Ο ΣΤΑΥΡΌΣ ΤΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ.

   Εχθές ήταν η ανάμνηση της Υψώσεως του Σταυρού του Χριστού 14 Σεπτεμβρίου. 

   Η πρώτη ύψωση του Σταυρού παρουσία ανθρώπων έγινε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, παρουσία της Αγίας Ελένης της μητρός αυτού,  14 Σεπτεμβρίου το 335.

   Η δεύτερη ύψωση του Σταυρού παρουσία ανθρώπων χριστιανών, έγινε  από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ζαχαρία, επί Ηρακλείου ο οποίος τον ανέκτησε από τους Πέρσες την  14 Σεπτεμβρίου το 626 στα Ιεροσόλυμα. Μετά ο Σταυρός τεμαχίστηκε και μοιράστηκε στις τότε ορθόδοξες Εκκλησίες. Σήμερα υπάρχουν αρκετά τμήματα του Τιμίου Σταυρού του Χριστού υπό κατοχή Πατριαρχείων, Μητροπόλεων, Μοναστηριών, καθώς και ατόμων!!! Υπάρχουν και τιμιωμένα λεγόμενα  ξύλα, ερχόμενα σε επαφή με το Τίμιο ξύλο του Σταυρού.

   Στις 14 Σεπτεμβρίου 1925 έγινε ύψωση του Τιμίου Σταυρού τα μεσάνυχτα μεταξύ γης και ουρανού εν ώρα Λειτουργίας σε μοναστήρι, στον Υμηττό της Αττικής. 

   Η Τρίτη εμφάνιση όλου του Σταυρού θα γίνει στην δεύτερη παρουσία του Χριστού.

   Ο ΣΤΑΥΡΟΣ του ΧΡΙΣΤΟΎ  σήμερα δυστυχώς δεν είναι αποδεκτός και δεν χωρά στις καρδιές των χριστιανών. Ακόμη και βλάσφημο λεκτικό λόγο εφεύραν οι ορθόδοξοι!!! Ο Σταυρός όμως δεν είναι ένα νεκρό σύμβολο όπως όλα τα άλλα σύμβολα. 

   Ο Σταυρός είναι  κάτι ζωντανό  από αρχής ως δένδρο. Αν και ξερό ξύλο βλάστησε  με ένα πότισμα που του έριξε ο Λωτ ο ανεψιός του Αβραάμ. Αν και μετρούσαν και έκοβαν από το ξύλο αυτό επί του κτισίματος του Ναού των Ιουδαίων, το ξύλο αυτό αυξομειώνονταν σαν ζωντανό. Αν και οδήγησε πολλούς κακοποιούς στον θάνατο, τον Χριστό τον οδήγησε στην Ανάσταση. Το πικρό δηλητήριο που οδηγεί στο θάνατο,  ο Σταυρός το μετέτρεψε σε γευστικό και παράταση ζωής. 

   Από τους 3 Σταυρούς οι δύο των ληστών ήταν νεκροί, ο δε Ένας, ο  Σταυρός  [ζωντανός όντας], ο του Χριστού ανέστησε την νεκρή γυναίκα και εθεράπευσε πολλούς. 

   Τον διάβολο δεν τον τρομάζει τίποτε άλλο, όσο ο Σταυρός [όχι των μαθηματικών και των σχεδίων]  όσο ο Σταυρός του Χριστού. 

   Οι ονομαζόμενες άλλες δύο μονοθεϊστικές πίστες, είναι εχθρικές απέναντι στο Σταυρό του Χριστού. Ακόμη και στους ονομαζόμενους χριστιανούς, ο Σταυρός του Χριστού είναι αντιπαθής μισητός και εχθρικός, πόσο μάλλον ο ίδιος ο Χριστός. 

   Όταν ο χριστιανός κινδυνεύει και επικαλεστεί τον Χριστό κάμνοντας του σημείο του Σταυρού απομακρύνει κάθε κίνδυνο, ασθένεια, σφαίρα, οβίδα του εχθρού, ακόμη και θάνατο. 

 

   Ένα τροπάριο την ορθοδόξων λέγει: 

   Σταυρός [είναι] ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, [όταν η οικουμένη στραφεί προς τον Σταυρόν, τότε εκείνος φυλάσσει την οικουμένη]. Αλλοίμονο στον άνθρωπο αν αποσυρθεί η φύλαξη του κόσμου από τον Θεό, την παρουσία του Χριστού και την δύναμη του ζωντανού Σταυρού.

   Σταυρός [είναι] η ωραιότης της Εκκλησίας, [το πιο ωραίο κόσμημα στον κόσμο [πληθώρα υλικών,  σχεδίων, σχημάτων, μεγεθών, αξίας, ομορφιάς κλπ] είναι ο Σταυρός, Σταυρός επάνω, γύρω και μέσα στους ναούς Σταυρός, για στολίδι από χριστιανούς και χριστιανές ο Σταυρός, για δώρο ο Σταυρός, στο δρόμο τα εικονίσματα Σταυρό έχουν, στα αυτοκίνητα οι οδηγοί το Σταυρό έχουν μπροστά, σε κάθε ιερό σημείο τον Σταυρό σχηματίζουμε στο σώμα μας, το φαγητό και το νερό το σταυρώνουν οι χριστιανοί,  το κρεβάτι το σταυρώνουν,  μπαινοβγαίνουν από το σπίτι το Σταυρό τους κάμνουν, την δουλειά που αρχίζουν και τελειώνουν το Σταυρό κάμνουν οι πιστοί, από τον ύπνο σηκώνονται το Σταυρό τους κάνουν, στη γη, στη θάλασσα, στον αέρα ταξιδεύουν το Σταυρό του κάνουν, παντού παρών ο Σταυρός, επίσης οι χριστιανοί στα θεμέλια των κτισμάτων, ιδίως των σπιτιών Σταυρό βάζουν στα θεμέλια, στις 4 γωνίες].

Η πρώτη από τις πρώτες Ύψωση του Σταυρού ήταν αυτή στο λοφίσκο του  Γολγοθά στα Ιεροσόλυμα ημέρα Παρασκευή, επί του Ρωμαίου κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου.

   Σταυρός [είναι των] βασιλέων το κραταίωμα. [Ο Μέγας Κωνσταντίνος 28 Οκτωβρίου το 312 τον Σταυρό είδε μέρα μεσημέρι στον ουρανό, {ήταν η πρώτη ύψωση από την πρώτη} και με αυτόν ως λάβαρο νίκησε τον αντίπαλο Λατίνο συναυτοκράτορα Μαξέντιο. Αρκετά  έθνη στην Ευρώπη  {όπως, Αγγλία, Γεωργία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ισλανδία, Νορβηγία, Σλοβακία, Σουηδία, καθώς με μικρό σταυρό στον θυρεό των σημαιών οι: Άγιος Μαρίνος, Βατικανό, Ισπανία, Λιχτενστάιν, Μάλτα, Μαυροβούνιο, Σερβία}, και σήμερα τον Σταυρό έχουν στη σημαία τους, επίσης πολλές υπηρεσίες, το Σταυρό έχουν σήμα, όλα σχεδόν τα ελληνικά σήματα των ενόπλων δυνάμεων τον Σταυρό έχουν, το σήμα της Ελληνικής Δημοκρατίας το Σταυρό έχει].

  

   Σταυρός [είναι των] πιστών το στήριγμα. Παγκόσμια απορία και ερώτηση είναι: γιατί σταυρώνεται ο άνθρωπος;  Η απάντηση είναι: Διότι αμάρτησε. Η αμαρτία είναι παρακοή, παράβαση, παρανομία κλπ, με συνέπειες κληρονομικές. 

   Ο χριστιανός είναι σταυρωμένος διότι Χριστός και Σταυρός είναι ταυτισμένοι. Μάρτυρες και Σταυρός ενωμένοι, καθώς, Άγιοι, Όσιοι, Ομολογητές και Δίκαιοι άνδρες και γυναίκες επίσης. Και εμείς οι χριστιανοί μαζί με το Σταυρό του ο καθένας, ταυτιζόμαστε. Χριστιανός και Σταυρός είναι ένα. Πάνω στο Σταυρό γίνεται μετάγγιση  αίματος.  Το έργο της σωτηρίας είναι Δοκιμαστικό, Σταυρικό, που οδηγεί στην Ανάσταση, στην Αθανασία σώματος και ψυχής, επιστροφή στην πηγή της ΖΩΉΣ. 

   Η Θεία κοινωνία είναι μετάγγιση αίματος που καθιστά χριστιανούς πάλι, κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού. Η λέξη του τροπαρίου στήριγμα είναι μικρή σε αυτό που προσφέρει στον πιστό. Ο χριστιανός σήμερα δεν θέλει Χριστό, δεν θέλει Σταυρό. Αντιπαθής ο Χριστός, αντιπαθής και ο Σταυρός. Ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας, δεν υπάρχει δεύτερος φίλε. Κάνε κάτι αν αγαπάς έστω τον εαυτό σου, πριν είναι αργά.

   Σταυρός [είναι των] Αγγέλων η δόξα. Άγγελοι διακονούσαν τον Χριστό από συλλήψεως,   από γεννήσεως, σε όλη την επίγεια πορεία του Χριστού, στο πάθος του, στο Σταυρό, στην Ανάσταση, στην Ανάληψη, στην δεύτερη παρουσία του Άγγελοι θα συνοδεύουν το Σταυρό, πάντοτε και διαχρονικά Αγγελοφάνεια=παρουσία Αγγέλων  και στο παρελθόν και στο παρών και στο μέλλον κλπ.

 

   Και των δαιμόνων [είναι] το τραύμα.  Θανάσιμο τραύμα για τους δαίμονες είναι ο Σταυρός του Χριστού. Ο Διάβολος προσπάθησε να αποτρέψει τον Κύριο από το να συλληφθεί και να έλθει στον κόσμο. Γνώριζε ότι θα γεννηθεί από κόρη παρθένα. Διά τούτο επί ειδωλολατρείας, οι κάθε παρθένα έπρεπε να δωρήσει την παρθενία της στα ιερά των ειδώλων, και περίμεναν οι κοπέλες στη σειρά να προσφέρουν την παρθενία τους, στους θεούς και στις θεές, προκειμένου να μην μείνει στον κόσμο κορίτσι παρθένο. Ο Ναός του Θεού τότε ήταν απαγορευτικό χώρος για τον Διάβολο. 

   Σήμερα υπάρχει χώρος και που είναι, για το ΧΡΙΣΤΌ ΜΑΣ φίλοι μου;   Ψάξτε να τον βρείτε, και αν ναι, γράψτε με και εμένα. 

 

   Τα κείμενα περί την χριστιανική ορθόδοξη πίστη είναι διαρκώς συμπληρούμενα και όχι τελεσίδικα, διά τούτο πρέπει να είναι και διαρκώς μελετούμενα. Όσο εμβαθύνεις [σε βάθος] στη μελέτη, τόσο αναπτύσσεις [ανυψώνεις] το μελετώμενο κείμενο. Αυτό είναι και δική σου υποχρέωση. Η συμμετοχή είναι πρακτική εξάσκηση, άρα και αναβάθμιση.