ΓΝΩΡΊΖΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΌΣ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΦΙΛΊΑ; Εκεί μέσα είναι όλοι οι Έλληνες.

 Ο προδοτικός και ανθελληνικός κυβερνητικός κομματισμός είναι ταγμένος εναντίων των Ελλήνων, των Ρώσων, και των απανταχού της Γής  Ορθοδόξων, και δουλικά φίλος όλων των Αφρικανών, Ασιατών κλπ. Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι οι πολιτικοί ήταν και είναι  ορκισμένοι να καταστρέψουν το δημογραφικό πρόγραμμα της «καταραμένης 7 επταετίας», προκειμένου να αφανίσουν τον Ελληνικό πληθυσμό, να τον αντικαταστήσουν με Αφρο-Ασιάτες και να δικαιώσουν εκείνους που έχουν πει και γράψει ότι οι Έλληνες ως φυλή δεν υπάρχουν!!!

Στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου μετά το 1950 το πρώτο μάθημα καθώς θυμάμαι ήταν περί φιλίας ανθρώπων. Το κείμενο έλεγε: Πιστεύω τω φίλω, πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις. 

Ήδη από χρόνια πριν, η δήθεν ελεύθερη Ελλάς τότε, εκσυγχρόνιζε την παιδεία με τις ονομαζόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις διαδοχικά, από την κάθε κομματική κυβέρνηση, όχι όμως Ελληνική. 

Μεταρρύθμιζαν την παιδεία όχι να προσθέσουν κάτι Καλλίτερο,  Εθνικότερο, Ανώτερο, Ωραιότερο, Ηθικότερο, Χριστιανικότερο κλπ. 

Η κάθε κυβέρνηση είχε εντολή, [από τους ιδιοκτήτες της Ελλάδος] όλο και να αφαιρεί από την Ελληνική αγωγή, και να προσθέτει σε αντικατάσταση, εισαγόμενη αγωγή από την Δύση. 

Μετά την Δύση [του ηλίου ας πούμε] τι ακολουθεί; το σούρουπο και η μαύρη νύχτα. 

Η Ελληνική παιδεία ήταν από αιώνες η Ανατολή και το φως, είναι δυνατόν να πάρει η Ελλάς, από τη Δύση κάτι καλό; βεβαίως και ΟΧΙ. 

Και που γίναμε Ευρωπαίοι, πόσο αυτό ωφέλησε την Ελλάδα και τους Έλληνες; 

Ήταν ποτέ οι Ευρωπαίοι φίλοι μας; Είναι οι Ευρώπη φίλη μας; ή όποια μεγάλη δύναμη; Εσύ τι απαντάς;

Ο φίλος κάπου στο βάθος είναι ίδιος με εσένα και εσύ με εκείνον, διό και υπάρχει ισορροπία, συνέχεια, συνέπεια, θυσία, σεβασμός, συνεργασία κλπ, εξ ίσου και από τους δύο φίλους, ή φιλενάδες. Πόσους φίλους είχες κάποτε, τώρα που είναι; πόσους έχεις; πόσοι σου έμειναν; Τα κράτη πόσες συμφωνίες φιλίες υπέγραψαν; πολλές. Πολλές συμφωνίες φιλίας κρατών και ανθρώπων ανακλήθηκαν σε μήνες ή μετά από κάποιες ημέρες. Πολλές συμφωνίες φιλίας είχαν άλλους σκοπούς, διπλωματικούς, οικονομικούς, κλπ. 

Ο διάβολος διέσπασε πολλές φιλίες όπως ομοεθνών με εμφυλίους πολέμους,  ομοθρήσκων, χριστιανών, ορθοδόξων, ή Ιουδαίων ή Μουσουλμάνων. Πόλεμοι μεταξύ χριστιανών, μεταξύ Ορθοδόξων, μεταξύ Μουσουλμάνων, μεταξύ Ιουδαίων, μεταξύ ειδωλολατρών και όποιας θρησκείας. 

Πόσοι φίλοι από φίλοι έγιναν εχθροί; όλοι μας έχουμε παρόμοια δοκιμασία ή προσωπική εμπειρία, ή από το όποιο περιβάλλον μας, οικογενειακό, εργασιακό, κοινωνικό κλπ. 

Η φιλία λειτουργεί με βάση τους κανόνες της φιλίας, διά τούτο στη ζωή μας επιβάλλονται προσθαφαιρέσεις φίλων ή φιλενάδων. Μάθε να αξιολογείς και να εκλέγεις πιστούς φίλους, αν είσαι και εσύ πιστός φίλος.  

Τα ομόφρονα έλκονται και τα ετερόφρονα απωθούνται. Φυσικό, λογικό και ηθικό είναι. Α να σου πω και κάτι μην το ξεχάσω. Ένας καλός, ο καλλίτερος φίλος για όλους μας είναι ο Ιησούς,  ο Χριστός ντε, ο Ναζωραίος από την Γαλιλαία των εθνών.  Ξέρεις εσύ, σίγουρα έχεις ακούσει για Αυτόν. Είναι φίλος για όλα τα γούστα θάλεγα. Σου κάνει τα πιο δύσκολα χατίρια, Θέλει να του κάνεις και εσύ ένα χατήρι, να τον αγαπήσεις περισσότερο από εσένα. Κομμάτια γίνεται γιατί όλους τους έχει φίλους του. Εσύ έγινες ποτέ έτσι για έναν φίλο σου; Όμως φίλε μου, ψάξε και βρες για τη φιλία περισσότερα.

 

ΟΙ ΆΓΙΟΙ ΡΑΦΑΉΛ και ΝΙΚΌΛΑΟΣ της ΛΕΣΒΟΥ, οι ΑΠΟΤΕΧΙΣΜΈΝΟΙ.

1]  Όσοι έγραψαν για τους Αγίους νεομάρτυρες Ραφαήλ και Νικόλαο της Λέσβου, τους ονομάζουν και ΟΜΟΛΟΓΗΤΈΣ και δικαίως. 

2] Διότι ομολόγησαν την ορθόδοξη πίστη όχι με γραπτά και θεωρίες, [αυτά είναι εύκολα] αλλά στην πράξη [εδώ είναι τα δύσκολα] μετά από όσα βίωσαν σε καιρό αιρέσεως και προδοσία πίστεως με προσωπικό διωγμό, με συμπλήρωμα το μαρτύριο. Σήμερα έχουμε τους βελούδινους Αγίους. Για ομολογητές και μάρτυρες, ούτε κουβέντα. Έγιναν άγνωστες λέξεις. Είναι μόνο για την ιστορία.

3] Τους ονομάζουν δε ομολογητές «διότι αδιαφόρησαν για τις τιμές και τις δόξες των αξιωμάτων, δεν υπελόγησαν το κόστος της εναντίωσής των προς τον Αυτοκράτορα, και το σύστημα, προκειμένου να υπερασπιστούν την Αλήθεια της ορθόδοξης πίστης έναντι της Αιρέσεως του Παπισμού».

4] Γεννήθηκε το 1410, το 1438-1439 Σύνοδο ΦΕΡΡΆΡΑΣ ΦΛΩΡΕΝΤΊΑΣ  ήταν περίπου 30 χρονών. 

5] Ήταν παρών στη παραπάνω Σύνοδο ως αξιωματικός και συνοδός-φρουρός υψηλών προσώπων. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης από την Ιθάκη των Ιονίων νήσων.

6] Εκεί γνώρισε όλα τα πρόσωπα της εποχής. Γνώρισε τους ενωτικούς και τους ανθενωτικούς της εποχής του. Εκεί έγινε γνώστης της πολιτικής και της εκκλησιαστικής  διπλωματίας. Όλο αυτό ήταν για τον Χιλίαρχο Γεώργιο Λάσκαρη μεγάλη εμπειρία, πράγμα που τον ωρίμασε και τον προετοίμασε  για την μελλοντική του πορεία. Δεν ήταν άνθρωπος καριέρας όπως οι σημερινοί.

7] Παραιτήθηκε του στρατού και εκάρη μοναχός το 1445 σε ηλικία 35 χρονών και λίγο αργότερα ιερεύς, στις Σέρρες, ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου. Ο Γεώργιος δεν ήταν ικανοποιημένος από την στρατιωτική πορεία της Αυτοκρατορίας, αφού ήταν Χιλίαρχος στο αξίωμα. Είδε την παρουσία του στο στράτευμα ανώφελη, εξ ου και παραιτήθηκε για να ακολουθήσει το δρόμο της ορθοδοξίας. 

Ήλπιζε ότι εκεί θα ταιριάξει κλπ. Και εκεί τον απογοήτευσαν οι ποιμένες. Να γνωρίζεις φίλε μου ότι, όσο ψηλά στην κοινωνία πρόσωπα γνωρίζεις [σε όποιο θεσμό] ζώντας κοντά τους, τόσο σε απογοητεύουν. Αυτό είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. 

8] Το 1452 είναι Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου. Ο Ραφαήλ πρώην αξιωματικός, γνωστός στους Παλαιολόγους και τώρα κληρικός τον προτείνουν για Πρωτοσύγκελο, θέση την οποία δέχτηκε ο Ραφαήλ.

9] Την 12 /12 του 1452 έγινε το ενωτικό Συλλείτουργο Παπικών και ορθοδόξων κάτι σαν επιβεβαίωση, αναδέσμευση, ανανέωση, φρεσκάρισμα,  της Φεράρας-Φλωρεντίας. Οι βυζαντινοί με αυτή την τακτική [πονηρῶ τῶ τρόπω] περίμεναν ανανέωση της στρατιωτικής βοήθειας από τους παπικούς. Παρέστησαν στο συλλείτουργο εκείνο από τον κλήρο και το λαό μόνο οι ενωτικοί. 

Ο προτεσταντικός κόσμος βοηθούσε σε στρατιωτικό υλικό τους Οθωμανούς, [οι Οθωμανοί δεν περίμεναν βοήθεια από τους παπικούς, κατέφυγαν στους εχθρούς των Βυζαντινών, τους προτεστάντες] οι δε παπικοί βοηθούσαν ελάχιστα τους Βυζαντινούς. Οι Βυζαντινοί πρόδωσαν και εξαπάτησαν τους Προτεστάντες στη Σύνοδο της Βασιλείας και τάχτηκαν με τους παπικούς.

Τον Ραφαήλ τον απογοήτευσε και η πορεία της εκκλησίας, Πρώτα η πολιτεία και τώρα η Εκκλησία έχουν προδώσει τα πάντα. Διά τούτο και διαχώρησε τη θέση του έχοντας με το μέρος του και σύμφωνο τον Διάκονο Νικόλαο και αποφασίζουν από κοινού. Από την ιστορία είναι γνωστοί ονομαστικά, οι ανθενωτικοί κληρικοί και λαϊκοί.

10] Ο Ραφαήλ με τον Διάκονο Νικόλαο δεν περέστησαν στο συλλείτουργο της δωδεκάτης Δεκεμβρίου του 1452.  Το ορθόδοξο φρόνημα το εξέφρασαν πλέον ανοιχτά, αφού διαφώνησαν με την τακτική του Πατριαρχείου το οποίο συμπορεύεται με τον παπισμό. Αυτή τους η κίνηση ήταν ανοιχτή διαφωνία με τους τότε φιλοπαπικούς ποιμένες τους οποίους δεν μνημόνευαν και δεν συλλειτουργούσαν πλέον μαζί τους. Η ρήξη είχε επέλθει. Τήρησαν τους Κανόνες των Συνόδων περί αιρέσεως, άρα αποτειχίσεως και διακοπή κοινωνίας, από τους ενωτικούς και  προδότες ποιμένες της ορθοδόξου πίστεως. Γνωρίζουν ότι το μέλλον είναι δύσκολο, θα έχει διωγμούς κλπ.

11] Αυτοκράτορας έμαθε και εξοργίστηκε με τη στάση του Πρωτοσυγκέλου Ραφαήλ και τον εξόρισε μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο. Απόδειξη των παραπάνω είναι το ότι ο Αυτοκράτορας απαίτησε με εντολή  της Συνόδου του Πατριαρχείου να εκδικαστεί η υπόθεση των Ραφαήλ και Νικολάου όπου και  αποφασίστηκε η εξορία τους. Για καθαίρεση δεν γράφουν, αλλά εκείνες τις δύσκολες  ημέρες για όλους, τι να πρωτοπράξουν οι τότε ας τους πούμε οικουμενιστές. Οι ενωτικοί τότε ήταν μειοψηφία, αλλά δυστυχώς αυτοί κυβερνούσαν.

Την επόμενη άνοιξη του 1453 δεν υπήρχε Βυζάντιο, ούτε Αυτοκράτορας. 

12] Τελικά πολλοί κληρικοί και λαϊκοί  άγνωστοι σήμερα σε εμάς,  ήταν υπερασπιστές της πίστεως, δηλαδή αποτειχισμένοι και διωκόμενοι, που κατέληξαν, άλλοι σε αυτοεξορία, άλλοι σε εξορία από το Κράτος, οι δε Ραφαήλ και Νικόλαος βρήκαν καταφύγιο στην Θέρμη της νήσου Λέσβου.  Δυστυχώς για τις αλήθειες αυτές δε υπήρχε ούτε χαρτί, ούτε μελάνι, ούτε θάρρος για να μην θίξουν το κατεστημένο.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι Άγιοι και όχι αυτοί μόνο, αποτειχίστηκαν από την κρατούσα Εκκλησία η οποία ενώθηκε με τον Παπισμό, ενώ εκείνος προσέφερε ελάχιστη βοήθεια στην Αυτοκρατορία. 

Οι ποιμένες τότε δεν έπειθαν, οι εκκλησιές ερήμωσαν, άλλες αράχνιασαν από απουσία πιστών κλπ. Το Βυζάντιο τότε είχε πολλές πίστες, πολλές γλώσσες, ήταν πολυπολιτισμικό κράτος όπως λέμε σήμερα και η διάλυσή του ήταν εύκολη. Το πολύγλωσσο, το πολυφυλετικό, το πολύπιστο, το πολυέθιμο, το πολυκοινωνικό, το πολύχρωμο, το πολύγνωμο, το πολυπολιτισμικό κλπ, ήταν αιτία πτώσης και διάλυσης μετά από χίλια τόσα χρόνια. Μήπως και σήμερα επιβάλλουν να αντιγράψουμε μια συνταγή αποτυχίας και διάλυσης του κόσμου δοκιμασμένη;

Ολίγη συμμετοχή στην παπική πίστη είχαμε, ολίγη βοήθεια στείλανε εκείνοι, δίκαια πράγματα. 

Αυτή είναι η όλη αλήθεια για τους Αγίους της Θέρμης Λέσβου και των ντόπιων κατοίκων. Το βέβαιο και άγραφο είναι ότι, οι άγιοι Ραφαήλ και Νικόλαος και οι συμμαρτυρήσαντες με αυτούς της Θέρμης ήταν αποτειχισμένοι . 

Είναι πάγια διαχρονική  εντολή όπως,  η κάθε πολιτική και η κάθε πνευματική ηγεσία-εξουσία αφού έχουν το ηγετικόν,  άρα έχουν και, το αλάνθαστο, το άκριτο, το ακαταδίωκτο, το ακατηγόρητο, το άσυλο κλπ, όπως ακριβώς και στα χρόνια ετούτα.

13] Το 1463 οι Μουσουλμάνοι κυρίευσαν την Λέσβο. Τις ημέρες του Πάσχα ακολούθησαν τα γεγονότα με το μαρτύριο  των Αγίων και των συν αυτών μαρτυρησάντων  Μυτιληνιών-Λεσβιωτών κατοίκων της Θέρμης. 

Τα παραπάνω είναι η ιστορία με λίγες λέξεις.

Εκείνο που γνωρίζει ο όποιος λογικός, ο κατηχημένος ορθόδοξα χριστιανός, ο  σκεπτόμενος, ο προσευχόμενος, ο πιστεύων στη Γραφή και την Παράδοση κλπ, παρατηρεί ότι η ηγεσία της κρατούσης Εκκλησίας διαχρονικά κινείται από την πίστη ως την απιστία, από την υπεράσπιση ως την προδοσία, από την πνευματικότητα ως την κοσμικότητα κλπ. 

Έχει Αγίους από την μία πλευρά ως την άλλη, οι οποίοι συνυπάρχουν στην ίδια πίστη, στο ίδιο Ευαγγέλιο, στην ίδια Παράδοση, κλπ. Με το πέρασμα του χρόνου, αντί η πίστη να καθαρίζεται, να φιλτράρεται, να εξειδικεύεται, να αναβαθμίζεται, να κυριαρχεί ώστε να είναι πρότυπο και παράδειγμα στον κάθε νέο άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο, παρατηρεί το αντίθετο, δηλαδή αντικατάσταση του φακέλου της παραδοθείσης παρακαταθήκης της πίστεως εις Χριστόν, άγνοια, εγκατάλειψη, συσκότιση, συνεργασία, συγκάλυψη, γενίκευση, κουκούλωμα, απορία, απόγνωση, ανυπαρξία, διαφωνία, σύγκρουση, παρακμή, σήψη κλπ. 

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι επιστήμες που ασχολούνται με τον βιολογικό άνθρωπο εξειδικεύονταν και καλώς θα ειπεί κάποιος.  

Ότι αφορούσε και αφορά τον πνευματικό και τον άνθρωπο της ψυχής όλα καλύπτονται, σκεπάζονται, κουκουλώνονται κλπ. 

Σήμερα και επί των δύο παραπάνω μερών επιδιώκεται το ίδιο. Δηλαδή τα πάντα είναι επένδυση καριέρα και κέρδος, τα πάντα είναι υλικά και τίποτε πνευματικό. Γενική πτώση, με προγραμματισμένη κατεδάφιση.

Ελπίδα για καλό, για ανθρώπινο, για χριστιανικό, για ηθικό, για πνευματικό, για ωραίο, για δίκαιο, κλπ, ΜΗΔΕΝ.

 

ΣΚΈΨΕΙΣ, από την ΠΑΡΑΒΟΛΉ του ΚΑΛΟΎ ΣΑΜΑΡΕΊΤΟΥ.

   Μέσα στους θεωρουμένους κακούς υπάρχουν και καλοί και μέσα στους θεωρουμένους καλούς υπάρχουν και κακοί

   Υπάρχει και κακός Σαμαρείτης; Βεβαίως και υπάρχει και μάλιστα είναι οι περισσότεροι, και όχι μόνο, διότι ο καλός Σαμαρείτης του Ευαγγελίου είναι απλησίαστος στις ημέρες ετούτες του αιώνα ετούτου. Είναι δυστυχώς παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς μίμηση. Ο Χριστός ήλθε να μας μάθει αυτά που δεν γνωρίζαμε ως άνθρωποι. Τα λόγια του είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα, ώστε να τα κατανοούν όλοι όσοι τα διαβάζουν.

   Αν ο άνθρωπος δεν ανακαινίζεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, εποχή με την εποχή, περνώντας από διάφορα στάδια όπως, νέος, ώριμος, [τα φρούτα ωριμάζουν σε 3, 5, 6, μήνες, ενώ ο άνθρωπος σε 7 και 8 δεκαετίες παραμένει ανώριμος!!!] μεσήλικας, έγγαμος, άγαμος, επαγγελματίας, γέροντας,  με την βοήθεια των εμπειριών, της διδαχής,  μάθησης και μελέτης, του παραδειγματισμού, των σταδίων της βιολογικής παρουσίας στον κόσμο, την καθημερινή τριβή στις σχέσεις των ανθρώπων κλπ, δεν θα αναβαθμιστεί ποτέ, και δεν θα μετατραπεί ποτέ σε πνευματικός άνθρωπος, δηλαδή δεν θα γίνει ποτέ όπως τον θέλει ο Θεός. Δυστυχώς είμαστε σαν κόσμος στην εποχή των αδελφών Κάϊν και Άβελ. 

   Δυστυχώς τόσοι φιλόσοφοι, τόση γνώση, τόσα πτυχία, τόσα σεμινάρια, τόσοι καθηγητές, τόση συγγραφή, τόσες δαπάνες κλπ, τόσος Χριστός, Απόστολοι, Πατέρες, Ποιμένες και ηγέτες κλπ, εν τούτοις ο άνθρωπος παραμένει άγουρος και άγριος κλπ.

 

ΔΙΆΓΝΩΣΗ και ΘΕΡΑΠΕΊΑ της ΒΊΑΣ. ΜΠΟΡΕΊ να ΥΠΆΡΞΕΙ; ΝΑΙ.

 Εδώ και χρόνια παρατηρήθηκε βία στις σχέσεις των νέων. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι παλιά οι άνθρωποι ήταν αγγελούδια. Δυστυχώς η βία είναι τόσο παλιά από τα χρόνια του Κάϊν και του Άβελ. Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι ίδιοι αφού είναι απόγονοι εκείνων. Δυστυχώς η ευλογημένη διαδοχή διεκόπη [πριν αρχίσει] με την  αμαρτία των πρωτοπλάστων και τέλος την έξωση αυτών από του τόπου του παραδείσου. Ο κάθε διάδοχος είναι αντιγραφή του πατέρα Βασιλιά, έτσι και ο κάθε νέος είναι διάδοχος άρα αντίγραφο του πατέρα, της μητέρας, του δασκάλου, της κοινωνίας, των θεσμών αυτής κλπ. Οι άνδρες είναι διάδοχοι του Αδάμ, οι δε γυναίκες διάδοχες της Εύας, του Άβελ και του Κάϊν. Υπάρχουν διάδοχοι των δύο γενών και προς το καλλίτερο και προς το χειρότερο. Αυτό είναι αλήθεια.  Ας κοιτάξουμε τη φύση η οποία διατηρεί την διαδοχή σε φυτά και καρπούς με ακρίβεια. 

Το σύστημα έχει αποφασίσει να αντιμετωπίζει την όποια βία ως φαινόμενο της ημέρας λες και δεν υπάρχει καθόλου παρελθόν. Για παράδειγμα περί υγείας ανασύρονται από την ιστορία όλα τα καταγεγραμμένα περί νόσων και θεραπειών. Στο πρόβλημα της βίας καμία αναφορά στην ιστορία, λες και φύτρωσε σήμερα η ασθένεια της κάθε βίας. Δυστυχώς οι ρίζες της βίας είναι από το παρελθόν διαγνωσμένη νόσος  και επικίνδυνη, καθώς και η θεραπευτική αγωγή ιστορικά καταγεγραμμένη. Για τους σεισμούς καιρικά φαινόμενα, γεωλογικές μεταβολές κλπ,  αναφέρουν συμβάντα αιώνες προ Χριστού. Κανένα παγκόσμιο συνέδριο για την ανθρωπιστική κρίση. Για τους πάγους κάνουν συνέδρια τα οποία χρηματοδοτούν αδρά, για τον άνθρωπο μηδέν δαπάνες. Άκρα σιωπή και αδιαφορία για τον άνθρωπο από τους ανθρωπιστικούς θεσμούς. Μάλλον είναι απηγορευμένες παρόμοιες προσπάθειες και ενέργειες. 

Η σεξουαλικότητα τώρα είναι με νόμο διδασκόμενη, ο φόνος διδασκόμενος και αφού είναι διδασκόμενος μέσω τηλεπαιχνιδιών, εμπορίας κέρδους  κλπ, γιατί νέος, να μην το κάνει και πράξη;

Διαχρονική είναι η βία των μεγάλων, η οποία ονομάζεται πόλεμος. Το μεγάλο ψάρι τρώγει το μικρό λέγει ο λαός. Το δίκαιο είναι κινητό πράγμα και το πηγαίνει ο ισχυρός και ο πονηρός άνθρωπος όπου θέλει.

Ποιος από τους Αποστόλους θα πίστευε ότι, οι χριστιανοί κάποιον καιρό θα σφάζονται μεταξύ τους!!! και όμως συνέβη και συμβαίνει και θα συμβαίνει στο μέλλον. 

Η όποια συμπεριφορά είναι διδακτή.

Οι νέοι = μικροί,  παρατηρούν και αντιγράφουν ποιους ; τους μεγάλους. 

Παλιά, αρχαία δεν υπήρχαν μαθήματα οικονομικά, σήμερα πολλές οι οικονομικές σχολές, πολλά τα μαθήματα, πολλές οι δαπάνες, πολλοί οι καθηγητές καθώς και οι μαθητές. Αν δεν γνωρίζεις σήμερα οικονομικά είσαι σαν τυφλός.

Τα μαθήματα του Χριστού σήμερα δεν τα διδάσκει ο κόσμος, μα και εκεί που φαίνεται να διδάσκονται διδάσκονται λίγο, αλλοιωμένα και νοθευμένα με τάση και μαθηματικό προγραμματισμό να λιγοστεύουν οι ώρες διδασκαλίας ώστε στο βάθος του χρόνου να μην έχουν καθόλου μαθητές. Παλιά τα μαθήματα περί ήθους κλπ, διδάσκονταν πολλές ώρες την ημέρα και τα θετικά λιγότερες, ενώ σήμερα τα περί ήθους έγιναν επιλογής!!!

Στην ιστορία έχουμε συνεχή παραδείγματα μάλλον γεγονότα που αλληλοβιάζονταν οι άνθρωποι ομοεθνείς και αλλοεθνείς, ομόθρησκοι και αλλόθρησκοι, οικιακοί, γείτονες και χωριανοί συμπολίτες κλπ. 

Τελευταία συμβαίνουν μεταξύ ομοθρήσκων στην Ουκρανία-Ρωσία από το 2000 ως σήμερα 2223, καθώς πρόσφατα αρχές του  Μήνα Οκτωβρίου του 2023 μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης, απογόνων και των δύο του Αβραάμ. Οι μεν εκ της Σάρας μητρός, οι δε εκ της Άγαρ μητρός

Ομόγλωσσοι, ομόπιστοι, ομόθρησκοι, ομογάλακτοι, όμαιμοι, κλπ, βιάζει, φθείρει, καταστρέφει και δολοφονεί ο ένας τον άλλον, ο δυνατός τον αδύναμο, πατροκτόνοι, και μητροκτόνοι, συζυγοκτόνοι και παιδοκτόνοι, αδελφοκτόνοι κλπ, διατί τα παιδιά να απέχουν από αυτόν τον αγώνα; Ποίοι είναι αυτοί που διδάσκουν τους νέους; Ποίοι τους έχουν δώσει τα όπλα; Όχι κάποιοι αόριστα, αλλά αυτοί που είναι γονείς-γεννήτορες. Από την μία αγωνίζονται να τα αναθρέψουν να μην τους λείψει τίποτε όπως λέγουν, από την άλλη τους παρέχουν ανεξέλεγκτα ότι τα οδηγεί στην αλληλο-καταστροφή. Κάποιοι γονείς επιστήμονες τα ανακαλύπτουν αυτά τα μέσα, όχι τα παιδιά, κάποιοι γονείς με τέκνα είναι έμποροι κλπ, όχι τα παιδιά. Κάποιοι γονείς με παιδιά κυβερνούν αυτόν τον κόσμο.

Η ίδια ευθύνη κατέχει και τους θεωρούμενους πνευματικούς Πατέρες. Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά τα ονομάζουν οι ποιμένες στις εόρτιες εγκυκλίους, ενώ από την άλλη τα εγκαταλείπουν στα χέρια του πονηρού. Το μικρό παιδί το ονομάζουμε Αγγελούδι, και καλώς, άκακο είναι, όταν μεγαλώσει γιατί γίνεται διαβολούδη; Ποιος το μετάλλαξε; από μόνο του; έτοιμα τα βρήκε όλα. Ποιος τα έφτιαξε και του τα παραχώρησε να τα κάνει χρήση; Κάποιος πατέρας ή μητέρα. Μήπως είσαι και ΕΣΎ μέσα σε αυτούς;

 

Το κείμενο δέχεται σκέψεις για βελτίωση.

Ο ΙΗΣΟΎΣ ΧΡΙΣΤΌΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ.

  Οι Ιουδαίοι έχουν πείσει τον χριστιανισμό ότι ο Χριστός δεν ήλθε. 

Είμαστε χριστιανοί μόνο στο όνομα, στην πράξη δε είμαστε χωρίς Χριστό. Πράγματι ένας νέος σημερινός χριστιανός δεν έχει τίποτε κοινό = ίδιο με τον Χριστό. Ένα ελάχιστο ποσοστό των χριστιανών θα ήθελε πολλά κοινά με τον Χριστό, αλλά αυτό στην πράξη είναι αδύνατο. Δεν είναι αρκετή η ευχή και η επιθυμία μόνο.

Ήλθε ο Χριστός πέρυσι για εμάς, για να έλθει και φέτος; Ούτε πέρυσι ήλθε, από ότι γνωρίζουμε, άρα ούτε πρόπερσι, ούτε πριν 2023 χρόνια ήλθε. Ο Χριστός ήλθε, αλλά εμάς μας έχουν πείσει ότι δεν ήλθε.

Τελικά τι εορτάζουν οι χριστιανοί τις ημέρες των Χριστουγέννων; Μάλλον εορτάζουν βιολογικά, κοσμικά, υλικά κλπ, και μάλλον καθόλου πνευματικά.

Ούτε εφέτος μάλλον θα έλθει. Οι Ιουδαίοι λέγουν:  θα σας αλλάξουμε τα φώτα εσάς τους χριστιανούς. Φωτισμένες πόλεις, χωριά και δρόμοι, σκοτεινές οι καρδιές των χριστιανών. Πολλές ευχές, πολλά τηλέφωνα, πλούσια και Λουκούλλεια γεύματα μέχρι σκασμού και ζαλισμένοι από τα ποτά για να μην αισθανόμαστε το μήνυμα της ημέρας των Χριστουγέννων. Και για να δικαιολογηθούμε λέμε ότι το καλεί η ημέρα!!! Για το καλό δήθεν πράττουμε σωρεία κακών.

Πως είναι δυνατόν οι χριστιανοί να  έχουν τόσους Ναούς, τόσες εικόνες του Χριστού, τόσες γιορτές, τόσους ύμνους, τόσες συγγραφές, τόσες ευχές, τόσες δαπάνες, τόσους πολέμους, τόσο αίμα χυμένο στη γη κλπ, ενώ οι χριστιανοί να μην έχουν καμία σχέση με το πρόσωπο ΧΡΙΣΤΟΣ!!! 

Ένα ποσοστό χριστιανών θέλουν τον Χριστό να τους γεμίζει το ταμείο κάθε χρόνο τις ημέρες της εορτής των Χριστουγέννων.  Τα κονομίσαμε και φέτος θα πουν οι έμποροι, κάποιοι θα μείνουν με το παράπονο ότι, πέρυσι ήταν καλλίτερα.

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον Χριστό να τους παρέχει υγεία και δύναμη για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον Χριστό να εγκρίνει, να καλύπτει και να δικαιολογεί την κάθε αμαρτία τους. Κάτι σαν το άσυλο και το ακαταδίωκτο των πολιτικών και εμπορικών προσώπων και όχι μόνο. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών δεν θέλει να ακούει για Χριστό. Αντιπαθής και μισητός ο μόνος αγαθός, ο μόνος δίκαιος, ο μόνος ελεήμων, ο μόνος φιλάνθρωπος κλπ. Δεν θέλει ο άνθρωπος της εποχής να βλέπει καθόλου Χριστό σε εικόνα, μα ούτε να ακούει σε ήχο. Δεν θέλει να βλέπει το σύμβολο του Σταυρού, θηρίο δαιμονικό γίνεται στο αντίκρισμα αυτού.  Όλα τα δαιμονικά σύμβολα επιβάλλονται, του δε Χριστού τα σύμβολα απαγορεύονται. Οι αλλόπιστοι μαγαρίζουν τους Ναούς των Χριστιανών, οι δε Χριστιανοί επιτρέπουν αυτούς, να έχουν την επιλογή τους.

Άλλο ποσοστό χριστιανών γεμάτο αδιαφορία, θέλει τον Χριστό για να καλοπεράσει  επάνω στη γη για την ψεύτικη ζωή καθώς αυτό πιστεύουν. 

Άλλο ποσοστό χριστιανών θέλει τον χριστό να μην έχει καθόλου λόγο στον τρόπο ζωής του,  που βιώνει εδώ στον κόσμο.  Ας μας πει κάποιος  χριστιανός άνθρωπος τι είναι δικό του εδώ στη γη που έζησε.

Άλλο ποσοστό χριστιανών [λαϊκών και κληρικών] έχει δηλώσει: πως με τα παραμύθια του Χριστού πέρασαν παραμυθένια ζωή. Μέσα σε αυτούς μπορεί να είναι τεχνίτες κάθε είδους τέχνης,  έμποροι, αγιογράφοι, επίτροποι και φροντιστές ιερών χώρων, καθηγητές, κατηχητές, μοναχοί, μοναχές, ιερωμένοι, δημιουργοί ψεύτικων θαυμάτων  κλπ. Πράγματι πέρασαν παραμυθένια ζωή, ο κόσμος τους τιμούσε και τους σέβονταν κλπ, διότι ήταν ικανοί στην υποκριτική τέχνη, και την απάτη, αλλά πέρασαν τα χρόνια του παραμυθιού και τώρα όμως βρίσκονται στα χρόνια της αλήθειας !!!  εκεί πραγματικά θα διαπιστώσουν ότι  δεν περνάνε οι πονηριές τους.

Εσύ στον κόσμο καλοπέρασες και απόλαυσες τα καλά στη ζωή σου όταν ζούσες, τώρα εδώ θα απολαύσεις ότι δικαιούσαι, αυτό το υπόλοιπο έμεινε για σένα, είπε στον πλούσιο ο Αβραάμ.  Αλλοίμονο αν βρεθεί στο κριτήριο της άλλης ζωής, έστω και ένας !!! μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μας. Αλοίμονο αν βρεθεί έστω και  ένας μάρτυρας να φωνάξει έστω και ψιθυριστά ανάξιος !!!, σε χειροτονία κληρικού από τα μέλη της κοινότητας. 

Μιμητές μου σας θέλω, είπε ο Χριστός στους Αποστόλους και αυτοί στους χριστιανούς.  Τι κοινό με τον Χριστό έχει ο άπιστος, ο υποκριτής, ο πονηρός, ο υπερήφανος, ο κλέφτης, ο φονιάς, η φόνισσα, ο πόρνος ο μοιχός, ο απατεώνας, ο τρομοκράτης, ο παιδεραστής, ο βιαστής,  ο λοάτκι, οι λεσβίες, οι γκέϊ, οι ομόφυλοι, οι αλλάζοντες φύλο, οι μάγοι, κλπ. Και όμως όλοι αυτοί είναι βαπτισμένοι και Χριστιανοί στο όνομα του Χριστού !!! 

Από τα λίγα παραπάνω φαίνεται ο Χριστός να μην ήλθε πέρυσι, αυτό το αποδεικνύει  η ίδια μας η ζωή που δεν ομοιάζει καθόλου με την ζωή του Χριστού.  Πιστεύεις ότι θα έλθει έστω φέτος; Αν τον καλέσεις σίγουρα θα έλθει. Τον έδιωξες πολλές φορές, διά τούτο επιφυλάσσεται να έλθει απρόσκλητος, διότι σέβεται και σένα και εκείνον.  Αν δεν έλθει εσύ θα έχεις την ευθύνη και όχι Εκείνος!!!

 Συμπλήρωσε και εσύ κάτι στο κείμενο τούτο και στείλε το σε όσους αγαπάς. Τουλάχιστον θα εισπράξεις όχι το πόσο εκείνοι σε αγαπάνε, αλλά πόσο σε σέβονται.                                                                                                                         

   

ΣΚΈΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΎΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΤΩΧΌ ΛΆΖΑΡΟ. Ε' ΚΥΡΙΑΚΉ ΛΟΥΚΆ. ΔΙΑΒΑΣΈ ΜΕ ΞΑΝΆ.

ΌΣΟ ΔΙΑΒΆΖΩ ΜΕΛΕΤΏΝΤΑΣ, ΜΑΘΑΊΝΩ.

ΤΟ ΠΆΘΗΜΑ ΜΆΘΗΜΑ [το παθών μάθος] έλεγαν οι πρόγονοί μας. Ο σκοπός είναι να μαθαίνεις χωρίς να παθαίνεις. 1] Κάποιοι μαθαίνουν χωρίς να παθαίνουν.2] Κάποιοι παθαίνουν και μαθαίνουν, έστω, 3] κάποιοι όμως  παθαίνουν και ποτέ δεν μαθαίνουν. ΕΣΎ που βρίσκεσαι;

Τον καιρό  εκείνον σε ένα χωριό της Ιουδαίας ήταν ένας πλούσιος που δεν του έλειπε τίποτε, τα είχε όλα. Στο ίδιο χωριό ήταν και ένας που τον ονόμαζαν Λάζαρο, φτωχός, άστεγος, και άρρωστος. Η τροφή του ήταν  ότι πέταγε ο πλούσιος. 

Είδα κάποτε στην Ασία δημόσιους υπάλληλους να διώχνουν τα κοράκια από τους τενεκέδες των σκουπιδιών, και έπαιρναν ότι ήταν φαγώσιμο για τα παιδιά τους. Ας επανέλθουμε στο θέμα μας. 

Ήλθε ο καιρός και απέθανε ο Λάζαρος. Άγγελοι πήραν την ψυχή του και την έφεραν σε τόπο εκεί που ήταν ο Προπάτορας Πατριάρχης Αβραάμ. Αργότερα πέθανε και ο πλούσιος που τον έθαψαν και αυτόν. Δεν αναφέρει η Γραφή το όνομά του. Του δε πλουσίου την ψυχή την πήραν οι δαίμονες και την μετέφεραν στον Άδη, εκεί που υπάρχει βάσανος μεγάλη. Εκεί ο πλούσιος από μακριά είδε τον χωριανό του και φτωχό Λάζαρο να βρίσκεται σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο που βρίσκονταν αυτός και διερωτήθηκε, γιατί αυτή η διαφορά. Αυτός πλούσιος κλπ, να βασανίζεται, ενώ ο Λάζαρος να βρίσκεται σε τόπο ευτυχίας, ησυχίας, ηρεμίας κλπ. Χωρίς καθυστέρηση ρωτά και ζητά από τον Αβραάμ να πει στον Λάζαρο να βρέξει [έστω] το δάκτυλό του με νερό και να πάει να του δροσίσει τα χείλη του που καίγονταν. 

Μην παραπονιέσαι του λέγει ο Αβραάμ για την κατάστασή σου, εσύ απόλαυσες ότι καλό στη ζωή σου στον κόσμο, ενώ ο Λάζαρος καμία απόλαυση. Τώρα αντεστράφη η κατάσταση. Θα δοκιμάσεις την κατάσταση και την  θέση που βρίσκονταν ο Λάζαρος στον κόσμο, με όλες τις στερήσεις. Ενώ ο Λάζαρος θα γευτεί τις απολαύσεις που στερήθηκε στον κόσμο. Δίκαια πράγματα. 

Μα και να ήθελα να τον στείλω δεν γίνεται αυτό διότι μεταξύ μας υπάρχει μεγάλο κενό-χάσμα που δεν μπορεί να έλθει ο Λάζαρος εκεί που είσαι εσύ, ούτε εσύ μπορείς να έλθεις εδώ που είναι ο Λάζαρος. 

Αφού αυτό είναι αδύνατο, τουλάχιστον στείλε τον Λάζαρο στο σπίτι του πατέρα μου, [έχω άλλα πέντε αδέλφια] να τους βεβαιώσει [μια και τον γνωρίζουν] πόσο εγώ υποφέρω εδώ που βρίσκομαι, ώστε να μην έλθουν και αυτοί στον τόπον ετούτον. 

Στον κόσμο που βρίσκονται του λέγει ο Αβραάμ, έχουν το νόμο του Μωυσή, του προφήτες και τις Γραφές, ας τις διαβάσουν και ας πράξουν ότι λέγουν. Όχι πάτερ Αβραάμ τους γνωρίζω καλά, δεν ακούνε Μωυσή και Προφήτες, αλλά είναι διαφορετικό να πάει στη γη ένας αποθαμένος και επιστρέψει, τότε μόνο είναι κάπως δυνατόν να βοηθηθούν και έτσι θα μετανοήσουν και θα αποφύγουν ετούτο το τόπο που είναι όλος βάσανο. 

Εάν δεν έχουν διάθεση λέγει ο Αβραάμ να ακούσουν τους Προφήτες, ούτε και αν κάποιος γνωστός νεκρός αναστημένος τους επισκεφτεί,  θα τους πείσει να αλλάξουν τρόπο ζωής.

  

 Πάμε παρακάτω.

   Αρχικά ο άνθρωπος ζούσε στην πραγματικότητα, σε ΈΝΑΝ ΤΌΠΟ και με ΈΝΑΝ ΤΡΌΠΟ ζωής. Άλλες επιλογές δεν επιτρέπονταν. Αφήνοντας όμως τον άνθρωπο να χειριστεί το αυτεξούσιο μόνος του. Εκείνος ο ένας τόπος προσφέρθηκε δωρεάν για έναν τρόπο ζωής και μόνο, που ήταν σύμφωνος με τις οδηγίες του Θεού. Οι πρωτόπλαστοι μάλλον κουράστηκαν; στον ίδιο τόπο με τον ίδιο τρόπο ζωής, [κάτι σαν μονοτονία και πολύ βαρετό, όπως για τους σημερινούς νέους και νέες] προτιμώντας κάποιον άλλον πραγματικό τόπο και τρόπο.  Αυτό ζήλεψαν, συμπάθησαν, διάλεξαν και αποφάσισαν να δοκιμάσουν. Τους ξεσήκωσε ο πονηρός, ότι δεν είναι έτσι όπως σας τα είπε ο Θεός σας και τα λέτε και εσείς, μάλλον σας τα είπε λάθος, υπάρχει και άλλος πραγματικός τόπος και άλλος τρόπος και πάντα κάτι καλλίτερο σε άλλους νέους τόπους. Κάπως έτσι πείστηκαν και έπεσαν στην παγίδα που τους έστησε ο Διάβολος, και θέλησαν αυτονομία, ελευθερία, δικές τους επιλογές, και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους θα λέγαμε, τους κούρασε η υπακοή, η ηρεμία κλπ, του τόπου εκείνου. Κάπως έτσι Άρχισαν όλα,  και σύντομα βρέθηκαν έξω από τον πρώτο τόπο και τρόπο ζωής, να γεύονται πλέον μία άλλη πραγματικότητα,  σε ΔΕΎΤΕΡΟ ΤΌΠΟ [ο οποίος ήταν κοντά και απέναντι για να τον βλέπουν, και ενώ τον έβλεπαν και κατανοούσαν την διαφορά των τόπων δεν έπραξαν τίποτα που θα ρύθμιζε την επιστροφή τους] με ΔΕΎΤΕΡΟ ΤΡΌΠΟ ζωής. Πραγματικά δε, είχαν ενημερωθεί και για τις δύο επιλογές, και το αποτέλεσμα. Υπήρχε και τρίτη επιλογή, αλλά δεν την σκέφτηκαν καθόλου, που ήταν αυτή της συγνώμης, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Δική τους επιλογή, απόφαση ήταν και ηθελημένη, παρά τις μεγάλες διαφορές των τόπων. Ήταν βέβαια θύματα του πονηρού. Ο μεγάλος θύτης, ο μισάνθρωπος και διάβολος είναι κυνηγός ανθρώπων. Αυτό δεν είναι δικαιολογία, διότι ο Θεός και σήμερα ενημερώνει τον άνθρωπο, [όπως και τότε τους πρωτόπλαστους] να αποφεύγει να προσφέρεται θύμα και σφάγιο στα χέρια του πονηρού και ανθρωποκτόνου διαβόλου. 

Ο πλούσιος για την αποτυχία του μάλλον έχει ελαφρυντικά θα λέγαμε, διότι έζησε πριν το Χριστό, πριν την Χάρι, με άγνοια της διδασκαλίας του Ευαγγελίου των Αποστόλων και των Πατέρων. Αυτό το σκεπτικό όμως που γράφουμε δεν τον δικαιολογεί.

Εμείς οι χριστιανοί σήμερα με τόσο Χριστό, τόσο Ευαγγέλιο, τόσους Αποστόλους, τόσους Πατέρες, τόσες Γραφές,  τόση Παράδοση, τόσα θαύματα, τόση γνώση,  τόση Διδαχή, τόση καταγεγραμμένη ιστορία κλπ, δικαιολογούμαστε να αποτύχουμε; 

Η παρατηρούμενη εδώ και πραγματική ανισότητα  στον κόσμο-τόπο που ζούμε, δεν είναι μόνο εδώ στη γη, αλλά είναι και στην άλλη ζωή πραγματική. Οι άνθρωποι όλοι στο μέλλον του χρόνου θα βρεθούν πραγματικά  σε έναν από τους δύο τόπους και τρόπους ζωής πραγματικά και όχι φανταστικά.

Ο πλούσιος εδώ στη γη δεν γνώριζε τον Λάζαρο;  Έξω από την πόρτα του σπιτιού του βρίσκονταν πολλά χρόνια και κάθε ημέρα. Δεν τον πρόσεξε ποτέ, δεν του έδωσε ποτέ σημασία ως άνθρωπο. Τον έβλεπε πραγματικά ζωντανό αλλά άστεγο, πεινασμένο και άρρωστο. Δεν ήταν εχθρός του κατά τον Νόμο, αλλά μάλλον φίλος ή έστω κάποιος γνωστός. Ακόμη και ο Νόμος του Μωυσή τον καταδικάζει τον πλούσιο, πόσο μάλλον ο Νόμος της χάριτος που θέλει τον πλησίον μας εαυτό μας. Πόσο κοντά μας θέλει ο Θεός, και πόσο εμείς μακρυά βρισκόμαστε από τους συνανθρώπους μας. Τελικά ποτέ δεν θα γίνει ο πλησίον μας  πραγματικά εαυτός μας, υποκριτικά μπορεί.

Από τα λεγόμενα του Χριστού υπάρχει συγκεκριμένα πραγματική ζωή σε εκείνο τον τόπο, με πραγματικό τρόπο ζωής. Εκείνος ο πραγματικός και βασανιστικός τρόπος, ξύπνησε τον πλούσιο  τον ανάγκασε, και τον προσγείωσε στην πραγματικότητα, ώστε να προσέξει τον Λάζαρο και να του ζητήσει βοήθεια προκειμένου να δροσιστεί έστω και στα χείλη του. Θα μπορούσε και ο Λάζαρος να φωνάζει έξω από το σπίτι του πλουσίου και να λέγει: Ε εσείς εκεί μέσα που τρώτε και πίνετε μέχρι σκασμού μέρα νύχτα,  δώστε   και σε μένα τον νηστικό λίγο  φαγητό. Ποτέ δεν το έκανε αυτό. Ταπεινωμένος υπέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του.

Εδώ στη γη ο πλούσιος δεν είχε προσέξει την ανισότητα μεταξύ αυτού και του Λαζάρου, διότι του άρεσε η ανισότητα, ήταν βολεμένος,  εκεί προσέχει ότι επικρατεί η ανισότητα η οποία δεν του αρέσει, το  προσέχει αυτό και ζητά βοήθεια επιμένοντας να φέρει την ανατροπή με δικούς του όρους, αλλά δεν του βγήκε. Τους όρους τους έχει θέσει ο Θεός, ο δε άνθρωπος κάνει υπακοή. Είχαν έλθει για τον πεθαμένο πλούσιο πραγματικά τα κάτω πάνω και τα πάνω κάτω. Εδώ στη γη ο Λάζαρος ποτέ δεν τον ενόχλησε τον πλούσιο, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για την ανισότητα, την είχε δεχτεί, είχε γίνει ένα. 

Ο πλούτος είναι σαν το κάρβουνο που είναι αναμμένο. Είναι όμως για ώριμους ανθρώπους. Ο τραπεζίτης για να δώσει τον πλούτο ζητά εγγυήσεις, εγγυητές κλπ. Ο Θεός δίνει χωρίς εγγύηση.  Ο ώριμος άνθρωπος γνωρίζει τα περί πλούτου και της χρήσης αυτού. Ένας άνθρωπος  ώριμος, αγαθός, ενάρετος κλπ, δεν θα ήθελε ποτέ να είναι κάτοχος πλούτου, διότι όπως προείπαμε είναι αναμμένο κάρβουνο, που είναι σαν να το κρατάς διαρκώς στα χέρια σου μέρα νύχτα έστω  και με μεταλλική τσιμπίδα, πράγμα δύσκολο. Δυστυχώς οι πλούσιοι είναι ανώριμοι άνθρωποι, και πολλά εμπαθείς, διότι ο πλούτος, τους υποβαθμίζει, εκτός ελαχίστων από τους ελάχιστους.

 Ένας πλούσιος είχε έναν φίλο φτωχό και του λέγει μία ημέρα: φίλε θα σου δώσω αυτά τα χρήματα, μεγάλο ποσό, και χωρίς πολλές κουβέντες του τα  έδωσε. Δεν πέρασαν 10 ημέρες και του επέστρεψε. Γιατί; Ψάξε και  βρες το μόνος σου.  

Νόμισε ο πλούσιος ότι ο εδώ κόσμος με τον εκεί κόσμο είναι το ίδιο. Όχι βέβαια. Πολλοί νομίζουν, έχουν γνώμη, έχουν άποψη, κλπ. Σε όλα τοποθετούνται με το ΕΓΏ τους.  ΟΙ ψυχές παραμένουν ίδιες, ο τόπος και ο τρόπος είναι διαφορετικός, αλλά πραγματικός.

 Η χρήση του πλούτου είναι το πρόβλημα για κάθε πλούσιο. Λέγουν πολλοί άνθρωποι σήμερα: δεν είμαι πλούσιος αλλά φτωχός, και ότι έχει ομοιότητα με το Λάζαρο. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με τον πλούτο, αλλά μόνος του. Ο πλούτος στην πραγματικότητα δεν είναι δικός του, αλλά ξένος, αλλουνού. Ότι υπάρχει έξω από την ψυχή μας είναι ξένο, ακόμη και το σώμα μας. Δεν είναι δικό μας. Μας δόθηκε διά να το επενδύσουμε. Δώρο του Θεού είναι η υγεία, η δύναμη, η ομορφιά κλπ. Αν ο Θεός πάρει τα δωρεάν ποσοστά που μας έδωκε, θα είχαμε υγεία, ομορφιά, δύναμη, γνώση κλπ; και βέβαια όχι.  Η πατρίδα που πατούμε δεν είναι δική μας, ούτε το χωράφι, ούτε το νερό που πίνουμε ούτε και η τροφή που τρώμε κλπ.Τα όποια υπάρχοντα κινητά και ακίνητα που κατέχει ο άνθρωπος δεν είναι δικά του.  Μας έχουν δοθεί τα όποια αγαθά για να τα κάνουμε καλή χρήση προς όφελος όλων. Υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και η διάθεση για κακή χρήση, αυτό απόκειται ωριμότητα και στην ελεύθερη διάθεση και επιλογή του ανθρώπου. 

Ο Χριστός είπε πως; είναι δύσκολο να εισέλθει πλούσιος στην Βασιλεία των ουρανών. Ο πλούσιος Ζακχαίος μάλλον εισήλθε, διότι αποκατέστησε διπλάσιο  όλες τις οικονομικές αδικίες, ακόμη και τετραπλάσιες αποζημιώσεις έδωκε, που φανερώνει ότι όσο υπόλοιπο θα ζούσε θα εργάζονταν για να ξεχρεώσει τις δεσμεύσεις που ομολόγησε ενώπιον του Χριστού.

Το κείμενο είναι συμπληρούμενο ..... . 

ΠΕΡΊ ΦΙΛΟΞΕΝΊΑΣ. ΟΛΊΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΌ ΓΆΔΑΡΑ.

 

Ο ΙΗΣΟΎΣ ανεξάντλητη πηγή για τον άνθρωπο αιωνίως. Για όλους [όσοι θέλουν] έχει.

Ο Χριστός πέρασε κάποτε από το χωριό Γάδαρα και θεράπευσε έναν δαιμονισμένο που ήταν ο φόβος και ο τρόμος του χωριού. Το όνομά του ήταν Λεγεώνα[ς] δηλαδή χιλιάδες δαιμόνια ήταν μέσα του και τον κατεύθυναν.Τρελός παράλογος και διεστραμμένος, γυμνός, αξιολύπητος και εξευτελισμένος από κάθε ηθικό και αγαθό. Με τόσα δαιμόνια μέσα του δεν είχε κάνει τα εγκλήματα που κάνουν οι σημερινοί δαιμονισμένοι. Οι χωριανοί κατά όπως φαίνεται ήθελαν δεν ήθελαν, τον είχαν δεχθεί; συμπαθήσει; συνηθίσει; κλπ, τον δαιμονισμένο και δεν ανησυχούσαν. Φαίνεται να είχε σε μεγάλο βαθμό ομοιότητα με την κοινωνία μέσα στην οποία ζούσε, ή μάλλον ήταν η μικρογραφία της κοινωνίας.

Όταν τον είδαν να κάθεται δίπλα στον Ιησού εξεπλάγησαν και από τα παρακάτω, και άρχισαν να ανησυχούν. Τα δαιμόνια έφυγαν από τον δαιμονισμένο και πήγαν στα γουρούνια [πρωτόγνωρο φαινόμενο] τα οποία έπεσαν στη λίμνη και γνωστό είναι ότι όλα πνίγηκαν. Ο άνθρωπος τώρα, απαλλαγμένος από τα δαιμόνια ηρέμησε και ήσυχος και ντυμένος πλέον κάθονταν στα πόδια του Ιησού. 

Ενημέρωσαν οι δούλοι τους άρχοντες του χωριού για το τι συνέβη με κάθε λεπτομέρεια, εμπιστευόμενοι τους άρχοντές τους. Άρχοντες και Αρχόμενοι σαν να ήταν αντίγραφα, ή φωτοτυπίες. Οι άρχοντες που ήταν σαν τους σημερινούς ονομαζόμενους ολιγάρχες πρώτα και κυβερνήτες δεύτερα, δεν ανησύχησαν τόσο για τον δαιμονισμένο, αλλά για τα γουρούνια που έπεσαν και πνίγηκαν στην λίμνη.  

Μεγάλη ζημιά, τα κέρδη πολλά,  τω καιρώ εκείνω, για εκείνους που είχαν εκτροφεία γουρουνιών, τα οποία απαγόρευε ο Μωσαϊκός Νόμος. Αμέσως στέλνουν εκπροσώπους και απαιτούν από τον Ιησού να εγκαταλείψει το χωριό τους την ίδια ημέρα. Και τότε η γη ανήκε σε κάποιους, όπως και σήμερα η γη ενός έθνους ανήκει σε κάποιους ή κάποιον, οι ντόπιοι νομίζουν ότι είναι δική τους. Ούτε και δική τους είναι, αλλά του Θεού.

Ο Ιησούς βέβαια [αφού δεν τον δέχτηκαν] ανεχώρησε σεβόμενος την απόφασή τους. Ο Ιησούς δεν έμενε ποτέ σε αφιλόξενο τόπο και αφιλόξενους ανθρώπους. Οι Σαμαρείτες τον κράτησαν λίγες ημέρες, οι Γαδαρηνοί ούτε ώρες, τον έδιωξαν αμέσως. Χωρίς κάλεσμα ο ΙΗΣΟΎΣ δεν εισέρχονταν σε κανένα σπίτι.  Δεν άσκησε ποτέ χρήση βίας.

Οι Γαδαρηνοί είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο αξίες, 1] στον άνθρωπο και 2] στα γουρούνια. Επέλεξαν και αποφάσισαν με την κατ' επείγον διαδικασία χωρίς καμία κοινωνική διαβούλευση,  υπέρ των γουρουνιών. Ο άνθρωπος  ήλθε δεύτερος.

 Αν τοποθετήσουμε δίπλα δίπλα, τα χρόνια εκείνα με τα σημερινά,  θα παρατηρήσουμε μεγάλη ομοιότητα, μάλλον σαν αντιγραφή, της τότε εποχής από την σημερινή εποχή. 

Τότε   οι τοπικοί άρχοντες, εξουσιαστές, ηγέτες, κυβερνήτες, κατεστημένο, σύστημα, ολιγάρχες, τύραννοι, δικτάτορες, ή δημοκράτες,  κλπ, του τόπου των Γαδαρηνών, ή όπως θέλετε ονομάστε τους, αποφάσισαν για τον Ιησού και έπραξαν αυτό που αναφέραμε παραπάνω. 

Ο Νόμος του Μωυσή για εκείνους ήταν άκυρος, διότι τους εμπόδιζε να κερδίζουν παραβιάζοντας το Νόμο. Έτσι και σήμερα, ο νόμος είναι  ο υπηρέτης για όποιο  κέρδος. 

Τότε όπως και σήμερα,  εκτός από τον βιασμό του  πολιτικού νόμου, είχαμε και τότε τον  βιασμό του ηθικού νόμου διότι τροφοδοτούσαν στους ανθρώπους έστω ειδωλολάτρες και μη, κρέας το οποίο έτρωγαν ή δεν έτρωγαν και εκείνοι. 

Ή ερμήνευαν το Νόμο επιλεκτικά και κατά όπως εκείνοι είχαν συμφέροντα. Ή τον καταργούσαν και έφερναν άλλο νόμο στα μέτρα τους κλπ. 

Έδιωξαν τον θεραπευτή Ιησού, τον ειρηνευτή και προτίμησαν την ταραχή. Μεταξύ ηρεμίας, υγείας, επέλεξαν την ταραχή, την ασθένεια κλπ, διότι έφερνε σε κάποιους κέρδη μεγάλα. Η όποια ταραχή, σύγχυση και αναμπουμπούλα στον κόσμο πάντα έφερνε και  φέρνει κέρδη πολλά σε κάποιους. 

Αυτό το φαινόμενο παρατηρούμε και σήμερα στον κόσμο. Το κάθε αγαθό, ηθικό, δίκαιο, νόμιμο κλπ, δεν έχει σήμερα τω καιρώ ετούτο μιμητές και θαυμαστές, ούτε αντιγραφείς, έπαψε να διδάσκει και να είναι πρότυπο και προς μίμηση, αλλά προς αποφυγή.

Η παράβαση τότε είχε και το ανάλογο κόστος, όπως για παράδειγμα οι παρανομούντες έχασαν τα γουρούνια τους, φανερή αποκατάσταση της παρανομίας των Γαδαρηνών. Και σήμερα η παρανομία έχει κόστος ανθρώπινο,  ο άνθρωπος είναι υποτιμημένος σε αξία. Δεν έχει την αξία που πρέπει. Αξία έχει ότι φέρνει κέρδος.