ΓΝΩΜΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

                                  ΤΟ  ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ  ΕΚΛΟΓΕΣ.

   

     Ως κοινωνικός φορέας, σύλλογος και αδελφότητα και τα μέλη του τα ανήκοντα μέσα στο ευρύτερο πολιτικό,  πνευματικό, εθνικό και κοινωνικό σύνολο Ελλήνων και χριστιανών, τολμά να  παρουσιάσει κάτι, έστω το ελάχιστο από την ανησυχία του στο φλέγον θέμα που λέγεται εκλογές. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος ανιδιοτελής φορέας ο οποίος να ενδιαφέρεται για τον Έλληνα, και τον Χριστιανό, αντιθέτως υπάρχουν πολλοί ιδιοτελείς φορείς που θυσιάζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες και τους Χριστιανούς στο βωμό του κέρδους και της όποιας φιλοδοξίας, φιληδονίας και φιλαργυρίας. Οι πολιτικοί ως τέκνα της μητέρας Ελλάδος [οι λεγόμενοι εθνοπατέρες] φέρονται απέναντί στα τέκνα της ως να είναι υιοθετημένα, οι δε πνευματικοί ποιμένες τους χριστιανούς τους  αποκαλούν στις εγκυκλίους των μεγάλων εορτών, «τέκνα εν Κυρίω αγαπητά» και  ανταποκρίνονται μόνο ως προς τα γραπτά λόγια με υπογραφή !!! η δε αγάπη όμως εκφράζεται όχι με λόγια αλλά με πράξεις αγάπης. Το πόσο τέκνα και αγαπητά είναι, οι ίδιοι οι χριστιανοί και ο Θεός το γνωρίζει. Δεν θα αναφερθούμε στην εκλογή και στην Δημοκρατία της Αθήνας, εμάς μας αφορά η πολιτική συμμετοχή και το πνευματικό κυρίως ζήτημα των εκλογών. 

   Περί εκλογής προσώπων  έχουμε παραδείγματα  από την ιστορία που μας ενδιαφέρουν και μας οδηγούν στο να εκλέγουμε και εμείς με το αντίστοιχο πνεύμα και σκεπτικό, καθώς και την ευθύνη της εκλογής. 1] Οι Απόστολοι εξέλεξαν με κλήρους μεταξύ πολλών, τους 7 Διακόνους που θα υπηρετούσαν την μικρή χριστιανική κοινωνία. Τα κριτήρια ήταν πίστεως και σύμφωνα με τις αρχές της διδαχής του Χριστού, ήταν ήθους, αρχών, οικογένειας, συμπεριφοράς, κοινωνικότητας κ.λπ. 2] Οι Απόστολοι σε εκλογή κληρικών όρισαν σώμα, πολιτική βάση την λέγουν σήμερα, [= πλήθος = ψηφοφόροι σήμερα], εκλεκτόρων να αξιολογούν και να εκλέγουν τους ποιμένες τους [τους θρησκευτικούς ηγέτες] οι οποίοι θα εμφορούνται από το πνεύμα της διδαχής του Χριστού. 3] Στην εκλογή των πολιτικών ηγετών  από την άλλη,  θα πρέπει οι πολιτικοί να εμφορούνται και να ζουν σύμφωνα με τις αρχές του Ελληνικού πνεύματος [καθώς και του χριστιανικού πνεύματος] όσον αφορά περί των ηγετών του Έθνους.  Αλλιώς  εκλέγουμε αντίχριστους ποιμένες και ανθέλληνες προέδρους, πρωθυπουργούς και βουλευτές, μάλλον βολευτές  σήμερα, στην πλειοψηφία τους. Η μειοψηφία είναι τόσο αναιμική μάλλον ανύπαρκτη.  Ένα δίλλημα και αίσθημα απάτης που κυριαρχεί σήμερα σε πολλούς ψηφοφόρους είναι : να πάω, ή να μην πάω να ψηφίσω, ποιο κόμμα να ψηφίσω, ποιον να ψηφίσω,  όλοι ίδιοι είναι,  όλοι άλλα λέγουν και άλλα κάνουν, στα εθνικά θέματα όλο υποχωρούμε, όλο χάνουμε, όλο και πουλάνε οι πρωθυπουργοί [σαν μιας χρήσεως] στην όποια χρονική θητεία τους, κανένας δεν ακούει την φωνή των Ελλήνων και δη χριστιανών κ.λπ. Το  παγκόσμιο πολιτικό σύστημα θέλει στο ανθρώπινο πολιτικό σκέλος πολίτες όχι δυναμικούς και ενεργοποιημένους, αλλά αδρανοποιημένους, παροπλισμένους, αδιάφορους, υποταγμένους και εξαρτημένους,    θέλει υποτακτικούς και δούλους χωρίς λογική, χωρίς παρατήρηση, χωρίς σκέψη, χωρίς γνώση, χωρίς αγωγή, χωρίς βούληση, χωρίς ελευθερία δικής τους επιλογής, χωρίς αξίες, έστω και στη βάση τους ανθρώπινες. Εσένα ως πολίτη να είσαι αδρανής. Τους   κομματικοποιημένους [κομματόσκυλα] τους θέλει να είναι  δυναμικοί και ενεργοποιημένοι. Είναι αυτοί που αυτοονομάζονται: του κόμματος. Ο ψηφοφόρος να είναι πάντα το θύμα και ο πολιτικός να είναι πάντα ο θύτης.  Το κόμμα φίλε μου είναι διαβολικό εφεύρημα. Ναι να είσαι πολιτικοποιημένος, να έχεις άμεση σχέση με την πολιτική διότι είσαι πολίτης οποιασδήποτε κοινωνικής τάξεως της πολιτείας και υπεύθυνος για όποιο πολιτικό αποτέλεσμα, ποτέ όμως κομματικοποιημένος και ποτέ να μην αφήνεις το μέλλον σου σε άλλους και δη πολιτικούς, ξενόδουλους, ξενοκίνητους, και εντολοαποδέκτες ξένων οδηγιών και συμφερόντων. Όταν οι σώφρονες πολίτες δεν συμμετέχουν στα πολιτικά και στα κοινωνικά δρώμενα, συμμετέχουν οι άφρονες κ.λπ. Το κόμμα όταν δεν συμφωνεί με τις αρχές του Έθνους είναι ιδιωτικό εργοτάξιο ξένων συμφερόντων και όχι Ελληνικών, διά τούτο σε όλα τα μικρά έθνη οι πυλώνες που στηρίζονται ιδιωτικοποιούνται, ενώ στα μεγάλα έθνη κρατικοποιούνται. Τα μεγάλα έθνη να παραμείνουν, τα μικρά να αφομοιωθούν από τα μεγάλα.  Ναι στο κόμμα που υπηρετεί την Πατρίδα μου, όχι στο κόμμα που προδίδει την Πατρίδα μου και την Πίστη μου. Ναι να είσαι αγνός, καθαρός, Έλληνας και Χριστιανός δηλαδή Ελληννοποιημένος, Εθνοποιημένος, πατριώτης, Χριστοποιημένος και Ορθοδοξοποιημένος, όχι όμως παγκοσμιοποιημένος. Όλοι οι λαοί αγαπούν την Πατρίδα τους και την όποια πίστη τους και καλά κάνουν, εσύ ο Έλληνας δηλαδή να μην αγαπάς την Πατρίδα σου και την Πίστη σου; Πολιτικοί που δηλώνουν δημόσια ότι είναι άθεοι, κ. Τσίπρας, κ. Γ. Παπανδρέου = Γιωργάκης, κ.α. ενώ άλλοι δηλώνουν ότι  θα συνεργαστούν [τάχα για το καλό της Ελλάδος] και με τον διάβολο ακόμη [Μακάριος, Ντόρα κ.α.] για να φέρουν εις πέρας τα αντίχριστα και ανθελληνικά κελεύσματα των όποιων αφεντικών τους, εσύ Έλληνα αν είσαι πατριώτης και χριστιανός θα τους ψηφίσεις αυτούς τους πολιτικούς και όσους εμφορούνται από τέτοιο δαιμονικό πνεύμα; Βασική αρχή είναι ο πολίτης να συμμετέχει στα της πολιτείας και να είναι πάντα παρών και ποτέ απών. Θα πρέπει πάση θυσία πάντα να συμμετέχεις στις εκλογές όποτε και να γίνονται. Συμμετοχή μετά από σοβαρή και υπεύθυνη αξιολόγηση των πολιτικών κομμάτων και των προσώπων με λογική και όχι με το συναίσθημα που εύκολα μας εξαπατά. Ψηφίζοντας άθεο ή μάλλον Χριστομάχο πολιτικό συ-στρατεύεσαι  και εσύ εναντίον του Χριστού, διότι εσύ με την ψήφο σου του άναψες το πράσινο φως να κάνει αυτά για τα οποία τώρα όψιμα και κατόπιν εορτής αντιδράς και διαφωνείς.  Ψηφίζοντας ανθέλληνα ή δυτικόφιλο κόμμα ή πρωθυπουργό  συ-στρατεύεσαι μαζί του, αφού εσύ με την ψήφο σου του έδωσες την άδεια εν λευκώ να εκποιήσει μειοδοτικά όσο θέλει, οποιοδήποτε εθνικό θέμα. Άρα μην διαμαρτύρεσαι αύριο για ότι κακό συμβεί στην Πατρίδα μας. Οι χριστιανοί επιβάλλεται να συμμετέχουν στις εκλογές πάντοτε για το καλό της πίστεως που λέγεται ορθοδοξία και της πατρίδος που ονομάζεται Ελλάδα, διότι αυτοί ζουν μέσα στα όρια της πίστεως και της πατρίδος. Χαθήκαμε [αφού δεν πηγαίνουμε να ψηφίσουμε] εμείς οι ψηφοφόροι, από τις εκλογικές διαδικασίες και δεν πάμε να ψηφίσουμε ενώ είμαστε μεγάλο ποσοστό], θα χαθεί στο μέλλον, αν δεν χάθηκε και η πίστη και η πατρίδα, εξ’ αιτίας της απουσίας μας από τις εκλογές.  Τελικά ποίοι θα είναι υπεύθυνοι για το όποιο καλό ή όποιο κακό θα συμβεί στην πατρίδα μας αύριο. Οι προδότες με γεια τους με χαρά τους, τέτοιοι είναι τέτοια κάνουν, Οι πατριώτες ενώ βλέπουν τους προδότες να προδίδουν τα Ιερά και τα Εθνικά, δεν πρέπει να συσπειρωθούν; Πρέπει να  αδιαφορούν; Συμφωνείς; Νομίζω συμφωνείς. Τι κάνεις όμως; Ως Έλληνας και πιστός θα πρέπει να ψηφίσεις Έλληνα και πιστό πολιτικό ηγέτη. Δεν δικαιολογείσαι με τίποτα να ψηφίσεις πολιτικό που έβλαψε, βλάπτει και θα συνεχίζει να βλάπτει την πατρίδα και την πίστη, ξενόφιλο, ξενόπιστο, ανήθικο, τυχοδιώκτη, απατεώνα, εγκληματία, αμαρτωλό με βεβαρυμμένο παρελθόν  κ.λπ. Πρέπει να πας και να ψηφίσεις, να καταθέσεις την σωστή επιλογή σου και να μην αφήσεις τους λίγους να εγκαθιστούν Κυβερνήσεις που  δεν εργάζονται ούτε για την Πατρίδα ούτε για την Πίστη. Όλοι οι ξένοι πολιτικοί [Αμερικής ή Ευρώπης] εργάζονται για την πατρίδα τους την  Αμερική και την Ευρώπη και καλά κάνουν. Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πατρίδα;  Εκείνοι έχουν μέσα τους το πνεύμα της Αμερικής και της Ευρώπης, είναι δικαίωμά τους. Μάθε πως οι Ευρωπαϊστές δεν είναι Ελληνιστές. Προεκλογικά δηλώνουν πως είναι με το πνεύμα των ξένων  και ότι  θα το υπηρετήσουν πιστά.  Εκείνοι  τους χρηματοδότησαν, τους δημοσιοποίησαν από τα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. τους ανέδειξαν στα πολιτικά αξιώματα για να υπηρετήσουν [όντες Έλληνες]  την ξένη πατρίδα και όχι την Ελλάδα. Και  πάλι καλά κάνουν οι ξενόδουλοι. Εμείς δίνουμε, μάλλον χαρίζουμε το δικαίωμα στην ενωμένη ξενόπιστη και προδοτική μειοψηφία να κυβερνά την πατρίδα μας, διότι η πατριωτική πλειοψηφία είναι διχασμένη.  Οι Έλληνες πολιτικοί επειδή δεν έχουν στην καρδιά τους Ελλάδα, δεν την αγαπούν, δεν ενδιαφέρονται για αυτήν, γι’ αυτό εύκολα την προδίδουν. Εσύ πρέπει να συμφωνείς μαζί με τους προδότες; Γιατί γίνεσαι και εσύ ένα με αυτούς; Τι  Ελλάδα θα αφήσεις στους απογόνους σου; Οι λαθρομετανάστες αύριο θα μας παρουσιάσουν δικό τους κόμμα. Αυτοί θα τρέχουν να ψηφίσουν όλοι, εσύ σήμερα γιατί δεν συμμετέχεις στις εκλογικές διαδικασίες; Όλοι οι κλέφτες συνασπίζονται για το κακό της Ελλάδος, εσείς οι Έλληνες γιατί; Εκείνοι όλο και ενώνονται,  οι Έλληνες όλο και διχάζονται, γιατί; Οι πολιτικοί τούτα τα χρόνια μιλάνε  περισσότερο για Ευρώπη και ολίγο για Ελλάδα. Μάθε πως η Ευρώπη είναι σε παρακμή, δεν είναι ελεύθερη, είναι πεδίο συγκρούσεων πάνω από 50 χρόνια. Επίσης η Ελλάδα η πατρίδα μας δεν είναι ελεύθερη σε λίγο θα γίνει πεδίο συγκρούσεων κερδοσκόπων. Οι κλέφτες αν δεν τα βρουν στη μοιρασιά αλλοίμονό μας.  

   Συχνά οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν – εκλέξουν – επιλέξουν  τους Κυβερνήτες, τους άρχοντες, τους ηγέτες τους. Εκλέγω σημαίνει διαλέγω, επιλέγω, διακρίνω, ξεχωρίζω, εγκρίνω, αποφασίζω μεταξύ καλού- κακού, ωφέλιμου και βλαπτικού, γενικά. Η επιλογή εκλογή γίνεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων όσον αφορά περί προσώπων. Τελικά η επιλογή είναι όχι στα τόσα χρόνια μόνο, ή όταν και όποτε γίνονται εκλογές, αλλά η εκλογή είναι καθημερινό φαινόμενο στη ζωή του ανθρώπου, όπως για παράδειγμα εκλογή ή επιλογή διατροφής, ενδυμασίας, οικονομίας, ήθους, εργασίας, κ.λπ. ακόμη και εκλογή παρέας, φιλίας κ.λπ. για όλο τον ψυχοσωματικό άνθρωπο. Για όλη την καθημερινότητα επιβάλλεται έξυπνη εκλογή = επιλογή για να έχουμε και έξυπνο αποτέλεσμα στη ζωή μας ως άτομα και ως σύνολο σαν Έλληνες. Επειδή δεν αξιολογούμε σοβαρά και υπεύθυνα, ώστε να κάνουμε καλή εκλογή στην καθημερινότητα ή με ασθενική  πολιτική ικανότητα, έτσι φαίνεται το συνηθίσαμε και διά τούτο δεν κάνουμε καλή εκλογή-επιλογή και κάθε τετραετία. Πρέπει να αναβαθμίσουμε φίλοι μου την κριτική και αξιολογική πολιτική σκέψη ο καθένας μας πριν είναι αργά για εμάς και την πατρίδα μας.

     Εμάς στην προκειμένη περίπτωση μας αφορά η διάθεση του δικαιώματος της ψήφου στις εκλογές και μόνο. Η εκλογές στην Ελλάδα μας, ορίσθηκαν στις 7 Ιουλίου του 2019 ημέρα Κυριακή. Κάνουμε λόγο για το ζήτημα αυτό διότι δεν αφορά μόνο την ημέρα εκείνη, αλλά αφορά την συνέχεια των ημερών που θα ακολουθήσουν, διότι η εκλογή είναι μία απόφαση κίνηση που αφορά κάποια αφετηρία στο μέλλον, διότι όλοι οι ψηφίζοντες θα υπάρχουν επ’ αόριστο και θα γευτούν το αποτέλεσμα της όποιας [σημερινής] εκλογής στο πρόσωπο το οποίο εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν. Επομένως το ζήτημα της εκλογής είναι πάρα πολύ σοβαρό και υπεύθυνο. 

   Μεγάλο ποσοστό και μάλλον ανησυχητικό και αυξανόμενο είναι η αδιαφορία των Ελλήνων για τα κοινά,  ή και η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές. Μάλλον ο νέο-έλληνας έμαθε και συνήθισε να παίρνει και όχι να δίνει.  Η εκλογή είναι ζήτημα πνευματικό, εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, κ.λπ. Η συμμετοχή μας στις εκλογές είναι ηθικά υποχρεωτική και όχι προαιρετική. Η πολιτεία απαρτίζεται από πολίτες σε σύνολο. Η πολιτεία έχει μέλη τους πολίτες. Οι πολίτες με τις επιλογές στους ορίζουν την πορεία της πολιτείας. Από την επιλογή τους εξαρτάται η ευημερία, η ασφάλεια, η αναβάθμιση των πολιτών και η ειρηνική συνύπαρξη αυτών μεταξύ των. Σκοπός της Ελληνικής πολιτείας ήταν από ανέκαθεν η αγωγή των πολιτών της ως κοινωνικό σύνολο. Η πολιτεία στο πνεύμα της στα χαρτιά και στη θεωρία εμφορείται από αρχές, αξίες, ιστορία, πολιτισμό κ.λπ. τα οποία μεταδίδει στους πολίτες μέσω της αγωγής. Οι πολίτες είναι μέσα στο πνεύμα της πολιτείας, ποτέ δεν μπορεί να είναι η πολιτεία μέσα στο πνεύμα του κάθε κόμματος ή του κάθε πολιτικού ή πολίτη, τότε αλλοίμονο στην πολιτεία. Ο πολίτης και ο πολιτικός ακολουθούν την πολιτεία, και πάλι αλλοίμονο αν η πολιτεία ακολουθούσε τον κάθε πολιτικό. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία  χρόνια στην Ελλάδα από το 1975 και ύστερα. Το δε αποτέλεσμα είναι τραγικά εις βάρος της Ελληνικής πολιτείας καθώς και των πολιτών της που εισπράττουν το πνεύμα του κάθε πολιτικού ο οποίος οδηγεί την Ελλάδα και τους Έλληνες στο δικό του πνεύμα, διότι όλοι οι πολιτικοί της εποχής αυτής σέρνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες στο δικό τους ατομικό ρυθμό, λες και το έθνος είναι σαν κινητό όχημα και το πας όπου θέλεις.

    Η Ελληνική πολιτεία ή το Ελληνικό Έθνος εμφορείται από τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό όπως όλοι οι έλληνες έχουν διδαχθεί. Αυτόν πρέπει να ακολουθούν και να υπηρετούν  οι Έλληνες και όχι κάτι άλλο ή την όποια προτεινόμενη ατομική επιλογή. Στην πλειοψηφία τους σχεδόν οι εξαπατημένοι Έλληνες έχουν παράπονα [από τον …… τον  Αλέξη, τον Αντωνάκη, τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη] και όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς. Κάποιος λέγει : όλοι αυτοί οι πρωθυπουργοί που κατηγορείς είναι παιδιά της Ελλάδος, παιδιά σας, αδελφοί σας, συγγενείς σας, χωριανοί και γείτονες, γιατί παραπονείστε; Ότι είναι οι Έλληνες είναι και οι πρωθυπουργοί και οι βουλευτές = βολευτές. Αν σοβαρευτούνε οι ψηφοφόροι θα γίνουν και οι πολιτικοί σοβαροί απέναντι στη πατρίδα, τότε μόνο θα καταλάβουν ότι, προδότες δεν χωράνε μέσα στους υπερασπιστές. Και όμως με την επιπόλαιη ψήφο τους επιτρέπουν τέτοιους [επιπόλαιους] πολιτικούς. 

    Οι Έλληνες γνωρίζουν για οικονομικό μνημόνιο. Μνημόνια έχουν προηγηθεί πολλά, θα ακολουθήσουν και άλλα, όπως μνημόνιο στρατιωτικό, συνόρων, θαλάσσης, οξυγόνου, πολιτικό, πολιτιστικό, ιστορίας, τέχνης, κοινωνικό, μετανάστευσης, διατροφής, παραγωγής, οικογένειας, συμπεριφοράς, ηθικό, σκέψεως, ψυχολογίας, πίστεως, και άλλα πολλά μνημόνια που τέλος δεν υπάρχει, με υπογραφές εκ μέρους της Ελλάδος με κάθε λεπτομέρεια. 

    Άρα συνοψίζοντας το θέμα εκλογής και προσώπων και σεβόμενοι την ελευθερία του κάθε πολίτη θα πρέπει νε έχουμε πάντα υπ’ όψιν τα παρακάτω κατά την γνώμη μας, διότι μόνο  την γνώμη μας εκφράζουμε ως ελεύθεροι πολίτες, δεν λαϊκίζουμε, δεν πολιτικολογούμε, δεν εκβιάζουμε, δεν απαιτούμε, παρά την αλήθεια να κοιτάξουμε όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι. Τονίζουμε υπεύθυνα ότι το θέμα των εκλογών είναι μάλλον πνευματικό και δεύτερον πολιτικό ή κοινωνικό κ.λπ. 1] Θα εξετάζουμε από ποιο πνεύμα εμφορείται ο κάθε πολιτικός. Αυτό το διακρίνουμε από τον ίδιο τον πολιτικό, αφού ο ίδιος δημοσιεύει από πιο πνεύμα εμφορείται, διότι το ομολογεί με λόγια και με συμπεριφορές μέσα στην κοινωνία που ζούμε μαζί του. 2] Αν έχουμε πνεύμα αξιολόγησης μπορούμε να διακρίνουμε αν ο πολιτικός είναι ειλικρινής ή υποκριτής κ.λπ. 3] Τελευταία αρκετοί πολιτικοί δήλωσαν αβίαστα άθεοι. Κάποιοι άλλοι υποκρίνονται το Έλληνα ή τον Χριστιανό, προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο του κάθε πολίτη, ενώ δεν υπηρετούν ούτε την Ελλάδα ούτε τον Χριστιανισμό, ούτε τους Έλληνες. Η καλή έρευνα και η αξιολόγηση τους ανακαλύπτει, δεν σε γελάνε, ότι και να σου πούνε, όσο και καλοί υποκριτές είναι. 4] Η ζωή από την καθημερινότητα, τους δοκιμάζει και τους αποκαλύπτει, εμείς γιατί δεν ακούμε; γιατί δεν βλέπουμε; Γιατί δεν σκεπτόμαστε υπεύθυνα; Ούτε κουφοί, ούτε τυφλοί είμαστε. Είναι γνωστό ποίοι είναι Ελληνόπιστοι και ποίοι είναι Χριστόπιστοι, ανάμεσά μας και ποίοι είναι ανθέλληνες και χριστομάχοι. Άρα στα παραπάνω διλήμματα ποιο κόμμα να ψηφίσω κ.λπ. δεν έχω πρόβλημα, ξέρω λοιπόν, δεν δικαιολογούμε άγνοια κ.λπ. 5] Καταλήγουμε λοιπόν από την έρευνα ότι, ο τάδε πολιτικός είναι αξιόπιστος και μπορώ με την ψήφο μου να του αναθέσω το αξίωμα να μετέχει της Βουλής των Ελλήνων ή όχι. Εάν με εξαπατήσει μία φορά, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, νομίζω το γνωρίζουμε όλοι μας. 6] Θα αναφέρω κάποια παραδείγματα από το μέλλον των πολιτικών. Λένε οι πολιτικοί: η κυβέρνηση της Ν. Δ. οι άλλοι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας, στο Καραμανλιστάν, στο Πασοκιστάν  στο Συριζαανελιστάν ζούμε; Όχι βέβαια. Η σε παρακμή πολιτική σαβούρα [στην πλειοψηφία] που μας κυβερνά από το 1975 και ύστερα, σε όλα τα θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό υποχωρεί και τα θεωρεί νίκες !!!. Αν είναι δυνατόν. Τα θρυλικά ΟΧΙ λες και σώθηκαν, δεν υπάρχουν άλλα. Όπως και άλλες εποχές ένα ΟΧΙ θα μας σώσει και όχι τα πολλά ναι.  Κύπρος, Βόρειο Ήπειρο, Θράκη, στη θάλασσα, στον αέρα, όλα τα πούλησαν αντί πινακίου άδειου!!! ούτε  έστω και φακής αδερφέ!!!!!! 

   Η εικόνα του Χριστού ως σύμβολο Ελληνοχριστιανικό σιγά - σιγά εξαφανίζεται, καθώς και άλλα παιδαγωγικά εποπτικά μέσα έχουν αφαιρεθεί από την αγωγή των Ελλήνων. Οι πολιτικοί άνθρωποι στο παρελθόν εγκλημάτησαν με βαρύ τίμημα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ομολογούν ότι και αύριο αν εκλεγούν θα εγκληματήσουν και πάλι, θα πρέπει  οι Έλληνες ψηφοφόροι να τους ξαναψηφίσουν ; !!! Όχι βέβαια. Αν το πράξουν τότε ο παραλογισμός των Ελλήνων στο έπακρο. Το Υπουργείο Παιδείας μέσω των κομμάτων γαλούχησε τους νέο-εποχίτες παιδαγωγούς να έχουν μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις και όχι υποχρεώσεις, ενώ  από λειτούργημα έγινε καθαρά επάγγελμα κερδοφόρο. Ο πολιτικός Γάμος, η πολιτική κηδεία, η νομιμοποίηση εκτρώσεων, η αλλαγή φύλου των ανηλίκων, η προσευχή, ο εκκλησιασμός, η βλασφημία, η χρηματοδότηση κάθε αμαρτίας από Υπουργεία, Περιφέρειες και Δήμους, η πορνεία, η μοιχεία,  η παιδεραστία, η ομοφυλοφιλία, ο γυμνισμός, ο γάμος ομοφύλων, η υιοθέτηση τέκνων ομοφύλων ζευγαριών, τα ναρκωτικά, τα ηλεκτρονικά, η χαλάρωση σε επικίνδυνο βαθμό των νόμων και της δικαιοσύνης, γενικά η κάθε εξάρτηση   κ.α. που καταστρέφουν ψυχές, συνειδήσεις με τις θεωρίες του μηδενισμού, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.α. πολλά από τα οποία γνωρίζεις Έλληνα. 

   Αν αδελφέ ψηφοφόρε νομίζεις και πιστεύεις ότι οι άνθρωποι,  οι πολιτικοί δηλαδή, που δεν σέβονται ανθρώπους λέγοντας τόσα ψέματα και δεν φοβούνται το Θεό, νομοθετούντες τους γνωστούς και εναντίον του Χριστού νόμους, πιστεύεις ότι θα φροντίσουν την πίστη και την πατρίδα και εσένα ως πολίτη και εσύ θα τους ψηφίσεις πάλι; Αυτοί δεν έχουν τσίπα, ούτε φιλότιμο, ούτε ντροπή διότι με τα τόσα κακά που  έκαναν  ζητάνε και πάλι να τους ξαναψηφίσει ο Έλληνας.  Εδώ τελειώνει όποια προσπάθεια καλής θελήσεως από εμάς,  τώρα η ευθύνη είναι εξ’ ολοκλήρου του κάθε ψηφοφόρου. Δηλαδή δική σου αδελφέ, όμως γνώριζε ότι,  θα πληρώσουμε όλοι μαζί το λάθος το δικό σου. Οι πιθανότητες πως έχουμε ακόμα καιρό, [αν κάτι δεν γίνει στην ώρα του χαιρέτα μας τον πλάτανο λέει ο λαός],  ή μη συμμετοχής, [από τους προδότες δεν απουσιάζει κανένας], ή αδιαφορίας, [η αδιαφορία είναι μέγιστο κακό], ή λαθών, [τα λάθη πληρώνονται], ή συναισθηματικών επιλογών, [είναι γνωστός, συγγενής, είναι ωραίος, είναι όμορφη κ.λπ. βλάπτουν], διεθνισμού, [ο διεθνισμός βεβαίως να αλληλοσυνεργαζόμεθα, όχι εις βάρος της πατρίδος μας], ανθρωπισμού, [όλοι σεβόμεθα τον άνθρωπο φτάνει να μας σέβεται και εκείνος εμάς],  να μου κόβονταν το χέρι, [όλοι οι άλλοι μάλλον είναι κοψοχέρηδες εκτός των ιδεολόγων], και άλλων σκεπτικών τα οποία δεν είναι σοβαρών ανθρώπων αλλά πες το και μόνος σου.

    Φίλε ψηφοφόρε: Θα έτρωγες ποτέ από μάγειρα που φτιάχνει  χαλασμένο φαγητό; Σίγουρα όχι, θα έπινες ποτέ έστω και σε μαύρο ποτήρι από σερβιτόρο που σερβίρει θολό νερό; Σίγουρα όχι, θα έμπαινες ποτέ σε μεταφορικό μέσο με τρελό, ψυχοπαθή, ή ανειδίκευτο οδηγό να πας στον προορισμό σου; Σίγουρα όχι, για την υγεία σου θα έπαιρνες νοθευμένα φάρμακα; Σίγουρα όχι, θα πήγαινες ποτέ μαζί με τον προδότη ή τον κλέφτη του σπιτιού σου νομίζοντας [ενώ ξέρεις] ότι δεν είναι κλέφτης; Σίγουρα όχι. Αυτοί είναι οι έως σήμερα πολιτικοί, σαν τους παραπάνω που ανέφερα. Έλληνα: μην ψηφίζεις Γενίτσαρο πολιτικό, ψάξε να βρεις Έλληνα και Χριστιανό αν είσαι Έλληνας.  Πρέπει να κατάλαβες πιστεύω, [αν με τόση ενημέρωση δεν ωρίμασες κοινωνικά τότε νίπτω τας χείρας μου, το κρίμα επάνω μας], ότι α) οι πολιτικοί ηγέτες με την γραβάτα και ετούτος χωρίς γραβάτα [μεγάλος υποκριτής] καθώς και β) οι θρησκευτικοί ποιμένες,  με το ράσο, σε εξαπάτησαν και σε πρόδωσαν. Οι πρώτοι [έτσι για τον τύπο τουλάχιστον] ζητούν την ψήφο σου, οι δεύτεροι και αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα που έχεις το κατήργησαν!!! 

     Έλληνα και πατριώτη, έχεις ηλικία, έχεις γνώση, έχεις παρελθόν με εμπειρίες, έχεις ικανότητα να αξιολογείς και να κρίνεις, ώστε σωστά και έξυπνα να αποφασίζεις. Σαν καλός φίλος σου, αυτό σε παρακινώ να κάνεις. Αν θέλεις σε παρακαλώ άκουσε τη φωνή της συνειδήσεώς σου και ψήφισε ΕΛΛΗΝΙΚΆ, και  εσύ για εσένα και εγώ για εσένα και οι δυο για εμάς και τα παιδιά μας. Είναι ώρα εξ ύπνου εγερθήναι.  Έλληνες φροντίστε να εκλέξετε οδηγό του Ελληνικού οχήματος άνθρωπο που να αγαπά την Ελλάδα και τον Χριστό, έστω να εμφορείται σε ικανοποιητικό βαθμό από το πνεύμα του Χριστού. Οι πολιτικοί δεν κοιμούνται, θέλουν όμως να κοιμάσαι εσύ και αυτοί να κάνουν ότι θέλουν, γι’ αυτό να  στείλεις  εσύ αυτούς για ύπνο, με την ψήφο σου στις 7 Ιουλίου 2019. 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ"

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

                                                                                                

  ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ  ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ.                                                                                                                                        Λαμία 19/09/2018

      Προς τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις  που καταχωρούν κείμενα ενημερωτικά διά την ορθόδοξη πίστη, και τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αποτείχιση, καθώς και στους υπευθύνους αυτών.   

      Προς πάντας τους διεσπαρμένους αδελφούς παρακαλώ όπως ανεχθούν τον λόγον της παρακλήσεως ομοφρόνου αδελφού. Εάν ο λόγος μου είναι λυπηρός κατά σάρκα πιστεύω να είναι χαροποιός κατά το πνεύμα.

      Γράφω τα παρακάτω όχι για να διδάξω, (δεν είμαι ειδικός, ούτε εξουσιοδότηση έχω από κάποιον), αλλά προς υπόμνησιν και προβληματισμό όλων των αποτειχισμένων (λαϊκών, θεολόγων και κληρικών) σχετικά με την πορεία της σημερινής αποτείχισεως.

      Με φόβο Θεού συνέταξα το κάτωθι γράμμα πρώτον προς εαυτόν και  ύστερον προς κάθε καλοπροαίρετον αδελφόν, αφού επιζητούμε όλοι μας την δίκαια μισθαποδοσία παρά του δικαίου κριτού Ιησού Χριστού.

      Το παρακάτω συνταχθέν κείμενο που ακολουθεί δεν είναι φιλολογικά καταξιωμένο κείμενο, αλλά:

          α] είναι γραμμένο με αγωνία για την ορθόδοξη πίστη, (όχι πως εγώ είμαι ο μόνος που ενδιαφέρεται για αυτή, γνωρίζω και θέλω να πιστέψω ότι είμαστε πολλοί, και μάλιστα εσείς ανώτεροι εμού) και

          β] είναι γραμμένο με λύπη και στεναχώρια για την πορεία που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα αυτή η κίνηση της αποτείχισης.

         Λόγω των ανωτέρω (α και β) κάνω μια προσπάθεια με αγνές προθέσεις και ως κληρικός να παρασύρω το σέβας του καθενός (κληρικού και λαϊκού) για μία ενότητα που εύχεται και ο Κύριος μας. Αυτή την ενότητα να αυξάνουμε και όχι την διαίρεση που επιδιώκει ο πονηρός, όπως το γνωστό σε όλους μας  «διαίρει και βασίλευε».

Εδώ και καιρό διαβάζοντας τα γραφόμενα στα διάφορα ιστολόγια και τα κείμενα μεταξύ αποτειχισμένων (κληρικών και λαϊκών), αναρωτιέμαι και με επιφύλαξη το καταθέτω, μήπως όταν παίρνουμε μολύβι και χαρτί για να γράψουμε ένα κείμενο ή μια απάντηση σε κάποιον αδελφό μας, ίσως ήταν πιο χριστιανικό, πιο ανθρώπινο, πιο φρόνιμο, πιο έξυπνο, πιο σοβαρό να γράφουμε για ένα πιο καλό αποτέλεσμα; Αναρωτιέμαι.

      Πολλοί άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας, μόρφωσης, επιπέδου γνώσεων και πνευματικής καταστάσεως το κάθε γραπτό κείμενο που κυκλοφορεί, θα το διαβάσουν, θα το μελετήσουν, θα το αξιολογήσουν, θα το κρίνουν,  ενδεχομένως δε να δεχθούν και επιδράσεις, οι οποίες θα τους επηρεάσουν.

      Οι σημερινοί συνάνθρωποί μας και χριστιανοί, παρά τις όποιες αδυναμίες τους, έχουν την απλή και στοιχειώδη έστω φυσική διάκριση, (δεν είναι της παλιάς εποχής των παππούδων μας), λογική, νοημοσύνη,  διδαχή, και μπορούν να αξιολογήσουν τα όποια γραφόμενα, τα οποία βεβαίως τους επηρεάζουν  ανάλογα, με συνέπεια να συμφωνούν ή να διαφωνούν ή να αντιδρούν, και να τοποθετούνται και αυτοί ανάλογα όπως και εμείς ως κληρικοί έχουμε τοποθετηθεί ανάλογα, σχετικά με την αποτείχιση.

      Όπως εμείς έχουμε από μόνοι μας το δικαίωμα να καθοδηγούμε την πίστη, με γνώμες και προτάσεις, έτσι και ο κάθε ένας από τους συνανθρώπους μας  έχει και αυτός το δικαίωμα (ως μέλος της Εκκλησίας) να αποφαίνεται ανάλογα.

      Σκεπτόμαστε πως θα αντιδράσουν και τελικά τι θέση θα πάρουν διαβάζοντας ένα κείμενο μας; Σκεπτόμαστε άραγε που θα  οδηγήσει η γραφίδα του καθενός μας; Μήπως αυτά που γράφουμε ικανοποιούν μόνο την όποια φιλοδοξία μας και όχι τον κοινό αγώνα; Μήπως μας κατευθύνει η ψυχολογία μας και τα συναισθήματα μας; Μήπως αναλόγως του ψυχολογικού μας τύπου ο κάθε ένας γράφουμε; Μας αρκεί τα γραφόμενά μας να ικανοποιούν τον κύκλο των δικών μας ανθρώπων, ή τελικά το σύνολο; Μήπως δαπανούμε τις δυνατότητές μας μόνο και μόνο για να αφήσουμε κείμενα τέχνης και όχι πίστεως;

Η ορθοδοξία δεν θέλει το προσωπικό μας συναίσθημα, ανάλογα με το αν είμαστε χαλαροί, αυστηροί, χλιαροί, μέτριοι, κρύοι ή ζεστοί, αλλά να σωθούν όλα τα μέλη της. Γράφονται βέβαια και κείμενα που είναι άξια προσοχής, σεβασμού και μελέτης. Ας τα συγκρίνουν οι γράφοντες και αν τα γραφόμενα κάποιων  άλλων είναι πιο πνευματικά ας μην ξαναγράψουν (μόνο και μόνο για να απαντήσουν ή από εγωισμό), διότι βλάπτουν με αυτόν τον τρόπο αντί να ωφελούν.

      Δεν έχω κριτική ικανότητα και διάθεση, απλώς διαβάζοντας τα γραφόμενα όλων, και ως σκεπτόμενος άνθρωπος παρατηρώ και ανησυχώ ότι, μη θέλοντας, οδηγούμαστε από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, ως πορευόμενοι, και ως ομόπιστοι,  αδελφοί. Συμφωνώ και δέχομαι πως ο κάθε αδελφός που γράφει ένα κείμενο έχει την θεολογική  κατάρτιση, την γνώση της εκκλησιαστικής ιστορίας, την ερμηνευτική ικανότητα. Έχει όμως σύμβουλο την πίστη, την αρετή και τα τέκνα αυτής, όπως την ταπείνωση, την σύνεση, την αλήθεια, την σωφροσύνη, την ειλικρίνεια,  την  φιλαδελφία, τον σεβασμό κλπ; Βεβαίως, θα πούμε όλοι μας, πράγμα που δέχομαι. Καλά είναι τα ταπεινά  λόγια,  μα καλλίτερα είναι τα ταπεινόφρονα έργα.

Πολύ εύκολα σήμερα ερευνά και ψάχνει ο αναγνώστης  στο διαδίκτυο διότι πεινάει και διψάει πνευματικά, περιμένοντας να διαβάσει ένα κείμενο υπεύθυνο, σοβαρό και ενημερωτικό για το ζήτημα της αποτείχισης. Αντί όμως για υπεύθυνη και σοβαρή ενημέρωση, (βεβαίως υπάρχει και η σοβαρή γραφίδα) ο αναγνώστης λυπάται που γίνεται θεατής ενός αγώνα ατομικής προβολής, επιβίωσης και ικανοποίησης φιλοδοξιών και εγωισμού. Ο συγγραφέας έχοντας το αλάθητο προβαίνει σε επαίνους υπέρ των ημετέρων σκεπτικών, φρονημάτων και απόψεων και κατηγοριών και κατακρίσεων  υπέρ των διαφορετικών σκεπτικών με τα δικά του. Βλέπουμε να γίνεται σκοπός ποιός θα πείσει τον άλλον ότι αυτός έχει δίκιο και ο άλλος άδικο και όχι η προβολή και η επικράτηση της αλήθειας και της ορθόδοξης γνώμης.

      Όλοι πρέπει να συγκλίνουμε για να συναντηθούμε στο Ευαγγέλιο και στους Πατέρες. Ο αναγνώστης σχετικά με όσα διαβάζει διαπιστώνει ότι ο κάθε γέροντας έχει την δική του (την καλλίτερη δήθεν) και ιδιαίτερη αποτείχιση και δικαιωματικά διαφωνεί με την αποτείχιση των άλλων. Διαπιστώνει επίσης ότι ο κάθε γέροντας (πρεσβύτερος, διάκονος, μοναχός) είναι ΟΛΗ η αποτείχειση και οι άλλοι τίποτε. Διαπιστώνει επίσης ότι αντί να συγκλίνουμε οι ποιμένες όλο και απομακρυνόμαστε. Ανάλογα προωθούμε τις δικές μας γνώμες και απόψεις ως μοναδικές, που είναι διαφορετικές και πιο σοφές από των άλλων, χαρακτηρίζοντας ο ένας τον άλλον, με διάφορες άσχημες λέξεις. Ο καθένας μας γράφει από τον εαυτό του και για τον εαυτό του. Αυτή η τακτική μας δικαιολογεί; Και αφού όλοι γράφουμε από τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας, μήπως κάπου στο βάθος, στην ουσία είμαστε ίδιοι, ενώ νομίζουμε ότι είμαστε διαφορετικοί  από τους άλλους;

Κατηγορούμε αδελφοί μου τους αποτειχισμένους του 1924 με τα γνωστά αποτελέσματα και σήμερα εμείς οι νεοαποτειχισμένοι μετά από τόσα χρόνια αντιγράφουμε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια ακριβώς εκείνων λάθη. Επιτρέπεται; Μήπως δεν είναι ίδια η πίστης μας; Μήπως δεν διαβάζουμε το ίδιο Ευαγγέλιο; Μήπως δεν έχουμε όλοι την ίδια Παράδοση; Μήπως δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα; Μήπως δεν σπουδάσαμε στα ίδια σχολεία; Μήπως τελικά η Πίστη, η Γραφή, η Παράδοση, το Ευαγγέλιο είναι ίδια, ενώ εμείς δεν φθάσαμε ακόμα στο επίπεδο να γίνουμε ίδιοι; Στο χέρι μας είναι να ενωθούμε ή να παραμείνουμε τεμαχισμένοι. Εκ των ιδίων έργων λέγει η Γραφή ή αναβαθμιζόμεθα ή υποβαθμιζόμεθα αδελφοί μου.

      Αυτό μέσα από μία καλοπροαίρετη αυτοκριτική δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί το σημείο στο οποίο έχει φθάσει η σημερινή αποτείχιση; Μήπως εμείς οι πνευματικοί μαζί με κάποιους θεολόγους τοποθετήσαμε τον εαυτό μας και το εγώ μας, πάνω από την Γραφή και την Παράδοση; Μήπως παραλάβαμε άλλη παρακαταθήκη ο ένας και άλλη ο άλλος; Μάλλον όχι. Μήπως επειδή η πίστης (θεωρητικά) είναι δική μας, άρα (σαν κληρονόμοι) την κάνουμε ότι θέλουμε; Είναι σαν να παίζουν κρυφτό η αλήθεια, το δίκαιο, το ορθόδοξο, η παράδοση, η  ακρίβεια, η οικονομία. Έτσι όμως δεν υπάρχει ΠΙΣΤΙΣ, όταν δεν είναι ενωμένα όλα αυτά μαζί. Μήπως θα πρέπει να μην θεωρούμε ο καθένας μας την αποτείχιση αποκλειστικά δική του υπόθεση; Μήπως αντί να κατευθύνουμε τους πιστούς τους αποπροσανατολίζουμε; Μήπως με τα γραφόμενα σπέρνουμε την σύγχυση; Μήπως αντί για ομόνοια προκαλούμε  διχόνοια;  Μήπως αντί να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό, παρασυρθήκαμε σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο (μεταξύ αποτειχισμένων) όπως η Πατρίδα μας από το 1945 και ύστερα; Μήπως παίζουμε το παιχνίδι των αιρετικών; Δεν βλέπουμε ότι όλοι οι οικουμενιστές είναι τόσο ενωμένοι (έστω και διά της βίας), τόσο αγαπημένοι (έστω και διά της ανάγκης), και τόσο χαρούμενοι (έστω και υποκριτικά); Eνώ εμείς οι αποτειχισμένοι είμαστε τόσο διχασμένοι και άλλο τόσο λυπημένοι.

      Μήπως πάλι υιοθετούμε και εφαρμόζουμε μια αποτείχιση σύμφωνα με το δικό μας θέλημα και βόλεμα; Μήπως θα πρέπει να δεχθούμε ότι, αντί να βαδίσουμε στην σωστή και Πατερική  α π ο τ ε ί χ ι σ η,  βαδίζουμε σε μία κατάσταση που οι ιστορικοί του μέλλοντος δεν θα μας αποκαλούν «αποτειχισμένους» αλλά «αποτυχημένους»; Ας το αντιληφθούμε όλοι αυτό, οι γράφοντες (διότι είναι σοβαρό) και έστω και την ενδεκάτη ώρα, (ας γρηγορήσουμε διά να λάβουμε όλο το μισθό). Διότι η ημέρα μάλλον πέρασε και εμείς μείναμε στην επιφάνεια των πραγμάτων χάνοντας την ουσία. Αυτό το περίμενε ή «άχρι καιρού», δεν θα έπρεπε να το φοβούμαστε μια και ο εαυτός μας έχει ημερομηνία βιολογικής λήξεως; Δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί;  Ας ρίξουμε μια ματιά στις παραβολές του Κυρίου, (παραβολή αμπελώνος, εργατών κλπ) να δούμε μήπως είμαστε και εμείς μέσα στους κατακεκριμμένους; Μήπως πρέπει να αφυπνισθούμε ώστε να επαναπρογραμματισθούμε προς το καλλίτερο και να συστρατευθούμε ομόγνωμα και ομόφρονα και να καταστούμε  υπέρμαχοι της πίστεως, της αλήθειας, της παραδόσεως, και της ιστορίας;

Εύκολα οι πάντες βρίσκουμε επιλεκτικά, χωρία και αποδείξεις στον χώρο της Γραφής και της Παράδοσης για να υποστηρίξουμε την άποψή μας και την θέση μας. Μεθόδους και τακτικές θεραπείας που εφάρμοσαν οι Πατέρες για τους ασθενείς και αδυνάτους, τις μετατρέπουμε σήμερα σε κανόνες. Όλοι είμαστε υπέρμαχοι του δικού μας σκεπτικού, του δικού μας θέλω, του δικού μας νομίζω, κλπ. Όλοι νομίζουμε ότι είμαστε φωτιστές των άλλων. Όλοι νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε όλα τα μυστικά, ενώ οι άλλοι όχι. Όλοι παραπονούμαστε ότι δεν μας ακούνε οι άλλοι. Όλοι νομίζουμε ότι κατέχουμε την σωστή ερμηνεία, ενώ όλοι οι άλλοι παρερμηνεύουν. Όλοι θέλουμε η ορθόδοξη πίστη να χωρέσει στα μέτρα μας, και όχι εμείς στα μέτρα της ορθοδοξίας. Όλοι νομίζουμε ότι έχουμε αποθέματα ορθοδοξίας για εξαγωγή.  Όλοι νομίζουμε ότι η δική μας ερμηνεία είναι ατόφιο χρυσάφι, ενώ των άλλων σκύβαλα.

Μήπως ο αξιολογικός μηχανισμός μέσα μας έχει πρόβλημα; Μήπως πρέπει να χαιρόμαστε για τον καλλίτερο από εμάς; Να πιστέψουμε ότι υστερούμε φυσικής διακρίσεως; Μη γένοιτο. Πότε θα αποκτήσουμε την πνευματική διάκριση; Αντί να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε όλοι ως ελλειπτικοί, μέσα στην ορθόδοξη πίστη, ο κάθε ένας έχει πάρει ένα κομμάτι, ή τμήμα από αυτήν και προσπαθεί να το μεταφέρει μέσα του, να το προσαρμόσει στη δική του νοητική και πνευματική χωρητικότητα.   

Παρατηρεί κάποιος στα κείμενα, ότι εκτός από την Πατερική αναφορά ή  ιστορική αναφορά, μια καθαρά κοσμική λεκτική ικανότητα και επιχειρηματολογία. Δαπανούν εύκολα μελάνι οι γράφοντες εναντίον αδελφών με την χρησιμοποίηση λέξεων χαμηλού πνευματικού επιπέδου όπως: συκοφάντης, δαιμονικός, διμονόπληκτος, εμπαθής, πλανεμένος, διασπάστης, κακόδοξος, ψευδολόγος, ατομιστής, ομαδάρχης, σχίστης, σατανοκίνητος, μηχανορράφος, ψευδάδελφος, ύπουλος, διαστροφέας, καπελωτής του αγώνα, υιός διαβόλου, λασπολόγος, βλαμμένος, δολοπλόκος, σπηλωτής,  ιδιοτελής, κωλοτουμπιστής, και άλλες πιο βαριές κουβέντες που δεν αρμόζει να υπενθυμίσω. Οι εκφράσεις αυτές είναι πρέπον να εκστομίζονται και να γράφονται από χριστιανούς, μεταξύ αδελφών, γεννημένων από την ίδια μητέρα Εκκλησία; Αυτές οι συμπεριφορές αδελφοί δεν αρμόζουν σε σοβαρούς ανθρώπους και μάλιστα θεωρουμένους ως πνευματικούς ή κληρικούς ή λαϊκούς.

      Στους λαϊκούς έστω με δυσκολία δικαιολογούνται, στους πνευματικούς δεν δικαιολογούντα καθόλου. Αργότερα μπορεί και να αναγνωρίσουμε το λάθος μας, αλλά σήμερα πιαστήκαμε στην παγίδα του θιγμένου εγωισμού μας και άντε να τα βγάλουμε πέρα. Απονέμουμε τίτλους ο ένας στον άλλον πολλούς, που δεν πρέπει.

Ας ξεχάσουμε πολλά, ας  σβήσουμε πολλά (ή και όλα) από την μνήμη μας αδελφοί, ας συγχωρέσουμε και ας μας συγχωρέσουν οι αδελφοί μας. Υπάρχουν βέβαια και οι καλές λέξεις από όλες τις διαφωνούντες πλευρές.  Εκεί ας δουλέψουμε αδελφοί. Ας μάθουμε από τα λάθη μας. Ας αξιολογήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο και λιγότερο τους άλλους. Όλοι διαφωνούμε μεταξύ μας, ή για λόγους ακρίβειας ή για λόγους οικονομίας. Όλοι συμφωνούμε ότι η ακρίβεια είναι ο κανόνας, εκεί στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της πίστεως εις Χριστόν.  Εάν ο κανόνας δεν είναι ο οδηγός που θα οδηγηθούν οι πιστοί; Ας δεχθούμε ότι η οικονομία είναι μέθοδος θεραπείας προς καιρόν διά τον ασθενή. Μετά την θεραπεία ακολουθεί η επανένταξη και ο ασθενής θα πρέπει να συνεχίσει με την ακρίβεια. Και τα δύο συνεργαζόμενα (ακρίβεια και οικονομία) με φυσική και πνευματική διάκριση θα πρέπει να ωφελούν τον πιστό. Η ακρίβεια δεν επιβάλλεται αλλά προτείνεται. Στον άνθρωπο απόκειται η τήρηση ή μη. Η οικονομία είναι για τους αδυνάτους. Οικονομία έκανε ο Θεός στους πρωτοπλάστους για να τους επαναφέρει στην πρώτη κατάσταση. Μέθοδο οικονομίας έχουμε στην ενσάρκωση του Χριστου.

Ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ακρίβεια στον εαυτό μας, και οικονομία στους ασθενείς και αδυνάτους μέχρι να γίνουν υγιείς και δυνατοί.   Και όχι να εφαρμόζουμε οικονομία στον εαυτό μας και να θέλουμε να εφαρμόσουν την ακρίβεια οι άλλοι.

Ερωτά κάποιος καλοπροαίρετα, μα καλά στον εμφύλιο πόλεμο των αποτειχισμένων δεν υπάρχουν ανακωχητές; Πώς να υπάρξουν; Αφού όλοι τους   δίνουν εντολές. Αφού βλέπουμε ότι και οι μάχες και ο πόλεμος εναντίον του οικουμενισμού με τα δικά μας όπλα μάλλον έχει χαθεί, δεν επιβάλλεται σήμερα μία ανακωχή για ανασύνταξη; Και αύριο αντεπιτιθέμαστε πάλι.      

      Την αποτείχιση την αναγάγαμε σε επιστημονικό και ακαδημαϊκό ζήτημα, αφιερώνοντας αρκετό χρόνο, μολύβι και χαρτί για να αποδείξουμε, τι αδελφοί; Εκείνο που διαβάζουν οι αδελφοί μας είναι το πόρισμα του καθενός μας ως σαν να πρόκειται για παρατήρηση επιστημονική, με συνέχεια την νέα ανακοίνωση, και μετά την ανακοίνωση έρχεται άλλο πόρισμα άλλου αδελφού. Με τις προσωπικές επεμβάσεις όλοι μας βλέπουμε ότι ο χώρος της αποτείχισης αδειάζει. Βάλτωσε ο αγώνας, το όχημα δουλεύει αλλά σαν σε βούρκο δεν προχωρά. Και φτάσαμε να βλέπουμε την αποτείχιση από κοινωνικής πλευράς (απομόνωση – μοναξιά, χάσιμο φίλων και εορταστικών εκδηλώσεων), από οικονομικής πλευράς ( δεν θα έχω οικονομική στήριξη - θα χάσω πελάτες), από γεωγραφικής πλευράς (αυτός είναι από το Άγιον Όρος ενώ ο άλλος από εκεί). Εγώ σαν κληρικός βλέπω έτσι την αποτειχιση, εγώ σαν μοναχός βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν θεολόγος βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν απλός λαϊκός  βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν ακαδημαϊκός βλέπω αλλιώς την αποτείχιση, εγώ σαν Αγιορείτης βλέπω αλλιώς την αποτείχιση και έχουμε 10 ειδών αποτειχίσεις.

Μία λέξη που απουσιάζει από όλους τους γράφοντες είναι η λέξη μετάνοια και συγγνώμη, λέξη που προφέρεται δύσκολα και θέλει παλληκαριά. Αυτό θα ήταν ευχής έργο να το βλέπαμε και στο λόγο και στη γραφή και στην πράξη.  Ο καθένας μας θέλει οι άλλοι να μετανοήσουν, ενώ εμείς όχι, πιστεύουμε ότι έχουμε το αλάθητο. Και η συγνώμη γίνεται ακόμα πιο δύσκολη διότι ο καθένας μας έχει και τον επαινέτη δίπλα του. Γνωρίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι πως ονομάζουν οι Πατέρες τον κάθε επαινετή; 

      Ξεχνούν οι πνευματικοί ότι και ο Πρόδρομος και ο Κύριος μας άρχισαν το κήρυγμα με την λέξη «μετανοείτε». Μήπως τελικά χάσαμε το νόημα των λέξεων άνθρωπος,  χριστιανός, ορθόδοξος, πλησίον και πέσαμε σε έργα και λόγια υπερηφάνειας; Μήπως κάπου χαθήκαμε; Και αν πέσαμε ή και χαθήκαμε θα παραμείνουμε πεσμένοι και χαμένοι; Όχι. Ας ψάξουμε να βρούμε τι μας εμποδίζει να σηκωθούμε και να επιστρέψουμε αδελφοί. Μήπως πρέπει να επιστρέψουμε στην βάση από όπου ξεκινήσαμε; Μήπως είμαστε σε παρακμή και νομίζουμε ότι είμαστε σε ακμή; Μήπως προβάλλουμε σε αυτά που λέμε και κάνουμε τον εαυτό μας και όχι τον Θεό μας;

Ένας είναι ο καθηγητής, ο Χριστός, δεν υπάρχει δεύτερος. Όλοι είμαστε μαθητές. Ο κύριος δεν αγάπησε την κατακόρυφη διαβάθμιση, αλλά την οριζόντια. Ή προχώρησε και πιο πέρα, εκεί που δεν μπορούμε εμείς, αφού για χάρη μας έγινε άνθρωπος.  Όταν αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου δεν τον τοποθετείς από κάτω σου, αλλά δίπλα σου. Αν αδελφοί μου σε ετούτη τη ζωή και στα γεράματα δεν έγινε ο πλησίον μας εαυτός μας, πότε θα γίνει; Στην άλλη;

      Όπως βάδισε ο Κύριος, οι μαθητές του και οι Πατέρες, ας βαδίσουμε και εμείς αδελφοί. Αν τα λόγια μας και τα γραπτά μας και προ πάντων η συμπεριφορά μας δεν είναι τέτοια ώστε να παραδειγματίσουμε τον πλησίον μας (να αποτειχιστεί και αυτός), και η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με την διδαχή του Ευαγγελίου και των Πατέρων, αν και ασπρομάλληδες, μάλλον δεν οδηγούμε την πίστη σωστά, αλλά οδηγούμε τον εαυτό μας στην αποτυχία, με αποτέλεσμα να εκβληθούμε έξω της Εκκλησίας, και ας νομίζουμε ότι είμαστε μέσα της. Μήπως ξεχάσαμε ότι, φεύγοντας από την ζωή ετούτη θα αφήσουμε απογόνους  βιολογικούς ή πνευματικούς; Το «…λόγον αποδώσοντες  υπέρ των ψυχών αυτών…», δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί; Μήπως το ορθοδοξία και ορθοπραξία ο καθένας μας το κατανοεί, το ερμηνεύει και το πράττει κατά το θέλημά του; Πότε θα γίνει το θέλημα του Πατρός, κατά όπως ομολογούμε στην Κυριακή προσευχή, και θέλημα δικό μας;  Όλοι ξέρουμε, βλέπουμε και παρακολουθούμε σαν θεατές τον αφανισμό της ορθοδοξίας.

Υπάρχει χρόνος (μετανοίας) και χώρος (μέσα στην εκκλησία) για τον καθένα μας αδελφοί. Κάνω παράκληση προς όλους μας αδελφοί να σκεφτούμε όλα αυτά που έχουν γίνει και λεχθεί μέχρι σήμερα και να αφήσουμε στην άκρη εγωισμούς, μίση και άλλα πάθη για το καλό της εκκλησίας του Χριστού και της σωτηρίας της ψυχής μας. Ο πονηρός βασιλεύει διαιρώντας, ενώ εμείς βασιλεύουμε (δύουμε), και μάλλον πλησιάζουμε στο σούρουπο αδελφοί. Ποτέ δεν είναι αργά, μακροθυμεί ο Κύριος, ας το εκμεταλλευθούμε αυτό έξυπνα. Ας διαθέσουμε τις δικές μας ψυχοσωματικές δυνάμεις, που μας χάρισε και χαρίζει ο Θεός, και τα υπόλοιπα θα τα συμπληρώσει ο ίδιος. Αλλά το πιστεύουμε αυτό; Ή όχι; Ας το αποδείξω πρώτα εγώ, να πει εις τον εαυτό του ο καθένας μας, και το αδιέξοδο θα γίνει λεωφόρος.  ΑΜΗΝ. 

                                                                           π. Σταύρος Βάιος

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2017, γίναμε παραλήπτες δύο ταυτόσημων μηνυμάτων. Από αρκετά χρόνια τώρα είμαστε θεατές παρομοίων προγραμματισμένων ιστορικών γεγονότων. Έχουμε συνηθίσει αυτές τις παραστάσεις, ή σαν να έχουμε πάθει κάτι σαν πνευματική χαλάρωση, χαύνωση, ή νάρκωση, άλλος το λέγει αφασία ή κάπως αλλιώς. Δεν μας όρισε κανένας θεσμός να προβούμε, σε κατάθεση σκεπτικών, γνωμών, προτάσεων, και πορισμάτων. Μας έχει όμως δοθεί άτυπα αυτό το δικαίωμα του σχολιασμού ή της χωριάτικης αξιολόγησης ή της κριτικής ως συμμετέχοντες στα δρώμενα τα κοινωνικά, στα οποία είμαστε ενεργά μέλη. Δεν παρεξηγούμεθα όποιο επίθετο και να μας προσάψουν. Ο Κύριος μας έδωκε την εντολή να ερευνούμε, δηλαδή να παρατηρούμε, να εξετάζουμε, να κρίνουμε, να συγκρίνουμε, έστω να σχολιάζουμε, διά να επιλέγουμε και να αποφασίζουμε τελικά για το καλό και ωφέλιμο, ενώ μας καθιστά υπεύθυνους για το αποτέλεσμα. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ήλθε να διδάξει για να ακούσουμε, ήλθε να πράξει για να παραδειγματιστούμε. Δηλαδή να δούμε να ακούσουμε να διαβάσουμε σήμερα εμείς οι γραμματιζούμενοι χριστιανοί, να σκεφτούμε, να ζυγιάσουμε, να μετρήσουμε, να σχολιάσουμε, να κρίνουμε, ακόμη και αυστηρά, ώστε να επιλέξουμε το καλό και να αποφασίσουμε. Όλα επιδρούν πάνω μας και καλούμαστε να αντιδράσουμε. Δεν κάνουμε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από αυτό που επιβάλλει το καθήκον μας ως χριστιανοί. Ήμασταν πριν λίγες ημέρες σε κατάσταση αναμονής στο πώς και πότε και εάν θα εκτελεστούν δύο δικαστικές αποφάσεις σε θρησκευτικά ζητήματα. Η μία υπόθεση αφορούσε τον Ηγούμενο Μεθόδιο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, η δεύτερη υπόθεση αφορούσε τον επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ του νέου ημερολογίου. Και στους δύο όπως μάθαμε, και αν σωστά μάθαμε, ανακοινώθηκε ένταλμα συλλήψεως προς εκτέλεση. Και τα δύο αδικήματα μήπως ήταν εφευρήματα του συστήματος και του πνεύματος της νέας εποχής; Το ένα σχετικά με τον Μεθόδιο μάλλον ήταν εφεύρημα του οικουμενικού πατριαρχείου, το δεύτερο με τον Πειραιώς Σεραφείμ ήταν μάλλον εφεύρημα της εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Μεθόδιος ήταν το πραγματικό θύμα. Ο δε Πειραιώς το εικονικό. Έπρεπε και η εκκλησία της Ελλάδος νε παρουσιάσει και αυτή ένα θύμα, έστω εικονικά για να απορροφήσει τυχόν αντιδρασεις, ώστε να υπάρχει ισορροπία στο κοινό και για τις δύο πλευρές θύμα, δηλαδή το λαό. Δηλαδή σαν μία σκηνοθετημένη παράσταση, με σκηνοθέτη, με παίκτες, με σκηνή και με κομπάρσους, ή κάτι ανάλογο ώστε να γίνει αντικείμενο συζητήσεως ο «ήρωας» μητροπολίτης Πειραιώς και όχι ο πραγματικός ήρωας Ηγούμενος της Εσφιγμένου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γίναν αυτά τα δύο γεγονότα την ίδια χρονική περίοδο. Αυτό θα έφερνε αποπροσανατολισμό στο λαό, διάφορα συναισθήματα, ώστε να διατηρηθούν οι θεσμικοί παράγοντες δηλαδή τα πρόσωπα, στο ύψος τους. Συμφωνία ή συμμαχία δύο «στρατηγών» έγινε στην ουσία, προκειμένου να κυριαρχήσουν στον κοινό χώρο που ακούει στο όνομα Άγιο Όρος. Οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι τους κοροϊδεύουν όλοι σχεδόν οι θεσμικοί παράγοντες. Ο θεσμός από μόνος του ποτέ δεν είναι κακός. Μπορεί οι Έλληνες να μην είναι όλοι νομοταγείς. Διά τούτο υπάρχουν οι θεσμοί, ώστε να είναι ρυθμιστές όποιας δυσαρμονίας, όλων των λειτουργιών εντός του Κράτους. Κατάλαβαν οι Έλληνες ότι όλοι οι θεσμικοί παράγοντες, εκτός ελαχίστων, εκπροσωπούν το θεσμό, με άκρα υποτακτική διάθεση, ή μάλλον κατεχόμενοι από υπακοή, μάλλον υποταγή υλοποίησης στο πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης. Πως αυτές οι δύο περιπτώσεις παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα; Πως η μία περίπτωση ξεχάσθηκε; Πως η άλλη περίπτωση είναι σε αναμονή εκτελέσεως; Μάλλον η του Πειραιώς υπόθεση είναι μαϊμού, πλαστή, ψεύτικη, αφού το ένταλμα συλλήψεως του κ. Σεραφείμ δεν επιβεβαιώθηκε ούτε από την Ασφάλεια αλλά ούτε και από τον ίδιο. ΆΓΙΟΝ ΟΡΟΣ !!! ακούνε πολλοί χριστιανοί και αισθάνονται δέος κ.λπ. Άλλοι διανύουν χιλιόμετρα να επισκεφτούν της Παναγιάς το περιβόλι. Άλλοι να προσκυνήσουν τα τίμια και ιερά της πίστεώς μας. Άλλοι να καταθέσουν τα μπάζα της κατεστραμμένης προσωπικής οικοδομής τους στη χωματερή της μετανοίας. Άλλοι από τουριστική περιέργεια. Άλλοι πιστεύουν πως εκεί κατοικούν όχι άνθρωποι αλλά άγγελοι. Ο κάθε επισκέπτης έχει το δικό του λόγο. Αυτοί οι «άγγελοι» δυστυχώς τόλμησαν να κατασκευάσουν πλαστό και ψεύτικο αντίγραφο παλιού Μοναστηριού. Αυτοί οι «άγγελοι» αντιμάχονται άλλους αγγέλους, φοβερά λυπηρό. Αυτοί λοιπόν οι «άγγελοι» είναι υπόδικοι ενώπιον της θείας δικαιοσύνης ή έστω της κοινής λογικής, επί πλαστογραφία, ηθική αυτουργία του πατριάρχη Βαρθολομαίου, και της Συνόδου του πατριαρχείου που υπογράφει τις προτάσεις αυτού. Η δε ευθύνη της Ελληνικής Πολιτείας είναι μεγάλη αφού βοηθάει την παράνομη νομή ξένης περιουσίας, καλύπτει την απόπειρα εισβολής, ανέχεται την χρήση εργαλείων και άλλων μέσων βίας, και λοιπά αδικήματα. Είναι μέγα ηθικό και νομικό αδίκημα. Είναι σαν να παίρνεις το ονοματεπώνυμο ενός εργαζομένου και να του παίρνεις το μισθό του από την εργασία που κάνει, ενώ δεν τον δικαιούσαι, δεν είναι δικός σου. Θα το έκανε αυτό ποτέ ένας άγγελος; Βεβαίως χίλιες φορές ΟΧΙ, και όμως οι «άγγελοι» του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ το κάνουν, όχι όλοι, κάποιοι όμως το έκαναν αυτό. Αυτοί που δεν θρησκεύουν, όταν μαθαίνουν την αλήθεια, δηλώνουν αν όχι απογοητευμένοι, συγκλονισμένοι και προβληματισμένοι και λυπούνται για την πτώση αυτή των «αγγέλων». Ακόμη και οι δηλωμένοι άθεοι διαφωνούν με τα όσα έγιναν και αποφασίσθηκαν εις βάρος της Μονής Εσφιγμένου. Θα έπαιρνε ποτέ ένας αληθινός άγγελος τον λοστό και την βαριά να κάνει εισβολή στην κατοικία συμοναστών; Σίγουρα όχι. Μόνο οι πειρατές το έκαναν αυτό στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους. Η σημερινή θρησκευτική κατάσταση, μας γυρνά αρκετά πίσω στο Κολλυβαδικό κίνημα και μας θυμίζει τον διωγμό, τον πνιγμό και θάνατο !!! ακόμη μοναχών από μοναχούς, οι οποίοι ήταν και τότε πιστοί στις παραδόσεις της Ορθοδόξου πίστεως καθώς είναι και σήμερα οι μοναχοί της γνησίας Μονής Εσφιγμένου. Επειδή ήταν τηρητές της πίστεως υποτιμητικά και κοροϊδευτικά ή χλευαστικά τους αποκαλούσαν Κολλυβάδες. Σήμερα τους πιστούς μοναχούς και τηρητές της πίστεως τους αποκαλούν χλευαστικά ζηλωτές, δηλαδή μοναχούς προς αποφυγή. Οι μοναχοί της Εσφιγμένου στερούνται βασικά βιοτικά αγαθά τα οποία πλουσιοπάροχα απολαμβάνουν οι μοναχοί των άλλων 19 Μονών. Αυτά τα αγαθά και δικαιώματα που έχουν οι πρόσφυγες και οι εισβολείς Μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες τα στερούνται οι ορθόδοξοι μοναχοί της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους. Οι Εσφιγμενίτες που αγωνίζονται για την διαιώνιση της ορθοδοξίας διώκονται και τους αφαιρούνται βασικά δικαιώματα ως Έλληνες πολίτες, ενώ οι λαθρομετανάστες που απεργάζονται τον αφανισμό των Ελλήνων και των χριστιανών όλης της Ευρώπης, τους προσθέτουμε δικαιώματα. Οι λαθρομετανάστες με τόσες κατακτητικές και βίαιες κατακτήσεις, δεν είναι ρατσιστές. Εμείς με τόσες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις δικαιωμάτων προς τους λαθρομετανάστες είμαστε ρατσιστές!!! Ποιος τολμά να τους ονομάσει εισβολείς; Μάλλον κανείς. Την λέξη λαθρομετανάστης, μάλλον διά νόμου θα την κατατάξουν στις απαγορευτικές λέξεις κάποια ημέρα. Πιθανόν να καθιερώσουν και παγκόσμια ημέρα υπέρ αυτών. Δεν περιμένουμε να αφυπνισθούν οι χριστιανοί έστω στο άμεσο μέλλον. Εκείνη η ιστορία με το χταπόδι πόσο μας ταιριάζει σήμερα! Αν δεν την ξέρετε ψάξτε να την βρείτε να την μάθετε και να την διαδώσετε πριν είναι πολύ αργά. Αμήν.

ΠΟΣΟ ΤΥΦΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ή ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ; Το ζήτημα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

  Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ φαίνεται ΤΥΦΛΉ με το τυφλοπάνι = τούλι για μπομπονιέρες,  αλλά είναι πάρα πολύ ανοιχτομάτα, και πισωμάτα, και πανωμάτα, και κατωμάτα, τα βλέπει όλα και την νύχτα ακόμη.

   Τα τελευταία γεγονότα ή συμβάντα που λαμβάνουν χώρα εις το ζήτημα απονομής δικαιοσύνης στο πνευματικό θέμα περί της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ [και όχι μόνο] του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, δίνουν αιτία και αφορμή να σχολιάσουμε και να κρίνουμε την δικαστική απόφαση της περασμένης [μεγάλης] Παρασκευής των πατέρων της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. Εάν η δικαιοσύνη δεν έχει σεβασμό προς τα της ορθοδόξου πίστεως ζητήματα, σκεφτείτε πόσο σεβασμό έχει στα πολιτικά, και σε όλα τα ιδιωτικά και κοινωνικά προβλήματα. Είναι γνωστό ότι ο Ηγούμενος Μεθόδιος και ο Ιερομόναχος Αντύπας καταδικάσθηκαν σε ποινή φυλάκισης 20 ετών ο καθένας με άμεση εκτέλεση της απόφαση. Μέσα από τη φυλακή, και έπειτα τους δίνεται το δικαίωμα για έφεση. Άλλοι 7 γέροντες επίσης, καταδικάσθηκαν με ποινή φυλάκισης 10 ετών ο καθένας. Από τα «ανεξάρτητα» μέσα ενημέρωσης παρακολουθούμε φαιδρά γεγονότα, με παρουσιάσεις φαιδρών προσώπων, ανακοινώσεις, γνώμες, πορίσματα, μεροληπτικές θέσεις, των ισχυρών του συστήματος κλπ. ή ένοχη σιωπή και αδιαφορία. Όλοι κόπτονται για το ότι πρέπει να εκτελεστεί η απόφαση του δικαστηρίου, να σεβαστούμε την δικαιοσύνη, πράγμα που όλοι συμφωνούμε δημοσίως, [μέσα μας όλοι διαφωνούμε και άλλη άποψη έχουμε], ότι η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της, είναι μία δημοκρατική απόφαση, κλπ. Είναι όμως; Όλοι επικαλούνται την δημοκρατική νομιμότητα. Βεβαίως και όλοι με την νομιμότητα είμαστε δημοσίως, αλλά σε όποια ατομική διαφορά, θέλουμε η δικαιοσύνη να μας αθωώσει ας είμαστε ένοχοι. Η δικαιοσύνη διδάσκεται και διδάσκει. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε μιλάμε για δημοκρατική αποτυχία και παρακμή και σήψη αυτής. Ο λαός ξέρει ότι το δίκαιο είναι του ισχυροτέρου απ΄αρχής. Αυτό από μόνο του χωρίς να προσθέσω κάτι άλλο, λέγει την πλήρη ΑΛΗΘΕΙΑ. Ξέρει ο λαός ότι η δημοκρατία Σιωνοκατευθύνεται από τους ηγέτες της Νέας Εποχής. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη. Η εξουσία έχει επιβάλει στον κάθε λαό να μην τολμά να διαφωνεί με κάθε απόφασή της διότι θα του αποδοθεί η κατηγορία της στάσης.  Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αλλά πολύ ανοιχτομάτα. Εμείς οι χριστιανοί γνωρίζουμε από τον ένα πειρασμό του Χριστού ότι, οι εξουσίες του κόσμου έχουν σύμβουλο τον Διάβολο, από την πρόταση που έκανε ο Σατανάς στον Κύριο. Του πρότεινε το εξής: γνωρίζεις ότι οι εξουσίες του κόσμου είναι δικές μου [φτάνει αυτό για μας] αν με προσκυνήσεις θα γίνουν δικές σου.  Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί [είναι υπηρέτρια της κάθε μορφής εξουσίας] το όποιο κατεστημένο επικρατεί και εξαρτάται από αυτό. Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί την κάθε εξουσία, όποια και να είναι, όποιο όνομα και να έχει. Στο σύνολό της τα έχει καλά με όλους. Αφού δεχόμαστε ότι είναι «τυφλή» την οδηγεί πάντα η κάθε εξουσία. Το τυφλή έχει πάνω από μία ερμηνεία, ο καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να επιλέγει την ερμηνεία που τον βολεύει.  Ξέρει ο λαός ότι η δικαιοσύνη υπηρετεί όχι τα μικρά, αλλά πάντα τα μεγάλα συμφέροντα κλπ. Ξέρει ο λαός ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Ξέρει ο λαός ότι τα δίχτυα πιάνουν μόνο τα μικρά ψάρια, όχι όμως καρχαρίες και φάλαινες. Εάν τότε, ήξερε ο λαός, και σήμερα δεν ξέρει, σημαίνει ότι είναι όχλος. Όλοι μιλάνε για δημοκρατία και δημοκρατική νομιμότητα. Το κάθε είδος διακυβέρνησης των λαών του κόσμου, κυβερνά στο όνομα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ποιάς, και τι είδους, και τι μορφή Δημοκρατίας; Πάντως όχι της Δημοκρατικής Δημοκρατίας. Λένε κάποιοι ότι η απόφαση ενός δικαστηρίου δεν κρίνεται ποτέ και από κανέναν, αλλά πάντοτε εκτελείται!!!. Ο άδικος ξέρουμε ότι δεν θέλει ποτέ να κριθεί, διότι φοβάται κάτι. Ο δίκαιος δεν φοβάται, αφήνεται να κριθεί διότι πιστεύει στην κρίση που διέπεται από αρχές. Η κάθε όμως απόφαση διέπεται από αρχές δικαίου; Η δίκαιη απόφαση πάντοτε είναι αποδεκτή, αναγνωρίζεται ή και επαινείται από τις δύο πλευρές, αν υπάρχει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Η δίκαιη απόφαση απονέμεται δεν διανέμεται, αλλά όπως φαίνεται να συμβαίνει στις ημέρες μας, κατά πλειονότητα διανέμεται επιλεκτικά. Η κάθε απόφαση ενός δικαστηρίου πάντα κρίνεται ως προς το ήθος της. Εκεί ανακαλύπτει ο άνθρωπος το δίκαιο ή το άδικο της αποφάσεως. Την όποια απόφαση μπορούμε και επιβάλλεται να την αξιολογήσουμε, να την κρίνουμε, να την συγκρίνουμε, με βάση τις αρχές του ΔΙΚΑΙΟΥ και τελικά να την αποδεχθούμε ή όχι. Ο Χριστός συνιστά να αξιολογήσουμε όλη την συμπεριφορά του και την πορεία του μέσα από έρευνα. Εκείνος μας προτρέπει να ερευνήσουμε, να σχολιάσουμε, να συγκρίνουμε, να αξιολογήσουμε, να επιλέξουμε και τελικά να αποφαινόμαστε για ότι έχει επίδραση επάνω μας και στην κοινωνική ζωή μας γενικότερα, διότι όλοι είμαστε ισότιμα μέλη. Βέβαια η πολιτεία έχει και τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο εκτέλεσης της όποιας, δικαίας ή αδίκου αποφάσεως. Ποιος απλός και αδύνατος έστω και με δίκαιο εκατό τοις εκατό μπορεί να αντισταθεί στον Καίσαρα; Κανείς. Τα τελευταία 7 με 8 χρόνια έχει καταστρατηγηθεί όλο το Ελληνικό σύνταγμα. Πόσες αντισυνταγματικές αποφάσεις πάρθηκαν αυτά τα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε. Οι έχοντες γνώση το διαλαλούν και το γράφουν. Ένα γεγονός ή ένα συμβάν, ακριβώς το ίδιο, σήμερα είναι συνταγματικό, αύριο είναι αντισυνταγματικό, τελικά τι είναι; Όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν υπέρ των ισχυρών και καμία, ή σπάνια υπέρ των αδυνάτων. Ελάχιστες δε υπέρ του ΔΙΚΑΙΟΥ. Όλες σχεδόν οι αποφάσεις για να μην είμαστε απόλυτοι, δημοκρατικότατα και νομιμότατα έχουν αποφασισθεί εναντίον του λαού και έχουν εκτελεστεί. Όλες σχεδόν ήταν, είναι και θα είναι παράνομες και αντισυνταγματικές. Δεν κατέχουμε το αλάθητο, αλλά ως πολίτες και πολιτικοποιημένοι, [όχι κομματικοποιημένοι] έχουμε γνώμη και την εκφράζουμε ως ελεύθεροι πολίτες, έως ότου μας το στερήσουν και αυτό το «δημοκρατικά» ρυθμισμένο δικαίωμα από τη εξουσία της Νέας Εποχής. 

   Σχετικά με το ζήτημα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου γίναμε θεατές ενός πρωτόγνωρου πνευματικού Ριάλυτι Σώου, με συνεργατική συμμετοχή της πολιτείας, υπέρ της [δούλας] Ελλαδικής Εκκλησίας, και του οικουμενικού πατριαρχείου. Η  δε πολιτική Ελλάδα τηρεί σιγή ιχθύος ως αδιάφορη και αναρμόδια. Εάν η δικαιοσύνη είναι τυφλή όπως λέγουν, πράγματι πήρε μία λάθος απόφαση, λόγω όμως της τυφλότητας ας πούμε δικαιολογείται;. Όχι βέβαια, ιστορικά θα το φέρνει βαρέως.  Επομένως αφού είναι λανθασμένη να καταχωρηθεί ως άκυρη. Εάν είναι ανοιχτομάτα, υπηρετούσα, εξαρτημένη, και συρόμενη από την όποια εξουσία, όπως την χαρακτηρίσαμε παραπάνω, και κατά όπως την ξέρει ο λαός, πάλι η απόφασή της πρέπει να θεωρηθεί λανθασμένη και να καταχωρηθεί άκυρη και μη εκτελεστή. Αντιθέτως παρατηρούμε άλλα μέσα λαλίστατα και άλλα να τηρούν σιγή ιχθύος, πάντα και υπέρ του δυνατού. Υπέρ του αδυνάτου ελάχιστες φωνές ακούγονται από κάποια μέσα με ισχνή και φοβισμένη φωνή, με τον φόβο και την απειλή της εξουσίας. Λες και δεν θέλουν κάποιοι να μαθευτεί η ΑΛΗΘΕΙΑ. Φοβούνται σήμερα να επαινέσουν όποια ΑΡΕΤΗ και είναι όλοι εναντίον της. Οι ενάρετοι κηρύσσονται προς αποφυγή. Η δικαιοσύνη από την μεριά της λέγει: εμένα δεν με αφορά το πνευματικό ζήτημα, εγώ έκρινα την καταγγελία για τις παραβάσεις σύμφωνα με την μηνυτήρια αναφορά ή αγωγή και την μαρτυρία των μαρτύρων και αυτοαπαλλάσεται. Εδώ ερχόμαστε και δικαιολογημένα να συγκρίνουμε, να κρίνουμε, να σχολιάσουμε και να αξιολογήσουμε το δίκαιο ή το άδικο της απόφασης. Γνώμη έχουμε ότι οι αποφάσεις, επιβάλλεται να αξιολογούνται και να κρίνονται. Γιατί γίνονται αναθεωρήσεις αποφάσεων; Γιατί επαναλαμβάνονται δίκες; Ή από κατάθεση νέων στοιχείων, ή από λάθος απόφαση, ή από απόκρυψη στοιχείων, ή από αλλοίωση στοιχείων. Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν μπορεί να είναι ή από την μία ή από την άλλη πλευρά, είναι πάντως δεκτά και μπορούν να ανατρέψουν οποιαδήποτε απόφαση. Την απόφαση εναντίον της Μονής Εσφιγμένου, ποιος θα την επανεξετάσει; Μάλλον κανείς και ποτέ. Οι διαφωνούντες ας έχουν την γνώμη τους, αλλά ας σκεφθούν ότι μεροληπτούν υπέρ της διαιώνισης και σύγχυσης περί δικαίου και αδίκου. Η τάχα εγκληματική πράξη του μοναχού και η κίνηση, όποια και να ήταν, ήταν αμυντική και δεν προκάλεσε ατύχημα. Η άλλη πλευρά ήταν ο εισβολέας, και ο ασκήσας βία, ο παραβιάσας το ιδιωτικό και άσυλο των ήδη αυτοφυλακισμένων ισοβίως μοναχών. Η Αθήνα έχει καεί πολλές φορές από μολότοφ και βιαιοπραγίες και εγκληματικές ενέργειες των κομμάτων, που προκάλεσαν οικονομική ζημιά, κλείσιμο καταστημάτων, τραυματισμούς, αναπηρίες, χηρείες, ορφάνιες, θανάτους κλπ. Πολλοί πάσης φύσεως εγκληματίες από την μία πόρτα εισέρχονται και από την άλλη εξέρχονται, ή οι ποινές είναι τρομακτικά χαλαρές, και πολλές φορές αθωωτικές, ή με ανασταλτικό χαρακτήρα και προβληματίζουν τον κάθε νόμιμο πολίτη. Πολλές δίκες κατευθύνονται, σήμερα είμαστε στις παραμονές προγραμματισμένων, επιλεγμένων, στοχευμένων και σκηνοθετημένων δικών. Πολλές περιουσίες έγιναν στάχτη. Η εξουσία διά της πέννας έχει την ικανότητα να μεταλλάσσει, να τροποποιεί, να μεγεθύνει ή να σμικρύνει το κάθε γεγονός ή συμβάν, και να σε τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί καθώς λέγει σοφά ο λαός, με την βοήθεια έστω και μηδέν μαρτύρων, αυτεπάγγελτα, ενώ σε κραυγαλέα γεγονότα να επικαλείται άγνοια, ανικανότητα, αναρμοδιότητα, κουφότητα και τύφλωση. Εδώ η πολιτεία με την υπόδειξη της συναδέλφου και συνεργάτιδας πνευματικής εξουσίας, [δηλαδή του πατριαρχείου που τόσο συγκινούσε τους πιστούς και τόσο το θαύμαζαν, ενώ σήμερα συμβαίνει το αντίθετο] που μόνο αυτή μπορεί να εφευρίσκει, απαίτησε από την φίλη πολιτεία να ανακοινωθεί η μεγίστη των ποινών ως απόφαση, η οποία πρέπει να εκτελεστεί. Δηλαδή να φυλακιστούν οι ένοχοι, και μετά να τους δοθεί το εφέσιμο δικαίωμα. Αυτό το δικαίωμα θα εκκρεμούσε για κάποια χρόνια έως ότου εκδικαστεί. Στο μεσοδιάστημα αυτό θα έχει εδραιωθεί ο αντικαταστάτης ηγούμενος της ψεύτικης [δηλαδή Μονής μαϊμού, πρωτόγνωρο στην ιστορία της ορθοδοξίας] Μονής Εσφιγμένου. Θα έχουν περάσει έως τότε αρκετά χρόνια. Ο αντικανονικά και παράνομα δικασθείς στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας Ηγούμενος Μεθόδιος, όταν εκδικασθεί η υπόθεση θα είναι υπέργηρος, αφού σήμερα είναι γέρος. Πιστεύουμε πως, τους οικουμενιστές αφού τους ήλθαν όλα βολικά, θα δικαστεί με αναστολή εάν είναι στη ζωή, ή εάν δεν είναι στη ζωή το πολύ να αθωωθεί, [τότε όλοι θα νίψουν τα χέρια τους σαν άλλοι Πιλάτοι] ενώ θα είναι αργά για αυτόν. Θα κάνει προσφυγή. Πότε θα εκδικαστεί αυτή η υπόθεση με τις αναβολές και τις αναστολές και τα άλλα εμπόδια που τεχνικά θα προβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές μαζί με τους οικουμενιστές; Ζήσε Μάη, που λέγει ο λαός. Ο χρόνος και ο λαός εύκολα ξεχνά και σβήνει τόσα πολλά, όσα δεν έχουμε ούτε στη φαντασία μας. Μα και εάν εκδικασθεί, ποιος θα τον αποζημιώσει. Ποιος θα του δώσει τα χρόνια που του αφαίρεσαν. Ήδη θα αναμένει την ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ της άλλης ζωής. Εκεί βεβαίως και θα δικαιωθεί, το ξέρουν αυτό οι εχθροί του, τώρα το γιατί επιμένουν στο άδικο, εκείνοι το γνωρίζουν, ρωτήστε τους. Ο Βαρθολομαίος το άδικο πνευματικό δίκαιο, το διένειμε ως ηθικός αυτουργός κατά το δοκούν των αιρετικών, προς χαρά τους. Ο πρώτος ηγούμενος της μαϊμού Μονής Εσφιγμένου μακαρίτης Χρυσόστομος διατί δεν δικάστηκε για αντιποίηση αρχής; Διατί δεν δικάστηκε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ως ηθικός αυτουργός και δημιουργός της ψεύτικης Μονής Εσφιγμένου; Τα είπαμε παραπάνω και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε. Το δίκαιο ο πατριάρχης το διένειμε διότι αυτός το μοίρασε [όσο θέλει και όποτε και όπως θέλει στον καθένα] σύμφωνα με το δικό του ΕΓΩ, την δική του ΕΞΟΥΣΙΑ και την δική του ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, είναι σαν να λέμε, πήρε το νόμο μόνος του στα χέρια του. Άρπαξε την δικαιοσύνη από τις οικουμενικές Συνόδους και τους Πατέρες καταστρατηγώντας όλη την Αγία Γραφή και την Ιερή Παράδοση της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ η οποία τον ταΐζει και τον ποτίζει από νεότητός του. Τον δίκασε και τον καταδίκασε σε καθαίρεση όλως αντικανονικά τον Γέροντα Μεθόδιο, ενώ δεν είχε καμία εξουσία επάνω του διότι ήταν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ σύμφωνα με τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, καθώς και άλλων Κανόνων των οικουμενικών Συνόδων, και των Κανόνων των Αποστόλων. Ο μόνος καταδικασμένος από τις οικουμενικές Συνόδους είναι ο οικουμενικός πατριάρχης και όχι ο ηγούμενος Μεθόδιος. Η αόρατη και ηθική δικαιοσύνη των Συνόδων και των Πατέρων έχει καταδικάσει τον πατριάρχη, η δε ορατή δικαιοσύνη του κόσμου έχει καταδικάσει τους αθώους Εσφιγμενίτες. Στην Ελληνική πολιτεία οι πρόεδροι Δημοκρατίας, και οι Πρωθυπουργοί έχουν το άσυλο, το αδίκαστο, το ελεύθερο να αποφασίζουν και να πράττουν κατά όπως θέλουν. Τους αφήνουν στα χέρια του λαού να τους καταδικάσει με την ψήφο των εκλογών. Έχουν το άκριτο, διότι ότι πράττουν, το πράττουν τάχα, πάντα προς το «συμφέρον» της πατρίδος. Από την άλλη πλευρά της εκκλησίας [ο κάθε ηγέτης ποιμένας, αναφέρομε στον πατριάρχη] έχει το αλάθητο και το πρωτείο, δηλαδή το άκριτο και το άσυλο και αυτός. Εδώ το αξίωμα του πατριάρχη το έχουν θεοποιήσει, και όταν είσαι ταγμένος με το πνεύμα της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ και όχι με το θέλημα του πατριάρχη ή του όποιου επισκόπου, είσαι εχθρός του Θεού. Πάνω από τον επίσκοπο δεν υπάρχει έλεγχος. Κάτω από εκεί όλα και όλοι ελέγχονται, υποτάσσονται, λογοδοτούν, δικάζονται και καταδικάζονται ακόμη και για να καλύψουν παρανομίες και αμαρτίες επισκόπων. Ακόμη η παράβαση και η αμαρτία του επισκόπου λογίζεται δικαιοσύνη. Δεν επιτρέπεται άλλη γνώμη, ούτε πρόταση, πόσο μάλλον ανοιχτή διαφωνία. Αφού επικρατεί αυτό το πνεύμα ποιος θα διαφωνήσει με τον πρώτο, του κάθε θεσμού; Ο λαός πολύ σοφά λέγει: όταν συγκρουσθεί η πέτρα με το αυγό, το αυγό θα σπάσει, ποτέ η πέτρα. Από την οικουμενιστική ή μάλλον αιρετική ή και ουνιτική εκκλησία του οικουμενικού πατριαρχείου, ήταν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ και οι προκάτοχοι του Μεθοδίου ηγούμενοι, ΕΥΘΥΜΙΟΣ και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Αιωνία τους η μνήμη. Δεν πρόδωσαν την Ορθοδοξία, αντίθετα την υπερασπίσθηκαν έως θανάτου. Όπως ακριβώς έπραξαν οι Μάρτυρες και οι Άγιοι και οι Πατέρες της ορθοδόξου ημών πίστεως, μαζί με τους αφανείς και αγνώστους, πρεσβυτέρους, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες. Ο διωγμός των ορθοδόξων σήμερα γίνεται από έσωθεν. Από τους ιδίους που επικαλούνται ότι είναι ορθόδοξοι και εις τύπον και τόπον Χριστού. Τους αιρετικούς όλης της γης τους αγκαλιάζουν και τους ασπάζονται, τους θεωρούν αδελφούς τους, ότι έχουν μία πίστη!!! και τον ίδιο Θεό!!! Τρομερό αυτό αδελφέ μου. Τους δε πραγματικούς ορθοδόξους, οι οικουμενιστές τους διώκουν με σατανικές μεθόδους, και τους μισούν όπως ο διάβολος μισεί τους φίλους του Χριστού. Εμείς οι ολίγοι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ από τη Μ. Βρύση Λαμίας, δικασμένοι, καταδικασμένοι και καθηρημένοι από την εκκλησία των οικουμενιστών ποιμένων της Ελλάδος, ομοιοπαθείς, και ομόπιστοι κατά πάντα με τους Εσφιγμενίτες, συναισθανόμενοι και συμπάσχοντες στο κατά δύναμη με την αγωνία των εγκλείστων αδελφών, Γερόντων και Πατέρων της γνησίας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου και του Ηγουμένου αυτής Μεθοδίου, ευχόμαστε την από Θεού δύναμη εις όλους, και την μεσιτεία της Παναγίας Θεοτόκου και μητρός υπέρ των αδελφών ημών Εσφιγμενητών. Εντολή των Αποστόλων, των Συνόδων και των Πατέρων της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ είναι, να διατηρήσουμε την ορθόδοξη πίστη όπως την παραλάβαμε από εκείνους, έτσι και να την παραδώσουμε στους απογόνους μας, και εκείνοι επίσης στους απογόνους τους. Αμήν. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017