Όλοι οι πολιτικοί από αρχής αναλήψεως, παραλαβής, των καθηκόντων ευθύνης ότι, παρέλαβαν γη καμμένη κτλ. Άραγε είναι μπροστά τους χρυσή ευκαιρία διά να επιτύχουν. Και όμως αποτυγχάνουν. Επιτυγχάνουν μόνο στα λόγια, όχι όμως στα έργα.
ΑΙΤΊΕΣ ΑΠΟΤΥΧΊΑΣ:
1] Το ΠΆΘΟΣ της ΦΙΛΟΔΟΞΊΑΣ. Όλοι θέλουν να γίνουν κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Κατανοητό έτσι; Βεβαίως.
2] Το ΠΆΘΟΣ της ΦΙΛΑΡΓΥΡΊΑΣ. Όλοι θέλουν να αποκτήσουν, αντικείμενα, ή πράγματα, κάθε είδος κινητού ή ακίνητου που παρέχει η τεχνολογία και κλπ; Πιστεύω πως καταλαβαινόμαστε.
3] Το ΠΆΘΟΣ της ΦΙΛΗΔΟΝΊΑΣ. Όλοι θέλουν και αγαπούν την κάθε είδους απόλαυση στη ζωή τους. Ποίος έχει το μέλι και δεν το απολαμβάνει; κανένας, λέγει ο λαός. Και εδώ ολίγοι δεν το δοκιμάζουν καθόλου. Εύγε σε αυτούς. Αμφιβάλλει κανείς διά το ένα ή το άλλο; και βέβαια όχι.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις, συμφωνούμε. Απλώς άλλος το σκέπτεται, άλλος προσπαθεί, άλλος αναλαμβάνει το κόστος, άλλος παραιτείται, κλπ, δηλαδή κάτι σαν ποικιλία.
4] Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΌΣ. Προκειμένου ο κατεχόμενος από τα ως άνω 3 πάθη άνθρωπος να συμμετέχει στις 3 παραπάνω κατηγορίες τρόπου ζωής γίνεται [εθελοντικά] χαλί να τον πατήσεις.
Εάν υπάρχουν 2 ή 3 και πάνω εθελοντές, ο παγκοσμιοποιητής επιλέγει αυτόν που θα κάνει τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις, θελήματα, και παραχωρήσεις. Θυσιάζει τον λαό με λόγια και την ευχή και την υπόσχεση για ελπίδα για κάτι καλλίτερο στο μέλλον, που αν το δεις γράψε μου. Ο λαός λέγει: ο επόμενος αν όχι ίδιος, θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο. Τους άλλους εθελοντές που ο καθένας προετοιμάζεται για μεγαλύτερες θυσίες, τους έχουν διαρκώς σε αναμονή για ότι μελλοντικό, διότι δήλωσαν ότι είναι δεδομένοι στο σύστημα ανά πάσα στιγμή. Το παιχνίδι σκάκι έχει Βασιλιά και Βασίλισσα γιατί; Σκέψου και θα το βρεις. Ποίοι παίζουν το σκάκι; Ξανασκέψου εύκολο είναι, εκτός αν πρόβλημα στον νου.
Ο ηγέτης είναι γεννημένος ηγέτης. Αν είναι κατασκευασμένος, πόσο μάλλον διορισμένος, διά του χρίσματος όπως λέγουν, θα αποτύχει ως άτομο, και θα παρασύρει στην αποτυχία και το λαό, και το έθνος, την πατρίδα, ή την χώρα όπως έχει επιβληθεί να ονομάζουν την πατρίδα οι νεωτεριστές και προοδευτιστές.
Οι ονομαζόμενοι ηγέτες σήμερα των μεγάλων Κρατών είναι διαλεγμένοι διά να φέρουν σε πέρας συγκεκριμένες πολιτικές, πόσο μάλλον των μικρών Κρατών ως είναι η Ελλάς.
Οι συνομιλίες, για όποιες επενδύσεις μικρές ή μεγάλες, γίνονται πριν ορισθούν οι συναντήσεις, είναι όλα προ-αποφασισμένα, απλώς εκεί κλίνει το μάτι ο ένας στον άλλον, χαμογελούν, πίνουν ποτά στην υγεία των κορόιδων, υπογράφουν, και αλληλοσυγχαίρονται. Τα δώρα ήδη έχουν ανταλλαχτεί, ή στην πορεία της επένδυσης. Οι υπογραφές των μεγάλων επενδύσεων είναι γραμμένες με μελάνι αίματος ανθρώπων με ψυχή. Γίνονται επάνω σαν χαρτί το σώμα της πατρίδος. Στο βιβλίο της ιστορίας του έθνους. Της πίστεως εις Χριστόν. Της οικογένειας. Γνωρίζαμε ότι δεν είναι όλα επαγγέλματα, αλλά υπάρχουν και λειτουργήματα. Ευτυχώς κάποτε ήταν όλα λειτουργία-λειτούργημα. Δυστυχώς σήμερα είναι όλα επαγγέλματα, όλα επένδυση, όλα κέρδος κλπ. Όλα είναι καριέρα, στον κάθε Θεσμό στης κοινωνίας. Καριέρα στην εκκλησία, καριέρα στην παιδεία, καριέρα στην υγεία, καριέρα στην δικαιοσύνη, στους φύλακες του έθνους, παντού καριέρα. Πουθενά λειτούργημα. Παρακμή και σαπίλα παντού. Παντού βρώμα και δυσοσμία. Αγανακτισμένος και θυμωμένος, και δικαίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου