Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

ΜΑΣΚΟΦΟΡΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ - ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ, ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΝΝΑ



   Αυτά είναι τα τρία στοιχεία που απαρτίζουν, συνθέτουν, και συγκροτούν σήμερα τις σύγχρονες δυνάμεις, κράτη μικρά ή μεγάλα, συνασπισμούς εθνών και όποιων άλλων  δυνάμεων, ακόμη και τα άτομα. Τα ίδια τρία στοιχεία κατέχουν και τους συνασπισμούς θρησκειών και εκκλησιών. Από τα τρία αυτά στοιχεία κατέχονται και οι σύγχρονοι ποιμένες.  Το κάθε ένα από αυτά έχει και την καλή και την κακή πλευρά. Το κακό εγώ είναι τόσο έξυπνα κρυμμένο μέσα στον κάθε ένα μας το οποίο είναι δύσκολο να το εντοπίσουμε. Κανένας δεν δέχεται και δεν συμφωνεί αν του ειπείς: αδελφέ είσαι εγωϊστής. Θα προσπαθήσει να βρεί δικαιολογίες ότι δεν είναι. Το δεύτερο είναι το ξίφος η εξουσία, η δύναμη, η επιβολή επί όποιων  άλλων, οι οποίοι αναστενάζουν και εργασιακά και οικονομικά, και κοινωνικά και συνειδησιακά κλπ. από την απάνθρωπη εξουσία. Το τρίτο είναι η πέννα όπου διά μέσου της γραφής, δηλαδή των νόμων, οι οποίοι έχουν δύο όψεις, αφήνουν περιθόρια, παράθυρα κλπ, καθώς λέγει ο λαός, ή όποτε θέλει η γραφή του νόμου σε τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί, δηλαδή ο νόμος που είναι γραμμένος με την πέννα, χθες ο στυλός, σήμερα ο υπολογιστής, σε όποιο χαρτί. Είναι πιο απλά σαν συγκοινωνούντα δοχεία, δηλαδή το εγώ, το ξίφος και η πέννα. Στο χέρι του ανθρώπου, ή όποιου δυνατού, είναι πως θα χειρισθεί το εγώ, ή το εξουσιαστικό, ή το νομικό. Το σημαντικό είναι ότι, είναι ζήτημα παιδείας και αγωγής το οποίο οι σύγχρονες κοινωνίες δεν του έδωκαν την δέουσα προσοχή.       Επειδή σήμερα στον κόσμο δεν λειτουργεί η αγωγή και η παιδεία στον βαθμό και ρυθμό που ταιριάζει στον άνθρωπο, ο ίδιος άνθρωπος όχι μόνο υπολειτουργεί, αλλά παραλειτουργεί, παραφρονεί, παραλογίζεται, παραφέρεται, παραεκτρέπεται  όλο και προς την αντίθετι φορά. Ζούμε ήδη σε έναν άπιστο και διεστραμμένο κόσμο με το μέλλον απρόβλεπτο. Στην Ελλάδα η παιδεία έχει υποστεί πάρα πολλές μεταρυθμίσεις, [σε κάθε μεταρύθμιση όλο και κάτι σημαντικό αφαιρούνε]  με αποτέλεσμα όλο και να αποπροσανατολίζεται από την πορεία που θα την οδηγήσει στο λιμάνι του Ελληνισμού για κάθε ωφέλιμο ανεφοδιασμό.  Διότι το εγώ, το ξίφος, δηλαδή η εξουσία και η πέννα, δηλαδή ο νόμος, μέσα στον άνθρωπο έχουν αρρωστήσει. Τα ως άνω συστατικά αν λειτουργήσουν με βάση τις Αρχές και τις πνευματικές Αξίες θα ωφελήσουν τον άνθρωπο, αν όμως λειτουργήσουν έξω από τις Αρχές και τις Αξίες θα βλάψουν τον άνθρωπο σε βαθμό τον οποίο δεν θα συνέλθη ίσως ποτέ. Ως εκ τούτου εκ των πραγμάτων και των βλαπτικών κινήσεων και ενεργειών των τριών αυτών στοιχείων ο σύγχρονος άνθρωπος είναι άρρωστος, ενώ αυτός νομίζει το αντίθετο. Η Γραφή γράφει: ποιμένες έφθειραν τον αμπελώνα μου. Με ποία μέσα και εργαλεία και άλλα βοηθήματα οι ποιμένες της Εκκλησίας έφθειραν τον αμπελώνα του Κυρίου; Με τα παραπάνω αρπαγμένα από την ιστορία 3  βασικά συστατικά, και την παράχρηση αυτών από τους διαχειριστές ηγέτες και ποιμένες. Συνεπώς εξ’ αιτίας της κακής χρήσεως των πραγμάτων, τα παραπάνω λειτουργούν ελλειπτικά και ζημιογόνα για την τάξη, την ασφάλεια, την νομιμότητα, την παραγωγή και αυτάρκεια υγειών πνευματικών αγαθών, την συνύπαρξη, την ειρήνη και την ευημερία στον ταραγμένο κόσμο. Ενώ οι ηγέτες όλων των θεσμών έχουν τα προσόντα, τα κεφάλαια και τις προϋποθέσεις για να έλθη στον κόσμο η επιτυχία και η ευτυχία, δυστυχώς λόγω της κακής επενδύσεως αυτών, επιτυγχάνουν το αντίθετο, δηλαδή, να αυξάνη η αποτυχία και η δυστυχία στον κόσμο.
   1) Το εγώ το έκανε χρήση και ο Θεός στην Π. Διαθήκη, Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου…., και ο Χριστός λέγει,  Εγώ δε λέγω υμίν….., διά να στραφεί ο άνθρωπος προς τον Θεόν. Ο Θεός είναι ο μόνος που δικαιολογείται να κάνει χρήση το εγώ στον απόλυτο βαθμό, ως Κύριος=κυρίαρχος του σύμπαντος. Η χρήση του εγώ στον άνθρωπο αρχίζει από τον νου του και φτάνει μέχρι εκεί που τελειώνει η σωματική του χωρητικότητα, όχι πιο πέρα, δεν επιτρέπεται να ακουμπά τον πλησίον, διότι εκεί αρχίζει η τριβή που παράγει θερμό-τητα με αποτάλεσμα τη φθορά.
    2) Το ξίφος, (την εξουσία) του Θεού ως κεκτημένο δικό του δικαίωμα, την κυβέρνηση και την πρόνοια διά το Σύμπαν, έως τέλος του κόσμου δεν θα του το αποσπάση κανένας. Ο Θεός δεν θα παραδώσει τον πλανήτη στην καταστροφική μανία του διεστραμμένου ανθρώπου της νέας εποχής. Δικαιούται να εξουσιάζει το σύμπαν. Από μία απλή παρατήρηση βλέπουμε, με πόσο σωστή τάξη και ισοροπία  διατηρείται το Σύμπαν, πόση τάξη και αρμονία επικρατεί στο ζωϊκό και φυτικό κόσμο, παρά την φαινομενική για μας ανισορροπία ή αδικία.
    3) Την πέννα επίσης, την γραφή (ότι σχεδιάζεται διά της γραφίδος), και τον νόμο που έδωκε διά της σοφίας του ο Θεός στον άνθρωπο, το εισέπραξε στο μέγιστο ωφέλημο βαθμό. Η διάδωση του γραπτού Ευαγγελίου (πέννα), σε συνεργασία με την εξουσία (ξίφος), την κυριότητα του Θεού επί του κόσμου (εγώ), και με την υπογραμένη με το αίμα του πάνω στο σταυρό, υπόσχεση για την σωτηρία του, με τον σωστό προγραμματισμό κλπ. Οι νόμοι των ανθρώπων είναι όλο λάθη, όλο κενά, αδυναμίες εφαρμογής, όλο ελλείψεις, με συνέχεια την αναπροσαρμογή και αναθεώρηση, ή και κατάργηση αφού δεν αντέχουν στο χρόνο. Ο νόμος του Θεού από αρχής μέχρι τέλους είναι ο ίδιος χωρίς απολύτως καμία αλλαγή, αφού δεν υπάρχει καμία έλλειψη και καμία αδυναμία.
    Αυτό το τρίπτυχο (3) με το οποίο ικάνωσε ο Θεός τον άνθρωπο, αν δεν το αλλοίωνε ο άνθρωπος  με τις δικές του εγωϊστικές παρεμβάσεις πόσο διαφορετικά θα ήταν ο κάθε ένας από εμάς, καθώς και όλος ο κόσμος. Δυστυχώς ο παρασυρόμενος άνθρωπος από την πονηρή διάθεση, μετάλλαξε το ΕΓΩ, [το αρχηγικό ή εξουσιαστικό], το ΞΙΦΟΣ [το κυβερνητικό], και την ΠΕΝΝΑ που είναι η γραφή διά της αγωγής και των νόμων. Σημερα παρατηρούμε έναν διεστραμμένο εγώ, μία διεστραμμένη εξουσία, και μία διεστραμμένη πέννα που γράφει ανάποδα, αντίθετα και αντίστροφα και ανάστροφα. Απορεί ο αγαθός στην καρδιά και στον νου σημερινός νέος  άνθρωπος και εξίσταται μονολογόντας: τελικά αυτός είναι ο όμορφος κόσμος που μου υποσχέθηκαν; Μου υποσχέθηκαν ευτυχία και εγώ εισπράτω δυστυχία, γιατί; Γιατί με φόρτωσαν δύο κόσμους; Έναν κακό και έναν καλό; Δυστυχώς έτσι είναι (νέε μου) αδελφέ, δύο είναι οι κόσμοι, δύο είναι οι σοφίες, δύο είναι οι δρόμοι, δύο είναι οι πόρτες της ζωής, δύο φύλα ανθρώπων, ζώων, πτηνών, και ερπετών υπάρχουν, δύο όψεις του νομίσματος, δύο επιλογές, ναι ή όχι, ημέρα-νύχτα, ζεστό-κρύο, γλυκό-πικρό, πίστη-απιστία, συγκατάθεση ή άρνηση, σεβασμός –ασέβεια, αγάπη –μίσος,  κλπ. Μάθε ο ένας σε ωφελεί και ο άλλος σε βλάπτει. Εσύ επέλεξε αυτόν που είναι για το καλό σου. Δυστυχώς αυτή την κληρονομιά παιδιά μου σας αφήσαμε.  Το ξέρω, με ένα ή πολλά  σ υ γ γ ν ώ μ η ν  δεν σε καλύπτω. Τουλάχιστον έρχομαι ταπεινά εμπρός στο κάθε νεώτερο από εμένα και  του  φωνάζω από τα βάθη της καρδιάς μου,   σ  υ  γ  γ  ν  ώ  μ  η  ν   ελπίζοντας να με  σ υ γ χ ω ρ έ σ ε ι  ακόμη και να με φτύση, θα πρέπει να του ειπώ  ε υ χ α ρ ι σ τ ώ, αυτός ο μισθός  μου πρέπει. Είναι αγνές και αθώες οι ψυχές των νέων. Ημών των ενηλίκων είναι ακριβώς το αντίθετο. Βεβαίως υπάρχει ένα μικρό ποσοστό, μικρώ και μεγάλων που εξαιρείται. Απόδειξη αυτών που γράφω είναι το ότι ο Χριστός μακάρισε τα παιδιά (και όχι μόνο) με την αθώα ψυχή, νου, καρδιά και όχι τους μεγάλους, εκτός ολίγων. Εάν δεν γίνετε είπε, σαν τούτα τα μικρά παιδιά δεν θα κληρονομίσετε την βασιλεία των ουρανών. Διά τούτο ήλθε αδελφέ πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ο Χριστός εις τον κόσμον, με το δικό του εγώ, τη δικό του ξίφος, την μάχαιρα, την άνω σοφή εξουσία, και τη δική του πέννα, την γραφή την Αγία. Εσάς τις νέες γενιές θα σας παρουσιάσουν έναν άνθρωπο ο οποίος θα είναι κακέκτυπο αντίγραφο του Χριστού, ο οποίος θα κατέχεται από το εγώ του Σατανά, καθώς και το ξίφος, μα και την πέννα. Ήδη γίνονται οι πρώτες δοκιμές πιλοτικά και στις τρείς αυτές δυνατότητες. Το δικό μας εγώ μαζί με τα άλλα δύο, ξίφος και πέννα μόνο κακό προξενούν και σε εμάς και στον συνάνθρωπο και στη φύση. Ας τα πετάξουμε λοιπόν τα δικά μας και ας ταπεινωθούμε λίγο, εμείς θα κερδίσουμε. Για να μην βρεθής στην δύσκολη θέση και να ειπείς,  ν έ ε   ά ν θ ρ ω π ε, τελικά ποιόν να ακούσω, ποιόν να πιστέψω,  Τ Ε Λ Ι Κ Α   Π Ο Ι Ο Σ    Ε Χ Ε Ι    Δ Ι Κ Α Ι Ο;  Μάθε άνθρωπε να ακούς, να ρωτάς και να παραδειγματίζεσαι, για να επιλέγεις ωφέλιμα, έξυπνα. Ποιόν;  Μόνο τον   Χ  Ρ  Ι  Σ  Τ  Ο     κανέναν άλλον. Ο μόνος διαχρονικός φίλος όλων μας. Δεν πρόδωσε κανέναν, μα κανέναν φίλο του στα δύο χιλιάδες και τόσα χρόνια. Τους εχθρούς του τους αφήνει να τον σταυρώνουν ακόμη και σήμερα. Να είσαι βέβαιος ότι δεν θα προδώσει ούτε εσένα. Φτάνει πρώτα να τον πιστέψεις και να κάνης κάτι, όχι για εκείνον, αλλά για σένα. Εκείνος δεν έχει καμία ανάγκη, εσύ έχεις, εσύ τον χρειάζεσαι. Βάλε μια φωνή από καρδιάς, σε ακούει όπου και να είσαι, όποιος και να είσαι, ότι και να είσαι.

              χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ   ή   ΣΚΛΑΒΟΙ   και   ΔΟΥΛΟΙ               ΙΟΥΝΙΟΣ    2015
              χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

   Ο  Θεός  προίκισε τον άνθρωπο με το αγαθό της σκέψης, της βούλησης, της επιλογής, και της απόφασης. Αυτή είναι μία από τις πολλές ικανότητες που ο άνθρωπος καλείται στη ζωή του τακτικά να  αξιοποιήσει ανάλογα, αλλά προς το ίδιον και το κοινό και πνευματικό και υλικό «συμφέρον». Μαζί με το αγαθό αυτό έδωκε δώρο την ελευθερία. Είναι σαν να είπε ο Θεός: άνθρωπε πάρε από εμένα ότι το καλλίτερο έχω για σένα να δώσω, εσύ τώρα είσαι ελεύθερος  να αξιοποιήσεις, να επενδύσεις και να χειριστείς  τα όποια ζητήματα στη ζωή σου, (ιδίως το πνευματικό θέμα) με σοβαρότητα, με εργατικότητα, με ειλικρίνεια, με ευθύνη διά το μέλλον της ύπαρξης και της συνέχειας (διότι η βιολογική κατάστασή μας κάποτε έχει ημερομηνία λήξης) της ζωής σου. Όλο αυτό το κεφάλαιο (το οποίο καλούμαστε να αξιοποιήσουμε ο κάθε ένας από εμάς) ο κόσμος το ονομάζει Δημοκρατία με όρους και νόμους. Η Γραφή λέγει: ο άνθρωπος κάτω πό τον νόμο είναι ελεύθερος. Χωρίς νόμο είναι αιχμάλωτος στα πάθη και εξαρτημένος. ο νόμος βάζει όρους και όριο στη σοβαρότητα, στην εργατικότητα, στην όποια επένδυση, κλπ, διαφορετικά σιγά-σιγά παρασυρόμαστε στην  α ν α ρ χ ί α, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον άνθρωπο. Αυτή παρέχει και προστάζει  περίπου τα ίδια, όπως σκέψη, επιλογή, θέληση, απόφαση, αξιοποίηση, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, ήθος, ευθύνη και ελευθερία. Εμείς ως απόγονοι της ενδόξου Ελληνικής φυλής και του Ελληνικού πνεύματος, από τους χριστιανούς, όσοι είναι πιστοί, (διότι έχουμε πάρα-πάρα πολλές κατηγορίες πιστών ή όλοι νομίζουν πως άμα ονομάζονται χριστιανοί είναι ταυτόχρονα και πιστοί) βαρυνόμαστε ετούτα τα δύσκολα χρόνια ενώπιον της ιστορίας, της συνέχειας που κινδυνεύει η πατρίδα μας και η πίστη μας η ορθόδοξη, να αναλάβουμε υπεύθυνα και στις πλάτες μας, βαρύ φορτίο για την πατρίδα, για την πίστη και για τους απογόνους μας. Ο Θεός άφησε τότε τον άνθρωπο ελεύθερο για να αποφασίσει για τον εαυτό του, χωρίς να τον επηρεάσει στο παραμικρό. Σήμερα, ο επιρεασμός δηλαδή επιβάλλεται διά «ροπάλου» μάλλον μέσω των Μ,Μ,Ε. Ο  Θεός σέβεται την όποια επιλογή του ανθρώπου, ο οποίος έχει αφεθεί ελεύθερος να αποφασίζει διά τον εαυτό του. Ο τάχα «πολιτισμένος και προοδευτικός» κόσμος, δηλαδή η Δύσις ( η οποία ήδη έχει βασιλέψει και πάμε για το σούρουπο) πόσο σέβεται τον άνθρωπο; Πόσο εργάζεται για το καλό του ανθρώπου; Οι κάθε λογής επιλογές και αποφάσεις της, όποιες και να είναι επειδή έχουν συνέχεια για εμάς, μαζί με εμάς, χρειάζονται συνέπεια, σκέψη, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και όχι προχειρότητα. Πολλές φορές για την ιστορία, αποφάσεις που πάρθηκαν υπό εξάρτηση και (εν θερμώ) ας πούμε και όχι με καθαρό Νου,  μάλλον ζημίωσαν παρά ωφέλησαν. Αιτία του αποτελέσματος ήταν, πόσο καθαρό Νου είχαν, πόσο  ώριμα, υπεύθυνα, και ελεύθερα επέλεξαν και αποφάσισαν. Η κάθε απόφαση στη ζωή μας ακολουθείται από το ανάλογο κόστος, το συν ή το πλην. Ο άνθρωπος πολλές φορές έχει φανερώσει ότι, πολλές εύκολες αποφάσεις τις παίρνει δύσκολα και πολλές δύσκολες αποφάσεις τις παίρνει εύκολα. Όχι όμως όλες. Παλιά οι άνθρωποι όταν ερωτούνταν διά σοβαρά ζητήματα για το μέλλον της ζωής τους, γνώριζαν ότι έρχονται δύσκολες ημέρες , όχι για τρέχοντα καθημερινά θέματα, αλλά ακόμα και για την ίδια την ύπαρξη της ζωής τους. Ίσως  χρειαζόταν να δώσουν και την ίδια τη ζωή τους. Εκείνος τότε ο άνθρωπος ήξερε, είχε παιδαγωγηθεί να δίνει να προσφέρει, ενώ ο σημερινός έχει παιδαγωγηθεί μόνο να παίρνει, να θυσιάζει, όχι να θυσιάζεται, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας. Η Διδαχή της ΘΥΣΙΑΣ έχει εκλείψει από το παιδαγωγικό πρόγραμμα και σύστημα. Σήμερα η παγκόσμια «πολιτισμένη» αγωγή προτρέπει να θυσιάζεις όχι μόνο άτομα, αλλά ΛΑΟΥΣ, ΦΥΛΕΣ και ΕΘΝΗ. Από την ιστορία γνωρίζουμε τι έπραξαν τοπικά οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη, οι Ευρωπαίοι στην Αμερική, Αφρική και Ασία. Οι Ευρωπαίοι στις αποικίες που κατέκτησαν, εξαφάνισαν αρκετές φυλές και λαούς, καθώς γνωρίζουμε και άλλες περιπτώσεις  γενοκτονιών, όπως Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων τον εικοστό αιώνα. Που είναι οι απόγονοι εκείνων των Φυλών ή Λαών ή Εθνών; Μπορούν να μας απαντήσουν οι Ευρωπαίοι; Κάποιοι λαοί αφανίσθηκαν από το πρόσωπο της γης, μάλλον όχι από μόνοι τους. Σίγουρα είναι και αυτό στο πρόγραμμα που επιβάλουν στο να ξεχάσουν οι Λαοί την ιστορία τους. Ίσως επιδιώκουν να εξαφανίσουν από την παγκόσμια ιστορία τις μαύρες σελίδες που έγραψαν οι ίδιοι με το αίμα των λαών των αποικιών που κατέκτησαν. Αυτοί είναι οι Ευρωπαίοι!!! Θαυμάστε τους!!! Αντιγράψτε τους!!! Γίνεστε ίδιοι με αυτούς!!! Μπράβο Έλληνες του 21 αιώνα!!!. Μήπως επειδή τους ονομάζουμε Δύση, είναι πραγματικά δύση; Ενώ εμείς περιμένουμε από αυτούς την Ανατολή;  Παλιά κυρίαρχη θέση είχε το ηθικόν ως σκοπός της ζωής, δυστυχώς σήμερα εκείνη τη θέση την πήρε το οικονομικόν. Ο κόσμος αφέθηκε όλος στο οικονομικό ζήτημα. Παλιά ο κόσμος συναλλάσσονταν με αντικείμενα πράγματα με πραγματική αξία. Σήμερα συναλλάσσονται με την χάρτινη αξία. Η εφεύρεση της χάρτινης αξίας, δηλαδή του χάρτινου χρήματος ήταν η πιο μεγάλη απάτη για εκμετάλλευση του κόσμου και της εξαγοράς του. Έφυγε από τις συναλλαγές η αντικειμενική αξία,  (π.χ. ο χρυσός) ήλθε η αξία του χάρτινου, σου δίνουν χαρτί (που δεν έχει καμία αντικειμενική αξία) και σου παίρνουν ότι υλικό. Θα ακολουθήσει η τρίτη φάση  η α-χρήματη η α-χάρτινη ή πλαστική συναλλαγή, την ζούμε ήδη, (παίρνοντας το όνομα από την πλαστική κάτρα) δηλαδή ούτε έστω και χαρτί, άλλως πως θα οδηγήσουν τους Ορθοδόξους στο σφράγισμα. Θα έλθει ημέρα που ο άνθρωπος θα τρώγει και πλαστικές κάρτες; Σήμερα το κέρδος έχει κατασκευάσει τέτοια υποδομή μέσα στις κοινωνίες των Εθνών, που έχει άνετα την δυνατότητα, να αλλάζει, να ρυθμίζει να προγραμματίζει,  να κατευθύνει σκέψεις, και συνειδήσεις, και να επηρεάζει αποφάσεις, ώστε «δημοκρατικά» κατά τα φαινόμενα, να ακολουθεί το αποτέλεσμα που τα σκοτεινά συμφέροντα επιθυμούν. Ο σημερινός άνθρωπος είναι εύκολο θύμα, (δεν βλέπετε ότι στην καθημερινότητα όλοι ψάχνουν να βρουν ένα θύμα)  διότι έτσι τον έφτιαξε και έτσι τον θέλει τον άνθρωπο το οικονομικό σύστημα. Ένα μάθημα που θα έπρεπε να απαιτήσουν οι προγραμματιστές και μεταρυθμιστές παιδαγωγοί (αν υπάρχουν στο παγκόσμιο στερέωμα) είναι αυτό  της   θ υ μ α τ ο λ ο γ ί α ς   ώστε ο άνθρωπος να μην καθίσταται εύκολη λεία για τον κάθε εκμεταλλευτή. Η παγκόσμια  (όχι πλέον σε εθνικό επίπεδο) προπαγάνδα οργιάζει. Υπάρχει παγκόσμιο σύστημα ψεύδους, απάτης, υποκρισίας, εκμετάλλευσης, μη διατηρώντας καμία ισορροπία, πράγμα που στη φύση υπάρχει, ο δε «πολιτισμένος» κόσμος  στερείται. Ο πολιτισμένος (αν είναι αυτός πολιτισμός) κόσμος (ιδίως ο λεγόμενος Δυτικός), υποβάθμισε το άτομο και από  αξία και προσωπικότητα το μετέτρεψε σε μάζα, σε όχλο, σε αριθμό, το οποίο πολύ εύκολα άγεται και φέρεται. Η ελευθερία, η βούληση, η ευθύνη, είναι αρρωστημένα. Έρχονται όλα από έξω, όπως το πικρό χάπι, με επικάλλυμμα ζάχαρης, ή όπως υπόσχεται ο γιατρός [δεν είναι πικρό, δεν πονάει λέγει σε έναν βιολογικά και πνευματικά μελλοθάνατο ασθενή. Βεβαίως έχουμε Ευρωπαίους, μα και Παγκόσμιους φιλέλληνες. Πόσοι δε από αυτούς τελικά αποδείχθηκαν όχι φιλέλληνες αλλά ανθέλληνες και τυχοδιώκτες. Βεβαίως έχουμε και εχθρούς Ευρωπαίους μα και Παγκόσμιους. Οι φίλοι μετριούνται στα δάκτυλα, οι εχθροί όμως δεν μετριούνται. Η δική μας η Ελληνική ιστορία μας λέγει ότι οι Ευρωπαίοι (ας αφήσουμε έξω τους άλλους για την ώρα), έκλεψαν από την Ελλάδα ότι πολιτισμό είχε, αυτόν επιδεικνύει στα Μουσεία της, από αυτόν εισπράττει δισεκατομμύρια τον χρόνο, διότι δεν έχει τίποτα δικό της. Εμείς ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε και ΕΛΛΗΝΕΣ πρέπει να μείνουμε. Η Ελλάδα δεν είναι Ευρωπαϊκή, η Ευρώπη, ναι, είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Αυτοί οι Ευρωπαίοι με μία λέξη ονομάζονται Φράγκοι, και ντρόπιασαν το Ελληνικό πνεύμα, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, διότι και οι γλώσσες τους ΕΛΛΗΝΙΚΗ καταγωγή έχουν. Ακριβώς όπως υποβάθμισαν την Ελληνικότητα, έτσι υποβάθμισαν και την Χριστιανικότητα.
     Για να θυμηθούν οι γεροντότεροι (γιατί μάλλον ξεκούτιαναν) και να μάθουν οι νεώτεροι, οι Φράγκοι διέλυσαν την  Ρ Ω Μ Α Ι Ϊ Κ Η   ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, καταλαμβάνοντας  και καταλύοντας την πολιτική  και στρατιωτική εξουσία, καθώς και την νόθευση της Χριστιανικής Πίστεως.
     Τον 10 και περί αυτόν αιώνα διαμέλισαν την ως τότε ορθόδοξη χριστιανική πίστη.
     Πρώτον τον 13 αιώνα και συγκεκριμένα το 1204 με τις Σταυροφορίες κατέκλεψαν και ρήμαξαν την Ανατολή για πολλές δεκαετίες αφήνοντας πίσω ότι δεν ήθελαν.  Δεύτερη φορά το έπραξαν μετά το 1821 πήραν ότι άφησαν το 1204 και τρίτον αρπάζουν ότι έμεινε πάνω από τη γή και κάτω από αυτή, δηλαδή τον ορυκτό πλούτο, τον θαλάσσιο και τον εναέριο, τώρα όμως εθελοντικά και με την δική μας υπογραφή.
     Το 1453  μας παρέδωσαν με χαρά στους Οθωμανούς, για να μας εκδικηθούν, διά το οποίο δεν έχουν μετανοήσει.
     Τον 15 αιώνα και μετά η αναγένηση μόνο αναγέννηση δεν ήταν, ξαναδιχάζουν με τον αθεϊσμό  ότι χριστιανικό είχε μείνει στη Δύση.
     Το 1821 και μετά ως σωτήρες, μας επεβλήθησαν ως κηδεμόνες με Φράγκους  επιτρόπους και Φράγκο βασιλιά. Αφού έφυγε ο πρώτος άτεκνος βασιλιάς μας έστειλαν δεύτερον, δικός τους και αυτός. Από τότε σαν αποικία τους στην Ευρώπη πλέον και όχι στην Αφρική διορίζουν τον ανώτατο άρχοντα της γραικίας χώρας και όχι της Ελλάδος όπως εμείς οι Έλληνες πιστεύουμε.
     Το  1922 στη Μικρά Ασία δίνουν την χαριστική βολή, φοβούμενοι ανάπτυξη της Ανατολικής   Ρ Ω ΜΑ Ι Ϊ Κ Η Σ  Αυτοκρατορίας, συγχαίροντες τον νικητή Τούρκο. Πετάξαμε γι αυτούς πολύ ψηλά και έπρεπε να μας κόψουν τα φτερά για να πέσουμε πάλι στα χαμηλά.
     Το 1940 αντί για μερίδιο Νικητού στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων, με δική τους χρηματοδότηση (των Άγγλων Σιωνιστών με Αγγλικές λίρες)  δημιουργούν το εμφύλιο πόλεμο τον οποίον φόρτωσαν στην Ρωσία, καθώς και την Ρωσία συνέφερε.
     Πριν το 1947-1948 οι Άγγλοι μας πούλησαν στους Αμερικάνους, και έτσι αλλάξαμε, όχι κηδεμόνα αλλά αφεντικό.
     Το νέο αφεντικό για καλόπιασμα μας χάϊδεψε με αρκετά εκατομμύρια δολάρια      ( πάνε οι λίρες που ξέραμε, τώρα ήλθαν τα δολάρια)  για τα πολιτικά δρώμενα, για να φάνε οι προδότες.
     Αυτός ο καινούργιος αφέντης, για να μην έχουμε κανένα παράπονο, μας έστειλε και καινούργιο πνευματικό οδηγό τον Αθηναγόρα για Πατριάρχη, με τις πολλές πίστες καλά δασκαλεμένον.
     Το 1955, αφού το 1922 άδειασαν από Έλληνες την Μικρά Ασία, τώρα ήταν η σειρά της Βασιλεύουσας.
     Το 1960 διχάζουν την Ελληνική Κύπρο, την αποσπούν από την Ελλάδα και δημιουργούν χάριν Δυτικών συμφερόντων δεύτερο κράτος μέσα σε ένα κυρίαρχο κράτος. Την απόσπαση αυτή δυστυχώς την θέλησε και ο λαός και ο κλήρος της Κύπρου.
     Την δεκαετία 1960-1970 δημιουργούν οι φίλοι μας Φράγκοι τα γεγονότα στην Κύπρο το 1964-1965.
     Το 1967 πάντα οι Δυτικοί Σύμμαχοί μας, καταλύουν το άρρωστο πολίτευμα και προετοιμάζουν θυσιάζοντας όπως πάντα την Ελλάδα, χάριν ποίων; χάριν των Εβραίων,  τους οποίους έπρεπε να στηρίξουν στο πόλεμο των 6 ημερών του 1967 εναντίον των Αράβων, τι εμάς θα δυναμώσουν; όχι βέβαια.
     Το 1973-1974 «ήρθε » η ώρα να μας δώσουν τάχα τους καρπούς και τον μισθό για τα όσα υπέστημεν.  Ήλθε η Μεταπολίτευση. Έφεραν όλη την πολιτική και κομματική σαβούρα του παρελθόντος. Τους έφεραν ως «Σωτήρες», γιατί η προπαγάνδα, μας έπεισε ότι εκείνοι που κυβέρνησαν 7 χρόνια (τότε ήταν καλοί) την Ελλάδα, τώρα είναι εχθροί του λαού. Όταν τον λαό τον μετατρέψεις σε όχλο τον κυβερνάς εύκολα.
     Το 1981  μας έβαλαν στην Ε.Ο.Κ. σαν συνέταιρους!!! (παράξενο)  άραγε γιατί μας θέλουν; μήπως για να μας αφομοιώσουν να γίνουμε ένα με αυτούς; Το 1945 μας αρνήθηκαν το μερίδιο που μας ανήκε ως συν-νικητές και εταίρους  εναντίον του φασισμού και του ναζιζμού, τώρα γιατί άραγε μας καλούν και μας θέλουν ως συνεταίρους στην Ε.Ο.Κ.; να μας δώσουν ότι μας πήραν; Όχι βέβαια, αλλά να μας πάρουν ότι ξέχασαν κάποτε να πάρουν.
     Το 2000 (αφού μας μάθανε να τρώμε, να πίνουμε, να σκεφτόμαστε κτλπ. όπως αυτοί , οι Φράγκοι δηλαδή )  μας κάνουν την χάρι έστω και παράτυπα (ζημιώθηκαν κατά κάποιο τρόπο, αυτό πιστεύουν εκείνοι) για να είμαστε και υποχρεωμένοι μας κάνουν να πιστέψουμε ότι αυτοί έχουν νόμισμα με αξία, που μετράει στην παγκόσμια οικονομία, πράγμα που δεχτήκαμε με χαρά σαν όχλος που ήμασταν και είμαστε.
     Το 2009  (πάλι σαν όχλο) μας έπεισαν ότι το υποσχόμενο ευημερία και ανάπτυξη κλπ. έληξε! Το ευρώ το χαρίκαμε μόνο 9 χρόνια για να «φάνε» ευρώ πολλοί και να πλουτίσουν λιγότεροι. Εδώ τώρα και 15 χρόνια, (αφού θεωρήσαμε την δραχμή ως άχρηστο και ζημιογόνο νόμισμα) το «ακτύπητο» ευρώ οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα και έπρεπε να πληρώσουμε τα σπασμένα και τα φαγωμένα από άλλους, όχι πάντως από τον όχλο, δηλαδή τον Ελληνικό λαό.
     Έχω κάποιες ερωτήσεις για μένα, πράγμα που κάνω και σε εσένα φίλε μου, καλείσαι να δώσεις  την απάντηση. Εσύ τι λες; συμφωνείς;
     Μας  δέχτηκαν στην  Ευρώπη για να μας βοηθήσουν; Από ότι φάνηκε νομίζω ΟΧΙ.
     Επέβαλαν το Ευρώ για να ενισχύσουν την Ελληνική οικονομία; (τότε γιατί χρεοκοπήσαμε).  Βεβαίως ΟΧΙ.
     Δημιούργησαν τον συνεταιρισμό της Ε.Ο.Κ. για τους φτωχούς λαούς; ΟΧΙ  βέβαια. Μάλλον για να ριμάξουν αρπακτικά ότι έχουν οι λαοί.
      Η Ευρώπη συνεταιρισμός είναι. Οι Η.Π.Α. (Αμερική) συνεταιρισμός είναι, δεν είναι όμως έθνος όπως τα Ευρωπαϊκά έθνη, δι’ αυτό αντέχει ακόμη επειδή κάποιοι την διατηρούν επ’ αόριστον. Στην Αμερική (ΗΠΑ) δύσκολα θα φυτρώσουν κινήματα εθνικισμού, διότι δεν υπάρχει Έθνος, αλλά πολυεθνισμός ξεθωριασμένος. Η   Ε.Σ.Σ.Δ. συνεταιρισμός ήταν, δεν άντεξε, στα 70 χρόνια διαλύθηκε. Πολλά κράτη ήταν συνεταιριστικά, όπως η ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ πρόσφατα η οποία διαλύθηκε, επίσης η Γερμανία έχει περίπου 17 εταίρους, η Αγγλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Τουρκία το λιγότερο 5 εταίρους, και άλλα κράτη συνομοσπονδίες με κάποιες αυτονομίες  είναι και κρατιούνται βάσει αρχών και νόμων, είναι όμως πάνω από ΕΝΑ, αυτό έχει σημασία για το μέλλον των εθνικοτήτων. Η Ελλάδα μέχρι σήμερα είχε μόνο μία Μουσουλμανική μειονότητα, αργότερα θα προκύψουν το λιγότερο 5. Όπου είναι έρχεται και η σειρά όλων των Εθνών να γίνουν πολυεθνικά, όπως μιλάμε για πολυπολιτισμικά. Αυτή η μέθοδος δοκιμάστηκε πολλές φορές στην ιστορία.
     Πρόκοψε ποτέ ο οποιοσδήποτε παρόμοιος συνεταιρισμός;  ΟΧΙ κανένας. Η Κοινωνία των Εθνών Κ.Τ.Ε. μετονομάσθηκε σε Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, Ο.Η.Ε.
     Αναβάθμισαν στην Ελλάδα την Γεωργία τα οικονομικά πακέτα; ΟΧΙ.
     Συστηματικοποίησαν την κτηνοτροφία;  Ώστε να  γίνει  πιο παραγωγική και ποιοτική ; βέβαια ΟΧΙ. Αντίθετα οι Έλληνες καταναλώνουν 80% εισαγώμενο κρέας.
     Έγινε η Ελλάδα πιο βιομηχανική από ότι ήταν την δεκαετία του 1970; ΟΧΙ.
     Έγινε η βιομηχανία της αλιείας πιο εξαγωγική; Βεβαίως και ΟΧΙ.
     Μήπως τα τουριστικά επαγγέλματα; ΟΧΙ.
     Μήπως έλυσε η Ευρώπη το πρόβλημα της Άμυνας, της Ανεργίας; Της λαθρομετανάστευσης; ΟΧΙ βέβαια.
     Υποστηρίχτηκε ο μικροεπαγγελματίας; ΟΧΙ. Όλα τα μικρά επαγγέλματα έκλεισαν και θα κλείνουν.
     Τα τελευταία 40 χρόνια έχουμε έστω και έναν Ελληνόψυχο Κυβερνήτη; ΟΧΙ.
     Θυμάσαι κανένα ΟΧΙ εκτός από εκείνο του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου, του Μάρκου του Ευγενικού  και του Ι. Μεταξά το 1940 έως σήμερα; ΟΧΙ.
     Ο κάθε εξαγορασμένος, ο κάθε πουλημένος, ο κάθε δούλος ηγέτης πολιτικός ή θρησκευτικός, είναι δυνατόν να ειπεί ποτέ όχι; Και βέβαια ΟΧΙ
     Θα σου δώσει την κάτρα η τράπεζα για 50 ευρώ την εβδομάδα, θα ειπείς,  όχι, δεν την παίρνω; ΟΧΙ.
     Θέλεις να  ντροπιάζουν και να εξευτελίζουν το Έθνος σου; Πιστεύω πως ΟΧΙ.
     Αισθάνεσαι αδελφέ ελεύθερος; ΟΧΙ.
Σου είπαν ποτέ ότι από το 1821 έως σήμερα δεν είμασταν ποτέ ελεύθεροι; ΟΧΙ.
     Αν σου ζητούσαν τη ελευθερία σου, την πατρίδα σου, την πίστη σου, αντί κάποιας ανταμοιβής θα την έδινες;  ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
     Γιατί αυτοί που κυβέρνησαν έως το τέλος του 2015 έβαλαν ως ενέχυρο την πατρίδα σου; (γη, ουρανό, θάλασσα, αέρα, ορυκτό πλούτο, ακόμα εσένα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, δικά τους ήταν;) για πολλές δεκαετίες; συμφωνείς με τις προδοτικές ενέργειες αυτές;  ΟΧΙ βέβαια.
     Δεν θα έπρεπε να σε ρωτήσουν;  Και τότε που σε ερωτούνε τι απαντάς; ΝΑΙ ή ΟΧΙ;  Αρνί για σφαγή είσαι; ΟΧΙ.
     Αυτή η οικονομική σφίξη μήπως, για σκέψου, μυαλό έχεις, καθώς γνώση και εμπειρία, μήπως μας οδηγήσει σε αποικιοποίηση και εξάρτηση χειρίστης μορφής στο άρμα της παγκοσμιοποίησης και τελικά στο σφράγισμα της «μελλοντικής» πολιτείας του αντίχριστου;
    Μάθε ότι, ούτε Έλληνες μας ονομάζουν παρά γρεκούς, ή γραικούς. Μάθε πως έως σήμερα έχουμε δύο ονοματα, ένα για εμάς στο εσωτερικό ΕΛΛΑΔΑ και ένα για το εξωτερικό  GREECE. Aυτό σημαίνει ότι για τον υπόλοιπο κόσμο είμαστε γραικοί και όχι ΈΛΛΗΝΕΣ. Τον Ελληνικό πολιτισμό τον πήραν, τους Έλληνες ευθέως δεν τους αναγνωρίζουν ως απογόνους των Ελλήνων. Ποτέ δεν μας θέλησαν ελεύθερους, αλλά πάντα σκλάβους.
                         Τι θα επιλέξεις    Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Σ    ή    Σ Κ Λ Α Β Ο Σ ;   

               ΑααααααααααααααααααααααααααΑααααααααααααααααααααααααααααααΑ
                                                       ΠΩΣ     ΑΦΥΠΝΙΣΘΗΚΑ
               ΩωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωΩωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωΩ

    Όλοι μας ερχόμαστε σε ετούτο τον κόσμο τυφλοί, εννοώ πνευματικά. Στην πορεία πρέπει να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε την όποια τύφλωση έχει ο κάθε ένας από εμάς. Εάν κάποτε έβλεπες, όπως έβλεπες και διαπιστώσεις ότι δεν βλέπεις καθαρά και σωστά, θα επισκεφθής τον οφθαλμίατρο για να ιδής καλλίτερα και καθαρά. Εάν στα πνευματικά διαπιστώσεις ότι ό πνευματικός δρόμος είναι λάθος, πάλι θα ανατρέξης σε βοήθεια, για να αποκαταστήσης την πνευματική τύφλωση. Δεν είναι κακό, δεν είναι λάθος, δεν είναι αμαρτία, παρά ξύπνημα, αναγνώρηση, ταπείνωση, μετάνοια, βελτίωση και απακατάσταση της πνευματικής τύφλωσης. Αμαρτία είναι να βλέπεις και να παραμένεις θέλοντας από μόνος σου τυφλός.  Ας σου ειπούνε, τώρα εσύ ξύπνισες, τώρα εσύ είδες, τόσα χρόνια δεν έβλεπες; Θα τους ειπείς, ναι αδελφέ δεν έβλεπα, τώρα βλέπω, τώρα έμαθα, τώρα ξέρω, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ας κάνει ο κάθένας μας αδελφέ (ή) κάπου-κάπου αυτοκριτική του εαυτούτου και ας ανανεώνεται και ας ανακαινίζεται, έτσι λέγει ο Απόστολος Παύλος, ημέρα με την ημέρα να ανακαινιζόμαστε. Και εγώ ομοιοπαθής με άλλους ήμουνα ή είμαι αλλά παρατηρώ για να καταλάβω τι ήταν αυτό που με ξύπνησε.

   Ήταν; το 1999 που ο κόσμος προετοιμάζονταν για την είσοδο στην νέα χιλιετία. Κυρίαρχο στοιχείο τότε ήταν τα μηνύματα ελπίδας έως απελπισίας.
   Ήταν; το  2000 που ο τότε μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ, Χριστόδουλος κάλεσε να επισκεφθεί την Ελλάδα ο πάπας Ρώμης (Ιωάννης Παύλος).
   Ήταν; το 2001 μήνα Μάϊο που επεσκέφθη ο πάπας την Ελλάδα με άκρα αστυνόμευση για έναν παγκοσμίου φήμης πνευματικό ηγέτη, για πρώτη φορά στην ιστορία, υποδεχόμενος από τον Αθηνών κ, Χριστόδουλο.
   Ήταν;  η ζύμωση στις καρδιές των πιστών για την πορεία της Ορθοδόξου πίστεως, που ο ένας πιστός παρακινούσε τον άλλον, για σχολιασμό των γεγονότων, μέσα από φυχωφελή κριτική, για την σωτηρία όλων μας.
    Ήταν; οι διαμαρτυρίες και οι συγγραφές των λογίων θεολόγων κληρικών και λαϊκών, επίσης ποιος δεν θυμάτε από τους τότε τις κινητοποιήσεις και τα Συλλαλητήρια σε Αθήνα και άλλες πόλεις .
   Ήταν; η πραγματικότητα  που έτρεχε και τρέχει με γοργό ρυθμό προς μία νέα πραγματικότητα, η οποία περέσυρε τον σύγχρονο άνθρωπο να τρέχει με τους δικούς της ρυθμούς και τις δικές της ταχύτητες της εποχής.
   Ήταν; η δρομολόγηση της νέας εποχής, η οποία προτείνει επιμένει και απαιτεί από τον άνθρωπο, να πετάξη ότι παληό και να αγκαλιάζει από τώρα και πέρα, ότι καινούριο του προσφέρουν αδιάκριτα.
   Ήταν; η ενεργοποίηση του προγράμματος για την νέα τάξη πραγμάτων, για πανθρησκεία, για παγκοσμιοποίηση, δηλαδή πολτοποίηση θρησκειών, πίστεων, εθνών, γλωσσών, πολιτισμών, κλπ.
   Ήταν; που ο οικουμενισμός που έκανε την εμφάνισή του τόσο απροκάληπτα και ξεδιάντροπα, ο οποίος  ας πούμε  με ξύπνισε από έναν πνευματικό λίθαργο και μία κατάσταση  πνευματικού εφησυχασμού.
   Τελικά ήταν οι άνθρωποι, οι ποιμένες; που ανερυθρίαστα ξασάλωσαν μέσα από παζάρια για να πουλήσουν σαν σε μειοδοτική δημοπρασία, (λες και είναι κληρονομιά του βιολογικού πατέρα τους), την ορθόδοξη πίστη ( όπως και την πατρίδα οι πολιτικοί) όσο πιο φτηνά στον εχθρό. Ήταν οι ερωτοτροπίες των ποιμένων με τους πάσης φύσεως αιρετικούς, (προκειμένου για μία φιλική συζήτηση με έναν ανάγωγο άνθρωπο είσαι αρνητικός, πόσο μάλλον όταν πρόκειται διά την πίστη σου) οι αγκαλιές και οι ασπασμοί ξεπέρασαν και τα ερωτευμένα νέα ζευγάρια που ασπάζονται στη μέση του δρόμου. Μάλλον όλα ήταν καθώς και άλλα που δεν είναι γραμμένα.



           OI   ΠΑΤΕΡΕΣ   ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ   ΑΓΩΝΑ   ΜΑΣ

   Οι Πατέρες καθώς γνωρίζουμε είναι πρώτυπα μελέτης, προσευχής, ερμηνείας, κανόνες πίστεως, στήλοι ορθοδοξίας,  εγγυητές της πίστεως επειδή έδωσαν για τη δική μας αποστασία και χρεωκοπία, ότι υλικό και πνευματικό δυναμικό κατείχαν. Συνιστούν οι Πατέρες να συστρατευτούμε ενωμένοι στον κοινόν αγώνα υπέρ της πίστεως, υπό την καθοδήγηση των οδηγιών αυτών. Διότι τα μέτωπα είναι δύο, το ένα της πίστεως [πνευματικοποίηση] και το άλλο της αποστασίας [υλιστικοποίηση]. Το ένα μέτωπο της πίστεως είναι το πνευματικό και είναι μόνο του. Το άλλο της αποστασίας ως αντίθετη φορά, δηλαδή, το υλικό είναι παλυμέτωπο, πολυκέφαλο, πολυδύναμο, ισχυρό. Μετά από τριάντα χρόνια διακονίας  στο χώρο της τρέχουσας [της πρακτικής καθημερινότητας] πίστεως διαπίστωσα ότι κυριαρχεί η ατομική σκέψη, γνώμη, επιλογή και απόφαση του πιο ισχυρού ποιμένα, παρά η συλλογική. Επικρατεί σε υπερβολικό βαθμό η υπερηφάνεια, η διαφωνία, η σύγκρουση και απόκλιση από το σκεπτικό των Πατέρων. Επικρατεί η παθητική πλάνη αρχικά, η οποία μετετρέπεται σε συνειδητή και ενεργητική αίρεση. Η πνευματική σχιζοφρένεια έφερε τον όσο πιστό χριστιανό, κληρικό και λαϊκό, να είναι σε μία διαρκεί διαφωνία [ατομικά ή και συλλογικά] στην κατανόηση και σχέση με τις Άγιες Γραφές.  Ο διχασμός και η διαίρεση [απομάκρυνση από το Χριστό] είναι σε πορεία αυξάνουσα, μάλλον χωρίς έλεγχο, φρένο και τέλος. Αντίθετα στο άλλο στρατόπεδο αναγνωρίζει κάποιος την μεγάλη συμφωνία, συνεργασία και συστράτευση μεταξύ εκείνων που ασχολούνται με την κάθε τέχνη και την κάθε επιστήμη. Σε ότι πνευματικό διαίρεση, σε ότι κοσμικό ενοποίηση=παγκοσμιοποίηση. Αυτό ήταν και θα είναι  το παράπονο και ο καημός των Πατέρων της Εκκλησίας έως το τέλος του κόσμου, ή έως ότου έλθη το ποθητό του Κυρίου, «μία ποίμνη είς ποιμήν». Διά την στάση μας αυτή έχουμε τους Πατέρες οδηγούς ασφαλείς οι οποίοι δικαιώνουν τον αγώνα των αποτειχισμένων αδελφών μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου