ΤΈΜΠΗ ΘΕΣΣΑΛΊΑΣ.

 Απὀ πνευματικής όψεως. 

Το τραγικό συμβάν των Τεμπών δεν είναι μόνο προσωπικό, αλλά είναι εθνικό. Είμαστε όλοι υποψήφιοι και σε αναμονή να συμβεί στον κάθε έναν από εμάς, αυτό που συνέβη στις 57 ψυχές. Εκείνο το βράδυ ταξίδευαν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι μέσα στο τραίνο εκείνο και ο καθένας από εμάς, ή τα παιδιά μας, ή δική μας άνθρωποι, συγγενείς ή φίλοι, αλλά και εχθροί μας ακόμη, το ίδιο είναι. Εμείς οι άλλοι εξαιρεθήκαμε. Την δοκιμασία εκείνων πρέπει να την λάβουμε και ως δική μας. Αισθανόμαστε φίλη μου την πατρίδα ως δική μας; αισθανόμαστε  τα όποια συμβάντα στην κοινωνία ως και δικά μας; Πόσο αγαπάμε την πατρίδα και τον πλησίον μας;

Διότι ο Χριστός λέγει: να αγαπάς τον πλησίον σου ωσάν τον εαυτό σου. Άλλοτε είπε: χαίρεται μετά χαιρόντων, και κλαίγεται μετά κλαιγόντων.  Η χαρά του πλησίον σου, να είναι και χαρά δική σου, καθώς και η λύπη του πλησίον σου, να είναι και δική σου λύπη.

Εμπαθείς άνθρωποι, πολιτικοί και ποιμένες,  κυρίευσαν τον κόσμο, φιλόδοξοι, φιλάργυροι, φιλήδονοι, αισχροί, αχόρταγοι, πονηροί, γεμάτοι κάθε από κακία, μίσους, φθόνου, εκμεταλλευτές, πόρνοι, μοιχοί, φονιάδες, υπερήφανοι, αδιάφοροι, ανάλγητοι-άπονοι, άκαρδοι, αναίσθητοι, άπιστη, χωρίς Χριστό, άσεμνοι, διεφθαρμένοι, διεστραμμένοι, υποτακτικοί του διαβόλου κλπ. Όλα τα θέλουν δικά τους. 

Παλαιότερες πληγές θανάτου: Μάτι 102 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, οι Πλημμύρες, ο Κορωνιός με χιλιάδες θύματα, το επιβατικό πλοίο Σάμινα σε βράχια ανοιχτά της Πάρου 81 άνθρωποι πνίγηκαν, το πλοίο Ηράκλειον και δρομολόγιο Πειραιάς Κρήτη το 1966 πνίγηκαν  224 άνθρωποι,  το εκδρομικό Λεωφορείο στα Τέμπη με μαθητές-μαθήτριες 21 θύματα το έτος 2003.

 Συνεχίζεται.

ΥΠΑΚΟΗ-ΕΡΩΤΗΣΗ-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Έλεγε κάποιος: αν οι άνθρωποι έκαναν υπακοή σε ότι καλό τους έλεγαν, εάν ρωτούσαν για ότι δεν γνώριζαν, και εάν παραδειγματίζονταν από πρότυπα ζωής, πρόσωπα και συμβάντα εμπειρικά,  ο κόσμος θα είχε ελάχιστες; δυσκολίες στην κοινωνική συνύπαρξη. Τώρα απομένει ποιον να ακούσουν; ποιον να ρωτήσουν; και από ποιον να παραδειγματιστούν; Τα πάντα είναι σε παρακμή. Στα πάντα υπάρχουν πρωτότυπα, και καλού και κακού. Εκεί θα καταφύγουν οι άνθρωποι για να αξιολογήσουν και να επιλέξουν. Υπάρχουν πρότυπα ανθρώπου σήμερα; Παρά την παγκόσμια γενική σύγχυση, υπάρχει διέξοδος και επιλογή για τα παραπάνω και παρακάτω που είναι γραμμένα. 

Οι παραπάνω 3 λέξεις είναι οι βάσεις της κοινωνικότητας για τον άνθρωπο. Η κάθε μία συγκοινωνεί με τις άλλες δύο. Υπακοή, ερώτηση, παράδειγμα. Η κάθε μία έχει και βοηθητικές, συνοδευτικές και αδελφές λέξεις όπως η λέξη παράδειγμα: βλέπεις, παρατηρείς, αξιολογείς, διαβουλεύεσαι, συμφωνείς, αντιγράφεις και μιμείσαι το πρότυπο παράδειγμα και μοιάζεις με εκείνο κλπ.

Υπεράνω πάντων ο νόμος, οι κανόνες, οι εντολές, του πανταχού Υπάρχοντος Θεού στο σύμπαν. Τα υπόλοιπα  βρίσκονται υπό κάτω Εκείνου. Η Θεότητα είναι  κοινωνία 3 προσώπων. Η συνύπαρξη συνιστά κοινωνία. Την  κοινωνία ακολουθεί η κοινωνικότητα κλπ. Η κοινωνία δεν είναι ιδέα, είναι έμψυχο δυναμικό, άνθρωποι. Η κοινωνία είναι ευρύτερος χώρος. Η κοινωνία έχει διαδοχική ύπαρξη στο χρόνο και στην ιστορία. Η κοινωνία είναι τριβή διαπροσωπική. Τα πρόσωπα  έχουν θέση ανάλογη μέσα στην κοινωνία. Η κοινωνία ως συνέχεια, από της κατασκευής της είναι κάτω από κανόνες για ομαλή λειτουργία. Η κοινωνία απαρτίζεται από άτομα, πρόσωπα, ανθρώπους κλπ, δηλαδή και σύνολο, ομάδες, κοινωνίες μικρές και μεγάλες σε αριθμό. Η κοινωνία είναι κατασκευασμένη για αλληλοπεριχώρηση κλπ.  Κοινωνία σημαίνει ειρήνη, συνεργασία, ισορροπία, συμφωνία, κλπ. Αποδοχή του άλλου ανθρώπου. Η πρώτη κοινωνία της Αγίας Τριάδος είναι πηγή για την κάθε επόμενη κοινωνία, άρα πρότυπο και κανόνας ζωής για την κάθε κοινωνία ή κοινωνίες που ακολούθησαν, ακολουθούν, και θα ακολουθήσουν, μετά από την δική μας σημερινή κοινωνία. Πραγματική κοινωνία ανθρώπων [Αδάμ και Εύας] και Θεού είχαμε μετά την Δημιουργία. Οι πρώτοι άνθρωποι παρέλαβαν και παράδωσαν περί ζωής.  Είναι  παραλαβή και παράδοση  για την κάθε γενιά και κάθε άνθρωπο, σε κάθε τέχνη κλπ.

ΥΠΑΚΟΉ. Η υπακοή είναι αρετή που 1] την γνωρίσαμε στα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Το κάθε πρόσωπο έκανε υπακοή στο κάθε άλλο, στην συν-απόφαση δημιουργίας του ανθρώπου. 2] Υπακοή συνέστησε ο Θεός στον πρώτο άνθρωπο όταν του είπε:  όλα είναι δικά σου, μόνο ένα σου συνιστώ να μην το πειράξεις να μην το δοκιμάσεις κλπ. 3] Αργότερα έδωκε τις εντολές και τον νόμο στον οποίο θα έπρεπε να κάνει υπακοή ο άνθρωπος, διαφορετικά αν έκανε ανυπακοή θα πέθαινε. Ο Χριστός υπακοή έκανε στον Πατέρα Θεό. Ο πατέρας στο κάθε τέκνο είναι πρότυπο κλπ, διότι είναι από Θεού, και  από Χριστού οι εντολές στις οποίες πρέπει να κάνει υπακοή ο άνθρωπος. Ο διάβολος υπακοή σε αυτόν απαίτησε από τον άνθρωπο λέγοντάς τον: Μην κάνεις υπακοή στο Θεό διότι σε εξαπάτησε με ότι σου είπε κλπ. Ο άνθρωπος είχε δύο προτάσεις για υπακοή. Η μία του Θεού και η άλλη του διαβόλου. Σε ποιον έκανε υπακοή ο άνθρωπος; Όχι στον Θεό, αλλά στον διάβολο. Αν και είχε την αξιολογική ικανότητα ο άνθρωπος, επέλεξε την ανυπακοή, που τον έβλαψε. Η υπακοή ή και η ανυπακοή δεν είναι μόνο ιδέα σκέψη κλπ, είναι και πράξη, που το αποτέλεσμα φαίνεται από την πορεία της ζωής. Τον Χριστό αντί να τον κρατήσουν στη ζωή τον εξαπέστειλαν διότι έκαναν ανυπακοή στις γραφές  και υπακοή  στα κακά πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς, στους ιδιοτελείς γραμματείς και φαρισαίους. Η ανυπακοή ανεβάζει και αυξάνει τα θέλω του ανθρώπου. Η υπακοή είναι θυσιαστική διότι θυσιάζεις τα θέλω του εαυτού σου. Υπακοή θέλει ο Θεός, υπακοή θέλει η εκκλησία, υπακοή θέλουν οι Πατέρες, υπακοή θέλει το σχολείο, υπακοή θέλουν οι γονείς μας, υπακοή θέλει η διατροφή, η τέχνη, η επιστήμη κλπ. Υπάρχουν αξιόπιστες πηγές και αναξιόπιστες σήμερα. Και ναι και όχι. Μία εμπειρία είχε ο κόσμος τα χρόνια 2020-2022 από την ιατρική επιστήμη. Κυκλοφόρησαν και αξιόπιστες ανακοινώσεις, εντολές και νόμοι, αλλά και αναξιόπιστες. Η εμπειρία των Τεμπών το 2023 είχε μαρτυρίες, αποδείξεις, πορίσματα κλπ, και αξιόπιστα και αναξιόπιστα. Μέσα από την εμπειρία, τη γνώση, την δοκιμή, και τα αποτελέσματα, ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει την καλή υπακοή, την οποία θα κάνει πράξη. 

 

Α ΕΡΏΤΗΣΗ.................. .

Α

Α

Α

Α ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.................. .

Α

Α

Α

Οι 7 ΗΛΙΚΊΕΣ και ΠΕΡΊΟΔΟΙ της ΖΩΉΣ του ΑΝΘΡΏΠΟΥ.

 

Α] Την πρώτη ημέρα  του βρέφους. 1-5. Στο περίπου για όλες.

Β] Την δεύτερη ημέρα την παιδική. 5-12.

Γ] Την τρίτη ημέρα του ανηλίκου, έφηβου. 12-20

Δ] Την τετάρτη ημέρα του ενήλικα του ώριμου. 20-35.

Ε] Την πέμπτη ημέρα του μεσήλικα. 35-60.

ΣΤ] Την έκτη - παρασκευή, ημέρα του γέροντα. 60- αναχωρήσεως από τον κόσμον.

Ζ] Την εβδόμη ημέρα - Σάββατο,  της αναπαύσεως, από κοιμήσεως έως δευτέρας παρουσίας.

Η] Διαφορετική είναι  η Η' περίοδος από τις άλλες, διότι θα είναι εκτός του υλικού κόσμου. Υπάρχει εισαγωγή στην περίοδο αυτή, αλλά δεν υπάρχει εξαγωγή και μετάβαση σε άλλη κατάσταση. Την ογδόη ημέρα Κυριακή θα παγιωθεί η στασιμότητα ηλικίας και η τακτοποίηση του ανθρώπου πνευματικά πλέον θα υπάρχει εις τόπον Παραδείσου αιωνίως, ή εις τόπον Βασάνου αιωνίως. 

ΤΡΙΏΔΙΟΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΌΝ. ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, ΑΜΑΡΤΊΑ, ΜΕΤΆΝΟΙΑ και ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ. ο ΆΣΩΤΟΣ ΥΙΌΣ.

 ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΉ ΤΟΥ ΑΣΏΤΟΥ. ΛΟΥΚΆΣ Κεφάλαιο [ΙΕ], στίχος [11-32]. Παραβολικά ο Χριστός είπε για τον Πατέρα που είχε δύο γιούς. Ο Θεός Πατέρας δεν έχει μόνο 2 γιούς αλλά πολλούς. Στους 2 αυτούς γιούς αντιστοιχούν εκατομμύρια και βάλλε. 

Α] Ο νεώτερος γιος  όταν αισθάνθηκε ότι μεγάλωσε πλέον, αφού πήρε τη ζωή του στα χέρια του όπως λέμε,  είπε στον πατέρα του: πάτερ δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας = πατέρα δώσε μου ότι που ανήκει. Δηλαδή σαν τελεσίγραφο, διάλογο δεν δεχότανε, την απόφαση αυτή ήτα απόλυτος, κάθετος, καμία διαβούλευση, ανέλαβε όλη την ευθύνη μόνος του.

 Ως κληρονόμος του αναλογούσε όχι μόνο κάποια αναλογία σε ποσοστά, αλλά ακόμη και όλη η περιουσία, αν δεν είχε άλλον αδελφό, ή μπορούσε και να πέθαινε ο αδελφός του, η δε περιουσία θα ήταν όλη δική του. Ο πατέρας που έχει υλική περιουσία, υλική θα δώσει στα τέκνα του. Ο πατέρας εδώ στην παραβολή είναι ο Θεός Πατέρας,  που Έχει αφήσει και πνευματική περιουσία. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν έγραψε περιουσία αλλά ουσία, αφήνοντας σε εμάς να καταλάβουμε [αν μπορούμε να διακρίνουμε ουσία από ουσία] κάτι περισσότερο, κάτι παραπάνω, κάτι ανώτερο, κάτι πνευματικώτερο κλπ. 

Η ουσία ως λέξη είναι με πνευματικό περιεχόμενο, και σε ενικό και σε πληθυντικό. Δεν είναι μυστικό, ούτε απόρρητο. Είναι κάτι ά νοιχτό.  Ας το πούμε άνυχτο, δηλαδή χωρίς νύχτα, αλλά πάντα φως. Ο εαυτός μας ουσία είναι. Οι ψυχοσωματικές δυνατότητες ουσία είναι. Αυτές οι δυνάμεις του ασώτου συνάχτηκαν σαν σε συνεδρίαση και εξωτερικεύτηκαν ως ενέργειες και πράξεις, που πρότειναν στον άσωτο να αποδημήσει εκτός οικίας, να πάει εκεί που είναι άγνωστος, [ώστε να μην τον βλέπουν, όπως την νύχτα, και να μην τον γνωρίζει κανένας] διότι στο περιβάλλον του πατέρα του, το αποφασισμένο πρόγραμμα ζωής που επέλεξε δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Νεωτεριστής, δικαιωματιστής, και βάλλε ο μικρός γιος κλπ. Δηλαδή διαχρονικός, έως και σήμερα.

Η λέξη ουσία δεν περιορίζεται σε στενότητες ερμηνευτικές, έχει βάθος, ύψος και πλάτος. Για το άσωτο την πνευματική ουσία την κατείχε ήδη [ως νόμιζε] στο 100%, από την δε υλική κατείχε το 0%, αφού ανήκε όλη στον πατέρα του, άρα για αυτήν κόπτονταν να πάρει από τον πατέρα του, η οποία θα το απελευθέρωνε ως νόμιζε από τα δεσμά και την αιχμαλωσία από τον πατέρα του. Η συμπεριφορά του απέδειξε ότι, από καιρό ο άσωτος είχε διαρρήξει τις σχέσεις με τον πατέρα του.    

Ο πατέρας ως ανώτερος δεν πρότεινε διαβούλευση, διάλογο κλπ, και ως δίκαιος άνθρωπος δέχτηκε την επιλογή και απόφαση του γιου του, και τακτοποίησε την μεταβίβαση της αναλόγου περιουσίας στον γιό του, την οποία και παρέδωσε. Χαρούμενος τώρα ο γιος, όπως κάνουν πολλοί γιοί και πολλές θυγατέρες.

Β]  Απεδήμησεν εις χώραν μακράν. Αναχώρησε σε μακρινή χώρα. Είχε στα χέρια του και ουσία/περιουσία, υλική, και ουσία/περιουσία, ηθικο-πνευματική. Εκεί εγκλιματίστηκε με το περιβάλλον το καινούργιο της χώρας. 

Γ] Εκεί [υστερούμενος από διδαχή και εμπειρίες], διεσκόρπισεν αυτήν [ουσίαν]  ζων ασώτως. Μη φειδόμενος [μην υπολογίζοντας έξυπνα] αυτήν [την ουσίαν] την επένδυσε βλαπτικά και ζημιογόνα και την έχεσε όλη. 

Δ] Να όμως που,  εις την χώραν εκείνην λιμός ισχυρός εγένετο.   η Λιμός έγινε στην Αίγυπτο επί του Ιωσήφ.  Λιμός έγινε το 1940-1941 στην Ελλάδα που στην Αθήνα απέθαναν χιλιάδες και όχι μόνο. Έχουμε μεγάλους και διαρκείας λιμούς στην ιστορία καταγεγραμμένους.

Ε] Ήρξατο υστερείσθαι κάθε αγαθού ο άσωτος και όχι μόνο αυτός, καθώς και οι πολίτες της χώρας εκείνης. Η περιουσία που είχε ήδη σώθηκε, άρα την τον περίμενε τον άσωτο. Αδυναμία, άρα αιχμαλωσία, εξάρτηση και συμφωνία με ότι θα τον βοηθήσει να επιβιώσει. Θυμάστε με τα λεγόμενα λοκ ντάουν πως περνούσαν οι Έλληνες που είχαν κάποια οικονομική δυνατότητα, σκέψου εκείνοι που δεν είχαν αυτή την οικονομική [δηλαδή μηδενική] δυνατότητα. Πάμε παρακάτω. 

Ζ] Εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης.  Η χώρα εκείνη κατοικούνταν από πολίτες διεφθαρμένους, άδικους, εκμεταλλευτές, κλπ δηλαδή όλες οι κατηγορίες και οι ποικιλίες κακοποιών και εμπαθών ανθρώπων. Αυτή η χώρα [ή χώρες] μάλλον είναι γνωστή στους Έλληνες. Οι εργασίες είναι αντικανονικές, άδικες, ανθυγιεινές, πονηρές, αμαρτωλές κλπ, που προκαλούν πόνο, στεναχώρια, αλκοολισμό, θλίψη, μελαγχολία, εξαρτήσεις, απογοήτευση, αύξηση των  παθών, θυμό, οργή, εκδίκηση, συγκρούσεις, απάτες, κάθε είδους βίας,  φόνους, σκέψεις αυτοκτονίας κλπ. 

Η] Η πτώση του ασώτου συνεχίζεται. Εκείνος ο πολίτης που ήταν κολλητός του ασώτου, έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους.  Διεφθαρμένος πολίτης, σημαίνει βασικά, α μ α ρ τ ω λ ό ς      ά ν θ ρ ω π ο ς,  [άνθρωπος όχι του Θεού, αλλά άνθρωπος του Διαβόλου],  διεφθαρμένη εργασία είχε στην διεφθαρμένη χώρα που ζούσαν. Διεφθαρμένη δουλεία διεφθαρμένο εισόδημα. Δίκαια πράγματα.  Όλοι διεφθαρμένοι.  Όλοι   ά σ ω τ ο ι.    Αυτή η χώρα φαίνεται πως είναι όχι μακριά αλλά κοντά μας, λες και μοιάζει με την Ελλάδα των ημερών μας. Ας πάμε και πιο παρακάτω.

Θ] Εδώ παρατηρούμε το την πτώση, το κατάντημα, και τον εξευτελισμό!!! του ανθρώπου ο οποίος πλάστηκε κατ' εικόνα Θεού και ομοίωση. Αν είναι δυνατόν και όμως δυστυχώς, έτσι είναι. Ο άνθρωπος να κατοικεί με τα γουρούνια, να κυλιέται στην λάσπη των γουρουνιών, να τρώγει την τροφή των γουρουνιών!!!! κλπ. Τελικά να γίνεται όμοιος με τα άλογα τετράποδα ζώα!!!!. 

Αυτή είναι η πτωτική πορεία και το πρώτο μέρος από την ζωή του Ασώτου. Όσα και να γραφούν για την παραβολή του Ασώτου δεν επαρκούν.

Ο ΆΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΌΣ.

    Ημέρα μνήμης  των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, 2 0κτωβρίου  με το παραδοσιακό χρονολόγιο-ημερολόγιο από πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Όλος ο κόσμος έχει διαπιστώσει ότι οι σημερινοί άνθρωποι δεν πάνε καλά, δηλαδή δεν βαδίζουν επί της οδού του Θεού. Επιλεκτικά ως δικαιωματιστές ακολουθούνε την οδό του Διαβόλου. Αυτόν τον δρόμο επήρε-ακολούθησε  και ο Κυπριανός. Στην χρονική περίοδο της ειδωλολατρίας δοκιμάστηκε, έκανε μεταβολή και επέστρεψε στην από Θεού φυσική πορεία ως είναι ο άνθρωπος από Δημιουργίας.

Ο άνθρωπος εκφράζεται στην καθημερινότητα παράλογα και διεστραμμένα, άλλος σε μικρό και άλλος σε μεγάλο βαθμό, επηρεασμένος βέβαια ή από το πνεύμα του Θεού ή από το πνεύμα του Δαίμονα. Οι επιστήμονες, οι πολιτικοί, οι ποιμένες, οι σοφοί, οι ακαδημίες και λοιποί παράγοντες όλων των θεσμών σε κάθε κοινωνία έχουν μειωμένη αξιοπιστία. Τα λόγια τους και τα έργα τους αυτό φανερώνουν. Οι άνθρωποι είναι από μία απλή ματιά εξεταζόμενοι, άγριοι, εχθρικοί, εξαγριωμένοι, επιθετικοί, θηρία κλπ. Άλλοι κατηγορία είναι σκεπτικοί, θλιμμένοι, απελπισμένοι, απογοητευμένοι κλπ. Ασυμπλήρωτο.

 

ΣΕΙΣΜΌΣ.

 Η ΘΈΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ ΣΤΑ ΦΥΣΙΚΆ ΓΕΓΟΝΌΤΑ. Είναι προβλέψιμα; 

Οι επιστήμονες μιλούν για απρόβλεπτα φαινόμενα. Είναι γνωστή η φύση; Είναι  αναγνωρίσιμη η φύση; κλπ. Προβλέψιμη πάντως δεν είναι. Άρα η φύση κρατά μυστικά και απόρρητα. Σαν να παίζει κρυφτό με τον άνθρωπο και την επιστήμη του. Αυτά τα φαινόμενα είναι μάλλον απρόβλεπτα, αχαρτογράφητα νερά, δεν γνωρίζουμε τίποτε, συνδυασμούς κάνουμε κλπ, από άλλους σεισμούς, δηλώνουν οι σεισμολόγοι. Λάθη των ανθρώπων βέβαια, είναι το να απαιτούμε από τους σεισμολόγους, το πότε θα προκύψει κάποιος μεγάλος ή μικρός  σεισμός. Ζητάμε να είναι οι σεισμολόγοι φύλακες. Εμείς οι πολίτες αισθανόμαστε ότι, πρώτα οι πολίτες είναι με την γενική έννοια  φύλακες.  Γνωστές οι ενέργειες της  φύσης δεν  μπορεί να είναι, διότι κάθε τόσο ανακαλύπτουμε και κάτι  άγνωστο, άρα η κάθε πρόβλεψη δεν μπορεί είναι γνωστή. Εκτός αν το παίζουμε κορώνα γράμματα, τότε έχουμε πιθανότητες 50-50.   Αναγνωρισιμότητα  και  διαγνωστικότητα, στο πως λειτουργεί η φύση και πως θα εξωτερικεύσει την συμπεριφορά της,  να πιστεύουμε, ότι κατέχουμε την προγνωστικότητα, είναι αστειότητα,  διότι αν είχαμε πρόγνωση θα είχαμε προγνωστική διάγνωση, μα και αν είχαμε διάγνωση θα προλαμβάναμε ανοίγοντας βαλβίδες εξαερισμού, της γης και θα απομακρύναμε τους σεισμούς. 

Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Καπνός χωρίς φωτιά δεν βγαίνει.  

Μήπως ο καπνός είναι ενημέρωση; Είναι σαν να λέγει ο κλέφτης: κούκου, εδώ είμαι. Τελικά στα μάτια του Θεού είμαστε μάλλον για γέλια. Λέγοντας ή γράφοντας και διαβάζοντας τα παραπάνω, κάποιοι θυμώνουν και παρεξηγούνται. Αυτή είναι η αλήθεια τι να κάνουμε. Ή ευχάριστος θα είσαι για τον κάθε άλλον,  ή δυσάρεστος. Το λεγόμενο: καλά με όλους και με όλα, δεν είναι και το έξυπνο.

Πρωτόγνωρη συμπεριφορά, του φαινομένου, απρόβλεπτη, απρόσμενη, πρωτοφανή κλπ, αν και προβλεπόμενη. Γνωρίζουμε από φύσεως τις σεισμικές συμπεριφορές τις σεισμικές. Τις αποφεύγουμε κλπ. Εμείς όπου σεισμός κτίζουμε οικισμούς. Αντί να απομακρυνθούμε, όλο και πλησιάζουμε, επενδύοντας ζωές ανθρώπων, για κέρδος κλπ. Φτιάξαμε την Σαντορίνη παγκόσμια παιδική χαρά για διεστραμμένα μωρά. Ας πάμε παρακάτω.

Υπάρχουν προβλέψεις και προγνωστικά; όχι. Υπάρχει σεισμική προληπτική διάγνωση; όχι. Και πάλι που ο σεισμός φωνάζει εμείς τι κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Τρέχουμε κατόπιν εορτής να συμμαζέψουμε ότι άφησε ο σεισμός.  

Δεν είναι ντροπή να πει κάποιος: δεν γνωρίζω. Κάποιοι το λένε αυτό. Μήπως θα πιο φρόνιμο να πούμε: επί των πάντων κακών, ευθύνη έχουμε άπαντες; Κάποιοι το αποφεύγουν.

Ποίον σεισμό προέβλεψε η σεισμολογική επιστήμη, ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος ακόμη και ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον πολλών χιλιάδων και με φρικτό θάνατο; 

Όλες οι γνώμες από τους ειδικούς !!! ακούγονται και καταγράφονται.

Μήπως η σεισμολόγοι μαζί με την μικρή σεισμολογική επιστήμη είναι παρατηρητές και τελικά θεατές; των σεισμικών δράσεων; και τρέχουν από πίσω; στα διαδραματιζόμενα; Αφού δέχονται το απρόβλεπτο των σεισμών, τι είναι αυτό που ονομάζουν πρόβλεψη. Οι ουράνιες συνθήκες για τον καιρό, ας δεχτούμε ότι  προβλέπονται σε ένα βαθμό, βάλε και τις επίγειες συνθήκες,  ως ένα βαθμό ότι και αυτές προβλέπονται  από την παρατήρηση των φαινομένων, οι δε υπόγειες και υποθαλάσσιες προβλέπονται; Από τα έως σήμερα αποτελέσματα μάλλον δεν προβλέπονται, στον θεμιτό βαθμό, αλλά πάντοτε, κατόπιν φτάνουν στο σημείο του ατυχήματος, όπως η αστυνομία φτάνει στο έγκλημα ή την κλοπή κλπ. 

Μήπως πρέπει οι επιστήμονες να γνωρίσουν το της Γραφής: 

Ψαλμός 103 ΡΓ.  Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. Αυτό έχει γραφεί περίπου, πριν από 2500 χρόνια.

Ερμηνεία: Ο Θεός, Αυτός [και κανείς άλλος] που με ένα μόνο βλέμμα του, [που να βάλλει και το χέρι του] που ρίπτει εις την γην, την κάμει να τρέμει, και να συνταράσσεται από σεισμούς.  Ο Θεός, Αυτός που αρκεί μόνο θα θίξει [να ακουμπήσει] τα όρη και αμέσως αυτά [καίγονται σαν ως από φωτιά και] καπνίζονται από [εσωτερικές] εκρήξεις  [που εξωτερικεύονται ως το φαινόμενο] των ηφαιστείων. 

Η Γραφή επίσης λέγει: η φύση θα γίνει [και θα λειτουργεί όχι επιθετικά, αλλά αμυντικά γενόμενη] εχθρός [και δικαίως διότι βιάζεται βαναύσως από τον άνθρωπο ] του ανθρώπου, [με φυσικές επιθέσεις]. Το εσωτερικό της γης κάποια ημέρα θα βγει έξω, και το εξωτερικό της γης, θα εισέλθει μέσα, αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το κόστος και τις συνέπειες για τον τότε μελλοντικό άνθρωπο; Αν τα δηλητηριώδη αέρια της γης [ή εκ του ανθρώπου] εξέλθουν στην ατμόσφαιρα, μπορεί να μας πούνε οι επιστήμονες [δηλαδή ο άνθρωπος] πόσο θα νοθευτεί το οξυγόνο; και τι επιπτώσεις θα έχει επί του ανθρώπου; Αν οι βιολογικοί ζωντανοί οργανισμοί αυξηθούνε σε όγκο και βάρος τι έχει να ακολουθήσει; Αν στα χόρτα δοθεί ύψος μόνο, που θα χωρέσει ο άνθρωπος; Αν τα έντομα στη φύση και στον αέρα με τα πτηνά μαζί αυξηθούνε σε όγκο; είναι ούτε να το σκέπτεσαι. Φόβος και πανικός και τρόμος θα κατέχει κάποτε τις ψυχές των ανθρώπων [η γραφή  το λέγει] και θα τρέμουν σαν τα φθινοπωρινά φύλλα των δένδρων, και θα πέφτουν. 

Ο Θεός είναι: Α-κατάληπτος, Α-κατανόητος, Α-πρόβλεπτος, Α-προνόητος, Α-νερμήνευτος, Α-πλησίαστος, κλπ,  από τον άνθρωπο εννοείται, και την κάθε επιστήμη του ανθρώπου. Αυτό το α κατάληπτο φαινόμενο, θα φέρει σε σύγχυση και τις επιστήμες από τα προϊόντα που ταΐζουν τον άνθρωπο. 

Ο Θεός Είναι το Ά-λφα = Άνθρωπος, και το Ω-μέγα = ο ΩΝ = Θεός. Ιησούς Χριστός, υιός του Θεού, από τον Πατέρα, και υιός του ανθρώπου από την Παναγία, = Θεάνθρωπος.

Ο άνθρωπος μάλλον δεν έχει ούτε το επίγειο προβλέψιμο. Αν το είχε ο άνθρωπος, θα έκτιζε κατοικίες στις τοποθεσίες που βλέπουμε στην Σαντορίνη με εικόνα; θα έκτιζε κατοικίες στις ρεματιές; Θα έκτιζε χωριά στις λακκούβες τις γης; Θα εξέδιδε το κράτος άδειες αγοράς οικοπέδων στα τοπογραφικά σημεία που βλέπουμε στην Σαντορίνη; Θα υπέγραφαν οι μηχανικοί και οι πολεοδομίες στα μέρη εκείνα [πλαγιές και γκρεμούς] το άρτιο και το οικοδομήσιμο; Το κράτος εκ των πραγμάτων εκ του αποτελέσματος μάλλον δεν προηγείται του ιδιώτη, αλλά σέρνεται και ακολουθεί τον ιδιώτη. Δεν γνωρίζουμε όλοι, ότι τα λάθη έχουν κόστος και  πληρώνονται; Πολλές κατασκευές στην Ελλάδα με κρατική άδεια παίζονται κορώνα γράμματα. Γιατί παραπονούμαστε όλοι μας;  Τουλάχιστον ο σημερινός άνθρωπος ως εξουσία,  θα έπρεπε να  είναι κατασκευαστικά όπως στην Σαντορίνη και όχι μόνο, σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμος. Με όλα αυτά τα  απρόβλεπτα, σκεπτόμαστε τι θα συμβεί στον κόσμο μελλοντικά; Τόσο γελοίος είναι ο σύγχρονος κόσμος; Τόσο αυτοκαταστροφικός;

Ας αναγνωρίσουμε τουλάχιστον με κάποιο ποσοστό ταπείνωσης, ότι είμαστε ακόμη  στο Άλφα, για το Ωμέγα είναι νωρίς να μιλάμε.    

Ψάξε άνθρωπε να βρεις ποιος  είσαι, τι και που είσαι, μα και αν το βρεις,   γράψε και σε εμένα που είσαι, διότι και εγώ ψάχνω, και δεν  βρίσκω ούτε εσένα, ούτε εμένα. Κάποιοι λένε: έψαξαν και βρήκαν. Ο ζητών ευρίσκει, λέγει η Γραφή, δηλαδή όποιος ψάχνει θα βρει. Ο άνθρωπος δεν βρίσκει διότι ψάχνει στα τυφλά, χωρίς το φως του Χριστού. ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙ ΠΟΤΈ, όσο και να ΨΆΧΝΕΙ. 

Προς βελτίωση του κειμένου.

 

 

ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΠΊΣΤΗ.

 Μία λέξη που την ονομάζουμε και  την λέμε μεγάλη και  δύσκολη. Μεγάλη, βασική, και σημαντική, διότι ο Χριστός ζητούσε τακτικά από τους ανθρώπους πίστη, πιστεύεις; ότι το κατέχω και άρα αυτό που ζητάς μπορώ να σου το προσφέρω; αυτό έλεγε στους ανθρώπους όταν του ζητούσαν την όποια θεραπεία. Κάποιος έλεγε: πιστεύω Κύριε. Άλλος έλεγε: βοήθαμε Κύριε να πιστέψω. Άλλος έλεγε: προσπαθώ Κύριε, ή κάτι ανάλογο, και ανάλογα της πίστεως που είχε, ως  απάντηση εισέπραττε το ζητούμενο καλό από τον Ιησού. Δύσκολη βέβαια, διότι η πορεία της πίστεως είναι στρωμένη με ανηφόρα, εμπόδια κλπ. Πως θα αποδείξεις την πίστη σου. Με την πραγματικότητα και την υλοποίηση της πίστεως ως την μόνη απόδειξη. Μεγάλη σε νόημα και δύσκολη στην κατανόηση. Πίστη και Γνώση και Νους και Αγάπη έχουν πολλά κοινά στην σχέση τους. Είναι σαν το δίχτυ που το κάθε ένα σχοινί είναι σαν δεμένο με το κάθε  άλλο. Έτσι είναι πολλά και ένα. Αυτό μπερδεύει τον άνθρωπο. Είναι σαν να τρως την γεύση ενός φαγητού και να αισθάνεσαι ταυτόχρονα την γεύση ή άλλου, ή άλλων φαγητών. Τότε δεν γνωρίζεις τι φαγητό τρώγεις. Εδώ σε θέλω αδελφέ. Στα δύσκολα.  Συνεχίζεται ...... .

ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΊΤΗΣ.

 Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός τα δύσκολα εκείνα χρόνια της αιχμαλωσίας και της σκλαβιάς του έθνους των Ελλήνων, πήρε μόνος του τα όρη, τα βουνά, και τα λαγκάδια, με την μαγκούρα του να διώχνει τα ζωντανά της φύσης, και έναν τροβά που αν είχε μέσα, μία φέτα  ξερό ψωμί από σιτάρι ή από καλαμπόκι, για να πει στους Έλληνες των ορεινών χωριών και όχι μόνο, και να τους δώσει όχι γρόσια τότε, αλλά  για ότι πεινούσαν και διψούσαν, για Ελλάδα και Χριστό, που τους έλειψαν τόσα χρόνια. Όπου και να περνούσε τα ίδια έλεγε: για Ελλάδα, ψυχή, και Χριστό. Μέσα στην Ελλάδα, στην ψυχή και στον Χριστό, ήταν όλες οι τροφές που είχαν ανάγκη. Τροφές ήταν οι Αρετές και οι Αξίες που ήταν φυλαγμένες από τους Ελληνόψυχους, και τους Χριστόψυχους τότε κληρικούς και όχι μόνο. Καλλιεργώντας τις Αρετές παράγεις όλα τα προϊόντα που σου παρέχουν αυτάρκεια αγαθών για διαβίωση. Μετά την απόλαυση των αγαθών έρχεται ο Χριστός να σε κεράσει από το πιοτό της ζωής, το σώμα του, και το αίμα του, για να ευφρανθεί και η ψυχή σου.  Διά τούτο ο Άγιος έλεγε: Ελλάδα Χριστός και Ευαγγέλιο σας χρειάζεται.  Ήταν και Έλληνας, και Χριστιανός, και δάσκαλος, και παιδαγωγός, και σύμβουλος, και προφήτης, και ξένος, και υπηρέτης, και γιατρός, και ποιμένας των κτηνοτρόφων, και πεινασμένος, και άστεγος, και ιερέας του Χριστού, και Μάρτυρας στο τέλος, για χάρη της πατρίδας και της ορθοδοξίας. Τους τάϊσε Ελλάδα και Χριστό, και φαγητό και πιοτό, και τους άρεσε τους χωριάτες.  

   Ήρθαν στις μέρες μας οι αφορισμένοι και μας κουβάλησαν  σαν ζώα με 4 πόδια, στις μεγάλες στάνες, τα μαντριά, ή τους σύγχρονους στύλους, τις πόλεις δηλαδή. Τι θα βρουν να βοσκήσουν τα πρόβατα στις πόλεις; Πέτρες; ξύλα; τσιμέντο; πλαστικά; και απορρίμματα από τους κάδους; Θα έλθουν χρόνια που θα τρώνε οι άνθρωποι και  απορρίμματα, Ήδη άρχισαν οι χριστιανοί να δοκιμάζουν τα ελαφρά πρώτα. 

   Μας χόρτασαν χρήματα. Είδαν ότι το πήραμε απάνω μας. Μας τα έκοψαν και αυτά τώρα. Μας ταΐζουν [διδάσκουν στα σύγχρονα σχολεία της νύχτας μαθήματα που ντρέπεσαι να γράψεις] διαζύγια, εκτρώσεις, ναρκωτικά, πιοτά, τσιγάρα, πορνεία, μοιχεία, βιασμούς κάθε λογής,  ομοφυλοφιλίες πάσης φύσεως, ψευτογεννήσεις τέκνων από τους άνδρες, διαστροφές,  απάτες, φόνους κάθε είδους, σκάνδαλα,  εγκλήματα, εμβόλια ανήθικα, εμβόλια βιολογικά, εμβόλια με κάθε φυλή της γης,  και όλα αυτά που ξέρεις και εσύ αδελφέ. Μας ταΐζουν χημικά και ηλεκτρονικά προϊόντα κλπ, να δοκιμάσουμε όλες τις κακές και θανατηφόρες γεύσεις. 

  Καθηγητής ο κύριος Υπολογιστής και Καθηγήτρια η κυρία Οθόνη. Πανταχού παρόντες και οι δύο καθηγητές, στο σχολείο, στο σπίτι, στο δρόμο, στο τραπέζι, στο κρεβάτι. Όλοι οι χριστιανοί του αιώνα τούτου, έγιναν ατσίδες!!! Πάει η Ελλάδα, πάει και ο Χριστός, πάει και το Ευαγγέλιο. Τα χωριά είναι έρημα, περνάς από την μία άκρη ως την άλλη το χωριό και δεν συναντάς άνθρωπο να του πεις καλημέρα!!! τα σχολεία έκλεισαν, δεν ακούς φωνές παιδικές εδώ και χρόνια στην ύπαιθρο, οι εκκλησίες άδειες, η καμπάνες δεν χτυπούν, μόνο μερικούς γέροντες θα ιδείς κάπου κάπου ή αρκετούς σε κάποια κηδεία. Η  παιδεία Ελληνισμού και Χριστιανισμού για την οποία μαρτύρησε ο Άγιος Κοσμάς είναι σε παρακμή. Νέα εμβολιασμένη παιδεία, νέο εμβολιασμένο παιδαγωγικό σύστημα, νέοι μαϊμού-πλαστοί πατέρες, σύγχρονη εμβολιασμένη πίστη ανανεωμένη και μακιγιαρισμένη στα μέτρα των νεωτεριστών. Όπως έστρωσες Έλληνα και Χριστιανέ, έτσι θα απολαύσεις και τον ύπνο σου, ξύπνα γιατί το πρωί πέρασε, ήδη είναι απόγευμα, και εσύ μάλλον ακόμη κοιμάσαι; Η Ελλάδα χρειάζεται Ελληνόψυχους και Χριστόψυχους.

Ο ΑΛΒΑΝΊΑΣ και ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ.

 Ο Θεός να αναπαύσει τον δούλον του Θεού κ. κ. Αναστάσιον. Ήδη τον Αγιοποίησαν,  αναμενόμενο είναι.  Ο άνθρωπος εργάστηκε όπως εκείνος επέλεξε, ο Θεός γνωρίζει. Ο άνθρωπος δεν είναι κριτής κανενός.  Παρατηρητής μπορεί να είναι, Διακριτής καλού και κακού μπορεί να είναι, Αξιολογητής μπορεί να είναι. Επαινετής, Ελεγκτής, Ανακριτής, Κατακριτής, Δικαστής, ως βαθιά γνώστης δεν μπορεί να είναι. Εξουσία ο κάθε ένας έχει μόνο στον Εαυτό του, ποτέ επί του άλλου. Αυτός είναι ο χριστιανικός τρόπος ζωής. Αυτή η τακτική είναι αρεστή στο Θεό μας.

 Η κρίση [γενικά ή ειδικά] μπορεί να  έχει βοηθό την διαφάνεια ή το κουκούλωμα - συγκάλυψη. Γιατί ο άνθρωπος βιάζεται να πάρει την θέση του Κριτή Θεού; Έτσι έπραξαν για τα Τέμπη, βιάστηκαν αυτοεξουσιοδοτήθηκαν και πήραν στα χέρια τους τον νόμο, οι νόμιμοι-άνομοι. Αυτό είναι αντιποίηση [ως προς την αρχή] δικαστικής εξουσίας, που είναι δικαίωμα μόνο της [δήθεν τυφλής]  δικαιοσύνης.

 Ο κ. Αναστάσιος από δούλος του Τριαδικού Θεού [ως άνθρωπος] ήταν από δηλώσεις του ιδίου, [αν όχι δούλος, συνεργάτης], του Πάπα και του Οικουμενισμού, και των άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών. Εκεί τον οδήγησε η δημόσια ζωή του, την οποία εθελοντικά δαπάνησε όλη τη ζωή του. Ο Κύριος γνωρίζει.  Ούτε επαινούμε, αλλά ούτε και ελέγχουμε. Τα πάντα θα κριθούν από τον Θεό.  Δημοσίως μιλούσε, όπως όλοι οι άνθρωποι, δημοσίως με ήχο, και εικόνα, και υπογραφή, τον ακούγαμε και τον βλέπαμε, άρα δημοσίως αποφαινόμαστε, από τα δημοσιευμένα  δημοσίως από τον ίδιον. Μιλάμε για εγκράτεια των μελών του σώματός του ανθρώπου  και καλώς. Μήπως πρέπει να έχουμε και εγκράτεια γλώσσας φωνής; Ποίος αισθάνεται κριτής του Αναστασίου; μάλλον κανείς.

Διότι σε τηλεοπτική συνέντευξη στα πρώτα χρόνια της εκλογής του, και σε ερώτηση της δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, στο πώς πήγε και εγκαταστάθηκε στην Αλβανία είπε: εγώ στην Αλβανία επήγα ως Νούντσιος!!!, μετά από λίγα δευτερόλεπτα κατάλαβε ως ορθόδοξος το σφάλμα του [ή μπορεί να το είπε για ευχαριστώ, ή σκόπιμα εκείνος ήξερε] και δευτερευόντως καταπίνοντας το πρώτο, αμέσως κατά δεύτερον είπε: επήγα ως έξαρχος του Οικουμενικού  Πατριαρχείου, εννοώντας του Βαρθολομαίου. Αυτά τα λόγια κατέγραψαν τα αυτιά μου. Αν υπάρχει στο αρχείο μπορεί να ερευνηθεί η αλήθεια, δεν έχω κάτι κατά του ανθρώπου και της ψυχής.

Ο Νούντσιος είναι ο εκπρόσωπος του Πάπα Ρώμης, ορθόδοξοι  χριστιανοί.  Αυτό σημαίνει ότι σε διαβούλευση Πάπα και Πατριάρχου, καθώς και του τότε ηγέτη της Αλβανίας, πρώτη επιλογή και πρόταση ήταν μάλλον του Πάπα μετά του Αλβανού ηγέτη και τέλος μάλλον του Βαρθολομαίου. Αυτά που γίνονται φανερώνουν ότι, η ορθόδοξη χριστιανοσύνη δεν είναι ελεύθερη, αλλά επιλεκτικά αιχμάλωτη από τους ποιμένες και προσκυνούσα τον οικουμενισμό.

Ο Βαρθολομαίος ίσως να είχε άλλον για την Αλβανία, αλλά προείχε η γνώμη των άλλων δύο. 

 Διά τούτο, τον  Πάπα Ρώμης ήθελε πρώτα να ευχαριστήσει ο Αναστάσιος, και καλά είπε ο άνθρωπος,  [ας πούμε] του ξέφυγε η αλήθεια; [η οποία δεν κρύφτηκε ] από τα χείλη του. Μετά το μάζεψε, το διόρθωσε; αλλά ήταν αργά. 

Στην ΡΑΒΕΝΝΑ Ιταλίας αργότερα σε συλλείτουργο ο Αναστάσιος και ο Βαρθολομαίος  κοινωνούσαν τους παπικούς από το ορθόδοξο ποτήριο, και μετά λέγουν στους ορθοδόξους ότι,  δεν έχουμε κοινό ποτήριο με τον Πάπα, ναι με τον Πάπα δεν έχουν, έχουν όμως με τους παπικούς!!! Δεν είναι το ίδιο; Δηλαδή, α] κοινό ποτήριο Ορθοδόξων ποιμένων και λαϊκών παπικών επιτρέπεται, ενώ β] κοινό ποτήριο Ορθοδόξων ποιμένων με παπικούς ποιμένες δεν επιτρέπεται; Δηλαδή η πρώτη συν-κοινωνία επιτρέπεται, και είναι ευλογία ενώ η δεύτερη απαγορεύεται και είναι κατάρα; Η πρώτη είναι ορθόδοξη, ενώ η δεύτερη είναι αιρετική; Για χαϊβάνια της γειτονιάς και ως ανήλικα των λαθρομεταναστών έχουν τους Ορθοδόξους; 

Αυτά τα σκεπτικά έχει, φέρει, κατέχει, και μεταβιβάζει ο οικουμενισμός, τα οποία κατ' απαίτηση και βιασμό πρέπει να τα δεχτεί η Ορθοδοξία. Για πνευματικούς βιασμούς πότε ειπωθούν έστω και ελάχιστα; Μήπως εδώ είναι ευλογημένος ο βιασμός;

Οι ορθόδοξοι εύχονται, όλοι οι άνθρωποι ως εικόνες του Θεού να σωθούνε. Αιωνία του η μνήμη. Να γνωρίζουμε ότι ο  Θεός μας γνωρίζει όλους. Εμείς αλληλο-γνωριζόμαστε; Όλα θα ξεχαστούν, αλλά η βαριά ιστορία όμως και τα τεκταινόμενα, θα μείνουν στους ώμους των  προβάτων. 

Κρίση, κριτική και αξιολόγηση θέλουν διάκριση, και φυσική και πνευματική.

Συγγνώμην αν ήμουνα  ευχάριστος ή δυσάρεστος από τα παραπάνω.  Αμήν.

Ανοιχτό το ζήτημα.

 

ΤΡΙΩΔΊΟΝ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΌΝ. ΤΕΛΏΝΗΣ και ΦΑΡΙΣΑΊΟΣ.

 ΤΟ  ΤΡΙΏΔΙΟ   είναι εκκλησιαστική περίοδος 10 εβδομάδων. Πρώτον 3 εβδομάδες, δεύτερον 6 εβδομάδες και τρίτον 1 η Μεγάλη εβδομάς. Η πρώτη περίοδος των 3 εβδομάδων είναι παρεξηγημένη και υποτιμημένη από τους Έλληνες τους νεο-χριστιανούς αλλά επηρεαζόμενη και  νοθευμένη η ορθοδοξία μας, με κοσμικό και ειδωλολατρικό φρόνημα. Εννοώ τα καρναβαλικά έθιμα που διαρκούν τις 3 εβδομάδες, δηλαδή την πρώτη από τις 3 περιόδους του Τριωδίου.

Αυτές οι περίοδοι βιώνονται και χώρια και μαζί. Η πρώτη σε οδηγεί στην δεύτερη και η δεύτερη στην τρίτη, η δε τρίτη  σε μία άλλη περίοδο, στην Ανάσταση. Τα επί μέρος και το όλον=ΈΝΑ.

Με την είσοδο στην περίοδο αυτή οι χριστιανοί πλανώνται και πιάνονται στην παγίδα του πονηρού ως εξής. Ανοίγει το τριώδιο σαν σύνθημα, κάτι σαν νέο, σαν καινούργιο, ή με το άνοιγμα θα δούμε κάτι νέο, κάτι ευχάριστο με διασκεδάσεις, κάτι που θα γεμίσει την άδεια ζωή τους κλπ. Ονομάζουν άνοιγμα και νέας συμπεριφοράς των χριστιανών την επιστροφή στην παλιά πίστη που χρεοκόπησε τον άνθρωπο κλπ. Το παλιό τον υποδέχονται σαν ευχάριστο. Το παλιό σαν νέο, το άχρηστο σαν αναγκαίο, το άδειασμα σαν γέμισμα, την υποβάθμιση σαν αναβάθμιση, το ανήθικο σαν ηθικό και επιτρεπόμενο και δικαίωμα κλπ.

Την περίοδο αυτή οι χριστιανοί την νοθεύουν με τα πιστεύω των ειδωλολατρικών πίστεων και εθίμων των προγόνων τους.  Εκείνοι εγκατέλειψαν την ειδωλολατρεία επειδή την βίωσαν από αρχής της ιστορίας τους και περίμεναν με αγωνία να συμβεί κάτι [να κατέβη ο Θεός, όπως και έγινε, με την ενσάρκωση του Χριστού, δηλαδή αυτό που ζητούσαν] και να απαλλαγούν από τους σαρκικούς και αιμοβόρους θεούς.  

Σήμερα μάλλον οι χριστιανοί, ποθούν και προωθούν την επιστροφή στην παλιά εποχή της δουλείας, που ο άνδρας ήταν πράγμα, ιδίως η γυναίκα και ειδικότερα ο νεογέννητος άνθρωπος. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αντιδρούν και αντιστέκονται στην παλιά κατάσταση. Εύγε τους, Άξιοι. Επιτρέπεται όμως, ότι πέταξαν οι πρόγονοί μας ως άχρηστο, αχρείαστο, βλαπτικό και επικίνδυνο να το επαναφέρουμε εμείς σήμερα; οι τάχα προοδευτικοί; Όχι βέβαια και καλώς. 

Η επιλογή πίστεως δεν είναι αλαφρόμυαλος και γελοίος δικαιωματισμός, αλλά ευθύνη, σοβαρότητα, καθήκον, υποχρέωση κλπ.

Από ότι γνωρίζουμε, στον κόσμο κυριαρχούν 2 καταστάσεις, 2 όψεις, όπως,  φως και σκοτάδι, ημέρα και νύχτα, στερεό και υγρό, καλό και κακό,  άσπρο και μαύρο, θερμό και κρύο, ηθικό και ανήθικο, κλπ, γέννηση και θάνατος,  Θεός και Διάβολος, Παράδεισος και Κόλαση.

 Στον άνθρωπο παρατηρούμε άνδρας και γυναίκα με τα 2 εν δυνάμει χαρακτηριζόμενα, πιστός και άπιστος, ηθικός και ανήθικος,  ταπεινός και υπερήφανος, υπερασπιστής και προδότης, ελεήμονας και άρπαγας, γνήσιος και υποκριτής, κλπ.  Ανάμεσα στα δύο υπάρχει το ΌΡΙΟ που τα διακρίνει, όπως το συν και το πλην, +, - . 

Στα χρόνια του Χριστού και κατά τα λόγια Εκείνου,  ένας Ναός υπήρχε, μία πίστη, ένας Θεός για όλους του ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι επισκέπτες του Ναού. Εκεί είναι η καταφυγή του ανθρώπου. Παλιά κατέφευγαν στο Βωμό και τα γνωστά. Εκεί παίχτηκε η παγκόσμια παράσταση, αλλά και διαχρονική, όχι με θεατές, αλλά πρωταγωνιστές τους ανθρώπους, δηλαδή εμάς, και εσύ μέσα.

Ο Χριστός αναφέρει 2 ανθρώπους, 2 συμπεριφορές, 2 ψυχολογίες ανθρώπων. Και οι δύο πήγαν να προσευχηθούν. Βέβαια ο κάθε άνθρωπος, έχει τα δικά του συν και πλην, που δεν μοιάζουν με του κάθε άλλου. Ο κάθε ένας έχει τον δικό του ψυχολογικό τύπο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, όσοι άνθρωποι, τόσοι είναι και οι ψυχολογικοί τύποι ανθρώπων, αλλά το αφήνουμε για την ώρα. Εδώ παρατηρούμε όχι την διαφορετικότητα που μας βολεύει,  αλλά την μοναδικότητα.

Ο φαρισαίος φθάνοντας πρώτος στο Ναό σαν να είχε προτεραιότητα και εξοικειωμένος [κάτι σαν πασίγνωστος στο περιβάλλον του Ναού] με το Ναό, και επειδή είχε την πρωτιά, από μόνος του, την έκανε χρήση άνετα. Αφού ανήκε στο τάγμα θα λέγαμε των  φαρισαίων, ως ο της εποχής θεολόγος, φαρισαϊκό δικαίωμα θα λέγαμε, πήρε την θέση μπροστά μπροστά, που του επέτρεπε το αξίωμα του Φαρισαίου.  Οι πίσω θέσεις ήταν για τον όχλο. Ψύχραιμος, άνετος και αεράτος άρχισε λέγοντας κάπως φωναχτά για να τον ακούνε και να πειστούν οι παρευρισκόμενοι. Ο Θεός ευχαριστώ σοι, [και καλώς, τον Θεό πρέπει να ευχαριστεί ο άνθρωπος], διότι δεν είμαι όπως είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, [και βέβαια γιατί να είναι άρπαγας και άδικος, αν ήταν θα έχανε την καλή βιτρίνα που είχε κατακτήσει με την υποκρισία] μοιχοί,  [το άρπαγες, άδικοι, μοιχοί κλπ, τα χρέωνε στους άλλους, πράγμα που οι άνθρωποι το κάνουν αυτό σε δηλώσεις τους, Έτσι δεν κάνουν και οι χριστιανοί; τον ξέρω ποιος είναι, σε άλλους να τα πει αυτά,  ρώτα εμένα να σου πω ποιος είναι αυτός, έχω εγώ να σου πω για αυτόν ένα κατεβατό,  κλπ εκφράσεις] όπως είναι ετούτος ο Τελώνης, [και μάλλον δείχνει τον τελώνη], Εγώ νηστεύω δύο ημέρες την εβδομάδα, δίνω στο Ναό το 10% από όσα εισοδήματα έχω. 

Ο φαρισαίος  πήγαινε στο Ναό και το 10% και από το άνηθο, την ρίγανη και τα άλλα μπαχαρικά προκειμένου να φανεί ότι αυτός και στις λεπτομέρειες ήταν αξιόπιστος.

Και ποιος τον πίστευε πόσο εισόδημα ακριβώς είχε το χρόνο. Επίσημο πρόσωπο ήταν, ότι και όσο εισόδημα δήλωνε θα ήταν. Αυτός ήταν στην ανώτερη τάξη της κοινωνίας, όπως και εμείς έχουμε ισόβια, ως αξιόπιστα και υπεράνω πάσης υποψίας, ενώ είναι το αντίθετο, πολλά πρόσωπα της κοινωνίας μας. Και εσύ αδελφέ γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους. Πρόσεξε μην του μοιάζεις.

Ο τελώνης και αυτός πήγε στο Ναό, εισήλθε μέσα, αποτραβήχτηκε σε μία γωνιά του Ναού να μην το βλέπουν, σκύβει κάτω το κεφάλι του και άρχισε να χτυπά το στήθος του λέγοντας: ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.   Δύο λέξεις μόνο, τηλεγραφικός ο τελώνης.  Άλαλος ο τελώνης χτυπούσε το στήθος του μόνο, ο θόρυβος από τον χτύπο ήταν ελάχιστος. Ήταν αυτός που ήταν ο τελώνης. Εισήλθε στο Ναό αφού πρώτα το σκέφτηκε και τον βασάνισε αρκετά. Την ώρα που βρίσκονταν στο Ναό κοιτούσε κάτω το πάτωμα, [και όχι πάνω ούτε δεξιά, ούτε αριστερά όπως κάνουν οι χριστιανοί στις ημέρες ετούτες].  Ο φαρισαίος κάθε ημέρα πήγαινε στο Ναό. Ο τελώνης σπάνια θα πήγαινε, και αν το τελωνειακό επάγγελμα το πήρε από τον πατέρα του μάλλον δεν θα πήγε ποτέ στο Ναό, ίσως να ήταν η πρώτη φορά.Το στήθος το κτυπούσε διότι εκεί από μέσα ήταν η καρδιά του. Αυτή έφταιγε για όλα, λες και η καρδιά τον παρέσυρε σε όποια αμαρτία. Βέβαια αυτή, διότι ο άνθρωπος ότι εισπράττει με όλες τις αισθήσεις, το μεταφέρει μέσα στον εγκέφαλο, στον νου, από εκεί τα στέλνουν όλα δεδομένα στην καρδιά, η καρδιά έχοντας και περίσσευμα συναισθημάτων, εκδηλώνεται, ενεργοποιείτε, και φανερώνεται με την βοήθεια των μελών του σώματος, με τις  πράξεις. Γνωρίζουμε από την Γραφή ὄτι: ο Θεός ζητάει την καρδιά μας ολόκληρη [δεν λέγει πουθενά μόνο ένα μέρος αλλά όλη την καρδιά μας] και όχι την μισή. Εμείς μοιράζουμε την καρδιά μας σε ποσοστά. Άλλο ποσοστό στο Θεό, άλλο στον Πονηρό, άλλο στα υλικά αγαθά, άλλο στην γυναίκα, άλλο στον άνδρα, κλπ, ανάλογα με το τι φύλο είμαστε κ,λπ. Έχει ειπωθεί: όπου είναι δοσμένη η καρδιά μας, εκεί είναι και η ψυχή μας. Εμείς επίσης μοιράζουμε βλαπτικά την καρδιά μας, με δόσεις και σε πολλούς. Η καρδιά θα λειτουργεί πάντα σε συνεργασία και συμφωνία, επιλογή και απόφαση, με την λογική, τα δε ποσοστά πότε θα αυξάνονται, πότε θα μειώνονται. Ποτέ 100% λογική, ποτέ 100% καρδιά και συναίσθημα, ανάλογα. Αν δεν έχουμε σωστές αναλογίες σε ένα γλυκό, είναι για πέταμα στα σκουπίδια. Εδώ δεν πετάμε το γλυκό,  αλλά πετάμε  την ψυχοσωματική μας ύπαρξη!!! Την συνταγή για καλές αναλογίες θα την βρούμε στην ορθόδοξη εκκλησία. Αν δεν την έχεις τρέξε να την πάρεις σήμερα που άνοιξε το ΤΡΙΩΔΙΟ.

Η έξωθεν μαρτυρία [η βιτρίνα της κοινωνίας] των ανθρώπων τον τελώνη το είχε ως, αμαρτωλό, διότι τελώνης ήταν φοροεισπράκτορας με πολλά κέρδη και όχι μόνο. Τον δε φαρισαίο πάλι η έξω μαρτυρία [η βιτρίνα και το θεαθήναι] των ανθρώπων τον είχε ως καλόν άνθρωπο. 

Όμως  από τους δύο ο ένας ο νομιζόμενος για τον κόσμο χαμένος, δηλαδή ο τελώνης, αθωώθηκε και σώθηκε, ο άλλος ο φαρισαίος, ο δήθεν καλός και άγιος για τους ανθρώπους ενοχοποιήθηκε και καταδικάστηκε. Τώρα με την αξιολόγηση του εαυτού μας και το πόρισμα  που θα βγάλουμε για τον εαυτό μας είναι ας  σκεφτούμε με ποιον από τους δύο ταυτιζόμαστε στη ζωή ετούτη, με τον Φαρισαίο ή με τον τελώνη; Αδελφέ γνωστή η ιστορία, αντέγραψε όποιον σε συμφέρει, ο φαρισαίος ή ο τελώνης;  

Δέξου αδελφέ τα προβλήματα της ζωής. Μάθε να προβληματίζεσαι από τους καθημερινούς προβληματισμούς. Ήδη είμαστε μέσα στα προβλήματα, και αν είσαι μέσα κάνε αγώνα να λύσεις το όποιο πρόβλημα. Αυτή την εβδομάδα έχουμε το πρόβλημα επιλογής, Φαρισαίος  και Τελώνης. Ποιον θα αντιγράψεις; σε ποιον θα μοιάσεις;

Μην το αφήσεις για την άλλη εβδομάδα. Εκείνη θα φέρει άλλο πρόβλημα. Θα γίνουν δύο. Αν δεν λύσεις το ένα, πως θα λύσεις τα δύο ή τα 3 και 5 που γα έλθουν αργότερα. ΑΜΗΝ. 

Εσύ γράψε και διόρθωσε ότι δεν γράφηκε παρά πάνω. Ασυμπλήρωτο.

ΑΝΑΖΗΤΕΊΤΑΙ ΦΙΛΊΑ και ΤΙΜΉ = ΦΙΛΌΤΙΜΟ.

 Λέξη Ελληνική. 1 Φιλία 2 Τιμή, είναι σχέση πνευματικής αγάπης, τον φίλο στον κίνδυνο τον γνωρίζεις, διότι συμμετέχει στον δικό σου κίνδυνο, τον μοιράζεται μαζί σου, άραγε σε αγαπά ως, άνθρωπο, και αυτή η συμμετοχή είναι απόδειξη φιλίας δηλαδή αγάπης. Αυτή η φιλία αναγνωρίζεται από το κοινό που την εκφράζει και την αποδίδει ως αμοιβή, και ως τιμή στον φιλότιμο άνθρωπο, στην φιλική σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο, ανθρώπου προς την πατρίδα, στους Θεσμούς που υπηρετεί, κλπ. Τιμά πρώτα ο ίδιος τιμά τον πλησίον του, τον εαυτό του, και δεύτερα τον τιμούν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο μισθός του φιλότιμου ανθρώπου. Πολλά φιλότιμα έργα παραμένουν άγνωστα διότι οι φιλότιμοι άνθρωποι  κρύβουν την φιλότιμη πράξη, δεν την δημοσιεύουν. 

Ο φίλος αποκαλύπτεται, δεν ανακαλύπτεται. Αποκαλύπτεται στις δυσκολίες της ζωής, στις οποίες φανερώνεται μόνος του. Δεν επιδιώκει ίδιο όφελος. Ο φίλος ο πραγματικός δοκιμάζεται στον χρόνο, διότι στην φιλία μπορεί να υπάρχει και ιδιοτέλεια. Η δοκιμασία στο χρόνο είναι η ηθική απόδειξη της φιλίας. Η κίνηση φιλίας λειτουργεί με κίνητρο την ανιδιοτέλεια, δεν έχει στόχο και σκοπό να αποκτήσει κάτι. Διά να διατηρηθεί χρειάζεται ανταπόκριση, αρχικά είναι 1 δώσε, δωρεάν προσφορά, 2 είναι  πάρε δώσε, και 3 δώσε πάρε, δηλαδή συνεργασία, συμφωνία, άτυπη στο χρόνο και την πορεία της ζωής μας. Η φιλία προσθέτει δεν αφαιρεί, δεν απαιτεί, δεν αδικεί κλπ. Η φιλία είναι αλληλοπεριχώρηση, δηλαδή τα Δύο γίνονται Ένα.  Είναι απρόβλεπτη η λήξη της φιλίας. Δεν γράφει ημερομηνία, έχει όμως ορθογώνιο μικρό κενό για να γραφτεί αν αύριο πρέπει. Ότι πληγώνει δεν είναι φιλία.

Είναι συναίσθημα εσωτερικό, με εξωτερική  συμπεριφορά. Είναι εξωτερίκευση του μέσα, που το παρατηρούμε στις δια-ανθρώπινες σχέσεις. Είναι καθήκον και υποχρέωση υποχρεωτική. Είναι αξιοπρέπεια, λεβεντιά, διδαχή και παράδειγμα καθημερινό, στην καθημερινότητα των νέων, μέσα στο κοινωνικό ρεύμα-ποτάμι. Είναι νοητός τίτλος διάκρισης και τιμής που απονέμεται από τον κύκλο των ανθρώπων μικρής έκτασης στους Θεσμούς που εργάζονται οι φιλότιμοι άνθρωποι. Το φιλότιμο είναι έργο, ενέργεια που την εισπράττει ο άνθρωπος από τον φιλότιμο άνθρωπο. Από τον άνθρωπο προς τον άνθρωπο.Το φιλότιμο σου το αποδίδουν δεν το παίρνεις. Δεν είναι βραβείο ούτε μετάλλιο. Πολλοί κοινωνικοί φορείς αποδίδουν τιμές σε φιλότιμους ανθρώπους, καθώς και το Κράτος. Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε φιλότιμες ενέργειες ανθρώπων, αλλά δεν τις δημοσιεύουμε και μάλλον κακώς. 

Οι γνωστοί μας είναι πολλοί, οι φίλοι μας είναι, μπορεί και ένας. Κάποιοι άλλοι λέγουν: γνωστούς έχω πολλούς, φίλον ούτε έναν. Όμως  η  όποια φιλία μπορεί να έχει ημερομηνία λήξεως, διότι δοκιμάζεται κάθε ημέρα στις φιλικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν φτάνουν οι αντοχές, του μέσα ανθρώπου.     Συλλαμβάνει την καλή σκέψη, την καλή ενέργεια, την καλή πράξη, αλλά κάτι τον σταματά. Τον απωθεί η αυτο-θυσία. Τον θέλγει η ετερο-θυσία. Αντί να θυσιάσει τον εαυτό του θυσιάζει τον άλλον, ή τους άλλους. Η φιλία ωφελεί περισσότερο όταν την οδηγεί η πνευματική διάκριση. Τότε γίνεται φιλία διά βίου ζωής. Η φιλία είναι ανοιχτό βιβλίο για όλους, διότι θα χρειαστεί και να προσθέσουμε φίλους, μα και να αφαιρέσουμε, να διαγράψουμε. Ο άνθρωπος είναι πάντα τρεπτός, και άρα απρόβλεπτος, και ικανός για τα πάντα. 

Φιλότιμο είναι ήθος, φιλότιμος άνθρωπος τιμά στο πρόσωπο του πλησίον και τον εαυτό του, φιλόχριστος φίλος του Χριστού ο άνθρωπος, φιλάνθρωπος φίλος του ανθρώπου, φιλόθρησκος φίλος της αποκεκαλημμένης πίστεως, φιλόπατρις φίλος της πατρίδας για την οποία θυσιάζεται,  φιλόξενος   προσφορά στον ξένο,  φιλέλληνας η αναφορά είναι στον ξένον κλπ, όπως : φιλακόλουθος, φιλόαγνος, φιλάδελφος, φιλαλήθης, φιλάρετος, φιλόθεος, φιλόσοφος εντός της άνω σοφίας, του Θεού, φιλόζωος, φιλόκαλος, φιλήσυχος, φιλόλαος,  φιλομαθής, φιλόπτωχος,  φιλοπράγμωνας. 

Από το Ευαγγέλιο λόγια. 1 Ο φίλος ημών Λάζαρος κεκοίμηται. 2 Ίδε πως εφίλει αυτόν, εννοεί τον Λάζαρον.  3 ....την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού. 4 Υμάς δε είρηκα φίλους. 5 Υμείς φίλοι μου εσταί. 6 Σίμων Ιωνά φιλείς με; απάντηση του Σίμωνα: Σύ γινώσκεις ότι φιλώ Σε. 

Το πρώτο μάθημα της Πρώτης  Γυμνασίου το 1963 στα αρχαία Ελληνικά άρχιζε με την φιλία. Τον πιστό φίλο στον κίνδυνο τον γνωρίζεις.

Αρνητική φιλοτιμία: φιλόπρωτος φίλος της κάθε πρωτιάς, πρωτοκαθεδρίας-βιτρίνας, φιλόκοσμος φίλος κάθε κοσμικού και κοσμικότητας, φιλόνικος φίλος της νίκης για κάθε ιδιοτελές συμφέρον, φιλήδονος φίλος κάθε υλικής  απόλαυσης μέχρι κορεσμού του σώματος,  φιλόδοξος φίλος χωρίς όριο, φιλόσοφος  φίλος πέρα από το όριο μάθησης και γνώσης, φιλάργυρος  φίλος χρημάτων και υλικών,  φίλαυτος φίλος του εαυτού του υπέρ το δέον, φιλέρις, φίλος της έριδας και κάθε διαμάχης μεταξύ των ανθρώπων, φιλόλαλος ο πολυλογάς, φιλοκτήμονας  φίλος της γης, κλπ, από τις πολλές σύνθετες λέξεις. Αρνητική ήταν η φιλία του Ιούδα με το: ον αν φιλήσω αυτός εστί, κρατήσατε αυτόν.

Νάτανε το φιλότιμο, ρούχο που [πάμφθηνα] να πουλιέται, ναταγοράζαν όλοι τους,  να  μάθουν πως φοριέται.

Όταν βγήκε το συγγνώμην χάθηκε το φιλότιμο, έλεγαν οι παλαιοί άνθρωποι του περασμένου αιώνα.  

Η τιμή, [το φιλότιμο] τιμή δεν έχει, [είναι ατίμητη, χωρίς τιμητική αξία] και χαράς τον που την έχει.

Αφιλότιμος είναι ο εσκεμμένα αδιάφορος στο καθήκον του, σε όποιον Θεσμό και να υπηρετεί. Του λείπει η φυσική διάκριση. Αφιλότιμος είναι ο ασέβαστος, αυτός που δεν σέβεται, και δεν  πρέπει να του αποδίδεται σεβασμός. Ο χωρίς φίλους και χωρίς τιμή. Αναξιοπρεπής είναι αυτός δεν του πρέπει η αξιοπρέπεια. 

Ο Αμερικανός διπλωμάτης Γεώργιος Χόρτον έγραψε: Ο Έλλην πολιτικός [ο α φιλότιμος] είναι ικανός να προχωρήσει ακόμα και εις θυσίαν της χώρας του [ο α φιλότιμος] και πολλών ανθρωπίνων ζωών, [ο  α φιλότιμος] αρκεί να διατηρήσει το κόμμα του εις την εξουσίαν [ο α φιλότιμος] έστω και διά  ολίγας ημέρας!!! [ο α φιλότιμος]. 

Αν η α φιλοτιμία ήταν αυτή τον περασμένο αιώνα, σκέψου και απόρησε φίλε μου, αν υπάρχει σήμερα, έστω και ελάχιστο δείγμα φιλοτιμίας των πολιτικών. Φιλότιμες εξαιρέσεις λεκτικές υπάρχουν, πρακτικές και έργου, μάλλον δεν υπάρχουν. Διότι η κομματική, ή μάλλον η κομματικοποιημένη  πολιτική φιλοτιμία, είναι πάθος, είναι υποκριτική τέχνη και άρα  πάντα βλαπτική.

Ο α-φιλότιμος είναι πανούργος, α-πρόβλεπτος,  αν-ειλικρινής, κλπ. Με εκτίμηση και σε άλλες γνώμες. 

Συμπληρούμενο.