Ο ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΌΣ φαίνεται πως πάσχει σοβαρά, μάλλον στο αποτέλεσμα έχει οριστικά αποτύχει ως προσπάθεια ανθρώπων. Άρα απέτυχε επειδή οι άνθρωποι του αποτειχισμού δεν είναι ώριμοι. Η προσπάθεια απέτυχε διότι στο «κίνημα» αυτό, 1] δεν υπάρχουν εμπράκτως πιστοί εις Χριστόν, 2] ούτε προσευχόμενοι, 3] ούτε σκεπτόμενοι, σοβαροί, φιλότιμοι, αξιοπρεπείς, 4] είναι πιστοί επιλεκτικά 5] και δεν είναι στρατευόμενοι υπό το φρόνημα του Χριστού, που αυτό σημαίνει πως είναι τυχοδιώκτες, 6] της καριέρας, 7] αισθάνονται στρατηγοί και όχι στρατιώτες, 8] αισθάνονται και πιστεύουν ότι είναι Κύριοι-αφεντάδες και όχι δούλοι, διάκονοι, υπηρέτες κλπ.
Θεωρητικά μα και πρακτικά οι αποτειχισμένοι είναι ίδιοι με τους μη αποτειχισμένους. Αποτειχισμένοι και οικουμενιστές έχουν μπερδέψει τους ρόλους των.
Οι οικουμενιστές σε 2 ομάδες, 1 οι ηγέτες ποιμένες καριέρας και 2 οι δούλοι.
Οι δε αποτειχισμένοι σε περισσότερες ομάδες. Το φαίνεται που ανέφερα στην πρώτη σειρά είναι εξωτερικό γνώρισμα. Υπάρχει και το εσωτερικό που δεν φαίνεται καθαρά. Εσωτερικό και εξωτερικό φαίνεσθαι τα οδηγεί η υποκρισία, η πονηρία, και το όποιο συμφέρον των ιδίων και όχι της εις Χριστόν πίστεως!!!
Εκείνο κάνει τη ζημιά. Αργότερα βέβαια γίνεται φανερό [ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον] αλλά το φρόνημα που επικρατεί και μάλλον παγιώνεται είναι, 1] να διώχνει και 2] να χωρίζει τους αποτειχισμένους, αλλά 3] και να εμποδίζει κάνοντας διστακτικούς εκείνους που σκέπτονται να αποτειχιστούν. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Θα το διαπιστώσουμε παρά κάτω.
Ο Πατερικός αποτειχισμός είναι 1] η διάγνωση, όλοι ομολογούν την συμμετοχή στην αίρεση, 2 η συνταγή [δεν είναι λάθος] 3] το φάρμακο [είναι χωρίς παρενέργειες] 4] είναι η διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικούς [η οποία έχει κόστος κοινωνικό, οικονομικό κλπ,] και 5] η ένταξη στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ του ΧΡΙΣΤΟΎ μετά την περίοδο της θεραπείας. Σε ποία εκκλησία να ενταχθεί ο αποτειχισμένος; η κάθε Σύνοδος θεωρεί το εαυτό της εκκλησία Χριστού!!!
Η αποτείχιση έφερε πολλές παρενέργειες στα 100 χρόνια της ζωής της. Το λάθος και οι παρενέργειες είναι βέβαια στον χριστιανό άνθρωπο και μόνο, και καθόλου στο θεσμό και στο φρόνημα του Πατερικά αποτειχισμου.
Ας έλθουμε στην εποχή του Χριστού. Τι είπε ο Κύριος: όποιος παραβιάσει την πίστη=το Ευαγγέλιο κλπ, έστω και στο παραμικρό-ελάχιστο, θα κριθεί ως ελάχιστος στην Βασιλεία του Θεού. Σήμερα έχει αναθεωρηθεί [μάλλον ανατραπεί] όλο το Ευαγγέλιο. Έχει νοθευτεί και η Γραφή και η Παράδοση.
Λέγουν οι επιπόλαιοι χριστιανοί: ας μην βρεθώ στον παράδεισο μέσα, έστω αν είναι δυνατόν [στόχος των χριστιανών είναι το ελάχιστο,=το τίποτε,= το μηδέν, αυτό πρεσβεύει και ο Δυνητισμός, ποιος μαθητής αρκείται στο μηδέν; μάλλον κανένας] να είμαι πίσω από την πόρτα της εισόδου!!!!! άκουσον-άκουσον σκεπτικά που αναπαύουν τους χριστιανούς !!! Δεν υπάρχει φίλε μου επιλεκτική σωτηρία, αυτο-σωτηρία, αλλά μόνο Χριστο-σωτηρία. Ο ΕΠΙΛΕΚΤΙΣΜΌΣ δίνει το δικαίωμα να βάζει το όριο σωτηρίας εκεί που θέλει ο κάθε ένας, ας τον ονομάσουμε χριστιανό. Ο Επιλεκτισμός είναι κατά κάποιο τρόπο, εκποιημένος Δυνητισμός. Έχεις την δυνατότητα επιλογής και προς την μία πλευρά και προς την άλλη. Σαν τις παλιές ζυγαριές, όσοι τις θυμούνται. Το όριο ήταν το μηδέν, από την μία τα τρόφιμα, προς την άλλη η μονάδα βάρους. Τον Δυνητισμό τον ονομάζουμε και Μηδενισμό. Οδηγεί ή στην πίστη ή στην αποστασία.
Ας έλθουμε στην εποχή των Αποστόλων. Εκείνοι άκουσαν και θυμότανε το της Γραφής, μιμητές μου γίνεσθαι. Η μίμηση είναι ακριβές αντίγραφο, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο, ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω. Μίμηση του Χριστού σε όλα. Όχι επιλογές. Ο Κύριος ευχόταν: όπως εμείς οι 3 Πατέρα μου είμαστε ΈΝΑ, έτσι και με τους ανθρώπους να είμαστε ΈΝΑ. Οι 12 Απόστολοι δεν μοίρασαν τον Χριστό στα 12, αλλά αυτοί οι δώδεκα έκλιναν και έμοιασαν προς τον ΈΝΑ. Κάτι έγινε στην Κόρινθο, αλλά ο δυναμικός Απόστολος Παύλος το απέτρεψε. Οι αποτειχισμένοι τα τελευταία 100 χρόνια μοίρασαν την χριστιανική πίστη σε άπειρα κομμάτια.
Οι 12 Απόστολοι πριν την Πεντηκοστή ήταν 12 άνθρωποι με τις όποιες αδυναμίες τους. Μετά την Πεντηκοστή, από δώδεκα έγιναν σαν ένας, με τον ΈΝΑ. Μεταξύ σοβαρού και αστείου έγιναν όλοι μαζί 13 σε ΈΝΑ. Έτσι και εμείς οι χριστιανοί μετά την κατήχηση, το Βάπτισμα, τον Φωτισμό και την απόκτηση των Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος συνταχθήκαμε με τον ΈΝΑ Κύριο ως ένας [άνθρωπος και Θεός κατά το εμπορικό 2 σε ένα] με τον ΈΝΑ ΚΎΡΙΟ=ΘΕΌ. Όλοι θα θέλαμε μία δεύτερη και ατομική Πεντηκοστή. Η Πεντηκοστή είναι παρούσα σε κάθε Βάπτιση. Είναι κεφάλαιο, τάλαντο, που δεν το επενδύουν έξυπνα οι χριστιανοί. Δεν αποσύρει τα κεφάλαιο αυτό ο Θεός, αλλά μόνοι μας το παραχώνουμε κάπου [σαν τους ανθρώπους του Ευαγγελίου] διότι κατά βάση [το ευαγγέλιο] δεν το αγαπάμε, δεν το θέλουμε, δεν μας βολεύει, μας καθιστά παράνομους, αμαρτωλούς και αμετανόητους.
Εγώ [στο Βάπτισή μου] επεδίωξα και συντάχτηκα με τον ΧΡΙΣΤΌ. Δεν συντάχτηκε ο ΧΡΙΣΤΌΣ με εμένα. Ο Χριστός έχει υπογράψει με το αίμα του ότι είναι σε πλήρη κοινωνία μαζί μας, εμείς οι χριστιανοί είμαστε; Είμαι με συμβόλαιο=Μυστήριο ταγμένος σε ΕΚΕΊΝΟΝ, είμαι δικός του, δεν είναι δικός μου ο Κύριος. Άρα εγώ θα ακολουθώ οπίσω ΕΚΕΊΝΟΥ και όχι ΕΚΕΊΝΟΣ οπίσω από εμένα. Κατάλαβες φίλε χριστιανέ και αποτειχισμένε;
Ο 1] αιρετικός είναι συντεταγμένος με τον Διάβολο, επίσης και 2] ο αμαρτωλός είναι μέσα στο φρόνημα του Σατανά. Οι δύο αυτές κατηγορίες [αιρετικός και αμαρτωλός] δεν είναι του Χριστού, αλλά είναι του Εωσφόρου.
Πάμε παρακάτω.
Ερχόμαστε στα μη φαινόμενα, στα εσωτερικά στοιχεία. Αυτά ελκύουν ανθρώπους με ανθρώπους αλλά και απωθούν και διαιρούν, έλκουν ή και απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Θεό, ποτέ δεν απομακρύνουν τον Θεό από τον άνθρωπο.
Αυτά που γεννούν τα προβλήματα είναι τα ονομαζόμενα πάθη. Ο άνθρωπος ο σημερινός την εξάρτηση από τα πάθη την εκφράζει την εξωτερικεύει=δημοσιεύει, τις όποιες αδυναμίες του. Ο λογικός κλπ, άνθρωπος προσπαθεί να κρύψει τις όποιες αδυναμίες του, εδώ ο χριστιανός τις δημοσιεύει!!!
Πάθος είναι ξύπνημα που ενεργοποιεί το συναίσθημα, είναι δύναμη, υπερβολική αγάπη, έντονος ενθουσιασμός, ζήλος και ενδιαφέρον, επιτακτική επιθυμία, για ότι οτιδήποτε στη ζωή. Η αγάπη και ωφελεί και βλάπτει. Όταν αγαπάς αρρωστημένα που τελικά βλάπτεσαι, αυτό είναι πάθος. Όταν όμως ζηλεύεις κάτι ανώτερο, ηθικό και ωραίο, το ανωτερεύεις, το αναβαθμίζεις, το μεγεθύνεις, το ωραιοποιείς περισσότερο, δεν το φυλακίζεις, δεν το πνίγεις, δεν το αφανίζεις κλπ, παραδειγματίζεσαι από αυτό και αγωνίζεσαι να του ομοιάσεις. Από το αποτέλεσμα του κάθε τι στη ζωή μας το διακρίνεις, με βοηθό την φυσική και πνευματική διάκριση.
Το όποιο πάθος οδηγεί πάντα στην αποτυχία, δυστυχία, διότι είναι παράβαση και αμαρτία κλπ. Το πάθος είναι λάθος επιλογή, και λάθος στόχος, και λάθος αποτέλεσμα. Πάθος τελικά είναι συμπεριφορά εκτός μέτρου και ορίου.
Οι Πατέρες λέγουν για 7 θανάσιμα πάθη=αμαρτήματα.
Υπερηφάνεια=φαίνομαι παραπάνω από τον όποιον άλλον. Θέση και στάση εκτός ορίου.
Φιλαργυρία=φίλος του κάθε υλικού μετάλλου και ότι αποκτιέται με αργύρια.
Πορνεία. Είναι ψυχοσωματικό πάθος, ψυχής και σώματος. Η επιθυμία και μόνο είναι πορνεία. Η μοιχεία είναι και πνευματική. Όταν επιθυμείς τα του πονηρού συνάπτεις σχέση με τον πονηρό, ε αυτό είναι μοιχεία, διότι στη θέση του Θεού, βάζεις άλλον θεό, στη θέση της γυναίκας σου, βάζεις άλλη γυναίκα, στη θέση του άνδρα σου, βάζεις άλλον άνδρα, ακόμη και στη θέση του φίλου σου, βάζεις άλλον φίλο.
Φθόνος. Είναι πάθος εσωτερικό που στην πορεία εξωτερικεύεται και γίνεται αντιληπτό.
Γαστριμαργία=γαστέρα=γάστρα=. Η γάστρα που έχει από κάτω το γεμάτο ταψί, όσοι γνωρίζουν και θυμούνται, πάντα γεμάτη και πάντα άδεια είναι. Είναι κοιλιοδουλεία =αιχμαλωσία στο αχόρταγο. Είναι πάθος και αρρώστια ψυχική. Είναι λαιμαργία, λαιμός που δεν χορταίνει, πόσοι έχουν πνιγεί από την λαιμαργία τους. Ρουφάνε τον καφέ τους ας πούμε, ρουφάνε και τις πατάτες του ταψιού!!! Ο λαίμαργος τρώγει χωρίς μέτρο και όριο χρόνου. Όλο το 24ωρο μπορεί να πεινάει και να τρώγει, ακόμη και την νύχτα!!! Η λαιμαργία σε κάνει άνθρωπο αργό που να μην μπορείς να δουλεύεις, σε θέτει σε αργία ισόβια, δηλαδή αχρηστεύει τον άνθρωπο με δική του προσπάθεια και ευθύνη.
Θυμός. Είναι δίδυμος αδελφός του Φθόνου.
Ακηδία=αδιαφορία=αμέλεια=επιπολαιότητα κλπ. Σκέψου πως αν αδιαφορήσεις για την υγεία σου, για την πίστη σου, για την οικογένειά σου, για τον πλησίον σου για την κοινωνία, για την δουλειά σου πιο θα είναι το αποτέλεσμα. Μην ξεχνάς ποτέ το κάθε ερχόμενο αποτέλεσμα.
Τα 5 είναι θηλυκού γένους που σημαίνει ότι είναι σαν μητέρες με γέννηση πολλών κατηγοριών αμαρτιών.
Εισέρχεται προς τα μέσα, δηλαδή το εσωτερικό του ανθρώπου. Είναι του θηλυκού γένους=μέρους.
Τα 2 φθόνος και θυμός, είναι αρσενικού γένους=μέρους. Εκφράζονται προς τα έξω, το αντίθετο από τα 5 θηλυκά.
Το πάθος ακολουθεί η συσκότιση, που σκοτίζει τον νου του ανθρώπου και δεν βλέπει, και αφού δεν βλέπει δεν μπορεί να το εκτιμήσει και να το αξιολογήσει και πιστεύει ότι είναι κάτι καλό και αυτό επειδή είναι νύχτα. Όταν όμως έλθει το φως της ημέρας, όλα ανατρέπονται και απογοητεύουν. Βλέπεις πάρα πολύ κοντά, δεν έχεις περιθώριο έρευνας, αξιολόγησης, εμποδίζεται η διάκριση αυτών που στοχεύεις κλπ, διότι είναι περίοδος τύφλωσης. Το πάθος έχει δικές του αισθήσεις που διαφέρουν από τις αισθήσεις της ψυχής, οπότε αναφύεται η διαφωνία, ο χωρισμός κλπ. Εκεί αρχίζει η διατάραξη ή ταραχή με συνέχεια την αρρώστια όλου του ανθρώπου.
Περί το 1970 η Εκκλησία της Ελλάδος ήλθε σε δύσκολη υπαρξιακή επιβίωση κλπ. Η εγκατάλειψη της υπαίθρου [κοινοτήτων, ενοριών και δημοτικών σχολείων] λόγω μετανάστευσης εξωτερικής και εσωτερικής στις μεγάλες πόλεις, σκέφτηκε και πρότεινε στην τότε Κυβέρνηση λόγω ελλείψεως κληρικών να εισάγει στην Εκκλησία κληρικούς του Δημοτικού, χωρίς εξωτερική ή εσωτερική διάκριση, δηλαδή όποιας ηλικίας, όποιας πίστεως, όποιας τέχνης, όποιας αγωγής, και μάλλον όποιου φρονήματος κλπ, Ένα καλό χαρτί [καλού φρονήματος] εύκολα το βρίσκεις.
Το αν ωφέλησαν ή έβλαψαν [οι ολιγο-γράμματοι ή οι πολυ-γράμματοι] την ορθόδοξη πίστη, αυτό θα φανεί από το αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα ήταν όλοι αυτοί να φέρουν μέσα στην Εκκλησία ο κάθε όποιος, την όποια αγωγή και παιδεία κατείχε, ή αγράμματος ή εγγράμματος κληρικός. Δεν γενικεύουμε τίποτε, απλώς ιστορική αναφορά κάνουμε. Οι Δεσποτάδες έλεγαν: φέρτε μου έναν από το χωριό σας να τον ντύσω [να φορά μαύρα και να χτυπά την καμπάνα] ιερέα. Αυτήν την γενιά κληρικών ο λαός τους ονόμασε [άλλους δίκαια και άλλους άδικα] κληρικούς της οκάς, μονάδα βάρους πριν το κιλό. Αυτό το φαινόμενο της εποχής τότε διαίρεσε κληρικούς από κληρικούς και λαϊκούς από κληρικούς και τους χριστιανούς από την ορθόδοξη πίστη. Την συνέχεια την αφήνω στην έρευνα και την κρίση του όποιου πιστού.
Απάθεια = ή απαθής είναι ο άνθρωπος χωρίς αμαρτωλό πάθος, δεν τον συγκινούν οι όποιες σειρήνες, και έτσι δεν παθαίνει τίποτε. Αδιαφορία, Αποστασιοποίηση, Απουσία, από το κάθε κακό ή λάθος είναι έξυπνος Έλεγχος όποιας αντίδρασης. Είναι τεχνική κατάκτηση και ομαλή πορεία ζωής.
Είναι μηχανισμός που χειρίζεται έξυπνα τα πάθη έτσι ώστε να μην βλάπτεται ο άνθρωπος. Ο μηχανισμός είναι διπλός με 2 συμβούλους, 1 η λογική και 2 το συναίσθημα. Η καθημερινότητα θέλει αναλογικά ποσοστά, 1 λογικής και ποσοστά 2 συναισθήματος. Απαιτεί αυστηρή τήρηση της συνταγής αυτής. Είναι σαν το κάθε γλυκό που αν η νοικοκυρά δεν τηρήσει επακριβώς την συνταγή, το γλυκό είναι για πέταμα-άχρηστο.
Οι αισθήσεις της ψυχής [στον κατηχημένο χριστιανό] δεν παρασύρονται, δεν παρεκτρέπονται, δεν εξουσιάζονται και δεν υποκύπτουν στις γνώμες και τις προτάσεις των παθών. Ο ηγεμόνας Νους ως χειριστής [όταν λειτουργεί] οδηγεί έξυπνα τον ψυχοσωματικό άνθρωπο.
Η απάθεια διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των αισθήσεων του σώματος και της ψυχής.
Η απάθεια [μπορεί να ειπωθεί και νάρκωση που] δεν έλκεται από αισθήσεις και τα υποσχόμενα, η όποιες χαρές δεν σε ενθουσιάζουν και οι στεναχώριες δεν σε θλίβουν.
Το κείμενο [όπως όλα τα κείμενα] επιδέχεται έρευνα και βελτίωση.
