Ξαφνιάζεται κάποιος και λέγει: Τι είναι τούτο πάλι, και προσθέτει, εγώ είμαι χριστιανός από τα γεννοφάσκια μου. Γιατί; δεν είμαστε χριστιανοί; Το ότι δηλώνεις με τα λόγια δεν ισχύει πλέον. Πρέπει να έχεις αποδείξεις.
Ας το ψάξουμε και θα δούμε. Χριστιανός είναι εκείνος που ταυτίζεται με τον Χριστόν. Το όνομα χριστιανός από τον Χριστό βγαίνει, αυτός είναι η ρίζα, το πνεύμα και το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστεως. Από την κολυμβήθρα γεννήθηκες χριστιανός. Στη συνέχεια διατήρησες την χριστιανικότητα; και την κληρονομικότητα; ή, με τα έργα σου την αποποιήθηκες; Ο χριστιανός είναι ζωντανή απόδειξη ότι το όνομα το έχει από τον Χριστόν. Χριστός και χριστιανός είναι ένα. Όπου υπάρχει χριστιανικό φρόνημα και χριστιανική ζωή εκεί είναι και ο Χριστός. Ο χριστιανός είναι γνήσια φωτοτυπία του Χριστού. Ο χριστιανός δέχεται απόλυτα τον λόγο, τις εντολές και το νόμο του Χριστού. Όταν κάνω εκπτώσεις, αρχίζει να εκπίπτει και η χριστιανική πίστη, αραιώνει και ξεθωριάζει. Αυτό είναι απόδειξη διαφωνίας με τον ίδιο το Χριστό. Σιγά Σιγά μέσα στο χρόνο της ζωής μου φέρνω τη χριστιανική πίστη στα δικά μου μέτρα. Θέλω να χωρέσει ο Χριστός στα δικά μου όρια και μέτρα και όχι εγώ στα δικά του μέτρα. Αυτό βέβαια είναι παράλογο. Μα για αυτό ο χριστιανικός κόσμος είναι παράλογος και διεστραμμένος και αποστάτης. Εκτός ελαχίστων. Με αυτή τη μέθοδο των συνεχών εκπτώσεων η λεγόμενη χριστιανική πίστη έγινε διαβολική και αιρετική.
Παλιότερα η ταυτότητα των Ελλήνων έγραφε χριστιανός. Ενώ ο χριστιανός είχε αποταχθεί από μόνος του την χριστιανική πίστη, σε ότι αφορούσε την τήρηση των εντολών του Χριστού. Όλα τα άλλα της ταυτότητας ήταν αληθινά, το Χ,Ο, ήταν λάθος. Με το δηλωμένο-γραμμένο Χ, Ο, δεν ταυτίζονταν ο φέρον την ταυτότητα. Εξωτερικά [στο έγγραφο] ήταν χριστιανός, εσωτερικά [στην ψυχή] όχι.
Ας ρωτήσει ο χριστιανός λαϊκός ή κληρικός, αυτά που λέγει το Ευαγγέλιο, για ποιον τα λέγει, για εμένα, για εμάς, ή για τους άλλους;
Ο Κύριος είπε στους μαθητές του πριν την Ανάληψη: πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, διδάσκοντες αυτούς τηρείν, πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. Να διδάξετε τους ανθρώπους να τηρούν [κυριολεκτικά] όλες τις εντολές μου [και όχι επιλεκτικά.] Αν κάνω απολογισμό, αξιολόγηση και αυτοκριτική θα διαγνώσω και θα διαπιστώσω αν και πόσο και ποιες εντολές του Χριστού πράττω στη ζωή μου. Από αυτόν το έλεγχο θα δω αν και πόσο χριστιανός είμαι.
Αν από τα παραπάνω διαγνώσω ότι δεν τηρώ όλες τις εντολές, τι πρέπει να κάνω; Πρέπει επειγόντως να βάλλω κανόνα στον εαυτό μου και να τον επαναφέρω στην υποχρεωτική [και όχι επιλεκτική] τήρηση όλων των εντολών, να αλλάξω τρόπο ζωής, να μετανοήσω και να επιστρέψω εκεί που άρχισα να κάνω εκπτώσεις και όχι να απορρίπτω κάποιες εντολές που δεν τις θεωρώ στα δικά μου μέτρα, έστω και μία, αν θέλω να αποκτήσω πάλι ότι πέταξα ή έχασα, και να βρω τελικά τον εαυτό μου και το Χριστό μου.
Είμαι χριστιανός δήλωναν πολλοί μάρτυρες της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως. Απόδειξη τέλειας πίστεως εις Χριστόν ήταν και είναι μόνο το μαρτύριο. Η Εκκλησία του Χριστού όταν καθιερώνει ένα θυσιαστήριο τοποθετεί στην Αγία Τράπεζα μόνο οστά Μάρτυρος και όχι Αγίου ή Οσίου κλπ.
Εμείς [εσύ]σήμερα έχουμε [έχεις] καθόλου αποδείξεις πίστεως: Όχι τι λέμε προφορικά. Αλλά πρακτικά και με έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου