Ήταν δύο φιλενάδες. Μία ήταν μέλος της Εκκλησίας [ευσεβής] και μία [αδιάφορη] ήταν μέλος του κόσμου. Η κοπέλα της Εκκλησίας είπε στην φίλη της: στις 17 Ιουλίου θα πάω στο μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας στο Νησί, θέλεις να έλθεις και εσύ; Ναι είπε η κοπέλα, θα έλθω να κάνω και μπάνιο, ωραία θα είναι, το θέλω. Μετά τον εσπερινό η ευλαβής κοπέλα πήγε να εξομολογηθεί. Ή κοσμική κοπέλα περίμενε στο προαύλιο.
Σε λίγο ήλθε μία κοπέλα ντυμένη μοναχή την πλησίασε και της λέγει: Κοπέλα μου έρχεσαι για λίγο στην κουζίνα να με βοηθήσεις να πλύνουμε πιάτα και ποτήρια μια και έχουμε πολλές επισκέψεις; Βεβαίως λέγει η κοσμικιά κοπέλα από την Αθήνα. Πλένοντας τα πιάτα λέγει η μοναχή στην κοπέλα από την Αθήνα: εσύ εξομολογήθηκες; όχι δεν έχω κάτι να πω.
Μα εσύ πηγαίνεις σε χαρτορίχτρες, καφετζούδες, ταρώ, κλπ, ξέρεις εσύ. Την έκτρωση που έκανες και το κρατάς μυστικό; Μήπως πρέπει και εσύ να εξομολογηθείς; Σε λίγο η Αθηναία κοπέλα άρχισε να δακρύζει και λέγει στην μοναχή: εσύ ποια είσαι κυρία; διότι είχε άγνοια συμπεριφοράς στο χώρο των μοναστηριών. Εγώ είμαι ανεψιά του Γέροντα και μένω εδώ κοντά.
Η ευσεβής φίλη της αφού τελείωσε την εξομολόγηση, αναζήτησε την φίλη της και την βρήκε στην κουζίνα. Εν το μεταξύ η μοναχή χάθηκε. Τότε λέγει η κοσμική κοπέλα. Που είναι καλέ ο πνευματικός να πάω και εγώ να εξομολογηθώ; Η φίλη της την οδήγησε στον γέροντα και εξομολογήθηκε. Στο τέλος λέγει στον Γέροντα. Πάτερ γνώρισα και την ανεψιά σας. Ωχ πάλι ήλθε η Αγία στην μνήμη της δόξα σοι ο Θεός. Ήταν η Αγία Μαρίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου