Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



   Από το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφ, 4 στ, 6-8.
Ο Διάβολος για μία στιγμή  ανέβασε  το Χριστό σε υψηλό βουνό και του έδειξε όλα τα βασίλεια [ηγεσίες και εξουσίες] του κόσμου λέγοντας. Θα σου δώσω όλη αυτή τη δόξα και την εξουσία, διότι είναι παραδομένη σε εμένα, και την δίνω σε όποιον θέλω. Εάν λοιπόν με προσκυνήσεις, όλα θα είναι δικά σου.
   Ο Χριστός τότε του αποκρίθηκε, [άντε χάσου], πήγαινε πίσω μου Σατανά, είναι γραμμένο, ότι τον Κύριον και Θεόν σου να προσκυνάς και αυτόν μόνο να λατρεύεις.
Ας προσέξουμε φίλοι μου τα παραπάνω λόγια του Σατανά ο οποίος είπε πάρα πολύ σημαντικά, [τα βασίλεια του κόσμου], σε [εμένα έχουν παραδοθεί], [τα δίνω σε όποιον θέλω], εσύ με συνοπτικές σκέψεις, [με προσκυνάς και όλα είναι δικά σου].
Θα διαπιστώσουμε ότι, τα ονομαζόμενα βασίλεια είναι η κάθε βασιλική εξουσία τότε, τώρα μιλάμε για δημοκρατική, δικτατορική, κομμουνιστική, σοσιαλιστική, καπιταλιστική κλπ.
Σημασία έχει και είναι σημαντικό το εξουσιαστικό μέρος το οποίο συναρπάζει το κάθε άνθρωπο, ο οποίος έχει μέσα στο αίμα  του το εξουσιάζειν. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στιγμές εξουσίας επί καταστάσεων και χρόνο εξουσίας έστω και επί μικρών και ασήμαντων. Η κάθε πρόταση εξουσίας δελεάζει τον άνθρωπο, έστω και αν κοπιάσει να την αποκτήσει, πόσο μάλλον όταν η εξουσία επί του όλου κόσμου προσφέρεται με ένα προσκύνημα, δηλαδή με τα δικά μας της εποχής σκεπτικά δωρεάν, χάρισμα. Εκεί σε θέλω, σε παρόμοια διλήμματα.
Αυτό σημαίνει ότι, η κάθε εξουσία δεν είναι απόκτηση ελεύθερη, να την κάνεις χρήση όποτε και όπως θέλεις, αλλά κάποιου που την εμπορεύεται ας πούμε, εδώ είναι του Σατανά. Η εξουσία έτσι όπως την εννοεί ο κάθε ένας, έχει την πηγή της, από όπου πηγάζει, ή από το Θεό ή από τον πονηρό. Σημαντικό είναι ότι κάποιος επιτρέπει να αποκτήσεις την όποια εξουσία. Ποιος όμως είναι αυτός; Ο Σατανάς είπε όλα τα βασίλεια=εξουσίες στην κυριολεξία. Δεν έκανε εξαίρεση για κανένα βασίλειο= εξουσία. Επίσης είπε ότι, έχουν παραδοθεί σε αυτόν, και ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος κάθε βασιλείας ή εξουσίας. Είπε πάλι ότι, έχει το δικαίωμα να τα δώσει όπου και σε όποιον εκείνος θέλει. Ο Σατανάς γνώριζε [όσο γνώριζε], ότι ο Χριστός ήλθε να εξαγοράσει τον άνθρωπο να τον ελευθερώσει και να τον πάρει από τον τόπο της εξορίας, διότι δικό του πλάσμα ήταν και είναι. Μην ξεχνούμε ότι είμαστε εξόριστοι εδώ στη γη. Ξέρουμε ότι στην εξορία οι εξόριστοι δεν έχουν καμία εξουσία. Ο Σατανάς ζητά ατίμητο αντίτιμο, μηδαμινό ως κίνηση και αξία, ζητά ένα απλό προσκύνημα από το Χριστό. Αυτό το απλό προσκύνημα εύκολο για εμάς τους πολλούς, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να το πράξει ο Χριστός. Εμείς σήμερα όχι μόνο ένα προσκύνημα θα κάναμε αλλά και ότι άλλο θα μας ζητούσε ο Σατανάς. Ο Χριστός όμως γνώριζε ότι δεν ήταν ένα απλό προσκύνημα, αλλά ήταν το πάν για την ελευθερία και την συνέχεια ανθρώπινου γένους.  Εδώ ο Διάβολος κάνει παζάρι με το Χριστό για τα βασίλεια του κόσμου σαν να έχει γραπτά συμβόλαια σαν κάτοχος, και τα πουλάει. Ο Χριστός ξέρουμε πως τα αγόρασε τα βασίλεια από τον Σατανά όχι προσκυνώντας τον αλλά με το τίμιο αίμα του επί του σταυρού σαν με συμβόλαιο. Αυτό το συμβόλαιο δεν το αναγνώρισε ο Σατανάς. Περίμενε ο Χριστός να το αναγνωρίσει τουλάχιστον ο εξόριστος άνθρωπος και να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει την ελευθερία του. Με τον ερχομό του Χριστού τα βασίλεια, δηλαδή οι εξουσίες ήταν του Σατανά. Ο Χριστός πρότυπο χρηστής εξουσίας, προτείνει στον κόσμο πνευματικό τρόπο διακυβέρνησης. Οι εξουσίες και τα βασίλεια παρέμειναν στην ιδιοκτησία του Σατανά αφού ο Χριστός  δεν τον προσκύνησε. Αν ο Χριστός προσκυνούσε, κυρίαρχος θα ήταν πάλι  ο Σατανάς. Επειδή όμως δεν προσκύνησε, πάλι στον ίδιο κάτοχο έμειναν, αφού δικά του ήταν. Ο Χριστός από τότε άφησε την επιλογή στον άνθρωπο. Ήδη τις εξουσίες τις έχασε ο Χριστός, δεν θα ήταν δικές του. Η κάθε εξουσία είναι μακράν του Θεού. Ο αγώνας ενώ θα ήταν σωστό να αρχίσει από επάνω, την εξουσία δηλαδή ή τον βασιλέα, αρχίζει από κάτω να φέρει την ανατροπή και εδώ είναι η δυσκολία. Αποστρέφεται κάθε εξουσία επί της γης. Αυτό σημαίνει ότι όσο υπάρχει άνθρωπος στη γη θα υπάρχει η αντιπαλότητα και η σύγκρουση Σατανά και Θεού, σκότους και φωτός, ως το τέλος του κόσμου. Η κάθε βασιλεία, [σήμερα την ονομάζουμε εξουσία διότι η λέξη βασιλεία μας θυμίζει Θεός-βασιλεύς-βασιλεία, σκέψη και έκφραση απαγορευμένη στον σύγχρονο δημοκρατικοποιημένο κόσμο], είναι κατά την ομολογία του Σατανά, [χωρίς να διαφωνεί ο Χριστός στον διάλογο που είχαν στο Σαραντάριο όρος], κάτω από την επιρροή, διεύθυνση, κατεύθυνση, συμβουλή, και κατοχή του ιδίου του Σατανά.  Η κάθε βασιλεία=εξουσία του κόσμου έχει αρνηθεί στον τρόπο διακυβέρνησής της το πνεύμα του Χριστού. Η κάθε βασιλεία=εξουσία του κόσμου έχει πηγή ή αφετηρία ή τον Σατανά ή το Χριστό, τρίτη πηγή εξουσίας δεν υπάρχει. Επίσης γνωρίζουμε πλέον ότι η κάθε κοσμική εξουσία έχει σύμβουλο, στήριγμα, συμπαραστάτη, συνεργάτη, συνεταίρο, χρηματοδότη, κλπ. τον Σατανά. Ο Χριστός θέλησε να ανεβάσει τον άνθρωπο εκεί από όπου κατέβηκε και να τον κάνει βασιλέα στην κτίση. Ο Σατανάς θέλει τον άνθρωπο  πάντα κατεβασμένο, και να τον  έχη αυτός κάτω από τη δική του  εξουσία. Ο Χριστός δεν σύστησε, ούτε δημιούργησε εξουσία, με την έννοια του κόσμου. Δεν έχουμε Δ. Σ. του Αποστολικού Συλλόγου των μαθητών, ούτε των δώδεκα, ούτε των εβδομήκοντα, μα ούτε και οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ένα που να εξουσιάζει, αλλά όλοι μαζί και από κοινού, συλλογικά αποφάσιζαν σαν ένας. Τότε ήταν πάντοτε ο Χριστός παρών στην καθημερινότητα του χριστιανού. Σήμερα θα λέγαμε με βεβαιότητα είναι μάλλον απών.  Στη θέση του Χριστού τοποθετήσαμε άνθρωπο με όλα τα κοινά γνωρίσματα.  Αργότερα στις κατακόμβες οι χριστιανοί και τότε δεν έχουν επίσημη εξουσία, ο μόνος εξουσία και βασιλεύς ήταν  το πρότυπο του βασιλέα Χριστού. Έξω από τις κατακόμβες, το πέρασμα του χρόνου, η ελευθερία δικαιωμάτων, η εξάπλωση των μελών της Εκκλησίας, οι τοπικές συνήθειες και συνθήκες, οι αποστάσεις, η διατήρηση της πίστεως, η παλιά κουλτούρα της κάθε φυλής και κοινωνικής ομάδας, και άλλοι πολλοί λόγοι, οδήγησαν τους ηγήτορες της Εκκλησίας κατά οικονομία θα πούμε εμείς σήμερα να πέσουν στην παγίδα και να συγκροτήσουν   ε  ξ  ο  υ  σ  ί  α . Μέσα στο χρόνο είχαμε και ευλογημένες [όσο μπορούσαν να ήταν] εξουσίες. Έφθασε στο σημείο μετά τις κατακόμβες την άνοδο και έξοδο της Εκκλησίας επάνω στη γη να πέσει στην παγίδα και να οργανωθεί σαν   ε  ξ  ο  υ  σ  ί  α. Παρασύρθηκε στο σκεπτικό αυτό και την απόφαση ότι, έτσι θα ήταν πιο δυνατή, θα μπορούσε να επιβληθεί, να εξαπλωθεί, και να εξουσιάζει όλη την οικουμένη κλπ.  Διά να γινότανε όμως όλα αυτά, θα χρειαζότανε συνεννοήσεις, συνεργασίες, συμφωνίες, υποχωρήσεις, ανταλλαγές, υποκρισίες, πονηριές, διαφωνίες, πείσματα, εγωϊσμοί, συμπάθειες, αντιπάθειες, κλπ, χάριν διατηρήσεως της εξουσίας. Θα ειπή κάποιος με απορία, η Εκκλησία είναι εξουσία; Βεβαίως και είναι. Η Εκκλησία είναι του πονηρού; Βεβαίως και μπορεί να είναι, ή ανάλογα με το τι θέλει να είναι. Σημασία έχει το πώς εννοούμε την Εκκλησία. Σήμερα έχουμε και εκκλησία του σατανά. Εμείς γνωρίζουμε μία Εκκλησία και αυτή είναι του Χριστού. Αυτό φαίνεται από τα πρώτα μετέπειτα χρόνια, στην εμφάνιση των αιρέσεων. Η δυναμική που είχε η Εκκλησία και τα πνευματικά αποθέματα γρήγορα εξαντλήθηκαν κατά το ανθρώπινο, ενώ σταδιακά  εμφανίστηκαν όλες οι συγκρούσεις μέσα στην Εκκλησία ως τις ημέρες μας.  Οι ιστορικοί όλα τα έχουν καταγεγραμμένα, ας τα διαβάσουμε όλοι μας για να ενημερωθούμε. Πόσες «Εκκλησίες» έκαναν θηριωδίες, γενοκτονίες, και άλλες αδικίες κλπ, στο όνομα του σταυρωμένου Χριστού. Ο Χριστός λέγει ο κόσμος οπίσω του πονηρού απήλθε, μήπως λέγει λάθος το Ευαγγέλιο; Μάλλον όχι. Κάποιοι πιθανόν διαφωνούν και ζορίζονται. Ο Χριστός να μας στριμώξει, να μας ζορίσει, να μας δοκιμάσει, να μας προβληματίσει, και να μας σώσει ήλθε στη γη. Μήπως εμείς τελικά θέλουμε όχι τον ουρανό, αλλά μόνο τη γη;  Εμείς ως Ορθόδοξοι θα ξέρουμε ότι, η κάθε μορφή εξουσίας στη βάση της είναι του Σατανά, τώρα το πόσο είναι εμείς δεν  έχουμε ούτε το μέτρο να μετρήσουμε, ούτε τη ζυγαριά να ζυγιάσουμε, ούτε το μαχαίρι να καθαρίσουμε, ούτε το δικαίωμα [δεν μας όρισαν κριτές] να αποφανθούμε περί της κάθε   εξουσίας, θα έλθει όμως   Ε κ ε ί ν ο ς  και θα αποκαταστήσει τα πάντα. Για το καθένα μας στον δρόμο είναι και έρχεται. Για τους παλαιότερους  ήδη ήλθε, αφού είναι εν αναμονή κρίσεως.  Έστω και αν έλθει μετά από τόσα χρόνια, θα είμαι στη ζωή;  Ότι πρέπει ας το συμμαζέψω σήμερα, μην το αφήνω για αύριο, ίσως  είναι  αργά και  μείνω έ  ξ  ω . Μη θέλοντας γεννήθηκα, μη θέλοντας θα αποθάνω, μη θέλοντας θα κριθώ.   Αμήν.  Ιανουάριος 2016.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου