ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΌΣ.

΄   Το δίκαιο αναφέρεται πρώτα για τον άνθρωπο. Το δίκαιο με βάση τους νόμους διανέμεται δίκαια. Ποτέ επιλεκτικά. Οι πάντες είναι κάτω από το δίκαιο, ισχυροί και αδύναμοι, πλούσιοι και φτωχοί κλπ. Είναι υποχρεωτικό δικαίωμα και συμμετοχή σε αυτό. Διά την επικράτηση και διάρκεια κλπ, του δικαίου είναι απαραίτητη η συνεργασία δικαίου και ανθρώπου. Το δίκαιο είναι ασπίδα προστασίας του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία που ζει. Το δίκαιο διατηρεί τις ισόρροπες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το δίκαιο διανέμεται και επιβάλλεται δίκαια χωρίς εξαιρέσεις. Το δίκαιο έχει συνέχεια και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.

   Από την μία υπάρχει  Το θείο - ηθικό δίκαιο και από την άλλη υπάρχει Το ανθρώπινο - νομικό δίκαιο.

   Ρυθμίζει γραπτώς τις σχέσεις των ανθρώπων διά βίου που απαιτεί να τηρούνται άπαντα τα γραπτά. Πριν το γραπτό υπήρχε το εθιμικό δίκαιο. Ρυθμίζει και ισορροπεί τις σχέσεις πολιτείας με τους πολίτες και τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ των. Η πολιτεία εποπτεύει την στάση του ανθρώπου, την ρύθμιση την τήρηση  προς την πολιτεία καθώς και τις σχέσεις πολίτη με τον πολίτη. Δίκαια υπάρχουν πολλά όπως: ιδιωτικό, εθιμικό, Ελληνικό, Ρωμαϊκό, ηθικό, θαλάσσης, διεθνές, θεσμών, αστικό, εμπορικό, οικογενειακό, κλπ.

   Η λέξη δικαιωματισμός είναι της εποχής  ετούτης και ανθρώπινο εφεύρημα πονηρόν, κακόν, βλαπτικόν, και καταστρεπτικόν. Δικαιωματισμός είναι έκτακτη συμπεριφορά [που αναταράσσει την λειτουργία του δικαίου εντός της ζώσας κοινωνίας] ενός ή ομάδας ανθρώπων εντός μίας κοινωνίας η οποία πιστεύει ότι έχει το δίκαιο. Ο δικαιωματισμός [είναι κρυφοί πόθοι και κρυφά πάθη διότι εισήλθαν στους ανθρώπους σκέψεις, επιθυμίες, και πράξεις που διαφωνούν με το κοινωνικό σύνολο] εισερχόμενος στην κοινωνία θα διαταράξει και θα καταστρέψει την ισορροπία στην κάθε κοινωνία μελλοντικά. Υποσκάπτει τα θεμέλια του ατόμου και  των κοινωνιών, με βάση σκοπό και στόχο να καταστρατηγήσει τις αρχές και τις αξίες που έχουν κτιστεί επί αιώνες, δηλαδή του ανθρώπινου πολιτισμού= Ελληνοχριστιανισμού θα λέγαμε εμείς οι Έλληνες, αν υπάρχουν. O δικαιωματισμός είναι  μεμονομένος ατομικός λόγος [απαίτηση ενός ή ολίγων] μέσα στους πολλούς.  Είναι παρακινούμενο και κατευθυνόμενο κίνημα σκοπού, προκειμένου να περάσουν παράλογες απαιτήσεις και να επιβάλλουν το δικό τους φρόνημα, ώστε να αυξάνει ο δικαιωματισμός και σε βάθος χρόνου να νοθευτεί το δίκαιο. Να ήταν λογικό και δίκαιο θα συμφωνούσαμε, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Δυστυχώς δεν έχει γίνει ποτέ διαβούλευση, εξέταση, επιλογή και εκλογή των όποιων δικαιωματισμών που να προσφέρει όφελος στις συνυπάρχουσες ή πολυ-πολιτισμικές κοινωνίες. Απλώς κατευθύνεται από κάποια σκοτεινά κέντρα που το επιβάλλουν με τον τύπο το χρήμα και την εξουσία. Αυτό το έφερε  ο παγκοσμιοποιητισμός ώστε να συνυπάρξουν  επί  ενός δικαίου, πολλοί δικαιωματισμοί. Το δίκαιο έχει φορά την ειρήνη, ο δικαιωματισμός την αναταραχή όποιου βαθμού.

   Ο δικαιωματισμός είναι προωθούμενος από σκοτεινά σατανιστικά κέντρα της εποχής, να προβληθεί δημοσίως, να αλλοιώσει πρώτα την κοινωνική σκέψη και δεύτερον την κοινωνική πρακτική της κοινωνίας, με δημοκρατικό ποσοστό και αποτέλεσμα την ανατροπή της ειρήνης της κοινωνίας.  Με βοηθό στη συνέχεια την δήθεν άμυνα που θα δικαιολογηθεί, αν η κοινωνία των πολλών ασκήσει  βία. Το   αποτέλεσμα θα είναι η  κοινωνική αναταραχή και διάσπαση της προ-υπάρχουσας ειρήνης στην κοινωνία όπου φιλοξενούνται οι δικαιωματιστές. Στην Ελλάδα η λέξη δικαιωματισμός ήταν άγνωστη. 

   Η Γραφή αναφέρει ότι ο κόσμος θα καταλήξει σε  σύγχυση, άγχοι, τριβή, διαταραχή, απορία, φοβικότητες, ψυχολογικά σύνδρομα,  απόγνωση, μελαγχολία, κοινωνικές συγκρούσεις κλπ. Σε αυτό θα οδηγηθεί η κάθε ιστορική κοινωνική  συνοχή, διότι  θα διαταραχτεί η τοπική και εθνική διακοινωνική ειρήνη σε γλώσσα, σε εθνικότητα, σε ήθος, σε πολιτισμό κλπ. Θα συμβεί αυτό που λέγει ο λαός μας: ήλθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα-ήρεμα.

   Το δίκαιο βοηθά να λυθούν τα προβλήματα. Ο διακιωματισμός εμποδίζει την  λύση και αυξάνει τα κοινωνικά προβλήματα.   Η πηγή που  παρακίνησε τους ελαχίστους δικαιωματιστές, λειτουργεί εις βάρος κοινωνικής  της πλειοψηφίας των  ανθρώπων που προϋπάρχουν των ολίγων.  Υπάρχουν όρια στο κάθε δίκαιο. 

   Πριν λίγα χρόνια μας ξάφνιασαν με το σύνθημα : το κράτος έχει συνέχεια.   1] το δίκαιο γενικά δεν έχει συνέχεια; με ακολουθία το 2] το ατομικό δίκαιο, 3] το οικογενειακό δίκαιο, 4] το κοινό δίκαιο, 5] το εθιμικό δίκαιο, 6] το θρησκευτικό, 7] το εργασιακό, 8] οι διακρίσεις  9] το εθνικό δίκαιο κλπ; Βεβαίως και έχει.

   Το δίκαιο άγεται και φέρεται από τον κομματισμό=κομματιασμό. Το δίκαιο είναι από γεννήσεώς του να επιφέρει την ειρήνη και άρα είναι διαχρονικά  κρατικοποιημένο, εθνικοποιημένο, πολιτικοποιημένο, και όχι κομματικοποιημένο και  οικονομικό εργαλείο συμφερόντων,  με συνεργάτη την νομική επιστήμη. 

   Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή όπως την δημοσιεύουν, και την φανερώνουν με δεμένο μαντήλι στα μάτια, αλλά είναι διάπλατα ανοιχτομάτα,  διπλωμάτα και πολυ-ομάτα. Θα λέγαμε όλα τα βλέπει, όλα τα ακούει, όλα τα γράφει, όλα τα απαιτεί, όλα τα επιβάλει κλπ, με υποστηρικτή τα όποια συμφέροντα και βοηθό τον Νόμο. 

   Όλοι ζητούν δικαιώματα, κανένας δεν αγωνίζεται για επιβολή υποχρεώσεων και καθηκόντων. Δεν έγινε ποτέ με βάση αρχές και αξίες αγώνας για υποχρεωτικότητα, [παρά μόνο για απαιτήσεις] ούτε γίνεται, ούτε ποτέ θα γίνει λόγος με πανό και συνθήματα για υποχρεωτισμό, όπως γίνεται για τον δικαιωματισμό. Ο υποχρεωτισμός έχει υποστεί διαρθρωτικές επεμβάσεις και είναι άρρωστος αγνώριστος.

   Ο δικαιωματισμός είναι λέξη του αλφαβήτου της νέας εποχής με τάση αυξάνουσα διάπλατα σε κάθε κοινωνία.  Ο δικαιωματισμός πέρασε σε ότι βλάπτει των άνθρωπο από κάθε πλευρά στην σύγχρονη εποχή.  Όπως κάποτε στο σχολείο μαθαίναμε τα Ελληνικά γράμματα του αλφάβητου, τώρα μαθαίνουμε μία μία τις λέξεις του αλφάβητου της νέας εποχής. 

 

   Πως και που γεννήθηκε ο δικαιωματισμός. Ένας π,χ, νέος συνήθως  ανήσυχος άνθρωπος με αναζήτηση στην καθημερινότητα της ζωής μέσα σε μία μικρή κοινωνική ομάδα [φιλική ας πούμε αρχικά] πρόβαλε την σκέψη του, την ιδέα του, το συζήτησε, το πέρασε ως ικανότητα, και προτέρημα. Το εγώ βέβαια του ανθρώπου και της παρέας το θεώρησαν εντυπωσιακό, το έκαναν πράξη στην μικρή ομάδα φίλων, και επέδρασε στην  τοπική κοινωνία, θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία. 

   Ο χρόνος δουλεύει, κάτι το νέο πάντα σε κάποιους αρέσει, του δίνουν σημασία, έχει αντιγραφείς, γίνεται σε λίγο μόδα ας πούμε και εξαπλώνεται στην κάθε κοινωνία, που άλλοι το επαινούν και άλλοι το κατηγορούν. Αφού έγινε μόδα έχει πιο πολλούς φίλους και οπαδούς, ο σπόρος ήδη βλάστησε και βγάζει κλαδιά και όλο αυξάνει, κάπως έτσι γεννιέται ότι καινούργιο και δημιουργεί πρόβλημα σε ότι παλαιό.  

  Κάπως έτσι γεννήθηκαν όλες οι δικαιωματικές συμπεριφορές και έφτασαν στο σημείο να απειλούν και να βιάζουν το δίκαιο. 

   Αν τελικά ο Δικαιωματισμός γίνει ισχυρός, τότε αλίμονο, είναι επικίνδυνος για όποια κοινωνική Δικαιοσύνη. Αυτά τα ολίγα. Εσύ σκέψου περισσότερα.