ΕΞΟΡΙΑ των ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ.

ΚΥΡΙΑΚΗ της ΤΥΡΙΝΗΣ.

Ωφέλιμες σκέψεις.      Το κείμενο προσπαθεί να σε παρακινήσει σε παραπέρα συλλογισμούς ώστε να μπορέσεις να ωριμάσεις αδελφέ [αν θέλεις] και τίποτε περισσότερο. 

   Με λίγα λόγια Εξορία είναι: έξω από τα όρια, πρώτα τα πνευματικά, και δεύτερον έξω από τα όρια τα τοπογραφικά του παραδείσου και είναι τόπος πραγματικός.   Εξορία είναι: το αποτέλεσμα της αμαρτίας, είναι παιδαγωγική Τιμωρία = Έξωσις = Χωρισμός-αφορισμός  = Διχασμός = Μοναξιά = Στεναχώρια = Ψυχολογικές παρενέργειες, Απομάκρυνσις κλπ, του ανθρώπου, πρώτα από το Θεό, ύστερα από τον άνθρωπο και τρίτον  από την κοινωνία, διότι ων ανυπότακτος έχει καταστεί βλαπτικός και προκειμένου να  παρασύρει στο λάθος ή το κακό, ή να γίνει παράδειγμα κακής μίμησις, αποφασιστικό είναι η θεραπεία μέσω της εξορίας. Κάθε παράβαση-παρακοή κλπ, στη εκκλησία το ονομάζουμε αμαρτία.  Η αμαρτία είναι ασθένεια της ψυχής που παρασέρνει σε πράξεις και το σώμα.

   Οι ερμηνευτές των Γραφών λέγουν ότι οι πρωτόπλαστοι γνώρισαν απ' ευθείας από το Θεό [αφού καθημερινά συνομιλούσαν] την αγωγή των νόμων που καθόριζαν την συμπεριφορά τους στο χώρο του παραδείσου και έπρεπε να τον τηρήσουν επακριβώς. Όλα είναι για εσάς να τρώτε ελεύθερα, αλλά αν φάτε από ΈΝΑ  [και τους το έδειξε] θα πεθάνετε [θα είστε μακρυά από εμένα] είπε ο Θεός, δεν τους είπε αν συμβεί κάτι φωνάξτε με κλπ. Δεύτερη ευκαιρία δεν ήταν δεδομένη. Πράγματι με την πρώτη παράβαση-παρακοή η αμοιβή ήταν η εξορία την οποία υπέστησαν οι Αδάμ και Εύα.  Στην εξορία βίωσαν πολλές εμπειρίες έως ότου πέθαναν βιολογικά. 

   Διά την κοινωνία του Άδη δεν γνωρίζουμε σχετικά  τίποτε ως προς τον τρόπο παραμονής σε εκείνο το χώρο.

   Μετά το ερχομό του Χριστού στη γη, στον χριστιανό έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες [για πολλές δεκαετίες] αποκατάστασης και επαναφοράς στη ομαλή σχέση με το Θεό.  Και όμως οι χριστιανοί δεν εκμεταλλεύονται έξυπνα όλες τις ευκαιρίες μιας ζωής.

   Υπάρχουν πολλοί τρόποι εξορίας στην διά βίου ζωή του χριστιανού. Η εξορία πέρασε πολλές φάσεις στην ιστορία. Όσοι θεωρούνταν ότι έβλαπταν τον Δήμο, την κοινότητα κλπ, αποστέλλονταν σε τόπο εξορίας, τα χρόνια προ Χριστού. Το κάθε αδίκημα από καταβολής κόσμου το ακολουθεί κάποια ποινή. Αν αυτή η μέθοδος καταργηθεί θα κυριαρχήσει η ανομία. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ελέγχοντας την αμαρτία δικάστηκε από την εξουσία, σε κλειστό τόπο εξορίας-φυλακή και τελικά σε θάνατο. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής εξορίστηκε από ηθικής χριστιανισμού αδίκως στη Πάτμο, ο Μέγας Αθανάσιος και αυτός [20 χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην εξορία τμηματικά] όλως αδίκως και πολλές φορές, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία επίσης αδίκως και αυτός, καθώς σε τόπο εξορίας κοιμήθηκε, και άλλοι πολλοί.

   Η εξορία θα πρέπει να μην ξεφεύγει από τα όρια της ήδη υπάρχουσας εξορίας και δημιουργεί νέες παραπέρα εξορίες οι οποίες όλο και διαιρούν και χωρίζουν και διχάζουν με αυξητικό τρόπο τους ανθρώπους. 

   Τώρα θα γνωρίσουμε και νέους τρόπους εξορίας που διαφεύγουν τους ανθρώπους. Η διαφωνία σε ένα κοινό ζήτημα  και μόνο,  γεννάει εξορία, δηλαδή διαφωνία κλπ. Η εξορία είναι πρώτα εσωτερική που στη συνέχεια εξωτερικεύεται. Η ασυμφωνία - διαφωνία είναι ταραχή της ψυχής, που την λαμβάνουν τα μέλη του σώματος και την  εξωτερικεύουν και στη συνέχεια την εισπράττουν οι άνθρωποι.  

   Η αποβολή ενός μαθητή από τον παιδαγωγό-δάσκαλο είναι εξορία.  Θύμωσε το παιδί [αγόρι ή κορίτσι] στο σπίτι, σηκώνεται επάνω,  χτυπά την πόρτα πίσω του και βγαίνει έξω, αυτό είναι εξορία. Δεν τον διώχνει η οικογένεια, δική του επιλογή είναι, σαν αυτοεξορία. Το σημαντικό είναι το που θα πάει το παιδί και ποιους θα συναντήσει, πόσο θα το κρατήσουν, τι θα του πούνε, τι θα του προσφέρουν κλπ. Το Εγώ το δικό του τον στέλνει έξω [της οικίας] = εξορία, έστω και κάποιες ώρες, αν όμως είναι ημέρες;.  

   Το ανδρόγυνο διαφωνεί για κάποια οικογενειακή υπόθεση και γυρίζει την πλάτη ο ένας στον άλλον, ή κοιμούνται σε άλλο δωμάτιο ο καθένας, ή δεν μιλάνε για μία, δύο, ή πέντε ημέρες, η χωρίζουν, αυτό είναι εξορία. Δεν τρώγει μαζί η οικογένεια προφασιζόμενοι κάτι, μα και αν τρώνε μαζί δεν μιλάνε καθόλου, εδώ έχουμε και ομιλητική εξορία. Υπάρχει η αδελφική εξορία. Η κοινωνική εξορία. Η Εθνική εξορία, αυτό που το ονομάζουμε εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση.  Υπάρχει η εργασιακή εξορία στη Δύση. Η Σπουδαστική εξορία  σε άλλη Ήπειρο. Παρακάτω έχουμε εξορία των αισθήσεων που μας παίρνουν και μας σηκώνουν κατά το κοινώς λεγόμενο, και μας οδηγούν σε τόπους εξορίας. 

   Ο πονηρός ξεσηκώνει τον άνθρωπο, του υπόσχεται, και του τάζει ότι το καλλίτερο, αλλά είναι ψεύτικο και οδυνηρό.

   Το λεγόμενο Μπούλιγκ είναι εξορία ενός παιδιού από τα ίδια τα παιδιά. Έχουμε Μπούλιγκ και εξορία ομορφιάς. Μπορεί  εύκολα οι άνθρωποι να απωθούν  οι δυνατοί από την ψυχολογία τους την ποινή της μειωμένης ομορφιάς, είναι όμως από τις «όμορφες», σταλμένες σε εξορία οι άλλες, οι θεωρούμενες «άσχημες».  Η αυτοκτονία, καθώς και ο φόνος, είναι τιμωρία και εξορία της ψυχής του άλλου. 

   Η εξουσία και η Επιστήμη [«που μεριμνούν και φροντίζουν δήθεν για τον άνθρωπο», βεβαίως βεβαίως] συνεργαζόμενες, εφευρίσκουν παραβάσεις και στέλνουν τον άνθρωπο εξορία. Ο κόβιντ 19 έστειλε δισεκατομμύρια ανθρώπων σε εξορία, άλλον λιγότερο, άλλον  περισσότερο, έστω και μέσα στο σπίτι του, άλλον δε αιωνίως, εδώ και τρία χρόνια. Για να είμαστε «ασφαλείς», βεβαίως - βεβαίως.      

   Τελικά η εξορία είναι αποτέλεσμα κακής σχέσεως [ανυπακοής, ασέβειας και άρνησης]  στο θέλημα του  Θεού. Το κόστος μπορεί να είναι και βιολογικό και ψυχολογικό. Μπορεί να είναι θετική και αρνητική η εξορία. Μπορεί η έκτρωση να είναι εξορία του εμβρύου στην ἀλλη ζωή. Αυτό όμως είναι αρνητικό για την μητέρα και θετικό για το παιδί. Η εξορία διά του αποκεφαλισμού του μάρτυρα είναι αρνητικό για την εξουσία και θετικό για τον μάρτυρα.  Η εξορία  έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα ας πούμε, δεν είναι εκδίκηση. Διά τους πρωτοπλάστους ήταν η μόνη και καλλίτερη λύση.  Η άλλη εξορία [των ανθρώπων] επιλέγεται από την αμαρτία και επιβάλλεται [όχι από το Θεό αλλά] από τα πάθη των ανθρώπων. Εμείς οι χριστιανοί που γεννηθήκαμε κληρονομικά στην εξορία, με χιλιάδες χρόνια αγωγή και εμπειρία καταγεγραμμένη μήπως πρέπει να επιστρέψουμε [μέσα από την ανάλογη παιδαγώγηση]  στη βάση; που είναι ο παράδεισος; όπως και να το κατανοεί ο καθένας. Ας εννοήσουμε τον παράδεισο ως χώρο που επικρατεί η απόλυτη ευτυχία, ηρεμία, ισορροπία, γαλήνη, κλπ, μόνιμη και διαχρονική στους αιώνες. 

   Αδελφέ σου έριξα την μπάλα, τώρα η σειρά σου να παίξεις μέσα στο στάδιο της εξορίας. Αμήν.

        

 Ο  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  πραγματικά γέρασε; ή να  ΑΠΕΘΑΝΕ !!!

   Όταν αναφερόμαστε στη λέξη Γέροντας τι εννοούμε;. [απλά λόγια από τις εμπειρίες της ζωής]

   Κατά πρώτον σε άνθρωπο ηλικιωμένο. Ή άνθρωπο που έχει γνώσεις ενός γέροντα. Ή άνθρωπο που  έχει μυαλό γέροντα, και ας είναι νέος στην ηλικία. Ή άνθρωπο  ολοκληρωμένο. Ή άνθρωπος με εμπειρίες ζωής άγνωστες για άλλους κλπ.  Άνθρωπο που σέβονται μέσα στην κοινωνία. Επίσης τον δημογέροντα στην κοινότητα. Αυτή είναι περίπου η πρώτη ερμηνεία που δεχόμαστε οι περισσότεροι, μέσα στην κοσμο-κοινωνική πορεία της ζωής. Από το γέροντα βγήκε η λέξη γερός-δυνατός. Ο ένας δυνατός νοητικά και ο άλλος σωματικά.

   Η δεύτερη ερμηνεία της λέξεως Γέροντας είναι όταν ο άνθρωπος κατέχει ικανότητες [πέρα από τις καθιερωμένες ανθρώπινες δυνατότητες], δηλαδή   πνευματικές και μπορεί  να διαβλέπει έξω από τα παρόντα, αλλά την  μελλοντική ιστορία με την βοήθεια των χαρισμάτων που ο Θεός προικίζει τον άνθρωπο που εμείς ονομάζουμε Γέροντα  και   τότε είναι σε θέση να βοηθά και να οδηγεί, κλπ τον άνθρωπο προς το θείο, [διότι έχει ανοιχτό λογαριασμό με το Θεό], και εξ άλλου αυτή είναι η φυσική οδός που θα διέλθει ο άνθρωπος. Όποιον χριστιανό τον αφορά, ας τρέξει στις Γραφές για εμβάθυνση στο θέμα Γέροντας. 

     Στην δεύτερη επομένως ερμηνεία της λέξεως Γέροντας εννοούμε άνθρωπο αυθεντία και με πνευματικά χαρίσματα κλπ. 

   Οι χριστιανοί κάνουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό χρήση τη λέξη Γέροντας, όπως, Γέροντα ευλόγησον γενικά περί ρασοφόρων, [ή επίσκοπος είναι, ή πρεσβύτερος είναι ή μοναχός είναι, κλπ] χωρίς διάκριση, επίσης και αν είναι μοναχή, ή ηγουμένη. Σε όλους έχει δοθεί ο τίτλος Γέροντας ή Γερόντισσα. Ο καθένας μοιράζει τίτλους, αλλά και ο καθένας θέλει κάποιον τίτλο. 

   Στους λαϊκούς αρέσει το πρόεδρος, στους κληρικούς το Γέροντας.  Και ποιος; δεν θα ήθελε να γίνει πρόεδρος έστω και σε έναν σύλλογο 20 μελών, ή Γέροντας;  σε μία ομάδα έστω και πέντε πιστών. Είναι φαινόμενο της εποχής το ανέβασμα του ανθρώπου, το οποίο αυξάνει την υπερηφάνεια, αλλά  και τόσο επικίνδυνο μέσα στην κοινωνική κοινωνία και πορεία της ζωής, καθώς τελικά, μη τηρουμένων των αναλογιών στην καθημερινότητα, βλάπτει αμφοτέρους καθώς  και την ψυχή τους  γενικότερα. 

    Τρίτον επακόλουθο είναι το ότι, περάσαμε ολίγον κατ ολίγον, στην από πολλούς ονομαζόμενη Γεροντο-λατρεία, ή μπορούμε να το ονομάσουμε και προσωπο-λατρεία, την οποία καυτηριάζει η ορθόδοξη πίστη. Μπορεί αυτή η ικανότητα να είναι και τεχνητή και όχι [εκ Θεού] χαρισματική, η οποία θα δοκιμαστεί στο πέρασμα του χρόνου, καθώς και από τα αποτελέσματα, [πίσω έχει η αχλάδα την ουρά λέγει ο λαός]. Η κοινωνία πολλούς ανθρώπους τους ονόμασε χαρισματικούς, [για αυτό θα αναφέρουμε άλλη φορά].

   Τέταρτον πολλοί γέροντες ή γερόντισσες, [ως αξίωμα] τους έχει απονεμηθεί η διανεμηθεί; και το  κατέχουν, είτε θεσμικά, είτε κοινωνικά, είτε το μεθόδευσαν [το έβαλαν σκοπό στη ζωή τους να γίνουν κάτι το οποίο τους έκατσε που λέγει ο λαός], και τώρα κάνουν καριέρα, όχι πως τους αξίζει, όχι πως τους το χάρισε ο Θεός, [εδώ έχουμε Θεό-κλιτους και ανθρωπό-κλιτους] αλλά πιθανόν με την βοήθεια κάποιου άλλου, ακόμα και εξαγοράς καθώς κλπ, βοηθητικά κοινωνικά μέσα. 

   Μετά από τα παραπάνω, σκέψου φίλε μου και ψάξε - ερεύνα  καθώς λέγει και η Γραφή, ώστε να διακρίνεις και να  κατανοήσεις σε βάθος  την λέξη Γέροντας από την λέξη γέροντας. Αμήν.      

 

 ΠΛΗΡΗΣ ΗΜΕΡΩΝ ΑΝΕΧΩΡΗΣΕ ο ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΣ των ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΟΣ εν ΚΥΡΙΩ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ, ΑΔΕΛΦΟΣ και ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΓΙΝΟΜΕΝΟΣ.

   Την 9/2/2023 ημέρα τετάρτη  ο πατήρ Γεώργιος,  Θείου καλέσματος ανεχώρησε από τον τόπον της εξορίας [εδώ εις την Γην], εις τον τόπον  που ο Θεός  θα κατατάξει. Οι δε αποτειχισμένοι ζώντες, χριστιανοί κληρικοί και λαϊκοί, έχουν ακόμα μία  ευκαιρία, από τις πολλές που δίνει ο Θεός στα τέκνα του, για μετάνοια και επιστροφή. Στον Αδάμ έδωκε μία ευκαιρία, σε εμάς δίνει αμέτρητες ευκαιρίες. Καιρός και μήνυμα για μετάνοια, ανασύνταξη και ενότητα αδελφοί. Ευχόμαστε ο Θεός να τον αναπαύσει. Αιωνία του η Μνήμη. ΑΜΗΝ. 

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.  

 

 ΥΠΆΡΧΕΙ   ΔΕΎΤΕΡΉ   ΕΥΚΑΙΡΊΑ;

   Το να σφάλει κάποιος ανθρώπινο είναι. Το να γνωρίζει το σφάλμα του εαυτού του δεν είναι σοφό. Η γνώση χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο από άνθρωπο. Το να παραμένει ο άνθρωπος στο λάθος δεν είναι χαρακτηριστικό έξυπνου ανθρώπου. «Το δις  εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Σε κάθε σφάλμα συνανθρώπου λέγουμε: δώσε τον μία ευκαιρία. Ουσιαστικά είναι η δεύτερη. Διότι και η πρώτη, ευκαιρία ήταν. Ο Χριστός δίνει πολλές ευκαιρίες χωρίς αριθμό στην παρουσία της ζωής μας εδώ στον κόσμο. Μετά θάνατο τι γίνεται; Σε εκείνη τη ζωή Θα μας δοθεί δεύτερη ευκαιρία; Δυστυχώς για εμάς, δεν θα δοθεί δεύτερη ευκαιρία. Είχαμε [όλα τα χρόνια που ζήσαμε] τόσες [αμέτρητες] ευκαιρίες μέχρι την τελευταία αναπνοή της βιολογικής ζωής μας. Δεύτερη ευκαιρία δόθηκε μόνο στους κατοίκους του Άδου. Εκεί πήγε ο Χριστός μετά την Ανάστασή του να διδάξει τους ευρισκομένους από αιώνες παραμένοντας εκεί. Έπρεπε να κηρυχτεί ο λόγος του Θεού και σε εκείνους όπως κηρύχτηκε και σε εμάς. Έδωκε και σε εκείνους την ευκαιρία μετάνοιας.   

   Διά τούτο λέγει η Γραφή ότι πριν την Β' παρουσία θα κηρυχτεί το Ευαγγέλιο σε όλη την κτήση. Ο Αδάμ έχασε την πρώτη ευκαιρία την κλώτσησε από μόνος του.  Ο Θεός στον χώρο του Άδη του δίνει δεύτερη ευκαιρία. Από τους πρώτους ακολούθησε το Χριστό στο κήρυγμα του Άδη.

     Στον  Ιούδα τον Ισκαριώτη δεν έδωσε δεύτερη ευκαιρία [αμφίβολο αν θα του δοθεί στην τελική κρίση] διότι     του δόθηκαν πολλές ευκαιρίες δίπλα στον Χριστό επί 3 χρόνια.   Όταν κρεμάστηκε, δεν πρόλαβε διότι πήγε μετά την Ανάσταση στον Άδη  και  τον βρήκε αδειανό, και έτσι ήταν ο πρώτος κάτοικος του Άδη μετά την Ανάσταση.  Και σε εμάς φίλοι μου δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, διότι γνωρίζουμε ότι οι ευκαιρίες έχουν δοθεί όλες εδώ στη γη που πατούμε και μέσα θα μπούμε, διότι [στον Άδη και μετά θάνατο λέγει η Γραφή ουκ έστι μετάνοια δηλαδή] δεν θα υπάρξει ευκαιρία ας πούμε πολυτελείας. 

   Λένε πολλοί άνθρωποι : είχα πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου αλλά δεν τις εκμεταλλεύτηκα όπως έπρεπε, κατηγορώντας [κατακρίνοντας] τον εαυτό του. Ο λαός λέγει όπως στρώσεις θα κοιμηθείς, ή ανάλογα με τις πράξεις μας απολαμβάνει ο καθένας. Πραγματικά για πολλούς θα είναι πάρα πολύ αργά, απλώς διότι δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Σήμερα εμείς μπορούμε να μακαρίζουμε τον Αδάμ ως τυχεράκια, αλλά πιο τυχεροί είμαστε [ή ήμασταν] εμείς, διότι κλωτσήσαμε [όχι μία ή δύο αλλά] όλες τις ευκαιρίες. Ο Αδάμ ως εξόριστος από τον παράδεισο ήξερε τι έχασε και άφησε πίσω του, διό και παρατηρώντας τον παράδεισο από μακριά θρηνούσε και τραβώντας τα μαλλιά του καθώς γράφει ο υμνογράφος μονολογούσε: αλίμονό μου τον ταλαίπωρο.  Αμήν. 

 

   Ο  Κοντός  στο ανάστημα, αρχιτελώνης  ΖΑΚΧΑΙΟΣ, με λίγα λόγια. 

   Εδώ στην Ελλάδα γνωρίζουμε για δύο βασικά ως  αναστήματα, 1 το σωματικό και 2 το πνευματικό, χωρίς εξειδικεύσεις κλπ.

   Με τη λέξη κοντός μπορούμε να αναφερθούμε σε ότι έχει ένα άλφα ύψος όπως: π,χ στον άνθρωπο, στα ζώα, στα φυτά κλπ. Δίπλα στο κοντό εκφραζόμαστε και με τη λέξη μικρό, λίγο, νάνο, κλπ ανά περιοχή.

   Η λέξη κοντός απέναντι στο ψηλός σημαίνει : ελλιπής, ολίγος, πολύ κάτω του κανονικού, ορίου, μέτρου κλπ. 

   Ο Ζακχαίος του Ευαγγελίου έχει έλλειμμα του αναστήματος ως άνθρωπος. Ο Ζακχαίος, το κοντό δηλαδή, το έφερνε μάλλον βαρέως στη ζωή του. Ήταν μειονέκτημα, όπως όταν ένας άνθρωπος είναι πάρα πολύ αχαμνός - κοκαλιάρης ή ένας πολύ παχύς. 

   Το έλλειμμα αυτό του ύψους θα το μεταφέρουμε [στο πνευματικό ανάστημα, δεν είναι δύσκολο] στην πίστη, στην αγάπη, στην σοβαρότητα, στην συμπεριφορά, στην φιλοξενία, στην φιλία, στην κοινωνικότητα, στην ελεημοσύνη, στην ηρεμία, στην ειλικρίνεια, στην εργατικότητα, στην ειρήνη, στην συνεργασία, στην υπομονή, στην ανοχή, στην ηθικότητα, στις αισθήσεις κλπ, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν είμαστε κοντοί ή ψηλοί και πόσο. 

   Γενικά στην Αρετή και τις κοινωνικές αξίες.

   Γνωρίζουμε ότι υπάρχει όριο στο κάθε τι στη ζωή μας, όπως πχ στην διατροφή, [πάνω από το όριο υπάρχει η παχυσαρκία που είναι βλαπτική, μέχρι σωματικού θανάτου, και κάτω από το όριο υπάρχει η αχάμια-υπερβολικό αδυνάτισμα, και αυτό βλαπτικό για την σωματική υγεία,  άλλου είδους έλλειψη, ή πρόσθεση,  βλάπτει την ψυχολογία] και γενικά σε όλες τις εκφράσεις στην καθημερινότητα. Σε όλα υπάρχει το συν  + και το πλην -. Πέρα από το όριο αποκλείεσαι σε όποια συμμετοχή,  πχ σε κάποιους αθλητικούς αγώνες. Ο αθλητής φροντίζει και επιδιώκει να είναι πάνω από το όριο όσο περισσότερο. Βέβαια υπάρχουν πολλά όρια και στο σώμα και στις αισθήσεις και στην ψυχολογία και στη εργασία κλπ. 

   Γενική διαπίστωση με απλή διάγνωση, σήμερα είμαστε πάρα πολύ κοντοί πνευματικά.

   Πάμε παρακάτω.  Έχουμε ανάστημα συμπεριφοράς; έχουμε ανάστημα ήθους;. έχουμε ανάστημα σκέψεως;. έχουμε ανάστημα διάκρισης;. έχουμε ανάστημα επιλογής και αποφάσεως;. έχουμε ανάστημα ταπείνωσης;.  έχουμε ανάστημα μετανοίας ;. έχουμε ανάστημα ομολογίας ;.  έχουμε ανάστημα α-φιλαργυρίας ; κλπ. 

    Ο Ζακχαίος είχε την τόλμη για να ανέβη στη συκομουριά. Πάνω σε μία πίστα ο καθένας μπορεί και ανεβαίνει με ευκολία. Σε μία Συκο-Μουριά ελάχιστοι θα το τολμήσουν.  

   Σε αυτή την απόφαση τον βοήθησε το άλλο ανάστημα το πνευματικό, [το οποίο λείπει από πολλούς ορθοδόξους] το νοητικό, το σκεπτικιστικό, το ψυχικό, το μυστικό και αόρατο, που μόνο ΕΝΑΣ [ο Θεός] το βλέπει. Μπράβο στον σωματικά κοντό, αλλά πολύ ψηλό στην ψυχή Ζακχαίο. Με τόσα που υποσχέθηκε να αποζημιώσει, έμεινε χρεωμένος για όλη του την ζωή, και  έπρεπε τώρα να δουλεύει για να ξεχρεωθεί. Αμήν.