Από το 1821 έως σήμερα το Ελληνικό Έθνος έζησε αρκετές πολεμικές αναμετρήσεις, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές.
Α] ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ α) το 1821, β) το 1897, γ) το 1912, δ) το 1922, ε) το 1940, το 1974 έφθασε στα πρόθυρα πολέμου.
Β] ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ α) τα χρόνια 1915 – 1925 περίπου, β) τα χρόνια 1945 – 1949, γ) τα χρόνια 1974 – έως σήμερα.
Η μετάδοση της αγωγής πάντα εις τον Ελληνισμό ήταν διδακτή από τους σοφούς της πατρίδος μας διά μέσου των ηγετών οι οποίοι διά των νόμων την μετέδιδαν στους Έλληνες πολίτες διά μέσου συστηματοποιήσεως της παιδαγωγικής. Γνωρίζουμε ότι οι αρετές και οι αξίες στην ουσία ήταν και είναι το ήθος του Έλληνα, και σαν ηθικός χώρος στην ψυχή και την καρδιά του Έλληνα, δεν παλιώνουν, δεν επιδέχονται βελτίωση, ανακαίνιση, μεταρρύθμιση ή διαρθρωτικές αλλαγές όπως το λέγουν σήμερα.
Τα θεμέλια της αγωγής τέθηκαν από αρχής του Ελληνισμού, έπειτα τις δανείσθηκε ο χριστιανισμός και διαιωνίσθηκαν στην χρονική περίοδο του Βυζαντίου. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ελληνική αγωγή μεταδίδεται όχι συνολικά, αλλά ατομικά και μεμονωμένα. Στα χρόνια της απελευθέρωσης από την σκλαβιά ανατίθεται σε ανθρώπους με Προτεσταντικό πνεύμα. Από το 1950 και ύστερα η αγωγή των Ελλήνων, παίρνει το δυτικόφιλο μονοπάτι, το Ευρωπαϊκό, που οδηγεί στην πλήρη αφ Eλληνοποίηση και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ακολουθεί η μία την άλλη διαδοχικά. Πρέπει από ανατολίτες να μας κάνουν Ευρωπαίους, γι’ αυτό μας βάφτισαν Γραικούς, δεν αναγνώρισαν ποτέ ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Η ΑΞΙΑ και η ιδέα του Έθνους διεγράφη, καθώς και όλη η διδαχή περί Έθνους - Πατρίδας. Ο εθνικός παλμός έχει πέσει στο μηδέν, σε σύγκριση με τις παλιές εποχές. Από το 1974 και ύστερα αρχίζει γενικά η ΑΡΕΤΗ να περιορίζεται, να νοθεύεται και να συρρικνώνεται, να προσβάλλεται δημοσίως, να είναι προς αποφυγή από τις νεότερες γενιές, μεθοδεύεται η πτώση των ΑΡΕΤΩΝ - ΑΞΙΩΝ ακόμη και νομοθετικά, από το Ελληνικό Κράτος, απαγορεύεται δια ροπάλου να αναφωνήσει κάποιος Ζήτω το Έθνος. Η πίστη εις τον Θεόν για τους νέο-Έλληνες = γραικούς είναι οπισθοδρόμηση, σκοτισμός, αναχρονισμός, συντηρητισμός κλπ. Ολίγοι ή ελάχιστοι από τους ηλικιωμένους και σπάνια από τους νέους έχουν το θάρρος να σταυροκοπηθούν σε ένα εστιατόριο, ή περνώντας έξω από μία Εκκλησία. Ο θεσμός της οικογένειας διαλύθηκε από τα θεμέλιά του. Η οικογένεια τοποθετείται σε νέα βάση, στηρίζεται σε νέες αρχές. Θέλουν να μας καταστήσουν απάτριδες, άθρησκους και άθεους, αχρίστιανους, χωρίς οικογενειακή ρίζα. Οι 3 θεσμοί ΠΑΤΡΙΔΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ πολεμιούνται σκληρά και βάναυσα από τους Νέο-Έλληνες, καθοδηγητή το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η ώριμη ας πούμε, αν υπάρχει Ελληνορθόδοξη κοινωνία παραμένει θεατής και χειροκροτητής των προτάσεων της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Θα προσθέσω και έναν τέταρτο κοινωνικό θεσμό, αυτόν της οικονομίας. Αυτοί οι 4 θεσμοί με όλο το πολύπλευρο εσωτερικό περιεχόμενο που διαθέτουν, όσο λειτούργησαν σωστά και μεθοδευμένα, συγκράτησαν τον πολιτισμένο κόσμο στην ιδιαιτερότητα και την αυτοσυνειδησία, την κυριαρχία και την πολυμορφία των Εθνών και των λαών ως τις ημέρες μας.
Ετούτοι οι σύγχρονοι και νεότεροι πολιτικοί και πολιτειακοί εκλεγμένοι ηγέτες ποδηγετούν το λαό και υλοποιούν το προτεινόμενο από τον διεθνή Σιωνισμό-Σατανισμό, έναν Ελληνισμό χρεοκοπημένο προγραμματισμένα, χάριν των βαρβάρων «φίλων μας» με πολλά χρώματα ή και χωρίς χρώμα. Το Έθνος μας χειμάζεται από το κύμα του αθεϊσμού. Όταν λέμε αθεϊσμός δεν εννοούμε κάτι αδιάφορο κάτι άχρωμο κάτι ουδέτερο, αλλά συνειδητή επίλογή Θεομαχίας, Χριστομαχίας, Ελληνομαχίας, Πατριδομαχίας, οικογενειομαχίας, ηθομαχίας, αρετομαχίας, αξιομαχίας κλπ. έως ότου μας αφανίσουν.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν Ελλάδα, χωρίς όνομα μια και μας αποκαλούν διεθνώς Γραικούς!!!, και για να το πιστέψουν οι Έλληνες κάποιοι Δυτικόπληκτοι γραμματιζούμενοι μας λένε ότι Γραικός σημαίνει Έλληνας!!!. Εδώ και 2500 με 3000 και πλέον χρόνια η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εκπαίδευση βάδιζε στις ράγες των φιλοσόφων προγόνων μας. Οι νέο Έλληνες σήμερα ψάχνουν να βρούνε νέο εκπαιδευτικό σύστημα και μπήκαν σε μία διαδικασία συνεχών αλλαγών στην παιδεία για να φτάσουν στο κατάντημα των Δυτικών. Σκόπιμα το ανήγαγαν τον Δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής ως το πιο τέλειο σύστημα αγωγής για την εποχή μας και μας το επέβαλαν ως πρότυπο!!! για τις γενιές των Ελληνοπαίδων που έρχονται. Έτσι αντί να γίνουν οι Ευρωπαίοι Έλληνες γινόμαστε εμείς Ευρωπαίοι. Ενώ έχουν έτοιμο όλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο μπορεί να τονώσει, να αναζωογονήσει και να αναστήσει τον Ελληνισμό, εν τούτοις ηθελημένα οι ξενόδουλοι Έλληνες πολιτικοί [οι οποίοι κυβερνούν με την ψήφο των «ορθοδόξων» Ελλήνων το παραβλέπουν ως να μην υπάρχει. Γίναμε σαν τον οδοιπόρο ο οποίος αντί της ανηφόρας προτιμά την κατηφόρα. Η ζημιά δε που προκαλείται είναι ανεπανόρθωτη. Η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση ύστερα από το 1974, επιβάλλει το δικό της εκπαιδευτικό πρόγραμμα απορρίπτοντας ότι παλιό είχε η Ελληνική μάθηση - εκπαίδευση. Η κάθε κυβέρνηση αφαιρούσε και προσέθετε ότι διέταζε το πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης. Το κάθε κόμμα ήθελε να παρασύρει όλο το Έθνος κοντά στο δικό του πιστεύω. Κανένα από τα τελευταία κόμματα ιδίως από το 1974 και μετά, δεν είχε Ελληνικό φρόνημα, ούτε Εθνικό πιστεύω, πόσο μάλλον να αναφερθούμε στο θρησκευτικό πιστεύω. Μας έστειλαν και μας επέβαλαν το 1974 το καλοκαίρι όλο το παλιό χρεωκοπημένο και αρρωστημένο πολιτικό και κομματικό κατεστημένο τους Καραμανλή και Παπανδρέου και όλη την ακολουθία τους σαν μεγάλους ηγέτες. Τελικά απεδείχθησαν[pv1] πολλοί μικροί για την μεγάλη Ελλάδα. Ξεχάσαμε ότι αυτοί όταν λιποτάκτησαν από την πατρίδα τους νύχτα, και δεν είχαν πλέον την κουτάλα και την πιρούνα, παρακαλούσαν τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρούνε τρόπους να βουλιάξει η Ελλάδα, δηλαδή να καταστραφεί, για να φέρουν αυτούς να την σώσουν. Πράγματι με τον ερχομό τους έγινε Τουρκική η μισή Κύπρος από τις πρώτες ημέρες του Καραμανλή, ήταν μακριά είπε τον Ιούλιο του 1974 και την χάρισε στην Τουρκία. Με πλαστές πολιτικές μεθοδεύσεις έπεισαν τους νέο-Έλληνες το 1973 και ύστερα ότι δεν έχουν δημοκρατία, που έπρεπε να επαναφέρουν. Βέβαια την έφεραν αφού έπεσαν πάνω στον Ελληνικό λαό όλοι οι [θεοί και οι δαίμονες] ενώ το 2009 τους έπεισαν πάλι με πλαστές αποδείξεις ότι δεν έχουν καλή οικονομία και ανάλαβαν να πληρώνουν για 100 χρόνια ότι έφαγε και κατέστρεψε το πολιτικό και το κομματικό σύστημα της δημοκρατικής Μεταπολίτευσης=μεταποίησης. Πράγματι τους έφεραν οι φίλοι τους Ευρωπαίοι τους παραπάνω πολιτικούς και αντί να την σώσουν την Ελλάδα [αφού από κανέναν δεν κινδύνευε] μέσα σε 35 χρόνια την οδήγησαν σε πτώχευση για 100 τουλάχιστον χρόνια. Από το 2000 ιδίως και ύστερα έχουν εκλείψει οι ηγέτες, περάσαμε σε εποχή ηγετίσκων, πιθανόν πρωθυπουργούς καθώς και κόμματα μιας χρήσεως. Ξέρουν οι πολιτικοί ότι όποιος δώσει περισσότερη Ελλάδα τόσο περισσότερα πολιτικά και προσωπικά κέρδη θα έχει. Όποιος προδίδει περισσότερο αμείβεται περισσότερο. Οι αθλητές κάνουν αγώνα διά το δάφνινο στεφάνι της νίκης οι δε πολιτικοί κάνουν αγώνα διά το βελούδινο (χαλί της βουλής) στεφάνι της προδοσίας. Όλοι αυτοί οι κυβερνόντες πολιτικοί, στην πλειοψηφία τους κληρονομικοί ή τεχνητοί δεδηλωμένοι πλέον Μασόνοι Σιωνιστές, αυτεπάγγελτα για το Ελληνικό λαό και την ιστορία του είναι υπόδικοι εθνικής προδοσίας. Στη συνείδηση του λαού είναι σε ισόβιο κάθειρξη. Μαζί με τους πολιτικούς και τους πολιτειακούς παράγοντες και οι θρησκευτικοί ηγέτες=ποιμένες, εργάζονται θα έλεγε κάποιος με «ιερό ζήλο» για τον αφανισμό του Ελληνικού Έθνους και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Όσοι δε, δεν είναι μέλη της Μασονίας και υποκριτικά Ελληνοφαίνονται, στην θεωρία παρουσιάζονται ως Έλληνες, στην πράξη όμως συμφωνούν και συνεργάζονται με τους προδότες Παγκοσμιοποιητές. Από τα πρώτα χρόνια της ονομαζομένης μεταπολιτεύσεως, (μεταποιήσεως) τα νευραλγικά Υπουργεία απαγορεύεται διά ροπάλου να δοθούν σε Ελληνόψυχο (αν υπάρχει) πολιτικό. Είναι αυστηρή εντολή-διαταγή στον κάθε τυφλό όργανο και Πρωθυπουργό της Ελλάδος τα Υπουργεία Παιδείας, Άμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομίας τουλάχιστον να δίνονται σε Υπουργό Μασόνο. Οι δε Έλληνες ψηφοφόροι, που έχουν τυφλωθεί και σκοτισθεί λόγω αποστασίας (ο Θεός γνωρίζει γιατί) τέτοιους Υπουργούς και Πρωθυπουργούς τους ψηφίζουν πάνω από μία φορά, διότι με την πρώτη δεν κατορθώνουν να κάνουν την Εθνική και θρησκευτική ζημιά που τους έχει δοθεί εντολή και ζητούν κυβερνητική ανανέωση για νέα θητεία ώστε να ολοκληρώσουν την προδοσία και ότι άφησαν από την πρώτη θητεία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Δυστυχώς επίσης οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των δύο πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης, φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν τους μέλη και τόσο διά την αγωγή των τέκνων τους. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι η Ελλάδα είναι των Ελλήνων. Επίσης, ότι είναι της Ελλάδος είναι πάλι των Ελλήνων. Το Σύνταγμα είναι των Ελλήνων και για τους Έλληνες. Η αγωγή, το σύστημα και όλα τα μέσα και το διδασκαλικό δυναμικό είναι των Ελλήνων, όχι του κάθε Υπουργού, όχι της κάθε Κυβερνήσεως. Τους διδασκάλους του Γένους τους προσλαμβάνει το Υπουργείο Παιδείας διά να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα αγωγής των Ελληνοπαίδων κατά όπως θέλουν οι Έλληνες χρηματοδότες τους ως φορολογούμενοι. Ένας γονέας προσλαμβάνει και χρηματοδοτεί τον κάθε ειδικό διδάσκαλο να διδάξει στο παιδί του την επιστήμη ή το μάθημα που θέλει ο γονέας διά το κάθε παιδί του. Εάν δεν ανταποκρίνεται κατά τα συμφωνηθέντα ως προς την αγωγή του παιδιού του, τον απολύει αμέσως. Άλλου τύπου γονέας είναι εις το δημόσιο σχολείο και άλλου τύπου γονέας είναι εις την οικογένεια; Δηλαδή στο δημόσιο σχολείο θέλουν την ζημία των παιδιών τους και στο ιδιωτικό φροντιστήριο το όφελος; Άλλου φρονήματος διδαχή θέλει στο δημόσιο σχολείο και άλλου τύπου διδασκαλία θέλει στο σπίτι; Δεν πρόκειται για το ίδιο παιδί; Άλλα γράμματα θέλει να μαθαίνει το παιδί του στο δημόσιο σχολείο και άλλα γράμματα στο φροντιστήριο στο σπίτι; Μήπως θέλει ή και δέχεται το παιδί του με χαμηλή νοημοσύνη στο δημόσιο σχολείο και αυξημένη στο ιδιωτικό φροντιστήριο; Δηλαδή η τρέλα στα άκρα της. Μήπως έτσι νομίζει ότι θα ξεπεράσει και θα ξεγελάσει τα άλλα παιδιά των άλλων γονέων; Νομίζω κατάλαβες το σκεπτικό των συγχρόνων γονέων. Αντιλαμβάνεσαι τώρα ραγιαδογονέα (συγγνώμην για την έκφραση) την μελετημένη εκπαιδευτική σύγχυση που επέβαλαν οι προδότες και Μασόνοι πολιτικοί για να βλάψουν εσένα και τα παιδιά σου, ενώ εσύ που συμφωνείς με αυτούς βλάπτεις εσένα, εμένα ως συν-γονέα και πλησίον καθώς και τα ίδια τα παιδιά σου. Μήπως πρέπει οι χρηματοδότες γονείς να αρχίσουν να Α Π Ο Λ Υ Ο Υ Ν [ή να εμποδίζουν με καταλήψεις σχολείων όχι πλέον οι μαθητές, αλλά οι γονείς]; νηπιαγωγούς, διδασκάλους και καθηγητές; Θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν δασκάλους που οδηγούν στον πνευματικό και ηθικό σκοτασμό, τα ψυχοπροβλήματα, την τρέλα, την αυτοκτονία κλπ, και την καταστροφή τα παιδιά τους; Μήπως πρέπει να ενεργοποιήσουν τον θεσμοθετημένο μηχανισμό που λέγεται (σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων); Βεβαίως εννοείται ότι διά αυτά (τα παιδιά τους) κοπιάζουν και θυσιάζουν τη ζωή τους. Mήπως πρέπει οι γονείς να απαιτήσουν μία σχολική αγωγή πιο ποιοτική; Μήπως πρέπει η πολιτεία να δαπανήσει πιο πολλά για την παιδεία; Μήπως οι πολιτεία πέρασε στους γονείς την αβεβαιότητα λειτουργίας του σχολείου; Είναι φανερό ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται το Δημόσιο Σχολείο. Μήπως οι γονείς έφτασαν στο σημείο να ξεφορτώνονται τα παιδιά τους για κάποιες ώρες την ημέρα και ότι μάθουν; Μήπως κάποιοι γονείς σκέπτονται παθητικά και οδηγούν και τα παιδιά τους σε μία παθητική στάση ζωής χάριν της Νέας Εποχής; Μήπως θυσιάζουν τα παιδιά τους και δεν το καταλαβαίνουν; Μήπως εισήλθαν στο γάμο και την οικογένεια από το παράθυρο και όχι την πόρτα; Παρ όλα αυτά, δεν έφτασε ο ήχος του καταστροφικού ανεμοστρόβιλου στα αυτιά τους; Τις εικόνες της παγκόσμιας καταστροφής δεν τις βλέπουν τα μάτια τους; Δεν ακούς αγαπητέ Γονέα αυτά που σου λένε; Γιατί δεν ρωτάς. Δεν παραδειγματίζεσαι από όλα αυτά που βλέπεις; Μήπως πρέπει να ψαχτείς ξανά, πιο προσεκτικά και πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα; Πρέπει να αδιαφορείς; Πρέπει να αδρανείς; Πρέπει να δέχεσαι όλα αυτά εις βάρος των παιδιών σου; ΒΕΒΑΙΩΣ και ΟΧΙ.
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Ο αντι-οικουμενισμός είναι ένα κίνημα το οποίο διαφωνεί με τον οικουμενισμό. Ο αντι-οικουμενισμός έχει δύο τακτικές πολέμου απέναντι στον οικουμενισμό. Η μία ομάδα αντι-οικουμενιστών είναι επιλεγμένη και διορισμένη από τον οικουμενισμό, αυτό λέει πολλά. Για να γίνη πιο κατανοητό είναι σαν ένας πολιτικός να είναι φιλο-Αμερικάνος, άλλος να είναι φιλο-Γερμανός, άλλος Αγγλόφιλος, άλλος Ρωσόφιλος κλπ. Η άλλη ομάδα των αντι-οικουμενιστών είναι οι Ελληνόφιλοι = Ελληνόψυχοι, οι Χριστόφρονες, οι γνήσιοι Ορθόδοξοι. Bεβαίως υπάρχουν και οι πλαστοί=ψεύτικοι χριστιανοί, δηλαδή οι υποκριτές που εξαπατούν τους απλούς πιστούς, διότι παρουσιάζουν κατά το κοινώς λεγόμενο καλό πρόσωπο=βιτρίνα προς τα έξω, ενώ μέσα είναι γεμάτοι ακαθαρσία.
Η παναίρεση του Οικουμενισμού από τις αρχές του προηγουμένου αιώνα προσπαθεί με κάθε μέσο να αλώσει τον Ορθόδοξο Ελληνισμό. Ο οικουμενισμός κατέλυσε τα όρια του σεβασμού, εισέβαλε στην ορθοδοξία, επέβαλε στις ορθόδοξες Εκκλησίες σε ηγετικές θέσεις και αξιώματα ανθρώπους με οικουμενιστικό φρόνημα τους οποίους εκπαίδευσε στα δικά της πανεπιστήμια. Αυτοί οι άνθρωποι ως νέοι γενίτσαροι έχουν στραφεί εναντίον της ορθοδοξίας η οποία τους ανέθρεψε εσωτερικά με ορθόδοξο φρόνημα το οποίο απέβαλαν, και ενδύθηκαν ότι τους προσέφερε ο οικουμενισμός. Η Ορθοδοξία σήμερα τελεί υπό αιχμαλωσία και είναι υπό διωγμό μέσα στον δικό της χώρο. Διώκτες είναι οι ίδιοι οι ορθόδοξοι, δηλαδή η προδοσία τελείται εκ των έσω. Ο εχθρός στην ουσία είναι εξωτερικός αλλά δεν φαίνεται εξωτερικός, ενώ είναι εσωτερικός, ο οποίος φαίνεται ως εξωτερικός. Με τον τρόπο αυτόν ξεγελούν και εξαπατούν τους Έλληνες. Αυτό καθιστά τον αγώνα υπέρ της πίστεως πιο δύσκολο. Οι υγιαίνουσες πνευματικές δυνάμεις του ορθόδοξου Ελληνισμού, δηλαδή ο πιστός λαός ως φύλακας της πίστεως καλείται να αντιδράσει να επαναστατήσει και να αγωνισθεί υπέρ της πίστεως όπως ορίζουν οι Γραφές. Όλοι αυτοί οι εθελοντές αγωνιστές που αντιστέκονται στην εισβολή αυτή ονομάζονται αντι-οικουμενιστές και ο αγώνας των αντι-οικουμενιστικός. Εδώ περίπου και 100 χρόνια κυριαρχούν δύο δυνάμεις, [αντιοικουμενιστών], δύο κέντρα, δύο στρατηγεία που αμύνονται ενάντια στην παν-αίρεση του Οικουμενισμού. Το ένα είναι ο γνήσιος αντι-οικουμενισμός και το δεύτερο είναι πλαστός, ο ψεύτικος αντι-οικουμενισμός. Ο στόχος βέβαια είναι ένας, ο Οικουμενισμός. Ενώ οι τακτικές του αγώνα είναι δύο, καθώς και οι «επαναστατικές» ομάδες είναι δύο. Πρώτη ομάδα αντίδρασης κατά του οικουμενισμού είναι οι αντι-οικουμενιστές των λόγων και της γραφής. Δεύτερη ομάδα αντίδρασης είναι οι αντι-οικουμενιστές των έργων και της πράξης. Και οι δύο τακτικές στον πόλεμο κατά της αιρέσεως εξοπλίζονται και τροφοδοτούνται με οπλικά συστήματα από τις Γραφές. Αυτός ο διαχωρισμός των δύο επαναστατικών δυνάμεων υπέρ της πίστεως καθιστά τον αγώνα μετ’ εμποδίων, δύσκολο, απρόβλεπτο, αδύναμο, ανίσχυρο, αναιμικό, αμφίβολο ως προς την αποτελεσματικότητα και την τελική έκβαση. Είναι σαν ένας άνθρωπος να είναι διχασμένος σε δύο πορείες ενώ η πορεία είναι μία. Τότε οδηγείται εκ των πραγμάτων σε ήττα.
Ο κάθε διχασμός είναι αιτία για την όποια ερχόμενη καταστροφή. Εδώ λειτουργεί α) ή πλάνη = ο πλανεμένος λαός μάλλον όχλος, και β) ή απάτη = οι απατεώνες ηγέτες πολιτικοί και θρησκευτικοί. Είναι δυνατόν από την μία πλευρά να υπάρχει και ηθελημένη προδοσία. Δεν είναι δυνατόν με τόση γνώση με τόση καταγεγραμμένη ιστορία έως σήμερα να πλανώνται οι τάχα «ελέω Θεού» εκλεγμένοι ηγέτες της ορθοδοξίας και να υπηρετούν την απάτη έστω και αθέλητα. Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία να προτείνει και να υποδεικνύει άλλα όπλα στην μία επαναστατική ομάδα και άλλα όπλα στην άλλη ομάδα. Μήπως είμαστε σε περίοδο ΕΛΛΗΝΟΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ πολέμου, όπως τα χρόνια 1944-1949; που η ίδια πηγή χρηματοδοτούσε τον τότε καταστροφικό πόλεμο για την ΕΛΛΑΔΑ, ενώ σήμερα συμβαίνει η ίδια πηγή να καταστρέφει την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ; με τους Έλληνες όπως τότε, έτσι και τώρα.
Τότε είναι σαν να εμπαίζει η ίδια η Εκκλησία τις δύο αντιστασιακές ομάδες με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην ήττα ή έστω την μία από τις δύο. Η ήττα δεν θα είναι της Εκκλησίας αφού αυτή ποτέ δεν θα ηττηθεί, αλλά θα είναι των πιστών [όσοι σε αριθμό θα είναι οι πιστοί] οι οποίοι ζουν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο κατά την οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα. Όμως και οι δύο πολεμικές αντιστασιακές ομάδες στηρίζονται στην Γραφή. Είναι δυνατόν η Εκκλησία να δίνει λάθος συνταγή προκειμένου να αντιμετωπισθεί η αίρεση του οικουμενισμού; Βεβαίως και ΟΧΙ. Είναι δυνατόν να αντιφάσκει η Γραφή; Βεβαίως και ΟΧΙ. Ποια από τις δύο ομάδες διεξάγει ορθόδοξο αγώνα και ποια ομάδα κάνει αγώνα δήθεν-τάχα ορθόδοξο; Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα και τις προθέσεις της κάθε ομάδας σχετικά με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ διότι περί αυτής πρόκειται.
Χωρίσαμε τις δύο αγωνιστικές ομάδες διότι αυτές υπάρχουν και δρούνε μέσα στον Ορθόδοξο Ελληνικό χώρο.
Η μία ομάδα είναι αυτή η οποία προσπαθεί διά μέσου του διαλόγου, των συζητήσεων, των συνεδρίων, των συγγραφών και της ενημέρωσης να κινητοποιήσει και να στρατολογήσει πιστούς σε έναν αγώνα παραμένοντας μέσα στον χώρο της μολυσμένης αιρέσεως. Είναι σαν το γιατρό που δεν γιάτρεψε τους ασθενείς από ιό αλλά προσεβλήθη και αυτός. Κάνει σωστή διάγνωση, αλλά παραμένει στη διάγνωση, δεν προτείνει χειρουργική επέμβαση δηλαδή την πρέπουσα αγωγή-συνταγή για τη θεραπεία της ασθένειας, φοβούμενος τυχόν επιπτώσεις και επιπλοκές. Είναι σαν να ζητούν από τον εχθρό να τους δώσει όπλα για να τον πολεμήσουν. Είναι ποτέ δυνατόν ένας εχθρός να σου δώσει τις οδηγίες και τα όπλα με τα οποία θα τον νικήσεις; Όχι βέβαια.
Παρόμοιο αγώνα υπέρ της ορθοδοξίας διεξάγει εδώ περίπου και δέκα πέντε 15 χρόνια η ακαδημαϊκή [αντιοικουμενιστική] ομάδα στην πατρίδα μας. Συμμετέχουν σε αυτή δύο τρείς επίσκοποι, δύο τρείς κληρικοί και λαϊκοί καθηγητές πανεπιστημίου, (δεν έχει σημασία ο αριθμός) και κάποιοι άλλοι κληρικοί και λαϊκοί που συνέταξαν και υπέγραψαν πολυσέλιδες ομολογίες πίστεως, ενώ συγκέντρωσαν μέχρι και είκοσι 20 χιλιάδες υπογραφές. Οργάνωσαν συνέδρια σε αρκετές Ιερές Μονές τάχα αντι-οικουμενιστικού φρονήματος με γεμάτο φωτογραφίες των οικουμενιστών Πατριαρχών ώστε να καταστρώσουν σχέδια για αγώνα. Πάντα η απόφασή τους ήταν να δώσουν χρόνο στον εχθρό να προχωράει ακόμα περισσότερο στην κατάλυση της ορθόδοξης πίστεως. Είναι σαν να έλεγαν στους οικουμενιστές: ξέρετε εμείς ετοιμαζόμαστε και ακονίζουμε τα σπαθιά μας, για να μας ακούτε και να πάρετε τα μέτρα σας, ή μετά από ένα εξάμηνο θα σας επιτεθούμε, κ.λπ., ηλίθια σκεπτικά, προτάσεις και πρακτικές.
Αυτή η θέση τους «αντι-οικουμενιστές» των λόγων τους εξασφαλίζει, την κοινωνική προβολή, τιμή και δόξα, τους αναβαθμίζει ως στρατηγούς ενός αγώνα και πολέμου τον οποίο έχουν χαμένο εκ των προτέρων. Νέμονται πάντως πανελληνίως την δόξα της νίκης. Είναι στα λόγια διορισμένοι να παίξουν τον ρόλο [σαν σε θέατρο] του αντι-οικουμενιστού. Αφήνουν να ακουσθεί μέσα από δηλώσεις ότι ΘΑ αποτειχισθούν, αν οι οικουμενιστές προχωρήσουν πιο πέρα από τα επιτρεπόμενα ορθόδοξα όρια. Μάλιστα απαγορεύουν την αποτείχιση από λαϊκούς και κληρικούς Πρεσβυτέρους εγγάμους ή αγάμους παρά δικαίωμα στην αποτείχιση έχουν μόνο οι Επίσκοποι. Η αποτείχιση στην Ελλάδα λειτουργεί από το 1924 έως και σήμερα, αλλά για αυτούς τους ψευτοαντιοικουμενιστές η αποτείχιση δεν λειτούργησε ποτέ. Για τους σημερινούς αποτειχισμένους Πρεσβυτέρους δεν κάνουν καθόλου κουβέντα, ούτε δύο σειρές δεν έχουν γράψει, ούτε τα ονόματά τους δεν θέλουν να γνωρίζουν, απλά διότι δεν είναι Επίσκοποι. Αν υπάρξει κάποια ημέρα έστω και ένας αποτειχισμένος Επίσκοπος θα γράψουν τόμους βιβλίων, μόνο και μόνο διότι θα είναι Δεσπότης. Μάλλον δύσκολα θα βρεθεί αποτειχισμένος Επίσκοπος. Μακάρι για το καλό της Ορθοδοξίας να πέσουμε έξω στην πρόβλεψή μας.
Η δεύτερη αντιστασιακή ομάδα είναι αυτή, και των λόγων μα και των έργων δηλαδή της πράξεως. Είναι αυτοί οι οποίοι είδαν τον εισβολέα εχθρό δηλαδή την αίρεση και αμέσως αντέδρασαν παίρνοντας θέση μάχης με το όπλο της διακοπής του μνημοσύνου (απέναντι των συμφωνούντων φιλο-αιρετικών ποιμένων, με τους αιρετικούς), δηλαδή της εφαρμογής της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ. Ένα όπλο το οποίο εμποδίζει τον εχθρό και την μόλυνση της αιρέσεως να εξαπλωθεί στην ορθόδοξη επικράτεια, διασφαλίζοντας την πνευματική υγεία στην ορθόδοξη πίστη.
Αυτή η θέση τους αντι-οικουμενιστές των έργων, τους εξασφαλίζει σίγουρο διωγμό, απομόνωση κοινωνική, προσβολή, διασυρμό, αφορισμό, και καθαίρεση, δηλαδή το αντίθετο από την πρώτη ομάδα. Είναι φαινόμενο [διαχρονικό με άλλες τακτικές] της εποχής να συνεργάζονται οι οικουμενιστές με τους «αντι-οικουμενιστές».
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ.
Οι «αντι-οικουμενιστές» επειδή έχουν την εντολή για να μην προσβάλλουν ευθέως τους οικουμενιστές, επιλέγουν προσεκτικά τα χωρία ή τις εντολές της Εκκλησίας. Λόγια παίρνουν λόγια προσφέρουν, και εκεί σταματούν. Δεν πρέπει να κάνουμε την Εκκλησία πεζοδρόμιο, αυτό το ονομάζουν διάκριση!!!.
Οι ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ θέατρο έγιναν στον κόσμο, δηλαδή γελοιοποιήθηκαν τόσο στα μάτια των τότε κοινωνιών για να πείσουν τον κόσμο περί του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού και ετούτοι μιλάνε να μην γίνουμε πεζοδρόμιο!, αν έχουν Χριστό μέσα τους όσοι σκέπτονται και ενεργούν έτσι. Από τις πηγές και τις Γραφές κάνουν επιλεκτική χρήση χωρίων τα οποία δικαιολογούν κατά κάποιο τρόπο την τακτική των οικουμενιστών. Επιλέγουν και καταγράφουν αυτό το οποίο θέλουν, το οποίο κάποιοι άλλοι θέλουν, δηλαδή ποιοι άλλοι, οι οικουμενιστές. Εκτελούν τακτική και στρατηγική εντολοδόχων δηλαδή υπακοή και υποταγή στον Επίσκοπο. Παρουσιάζουν και προτείνουν [λες και είναι μεσολαβητές] αποδοχή και παραδοχή και ειρηνική συνύπαρξη των δύο πλευρών, [δηλαδή των οικουμενιστών με τους αιρετικούς], ακαδημαϊκά θα λέγαμε. Η τακτική τους εξαντλείται σε [επιλεκτική διαβούλευση για τα μάτια, και την πειθώ], συζητήσεις συνέδρια και συμβούλια, οι αποφάσεις των οποίων μένουν στα χαρτιά, δηλαδή σε χαρτοπόλεμο και τίποτε περισσότερο. Αυτοί οι «αντι-οικουμενιστές» λέγουν στους οικουμενιστές: εμείς σας τιμούμε και σας σεβόμεθα, ας προδίδεται την πίστη μας, η Γραφή μας επιτάσσει να διαφωνούμε μαζί σας. Πρέπει να έχετε απεναντί σας αντίπαλο. Να ερχόμαστε εμείς διότι αν δεν εκπροσωπίσουμε εμείς τον αγώνα δήθεν του «αντι-οικουμενισμού» θα έλθουν κάποιοι άλλοι με Πατερικό φρόνημα, αδιάλλακτοι και τότε εμείς νίπτουμε τας χείρας μας. Οι οικουμενιστές αυτούς θέλουν για αντιπάλους, αυτούς τους αναγνωρίζουν. Έχουν αλληλοσεβασμό, είναι κάτι σαν αυτό που λέγει ο λαός: μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Είναι σαν να τους λένε: Αφού δεν αποτειχίζεστε και μας μνημονεύετε, γράψτε ότι θέλετε.
Οι δήθεν αντι-οικουμενιστές που κινούνται με τα παραπάνω σκεπτικά ονομάζονται ΜΝΗΜΟΝΕΥΤΕΣ, δηλαδή αναγνωρίζουν την αίρεση και τον κίνδυνο για την ορθόδοξη πίστη, αναγνωρίζουν και τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την μεταφορά του μολυσμού της αιρέσεως στους πιστούς. Εν γνώσει τους αναλαμβάνουν τον αγώνα πρωτοστατώντας, ώστε να εμποδίσουν τους γνησίους πιστούς κληρικούς και λαϊκούς να έλθουν σε μετωπική σύγκρουση με τους αιρετικούς οικουμενιστές ποιμένες. Δεσμεύονται από μόνοι τους ότι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι διά την διατήρηση, μάλλον την αύξηση του μολυσμού της αιρέσεως. Οι «αντιοικουμενιστές» των λόγων με την τακτική τους αυτή συνεχώς θα αυτοπροδίδονται και από πάνω θα αυτοδιαφημίζονται, διότι κανένας εχέφρονας νους δεν κάνει φανερή την όποια αδυναμία του. Αυτή η κατηγορία των «αντιοικουμενιστών» ούτε τους οικουμενιστές πείθει, διότι μόνοι τους προσεφέρθησαν να τους κάνουν χρήση οι οικουμενιστές, οι οποίοι θα κάνουν τη δουλειά τους, και στη συνέχεια θα τους παραμερίσουν, θα τους πετάξουν. Διότι την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον δε προδότη ουδείς.
Αυτοί οι τάχα «αντιοικουμενιστές» αφού δεν έπεισαν τους οικουμενιστές, πως θα πείσουν τους πραγματικά αντιοικουμενιστές των έργων, δηλαδή της αποτειχίσεως, θα τους διαγράψουν και αυτοί, αν δεν μετανοήσουν πραγματικά. Επίσης και η ιστορία θα τους θεωρήσει κάτι σαν τους πεπτωκότας, σήμερα θα τους ονομάζαμε καθ’ ησυχαστές, τακτική πάρα πολύ επικίνδυνη για την Ορθόδοξη πίστη. Οι μάσκες σε λίγο θα πέσουν και θα γίνουν φανερές οι σκέψεις και τα έργα πολλών καρδιών.
Αναγνωρίζουν στη θεωρία ότι η Εκκλησία πάσχει από τον μολυσμό της αιρέσεως εξ’ αιτίας των ποιμένων. Αναγνωρίζουν ότι οι ποιμένες τους αιρετίζουν, οικουμενίζουν, ουνητίζουν, ή είναι κατά άλλους αιρετικοί, οικουμενιστές, ή ουνήτες. Αναγνωρίζουν ότι οι ποιμένες τους έχουν πνευματική κοινωνία, συμπροσεύχονται, συλλειτουργούν, συσκέπτονται και συναποφασίζουν με αλλοδόξους και ετεροδόξους, εκποιώντας την ορθόδοξη πίστη. Αναγνωρίζουν πως σε υψηλά κληρικά κλιμάκια ακόμη να συλλειτουργούν πλήρως, δηλαδή κοινό ποτήριο. Αναγνωρίζουν ότι οι ποιμένες τους κοινωνούν με τους αιρετικούς και την αίρεση έμμεσα ή άμεσα. Αναγνωρίζουν και ομολογούν ότι θα τους μνημονεύουν έως ότου κάνουν κάτι πιο προδοτικό ως προς την πίστη [π.χ. το κοινό ποτήριο, ενώ έχουν κοινό ποτήριο] και είναι σε αναμονή ώστε μόλις αντιληφθούν κάτι το πιο αιρετικό, δήθεν θα αποτειχισθούν, πράγμα απίθανο. Αυτοί είναι καλλίτερα να τους ονομάζουμε φιλο-οικουμενιστές, όπως φιλο-Αμερικάνους κλπ.
Το λαϊκό ορθόδοξο πλήρωμα στο σύνολό του είναι αφημένο φιλικό ή και αρέσκεται στους θεωρητικούς αντι-οικουμενιστές και όχι στους πρακτικούς. Μία θεωρητική-νοητική-σκεπτική νίκη, σου προσφέρει ακόμη κάποιες ελπίδες ότι στο μέλλον θα τον νικήσεις πραγματικά! τον εχθρό. Αυτό θα αποβεί μοιραία όχι καλό, μάλλον κακό μελλοντικά. Το μέλλον είναι μπροστά μας, υπεύθυνα θα γευθούμε τους καρπούς μάλλον της ήττας και όχι της νίκης. Όλα έχουν ημερομηνία λήξεως αργά ή γρήγορα. Οι άνθρωποι μπορεί να προγραμματίζουν να μεθοδεύουν να προετοιμάζουν ότι αρέσει σε αυτούς, αυτό όμως περνάει από την έγκριση του θελήματος του Θεού. Ο άνθρωπος προσπαθεί ότι θέλει, ότι του αρέσει, τελικά ο Θεός τι επιτρέπει. Μακάρι να επενέβαινε ο (σαν από μηχανής) Θεός (των αρχαίων προγόνων μας) και να μας έβγαζε από κάθε δύσκολη θέση στη ζωή μας. Βλέπεται αδελφοί ο Θεός μας κατέστησε ελεύθερους ώστε ή από μόνοι μας να δοξαζόμαστε, (αναβαθμιζόμαστε) ή από μόνοι μας να ντροπιαζόμαστε (υποβαθμιζόμαστε) ενώπιον Θεού και ανθρώπων. ΑΜΗΝ.
Κυριακή 6 Μαρτίου 2016
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016
ΠΕΡΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ
ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Σκέψεις επάνω στο
έκτρωμα Σύμφωνο Συμβίωσης
Η πατρίδα μας και η κοινωνία γενικότερα εδώ
και πενήντα περίπου χρόνια διέρχεται μία περίοδο αλλαγών των δομών των
κοινωνικών θεσμών. Η πνευματικότητα της γλώσσας μας και η ερμηνευτική
περιεκτικότητα που την διακρίνει επιδρά
και στην πρακτική καθημερινότητα.
Κάθε τόσο στην γλώσσα μας γίνονται μεταξύ των λέξεων διαρθρωτικές
αλλαγές, μετατάξεις, μεταγγίσεις, μεταλλάξεις και κάθε είδος εμβολιασμού.
Φαινόμενο που επηρεάζει και παρασέρνει προς τα πού; την πνευματική, την
σκεπτική, και την νοητική πλευρά του ανθρώπου μπερδεύοντας την επικοινωνία και
την πρακτική εφαρμογή στην ίδια τη ζωή
μας. Για να μας πείσουν στην νέα δαιμονική
πραγματικότητα μας βοηθάνε να προσγειωθούμε και να αποδεχθούμε τις προτεινόμενες λύσεις
της Νέας [δαιμονοποιημένης] Εποχής. Η νέα εποχή
οδηγεί να παράγουμε νέα λεκτικά μεταλλαγμένα ηθικοκοινωνικά προϊόντα ως γνήσια,
ανθρώπινα, κοινωνικά, θρησκευτικά (διότι το χριστιανικά μάλλον έχει απαγορευθεί),
και παγκόσμια. Η Νέα Εποχή
δίνει νέο νόημα στις λέξεις με διαρθρωτικό
σκεπτικό, δηλαδή παίρνεις το χέρι από τον ώμο και το κολλάς πίσω, κάπου
στην πλάτη, με την ελπίδα ότι θα
αποδώσει περισσότερο.
Μέχρι «εχθές» γνωρίζαμε για Σύμφωνο φιλίας στις
διακρατικές σχέσεις, και Σύμφωνα όπως Εργασίας, Αγοράς, εθιμικά και νομικά. Εδώ
και κάποιο χρονικό διάστημα έχουμε μία νέα σύνδεση λέξεων. Την γνωστή λέξη
συζυγία, την εμβολιάσαμε με την λέξη συμβίωση, αυτή μας έδωκε ως καρπό τη
νομιμοποίηση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Τελικά η πορεία του Κόσμου
προχωρά μέσα από Σύμφωνα, όπως, Σύμφωνο
Φιλίας, των πέντε, των επτά, των είκοσι, μη επίθεσης, Επίθεσης, Ανταλλαγής, Συναλλαγής, Παράδοσης, Οργάνωσης, Διάλυσης, κλπ. Το κάθε Σύμφωνο μπορεί να το
αποδέχονται και να το υπογράφουν, ποτέ ένας, αλλά από δύο και επάνω σε
απεριόριστο αριθμό. Στην κάθε Συμφωνία το κυρίαρχο ζήτημα είναι δίνω ή παίρνω,
ή τι θα δώσω και τι θα πάρω και πότε. Οι συμφωνίες είναι πάντα για όλους τους
συμμετέχοντες, για άλλους περισσότερο, για άλλους λιγότερο, ή στενάχωρες ή
χαρούμενες. Στο πίσω το αθέατο μέρος η κάθε συμφωνία, το επιθυμητό μέρος της
κάθε πλευράς είναι το συμφέρον, το κέρδος, ή η νίκη, διότι πρόκειται για τακτική που αποσκοπεί κάπου. Είναι εύκολο όταν η κοινωνία μετατραπεί σε μάζα και όχλο να περάσεις στην κοινωνία μία Συμφωνία στην πράξη και να
την επιβάλλεις στους ανθρώπους, έστω σε βάρος της. Είναι και δύσκολο, διότι η
κοινωνία έχει το πολλυσκεπτικό, το πολλύγνωμο, για κάθε τελική απόφαση και
εφαρμογή, αφού για αυτήν γίνεται το κάθε νομοθέτημα, όταν και όποτε αποφασίζει
μετά από παρατήρηση και διάκριση. Ο άνθρωπος μετρά με το ηθικό, το νομικό, το
πρακτικό, και το ελπιζόμενο
αποτέλεσμα το οποίο είναι σχεδόν πάντα απρόβλεπτο. Εδώ καταντά εκμεταλλεύσιμος. Ο άνθρωπος έχει το ελεύθερο και το δικαίωμα,
την επιλογή και την απόφαση να καθορίζει διά τον εαυτό του ή το καλό και
ωφέλιμο, ή το κακό και επιζήμιο για αυτόν.
Ένα μεταλλαγμένο κοινωνικό
και ζωτικής σημασίας προϊόν είναι και το γνωστό σε όλους και πολυσυζητημένο ΣΥΜΦΩΝΟ
ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Η λέξη συμβίωση είναι γνωστή. Ο άνθρωπος στη ζωή του
συνάπτει και υπογράφει κάθε είδους
εμπορικές «συμβιώσεις», οικονομικές «συμβιώσεις» και άλλες συμφωνίες. Στη λέξη
συμβίωση φαίνεται πως εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η «ελπιδοφόρα» Νέα Εποχή τι έχει κάνει. Από τις
βασικές λέξεις στήριγμα της κοινωνίας η νέα
εποχή πάλιωσε το περιεχόμενο κάθε αρχής και αξίας στη ζωή μας, σκόπιμα.
Οδήγησε σιγά-σιγά, λίγο-λίγο καθώς λέγουν οι Πατέρες. Αυτό έγινε με τον
χριστιανικό γάμο, τον οποίο τον οδήγησε στην πλειοψηφία του σε αποτυχία και
αδιέξοδο. Παίρνει την ίδια λέξη αφού πείσθηκε η κοινωνία να πετάξει ως παλιά
και άχρηστη, από τον γάμο την χριστιανική διδασκαλία και της δίνει νέο πρόγραμμα, νέο όραμα, νέα μέθοδο, νέο
χρώμα, με νέο περιεχόμενο.
Σου προτείνει να την δοκιμάσεις και να την φορέσεις ανάποδα, διότι είναι διπλής
όψεως, ωσάν τα μπουφάν. Αν πάλι δεν την δοκιμάσεις να μείνεις έξω, μακριά και
εκτός γάμου, ή συμβίωσης. Αφού ο γάμος ως κοινωνικός θεσμός με υψηλή αξία
ξέπεσε, δεν είναι πρότυπο συμβίωσης ανδρός μετά γυναικός. Η ελκτική δύναμη του
γάμου έχει μειωθεί. Ήλθε ως εισβολέας η νέα
εποχή απρόσκλητη; μάλλον όχι, να τον μεταλλάξει. Όλοι σήμερα λέγουν:
δεν τραβάει ο γάμος των παιδιών, δεν πείθει τους νέους, πέρασε η εποχή του
γάμου, δεν υπάρχουν βάσεις για γάμο, δεν έχει μέλλον ο γάμος, ο γάμος φοβίζει
τους νέους, δεν υπάρχουν άνδρες ή γυναίκες
για γάμο, η γυναίκα σήμερα δεν είναι για γάμο, τόσους αποτυχημένους
γάμους έχουμε το χρόνο, τόσα διαζύγια, τόσα μικρά παιδιά μοιράζονται σε δύο
αντιπάλους ή και εχθρούς μέχρι θανάτου, με αποτέλεσμα ο ως τώρα τυποποιημένος γάμος
να μην είναι βιώσιμος. Διά αυτό όμως το κατάντημα δεν έχει καμία ευθύνη ο γάμος
ως θεσμός, παρά ο άνθρωπος, ο άνδρας και η γυναίκα. Γάμος είναι κοινωνία
προσώπων, γάμος είναι = οικογένεια και οικογένεια είναι = γάμος. Της κοινωνίας
προηγείται η οικογένεια, της οικογένειας
προηγείται ο γάμος, του γάμου προηγείται ο άνθρωπος στο πρόσωπο του άνδρα και
της γυναίκας. Ο άνθρωπος καθιστά τον γάμο επιτυχημένο ή αποτυχημένο και όχι ο γάμος
τον άνθρωπο. Ο γάμος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που δεν φαίνεται.
Κύριο στήριγμα του γάμου είναι το ηθικό
και το πνευματικό και όχι το
κοινωνικό, μα ούτε και άλλοι παράγοντες
όπως, οικονομικό, επαγγελματικό, ταξικό κ.λπ. Ο χριστιανικός γάμος έχει ως βασικά συστατικά το γνήσιο και ακέραιο φύλο, την αγάπη, την ταπείνωση,
την ειλικρίνεια, την αλληλοστήριξη, την αλληλοκατανόηση, το πνεύμα θυσίας
για τον σύζυγο ή την σύζυγο, και το κυριότερο την υπακοή και των δύο στο θέλημα του
Θεού. Όταν ο άνθρωπος έχει τα παραπάνω κεφάλαια, διότι περί αυτού
πρόκειται, και τα επενδύσει στο γάμο, τότε ο γάμος είναι επιτυχημένος διότι οι
δύο πλευρές είναι ήδη επιτυχημένες. Άλλως πως θα περάσει ειρηνικά η μακροχρόνια
περίοδος του γάμου, η ισορροπία, η τεκνογονία κλπ. Η νέα
εποχή θέλει από τον άνθρωπο το εξής: να πιστέψει ότι το κάθε χθες και
προχθές και ότι συνεπάγεται με αυτό είναι παλιό, άρα άχρηστο, άρα για πέταμα,
άρα για αντικατάσταση, άρα για συμπλήρωση με κάτι άλλο πιο νέο; πιο όμορφο;
πιο αποδοτικό; κλπ. το οποίο ήδη
έχουν έτοιμο, εννοείται για εσένα εργάζονται και εσένα αγαπούν. Από εσένα απαιτούν τυφλή υποταγή, αφού τους πίστεψες ότι, «εργάζονται» και «αγρυπνούν» και «δαπανούνε» χρήματα για εσένα. Έτσι
απλά μας σερβίρουν έναν γάμο νέο,
όχι όπως ο παλιός. Δεν χρειάζεται
απαραίτητα να έχεις σώνει και καλά έναν άνδρα και μία γυναίκα για την διατήρηση
της κοινωνικότητας και της διαιώνισης της δημιουργίας. Μπορείς και με δύο, και
με τρείς, και με πέντε γυναίκες να έχεις την νέα οικογένεια. Μπορείς και με δύο άνδρες, και με τρείς, και
με πέντε (βάλε όποιον αριθμό θέλεις) να έχεις ας πούμε οικογένεια, τώρα τι
είδους οικογένεια θα είναι, μόνο με άνδρες ή μόνο με γυναίκες, ψάξτο και λίγο
μόνος σου. Με ποια βάση και ποιες
αρχές όμως; Καθιερώνουν
ένα νομοθετικό έργο το οποίο αύριο θα έχει α]
πρόβλημα, β] ένσταση, γ] πρόταση για συμπλήρωση, δ] αντικατάσταση και όποια ε] αλλαγή, τροποποίηση κλπ. αφού κάθε χθεσινό παλιώνοντας μέσα
στο χρόνο θα θέλει πέταμα και αντικατάσταση με ένα άλλο νέο; Αυτά δεν μας λέγει η νέα εποχή; Ότι χθεσινό και παλιό το πετάς, και πας σε
κάτι πιο νέο.
Στον γάμο τον παλιό που ξέραμε συμμετέχουν εξ ίσου και οι δύο, άνδρας
και γυναίκα, εθελοντικά από
συμφώνου ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Όπου θα μας πούνε για παλαιούς προβληματικούς γάμους, το πρόβλημα δεν ήταν ο
θεσμός, ούτε το κοινωνικό πλαίσιο, αλλά το άτομο, πότε ο άνδρας και πότε η
γυναίκα με τον διεστραμμένο νου, και τις λάθος επιλογές και αποφάσεις, και αυτό
επειδή δεν έκαναν υπακοή στο νόμο του Θεού. Στον γάμο πρέπει να υπάρχει όσο
γίνεται στον τέλειο βαθμό η ανοχή, η υπομονή, η κατανόηση, η εμπιστοσύνη, η
ειλικρίνεια, ο σεβασμός, η συναίσθηση, η θυσία, η υπακοή και η αγάπη όπως την
ορίζει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Εκεί πλέον ως άνδρας και ως γυναίκα θυσιάζεις-υποτάσσεις τον εαυτό
σου στον πλησίον, αυτοθυσιάζεσαι διά τον πλησίον ο
οποίος είναι εικόνα Θεού, και
διά όλη την τοπική κοινότητα.
Στην συμφωνητική συμβίωση,
της νέας εποχής το σκεπτικό και η απόφαση που παίρνεις είναι να θυσιάσεις τον όποιον πλησίον
του ιδίου φύλου χάριν όποιας σκοπιμότητας.
Το διεστραμμένο πάθος της αγάπης,
οδήγησε πολλούς και πολλές φορές, να
θυσιάζουν τους ομόφυλους συζύγους διότι ξέφυγαν μακριά από το όριο της
χριστιανικής πίστης στην συζυγία. Στο βάθος μπορεί να κρύβεται προβολή, κάθε
επιδιωκόμενη επιτυχία, φιλοδοξία, πιθανόν εκμετάλλευση, απάτη, εκδίκηση,
οικονομικά οφέλη. Αυτή η συμμετοχή σε αυτόν τον συνεταιρισμό γιατί όχι, είναι δυνατόν να κρύβει διάφορες αναδυόμενες
εγκληματικές οργανώσεις, συστηματικές συνεργασίες για όποιο αποτέλεσμα, και
κάθε διαστροφή.
Ο Θεός, η Δημιουργία
έφτιαξε άνδρα και γυναίκα, αρσενικό και θηλυκό είδος. Ως Θεός Δημιουργός για την επιτυχημένη πορεία του ανθρώπου, ανδρός και γυναικός,
έδωκε εντολές ώστε ποτέ να
μην παλιώσει αυτό το κατασκεύασμα του κατασκευαστή Θεού, και ως εκ τούτου μην παλιώνοντας ποτέ, ποτέ να μην πεταχτεί. Έτσι θα ήταν αχρείαστη η Νέα εποχή με τα μεταλλαγμένα προϊόντα της. Η
νέα εποχή στην ουσία είναι σαν εισβολή
ξένων εχθρικών στρατευμάτων σε μία ευνομούμενη
χώρα.
Ο Διάβολος προσπάθησε να διαστρέψει τα γινόμενα και τα λεγόμενα του Θεού
στον άνθρωπο. Αργότερα ο Χριστός είπε: «Ω
γενεά άπιστος και διεστραμμένη». Από παλιά ο άνθρωπος ρέπει προς τη
διαστροφή. Το ερμηνευτικό λεξικό λέγει για τη διαστροφή ότι, α) είναι κάτι στραβά, γυρισμένο
ανάποδα, όχι ίσια κατά τον κανόνα και κατά το ορθό, αντίθετα, αντιμέτωπα. β) Διάστρεμμα το λέγουν οι γιατροί το
γυρισμένο πόδι. γ) Διεστραμμένος
μιλάμε για άνθρωπο, ανάποδος, αντίθετος, στραβός, όχι ίσιος. δ) Σήμερα τον λέμε και φρενοβλαβή,
διεφθαρμένο, διαβολεμένο, αλλοιωμένο, ή και σχιζοφρενή. ε) Διαστροφή είναι εκτροπή ή και ανατροπή των κεκτημένων αξιών.
Η διαστροφή έχει φορά προς τα
κάτω χωρίς όριο και σταματημό. Όταν το μικρό και αδύναμο παιδί αντί να του
δίνεις στοργή και αγάπη, εσύ σαν μάνα του δίνεις ξύλο και πληγές, αυτή η τακτική είναι διεστραμμένη, ο δε γονέας αυτός ο άνδρας είναι διεστραμμένος, ή δε γυναίκα είναι διεστραμμένη. Στο
βάθος γίνεται αντιληπτό ότι αυτοί οι άνθρωποι πήραν από την κοινωνία και την
εποχή που έζησαν αγωγή διεστραμμένη. Τελικά στην πράξη «απολαμβάνουμε» την ατομική διαστροφή που έγινε κοινωνική=συνολική=γενική,
και αύριο πανδημία και παγκόσμια ή την κοινωνική διαστροφή που εκφράζεται ατομικά,
που τα κρούσματα όλο και αυξάνουν.
Η πορεία του ανθρώπου έχει αφετηρία και κατεύθυνση ευθύγραμμη προς το
Θεό. Η κάθε στροφή είναι αναγνώριση και θέση λάθους της πορείας. Επιβάλλεται επανεξέταση, επαναπρογραμματισμός,
επαναπροσδιορισμός, διόρθωση και
επιστροφή. Τάσεις διαστροφής δεν
έχουν θέση στο λογικό ανθρώπινο είδος. Η
διαστροφή μόνο στο ζωικό βασίλειο δικαιολογείται, αλλά και εκεί σημαντικό είναι
η ισορροπία. Η διαστροφή δεν είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Είναι απόκτημα καθ΄
οδόν της ζωής. Η κάθε διαστροφή είναι δαιμονισμός και διδακτή από τον
πονηρό μόνο, όχι όμως από το Θεό. Πίσω από αυτή την
απαίτηση, το δικαίωμα και την κάλυψη νομιμότητας της παρανομίας, θα
δημιουργηθούν άλλοθι, αρχές αδίκου δικαίου,
θα ανατραπεί το κοινωνικό, και το ηθικό, που διατηρεί την ισορροπία ιδίως στις χριστιανικές
κοινωνίες που διέπονται από τις αρχές
του Χριστιανισμού. Άραγε η σκέψη, η πρόταση και όλη η τακτική για την υλοποίηση
του Συμφώνου Συμβίωσης είναι
ολοκληρωτικά Δαιμονική. Το φαινόμενο είναι παλιό, ποτέ όμως δεν το υιοθέτησαν
οι Χριστιανικές κοινωνίες στο ήθος και στην πίστη, τις αρετές και τις αξίες.
Τώρα τι έχει συμβεί και ο Χριστιανικός κόσμος έγινε φίλος και οπαδός της
διαστροφής; Είναι περίπτωση που θα πρέπει τα ακαδημαϊκά πνεύματα του
πολιτισμένου κόσμου της Δύσεως [αν δεν
έδυσε ακόμη] όπως
αυτοαποκαλούνται ή τους ονομάζουν, να ηγηθούν συναγερμού και εκστρατείας, πριν
είναι αργά. Η Εκκλησία του Χριστού
διά της Γραφής και των Πατέρων έχει καταθέσει το όραμα, το πρόγραμμα, και τις
προτάσεις για κάθε επιτυχημένο αποτέλεσμα, χωρίς να παλιώνει και χωρίς ο χριστιανικός
γάμος να είναι για πέταμα και αλλαγή.
Η συμβίωση μέσα στα πλαίσια της οικογένειας
είναι αυτή του ετερόφυλου ζεύγους. Δεν νοείται συμβίωση ομοφύλων ως οικογένεια.
Αύριο θα είναι Σύμφωνο τριών, τεσσάρων, πέντε και πάνω ατόμων και ομόφυλων και
ετερόφυλων μαζί, σε αναβαθμισμένη έκδοση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Ποιος τότε θα τολμήσει να διαφωνήσει, να
αντισταθεί, για να αποτρέψει τα χειρότερα που θα ακολουθήσουν; Η Νέα Εποχή
έχει αρχιτεκτονική μέθοδο και τακτική.
Σήμερα κτίζεται στη δική μας Ελληνική κοινωνία το νομικό πλαίσιο για την
συμβίωση και τον τύπο οικογένειας ως βάση, αύριο θα προσθέσει προστατευόμενα
μέλη, [ας μην αμφιβάλλουν κάποιοι, θα βρεθεί νομικός τρόπος] χωρίς περιορισμό
σε αριθμό. Σε άλλες κοινωνίες λειτουργεί πρακτικά το Σύμφωνο Συμβίωσης από
πολλά χρόνια και απλά ήλθε ο νόμος να επικυρώσει, να σφραγίσει και να
νομιμοποίηση το φρούτο αυτό της νέας
εποχής. Ο έχων οικονομική άνεση θα
κτίζει κοινωνικές ομάδες με την κάλυψη του ΣΥΜΦΩΝΟΥ
ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ. Μήπως αυτό είναι αντιγραφή του Συμφώνου των εμίρηδων του
Μουσουλμανισμού; Μήπως η Νέα Εποχή θέλει να παράγει ανθρώπους όπως παράγονται
τα άλογα ζώα σε φάρμες ή ψάρια σε ιχθυοτροφεία; Δεν θα έπρεπε αυτό να ανησυχεί
τον «πολιτισμένο» και χριστιανικό
κόσμο; Για τα μάτια και τις εντυπώσεις πόσο κόπτονται κάποιοι πνευματικοί «ηγέτες» που πιστεύουν ότι είναι εις «τύπον» και «τόπον» Χριστού, καθώς για τις κοινωνικές, πολιτικές, ηθικές, και
νομικές εκτροπές τι λόγο έχουν; Τι πράττουν; Πόσοι από αυτούς δεν έχουν
υπογράψει μέσα τους κάποια άλλα Σύμφωνα
Συμβίωσης ανθρώπων με πάθη, ακόμη και θεών;
Πόσοι καλύπτουν [ενώ γνωρίζουν]
άτυπα Σύμφωνα Συμβίωσης άλλων;
Βεβαίως ΝΑΙ. Σε ανάλογα κοινωνικά εκτρώματα όπως, το ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ, ή 1) προηγούνται ή 2) ακολουθούν
τις κοινωνίες. 1) Το ότι τα
διάφορα Σύμφωνα Συμβίωσης ακόμη και να προηγούνται και να οδηγούν τις κοινωνίες
φανερώνει ότι, ή δεν υπάρχει ηθική βάση και αρχές στην κοινωνία, ή οι
πνευματικοί ηγέτες της κοινωνίας έχουν εκπέσει
από τον ρόλο τους, επιτρέποντας στους διεστραμμένους
πολιτικούς ηγέτες να προωθούν και να εφαρμόζουν, επιβάλλοντας στην κοινωνία
διεστραμμένο τρόπο ζωής, μη έχοντας αντίπαλο, ή ότι η κοινωνία είναι
διεστραμμένη μια και αυτή επιλέγει τα ίδια της τα παιδιά, που εκ των πραγμάτων
θα είναι διεστραμμένα, αφού όλη η κοινωνία είναι και αυτή μάλλον διεστραμμένη.
Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί σήμερα το ότι ο λαός είναι καλλίτερος και ανώτερος
ή πολιτικά ή πνευματικά από τους ηγέτες του, πολιτικούς και θρησκευτικούς ή το
αντίθετο. Χαλασμένοι κοινωνία,
χαλασμένα άτομα, χαλασμένοι
ηγέτες. Ότι είμαστε παράγουμε. Είναι
πλέον κοινή διαπίστωση, πως πρέπει να φρονιμέψει και ο λαός και οι ηγέτες. 2) Το ότι ακολουθούν τις κοινωνίες φανερώνει ότι, μέρος
τις κοινωνίας είναι μάλλον ποδηγετούμενο, κατευθυνόμενο ή παρασυρόμενο από
πρότυπα προσώπων και σύγχρονα κοινωνικά ρεύματα διαστροφής, τείνει όμως προς
αύξηση με προοπτική να καταστεί κοινωνική δύναμη μάστιγα ή πανδημία αύριο, στην
οποία δεν θα μπορεί αργότερα κανένας θεσμός να αντισταθεί ή να απορρίψει. Αυτές
τις αντίπαλες δυνάμεις τις προτρέπουν και τις οδηγούν σε μία αντιπαλότητα
μεταξύ των για να φθαρούν. Πάλι η ευθύνη μεταβιβάζεται στους πνευματικούς
ηγέτες διότι, η αδιαφορία=αμέλεια
[κατά τους πατέρες θανάσιμο αμάρτημα] διά τη πορεία ζωής των τέκνων τους, που
τους κατείχε και τους κατέχει, εγκατέλειψαν την κοινωνία, που αυτό σημαίνει ότι
δεν είχαν ποτέ ζωντανή, προσωπική, και ολοκληρωμένη κοινωνική σχέση με την
κοινωνία. Ας πείσουν οι ποιμένες τους πιστούς ότι πράγματι είναι φύλακες της
πίστεως.
Φεβρουάριος
2016.
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
ΠΕΡΙ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ κεφ. ΙΓ΄ στ. 16-18
16 καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,
17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.18 Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς´.
Ερμηνεία: Και υποχρέωσε όλους, μικρούς και μεγάλους,
πλούσιους και πτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα σημάδι χαραγμένο
στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους, ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράση ή να
πωλήση παρά εκείνος που έχει το χαραγμένο σημάδι, δηλαδή το όνομα του θηρίου ή
τον αριθμό του ονόματός του. Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόηση
ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου, είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του
είναι χξς΄=(666)
Η κάρτα του πολίτη έχει συνδεθεί με τον αριθμό 666, ως αριθμός = όνομα του αντίχριστου. Η κάρτα του πολίτη συνδέεται
άμεσα με την παρακολούθηση, τον έλεγχο, την αστυνόμευση, και με τον περιορισμό των ελευθεριών, δηλαδή την
αιχμαλωσία του ανθρώπου. Εμείς εδώ στην
Ελλάδα ζούμε από τον πρώτο αιώνα ως χριστιανική κοινωνία με νόμους, με αρχές,
με ήθος, με πίστη, με αγωγή, με πολιτισμό, με ιστορία, με πορεία προς την συνάντηση με το Θεό. Σήμερα ή καλλίτερα παρατηρούμε ότι αυτός ο αριθμός αυξάνεται η
χρήση του, στην διακίνηση πάσης φύσεως αγαθών, προϊόντων διατροφής, και
υπηρεσιών. Ο αριθμός αυτός είναι άμεσα συνδεδεμένος με το βιβλίο της
Αποκαλύψεως. Η χρήση του αριθμού αυτού δηλαδή της κάρτας, σου δίνει την
δυνατότητα συμμετοχής στο κοινωνικόπολιτικό
γίγνεσθαι. Η μη χρήση της κάρτας σε βγάζει έξω απ’ αυτό. Ακριβώς για
αυτόν λοιπόν τον λόγο αποκτά ιδιαίτερη σοβαρότητα η θέση των χριστιανών στο
ζήτημα της χρήσεως ή μη της κάρτας του πολίτη. Η κάρτα εκτός από κοινωνικό
περιεχόμενο, έχει και πνευματικό. Ο αριθμός
666 είναι το σύμβολο του Σατανά. Ο σταυρός είναι σύμβολο του Χριστού. Διά
του σταυρού έγινε η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Διά του 666 γίνεται η αρχή της καταδίκης του
ανθρώπου. Τον σταυρό ακολουθούν δεινά εδώ στον κόσμο και λύτρωση μετά θάνατον.
Τον αριθμό 666 ακολουθούν εδώ στον
κόσμο πολλές παροχές και πολλά αγαθά, αλλά δεινά και κόλαση στην άλλη ζωή. Η
αποδοχή της κάρτας του πολίτη με τον αριθμό 666 ή και με όποιον άλλον αριθμό εισάγει τον άνθρωπο σε ένα
καθεστώς όσο και δημοκρατικό να εμφανίζεται, θα είναι μάλλον απάνθρωπο και
αντιδημοκρατικό. Δεν θα είσαι ο Ιωάννης αλλά ο αριθμός με τα 13 [λέγουν σήμερα] ψηφία. Είναι και αυτό από τις ευκολίες που αναζητά ο άνθρωπος στη ζωή του. Ένας μόνο αριθμός είναι προτιμότερο από ένα ονοματεπώνυμο με 20 ή 30 γράμματα, το οποίο δεν θα έχει συνώνυμο. Ο αριθμός αυτός θα διχάσει
τον άνθρωπο, εξ’ άλλου αυτός είναι ο σκοπός. Να προβληματίσει τον άνθρωπο στην
επιλογή, υλικά ή πνευματικά, σάρκα ή ψυχή, κακοπέραση ή καλοπέραση, θάνατο ή
ζωή, κόλαση ή παράδεισο. Λέγουν πολλοί: είναι δυνατόν ένας αριθμός να σε στείλει στην κόλαση; Άλλοι πάλι λέγουν σήμερα: δεν υπάρχει κόλαση, ο Θεός είναι
αγάπη, δεν θα αφήσει ο Θεός να γίνουν αυτά, δεν είναι κακό η κάρτα του πολίτη,
ας έχω την κάρτα στην τσέπη στην καρδιά μου έχω το Χριστό, πάνω στην κάρτα θα
σημειώσω με μαρκαδόρο ένα σταυρό και θα την αγιάσω, θα την κάνω ευλογημένη,
άλλοι λέγουν: πως θα ζήσουμε, θα πεθάνουμε, άλλοι δεν θα αφήσει ο Θεός και άλλα
πολλά. Μην τους πιστέψετε. Ο Χριστός και
οι Άγιοί του άλλα μας παραγγέλνουν. Όλη αυτή η καρτολογία είναι κατάσταση και
περίοδος προδρομική και προετοιμασίας για τον ερχομό του αντίχριστου. Το ζήτημα είναι αν είναι αληθινή ή ψεύτικη αυτή η περίοδος. Ποιος θα μας το εγγυηθεί υπεύθυνα; Είναι τόσο θεωμένοι οι λέγοντες και γράφοντες; Οι
χριστιανοί που θα πάρουν την κάρτα του πολίτη ανήκουν στην πλευρά των φίλων του
αντίχριστου. Αυτή την προετοιμασία ο Διάβολος την ανέθεσε στον αποστάτη άνθρωπο, το πιο αγαπητό πλάσμα του Θεού. Είναι
σαν να λέγει ο υπερήφανος Σατανάς στο Θεό: βλέπεις Χριστέ εσύ τους παρέχεις όλα
τα αγαθά αλλά, εμένα ακολουθούν. Εσύ σταυρώθηκες για αυτούς, αυτοί σταυρώνονται
για μένα. Εσύ τους λέγεις αλήθειες και δεν σε πιστεύουν, εγώ τους λέγω ψέματα
και με πιστεύουν, ενώ θα έπρεπε να προσκυνούν εσένα, αυτοί εμένα θα
προσκυνήσουν όλοι κάποια ημέρα. Αυτό είναι αδελφέ το παράπονο του Χριστού. Οι
χριστιανικοί λαοί όμως, στην πορεία των αιώνων παραχάραξαν, αλλοίωσαν, κατάργησαν και νόθευσαν αρχές, αξίες και πίστη. Αποτέλεσμα ήταν να χαθεί η ταπείνωση, η υπακοή, η συνεργασία, η
αλληλοεκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλο-εμπιστοσύνη μεταξύ Θεού και ανθρώπου
με υπαιτιότητα του ανθρώπου. Το ομιχλώδη τοπίο δεν αφήνει τον χριστιανό να δη
καθαρά. Ύψωσε τοίχο ο άνθρωπος μεταξύ
Θεού-ανθρώπου με αποτέλεσμα να ακούει και να βλέπει όλο και λιγότερο Θεό. Την
θέση της εμπιστοσύνης του ανθρώπου προς το Θεό την κατέχει τώρα η καχυποψία. Ο
άνθρωπος έγινε αντίπαλος και εχθρός του Θεού άμα και της πολιτείας. Η πολιτεία από τη μεριά της
έγινε αντίπαλος και εχθρός του ανθρώπου. Η πολιτεία όμως έχει το πάνω χέρι, είναι ηγεσία και επιβάλει τη θέση της,
δηλαδή την ικανότητα, την δύναμη, και τα μέσα και να αμυνθεί και να πολεμήσει
και να επιβληθεί επί του ανθρώπου, διότι εύκολα κάνει σύμμαχο τον πολίτη και
τον στρέφει ευκολότερα εναντίον του άλλου πολίτη. Το έξυπνο είναι πως ούτε η
πολιτεία, ούτε ο άνθρωπος κατάλαβε ότι, η όποια επιτυχία εδώ στον κόσμο είναι
ζήτημα κόπου θυσίας και συνεργασίας. Πρέπει να πιστέψουν και οι δύο πλευρές ότι ο ένας χωρίς τον
άλλο, αν δεν συνεργασθούν δεν θα έχουν ειρηνική συνύπαρξη. Αν ο
άνθρωπος ήταν ειλικρινής, συνεργάσιμος, στηρικτής, τηρητής, υπάκουος, πιστός,
κ.λπ., προς τους θεσμούς της πολιτείας,
[εδώ πρόκειται διά το οικονομικό ζήτημα] δεν θα αναγκαζόταν η πολιτεία να λαμβάνει
μέτρα που θα δυσαρεστούν τους πολίτες. Η πολιτεία να βλέπη τους πολίτες ως έμψυχα όντα και να παίρνη
τα ανάλογα μέτρα, οι πολίτες να βλέπουν την πολιτεία ως τον χώρο που θα
περάσουν τη ζωή τους. Πρέπει να δούμε την πολιτεία
ή το Έθνος ως δικό μας σπίτι, δικό μας
κτήμα, δική μας επιχείρηση, δικό μας
χωριό, δική μας οικογένεια, κλπ. Όχι σαν κάτι το άλλο, το ξένο και αντίπαλο ή εχθρικό,
που όλοι όταν έχουμε την δυνατότητα
εύκολα και εν γνώσει μας, μπορούμε να
αφαιρούμε ότι, όποτε, και όσο θέλουμε. Πρέπει να
παίρνουμε, αλλά πρέπει και να βάζουμε, για να ξαναπάρουμε όταν χρειαστούμε.
Έλεγε ένας παππούς κάποτε που όλοι
λέγανε: έ χ ε ι
τ ο κ ρ ά τ ο ς, ό λ ο ι
θ α π ά ρ
ε τ ε, και πράγματι όλοι
τρέχανε σε αυτό για να πάρουνε και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίρνανε.
Εκείνος διαφωνούσε και το φώναζε. Το κράτος είναι ένα, από εμάς τους πολλούς
περιμένει, αν δεν του δώσουμε πως θα έχει για να μας δώση; Τελικά
κυριάρχησε το σύνθημα ( έ χ ε ι τ ο κ ρ ά
τ ο ς ) και όλοι τρέξανε και πήρανε. Έτσι χρεοκόπησε το Κράτος και δεν έμεινε
τίποτε άλλο παρά ο σκελετός. Ήλθαν κάποιοι
άλλοι να τον πάρουν και αυτόν δηλαδή τον σκελετό του κράτους. Αυτοί είναι
δικοί μας άνθρωποι Έλληνες χριστιανοί, μαζί με ξένους φίλους τους. Εμείς οι άλλοι οι πολλοί φερθήκαμε έντιμα και αξιόπιστα
απέναντι στο κράτος; Όχι βέβαια. Γιατί
μείναμε θεατές στο έργο καταστροφής της πατρίδος μας; Τώρα αναγκάζουμε το κράτος να πάρει πιο
αυστηρά και σκληρά μέτρα ναι ή όχι;
Και βέβαια ΝΑΙ. Εδώ φίλοι μου
εντοπίζουμε την δική μας ευθύνη. Εδώ θα σκαλίσω την μνήμη σου να σου θυμίσω τα
παρακάτω σημαντικά και ιστορικά. Τις
τελευταίες δεκαετίες
αποχριστιανοποιήσαμε και αποεθνικοποήσαμε, γδύσαμε
την πατρίδα, την πίστη, την οικογένεια και κτηνοποιήσαμε μάλλον τον εαυτό μας. Τα ζώα
της φύσεως τηρούν τον νόμο αν και άλογα. Εμείς τα λογικά καταργήσαμε και φυσικό
και ηθικό νόμο. Ολιγότερη πατρίδα, ολιγότερο Χριστό, ολιγότερη ηθική, ολιγότερη
εργασία, ολιγότερο φιλότιμο, ολιγότερο σεβασμό, ή και καθόλου, τόσο που χάσαμε
το όριο, το μέτρο πατρίδας, Χριστού και
κάθε αρετής και αξίας. Ο αθλητισμός έχει όριο συμμετοχής, η υγεία έχει όριο +
και - , η χημεία στο πείραμα επίσης, κ.λπ. Το έθνος και την πίστη τα μεταλλάξαμε σε φαγητό, το προσθέσαμε
και διάφορα μπαχάρια, από τον οικουμενισμό
και την παγκοσμιοποίηση αρχής γενομένης το 1980-1981; με υπογραφή. Ζηλέψαμε να μοιάσουμε στους Ευρωπαίους, έτσι
γίναμε φιλοευρωπαϊκοί σε μεγάλο βαθμό, όσο και να μη μας αρέσει, δηλαδή
ανθέλληνες. Αυτό ολοκληρώθηκε ιδίως με τις διάφορες εθνότητες που
εισαγάγαμε από το 1990 και ύστερα, το κάναμε το έθνος μας πολυεθνικό, πολυπολιτισμικό,
και σαν πειναλέα ρεμάλια καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι να το κατασπαράξουμε με κρασί
κάθε ηδονής, μαζί με τους επιλεκτικά αλλοεθνείς εισβολείς «φίλους μας». Ενώ από τη μία κατηγορούμε την Αμερική, από την άλλη
τρεφόμαστε από όλα τα Αμερικάνικα προϊόντα. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε
εθνολογική μοιχεία. Νομιμοποιήσαμε κάθε ηθική
παρεκτροπή και διαστροφή, πιστεύοντας στην κάθε διεστραμμένη σκέψη και πρόταση, την οποία όλοι μας ψηφίσαμε, εκτός
αν δεν θυμάσαι αδελφέ. Αμβλύνθηκαν
οι συνειδήσεις, μειώθηκαν οι πνευματικές αντιστάσεις, αντισώματα στο λαό
ανύπαρκτα. Η παιδεία μας από Ελληνική έγινε προοδευτική, σύγχρονη, την θέλαμε
αθεομάτα, δυτικομάτα, δυτικόφρονη, όχι Χριστόφρονη, αλλά διαβολομάτα. Πριν ήταν
Θεομάτα, Χριστομάτα, Αγιομάτα, Ελληνομάτα, οικογενειομάτα, έντιμη, σοβαρή, και
ντροπαλή. Κάποιοι πολιτικοί, ακαδημαϊκοί
κ.λπ. ψευτόμαγκες την ήθελαν τσαχπίνα, παιχνιδιάρα, στην κυριολεξία την γδύσανε
και της άλλαξαν τα φώτα. Αφού μετά το τελευταίο πόλεμο έγδυσαν την γυναίκα και
τον άνδρα και τους μετάλλαξαν φορώντας νέα ενδυμασία, σειρά είχε το πνεύμα της γυναίκας και του του
άνδρα, που ήταν το ήθος, η γλώσσα και η πίστη. Μέγιστο μερίδιο ευθύνης για αυτό έχουν οι
θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες πρώτα και ύστερα οι πολίτες. Μετά από όλα αυτά Παγιδευτήκαμε
σαν τα ποντίκια στη φάκα, εμείς οι τάχα έξυπνοι, προοδευτικοί και πονηροί. Πόσο
τελικά μας ωφέλησε η τάχα εξυπνάδα μας, μάλλον θα έλεγα η πονηριά μας; Αντίθετα
μας έβλαψε τα μέγιστα. Οι σειρήνες
στο άκουσμα για ανάπτυξη, πρόοδο, εύκολο πλουτισμό, ευημερία, άνεση,
πολυτέλεια, ευδαιμονία, απολαύσεις, και
υποσχόμενη ευτυχία μας μετέτρεψαν σε κατάστημα παλιών και
μεταχειρισμένων ανταλλακτικών. Ότι έχει για πέταμα η Ευρώπη και η Αμερική το
δεχόμαστε για καινούριο. Γίναμε ολικά υλικόφρονες,
από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο, από τον πιο αδύναμο έως τον πιο ισχυρό. Ξεχάσαμε τον κόπο που αποκτούνται τα
αγαθά της ζωής, ξεχάσαμε να θυσιαζόμαστε εμείς, παρά να θυσιάζουμε άλλους, ξεχάσαμε την πατρίδα, ξεχάσαμε την
πίστη μας. Επειδή δεν βαδίσαμε τον καλό δρόμο παίρνοντας άλλα μονοπάτια και
σπάσαμε τα πόδια μας, μήπως πρέπει να βάλλουμε γύψο για ένα διάστημα; Πως θα
γίνουμε καλά; Πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια ζημιογόνα μέθοδο; Ασφαλώς και όχι. Τότε; Ας επιστρέψουμε στην εργασία την
κοπιαστική και έντιμη, ας αρκούμεθα στα ολίγα, διότι τα πολλά μας έφτασαν εδώ
που είμαστε, ας σκεφθούμε πιο έξυπνα έστω μαθαίνοντας από τα λάθη μας, ας
γίνουμε πάλι ενσυνείδητοι, ηθικοί, σοβαροί, έντιμοι, ειλικρινείς στις σχέσεις
μας, δίκαιοι, φιλότιμοι, φιλοπάτριδες, φιλόΧριστοι, αληθινοί, κ.λπ. ας ρωτήσουμε, ας ακούσουμε και ας παραδειγματιστούμε
από τους προγόνους μας, ας ακούμε και ας πιστεύουμε λιγότερο ή καθόλου τους
Δυτικούς. Αυτοί κατέβασαν το Θεό, τι λέγω κατέβασαν, τον γκρέμισαν και τον
έθαψαν σε κάποια χωματερή. Δεν έχουν Θεό οι Δυτικοί. Κρίμα που τους δώσαμε και
το Ελληνικό όνομα Ευρώπη. Αυτό θα κάνουμε και εμείς συν-Έλληνες; Αυτούς θα
ομοιάσουμε και αυτούς θα αντιγράψουμε; Μη γένοιτο φίλοι μου. Για αυτούς έχουν
βασιλέψει όλα. Ότι υλικό κτίζει ο άνθρωπος γκρεμίζεται από τον ίδιο κάποτε και γίνονται όλα μπάζα. Ότι πνευματικό
μένει εις τους αιώνες.
Τώρα στο διά ταύτα, εσύ έμεινες
στο κράτος ως μέλος αυτού, άρα εσύ θα βοηθήσεις. Ξέρεις πως σε κάποιες
οικογένειες ο ένας αδελφός τα παίρνει και φεύγει, οι άλλοι που μένουν σηκώνουν
όλο το υπόλοιπο βάρος της οικογένειας. Ακριβώς έτσι έγινε και στην πατρίδα μας.
Σε εσένα, σε εμένα, σε εμάς έλαχε και έμεινε ο κλήρος ο άγονος. Μπορείς όμως να
τον μετατρέψεις σε γόνιμο, με την υγεία
που έχεις, την εργασία και την πίστη στο Θεό, που σου δίνει την υγεία
για να εργάζεσαι και όχι να τεμπελιάζεις, να δουλεύεις εσύ για εσένα και
κάποιους άλλους, και όχι να δουλεύει άλλος για σένα και εσύ να κάθεσαι.
Οι πολλοί με τα πολλά ή όλα, φύγανε, άλλοι μείνανε καθώς και εσύ έμεινες, μήπως
γιατί δεν μπόρεσες να πάρεις, άρα γιαυτό δεν έφυγες και εσύ; Το ρήμαξες το
κράτος νέο Έλληνα. Βέβαια δεν είναι όλοι οι Έλληνες. Υπάρχουν και σήμερα
σοβαροί, έντιμοι κ.λπ. Έλληνες σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μήπως όμως ετούτο το έθνος δεν το αγάπησες όσο
έπρεπε; Συνεπώς αφού δεν το αγαπάς, δεν το θέλεις, και αφού δεν το θέλεις ο
Θεός που δεν γνωρίζω αν και πόσο πιστεύεις ότι είναι ο κυρίαρχος του σύμπαντος θα το δώσει γιατί όχι σε άλλους, [ας
πούμε νέους εισβολείς ή λαθρομετανάστες] δική του είναι όλη η γη, γιατί να μην
την δώσει όπου θέλει, γιατί εσύ κάνεις ότι και όσο θέλεις όταν μπορείς. Φτάσαμε
σε τέτοιο βαθμό αναξιοπιστίας που ο Θεός πιθανόν να μας πάρει την γη που μας
έδωκε. Εσύ τα ευρώ αγάπησες και αυτά πήρες, μα ούτε αυτά σου έμειναν. Έχασες τα
ευρώ, έχασες την πατρίδα σου, χάνεις την ορθοδοξία σου, χάνεις ήδη και τον
εαυτό σου, χάνεις την ψυχή σου, αν πιστεύεις ότι έχεις. Τι παραπονιέσαι; Όπως
έστρωσες κοιμάσαι. Σου λέγω βαριές κουβέντες φίλε μου, αλλά ο λαός πολύ σοφά
λέγει: όποιος θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίγω,
όποιος θέλει το κακό μου με κάνει και χαίρομαι.
Το κράτος είχε τους επίγειους ελεγκτικούς μηχανισμούς διά την φροντίδα
και την πρόνοια διά τους ανθρώπους του, εντός των ορίων του. Οι άνθρωποι δεν
συνεργάστηκαν ούτε και σήμερα συνεργάζονται έντιμα με το κράτος και τους
θεσμούς, παρά με το αντί-κράτος και τους εχθρούς του. Βλέπεις
ότι οι ηγέτες του, πολιτικοί και
πνευματικοί με τους εχθρούς της Πατρίδος
και του Χριστού συναγελάζονται τακτικότατα. Το κράτος όμως, διά να
αντιμετωπίσει όλα τα κυκλώματα και τη διαφθορά, μηχανεύεται και επιστρατεύει αμυνόμενο
από την πλευρά του όλο και πιο αυστηρά μέσα ελέγχου. Αφού έχει πονηρούς υπηκόους, σκέπτεται και
αντιδρά και αυτό με τη σειρά του πονηρά για να αντιμετωπίσει τους
πονηρούς. Όσο και να κατηγορούμε το Κράτος ως θεσμό δεν πταίει σε τίποτα, παρά μόνο οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτό. Αυτός είναι ο πονηρός τρόπος, που μηχανεύτηκε το Κράτος
ο ηλεκτρονικός [και ο τόσο
αντιπαθητικός] έλεγχος τον οποίο ο άνθρωπος
δεν θέλει για δύο λόγους. Τον κοινωνικό-κοσμικό και τον θρησκευτικό-πνευματικό.
Ο ένας λόγος είναι α) το κοινωνικό-κοσμικό
και το άλλο είναι β) το πνευματικό-θρησκευτικό.
Πρώτον ο άνθρωπος θέλει να έχει κοινωνική
α σ υ λ ί α. Η ασυλία, η
απαλλαγή, δεν έχει κανένας νόμος το δικαίωμα να σε κρίνει, μπορείς να κάνεις
ότι θέλεις και να είναι νόμιμο, φαινόμενο που καταλήγει και οδηγεί τον άνθρωπο
σε κάθε ασυδοσία, οδήγησε τον πολίτη να συμπεριφέρεται εγωϊστικά, φιλόδοξα,
φιλάργυρα, υποκριτικά, αντικανονικά, αντεθνικά, αντιχριστιανικά, ανήθικα,
ζηλόφθονα, μουλωχτά, πονηρά, τυχοδιωκτικά, αρπακτικά, και απάνθρωπα. Λειτουργεί
σαν κατευθυνόμενο αντικείμενο χωρίς νου. Τα αρρωστημένα αισθήματα των
διεστραμμένων πολιτικών της όποιας κατηγορίας, κατευθύνουν την σύγχρονη
κοινωνία. Κάποιες εξαιρέσεις εντίμων και
ηθικών και πιστών πολιτικών και πολιτών, πάντα θα υπάρχουν, αλλά αυτοί θα
μείνουν ολίγοι έως το τέλος. Οι πολίτες
θυσίασαν χάριν του κοινωνικού, του κοσμικού, και της φιληδονίας, όλον τον
ηθικό νόμο. Μας αρέσει δεν μας αρέσει πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, όλοι μας ως εν ενεργεία ή ως δυνάμει
ελεγκτικοί μηχανισμοί, θεσμικά ή όχι, δεν
αξιολογήσαμε, δεν ελέγξαμε π.χ. τον πρωθυπουργό, τον υπουργό, τον
Διευθυντή, τον Διοικητή τον κάθε δημόσιο
και ιδιωτικό υπάλληλο κ.λπ. δηλαδή τον κάθε Έλληνα πολίτη ο οποίος εν γνώσει
μας, και συνειδητά παρανομούσε, άσχετα ποια ήταν η παρανομία του, μέσα στο ας
πούμε ευνομούμενο κράτος. Βλέπαμε
με τα μάτια μας, ακούγαμε με τα
αυτιά μας, μας το έλεγαν αυτόπτες
μάρτυρες, εμείς δε κλείναμε τα αυτιά μας, γυρίζαμε αλλού τα μάτια μας
σιωπούσαμε εγκληματικά και υποκρινόμασταν ότι τάχα δεν είδαμε, δεν ακούσαμε,
δεν μας είπαν, δεν αντιληφθήκαμε τίποτε, ας ήταν όλα εν γνώσει μας.
Οδηγηθήκαμε σε μία άμιλλα μεταξύ
μας ποιος θα πάρη τα περισσότερα. Τους κάναμε όλους αυτούς πρότυπα για μίμηση. Δηλαδή
συνεχίσαμε το έργο εκείνων των προκατόχων στον κάθε θεσμό και ο σκοπός εκείνων
έγινε διάδοχη κατάσταση απάτης και ρεμούλας
για τον καθένα μας ώσπου γενικεύθηκε. Το κοινωνικό και κοσμικό αφορά όλοι την κοινωνική ζωή μας. Η διαφωνία για
την κάρτα του πολίτη είναι άρνηση για την επιβολή παρακολούθησης χάριν της ασφάλειας και της προστασίας
της ιδιωτικότητος του απατεωνίσκου και πονηρού ατόμου, στη στέρηση ελευθερίας, της διακίνησης αγαθών,
στις αγορές, στις πωλήσεις, στην περιουσία, στην ασφάλεια, στις μεταβιβάσεις,
στην υγεία, στο επάγγελμα, στο οικονομικό, στις μετακινήσεις, στην προσωπική
ζωή, στις κοινωνικές επαφές, της μεταφοράς ατομικών στοιχείων, στην αχρήματη
συναλλαγή κ.λπ. καθώς προσθαφαίρεση οποιονδήποτε ατομικών και προσωπικών
δεδομένων οπουδήποτε και από οποιονδήποτε. Η κάρτα του πολίτη εγγυάται και υπόσχεται
πλήρη κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του ατόμου. Η αλήθεια είναι πλήρη αβεβαιότητά, για το μέλλον
και ανασφάλεια, αγωνία, φόβος, απόγνωση, ψυχικά σύνδρομα, σύγχυση και πανικός. Τα
ευεργετήματα της κάρτας θα είναι πρόσκαιρα μα και αμφίβολα. Οι μάζες των
πολιτών θα έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό και θα αρκούνται σε αυτό.
Αλλοίμονο στους έχοντες και κατέχοντες. Μετά την κάρτα η αντίχριστη πολιτεία
ποιο σύστημα θα μας υποσχεθεί; Μήπως το σφράγισμα στο χέρι ή το μέτωπο; Θα μας πούνε τότε κάποιοι πως αν χάσεις το
ένα χέρι έχεις το άλλο. Θα σου προτείνουν και εναλλακτική λύση ότι προτιμότερο
είναι να χάσεις το ένα χέρι παρά το κεφάλι που δεύτερο δεν έχεις. Μήπως το χέρι
μας ή το κεφάλι μας θα κινδυνεύει τόσο από δικούς μας και όχι από ξένους; Το
κάθε βασίλειο στα αρχαία χρόνια ασκούσε τον έλεγχο της ταυτότητας των πολιτών
του. Αυτό το εξασφάλιζε διά της εισόδου των πολιτών με την βοήθεια των πυλών
του κάστρου. Ήταν αδύνατο να εισέλθει ο εχθρός και να προσβάλλει τον μέσα διαμένοντα πολίτη. Σήμερα το
ηλεκτρονικό σύστημα διασφαλίζει την ασφάλεια, την διατήρηση της ελευθερίας, της
Δημοκρατίας, της ειρήνης και λοιπών αγαθών; Μάλλον όχι, από τις μελέτες και τα
επιστημονικά πορίσματα ως προς την ασφαλή επιβίωση των λαών. Γιατί θέλουν
επιμόνως να μας ξαλαφρώσουν από το βάρος του πορτοφολιού; Αυτοί το κουβαλάνε; Βεβαίως όχι. Άρα γιατί; Θα σου τάξουν πολλά, σημασία έχει τι θα σου δώσουν, μα
και τι θα σου πάρουν.
Το δεύτερο το πνευματικό
είναι το ηθικό, το θρησκευτικό, το χριστιανικό, το ορθόδοξο το οποίο αφορά τους
χριστιανούς γενικά. Στο ζήτημα της πίστεως και σε ότι σχετίζεται με τη σωτηρία
της ψυχής μας δεν υπάρχουν πολλές λύσεις. ο Χριστός μας θέλει καθαρούς,
σταθερούς και ειλικρινείς, αλλιώς «μέλλω
σε εμέσαι» Αποκ, κεφ.3 στ.16. Πιθανόν η άρχουσα παγκόσμια τάξη ή ελίτ
του σατανισμού σατανοποιημένη η ίδια προσπαθεί να παρασύρει στο παιχνίδι της
όλο τον χριστιανικό κόσμο σπέρνοντας τον πανικό, με τεχνάσματα απάτης, μέσω του ερχομού ενός μαϊμού αντιχρίστου; Δεν είναι παράξενο,
όπως στο όνομα του Χριστού και κάποιων Αγίων, κάποιοι κερδίζουν, έτσι ακριβώς
και στο όνομα του αντίχριστου επίσης κάποιοι κερδίζουν γιατί πουλάει ο
αντίχριστος. Σύντομα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Μήπως βιάστηκαν οι χριστιανοί να δημοσιεύσουν πορίσματα περί αντίχριστου; Πιθανόν να θέλει το Σατανικό
κατεστημένο να διασκεδάζει με την αγωνία και τον πόνο, τον φόβο και τον πανικό
των χριστιανών καθώς το ίδιο έπραττε τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού η Ρώμη.
Μήπως και σήμερα η οικονομικοπολιτική καθεστηκυία τάξη είναι προχωρημένη
επανάληψη του ίδιου έργου; Τότε η προσπάθεια
ήταν να μείνει ο άνθρωπος στην δουλεία, τώρα έχει δρομολογηθεί το σχέδιο να
περάσει ο άνθρωπος στη νέα φάση δουλείας. Τότε αυτοκράτορας θεός, τώρα αντίχριστος θεός. Έχουν πολλές ομοιότητες οι δυο τους. Μήπως θέλει να μας εισάγει σε ένα
παγκόσμιο καθεστώς αυταρχικό, απάνθρωπο και ολοκληρωτικό σε ενισχυμένη μορφή σε σχέση με το παλιό; Μήπως θέλει
να εξουσιάσει μελλοντικά τον άνθρωπο και να τον υποτάξει ψυχοσωματικά; Επίσημα πλέον θέλει, να αρνηθεί ο άνθρωπος την ταυτότητά του και να μετατραπεί σε αριθμό. Ότι προτείνει το αντίχριστο πνεύμα φθείρει τον χριστιανό, όχι το Χριστό. Οι αντίχριστοι ηγέτες διαλαλούν τα καλά προϊόντα του αντίχριστου, πότε με την βία, [τους νόμους] και πότε με τις πολιτικές υποσχέσεις. Σε δεύτερη φάση θα είναι το αναμενόμενο σφράγισμα στο δεξιό χέρι ή στο μέτωπο
το οποίο αν το δεχθείς είναι άρνηση της πίστεως στο Χριστό; Σίγουρα γίνεσαι μέλος σε έναν σύλλογο ιδρυμένο από τους αντίχριστους προδρόμους του. Η κάρτα του πολίτη
είναι προ άρνηση του Χριστού; Είναι
κάτι σαν προ σύμφωνο; Είναι κάτι σαν αρραβώνας; Κύριο ζήτημα είναι η διαφωνία των χριστιανών για την χρήση του σ.ξ.στ. ή 666, ως τον αριθμό του αντιχρίστου.
Ας σας πούνε για όποιο άλλο σύστημα μέτρησης, θα είναι πονηρό μην το πιστέψετε.
Έως σήμερα τι και ποιο είναι εκείνο που μας κατέστησε αποστάτες; Είναι το 666; Υπάρχει πληθώρα βιβλιογραφίας για το θέμα αυτό παγκοσμίως.
Όλοι οι θρησκευόμενοι χριστιανοί γνωρίζουν πάρα πολλά. Δεν γνωρίζουν αυτοί που
δεν θέλουν να γνωρίζουν. Ο αριθμός αυτός κατακλύζει την παγκόσμια αγορά, αντικείμενα,
προϊόντα, κτίσματα, γραφειοκρατία, κρατικά επίσημα έγγραφα και ιδιωτικά, εμπόριο
βιομηχανία κ.λπ. κάτι σαν πανδημία
αριθμών. Η κάρτα του πολίτη [ιδίως ο αριθμός] υποκαθιστά τον άνθρωπο, κοσμικά και
πνευματικά. Κοσμικά συντάσσεσαι με τον καίσαρα, πνευματικά συντάσσεσαι με τον
αντίχριστο. Παντού μπροστά η κάρτα. Ο άνθρωπος πάντα θα ακολουθεί. Θα τα φέρει
σε πέρας όλα τα της ζωής σου η κάρτα του πολίτη. Ένα είναι το σίγουρο ότι μας προσφέρουν ψεύτικη ασφάλεια, ψεύτικη ελευθερία, ψεύτικη
ανεξαρτησία, ψεύτικη ειρήνη και ευημερία, καθώς επάρκεια και χορτασμό αγαθών, ακόμη και ψεύτικα θαύματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νέος άνθρωπος της νέας εποχής δεν θα κατέχει τίποτε δικό του, ούτε υγεία, ούτε περιουσία, ούτε
επάγγελμα, ούτε πατρίδα, ούτε γη, ούτε ουρανό, ούτε νερό κ.λπ. ο ήλιος και το
οξυγόνο θα πληρώνονται, όλα ανά πάσα στιγμή εύκολα θα χάνονται με τη βοήθεια
του ηλεκτρονικού φακελώματος, αν το καταλάβει κάποιος στην λεπτομερή εφαρμογή
του. Το υλικό μέρος του ανθρώπου δεν χωρίζεται από το ψυχο-πνευματικό. Είναι και τα δύο μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Η διαβολική νέα εποχή πολεμάει
ξεχωριστά το καθένα μεθοδικά και επιστημονικά. Οι ειδήμονες ομολογούν ότι το
σύστημα ηλεκτρονικού φακελώματος είναι
αδύναμο, αναποτελεσματικό και με
πολλά κενά.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. Το έγκλημα συνυπάρχει μαζί
με τον άνθρωπο από την δημιουργία του στη γη. Απλώς στην ιστορία άλλαζε τρόπους
μορφές και μεθόδους. Σήμερα ζούμε στην εποχή του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Οι ειδικοί σχετικά με το θέμα αυτό αν δεν είναι κατευθυνόμενοι μας λέγουν σύμφωνα με τις μελέτες και τα πορίσματά τους: Το
ηλεκτρονικό έγκλημα δεν κυνηγάει να κόψει κεφάλια αλλά να κόψει χρηματικά ποσά
από λογαριασμούς τραπεζών. Μιλάμε για
ομαδικές ηλεκτρονικές εγκληματικές οργανώσεις. Τελευταία έχουν αναστατώσει
πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Διάφορες ηλεκτρονικές
εγκληματικές ομάδες έχουν ξαφρίσει εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων και άλλων
νομισμάτων. Ένας χάκερ εδώ και χρόνια είχα τα στοιχεία όλων των Ελλήνων. Τα
στοιχεία που έχει η κάρτα του πολίτη θα μπορούν να κλαπούν και από 200 μέτρα
απόσταση. Αφού είναι πιο ανασφαλές από
το σημερινό σύστημα γιατί να περάσουμε σε ένα πιο ανασφαλές; Κανένα ηλεκτρονικό
σύστημα δεν είναι ασφαλές. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα ασφαλές σύστημα που
να μην έχει σπάσει από εισβολείς οικονομικούς εγκληματίες. Θα βρεθεί λύση άραγε
αύριο; Μάλλον όχι. Οι μεγάλοι πάντα θα έχουν φορολογικό άσυλο. Πάντα θα
πληρώνουν οι μικροί και οι μεσαίοι ως συνήθως. Είναι φανερό στα Ελληνικά δρώμενα όλοι οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες να ερωτοτροπούν με την
επιβολή της κάρτας του πολίτη. Με το να πάρης την κάρτα του πολίτη
πηγαίνεις πιο κοντά του. Νομίζεις ότι θα χορτάσεις από τα αγαθά που θα
μοιράζει. Ο Σατανάς θα δίδει τόσα αγαθά στον άνθρωπο τα οποία δεν θα του
φτάνουν. Όσο θα τρώγεις τόσο θα πεινάς και θα ζητάς περισσότερο. Θα κατέχεσαι
από το αχόρταγο, το ακόρεστο. Αλλιώς πως θα σε περάσει στην δεύτερη φάση, ή στην τρίτη, έως ότου σε πείσει να δεχθείς το σφράγισμα. Για να σου δώσει επιπλέον θα σου ζητάει όλο και άλλο
αντάλλαγμα. Θα σου ζητήσει να σφραγισθείς στο χέρι ή στο μέτωπο. Θα σου αφήνει να
το αποφασίζεις εσύ προαιρετικά!!!, μάλλον αναγκαστικά. Να αποφασίζεις εσύ, για να μην έχει αυτός την
ευθύνη αλλά εσύ. Θα είναι από πάνω και δημοκράτης!!!!
ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ
ΑΓΙΩΝ. Φωνάζει ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης, ο Ιππόλυτος, ο Ανδρέας Καισαρείας, ο Αρέθας, ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ο Εφραίμ ο Σύρος, ο Ισαάκ ο
Σύρος, και άλλοι Άγιοι, ο Νείλος ο
Μυροβλύτης, φωνάζουν από τον σύγχρονο χώρο της ορθοδοξίας λόγιοι κληρικοί
και λαϊκοί. Φωνάζουν εναντίον της κάρτας θρησκευτικοί σύλλογοι και σωματεία,
φωνάζουν οι κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς που γνωρίζουν το αντικείμενο,
όπως το Ινστιτούτο του καταναλωτή κ.λπ. Φωνάζουν οι Πεντηκοστιανοί εδώ και χρόνια. Φωνάζουν, αντιδρούν και
απορρίπτουν την κάρτα του πολίτη ακόμη και με δημοψήφισμα κράτη όπως η Αγγλία κ.α.
οι όποιοι Ευρωπαίοι αντιδρούν και δεν εγκρίνουν την κάρτα του πολίτη μόνο διά
το κοινωνικό και το κοσμικό μέρος
και όχι διά το πνευματικό. Οι
Ορθόδοξοι φωνάζουν και για το κοινωνικό, ιδίως για το πνευματικό το οποίο είναι
το κυρίαρχο ζήτημα της ζωής, ιδίως της μελλούσης. Όλοι φωνάζουν δια τον αντίχριστο. Για τους αντίχριστους προδρόμους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες ούτε κουβέντα. Ποίος αδελφοί θα φέρη τον αντίχριστο; Οι πρόδρομοι χριστιανοί με την αποστασία τους. Αυτό φωνάζουν οι Άγιοι της Εκκλησίας. Ακούει ο χριστιανός της εποχής που ζούμε τους Αγίους; μάλλον όχι. Ο Τριαδικός Θεός διά της
Εκκλησίας φροντίζει όλον τον ψυχοσωματικό άνθρωπο δια των εκλεγμένων ποιμένων
από τον πιστό λαό. Η Εκκλησία ως θεσμός μέσα στον κόσμο φροντίζεται από τους
ποιμένες. Η Εκκλησία έχει τα μέλη της που λειτουργούν ως ενιαίο κοινωνικό σώμα.
Τα μέλη ως σύνολο έχουν τους ποιμένες =
πατέρες τους οποίους εμπιστεύονται και το σώμα τους και την ψυχή τους,
δηλαδή αποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε αυτούς. Με το ζήτημα της κάρτας του
πολίτη οι ποιμένες έχουν εγκαταλείψει
τους πιστούς. Τους άφησαν, τους
παρέδωσαν, είναι σαν να τους έδωκαν για υιοθεσία σε κάποιους άλλους πατέρες
δηλαδή τους πολιτικούς. Αυτοί δε κράτησαν μόνο τον υψηλό τίτλο του Πατέρα. Γνωρίζουν
όμως οι πνευματικοί πατέρες δηλαδή οι ποιμένες ότι τα παιδιά τους ζούνε κάτω
από ένα σύστημα ζωής απάνθρωπο,
τυραννικό, ολοκληρωτικό, που θα τα οδηγήσει στο αφανισμό, στη κόλαση, στην
απώλεια του πιο πολύτιμου αγαθού, δηλαδή της ψυχής. Και εν τούτοις
παραμένουν θεατές. Είναι γνωστό στον
πιστό λαό η σιωπή των αμνών, η σιωπή των νεκρών, η σιωπή των
εμβρύων, η σιωπή των ποιμένων δηλαδή
των πατέρων αυτό ήταν κάτι το άγνωστο.
Είναι για παράδειγμα ένα παιδί να το πληγώνουν, να το βιάζουν, να το φονεύουν
και ο πατέρας να παραμένει αδιάφορος, ψυχρός, απαθής, και να αφήνει να εννοηθεί
ότι συμφωνεί με το γενόμενο!!!!!!!
Οι Πατέρες λέγουν πως η σιωπή
μπροστά σε όποιο αδίκημα και η μη αντίδραση είναι ενοχή για αυτόν που σιωπά. Η
εν γνώσει συμφωνία όταν λαμβάνει
χώρα ένα αδίκημα είναι πολλαπλή ενοχή. Όταν υπάρχει συμφωνία και συνεργασία έστω και καλυμμένη όπως συμβαίνει στο
ζήτημα της κάρτας του πολίτη, αυτή η θέση είναι συμμετοχή στο όποιο έγκλημα, και εν χρόνω θα αποδοθεί δικαιοσύνη
εις τον συνεργό. Στις ημέρες μας
υπάρχουν τρείς κατηγορίες ποιμένων: η
μία είναι αυτοί που φωνάζουν μόνο λόγια με το λαό,
η άλλη αυτοί που φωνάζουν με τον λύκο, και η τρίτη είναι αυτοί που από μέσα
είναι λύκος και από έξω φαίνεται πρόβατο. Ακριβώς ετούτα τα χρόνια ζούμε με
την κατηγορία αυτή των ποιμένων. Άγιος της Εκκλησίας λέγει: αυτοί είναι οι ποιμένες που φωνάζουν = βελάζουν με τα πρόβατα και τρώγουν με τους
λύκους, ή έχουν φωνή προβάτου και όρεξη
λύκου. Σήμερα πόσοι ποιμένες είναι με τους πιστούς; Μάλλον κανένας. Πόσοι ποιμένες
είναι με τους λύκους; μάλλον όλοι.
Η Γραφή γράφει για λυκοποιμένες. Το πιστεύουμε αυτό; Το ακατανόητο με τους συγχρόνους ποιμένες είναι και γίνεται φανερό, μάλλον οι
ίδιοι το δημοσιοποιούν ότι, δεν μιλάνε διότι μάλλον δεν πιστεύουν, και αφού δεν
πιστεύουν πως θα ηγηθούν ενός αγώνα, ενώ έχουν συμφωνήσει και δεσμευτεί να
μείνουν ανύπαρκτοι και αφανείς στον αγώνα εναντίον της κάρτας του πολίτη. Όλοι
είναι συστρατευμένοι στον αγώνα της σιωπής; Μάλλον ΝΑΙ. Όταν ο στρατηγός εγκαταλείψει το στρατό καμία μάχη δεν
κερδίζει, ενώ ο στρατός γίνεται συρφετός και όχλος και αφανίζεται από τον
εχθρό. Ομοίως και ο ποιμένας της Εκκλησίας εάν δεν ηγηθεί του ποιμνίου δηλαδή
του πιστού λαού, ο λαός άγεται και φέρεται σαν όχλος, ο δε εχθρός αιχμαλωτίζει
το λαό και τον πηγαίνει στο σφαγείο. Στον αγώνα εναντίον της κάρτας του πολίτη
οι ποιμένες δεν καλύπτουν το λαό να προχωρήσει όχι με ενέργειες που θέλουν
καρδιά και πίστη, αλλά ούτε με λόγια;
Φτάσαμε στην αναζήτηση ελπίδας που και τα λόγια θα μας χορτάσουν!!!, αλλά οι
ποιμένες ακόμη και ή δεν έχουν ή θέλουν να ειπούν. Η καρδιά τους φαίνεται τώρα καθαρά ότι είναι άδεια, και
αφού δεν έχει μέσα πως θα βγάλει κάτι προς τα έξω. Εδώ
έχουμε την παράβαση της αντιποίησης
εξουσίας, με βάση το νομοκανονικό πλαίσιο της Εκκλησίας. Εκ των ανωτέρω και
εξ αυτών που γνωρίζεις αδελφέ χριστιανέ ιδίως, συνάγεται το συμπέρασμα ότι στο
διά ταύτα ο σοβαρός ο πιστός χριστιανός πρέπει αρνηθεί να δώσει την ψήφο του στους προδρόμους και αντίχριστους αντιπροσώπους του Αντίχριστου, αν τον απατήσουν και όσοι εκλέγονται ως φίλοι του Χριστού και της πατρίδος τότε να αρνηθεί να παραλάβει την κάρτα
του πολίτη και όποια ηλεκτρονική ταυτότητα, χάριν υποσχόμενης όποιας ελευθερίας, ευημερίας, ειρήνης, ασφάλειας, διότι θα σε οδηγήσουν στο σ φ ρ ά γ ι σ μ α το
οποίο θα είναι άρνηση του Χριστού, ο
οποίος σταυρώθηκε και για εμένα και
για εσένα και για τον κάθε άνθρωπο που περπατά επάνω στη γη.
Η ευθύνη των χριστιανών έγκειται στο ότι, εγκατέλειψαν τον Τριαδικό
Θεό. Ας επιστρέψουν πριν είναι αργά.
Ο οικουμενισμός, πολιτικός και
θρησκευτικός, αποδυνάμωσε και απορύθμισε τις κοινωνίες, διέλυσε τους λαούς,
έγδυσε και εξευτέλισε έθνη, για να διασκεδάσει τους διεστραμμένους της γης και
να οδηγήσει σε παρακμή την ανθρωπότητα, μάλλον αφανισμό.
Αν αναφερθώ σε έναν αριθμό βιβλίων ως
βιβλιογραφία, κάποια άλλα θα ξεχάσω. Η
κύρια πηγή ολονών είναι το
Ευαγγέλιο. Φεβρουάριος 2016...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)