ΤΟ ΤΡΙΏΔΙΟ είναι εκκλησιαστική περίοδος 10 εβδομάδων. Πρώτον 3 εβδομάδες, δεύτερον 6 εβδομάδες και τρίτον 1 η Μεγάλη εβδομάς. Η πρώτη περίοδος των 3 εβδομάδων είναι παρεξηγημένη και υποτιμημένη από τους Έλληνες τους νεο-χριστιανούς αλλά επηρεαζόμενη και νοθευμένη η ορθοδοξία μας, με κοσμικό και ειδωλολατρικό φρόνημα. Εννοώ τα καρναβαλικά έθιμα που διαρκούν τις 3 εβδομάδες, δηλαδή την πρώτη από τις 3 περιόδους του Τριωδίου.
Αυτές οι περίοδοι βιώνονται και χώρια και μαζί. Η πρώτη σε οδηγεί στην δεύτερη και η δεύτερη στην τρίτη, η δε τρίτη σε μία άλλη περίοδο, στην Ανάσταση. Τα επί μέρος και το όλον=ΈΝΑ.
Την περίοδο αυτή οι χριστιανοί την νοθεύουν με τα πιστεύω των ειδωλολατρικών πίστεων και εθίμων των προγόνων τους. Εκείνοι εγκατέλειψαν την ειδωλολατρεία επειδή την βίωσαν από αρχής της ιστορίας τους και περίμεναν με αγωνία να συμβεί κάτι [να κατέβη ο Θεός, όπως και έγινε, με την ενσάρκωση του Χριστού, δηλαδή αυτό που ζητούσαν] και να απαλλαγούν από τους σαρκικούς και αιμοβόρους θεούς.
Σήμερα μάλλον οι χριστιανοί, ποθούν και προωθούν την επιστροφή στην παλιά εποχή της δουλείας, που ο άνδρας ήταν πράγμα, ιδίως η γυναίκα και ειδικότερα ο νεογέννητος άνθρωπος. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αντιδρούν και αντιστέκονται στην παλιά κατάσταση. Εύγε τους, Άξιοι. Επιτρέπεται όμως, ότι πέταξαν οι πρόγονοί μας ως άχρηστο, αχρείαστο, βλαπτικό και επικίνδυνο να το επαναφέρουμε εμείς σήμερα; οι τάχα προοδευτικοί; Όχι βέβαια και καλώς.
Η επιλογή πίστεως δεν είναι αλαφρόμυαλος και γελοίος δικαιωματισμός, αλλά ευθύνη, σοβαρότητα, καθήκον, υποχρέωση κλπ.
Από ότι γνωρίζουμε, στον κόσμο κυριαρχούν 2 καταστάσεις, 2 όψεις, όπως, φως και σκοτάδι, ημέρα και νύχτα, στερεό και υγρό, καλό και κακό, άσπρο και μαύρο, θερμό και κρύο, ηθικό και ανήθικο, κλπ, γέννηση και θάνατος, Θεός και Διάβολος, Παράδεισος και Κόλαση.
Στον άνθρωπο παρατηρούμε άνδρας και γυναίκα με τα 2 εν δυνάμει χαρακτηριζόμενα, πιστός και άπιστος, ηθικός και ανήθικος, ταπεινός και υπερήφανος, υπερασπιστής και προδότης, ελεήμονας και άρπαγας, γνήσιος και υποκριτής, κλπ. Ανάμεσα στα δύο υπάρχει το ΌΡΙΟ που τα διακρίνει, όπως το συν και το πλην, +, - .
Στα χρόνια του Χριστού και κατά τα λόγια Εκείνου, ένας Ναός υπήρχε, μία πίστη, ένας Θεός για όλους του ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι επισκέπτες του Ναού. Εκεί είναι η καταφυγή του ανθρώπου. Παλιά κατέφευγαν στο Βωμό και τα γνωστά. Εκεί παίχτηκε η παγκόσμια παράσταση, αλλά και διαχρονική, όχι με θεατές, αλλά πρωταγωνιστές τους ανθρώπους, δηλαδή εμάς, και εσύ μέσα.
Ο Χριστός αναφέρει 2 ανθρώπους, 2 συμπεριφορές, 2 ψυχολογίες ανθρώπων. Και οι δύο πήγαν να προσευχηθούν. Βέβαια ο κάθε άνθρωπος, έχει τα δικά του συν και πλην, που δεν μοιάζουν με του κάθε άλλου. Ο κάθε ένας έχει τον δικό του ψυχολογικό τύπο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, όσοι άνθρωποι, τόσοι είναι και οι ψυχολογικοί τύποι ανθρώπων, αλλά το αφήνουμε για την ώρα. Εδώ παρατηρούμε όχι την διαφορετικότητα που μας βολεύει, αλλά την μοναδικότητα.
Ο φαρισαίος φθάνοντας πρώτος στο Ναό σαν να είχε προτεραιότητα και εξοικειωμένος [κάτι σαν πασίγνωστος στο περιβάλλον του Ναού] με το Ναό, και επειδή είχε την πρωτιά, από μόνος του, την έκανε χρήση άνετα. Αφού ανήκε στο τάγμα θα λέγαμε των φαρισαίων, ως ο της εποχής θεολόγος, φαρισαϊκό δικαίωμα θα λέγαμε, πήρε την θέση μπροστά μπροστά, που του επέτρεπε το αξίωμα του Φαρισαίου. Οι πίσω θέσεις ήταν για τον όχλο. Ψύχραιμος, άνετος και αεράτος άρχισε λέγοντας κάπως φωναχτά για να τον ακούνε και να πειστούν οι παρευρισκόμενοι. Ο Θεός ευχαριστώ σοι, [και καλώς, τον Θεό πρέπει να ευχαριστεί ο άνθρωπος], διότι δεν είμαι όπως είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, [και βέβαια γιατί να είναι άρπαγας και άδικος, αν ήταν θα έχανε την καλή βιτρίνα που είχε κατακτήσει με την υποκρισία] μοιχοί, [το άρπαγες, άδικοι, μοιχοί κλπ, τα χρέωνε στους άλλους, πράγμα που οι άνθρωποι το κάνουν αυτό σε δηλώσεις τους, Έτσι δεν κάνουν και οι χριστιανοί; τον ξέρω ποιος είναι, σε άλλους να τα πει αυτά, ρώτα εμένα να σου πω ποιος είναι αυτός, έχω εγώ να σου πω για αυτόν ένα κατεβατό, κλπ εκφράσεις] όπως είναι ετούτος ο Τελώνης, [και μάλλον δείχνει τον τελώνη], Εγώ νηστεύω δύο ημέρες την εβδομάδα, δίνω στο Ναό το 10% από όσα εισοδήματα έχω.
Ο φαρισαίος πήγαινε στο Ναό και το 10% και από το άνηθο, την ρίγανη και τα άλλα μπαχαρικά προκειμένου να φανεί ότι αυτός και στις λεπτομέρειες ήταν αξιόπιστος.
Και ποιος τον πίστευε πόσο εισόδημα ακριβώς είχε το χρόνο. Επίσημο πρόσωπο ήταν, ότι και όσο εισόδημα δήλωνε θα ήταν. Αυτός ήταν στην ανώτερη τάξη της κοινωνίας, όπως και εμείς έχουμε ισόβια, ως αξιόπιστα και υπεράνω πάσης υποψίας, ενώ είναι το αντίθετο, πολλά πρόσωπα της κοινωνίας μας. Και εσύ αδελφέ γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους. Πρόσεξε μην του μοιάζεις.
Ο τελώνης και αυτός πήγε στο Ναό, εισήλθε μέσα, αποτραβήχτηκε σε μία γωνιά του Ναού να μην το βλέπουν, σκύβει κάτω το κεφάλι του και άρχισε να χτυπά το στήθος του λέγοντας: ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Δύο λέξεις μόνο, τηλεγραφικός ο τελώνης. Άλαλος ο τελώνης χτυπούσε το στήθος του μόνο, ο θόρυβος από τον χτύπο ήταν ελάχιστος. Ήταν αυτός που ήταν ο τελώνης. Εισήλθε στο Ναό αφού πρώτα το σκέφτηκε και τον βασάνισε αρκετά. Την ώρα που βρίσκονταν στο Ναό κοιτούσε κάτω το πάτωμα, [και όχι πάνω ούτε δεξιά, ούτε αριστερά όπως κάνουν οι χριστιανοί στις ημέρες ετούτες]. Ο φαρισαίος κάθε ημέρα πήγαινε στο Ναό. Ο τελώνης σπάνια θα πήγαινε, και αν το τελωνειακό επάγγελμα το πήρε από τον πατέρα του μάλλον δεν θα πήγε ποτέ στο Ναό, ίσως να ήταν η πρώτη φορά.Το στήθος το κτυπούσε διότι εκεί από μέσα ήταν η καρδιά του. Αυτή έφταιγε για όλα, λες και η καρδιά τον παρέσυρε σε όποια αμαρτία. Βέβαια αυτή, διότι ο άνθρωπος ότι εισπράττει με όλες τις αισθήσεις, το μεταφέρει μέσα στον εγκέφαλο, στον νου, από εκεί τα στέλνουν όλα δεδομένα στην καρδιά, η καρδιά έχοντας και περίσσευμα συναισθημάτων, εκδηλώνεται, ενεργοποιείτε, και φανερώνεται με την βοήθεια των μελών του σώματος, με τις πράξεις. Γνωρίζουμε από την Γραφή ὄτι: ο Θεός ζητάει την καρδιά μας ολόκληρη [δεν λέγει πουθενά μόνο ένα μέρος αλλά όλη την καρδιά μας] και όχι την μισή. Εμείς μοιράζουμε την καρδιά μας σε ποσοστά. Άλλο ποσοστό στο Θεό, άλλο στον Πονηρό, άλλο στα υλικά αγαθά, άλλο στην γυναίκα, άλλο στον άνδρα, κλπ, ανάλογα με το τι φύλο είμαστε κ,λπ. Έχει ειπωθεί: όπου είναι δοσμένη η καρδιά μας, εκεί είναι και η ψυχή μας. Εμείς επίσης μοιράζουμε βλαπτικά την καρδιά μας, με δόσεις και σε πολλούς. Η καρδιά θα λειτουργεί πάντα σε συνεργασία και συμφωνία, επιλογή και απόφαση, με την λογική, τα δε ποσοστά πότε θα αυξάνονται, πότε θα μειώνονται. Ποτέ 100% λογική, ποτέ 100% καρδιά και συναίσθημα, ανάλογα. Αν δεν έχουμε σωστές αναλογίες σε ένα γλυκό, είναι για πέταμα στα σκουπίδια. Εδώ δεν πετάμε το γλυκό, αλλά πετάμε την ψυχοσωματική μας ύπαρξη!!! Την συνταγή για καλές αναλογίες θα την βρούμε στην ορθόδοξη εκκλησία. Αν δεν την έχεις τρέξε να την πάρεις σήμερα που άνοιξε το ΤΡΙΩΔΙΟ.
Η έξωθεν μαρτυρία [η βιτρίνα της κοινωνίας] των ανθρώπων τον τελώνη το είχε ως, αμαρτωλό, διότι τελώνης ήταν φοροεισπράκτορας με πολλά κέρδη και όχι μόνο. Τον δε φαρισαίο πάλι η έξω μαρτυρία [η βιτρίνα και το θεαθήναι] των ανθρώπων τον είχε ως καλόν άνθρωπο.
Όμως από τους δύο ο ένας ο νομιζόμενος για τον κόσμο χαμένος, δηλαδή ο τελώνης, αθωώθηκε και σώθηκε, ο άλλος ο φαρισαίος, ο δήθεν καλός και άγιος για τους ανθρώπους ενοχοποιήθηκε και καταδικάστηκε. Τώρα με την αξιολόγηση του εαυτού μας και το πόρισμα που θα βγάλουμε για τον εαυτό μας είναι ας σκεφτούμε με ποιον από τους δύο ταυτιζόμαστε στη ζωή ετούτη, με τον Φαρισαίο ή με τον τελώνη; Αδελφέ γνωστή η ιστορία, αντέγραψε όποιον σε συμφέρει, ο φαρισαίος ή ο τελώνης;
Δέξου αδελφέ τα προβλήματα της ζωής. Μάθε να προβληματίζεσαι από τους καθημερινούς προβληματισμούς. Ήδη είμαστε μέσα στα προβλήματα, και αν είσαι μέσα κάνε αγώνα να λύσεις το όποιο πρόβλημα. Αυτή την εβδομάδα έχουμε το πρόβλημα επιλογής, Φαρισαίος και Τελώνης. Ποιον θα αντιγράψεις; σε ποιον θα μοιάσεις;
Μην το αφήσεις για την άλλη εβδομάδα. Εκείνη θα φέρει άλλο πρόβλημα. Θα γίνουν δύο. Αν δεν λύσεις το ένα, πως θα λύσεις τα δύο ή τα 3 και 5 που γα έλθουν αργότερα. ΑΜΗΝ.
Εσύ γράψε και διόρθωσε ότι δεν γράφηκε παρά πάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου