ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΔΑΧΗ

Κυριακή  της Αποκρέω

            Βρισκόμαστε εις την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου η οποία μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος ως σάρκα έχων και φθαρτή ύπαρξη θα αποθάνει. Όχι επειδή το θέλει ο Θεός αλλά επειδή ο ίδιος το επέλεξε διά των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας. Οι πρωτόπλαστοι με την παρακοή τους παρέσυραν όλο το ανθρώπινο γένος στην εξορία.  Εμείς έπειτα ως κληρονόμοι αυτών ακολουθούμε τα υποσχόμενα σε αυτούς από τον Θεόν. Μετά την παράβαση ο άνθρωπος εξορίσθηκε από τον τόπον της ευλογίας εις τον τόπον της κατάρας.

            Ως άλλος μετανάστης θα δοκιμασθεί σκληρά εις τον ξένον τόπον, από δε την παραμονή του και την συμπεριφοράς του εις την εξορία αυτή θα εξαρτηθεί η επαναφορά του εις τον τόπον της ευλογίας, όπου και θα αποκατασταθεί εις την προτέρα κατάσταση.

            Η παρακοή μας έστειλε στην εξορία, η μετάνοια μας επαναφέρει από την εξορία. Η  ημέρα η σημερινή μας υπενθυμίζει την ημέρα κατά την οποία θα έλθει ο ΧΡΙΣΤΟΣ διά να κρίνει το ανθρώπινο γένος, δηλαδή την Δευτέρα Παρουσία. Κατά την ημέρα αυτή άλλοι θα καταταγούν δεξιά και άλλοι θα καταταγούν στα αριστερά Του Κυρίου, οποιαδήποτε άλλη θέση και κατηγορία δεν θα υπάρξει. Λέγει κάποιος και φαίνεται πως έχει δίκαιο ότι, άνθρωπε ήθελες δεν ήθελες γεννήθηκες – θέλεις δεν θέλεις θα αποθάνεις – θέλεις δεν θέλεις θα κριθείς.

Στα τροπάρια της Κυριακής αν τα αναγνώσουμε προσεκτικά, συναντάμε 6 φορές τη φράση «βίβλοι ανοίγονται», που σημαίνει ότι η ζωή μας είναι γραμμένη σε κάποιο βιβλίο, στο βιβλίο της ζωής.  Επίσης 15 φορές συναντούμε τη λέξη «έργο» ή «πράξη», που σημαίνει ότι, όλα τα έργα του ανθρώπου καταγράφονται στο βιβλίο της ζωής που προαναφέραμε. Ακόμη 50 φορές διαβάζουμε την λέξη «κρίσις» που σημαίνει ότι, τα έργα, το λόγια, ακόμα και οι σκέψεις  των ανθρώπων θα κριθούν στο τότε παγκόσμιο δικαστήριο.  Όλα αυτά τα έργα, τα λόγια και οι σκέψεις των ανθρώπων είναι καταγεγραμμένα και καταχωρημένα στο βιβλίο της ζωής και θα κριθούν με την απόλυτη και τελεσίδικη ΔΙΚΑΙΑ κρίση του ΘΕΟΥ.

Η πλειοψηφία σήμερα των χριστιανών, κλήρου και λαού, πιστεύει και λέγει σχετικά με τα γραπτά περί κρίσεως ότι, ο Θεός είναι Θεός αγάπης και ως εκ τούτου είναι αδύνατο να υπάρξει σκληρός τιμωρός. Πιστεύουν οι δύστυχοι πως ο Θεός θα βρει τρόπους να τους δικαιώσει όλους. Αυτό το στηρίζουν στην παράδοση όπου αναφέρετε οτι κάποιες αμαρτωλές στον εδώ κόσμο ψυχές δικαιώθηκαν μετά από προσευχές, μνημόσυνα, τρισάγια και ελεημοσύνες. Και όλα αυτά διέρρευσαν στον κόσμο μέσα από όνειρα και οράματα. Αλλά στο κάθε όραμα ή όνειρο ή κάτι άλλο παρόμοιο μπορεί να κρύβεται και κάποιος άλλος παράγοντας. Ερωτά κάποιος, «Είναι δυνατόν ένα όραμα ή ένα όνειρο ή όποια άλλη ευαισθησία προσωπική να ακυρώνει μία ή πολλές εντολές του Θεού;» Είναι δυνατόν να αναπαυόμαστε και να εφησυχάζουμε σε παρόμοια, έστω και αληθινά φαινόμενα; Βεβαίως και όχι.  Εμείς κρίνουμε την επιφάνεια και αυτή  λανθασμένα πολλές φορές, ο Θεός όμως τότε θα κρίνει και την επιφάνεια και το βάθος όλου του ανθρώπου.

Το πιστεύω των χριστιανών όπως προείπαμε είναι ότι, ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο με την Αγάπη και όχι τη Δικαιοσύνη. Αυτή η πλάνη όμως των ανθρώπων καταρρίπτετε ολοκληρωτικά από την υμνογραφία της Κυριακής αυτής με το ότι, την λέξη αγάπη αναφέρεται μόνο μία φορά, στο τρίτο κεκραγάριο του εσπερινού.  Εκεί  ο υμνογράφος γράφει «…και της μερίδος αξίωσον των ηγαπηκότων σε…», δηλαδή να κάνει άξιους της ουρανίου βασιλείας αυτούς που τον αγάπησαν με τον τρόπο που Εκείνος αγάπησε, αναφερόμενος στην αγάπη του ανθρώπου προς Τον Θεόν και όχι στην αγάπη Του Θεού προς τον άνθρωπον. Η αγάπη λοιπόν του Θεού προς τον άνθρωπο είναι δεδομένη και την έχει υπογράψει ο Θεός με το αίμα Του επάνω στο σταυρό.  Την αγάπη Του αυτή ο Θεός την εξήντλησε προς εμάς, τώρα απομένει να εξαντλήσουμε και εμείς την δική μας αγάπη, πρώτα προς Αυτόν και μετά προς τον πλησίον μας ή και το αντίθετο.

Κατά την Δευτέρα Παρουσία Του Κυρίου Ιησού Χριστού θα επικρατήσει η   Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η  και όχι η   Α Γ Α Π Η. Ας σκεφτούμε κάτι απλό, είναι δυνατόν ποτέ ΘΕΟΣ ΚΡΙΤΗΣ να είναι άδικος, μερολήπτης και προσωπολήπτης; Βεβαίως και όχι. Το ότι ο άνθρωπος πιστεύει (λανθασμένα) πως ο Θεός θα κρίνει μόνο με την αγάπη τον άνθρωπο, αυτό είναι μία παγίδα η οποία σκοπό έχει να φέρει τον άνθρωπο σε πνευματική χαλάρωση, να μην αγωνίζεται (αφού η αγάπη του Θεού θα τον σώσει γιατί να αγωνισθεί;) και τελικά να χάσει την ψυχή του.

Επίσης μία άλλη καλοστημένη παγίδα την οποία έστησε ο πονηρός στον άνθρωπο είναι η εξής. Έπεισε λοιπόν τους ανθρώπους ότι ο Θεός-Κριτής θα κρίνει με βάση την Αγάπη και όχι την Δικαιοσύνη, άρα θα πρέπει να υπάρχει μπόλικη αγάπη στον κόσμο για να σωθούμε όλοι τελικά! Και έτσι δημιουργήθηκε ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. Παντού ακούγεται η λέξη αγάπη και έχει εξαφανιστεί εντελώς η λέξη δικαιοσύνη.  Με τέτοιες μεθόδους , από την μια θα υποβαθμισθεί η επιβολή και απονομή του ΔΙΚΑΙΟΥ, που σημαίνει ότι το όριο αυτό (περί δικαίου) θα το βάζει ο πιο δυνατός κάθε φορά (εξουσία πολιτική ή θρησκευτική) όπου και όπως τον συμφέρει. Ενώ από την άλλη τα περί αγάπης μηνύματα όλο και θα προβάλλονται ως λύση στα προκύπτοντα προβλήματα του δυστυχισμένου και ταλαίπωρου ανθρώπου. Μετά την χρονική περίοδο με τη βοήθεια της ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ οι λαοί θα ξεπέσουν σε παρακμή αξιών και μεγάλο έλλειμμα ήθους.     

            Ακριβώς με παρόμοιες και άλλες τακτικές σταδιακά θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τον χριστιανό άνθρωπο, με τον Θεό Του. Θα φροντίσει βέβαια να τον συνδέσει με τον ομφάλιο λώρο του αντιχρίστου ως θεό του. Αυτός δε θα αυτοεπιβληθεί ως δίκαιος αλλά θα λατρευτεί ως θεός. 

           Διά του επάρατου ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, θα πιστέψει το ανθρώπινο γένος ότι τα σχετικά με το Χριστό ήταν μία ουτοπία (κάτι σαν όνειρο και ψεύτικο)  στην οποία ο άνθρωπος λογικά είναι σωστό (άρα) και δίκαιο να μην ελπίζει, ως μη υπήρξαντα  και ελθόντα. Τότε οι άνθρωποι θα έχουν μόνο φυσική διάκριση (και αυτή πλανεμένη) των πραγμάτων. Η πνευματική διάκριση θα εκλείψει σχεδόν παντελώς.   

Θα κυριαρχεί πλέον η λογική, ο υλισμός, ο ορθολογισμός και η επιθυμία να χορτάσουν οι αισθήσεις του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα είναι νηστικός στις αισθήσεις, και θα γίνεται όσο περνούν τα χρόνια αχόρταγος. Αυτή την αχορτασιά του ανθρώπου θα εκμεταλλευτεί ο πονηρός ως μοναδική ευκαιρία με τα κατά φαντασίαν θαύματα. Οι αιρετικοί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ όλο και θα προετοιμάζουν το έδαφος καταλλήλως με την βοήθεια της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, της προπαγάνδας, της τεχνολογίας, της επιστήμης και ιδίως της κρατούσης «εκκλησίας». Έτσι μη υπάρχουσας πνευματικής διακρίσεως και χάριτος Του Θεού, οι Γραφή λέγει ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί. Όλοι δε αυτοί θα ονομάζονται ορθόδοξοι χριστιανοί, το πόσο ορθόδοξοι και χριστιανοί θα είναι αυτό είναι μεγάλο ζήτημα. Και επειδή (λέγει κάποιος) τότε μάλλον δεν θα υπάρχει άνθρωπος από τους ζωντανούς στη γη με σάρκα και αίμα ώστε να εκπροσωπήσει το ανθρώπινο γένος, στην πάλη με το αντίχριστο, ο Θεός φαίνεται πως θα επιστρατεύσει τους μη γνωρίζοντας θάνατον ΗΛΙΑΝ και ΙΩΑΝΝΗΝ  κατά άλλους και τον ΕΝΩΧ να εκπροσωπήσουν το ανθρώπινο γένος.     

            Πριν την τελική κρίση του κόσμου  και αυτοί που μετέστησαν εις τον ουρανό κάποτε, θα έλθουν και χωρίς εξαίρεση θα δοκιμάσουν τον θάνατο. Αφού συμβούν όλα τα παραπάνω και θα είναι ώριμος ο χρόνος θα έλθει ο ΚΥΡΙΟΣ προπορευομένου του Τιμίου Σταυρού συν των Αγγέλων και πάντων των Αγίων ίνα κρίνει ΖΩΝΤΑΣ και ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ.   Αμήν.