Αφήγηση νεαράς γυναίκας: οι φίλες μου μου είπαν ότι θα πάνε στην Μύκονο για φωτογραφίσεις. Περί μόδας κλπ. Τις ακολούθησα και εγώ. Το πλοίο περνώντας από την Τήνο θυμήθηκε τις επισκέψεις που έκανε μικρό κορίτσι με την γιαγιά της, και αναπολώντας τα παλιά συγκινήθηκα. Φτάσαμε στην Μύκονο. Εκεί βρήκαμε τον κοσμικό εαυτό μας. Οι άλλες κοπέλες έκαναν φωτογραφίσεις κλπ. Αργά το μεσημέρι που ο ήλιος έκαιγε τραβήχτηκα πιο πέρα, από την παρέα μου, και παρέα την καυτερή αμμουδιά γδύθηκα και ξάπλωσα να κάνω ηλιοθεραπεία για να μαυρίσω, όσο θα ήμουνα στο νησί. Ξαφνικά από το πουθενά πλησίασε μία μαυροφόρα γυναίκα με μαντήλα τσεμπέρι και μακριά φορεσιά. Προσπάθησα να ρίξω κάτι επάνω μου, αλλά τι να έριχνα, και ανασηκώθηκα.
Γιατί [μου είπε η μαυροντυμένη κυρία] είσαι γυμνή κόρη μου, δεν γνωρίζεις, δεν σου είπαν ότι τον γιό μου τον έγδυσαν και τον εξευτέλισαν, πάνω στο σταυρό για να σώσει εσένα και όλο τον κόσμο;
Εμείς γνωρίζουμε ότι το ξεγύμνωμα είναι σταύρωμα του ίδιου του ανθρώπου. Δεν βλέπεται ότι οι εχθροί σας, έρχονται κατεπάνω στην Ελλάδα; Μόνο αν φορέσετε την Μετάνοια κορίτσι μου θα σωθείτε.
Εγώ το μόνο που ψέλλισα δειλά-δειλά ήταν: Είστε από το νησί; όχι κόρη μου, είμαι από το απέναντι νησί, και μου έδειξε την Τήνο. Αμέσως χάθηκε από τα μάτια μου. Εσύ αδελφέ βγάλε το συμπέρασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου