ΉΛΘΑΝ ή ΌΧΙ τα ΓΥΡΊΣΜΑΤΑ που ΦΈΡΝΕΙ ο ΚΑΙΡΌΣ;
εισαγωγικά. Έχει ο καιρός γυρίσματα, [ως βεβαιωτικό και ως ερωτηματικό] λέγει ο λαός. Ο καιρός είναι χρονική περίοδος με τις εμπειρίες του. Γυρίσματα είναι οι αλλαγές που έρχονται μέσα στο χρόνο. Τα γυρίσματα χρειάζονται έξυπνο χειριστή, σαν τον χορευτή.
Αυτός ο χειριστής είναι ο άνθρωπος. Γυρίσματα είναι η συνύπαρξη, η συνεργασία, η αρμονία και η συμφωνία ανθρώπων που βαδίζουν για αποτέλεσμα, ή βλαπτικό ή ωφέλιμο.
Ο άνθρωπος σήμερα έχει τον καιρό [περίοδος βιολογικής ζωής που πρέπει να την αξιοποιήσει προς το καλό] στη διάθεσή του. Στην περίοδο όμως αυτή έχει γνωρίσει τι είναι άνθρωπος; τι είναι χριστιανός; τι είναι πολίτης; τι είναι πατρίδα; τι είναι χριστιανική πίστη; τι είναι πολιτεία; τι είναι οικογένεια; τι είναι κοινωνία; με όλους τους θεσμούς, ποιος είναι ο προορισμός του κλπ; Μα και αν κάποιος δεν γνωρίζει, ή δεν του έμαθαν, δεν πρέπει να μάθει;
Η κοινωνική ζωή έλεγαν οι παλαιότερη είναι σχολείο που διδάσκει. Πως εσύ λέγεις ότι δεν γνωρίζω, δεν μου είπαν, δεν είδα, δεν άκουσα, δεν κατάλαβα κλπ; Βεβαίως 1] συμφωνώ, πως δεν ήξερες, γιατί δεν ρώταγες; 2] Σου λέγανε γιατί δεν άκουγες; 3] Οι εμπειρίες βασικά μαθήματα ζωής, γιατί δεν παραδειγματιζόσουν; Το πάθημα είναι μάθημα, γνωστό από τα παλιά.
Θα ήταν πιο ορθό να λέμε 1] κοινωνία [το κοινωνικό είναι τόσο κοντινό] και όχι 2] δημοκρατία, [το δημοκρατικό είναι σε αρκετή απόσταση]. Το πρώτο διορθώνει και συμπληρώνει, ελλείψεις αδυναμίες κλπ, το δεύτερο τις παγιώνει και τις αυξάνει.
Η κοινωνία είναι διαπροσωπική σχέση ανθρώπων και με 1] οριζόντια προέκταση, και 2] με κατακόρυφη και ευθύγραμμη πορεία, με ηθικό και πνευματικό περιεχόμενο, η δε δημοκρατία έχει την κυκλική πορεία και τροχιά κάτι σαν ανακυκλώσιμο, ακόμη και ως λέξη είναι και έχει κάτι το υλικό και άρα άψυχο.
Ο Θεός εξέλεγε τους Κριτές.
Ο λαός των Ιουδαίων αρνήθηκε την θεϊκή εκλογή και ήθελε να εκλέγει αυτός τον άρχοντά τους.
Τον πρώτο που εξέλεξαν τον έλεγαν Σαούλ.
Από εκεί και ύστερα τα πολιτικά πράγματα τα ανέλαβαν οι πολιτικοί με όλες τις συνέπειες για τους λαούς του κόσμου.
Το πάθημα έπρεπε να γίνει μάθημα.
Οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί εξέλεξαν με άλλα κριτήρια και προσευχή ώστε ο Θεός να κατευθύνει την εκλογή ο δε κλήρος έπεσε στον Ματθία [άνδρα ευσεβή και πιστό] ως τον 12 Απόστολο.
Οι διάδοχοι των Αποστόλων πρεσβύτεροι εκλέγονται από την κοινωνία των χριστιανών. Στην πορεία της πίστεως πολλές φορές, όταν το ζήτησαν οι πιστοί, ο Θεός έβαλε το χέρι του, καθώς λέγει ο λαός, και εκλέχτηκε ο καλλίτερος.
Περί εκλογής βλέπε τα παρακάτω χωρία της Γραφής: Ευαγγελιστές,
Μάρκος Γ' κεφ, στίχοι 13,14.
Λουκάς κεφ, ΣΤ' στίχος 13.
Ιωάννης κεφ, ΣΤ' στίχος 70 και κεφ, ΙΕ' στίχος 16.
Πράξεις Αποστόλων, κεφ, ΣΤ' στίχοι 5, 6, και κεφ, ΙΓ' στίχοι 1, 2.
Προς Ρωμαίους κεφ, ΙΑ' στίχοι 25-28.
Προς Εφεσίους κεφ, Α'στίχος 11.
Α' επιστολή προς Θεσσαλονικείς κεφ, Α' στίχος 4.
Α' επιστολή προς Κορινθίους κεφ Α' στίχοι 26-28.
Α' επιστολή προς Τιμόθεον κεφ, Γ' στίχοι 1-13, και κεφ, Ε' στίχος 22.
Προς Τίτον κεφ, Α' στίχοι 5-9. Αυτά και όχι μόνο.
Οι ευθύνη των εκλεκτόρων. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει πολλά διά τους εκλέκτορες πρεσβυτέρους = ποιμένας στον περί Ιερωσύνης λόγον.
Το ζήτημα της εκλογικής διαδικασίας για άλλους είναι σοβαρό και υπεύθυνο, για άλλους αστείο=γελοίο, υποτιμητικό και λοιπούς χαρακτηρισμούς.
Από αυτό όμως εξαρτάται γενικά και ειδικά από την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου με αποτέλεσμα την πορεία του κόσμου [επιτυχία ή αποτυχία] διότι καλύπτει και έχει λόγο η απόφαση και εκλογή επί παντός. Δεν δικαιολογείται η αδιαφορία των πολιτών.
Άραγε δεν είναι καθόλου αστείο, παρά μόνο οι άνθρωποι οι οποίοι αδυνατούν να συλλάβουν το ζήτημα στον νου τους. Είναι θέμα κατ' αρχής πνευματικό, κοινωνικό, ηθικό, οικονομικό, επισιτιστικό, υγειονομικό, δικαίου, παιδείας, θρησκευτικό, και λοιπών θεσμών, καθώς και κάθε αγωγής και διά βίου. Ο λαός με το δικαίωμα συμμετοχής που του έχει ανατεθεί, είναι αυτός που εποπτεύει, και εγκρίνει ή απορρίπτει τους άρχοντες. Πόσο τελικά αδιάφορο είναι η προτεινόμενη από πολλούς αποχή από την πιο υπεύθυνη και σοβαρή κοινωνική διαδικασία αυτή. Η αποχή είναι άρνηση συμμετοχής [του πολιτικοποιημένου πολίτου] στα δρώμενα της πολιτείας που αφορούν άμεσα τον κάθε πολίτη.Τελικά είναι και πνευματικό θέμα, η όποια εκλογή, αφού αφορά άμεσα και τον πνευματικό άνθρωπο, διότι ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ύπαρξη.
Τώρα τελευταία και η εκλογή-αγορά ειδών και λοιπών προϊόντων κατά βάση δεν εκλέγεται από τον αγοραστή. Όπως επιβάλλονται οι πολιτικοί επιβάλλεται και η αγορά στα προϊόντα. Παλαιά η αγορά γινόταν παρουσία των 2 μερών, [πωλητή και αγοραστή] χειροπιαστή. Τώρα γίνεται φωτογραφικά κλπ. Αυτό το πνεύμα πέρασε και στις εκλογές, [πολλοί ψηφίζουν το όνομα που έχει οπτική και αναγνωστική ομορφιά, του ονόματος και του επωνύμου,ανεξάρτητα από το άσχημο του προσώπου] και στην κάθε επιλογή, όπως φίλου, συνεργάτη, συντρόφου, συζύγου ανδρός ή γυναικός κλπ. Βέβαια διαφωνούν οι νέοι άνθρωποι. Πόσο επιτυχημένες και που καταλήγουν αυτές οι νέες επιλογές=εκλογές; ας μην τις ονομάσω.
Πολίτης, Πόλις και Πολιτεία συνυπάρχουν διαχρονικά, δι' αιώνια, ως κοινωνία προσώπων θέλουν δεν θέλουν.
Οι Βασιλείς οι πρόεδροι οι πρωθυπουργοί και λοιποί διευθυντές που εξουσιάζουν οποιονδήποτε θεσμό, είναι αγορασμένοι δούλοι και υπηρετούν τα όποια συμφέροντα φιλάργυρων ανθρώπων.
Όλοι οι εξουσιαστές ανήκουν σε κάποιο κόμμα, οργάνωση, συνασπισμό, εταιρεία, ομάδα, φατρία, όπως θέλεις ονομασέ το φίλε. Σου δίνουν για τα μάτια θα λέγαμε, ένα δικαίωμα [αυτό μόνο για μία ημέρα κάθε 4 χρόνια, ή κάθε τόσο] διότι για τα συνεχόμενα 4 χρόνια δεν θα έχεις ούτε σκέψη δικαιώματος !!! πόσο μάλλον κατάκτηση, αυτό το αντιλαμβάνεσαι;
Διά τούτο ο πολίτης επιβάλλεται να είναι πολιτικοποιημένος και όχι κομματικοποιημένος.
Η πολιτεία σε θέλει να είναι πολίτης πολιτικοποιημένος ώστε να διακρίνεις τα του κόμματος, από τα της πολιτείας. Καθήκον του κάθε πολίτη είναι να έχει πάνω από όλα την πατρίδα, η οποία υπάρχει ιστορικά ανά τους αιώνες, ενώ το κόμμα έχει ολιγοχρόνια ζωή και δράση μέσα στην ιστορία. Το κόμμα χαρακτηρίζεται ιστορικά καλό ή κακό από τα αποτελέσματα. Αυτό απόκειται στην διάκριση [αν έχει αυτή την ικανότητα] του πολίτη
Το κόμμα σε θέλει να είσαι κομματικοποιημένος και να έχεις το κόμμα πάνω από την πολιτεία, την πατρίδα το έθνος την πίστη κλπ. Ο κάθε Έλληνας δεν πρέπει να είναι του κόμματος, αλλά της Ελλάδος πολίτης.
Το Κόμμα κλπ, έχει τις αρχές του. Και εσύ βέβαια έχεις τις αρχές σου, αν έχεις.
Τα κόμματα κάποτε αιματοκύλησαν την Κωνσταντινούπολη.
Αποφάσισαν πολέμους κλπ. Οι πρόγονοί μας σκοτώθηκαν, έμειναν ανάπηροι, χήροι, χήρες, ορφανά, φτώχεια, πείνα, αρρώστια, εθνικές ταπεινώσεις κλπ.
Στις εκλογές ψηφίζουμε φρόνημα και όχι πρόσωπο. Εκλέγεις και ψηφίζεις ποτέ τον εχθρό σου; Όχι βέβαια. Εκλέγεις ποτέ τον δεδηλωμένο εχθρό της πατρίδος σου με πράξεις που έφερε σε πέρας; Βεβαίως και όχι. Εκλέγεις ποτέ ως χριστιανός αν είσαι, δεδηλωμένο πολιτικό, άθεο και εχθρό της χριστιανικής πίστεως; Και βέβαια όχι. Εκλέγεις ποτέ πολιτικό που δηλώνει ότι θα συνεργαστεί με τον Διάβολο;
Το πρόσωπο [το αξιολογούμε από πολλές πλευρές, αν φρονεί τα των ηθικών ιδεών και αρχών του Ελληνο-χριστιανισμού] και αν είναι ταυτισμένο με το Ελληνο-ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα. Εσένα σε προσλαμβάνουν κάπου αν δεν έχεις τις προϋποθέσεις για όποια υπεύθυνη εργασία; Όχι. Εσύ γιατί προσλαμβάνεις έναν πολιτικό που έχει στο βιογραφικό του όλα τα αρνητικά; Το δικό σου το παιδί είναι ανίκανο για πολιτικός; Όχι βέβαια. Μόνο τα παιδιά των πολιτικών είναι άξια για να είναι πολιτικοί; Υπάρχει πολιτική κληρονομικότητα; Η πολιτική είναι ικανότητα και όχι κληρονομικότητα.
Η πατρίδα 1 είναι ο ανώτερος κοινωνικός θεσμός.
Η χριστιανική πίστις 2 επίσης, η οικογένεια 3 το ίδιο. Δεν πρέπει αυτά τα 3 να είναι κοινά για όλους τους Έλληνες; Το ένα να αφαιρέσεις θα παρασύρει και τα άλλα 2. Τι θα μείνει τελικά σε εμάς; Αυτά τα 3 αγαθά είναι υπεράνω προσώπων.
Με ποία ποιότητα τροφής ανατρέφονται οι σύγχρονοι άρχοντες της πατρίδος μας; Που; [σε ποίο τόπο] Πως; [με ποία υλικά] Ποίοι; [τι φρόνημα έχουν οι κηδεμόνες τους] κλπ. Δεν πρέπει αυτά ως εκλέκτορας εσύ να τα γνωρίζεις; Δεν πρέπει να έχεις υπεύθυνη γνώμη και μέσα από αξιολόγηση να αποφασίσεις ωφέλημα για εσένα πρώτα, καθώς και για την κοινωνία, της οποίας είσαι τακτικό μέλος;
Εμείς οι Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι, θέλουμε δεν θέλουμε, για να μην πω καταδικασμένοι, να διατηρήσουμε την παρακαταθήκη του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού που παραλάβαμε από τους προγόνους μας. Αυτό το βάρος, την ευθύνη και της διαφύλαξη της παρακαταθήκης πίστεως και πατρίδος φαίνεται πως οι Νεο-΄Ελληνες ένας - ένας παραιτούνται της κληρονομιάς αυτής, διότι δεν αντέχουν το κόστος. Διάβασε αδελφέ και τα πρώτα κεφάλαια του Προφήτου Ησαΐα και πολλά θα καταλάβεις, αν καταλάβεις.
Αντί πινακίου φακής ανταλλάσσουν την πατρίδα οι πολιτικοί και αντί πινακίου φακής οι ποιμένες της εκκλησίας ανταλλάσσουν την χριστιανική πίστη. Η πατρίδα γεωγραφικά θα υπάρχει ούτως ή άλλως, η χριστιανική πίστη μάλλον θα έχει ημερομηνία λήξεως σαν διατροφικό αγαθό της κοιλιάς.
Μάλλον αφρόνως διάγουμε την καιρόν μας, ιδίως οι τελευταίες γενεές των Ελλήνων. Ο καιρός που φέρνει γυρίσματα το αναφέραμε και στην αρχή.
Ήδη συνάψαμε Αρραβώνα και βαδίζουμε προς Γάμον Πιστών μετά Απίστων, και Ελλήνων μετά Βαρβάρων. Μακάρι να εγκλιματιστούν στο πνεύμα του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου