως
ΑΠΑΝΤΗΣΗ στα δύο σχόλια. (Γ’ ΜΕΡΟΣ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χριστιανοί περιμένουν το θαύμα στην κρίση να το κάνει όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ο από μηχανής Θεός και καλώς, ναι αλλά και με τη δική μας συμμετοχή. Τα εμπόδια ολοκλήρωσης της πίστεως και της σωτηρίας του κάθε ενός περνά από το σύνολο και τα αντιμετωπίζουν συνολικά οι πιστοί αλληλοϋποστηριζόμενοι. Το έμπρακτο δεν το βλέπει ο Θεός από τον σημερινό χριστιανό το οποίο θα τον βοηθήσει, καθώς λέγει το β σχόλιο. Πολλοί θυμούνται διάφορες κρίσεις = πανδημίες στην πατρίδα μας, ολίγοι όμως θυμούνται ότι, η εκκλησία ως σύνολο προέβαινε σε κάτι το έμπρακτο, όπως προσευχή μετάνοια και λιτανείες. Σωστά λέγει το β σχόλιο: εμείς οι ολίγοι πιστοί [μάλλον ελάχιστοι είμαστε και εάν γίνει ένα ξεκαθάρισμα διά μέσου μίας άλλης δοκιμασίας πόσοι θα απομείνουν;] που θέλουμε να ανοίξουμε τις εκκλησίες Μας, [ναι δικές μας είναι οι εκκλησίες = ναοί, αλλά τους προσφέραμε δώρο στους αρχιερείς! Και τώρα είναι κτήμα τους, και αυτοί κτήμα του Κράτους] αλλά για ποιες εκκλησίες Μας μιλάμε; Κανένα Ναό δεν έχτισε η εκκλησία έως σήμερα να τον προσφέρει στο λαό, και όμως έχει χιλιάδες και δικές της. Τώρα ζούμε ως χριστιανοί επίσημα πλέον διωγμό. Τολμούν οι αρχιερείς να κηρύξουν την εκκλησία υπό διωγμό; Ούτε σκέψη. Επιστρέψαμε δυστυχώς στην κατ’ οίκον εκκλησία για προσευχές, και παρακλήσεις.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε έμπρακτα ακόμη και σήμερα. 1] Να σταματήσουμε ως χριστιανοί να αμαρτάνουμε. 2] Να προσευχόμαστε για να μην ξανα-αμαρτήσουμε. 3] Να κάνουμε αυτοκριτική, όχι ετεροκριτική, 4] να αξιολογήσουμε με το μηχανισμό αυτόν το παρελθόν μας, το προβληματικό παρών μας, και 5] να επαναπρογραμματίσουμε το μέλλον μας, 6] να επισκευάσουμε τον εαυτό μας, 7] να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πρώτα και δεύτερα τους άλλους, 8] να σκεφτόμαστε ότι και αν κάνουμε στην καθημερινότητα να είναι θέλημα του Θεού και όχι δικό μας. 9] Να πιστέψουμε ότι στον κόσμο δεν είμαστε μόνο εμείς, ότι είμαστε όλοι μαζί, 10] να απομονώνουμε κάθε τι το άρρωστο από την κοινωνία που ζούμε, ως εκλέκτορες και να εκλέγουμε για τον κάθε θεσμό ανθρώπους ανώτερους και όχι κατώτερους. Θέλω αδελφέ στη ζωή σου η κάθε σκέψη σου, η κάθε κίνησή σου έμπρακτα να έχει την συμφωνία του Θεού. Αν ο Θεός δεν συμφωνεί μην προχωρείς. Θα λειτουργείς από σήμερα και στο εξής λέγοντας στον εαυτό σου: τι θα έκανε στο κάθε τι ο Χριστός ή η Παναγία αν ήταν στη δική μου θέση σήμερα. Αυτό θα κάνω και εγώ, θα ειπείς στον εαυτό σου.
Κίνημα; [ρωτά το β σχόλιο] Να πάρουμε ξύλα και πέτρες άλλα ας πούμε όπλα; Όχι αυτό δεν το εγκρίνει ο Χριστός, διότι κίνημα ανταρσίας πρότειναν και οι μαθητές τότε, ο Χριστός όμως δεν δέχτηκε την πρόταση αυτή την απέρριψε.
Συλλαλητήριο; [πάλι το β σχόλιο] Ο σημερινός άνθρωπος είναι άτολμος, δειλός, διότι ξέρουμε ότι, την Κυριακή των Βαΐων ήταν χιλιάδες κόσμου, μετά από 5 ημέρες όμως δύο έμειναν πιστοί, η Θεοτόκος και ο Ιωάννης. Κάποτε οι αρχιερείς οργάνωσαν διαμαρτυρίες κλπ μόνο για τα υλικά συμφέροντα και όχι τα πνευματικά. Ελάχιστοι θυμούνται την σύγκρουση πολιτείας – εκκλησίας πριν αρκετά χρόνια, και αυτή για τα υλικά, ίδια περίπτωση με την τότε επί Χριστού.
Ο χριστιανός επιβάλλεται να ανακαινίζεται καθημερινά ασχέτως από χώρο και χρόνο, [αυτό λέγει ο Παύλος] αφού μέσα από την προσευχή, την μετάνοια, την εξομολόγηση και γενικά την μυστηριακή ζωή, υπό την σκέπη του Θεού και την σκιά της εκκλησίας του Χριστού και όχι του πονηρού, μόνο έτσι θα μπορεί να προσφέρει στον εαυτό του και στην κοινωνία, τα αγαθά του ο Θεός. Βάλε εσύ το δικό σου ποσοστό και το υπόλοιπο συμπλήρωμα που δικαιούσαι αδελφέ, θα το διαθέσει δωρεάν, δεν σου το υστερεί ο Θεός διότι, είναι ο πιο δίκαιος εργοδότης, αφού δίνει κατά το Γραφικό εκατονταπλάσια στον πιστό άνθρωπο. Δίνει στον άπιστο, δεν θα δώσει στον πιστό; Βρέχει επί δικαίους και αδίκους, δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει στην άλογη δημιουργία θα αφήσει την λογική δημιουργία; Μην αμφιβάλεις αδελφέ. Πίστευε και πράξε όμως, αυτό ως απόδειξη. Σάββατο του Λαζάρου. Αμήν.