Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και Παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών,
- την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Κοντά στην Μονή Παντοκράτορος ένα κελί ήταν αφιερομένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο κελί αυτό ήταν τότε ένας ιερομόναχος μαζί με τον υποτακτικό του. Ο Γέροντας το βράδυ θα πήγαινε στην αγρυπνία. Λέγει στον υποτακτικό του:Εγώ τέκνο μου θα πάω στην αγρυπνία απόψε. Εσύ μείνε στο κελί και ανέγνωσε την ακολουθία την ορισμένη ώρα. Εκείνο το βράδυ τον επεσκέφθηκε κάποιος νέος μοναχός. Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν για να ψάλλουν την ακολουθία. Όταν έφθασαν στον γνωστό ύμνο: την τιμιωτέραν κλπ, ο νέος μοναχός πήγε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου και άρχισε να ψάλλει τον κεθιερωμένο ύμνο όχι όπως τον γνώριζαν οι τότε μοναχού στο άγιο όρος αλλά: όπως είναι γραμμένος στην αρχή δηλαδή :
Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών,
και μετά πρόσθεσε την τιμιωτέραν των Χερουβείμ ..... κλπ. Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός είπε στον φιλοξενούμενο μοναχό: εμείς εδώ δεν έχουμε ακούσει ποτέ αυτόν τον ύμνο προς την Θεοτόκο, αλλά μου άρεσε πολύ. Φέρε μου χαρτί και μολύβι να τον γράψω. Δεν έχω του είπε ο υποτακτικός. Τότε φέρε μου μία πλάκα. Βγήκε έξω ο υποτακτικός βρίσει μια πέτρινη πλάκα και του την έδωκε. Την πήρε ο νέος μοναχός και με τα δάκτυλά του έγραψε πάνω στην πλάκα τον νέον ύμνο που απάγγειλε στη Θεοτόκο, αφού είπε και έμαθε στον υποτακτικό ότι από τώρα και μετά έτσι να τον ψάλλεται τον ύμνο. Αμέσως ο φιλοξενούμενος μοναχός έγινε άφαντος. Ο νέος και άγνωστος μοναχός ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Ο υποτακτικός ανέφερε τε γενόμενα στον Γέροντα, εκείνος στη επιστασία του Όρους, ενώ η εικόνα της Θεοτόκου ονομάστηκε ΈΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ως σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου