Οι ποιμένες [πολιτικοί και χριστιανικοί] σήμερα του χριστιανισμού [του οικουμενισμού καθώς του αποτειχισμού κλπ], είναι μάλλον του επιπέδου των Γραμματέων και Φαρισαίων και όχι μόνο.
Διότι απέτυχαν να οδηγήσουν τους λαούς-πιστούς [που τους τιμούν, υμνούν, και δοξάζουν] στον Χριστό. Όχι μόνο δεν τους οδηγούν στο Χριστό, αλλά ούτε και στον πλησίον τους, για μην είπω, ούτε και στον εαυτό τους.
Άλλοι δυστυχώς και σήμερα εργάζονται ως οι Γραμματείς, άλλοι ως οι Φαρισαίοι, άλλοι ως οι Σαδδουκαίοι, άλλοι ως οι Εσσαίοι κλπ, άλλοι ως ο Ιούδας, άλλοι ως ο Πέτρος, άλλοι ως ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, άλλοι ως ο Θωμάς, άλλοι ως ο Νικόδημος άλλοι ως κάτι ενδιάμεσο, ανάλογο, κλπ.
Όλοι με το ελλιπές και κοσμικό πνεύμα προ της Πεντηκοστής, διότι μετά την Πεντηκοστή ανετράπη το παλιό πνεύμα, διότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος ανακαίνισε όχι μόνο του 11 αλλά τον κάθε πιστό. Μακάρι να βιώναμε ο κάθε ποιμένας μία μικρή πεντηκοστή, έστω και σήμερα, προς πνευματική βελτίωση, και να ωφελήσουμε εαυτούς και αλλήλους. Η πορεία μας, μάλλον δεν ωφελεί, ούτε την πίστη, ούτε τους ιδίους, έτι δε περισσότερο ούτε τους άλλους.
Μη έχοντες το φως δεν φωτίζουμε ούτε εαυτούς ούτε αλλήλους. Μάλλον έχουμε πτωχεία φωτός και άλατος. Οι χριστιανοί μάλλον βρίσκουν πλαστούς κόκκους σινάπεως, πέτρινο δείγμα άλατος και φωτισμό εξ αντανακλάσεως.
Ακόμη και μετά την Πεντηκοστή, άλλοι εργάζονται ως ο Ανανίας και η Σαπφείρα, άλλοι ως ο Παύλος πριν το θαύμα της Δαμασκού, άλλοι αλλιώς, καθένας με τον τρόπο του κλπ.
Άλλοι βρίσκοντας στην έρημο μία όαση με 10 φοίνικες, ψευτο-παρηγοριούνται και δοξάζουν το Θεό σαν να είναι όλη η Σαχάρα όαση και κατα - πράσινη φυτεία. Η δε δίψα τους παραμένει, ο δε καύσωνας παραμένει. Η ευχή και ελπίδα τους είναι, να βάλλει ο Θεός το χέρι του. Η γνώμη σου αδελφέ μετράει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου