Περί του Άξιον εστίν.

 Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και Παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών, 

    -    την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν. 

Κοντά στην Μονή Παντοκράτορος ένα κελί ήταν αφιερομένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο  κελί αυτό ήταν τότε  ένας ιερομόναχος μαζί με τον υποτακτικό του. Ο Γέροντας το βράδυ θα πήγαινε στην αγρυπνία. Λέγει στον υποτακτικό του: Εγώ τέκνο μου θα πάω στην αγρυπνία απόψε. Εσύ μείνε στο κελί και διάβασε την ακολουθία την ορισμένη ώρα. Εκείνο το βράδυ τον επισκέφθηκε κάποιος νέος μοναχός. Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν  για να ψάλλουν την ακολουθία. Όταν έφθασαν στον γνωστό ύμνο: την Τιμιωτέραν κλπ, ο νέος μοναχός πήγε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου και άρχισε να ψάλλει τον καθιερωμένον ύμνον όχι όπως τον γνώριζαν οι τότε μοναχοί στο άγιον όρος αλλά: όπως είναι γραμμένος στην αρχή δηλαδή :

 Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών,

   και μετά πρόσθεσε την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ ..... κλπ.  Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός είπε στον φιλοξενούμενο μοναχό: εμείς εδώ δεν έχουμε ακούσει ποτέ αυτόν τον ύμνο προς την Θεοτόκο, αλλά μου άρεσε πολύ. Φέρε μου χαρτί και μολύβι να τον γράψω. Δεν έχω του είπε ο υποτακτικός. Τότε φέρε μου μία πλάκα. Βγήκε έξω ο υποτακτικός βρίσει μια πέτρινη πλάκα και  του την έδωκε. Την πήρε ο νέος μοναχός και με τα δάκτυλά του  έγραψε πάνω στην πλάκα τον νέον ύμνο που απάγγειλε στη Θεοτόκο, αφού είπε και έμαθε στον υποτακτικό ότι,  από τώρα και μετά έτσι να τον ψάλλεται τον ύμνο. Αμέσως ο φιλοξενούμενος μοναχός έγινε άφαντος. Ο νέος και άγνωστος μοναχός ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. 

   Ο υποτακτικός ανέφερε τε γενόμενα στον Γέροντα, εκείνος στη επιστασία του Όρους, ενώ η εικόνα της Θεοτόκου ονομάστηκε  ΈΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ως σήμερα. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΥ.

   Μέρος του Μουσουλμανικού κόσμου τιμά τον Άγιο Γεώργιο, άλλοι διακριτικά και άλλοι φανερά. 3 υψηλής κοινωνίας φιλενάδες συνεννοήθηκαν να παραστούν στον εσπερινό του Αγίου, όμως να μην γίνουν γνωστές. Στο δρόμο τους παρουσιάστηκε ένας ληστής και απειλώντας τες ζητούσε τα κοσμήματα που φορούσαν.  Έτσι και έπραξαν οι γυναίκες και χωρίς διαφωνία φοβούμενες έδωσαν τα χρυσαφικά τους. Εκείνη τη στιγμή παρουσιάζεται  ένας νεαρός  και  ακινητοποίησε τον ληστή.  Όλους μαζί τους οδηγεί στην αστυνομία. Ο αξιωματικός γνώρισε τον ληστή και του λέγει: βρε Αχμέτ πάλι εδώ; τι έκανες σήμερα; προχτές δεν σε βγάλαμε από την φυλακή; Το περιστατικό καταγράφηκε όπως έγινε και ζητήθηκαν υπογραφές. Οι κυρίες υπέγραψαν στην αραβική γλώσσα και πήραν τα κοσμήματά τους.  Υπέγραψε και ο νεαρός. Μετά δόθηκε το βιβλίο στον αξιωματικό και έκπληκτος βλέπει ότι η υπογραφή του νεαρού ήταν σε άλλη γλώσσα δηλαδή Ελληνικά, με το όνομα Γεώργιος. Σηκώνει το βλέμμα του για να ιδεί τον νεαρό. Είχε γίνει άφαντος. Ήταν ο Άγιος Γεώργιος φίλε μου.

ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.

    Ο Μητροπολίτης ΠΈΤΡΟΣ του  Κρουτίσκ της ΡΩΣΙΑΣ  το 1920 χειροτονήθηκε επίσκοπος. Οι Κομμουνιστές τον συνέλαβαν και ενώ τον μετέφεραν στην εξορία, τον πέταξαν έξω από το τραίνο  στο δρόμο μιας χιονισμένης περιοχής. Μέσα στο κρύο και την παγωνιά αισθάνθηκε ότι ήλθε το τέλος της ζωής του. Ξαφνικά βλέπει να τον πλησιάζει μία αρκούδα.  Τώρα σίγουρα ήλθε το τέλος σκέφτηκε. Τον πλησίασε η αρκούδα και ξάπλωσε δίπλα του στο χιόνι. Δίπλα στην αρκούδα πέρασε την νύχτα χωρίς να ξεπαγιάσει. Το πρωί άκουσε εκεί κοντά κοκόρια να λαλούν. Η αρκούδα έφυγε προς το δάσος και ο Πέτρος προς το μέρος που άκουσε πετεινούς. Εκεί κοντά ήταν χωριό στο οποίο φιλοξενήθηκε ο κληρικός για πολλούς μήνες. Οι κομμουνιστές τον έπιασαν  και τον έστειλαν στην εξορία. Επί 10 χρόνια  υπέμεινε πολλές ταλαιπωρίες και βάσανα στο Ζαπολιάργε όπου κοιμήθηκε. Ποιος έστειλε αδελφέ την αρκούδα να ξενυχτίσει τον Πέτρο την παγωμένη εκείνη νύχτα και χωρίς να τον πειράξει καθόλου;