ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ για ΑΝΗΣΥΧΙΑ. ΚΑΝΕΊΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΆ ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ.

      

 

  Το κάθε πρόβλημα στον κόσμο έχει την ιστορία του. Το ίδιο συμβαίνει και με την λεγόμενη Βία. Kανένα πρόβλημα δεν μπορεί να παραμείνει κρυπτό. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον λέγανε οι πρόγονοί μας. Το ίδιο έχει γίνει και στην Βία. 

   Οι παρακάτω σκέψεις  είναι στο περί Βίας ζήτημα ή παγκόσμιο διαχρονικό πρόβλημα. Υπάρχουν βέβαια πολλές απόψεις, σκεπτικά, γνώμες κλπ.

   Οι ΜΕΓΑΛΟΙ του κόσμου εντός εισαγωγικών δεν ανησυχούν καθόλου, αλλά αντιθέτως χαίρονται για το κατάντημα των κοινωνιών. Ακούσατε ποτέ για κάποιο συνέδριο από τους θεσμούς των κοινωνιών, για το προκείμενο υπαρξιακό πρόβλημα από πλευρά καθήκοντος των χριστιανικών εκκλησιών και  των πολιτισμένων λαών; βάλτε και εδώ εισαγωγικά όπου θέλετε.   ΌΧΙ βέβαια, διότι ποτέ δεν συνήλθαν οι ονομαζόμενες χριστιανικές εκκλησίες για την αντιμετώπιση όποιας Βίας και  διαταραχής. 

   Εάν έγινε αυτό κάπου, κάποτε, από κάποιους, έχει γίνει για να κατοχυρώσει τον έλεγχο και να προτείνει ειδήμονες, πράγμα  το οποίο στην πορεία θα το κατευθύνουν αυτοί, σαν κάτι ιδιωτικό, προκειμένου να εισπράξουν οι κοινωνίες ότι, κάποιοι ιδιώτες ανησυχούν, ενδιαφέρονται και κόπτονται για το περί σχολικής Βίας ζήτημα. Η Βία για τα σημερινά  δεδομένα είναι μέρος της επένδυσης. Έτσι με την τακτική αυτή καπελώνουν το πρόβλημα και το κάνουν δικό τους μονοπωλώντας το, και ο κόσμος εφησυχάζει.  

   Πολλά συνέδρια και φόρουμ γίνονται από  εφευρημένα και κατασκευασμένα προβλήματα, δηλαδή  συγκαλούνται ανά τόπους επιλεκτικά, [για κάθε ιδιοτροπία και διαστροφή] καλώς ή κακώς, αυτό γίνεται φανερό από τα αποτελέσματα που εισπράττει ο κόσμος μέσα στον χρόνο που περνά, η ιστορία βέβαια τα καταγράφει, αλλά μάλλον είναι αργά για βελτίωση. 

   Που; είναι οι κοινωνικοί θεσμοί; που είναι τα πνευματικά Ιδρύματα; που είναι οι Ακαδημίες με τις προτάσεις; που είναι οι Χριστιανικές Εκκλησίες; που είναι οι Σοφοί του αιώνα τούτου; που είναι οι Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων; που είναι οι Παιδαγωγοί; που είναι οι Προγραμματιστές; που είναι οι Εξουσιαστές και οι προσκυνημένου π[ω]λιτικοί;;; Οι ίδιοι  από αυτούς έχουν παιδιά, αλλά και αυτό θα αντικατασταθεί, με άγαμους και ανώμαλους. Οι ίδιοι μεγάλωσαν στην ίδια κοινωνία και όμως είναι τόσο διαφορετικοί.

   Οι ίδιοι ως γονείς δεν γνωρίζουν τα προβλήματα της παιδαγωγικής κοινότητας, όλων των βαθμών; Βεβαίως και το γνωρίζουν από τα παιδιά τους. Η Βία είναι πάθος. Το πάθος στο χρόνο εξωτερικεύεται. Πάθος [από το αποτέλεσμα] σημαίνει εξάρτηση και  ιός άκρως επικίνδυνος. Οι τάχα μελετητές μας λέγουν για την γένεση του κόσμου. Μπορούν να μας πούνε για την γένεση του πάθους ή των παθών; ή πως θεραπεύεται η Βία;

   Οι συχνές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία κάθε τόσο, όλο και επιδεινώνουν όχι μόνο τα προβλήματα της σχολικής κοινότητας, αλλά και όλα τα κοινωνικά προβλήματα, διότι οι σημερινοί μαθητές θα είναι οι αυριανοί πολίτες, και συν το χρόνο αυτό που θα κατορθώνουν είναι να αυξάνουν την διαφωνία, σύγχυση, ταραχή, φόβο, σύγκρουση, φθορά, καταστροφή, με μία λέξη  την Βία, ώστε  τα προβλήματα να γίνονται άλυτα. Που ζούνε όλοι αυτοί οι παραπάνω; εκτός κόσμου; Και βέβαια ΌΧΙ. Άρα ο κόσμος είναι εκτός κόσμου.

   Αυτό που προέχει σήμερα είναι, ότι το υλικό και καθόλου το πνευματικό. Δεν θέλει ο σύγχρονος άνθρωπος να ακούει για πνευματικά θέματα, τα αντιπαθεί. Ο σύγχρονος κόσμος δεν θέλει πνεύματα, θέλει μόνο ότι το υλικό, σάρκες. Κάπου στο χρόνο η σάρκα θα είναι μισητή.  Κατάργησαν την οικογένεια κλπ. Ο μελλοντικός άνθρωπος θα παράγεται όπως τα κλωσόπουλα στην μηχανή. Έτσι μετά από 9 μήνες θα παίρνεις αυτό που παράγγειλες. 

   Πάμε παρακάτω.  Ανά διαστήματα ημερών τα ΜΜΕ ανήσυχα όπως φαίνεται  μας ενημερώνουν και κάνουν αναφορά για σχολική Βία κλπ. Και καλώς. Όμως μεγεθύνουν ή και σμικρύνουν τα κοινωνικά προβλήματα ανάλογα με το συμφέρον, που και η παιδεία έγινε μέρος της επένδυσης. Σε λίγες ημέρες τα ΜΜΕ αφού έγιναν τα γεγονότα, η ενημέρωση αλλάζει ατζέντα σε άλλο θέμα λες και η Βία θεραπεύτηκε. 

   Το γεγονός της παιδικής Βίας όμως έχει παρελθόν παρόν και μέλλον. Η Βία όμως δεν είναι μόνο σχολική ή παιδική. Υπάρχουν και λειτουργούν διαχρονικά πολλές Βίες, ή αναγκασμοί ή εκβιασμοί κλπ. Οικονομική, Πολιτική, Ηθική, Πολιτιστική, Στρατιωτική, Βιομηχανική, Υγείας, Εργασιακή,  Κοινωνική, Συζυγική, Επαγγελματική,  Οικογενειακή,  Θρησκευτική, Φυλετική, Κρατική, κλπ Βιασμοί. Το λεγόμενο μπούλιγκ Βία είναι. Βία, Ρατσισμός και μπούλιγκ είναι κοινές προσπάθειες αμφοτέρων, με κοινό πρόγραμμα και στόχο.  Βιαστές είναι πάντα οι άνθρωποι. Βιαζόμενοι πάλι οι άνθρωποι. Η Βία διαδίδεται μάλλον διδάσκεται από τους μεγάλους. Όλες οι Σχολές πάλης, τι άλλο είναι παρά, διδασκαλία της Βίας.  

   Το μικρό παιδί διδάσκεται με την έγκριση των γονιών από νηπιακής ηλικίας ή από κούνιας.  Μέσα από τα κάθε κατηγορίας παιχνιδιών με ήχο και εικόνα το κάθε παιδί  διδάσκεται να βιάζει, εκβιάζει, απειλεί, να βιώνει οικογενειακή βία, αργότερα σχολική, κοινωνική  κλπ. Αυτό του γίνεται συνήθεια και πάθος που δεν μπορεί να ελέγξει. Ο νέος είναι γεμάτος βία, η οποία κάποτε αρχίζει να ξεχειλίζει, και να εξωτερικεύεται προς το κάθε τι στη ζωή του. Άμυνα και επίθεση είναι ολόκληρη η βία, όπως  οι δύο πλευρές σε ένα νόμισμα. 

  Η Βία φέρνει αναταραχή διαταραχή σε κάθε είδους ανθρώπινη σχέση. Θέλει χώρο προκειμένου να εκφραστεί, το σπίτι, την αλάνα, στην γειτονιά, το γήπεδο, την διασκέδαση, κλπ. Η πολιτική Βία θέλει το δικό της χώρο. Η επαναστατική Βία το ίδιο. Η Πολεμική Βία η οποία κατέχει τον πιο μεγάλο χώρο όπως στεριά, Θάλασσα και αέρα. 

   Εσωτερική διαταραχή δημιούργησαν στα κράτη Ασίας και Αφρικής οι παγκοσμιοποιητές, με αποτέλεσμα να αποφύγουν τυχόν βιασμούς και προτίμησαν τον μεταναστευτισμό ή στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. 

   Ακούμε πολλές συζητήσεις, πως γίνεται η Βία με ήχο και εικόνα, ποτέ δεν ακούσαμε προτάσεις έστω για συζήτηση, για θεραπεία κλπ. Καμία ανησυχία από τους γονείς για την σχολική Βία. Δεν θα έπρεπε οι γονείς να αντιδράσουν ανά το πανελλήνιο; Δεν είναι το παιδί κάποιου γείτονα. Ναι σήμερα είναι, αύριο θα είναι το δικό του. Μεθαύριο θα είναι το εγγόνι του και πάει λέγοντας από γενεά σε γενεά. Η Βία θα κυριέψει και θα χαθεί ο έλεγχος και η θεραπεία θα είναι αδύνατη.

   Τελικά κάπου στο βάθος του χρόνου μάλλον θα παράγουμε μόνο βιαστές, εάν δεν συνέλθει ο κόσμος.  Δεν δια-βλέπεται πουθενά ερώτηση για συνταγή θεραπείας της Βίας. Μόνο διαγνώσεις και διαπιστώσεις, τίποτε περισσότερο. 

   Άρα η Βία είναι διδακτή φίλοι μου, για να μην πω και κληρονομική. Μην απορείτε καθόλου. Όλοι εισπράττουμε κάποια μορφής Βία, την διατηρούμε, και την αναπαράγουμε ανταποδίδοντάς την σε άλλους.  Μήπως πρέπει να βιάσουμε την Βία; 

   Ποίο είναι το αντίθετο της Βίας-ταραχής στην σχέση των ανθρώπων; Η ησυχία-ηρεμία κλπ. Ποιος παράγει ειρήνη, ησυχία, κλπ, για συνύπαρξη στα σχολεία και γενικά σε όλους τους χώρους που προαναφέραμε; 

   Όλοι σχεδόν σήμερα αγοράζουμε στα νέα παιδιά, [ενώ τα μεγαλύτερα τα απαιτούν], προϊόντα ταραχής, δηλαδή βίας που κοστίζουν ακριβά από κάθε πλευρά. Τα προϊόντα της ειρήνης κλπ, που δίδονται φθηνά και χάρισμα δηλαδή δωρεάν δεν τα πλησιάζει κανείς σχεδόν. 

   Μήπως πρέπει να διακρίνουμε, ποιος είναι ο ταραχοποιός και ποιος είναι ο ειρηνοποιός; Μην περιμένουμε τα συνέδρια, διαμαρτυρίες, φόρουμ κλπ.  Πρέπει να ειρηνεύσει το άτομο, το οποίο έχει διχαστεί από εσωτερικές συγκρούσεις και αργότερα μεταφέρεται στο ανδρόγυνο, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία, στο έθνος, σε όλα τα έθνη, και από κοντά στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. 

   Εμείς σήμερα θέλουμε την ειρήνη χωρίς τον ειρηνοποιό, δηλαδή το Χριστό. Όλοι σήμερα διδασκόμαστε την ταραχή [πληρώνοντας μάλιστα], δηλαδή την Βία και αυτήν εκφράζουμε και εξωτερικεύουμε. 

   Την ειρήνη που διδάσκει δωρεάν ο Χριστός  δεν θέλουμε να την διδαχτούμε, αλλά δεν προτρέπουμε τουλάχιστον ούτε τα παιδιά μας, τα οποία λέμε πως αγαπάμε και γινόμαστε θυσία για αυτά. Είναι έτσι η όχι.   

 

Η ΟΙΚΟΔΌΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΎ ΜΑΣ.

 Θ' ΚΥΡΙΑΚΉ ΜΑΤΘΑΊΟΥ. 12  ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2024 ημέρα Κυριακή.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΌ ΑΝΆΓΝΩΣΜΑ,  Α' Κορινθίους κεφάλαιο Γ' στίχος 9 - 17.

10 . . . . . .  έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί, 11 . . . . . .  12  ει δε τις εποικοδομεί επί το θεμέλιον τούτον [με] χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, [ή εποικοδομεί με] ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται, η γαρ ημέρα δηλώσει, ότι εν πυρί αποκαλύπτεται, και εκάστου το έργον οποίον έστι το πυρ δοκιμάσει.

   Ο κάθε ένας ας προσέξει τι υλικά θα δαπανήσει στο χτίσιμο της οικοδομής του. Θα δαπανήσει ακριβά υλικά πέτρες πελεκητές, μάρμαρα λαξευμένα, αγκωνάρια σε γωνίες, σε πόρτες και παράθυρα κλπ, ή φτηνά, δηλαδή σκέτο χώμα, ξύλα, καλάμια, σκέτα χορτάρια κλπ φρύγανα και πλαστικά θα λέγαμε σήμερα.

   Τον θεμέλιο λίθο τον έχει βάλλει ο Ιησούς εμείς αναλαμβάνουμε την συνέχεια και την υποχρέωση να οικοδομήσουμε, όχι το σπίτι μας αλλά τον εαυτό μας, την ψυχή μας. Εάν όμως ο άνθρωπος ο χριστιανός, κτίζει επάνω στο θεμέλιο αυτό [του Ιησού] με ακριβά και πολύτιμα υλικά που τα ονομάζει, χρυσό, άργυρο, και πολύτιμους λίθους, ή κτίζει με ξύλα, άχυρα καλάμια και λοιπά χορταρένια ή πλαστικά. Έτσι το κάθε κτίσιμο θα φανερωθεί αν είναι γεροκτισμένο και αντοχής, [όπως αλλού λέγει η Γραφή θα κτίσουμε πάνω στην πέτρα ή την άμμο] θα φανεί όταν δοκιμαστεί από νερό, και από φωτιά, και από αέρα. Θα έλθει η κρίση του Θεού εκείνη την ημέρα, θα το δοκιμάσει, και θα γίνει φανερό, το κτίσιμο του καθενός. 

   Μία απλή παρατήρηση αν έχουμε νου, θα ιδούμε ότι οι πρόγονοι δεν έκτιζαν στο ρέμα, ούτε στον κάμπο, ούτε κάτω από την γη, ούτε σε ζερβό προσανατολισμό, που δεν έχει ήλιο όλη την ημέρα,  αλλά σε ψηλώματα τα χωριά τους, για ασφάλεια ως προς το  νερό το βασικό. Τι παθαίνει η Αμερική με τα ξύλινα και τα λυόμενα σπίτια; τι έπαθε η Ελλάδα που γέμισε τους κάμπους και τα μπαζωμένα ρέματα  με σπίτια; Επίσης με τα σπίτια που είναι μέσα στο δάσος; Όσα κτίζονται δίπλα στην θάλασσα τι τα περιμένει; Και  τα αρχαία χρόνια πολλά κτίσματα σήμερα τα καλύπτει η θάλασσα.

   Σε ότι αφορά την βιολογική οικοδόμηση ενός παιδιού μας προβαίνουμε σε ακριβές δαπάνες και καλώς κάνουμε και προσέχουμε για την ανάπτυξή του. Την πνευματική  οικοδόμηση του παιδιού μας την προσέχουμε; Επίσης την πνευματική ανάπτυξη και οικοδόμηση του ενήλικα, δηλαδή του εαυτού μας την προσέχουμε; Κτίζουμε με αρετές και ηθικές αξίες τον εαυτό μας [δηλαδή με ακριβά πνευματικά υλικά] ή με πρόχειρα, επιπόλαια, της μόδας, της συνήθειας, του κόσμου κλπ, δηλαδή με εγωισμό, με θυμό, με αχαριστία, με βλασφημίες, με πορνεία, με απάτη, με κλοπή, με υποκρισία, με πιοτό, με τσιγάρο, με ξενύχτια,  με κοσμικότητα,  με αδιαφορία ως προς τον προορισμό μας, τις υποχρεώσεις, τις ευθύνες,  τους ρόλους που αναλάβαμε ή μας τους ανέθεσε η ζωή,  στο επάγγελμα, στην συζυγία, στην πατρότητα, στην μητρότητα, είμαστε παράδειγμα προς μίμηση κλπ.  

   Μήπως πρέπει να φτιάξουμε μνημεία αρνητικών αρετών θα λέγαμε, προς αποφυγή; όπως για παράδειγμα μία μπουκάλα πιοτό 20 μέτρα, ή ένα τσιγάρο 30 μέτρα κλπ, ανάλογα, μήπως και ωφεληθούν κάποιοι, ή έστω να είναι μελλοντική απόδειξη που οδηγεί στην καταστροφή. 

   Ποία κτίσματα φίλοι μου παραμένουν και ποία κτίσματα εξαφανίζονται; Όσα μάλλον αντέχουν στις δοκιμασίες του χρόνου, τα υπόλοιπα χάνονται διά παντός. 

   Έτσι θα πάθουμε και εμείς αδελφοί. Πολλοί θα ανθέξουν την δοκιμασία της φωτιάς, [που θα τα φέρει όλα στο φως] της κρίσεως, οι δε υπόλοιποι θα καούν σαν τα χορτάρια.

   Το κείμενο επιδέχεται συμπλήρωση για διόρθωση και βελτίωση.

 

ΈΧΕΜΕ ΠΑΡΗΤΗΜΈΝΟΝ. ΛΟΥΚΑ κεφ, ΙΔ' στ, 16-24.

   Διαχρονικό και σύγχρονο και πάντα παροντικό και μάλλον μελλοντικό στην αντίχριστη και Χριστομάχα εποχή που ήλθε, καθώς και  σε κάθε εποχή είναι  διαδοχική και ίδια η απάντηση των καλεσμένων [ψυχών μας] στον δείπνο του Θεού. 

   Μακάριοι θα είναι όσοι  αξιωθούν να απολαύσουν τα πνευματικά αγαθά του δείπνου της ουρανίου Βασιλείας του Θεού. Μήπως οι Ιουδαίοι που πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι κληρονόμοι του Αβραάμ; Μήπως οι Χριστιανοί θα την απολαύσουν τονίζοντας μόνο την αγάπη του Θεού αγνοώντας την δικαιοσύνη; Μήπως οι Μουσουλμάνοι; Ο Κύριος γνωρίζει. Όλοι επικαλούνται ότι αυτοί έχουν όλο το μερίδιο απόλαυσης των αγαθών του Θεού. Ο δείπνος είναι πνευματικών αγαθών και όχι υλικών. Τα υλικά δείπνα είναι μόνο στην γη. Τα πνευματικά δείπνα είναι μόνο στον ουρανό. Σε δείπνο καλεί όλους μας ο Θεός. Σε δείπνο απολαύσεων καλεί όλους μας και ο Σατανάς. Ο Θεός στον ουρανό, ο δε Σατανάς  εδώ στην γη. 

   Κάλεσε σε δείπνο το Ιουδαϊκόν έθνος.  Εκείνο απέρριψε το κάλεσμα. Αργότερα κάλεσε τα ειδωλολατρικά έθνη του τότε  κόσμου. Όταν ήλθε ο καιρός υπενθύμισε τελικά [την ώρα του δείπνου] εκ νέου τους καλεσμένους. 

   Πρώτον καλεί - κάλεσε τους Ιουδαίους.

   Δεύτερον καλεί - κάλεσε τους τότε εθνικούς ειδωλολάτρες.

   Τρίτον κάλεσε - καλεί τον κάθε άνθρωπο που βρίσκεται πάνω στη γη, θα τον καλεί έως και λίγο πριν έλθει να κρίνει ζωντανούς και κεκοιμημένους. 

   Κάλεσε ας πούμε επιλεκτικά αρκετά πρόσωπα.   Έπειτα καλεί άρχοντες και αρχομένους, πλουσίους και πτωχούς, υγιέστατους και ασθενείς, κοντινούς και μακρινούς, ξένους και συγγενείς, δικαίους και αδίκους, όλους τους απογόνους του ανθρώπινου είδους, και παρά ταύτα ακόμη υπήρχε και θα υπάρχει χώρος και για άλλους καλεσμένους, αν υποτεθεί ότι, όποτε και να γίνει στο μέλλον το δείπνο για κάθε ψυχή θα υπάρχει ακόμη χώρος.  

   Οι καλεσμένοι στον δείπνο  στο δεύτερο [της τελευταίας στιγμής] κάλεσμα - πρόσκληση παρουσιάζονται 3 κατηγορίες καλεσμένων που απάντησαν έτσι : 

   Αγρόν αγόρασα είπεν ο πρώτος και θα πορευθώ να  να εξετάσω για τα παραπέρα, γιαυτό  εμένα, έχεμε παρητημένον, μην με περιμένεις δεν έρχομαι. 

   Ο δεύτερος είπε: εγώ έχω πάρει γυναίκα και διά τούτο δεν θα έλθω, έχεμε παρητημένον. 

   Ο δε τρίτος είπε: εγώ αγόρασα  5 ζευγάρια βόδια=10, και θα πάω να τα δοκιμάσω, έδωκα τόσα χρήματα, δεν με αφορά ο δείπνος, για τούτο έχεμε παρητημένον.  Υπήρχαν βεβαίως και  καλεσμένοι που προσήλθαν στον δείπνο. 

   Ο υπεύθυνος των καλεσμένων ενημέρωσε τον Κύριο του δείπνου ότι υπήρχαν πολλές απόχες - παραιτήσεις για διάφορους λόγους. Αυτές οι παραιτήσεις ήταν προσβολή διά τον κύριο του δείπνου και είπε στο υπεύθυνο επί των καλεσμάτων. Είχαν και έχουν οι άνθρωποι την ελεύθερη επιλογή και την απόφαση  και να συμμετετάσχουν ή  και να  αρνηθούν την μετοχή στο δείπνο αξιοποιώντας την ελευθερία επιλογής και το αυτεξούσιο ανάλογα ο καθένας. 

   Επί των καλεσμάτων υπεύθυνος πρώτος ήταν ο Ιησούς, μετά οι Απόστολοι και μετά η Εκκλησία με τους Διακόνους της κληρικούς ανά τους αιώνες που ακολουθούν.

   Έξελθε εις τας πλατείας της πόλεως του λέγει και φέρε εδώ πτωχούς, αναπήρους, τυφλούς και άλλους να έλθουν στο δείπνο μου.  Έγινε Κύριε όπως διέταξες για δεύτερη φορά αλλά υπάρχει ακόμη κενός χώρος και για άλλους. 

   Τότε τρέξε πάλι [για τρίτη φορά] σε όλα τα σοκάκια και στα κτήματα και κάλεσε οδοιπόρους, άστεγους, και λοιπούς,  και φέρτους όλους εδώ για να γεμίσει το σπίτι μου. Έτσι και έγινε.

   Σήμερα που έχουμε χιλιάδες επαγγελμάτων, πτωχών, ασθενών, αστέγων, παράλυτων κλπ,  όλοι αυτοί οι άνθρωποι τα ίδια  θα έλεγαν και τα ίδια λέγουν:  έχεμε παρητημένον ως καλεσμένον, ή έχεμε παρητημένην ως καλεσμένη, ή έχε μας παρητημένους, ως καλεσμένους κλπ, ή ως άτομα, ή ως οικογένεια, ή ως έθνος. Δηλαδή έχουμε παραιτήσεις ατομικές, οικογενειακές και εθνικές. 

   Δεν μας αφορά ο αφορά ο δείπνος, δεν μας ενδιαφέρει αυτό το γεγονός, πράγμα που καταργεί την διατήρηση της υπακοής, ταπείνωσης, και συμφωνίας στην κοινωνικότητα που εμφανίζει την διαφωνία, την άλλη γνώμη, άποψη, επιθυμία, επιλογή, δικαίωμα κλπ. Δηλαδή αυτό που θέλει ο Διάβολος. Δειπνούν οι χριστιανοί στο καφενείο με την τράπουλα αργολογώντας κλπ, στην καφετέρια, στο μπαρ, στο καζίνο, στην θάλασσα, στην ταβέρνα με το κρασί και άλλα ποτά, στα πανηγύρια με τις ορχήστρες και τους χορούς, στα διάφορα ραντεβού, ταξίδια και διακοπές, στο ποδόσφαιρο, στο θέαμα διαφόρων αθλημάτων, στα καλλιτεχνικά φεστιβάλ, στην τηλεόραση, στις κλοπές, στις απάτες, στις λέσχες, στα δείπνα σαρκικών απολαύσεων και οργίων, και όπου φανταστεί ο νους σου αδελφέ.

   Ολίγα παραδείγματα για κατανόηση. 

    Μας καλεί ο Θεός με τις εντολές του να συμμετέχουμε σε ότι καλό, το λέμε γενικά, ενώ εμείς διαφωνούμε, σαν να λέμε: έχεμε παρητημένον. 

   Η συνείδηση καλεί τον έμπορα να συμμετέχει στο εμπόριο ως ορίζει ο ηθικός νόμος, διαφωνεί ο άνθρωπος διότι είναι κλέφτης και λέγει: έχεμε παρητημένον, διότι εφαρμόζει δικό του νόμο. 

   Ο παιδαγωγός προτρέπει τον παιδαγωγούμενο σε νέα αγωγή, [όχι του Θεού] πράγμα που διαφωνεί, λέγοντας: έχεμε παρητημένον διότι διαφωνεί με τη αγωγή του Θεού. 

   Στην εμφάνιση ενδυματολογικά ο σύγχρονος άνθρωπος λέγει: έχεμε παρητημένον [νη] διότι αν έλθω θα παρουσιαστώ όπως εγώ θέλω. Με την ασέβεια παραιτείσαι από τον σεβασμό. Η γλώσσα με την βλάσφημία, την αισχρολογία, την αργολογία κλπ, παραιτείται από  την προσεχή κλπ.

   Καλεί η Εκκλησία τον χριστιανό για συμμετοχή, αλλά ο χριστιανός δεν θέλει να  μετέχει και με την δικαιολογία, είμαι κουρασμένος, έχω άλλη δουλειά, δεν μου αρέσει, κάνει κρύο, δεν θέλω, κανόνισα να πάω κάπου σήμερα, διακοπές, θάλασσα, φίλους, φιλενάδες, παίρνω αυξημένο ημερομίσθιο την Κυριακή,  και με διάφορες άλλες δικαιολογίες λένε: έχεμε παρητημένον [νη]. Αρνούμαστε την συμμετοχή.

  Μας καλεί η οικογένεια στην τράπεζα τα δε τέκνα λένε: δεν θέλω, δεν πεινάω, δεν μου αρέσει, θα φάω έξω, πάλι το ίδιο; κλπ, έτσι με αυτό λένε: έχεμε παρητημένον [νη]. Αρνούμαστε την συμμετοχή.

   Καλούμαστε να έχουμε καλή, σοβαρή, σεμνή, χριστιανική κλπ, συμπεριφορά στην καθημερινότητα και επειδή φτιάξαμε δική μας συμπεριφορά, τι λέγουμε: έχεμε παρητημένον [νη].

   Μας καλεί στην Νηστεία το ίδιο, πάλι νηστεία, δεν μπορώ, δεν αντέχω, είμαι αδιάθετος κλπ, άρα λέμε : έχεμε παρητημένον [νη]. Αρνούμαστε την συμμετοχή.

   Μας καλεί στην εγκράτεια το ίδιο. Είμαι άνδρας τώρα, είμαι γυναίκα, έχω γνώμη, το σώμα δικό μου είναι, αυτά είναι ξεπερασμένα κλπ, άρα τι λέτε εσείς οι νέοι, έχεμε παρητημένον [νη]. Αρνείστε τη συμμετοχή στον δείπνο.

   Μας καλεί  στο δείπνο της αγάπης  και στην φιλοξενία, εμείς το ίδιο.  Αρνούμαστε την συμμετοχή.

   Στην φιλανθρωπία το ίδιο, πολλές φορές και σε ανάλογες περιπτώσεις υπάρχει ιδιοτέλεια. Αρνούμαστε την συμμετοχή, ή είναι επιλεκτική η συμμετοχή με δικούς μας όρους.

   Όλα τα παραπάνω μας καλούν προκειμένου να συμμετάσχουμε αύριο στο μέλλον και να γευτούμε τα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού. Πολλοί από εμάς Αρνούμεθα την συμμετοχή.  

   Μας καλεί οι κοινωνία μέσω των θεσμών για συμμετοχή στα κοινά, και οι πολίτες δεν συμμετέχουν, είναι σαν να λέγουν: έχεμε παρητημένον [νη]. Αρνούνται την συμμετοχή. 

   Όλα αδελφέ θα ελεγχθούν από τον Θεόν και θα βρεθείς [ούτε αγνοούμενος ούτε διεγραμμένος αλλά] καταχωρημένος, ή συμμετέχων ή παρητημένος [νη]. 

   Μας αρέσει δεν μας αρέσει αδελφοί έτσι έχουν τα πράγματα, ο λαός λέγει: όπως στρώσεις θα κοιμηθής, ή δίκαια πράγματα, γιατί παραπονούμεθα;

   Εσύ αδελφέ μήπως στο κάλεσμα αυτό λέγεις, ή έχεις πει με το τρόπο σου: έχεμε παρητημένον; ή έχεμε παρητημένη; Ψάξε να βρεις πόσες παραιτήσεις σε καλέσματα μέχρι σήμερα έχεις υπογράψει: παρητημένος.

 

Προς οικοδομήν. Ρωμαίους κεφ, ΙΕ' στίχος 2.

    Από την επιστολή προς Ρωμαίους κεφάλαιο ΙΕ' στίχος 2 του Παύλου θα πάρουμε μόνο την λέξη  οικοδομή. Γνωρίζουμε ότι, οικοδομή [στα γρήγορα θα λέγαμε] σημαίνει, οίκος και δόμηση. 

   Οίκος = οικία, κατοικία = μία, πολυκατοικία = πολλές κατοικίες. Ο άνθρωπος σήμερα είναι σαν πολυκατοικία. 

   Δόμηση σημαίνει: κατασκευή, ανέγερση, κτίσιμο, έλεγχος, διαλογή, επιλογή, διαχωρισμός, προσπάθεια, παρακολούθηση, παρατήρηση, τακτική αξιολόγηση εποπτεία, κλπ. Ο Θεός έτσι δημιούργησε τον κόσμο. Ότι δημιουργούσε το παρατηρούσε και το χαρακτήριζε καλό λίαν και προχωρούσε μέχρι που τελείωσε την δημιουργία κόσμου και ανθρώπου. Τα δημιούργησε όλα με την προβλεπόμενη σειρά και όχι ανάποδα όπως δημιουργούμε πολλές δημιουργίες εμείς οι άνθρωποι.  

   Η όποια δόμηση υπόκειται σε Αρχές. Εμείς θα θέλαμε τον άνθρωπο με περισσότερα μάτια, χέρια, πόδια κλπ, μέλη του σώματος. Αυτό θα ήταν Άναρχο=αναρχικό=χωρίς Αρχές. Σκέψου για λίγο πως, Αν όλη η φυσική βλάστηση αυξάνονταν συνεχώς σε ύψος πως θα ήταν η φύση; Αν το μπόι σου αυξάνονταν συνεχώς πως θα ήσουνα στα 80 χρόνια; Αν τα θαλάσσια  και αυτά αυξανότανε σε όγκο θα χωρούσαν σήμερα στην θάλασσα; 

   Ο Θεός έθεσε Αρχή και πορεία ζωής ξεχωριστά για το κάθε είδος το οποίο τηρεί τις Αρχές της κατασκευής του. Τρία Αν σου ανέφερα, εσύ σκέψου, είναι πολλά περισσότερα. Ένα δένδρο φυτεύεις, όμως θέλει και αυτό οικο-δόμηση. 

   Ο άνθρωπος μετά την γέννησή του χρειάζεται και αυτός οικο-δόμηση και σωματική-υλική, μα και πνευματική δόμηση. Οίκο και κατοικία του Αγίου Πνεύματος ονομάζει το σώμα του ανθρώπου η Γραφή. Όλα κτίζονται με σχέδιο, πρόγραμμα και σειρά, έτσι και ο άνθρωπος. 

   Μία οικοδομή και πολυώροφη μάλιστα αν τα υλικά μεταφέρονται όχι με σειρά στους ορόφους, νομίζω σκέπτεσαι τι θα γίνει.  Θα τελειώσει ποτέ το χτίσιμο; Αν δεν έχει το πρώτο και τον τελευταίο λόγο ο μηχανικός ή αρχιτέκτονας.  Έχει μέσα στο Νου του όλο το κτίσμα ανά πάσα στιγμή και σε όποια ερώτηση απαντά. Στον άνθρωπο οι όροφοι είναι τα μέλη του σώματος. Φύλακες και συνεργάτες είναι οι αισθήσεις. 

   Ο Νους μας είναι ο μηχανικός στον καθένα μας. Βρίσκεται διά βίου σε όλα τα μέλη του ανθρώπου, εποπτεύει κατευθύνει, δίνει γνώμες, εντολές διαταγές κλπ, για το καλό κτίσιμο, την καλή ανάπτυξη και συντήρηση του σώματος.  

   Τα μέλη συνδέονται το κάθε ένα ταυτόχρονα, με όλα τα άλλα. Μέλη μάλλον μέρη της ψυχής είναι οι εντολές του Θεού, των Αποστόλων, και των Πατέρων, που πρέπει να τις δεχτούμε ως Αρχές καλής οικοδόμησης του εαυτού μας ο καθένας. 

   Διά να κατορθώσεις αυτό το να έχει η κατοικία σου σε κάθε όροφο νερό, θέρμανση και ρεύμα, σαν συγκοινωνούντα δοχεία, έτσι και τα μέλη του σώματος και της ψυχής έχουν την συγκοινωνία τους, αλλιώς είναι κουτιά το ένα πάνω στο άλλο και θα τα πάρει ο αέρας και θα πέσουν. 

   Και η ψυχή σου πρέπει να συγκοινωνεί με το Άγιο Πνεύμα την δωρεά χάρη του Θεού. Μην ξεχωρίζεις τις συμβουλές του Αρχιτέκτονα Θεού διότι θα κτίσεις λάθος, στραβά, ανάποδα κλπ, τον εαυτό σου που κάποτε θα τον ψάχνεις και δεν θα τον βρίσκεις όπως, πολλοί το ομολογούν αυτό. Έχω χάσει τον εαυτό μου, ψάχνω και δεν τον βρίσκω, εγώ είμαι αυτός; πως την έπαθα δεν κατάλαβα, όχι δεν ήμουνα εγώ λέγουν άλλοι κλπ.

   Αδελφέ, έχεις σχέδιο οικοδόμησης του εαυτού σου; πως τον οικοδόμησες έως σήμερα; μήπως χρειάζεσαι μικρο διορθώσεις; ανακαίνιση; ακόμη και κατεδάφιση αν χρειάζεσαι  μην διστάζεις. Θα κτίσεις την νέα οικοδομή και θα συν-κατοικήσεις μαζί με τον Θεό, δεν υπάρχει μεγαλύτερο, ανώτερο, ωραιότερο, και παντοτινό αγαθό. Ποιο; το να έχεις το Χριστό μέσα σου. Μάλλον το σωστό είναι, εσύ να είσαι μέσα στο Θεό, γιατί εσύ χωράς μέσα σε Εκείνον, ο Θεός όμως δεν χωρά μέσα σε εσένα; και μάλιστα τον αμαρτωλό, και μάλλον τον α-μετανόητο.  Αλήθεια λέγω. ΑΜΗΝ.

Z ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. μη εαυτοίς αρέσκειν, έκαστος ημων τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν. Ρωμ, ΙΕ' 1,2.

    Να μην πράττωμεν εκείνα, που αρέσουν εις τον εαυτό μας. Ο καθένας από εμάς ας γίνεται αρεστός εις τον πλησίον του, διά να συντελή εις [το δικό του καλό]  και να  οικοδομεί [και τον πλησίον του] εις την αρετήν. 

  Μία απλή, εύκολη συνταγή και φθηνή μέθοδος του Αποστόλου Παύλου προκειμένου να ανακαινίσουμε τον σύγχρονο, αλλά τόσο παλιωμένο και φθαρμένο από αρετές άνθρωπο. 

   Η διάγνωση είναι του Παύλου καθώς και η συνταγή, φτάνει ο κάθε χριστιανός να τη πάρει στα σοβαρά και όχι στα αστεία διότι περί αυτού πρόκειται.  Την χριστιανική πίστη οι χριστιανοί την έχουν τοποθετήσει σε κάποιο μουσείο το οποίο έχει τουρίστες επισκέπτες και καθόλου ή ολίγους επισκέπτες από καρδίας. 

   Δωρεάν η συνταγή, δωρεάν τα φάρμακα, δωρεάν και η αποκατάσταση όποιας αναπηρίας. Ο άνθρωπος έχει μέσα του το αρεστόν ή την αυταρέσκεια, τον αυτοέπαινο, την αυτοβράβευση, αυτοπροβολή κλπ. Αυτό δεν ωφελεί τον άνθρωπο διότι, τον εγκλωβίζει στον εαυτό του, τον απομονώνει και τον απομακρύνει από τον πλησίον του, άρα και από τον Θεό. 

   Το αποτέλεσμα αυτό είναι και αντικοινωνικό που καταστρέφει την κοινωνικότητα και τις σχέσεις ζωής των ανθρώπων. Τελικά απομακρύνει τον άνθρωπο από άνθρωπο και τον άνθρωπο από τον Θεό. Δεν βλέπετε σήμερα πόσο μονωμένος=μόνος   από τους ανθρώπους είναι ο σύγχρονος άνθρωπος; ας συνυπάρχει με χιλιάδες ανθρώπους, εν τούτοις αισθάνεται μόνος και ζητά την λύση του προβλήματος στα ψυχοφάρμακα κλπ, ηρεμιστικά και ναρκωτικά και ποτά με διαδοχικές κατεδαφίσεις, φτάνοντας στην άρνηση του δώρου της ζωής, που δωρεάν παρέχει ο Θεός.

   Κάνεις κάτι καλό ας πούμε, αλλά μόνο για εσένα, αυτό όμως δεν σου λέει τίποτε, δεν σε γεμίζει, δεν σε ολοκληρώνει, δεν  σου είναι ευχάριστο διότι, παραμένει μέσα σου, δεν προεκτείνεται πιο πέρα προς τον πλησίον και να φτάσει στο Θεό. 

   Επειδή θα επιδράσει επί του πλησίον σου, και επί του Θεού σου, θα πρέπει να είναι πιο προσεγμένο πιο τελειωμένο και ολοκληρωμένο. Διά τούτο λέγει ο Παύλος ότι ο καθένας να φροντίζει πως να αρέσει στον πλησίον του και όχι στον εαυτό του. Πόσο μάλλον περισσότερο και παραπάνω θα προσέξει διά εκείνο που θα αρέσει στο Θεό. 

   Έτσι σε πολλές συμπεριφορές προς τον εαυτό μας δεν τις προσέχουμε, όταν πρόκειται η συμπεριφορά μας να έχει παραλήπτη τον πλησίον μας, είδατε πόσο προσεκτικοί έστω στην καθημερινότητα είμαστε;

    Όταν πρόκειται η όποια συμπεριφορά μας να έχει παραλήπτη το Θεό, εκεί για πολλές ημέρες ετοιμαζόμαστε και δοκιμές και πρόβες κάνουμε, και νηστείες και αγρυπνίες, και δοκιμασίες κλπ. Θα προσέχεις πρώτα πως θα αρέσεις στον πλησίον σου, διότι τον θεωρείς εικόνα του Θεού, σαν κάτι ανώτερο από εσένα, και θα φανερώνεις ότι τον εκτιμάς τον σέβεσαι κλπ.  Τότε και εκείνος από την μεριά του θα παρακινηθεί προς εσένα σκεπτικά, αξιολογικά κλπ, ώστε να σου προσφέρει και εκείνος κάτι το ανάλογο προς εσένα κλπ. Εκεί παρατηρείς και βλέπεις ότι εισπράττεις κάτι το ανταλλάξιμο, την ανταπόδοση, που φέρνει την ισορροπία και ωφελούνται πολλοί στις ανθρώπινες καθημερινές σχέσεις κοινωνίας. Είναι αυτό που λέμε αλληλοεκτίμηση, αλληλοταπείνωση, αλληλοστήριξη, αλληλοσυμπλήρωση, αλληλοκατανόηση, η καλλίτερα αλληλοπεριχώρηση. Υπάρχουν και άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους  που τους κάνουν τα θελήματα. Τότε είσαι υπό δοκιμασία, και πρέπει η συμπεριφορά σου να είναι διακριτική κατά φυσικό τρόπο και όχι πνευματικό.  

   Αρχή μας θα είναι ότι κάνουμε να αρέσει όχι στον εαυτό μας, αλλά στον πρώτα στον πλησίον μας και δεύτερα στον Θεό μας. Οι Μάρτυρες νέοι άνθρωποι άνδρες και γυναίκες, δεν έκαναν υπακοή στο δικό τους θέλημα και ότι  ήταν σε αυτούς αρεστό, θα ήθελαν βέβαια να ζήσουν και να μην μαρτυρήσουν, υποτίμησαν το αρεστό θέλημα του εαυτού τους και το αρνήθηκαν,  και αφέθηκαν στο αγαθό θέλημα του Θεού. 

   Στο Πάτερ ημών λέμε: γενηθήτω το θέλημά σου, και όχι το θέλημά μου. Εμείς οι χριστιανοί ποιανού θέλημα πράττουμε; του πλησίον μας, μάλλον όχι, του Θεού βεβαίως και όχι, αλλά του εαυτού μας. 

  Το συμπέρασμα σήμερα είναι, ότι επιθυμούμε, σκεπτόμαστε επιδιώκουμε κλπ, να ικανοποιήσουμε μόνο το δικό μας θέλημα. Το δικό μας όμως θέλημα δεν είναι αγαθόν από μεριάς του Θεού. Το δικό μας θέλημα δεν οικοδομεί δεν ανακαινίζει τον άνθρωπο, ούτε την κτίση, ούτε ευτυχία και σωτηρία μπορούμε να αναμένουμε και το καθιστούμε άπιαστο όνειρο, αν δεν αρνηθούμε το θέλημα του εαυτού μας. ΑΜΗΝ.

 

Η' ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.

   Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά του ονόματος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοί και εν τη αυτή γνώμη.  Α' Κορινθίους,  Α' κεφ, στίχος 10. 

  Λέγει ο Παύλος: Σας παρακαλώ αδέλφια μου χριστιανοί εσείς  που είστε κάτοικοι της Κορίνθου, διά το [στο] όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού [που εκείνος σταυρώθηκε για εμάς όλους και κανείς άλλος] στα περί της πίστεως τα οποία  σας δίδαξα, [εγώ αυτόν άκουσα, και ότι άκουσα από εκείνον, αυτά και σας μεταφέρω]να μην υπάρχουν μεταξύ σας διαφορετικές σκέψεις, ιδέες, απόψεις, επιθυμίες και γνώμες που δημιουργούν και φέρνουν αντιπαλότητες, απομάκρυνση και έχθρα και διαιρέσεις μεταξύ σας κλπ, αλλά να είστε ενωμένοι όλοι με το ίδιο φρόνημα [εγώ τα ίδια είπα σε όλους εσάς] στην πίστη, και να έχετε την ίδια ακοή, την ίδια γνώμη, τις ίδιες επιλογές, και τις ίδιες αποφάσεις, ώστε να πορεύεστε όλοι μαζί σαν ένας, και όχι χωριστά ο ένας από τον άλλον. 

   Εμείς οι ορθόδοξοι και αποτειχισμένοι κληρικοί και λαϊκοί ΕΝΑ Χριστό, ΕΝΑ Κύριο έχουμε, ΜΙΑ πίστη, ΜΙΑ Εκκλησία, ΈΝΑ Ευαγγέλιο διαβάζουμε, στην ίδια διάλεκτο-γλώσσα, τα ίδια λόγια λέγει σε όλους μας, εμείς όμως ακούμε διαφορετικά, άλλα ο ένας, άλλα ο άλλος. Στην Πεντηκοστή άκουγαν τα ίδια σε 18 περίπου γλώσσες-διαλέκτους και συμφωνούσαν. Εμείς σε μία γλώσσα-διάλεκτο διαβάζουμε και ακούμε, αλλά από την άλλη πολλές γνώμες, διαιρέσεις  κλπ. Μοναδικό ιστορικό φαινόμενο. 

   Ο Παύλος τα ίδια γράφει προς όλους, γραπτά και προφορικά, άρα πρέπει να έχουμε την ίδια σκέψη, τον ίδιο πόθο, την ίδια γνώμη, την ίδια επιλογή να έχουμε και την ίδια απόφαση να παίρνουμε και τον ίδιο δρόμο να πορευόμαστε. Και όμως εμείς ο κάθε ένας ακολουθεί το δικό του δρόμο. 

   Επαληθεύσαμε τον φόβο του Αποστόλου Παύλου αδελφοί μου χριστιανοί. ΑΜΗΝ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ Γ' 11 στίχος.

 Ό ΈΧΩΝ ΔΎΟ ΧΙΤΏΝΑΣ ΜΕΤΑΔΌΤΩ ΤΏ ΜΉ ΈΧΟΝΤΙ, ΚΑΊ Ό ΈΧΩΝ ΒΡΏΜΑΤΑ ΟΜΟΊΩΣ ΠΟΙΕΊΤΩ.

   Αρκετοί υποψήφιοι προφήτες λέγουν: θα γίνει πόλεμος, πάρτε τρόφιμα κλπ για να μην πεινάσετε. Οι ολιγόπιστοι πιστεύουν αυτά τα λεγόμενα, φοβούνται, τρομάζουν και πανικοβάλλονται, αγοράζοντας διάφορα τρόφιμα και φάρμακα κλπ, τα οποία αποθηκεύουν. 

   Με την τακτική αυτή σε έναν πόλεμο θα έχουν αυτάρκεια σε τρόφιμα. Θα έχουν; πιο απλά, θα έχουν ηλεκτρικό; θα έχουν αυτοκίνητο; θα έχουν καύσιμα; θα έχουν το σπίτι; θα έχουν νερό;  θα έχουν εύκολη πρόσβαση σε φαρμακείο;  σε σουπερμάρκετ; θα είναι εύκολη η πρόσβαση σε όποιο νοσηλευτικό ίδρυμα; θα έχουν τον άνδρα ή κάποιο από τα παιδιά τους οι γονείς; ή θα τα επιστρατεύσουν; ή θα έχουμε επίταξη επί παντός κλπ. Θα μπορείς να τρώγεις από τα αποθηκευμένα που θα έχεις; και για πόσες ημέρες;  Αν το παρατηρήσει ο μετανάστης γείτονας; Αν ο αδελφός σου δεν έχει αποθηκεύσει θα του δόσεις; θα τα μοιραστείς με τον γείτονά σου; θα δόσεις από τα κρυμμένα-αποθηκευμένα [δεν λέγω κλεμμένα]  αν κάποιος σου ζητήσει; κλπ. Θα δόσεις σε κάποιον εμπερίστατο και κακοπαθούντα κλπ, αδελφό ένα κρεβάτι να κοιμηθεί στο σπίτι σου; και ότι άλλο έχει ανάγκη; 40 χρόνια πορεία στο Σινά ο Θεός έριχνε το μάνα, κλπ,  όσο και ότι άλλο  χρειάζονταν οι άνθρωποι και καθόλου παραπάνω, τον Προφήτη Ηλία του πήγαινε φαγητό ο κόρακας, τα πετεινά του ουρανού τα ταΐζει, εσένα χριστιανέ θα σε αφήσει ο φίλος Χριστός; μήπως εσύ δεν είσαι φίλος του; Ο Κύριος φιλεί τους φίλους του καθώς το έχει δηλώσει με απόδειξη και έχει υπογράψει με το αίμα του. Εσύ αν είσαι φίλος του έχεις απόδειξη φιλίας; Το αποθηκευμένο μάνα στο Σινά για την επόμενη ημέρα σκουλήκιαζε, οι δικές σου κονσέρβες, τα ζυμαρικά, τα όσπρια, κλπ είδη διατροφής δεν θα χαλάσουν; είσαι σίγουρος θα ζεις να τα απολαύσεις αν ο πόλεμος γίνει μετά από αρκετά χρόνια, θα είσαι στη ζωή; θα έχεις την οικονομική άνεση να τα αντικαθιστάς σε κάθε λήξη; και να τα ανανεώνεις; Βλέπεις σε τι παγίδα έχουν πιαστεί όσοι ακούνε αυτούς τους ψευδοπροφήτες; Την δική τους απιστία έστω ολιγοπιστία ακολουθείς και εσύ; Είσαι χριστιανός; είσαι ορθόδοξος; είσαι φίλος  του Χριστού; Απάντησε μόνος σου τι είσαι. 

α

α

α

α

α